DOSTER'C
Hierop letten!
HET MEISJE DAT HAAST
HAD.
LUCHTVAART
Mutiéauldk.
-i/ieumatie£
Kort verhaal
Officieele onthullingen
ever den zeeoorlog.
VAN DEN ENGELSCHMAN SIR HENRY NEWBOLT.
Herinneringen uit den grooten wereldoorlog.
Ift een reeks van officieele uitgaven over den oorlog
is thans te Londen verschenen het 5de deel van de
reeks „Vlootoperaties" door Sir Henry Newbolt
Hij vertelt o.a. dat admiraal Jellicoe in een memorie
aan het kabinet van 27 April 1917 ronduit zelde dat
„als onze overzeesche ondernemingen niet onmiddellijk
en drastisch verminderd werden, de vloot tekort zou
schieten In zijn plichten tegenover het land en het land
zelf honger zou gaan lijden". Dit was feitelijk een
ultimatum.
Lloyd George was bereid de Salonikl-expeditie op te
geven. Een gelukkige keer der dingen maakte dit
echter overbodig. Die bestond in het volkomen succes
van het convoyeeren van schepen op den oceaan. Men
had dit als laatste hoop ondernomen. De admiraliteit
was er tegen geweest, en in Amerika was men er even
eens niet voor gestemd. Jellicoe zelf nam een neutrale
positie tertegenover ln. Het oorlogskabinet had er al
eerder op aangedrongen dan de marinedeskundigen en
had bij die gelegenheid een meer vooruitzienden blik
getoond dan de militairen. Na 3 jaar van mislukking
van alle pogingen had men eindelijk een schild gevon
den tegen het gevaar van de duikboot Van dat oogen-
blik af was de toestand gered.
Duitsche schepen uit Rotterdam.
Toen het duikbootoffensief op zijn toppunt was, wil
den de Duitschers de wereld nog verder lmponeeren en
begonnen zij Duit3che booten uit de haven van Rotter
dam te laten uitloopen. Voor het eerst na bijna 3 jaar
kwamen Duitsche schepen naar huis. Dit duurde ech
ter niet lang. In Juli 1917 overviel Comodore Tyrwhitt
een vloot van deze ondernemende schepen, maakte
zich van een gedeelte ervan meester en vernietigde de
rest Daarop verviel de Duitsche koopvaardij weer in
haar vroegere werkeloosheid.
Belangwekkend is de nieuwe mededeeling dat de Q-
schepen gedurende het laatste jaar van den oorlog een
volslagen mislukking bleken. Ofschoon deze' lokschepen
overal de zeeën doorkruisen, hebben zij na Augustus
1917 geen enkele duikboot meer gevangen.
Een mislukte actie voor Helgoland.
Newbolt vertelt nog hoe in November 1917 een actie
voor Helgoland volslagen mislukte. Admiraal Beatty
had het plan gemaakt de Duitsche strijdkrachten te
overrompelen, die een 100 mijl ten Westen van Helgo
land het werk van de mijnvegers beschermden. Voor
dit doel werd een zeer sterk eskader van groote sche
pen en lichtere vaartuigen naar de bocht van Helgoland
gezonden onder bevel van admiraal Pakenham.
Hoofdzakelijk tengevolge van een zeer gebrekkigen
inlichtingendienst werd deze operatie een fiasco. Zelfs
de admiraals van krulsereskaders gaf men gewoonlijk
geen inzage van de kaarten over de nieuwe Duitsche
mijnvelden. Dat zou zich hier wreken.
De vijand werd volkomen overrompeld; de Engel-
schen hadden een overweldigende overmacht en de
vernietiging van de Duitsche mijnvegers en de hen
beschermende kruisers scheen zeker. Maar na een
loopend gevecht van 2% uur kwamen de Duitschers
weg. De totale buit van de Engelschen was een enkele
treiler en de Duitschers schenen hen evenveel kwaad
gedaan te hebben als zijzelf ondergaan hadden.
De oppercomandant was „ontevreden met de resul
taten van de actie", en de admiraliteit was van oordeel,
dat deze „zeer teleurstellend waren". De Engesclhe
schepen hadden den vijand niet eens met volle kracht
vervolgd en de jacht te vroeg opgegeven. Maar, zegt
Newbolt, de oorzaak was dat zij niet Ingelicht waren
over de ligging van de mijnenvelden. Zoo kon het er na
3 jaar oorlog nog in de Engelsche vloot uitzien, meent
de Daily News, aan welke de N.R.Ct. dit overzicht
ontleent.
