Het gestolen luchtballonnetje
De geschiedenis van twee deugnieten.
Doodstraf in Hongarije
uitgebreid.
Plakkaten in de straten van Boedapest.
Wol ff meldt uit Boedapest:
in do straten van Boedapest werden vandaag plak-
onderteekend door den plaatselijken opper-
Snmandant aangeslagen over uitbreiding van het
militaire recht.
In de plakkaten wordt er met r.arae op gewezen,
Aaide militaire rechtspraak zich tot nog toe beperkt
heeft tot brandstichting en tevens tot het met spring
stoffen uitgevoerde of voorgenomen dooden van
nenschen of afspraken daartoe.
Thans zal (ie militaire rechtspraak belangrijk wor-
uitgebreid, zoodat alle aanslagen gepleegd op
>t gezag, op autoriteiten, particulieren, de openbare
'oudheid en staatseigendommen thans onder haar
ichtsgebied vallen.
Degene, die dergelijke misdrijven begaat, er aan
deelneemt, of ertoe aanspoort, wordt met den dood
^D^dadcrs of medeplichtigen worden voor den
krijgsraad gebracht, terwijl de straf in den gel bin
nen twee uur voltrokken wordt.
Motorschip in nood.
Onzekerheid over het lot van 17 opvaren
den.
Wolff meldt uit Norderney: Het motorschip „Anne
Jlarie", dat met achttien personen aan boord een ex-
tursie'naar het eiland Juist had ondernomen, is op
di terugreis, gedurende den nacht, bij stormachtig
veer in nood geraakt en waarschijnlijk gezonken. De
terste berichten komen van een deelnemer aan den
tocht, die tegen vijf uur 's morgens een poging on
dernomen heeft het eiland Memmert zwemmend te
treiken, waar hij tegen zeven uur 's morgens totaal
itgeput aankwam.
Volgens zijn mededeelingen is het schip door den
hoogen zeegang vol water geloopen. Over het lot van
diOterige zeventien opvarenden kon hij geen bijzon-
d»ittfflen verstrekken.
ha Norderney en Borkum zijn direct reddingsboo-
uitgevaren.
Het schip gezonken. Waarschijnlijk 15
of 16 slachtoffers.
Nader wordt gemeld, dat de bewoners van Borkum
ach voor een turnfeest naar Juist hadden begeven.
)p den terugweg werd een uiterst gevaarlijke vaar
geul gevolgd, dat de boot vol water sloeg en zonk.
De reddingboot „Ilse" is ijlings naar de plaats des
onheils gegaan, evenals een vliegtuig van het vlieg-
ttaiion Norderney. De „Ilse" heeft nog pogingen ge
daan om een paar opvarenden, die zich aan het want
vastklemden, te redden, doch te vergeefs.
Men vreest, dat in het geheel 15 of 16 menschen zijn
omgekomen.
De redding van de drie
vermiste vliegers.
Reeds was door hen elke hoop op redding
opgegeven.
Over de redding van de vermiste vliegers Body,
Johannsen en Veiga wordt nog gemeld dat het vlieg
tuig al moest dalen een half uur nadat het door het
v.ootMchip was gezien, dat indertijd radiografisch
hierover mededeeling had gedaan. De vliegers heb
ben meer dan dag op het drijvende vliegtuig
doorgebracht. De voorraad levensmiddelen was reeds
opende vliegers hadden elke hoop op redding opge
geven, toen zij aan den horizon het Noorsche stoom
schip Belmoira bemerkten, dat ten laatste naar het
drijvende vliegtuig kwam en de vliegers redde. Aan
den siaart van het vliegtuig hadden dezen een soort
mast opgericht, waaraan stukken hemd werden be-
vfsnyj om als noodvlag te dienen. Hier is de Bel
moira op afgekomen. Het schip zal recht door naar
St. Petersburg, zijn haven van bestemming, varen.
De vliegers zijn in goede gezondheid. Alleen heeft
de Portugees Veiga een beenkwetsuur. Men neemt
aan, dat het kompas van de vliegers door de ertsla-
gen van Bella Island in de war is gebracht, zoodat de
vliegers in een kring hebben rondgevlogen totdat hun
voorraad benzine was uitgeput.
Onderhoud