De Deensche Oceaanvliegers
terecht
Volkomen onverwacht te Krefeld in DuJtsch-
land geland. Na hun vertrek uit Amerika
den koers kwijt geraakt.
Nadat eerst ernstige ongerustheid heerschte omtrent
het lot van de beide Deensche Oceaanvliegers, Hillig en
Hobris, die Woensdagmorgen van New-Foundland wa
ren opgestegen, om den Noordelijken Atlantischen Oce
aan over te vliegen, kwam later het bericht, dat zij op
het vliegveld Krefeld-Bochum in Dulschland, even voorbij
de Nederlandsche grens, geland waren. Zij vertelden te
veel Zuidelijk te hebben aangehouden en boven de Spaan-
sche kust het vasteland bereikt te hebben.
Boven Frankrijk en de Ardennen waren zij den weg
kwijt geraakt en daar hadden zij veel benzine verbruikt
Zij zijn binnen een uur na hun landing weer opgestegen
en hoopten Kopenhagen nog voor het vallen van den
avond te bereiken.
De tocht
De Denen hebben, naar nader wordt gemeld, verteld,
dat zij gedurende den geheelen overtocht zeer slecht weer
gehad hadden. Ze hadden 23 uur lang meest op 4000 me
ter hoogte moeten vliegen. Donderdagmorgen vroeg was
ze door een gat ln de wolken lager gaan vliegen, tot bo-
ben den waterspiegel, Om 11 uur ontdekten ze land, ver
moedelijk Spanje, waarna ze verder over Frankrrijk naar
Krefeld zijn gevlogen. Hier deden ze omstreeks 5 uur een
landing om benzine in te nemen. De gemiddelde snelheid
Vijf wegwerkers doodelijk
verongelukt
En ncgan andere arbeiders gewond. Uit
den materiaalwagen geslingerd.
V.D. verneemt uit Rome;
Op het traject SavonaTurijn zijn bij een ernstig
ongeluk vijf wegwerkers om het leven gekomen, ter
wijl negen andere arbeiders verwondingen opliepen.
De arbeiders hadden in een tunnel een materiaalwa
gen met ijzer geladen en de wagen in beweging ge
bracht. Op het afloopend baanvak kreeg de wagen
evenwel spoedig vrij groote snelheid, zoodat de arbei
ders haar niet konden houden. De inzittenden werden
uit het voertuig geslingerd, terwijl de wagen tenslotte
over den kop sloeg.
Brand in een bioscoop te Galatz.
Paniek onder de toeschouwers. De film
operateur en zijn assistent 'n vreeselijken
dood gevonden.
In een bioscoop te Galat.z is dezer dagen, doordat
een film in brand vloog, een groote paniek ontstaan.
Binnen enkele oogenblikken stond het projectieka
mertje geheel in vlammen. De bediende slaagde er in
uit de kamer te komen en onder hevig gegil stortte hij
zich als een levende fakkel te midden van de toe
schouwers, die in een woeste paniek de uitgangen
trachtten te bereiken. Het lijk van den operateur is
later geheel verkoold gevonden. Dank zij het snelle
ingrijpen van de brandweer is erger voorkomen.
gedurende den toch bedroeg 180 K.M. De beide vliegers
maakten een zeer frisschen indruk en gingen op het
vliegveld te Krefeld wat eten. Gedurende den tocht had
den zij zich uitsluitend met chocolade gevoed.
Om 6.45 uur zijn de vliegers Donderdagavond weer op
gestegen. Het vliegtuig is een Bellanca-eendekker met
een Wirght Whirlwind-motor. Hobris heeft gedurende
den geheelen tocht gestuurd.
Te Kopenhagen.
Te Kopenhagen waren Donderdag reeds allo voorbe
reidingen getroffen voor een feestelijke ontvangst Een
menigte van eenige duizenden was op het vliegveld
Kastrup bijeen. Tegen 3 uur 's middags verlieten echter
de minister van verkeerswezen met het comité van ont
vangst en de vader en andere bloedverwanten van Ho
bris het vliegveld. De radiouitzendingen werden eveneens
gestaakt Zooals vanzelf spreekt, had men zich te Kopen
hagen over het lot der beide luchtreizigers reeds uiterst
bezorgd gemaakt Nadat van het s.s. „Kueloe" draadloos
bericht was ontvangen, dat het Donderdagochtend om
kwart voor negen Greenwichtijd ten Noorden van Helgo
land een vliegtuig had gesignaleerd, waarvan men aan
nam. dat het de „Llberthy" was, had men ln do Deen
sche hoofdstad uitgebreide maatregelen genomen om
de vliegers feestelijk in te halen. Een dichte menigte
wachtte in de nabijheid van het vliegterrein Kastrup do
komst van het toestel af. Toen echter bekend werd, dat
het bij Helgoland waargenomen vliegtuig niet de „Li-
berthy" was geweest, terwijl men geencrlei aanwijzing
had, of de vliegers nog in leven waren, was de verslagen
heid algemeen. Na urenlang vergeefs te hebben gewacht,
verlieten Hoebris' vader en overige familieleden beno
vens de officieele persoonlijkheden, o.w. de minister van
Verkeerswezen het terrein.
Toen tegen den avond het bericht van de behouden
landing op het vliegveld van Krefeld bekend werd. ont
stond in de Deensche hoofdstad uitbundige vreugde.
Het bericht van de aankomst van de Deensche vliegers
te Krefeld is to Liberty in den staat New-York, waar
de vlieger Hillig woont, met groote vreugde ontvangen.
De klokken luidden, het alarmsignaal van de brandweer
word in werking gesteld en alle voertuigen op straat toe
terden.
Geen politiek op
rustdagen.
Merkwaardige verordening van den re-
geeringspresldent van Keulen.
De regeeringspresident van Keulen heeft ter ken
nis van de onder hem ressorteerende burgemeesters,
o.a. die van Königswinter, Honnef en Godesberg ge
bracht, dat gedurende de zomermaanden en de zon
en feestdagen en den dag te voren van 12 uur af geen
politieke bijeenkomsten en optochten in de openlucht
mogen worden gehouden. Als overweging hiervoor
geldt, dat dergelijke openluchthetoogingen aanleiding
kunnen geven tot botsingen, terwijl tal van voetgan
gers, fietsers en automobilisten, op Zon- en feestda
gen en in de vacantie naar de bedeelde plaatsen ple
gen te trekken, zoodat tevens ook nog voor de veilig
heid van het verkeer moet worden gezorgd.
Afgescheiden van deze politioneele overwegingen
hebben, zoo wordt in de desbetreffende verordening
gezegd, onze burgers er aanspraak op na hot harde
werken en de zorgen van de week ongestoord door
politieke uitspattingen van de vrije natuur te ge
nieten. Ook mag het groote nadeel ni*t over het
hoofd worden gezien, dat deze plaatsen, die toch al
een moeilijken strijd moeten voeren, door dergelijke
uitspattingen lijden.
DE VLUCHT OM DE WERELD VAN POST
EN GATTY.
De Amerikaansche vliegers Post en Gatty, die zooals
gemeld een vlucht om de wereld maken en die Donder
dagmorgen uit Berlijn waren vertrokken, zijn Donder
dagmiddag om 17.30 uur op het vliegveld te Moskou aan
gekomen. Zij werden bij aankomst door vertegenwoordi
gers van het volkscommissariaat van luchtvaart cn tal
van journalisten verwelkomd.
Rheumatiek komt noodeloos veel voor. Weersver
anderingen zijn er gedeeltelijk schuld aan. doch dik
wijls zijn verzwakte nieren de oorzaak Do pijn
wordt veroorzaakt door afzettingen van urinezuur ih
de gewrichten en deze afzettingen kunnen niet ge
schieden, als de nieren behoorlijk werken en het
urinezuur afscheiden.
Pas daarom op! Tocht, een gevatte kou en te zwaar
werk kunnen de nieren hin<leren in hun taak tot
zuivering van het bloed. Geef aan de nieren de hulp,
die zij behoeven, bij het eerste teeken van rhelmati-
sche pijnen. Gebruik Foster's Rugpijn Nieren Pillen,
het speciale niermiddel tegen rugpijn, urinekwalen,
hoofdpijn en duizeligheid, rheumatiek, ischias, spit
en gewrichtspijnen.
Tijdig gebruik voorkomt veel narigheid.
J[ RugpijnNieren Pillen
Bij alle drogisten enz. f 1.75 p. flacon.
Het groote Mafiaproces
op Sicilië.
Do Malia leeft nog steeds. Een procos
dat elt maanden duurde en met wanho
pende tooneelen eindigde.
Zij die meenden dat met de energieke actie, eenige
jaren geleden door de regeering van Mussolini op
touw gezet, een einde zou zijn gekomen aan het op
treden van de Malia, het gevreesde geheime genoot
schap. dat hoofdzakelijk op Sicilië huist, hebben zich
ten eenmale vergist. De Mafia leelt nog, en het proces
dat te Sciacca op Sicilië wordt gevoerd, is daarya»
het sprekende bewijs.
Niet minder dan 188 personen staan terecht en te
gen 131 hunner eischte de openbare aanklager gevan
genisstraffen van verschillenden duur. Dezer dagen
had een terechtzitting plaats, welke een buitenge
woon opgewonden verloop had.
Het proces is Donderdag geëindigd met de veroor
deeling van 12 beklaagden tot levenslangen dwang
arbeid van 7 beklaagden tot een gevangenisstraf van
30 jaar. van 111 tot gevangenisstraffen afdalende
van 23 tot 1 jaar en met de vrijspraak van 57 be-
klaagden.
Het proces heeft elf maanden geduurd. De be
klaagden werden vervolgd wegens allerlei misdaden
tegen het gemeene recht in de provincie Agrigento.
De beklaagden moeten zich tusschen 1910 en IJL'5
hebben schuldig gemankt aan 43 moorden, 20 pogin
gen tot moord en talrijke aanrandingen en afpersin
gen. Ongeveer duizend getuigen zijn gehoord. Aan de
gezworenen zijn in het geheel 30.000 vragen gesteld.
Maandag, bij het requisitoir van den nmhtenuur van
het O.M. hebben zich wanhopende tooneelen afge
speeld. De beklaagden waren, gelijk dat in Italië ge
bruikelijk is, opgesloten in getraliede kooien Een van
hen trok plotseling zijn schoenen uit. waarvan hij
er een naar den president van het hof, de andere
naar de jury smeet, zonder evenwel iemand te ra
ken. Verscheidene beklaagden barstten bij het hooien
van de straf, die tegen hen geëischt werd. in wanho
pige kreten uit. Anderen stortten een vloed van
scheldwoorden uit over de rechters en de jury.
De uitspraak komt vrijwel mei den eisch van het
O.M. overeen, dat eveneens voor 57 beklaagden vrij
spraak had gevraagd, doch voor 13 beklaagden levens
lang.
Poeders en tabletten zijn alléén echt, als
de verpakking voorzien is van den naam
Mijn hardt. Let bij het koopen daar speciaal
op, want dit alleen garandeert U de echtheid.
Uit het Engelsch van
K. R G. BROWNE.
„Mooie dag", vond de elegante jonge man ln den an
deren hoek.
Martin Herrick bromde wat terug. Naar zfjn meening
was het geen mooien, integendeel een afschuwelyken
dag, maar hij had geen zin om 't daar met een volslagen
vreemde over te hebben. Zijn gedachten werden in be
slag genomen door heel wat gewichtiger dingen zijn
nijpende behoefte aan tweehonderd pond en oom Bartho-
lomew'a botte weigering hem die te leenen.
Een week geleden was hij buiten betrekking gekomen
door het faillisement van de firma waar hij drie jaar
op kantoor was geweest en de toekomst zag er vrij don
ker uit, totdat juist dien dag een biref was gekomen
van zijn vriend Tom Allan, eigenaar van een bloeiende
autozaak in Rochester. Tom bleek zijn zaken te willen
uitbreiden en had daarvoor een compagnon noodlg met
wat kapitaal; veel behoefde het niet te zijn, twee honderd
pond bijvoorbeeld. Als het denkbeeld Martin aanlokte,
moest hij het maar direct laten weten, schreef Tom.
Het denkbeeld lokte Tom niet alleen aan, het scheen
hem regelrecht uit den hemel te komen! Als hij nu maar
aan tweehonderd pond kon komen. Dat scheen hem
eigenlijk geen onoverkomenlijk bezwaar: Oom Bartholo-
mew. die op tien mijl afstand op een buiten bij Elbury
woonde, die geen. vrouw en kinderen had en geen an-
dero dure liefhebberijen dan het verzamelen van an
tieke snulfdoozen. kon moeilijk weigeren, had Martin
gedacht, om zoo'n onbeduidend bedrag voor te schieten
Maar oom Bartolomew had geweigerd, dierct en nadruk
kelijk, tegen alle verwachtingen ln. En Martin was er
toch zoo hoopvol heengereisdMaar wat wilde het ge
val? In den afgcloopen nacht had een onverlaat bij oom
Bartholomew ingebroken en was er vandoor gegaan met
zeven en twintig snulfdoozen, prachtige en waardevolle
snulfdoozen, de kostelijkste exemplaren van oom Bar-
tholomew's verzameling. Bovendien beschouwde btJ au
to's ais een uitvinding van den duivel ln hoogst eigen
persoon en hij was bezig deze meening op grommerige
en snauwende toon ten beste te geven, toen de komst
van de politie aan het onderhoud tusschen hem en zijn
neef een eind had gemaakt en Martin zich genoodzaakt
had gezien onverrichter zake af te druipen.
„Rooken?" begon de elegante jongeman aan de over
zijde opnieuw en weer bromde Martin iets onverstaan
baars.
De stilte, die nu volgde, duurde tot de trein vaart min
derde bij Burghley en toen hij aan dit tusschenstation
stopte, stond de elegante jongeman op en ging de cou
pé uit. Martin, die lusteloos toekeek, zag hem naar de
kiosk toestappen, een krant koopen en openvouwen. Op
eens kwam een korte, stevige man met een bolhoed op.
op hem af, tikte hem op den arm en zei hem iets in 't
oor.
Martinè merkte op, dat de jongeman niet antwoordde,
maar als een slaapwandelaar met den kleinen man mee
liep naar den uitgang. Terwijl ze uit het gezicht verdwe
nen, zette de trein zich weer in beweging en Martin's
gedachten lieten het voorval los. Als de elegante jonge
man zijn trein wilde missen, moest hij dat weten; hij.
Martin, had waarachtig wel andere dingen om over te
denken. Hij leunde achterover In zijn hoek en zijn vreug-
delooze gedachten hielden zich weer bezig met de gevol
gen van oom Bartholomew's botte weigering.
Toevallig viel zijn oog op een suitecase. 't Was een
klein, goedkoop ding en het lag in het net boven de
hoekplaats tegenover hem. Martin staarde er een oogen-
blik naar; blijkbaar behoorde het koffertje den elegan-
ten jongeman toe, en had hij het vergeten door zijn ont
moeting met den kleinen man met de bolhoed. Martin
bedacht, dat hij als gewetensvol lid eerver geordende
samenleving verplicht was, stappen te doen om de sul-
tecase aan zijn rechtmatigen eigenaar terug te bezor
gen.
Hij moest hem dus, met een korte opheldering afge
ven aan den stationschef. De trein zou binnen een paar
minuten in Rochester zijn; hij stond op en lichtte het
koffertje uit het net. Op dat oogenbllk zwenkte de trein
door een scherpen bocht, waardoor hij uit zijn evenwicht
raakte, achteruit tuimelde en met een plof weer op z'n
plaats terechtkwam, terwijl de suitecaso uit zijn hand
vloog en op den grond bonsde. Er volgde een zachte klik.
het slot van het koffertje gaf mee. de deksel vloog open
en een voorwerp, in papier gepakt, echoot eruit op den
vloer.
„Wclverdulveld," bromde Martin uit zijn humeur. Hjj
bukte zich, raapte het ding op, keek ernaar en kreeg
een schok. Twee seconden later lag de sultcase open op
de bank voor hem en onderzocht hij opgewonden den in
houd.
„Wel verduiveld." herhaalde hij. star van verwonde
ring En er was alle reden voor zijn verbazing, want da
inhoud van het koffertje bestond uit... zeven en twintig
prachtige, kostbare snulfdoozen, stuk voor stuk zorg
vuldig in krantenpapier gepakt!
Martin was zoo verbijsterd door zijn ontdekking, dat
hij niets anders kon doen dan versuft naard en schat
zitten staren.
Oj>eens deed een licht geluid achter hem. hem met een
ruk omkijken. In den hoek bij den doorgang was een
meisje komen zitten, dat met kennelijke belangstelling
naar hem keek.
„Dag juffrouw" zei hij afwezig.
„Het spijt mij, dat ik u aan het schrikken maakte"
antwoordde het meisje. „Maar de deur van de coupé
hiernaast schijnt te klemmen, daarom kwam ik hier, ik
moet er aan het volgende station uit"
Ondertusechen nam ze hem nieuwsgierig op, haar hel
der baluwe oogen dwaalden van zijn verbaasd gezicht
naar het geopende koffertje en bleven daarop als geboeid
rusten.
„O, juist" zei Martin, nog steeds op vagen toon spre
kend. „Juist". Hij was niet minder gevoelig voor vrou
welijke bekoorlijkheden dan de doorsnee-Jongeman van
zijn leeftijd, maar het wonder van de snuifdoozen ver
vulde hem op dat oogenbllk zoo volkomen, dat er geen
plaats was voor een andere gedachte en hij eenvoudig
niet zag hoe buitengewoon knap en aantrekkelijk het
meisje aan den anderen kant van de coupé wel was.
Haastig sloot hij het koffertje en leunde even met ge
sloten oogen achterover om de eigenaardige situatie te
overdenken.
Er was geen twijfel aan; het waren oom Bartholo
mew's snuifdoozen! Martin had do keurcollectie, eenig
in haar soort op dit gebied, dikwijls genoeg gezien om
daar volmaakt zeker van te zijn.
Daaruit volgde, met aan zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid, dat de elegante jongeman van zooeven de
schurk was, die door oom Bartholomew en do polltio
op het oogenbllk gezocht werd. Martin zuchtte cn dacht
met weemoed aan wat had kunnen zijn. als hjj zijn ont
dekking tien minuten eerder had gedaan. Maar zijn ge
zicht klaarde weldra op, tenslotte hrd hij de snulfdoo
zen dat was het voornaamste. Wat hem te doen stond
was ze terug te brengen aan hun eigenaar. En terwijl
hij zich de blijdschap van zijn oom over het terugkrijgen
van zijn geliefde snuifdoozen voorstelde, verbeterde Mar
tin's stemming nog meer.
Ofschoon hij een vaag medelijden met zijn oom had
om diens verlies, had hij eigenlijk niet veel aandacht aan
den roof besteed, maar nu bleek het Martin uiterst waar
schijnlijk. neen zeker dat het terugbrengen van de
snuifdoozen oom Bartholomew's hart zou vermurwen.
Hij moest dus zoo snel mogelijk naar het landgoed terug
en daar er de eerstte drie uur geen trein naar Edbury
ging. moest Tom Allan hem een auto leenen. De trein
hield knarsend stil in het station Rochester. In een oog
wenk was Martin er uit; het koffertje, vaar zooveel van
afhing, in de hand; in een fikschcn galop holde hij over
het perron. De plaats van Tom Allan's zaak was met
strategisch Inzicht gekozen vlak tegenover het station
en het geluk diende Martin; de eigenaar stond zelf in de
deur om een luchtje te scheppen, voordat hij zich weer
ging wijden aan zijn schoone taak: het verkoopen van
wagens aan menschen met Ford-inkomens en Rolls-
Royce-verlangens.
Natuurlijk kon Martin een auto te leen krijgen: zelfs
zou hij Tom's eigen, speciale, geliefkoosde wagen heb
ben de Roode Duivel een grimr.ilg-uitziende sport
wagen, wiens afstandsverslindende eigenschappen over
tuigend bewezen werden door een regiment cups op het
spatbord.
Allan hielp Martin den Rooden Duivel uit de garage
duwen en zei:
„Als ik jou was, ging ik over Beelding, die weg Is
beter. Nou. succes kerel; ik hoop..."
„Pardon", zei opeens een andere stem. „Kan ik een
auto huren?"
Martin, wien de stem bekend in de ooren klonk, bleef
met één voet op de treeplank staan, draalde zich om cn
ontwaardde het mooie, rossige blauw-oogige meisje, dat
hem in den trein op zoo magische wijze verschenen was.
Ze schonk hem een beminnelijk, zij het wat gereserveerd
glimlachje en wendde zich tot Allan.
„Ik moet naar Beelding en ik heb vreeselijke haast;
kan ik een wagen huren?"
,,'t Spijt me," antwoordde Tom. „Ik verhuur geen auto's
ik verkoop ze. Maar," hij keek Martin met een snellen
blik aan. „mijn vriend hier moet toch langs Beelding,
misschien...'*
„O, zou u dat willen?" zei het meisje sineckcnd. „U
zou me een grooten dienst bewijzen."
Martin aarzelde, maar niet lang.
Het verbaasde hem het meisje zoo opeens weer te zien
maar het speet hem niet, de verrassing was verre van
onaangenaam en hij kon het dan ook niet van zich ver
krijgen. haar verzoek te weigeren.
„Met plezier," verzekerde hij met een lichte buiging,
„stapt u maar in."
Hij borg het koffertje ln de dickey. gleed achter het
stuur en wuifde een afscheid naar Tom Allan. Het meis
je Installeerde zich in de nauwe ongemakkelijke plaats
naast hem en de Roode Duivel met een gebrom alsof hij
zich verbeeldde een vliegmachine te zijn, schoot weg van
de garage, den weg naar Beelding op.
Een poosje ohauffeerde Martin zwijgend, terwijl hij
op een geschikt middel peinsde om de conversatie te be
ginnen. Zoo nu en dan wierp hij een zijdelingschen blik
op zijn passagier cn na elk van dez eblikken voelde hij
zich tevredener gestemd. Dit was tenslotte een geluks
dag; eerst de vondst van de snuifdoozen en nu dit al
lerliefste gezelschap.
Het meisje scheen geen lust te hebben het stilzwijgen
te verbreken, dus kuchte hij voorzichtig, schraapte zijn
keel en merkte diepzinnig op:
„Een mooie dag".
„Ja," antwoordde het meisje, zonder veel belangstelling
en toen klonk het eensklaps:
„Weet u, lk zou het zoo reuze-prettig vinden, als u me
een eindje liet rijden. Mag ik?"
„Hè?" vroeg Martin verbluft .Jk geloof niet..."
„O. toe alstublieft! Ik kan heusch heel goed rijden,
maa rik krijg haast nooit de kans en ik ben er zoo dol
op. Ik beloof u, dat ik vreeselijk voorzichtig zal zijn;
lk heb al meer dan eens met dit soort wagen gereden.
Martin keek haar weifelend aan. Iedere andere vrouw
zou hij het tactvol, maar beslist geweigerd hebben; de
Roodo Duivel was niet bepaald het type auto om door
een dame gereden te worden en ten overvloede was het
do lievelingswagen van een ander. Maar dit meisje.
ze zag hem hoopvol aan; ln haar helderen blik was iets.
dat zijn aarzeling overwon. Een meisje met zulke oogen,
dacht Martin, moest iedere auto kunnen rijden!
„Goed." besliste hij. „Ik zal 't dan maar wagen"
Hij zette den wagen stil en ze verwisselden van plaats
Toen hij weer ging zitten, drukte Martin haar op het
hart:
„Wees in hemelsnaam voorzichtig. De wagen is Allan's
oogappel, als er iets mee gebeurt, vermoordt hij me!"
..Maak u maarg een zorg," stelde het meisje hem ge
rust". Ik kan heel behoorlijk rijden."
Al heel gauw bleek, dat ze geen woord te veel bad
gezegd. Martin zelf was een m^»r dan middelmatig
chauffeur, maar dit rossige meisje had niets meer van
hem te leeren; ze hanteerde den Rooden Duivel alsof
zij jaren achter het stuur van dezen race-wagen had
gezeten. Ze was ook niet tevreden met den tamelijk
gematigden gang. dien Martin voldoende had geoor
deeld. Martin, die de snelheidsmeter van veertig naar
vijftig en van vijftig naar zestig zag gaan, vond het
geraden om voorzichtig een waarschuwing te doen
hooren.
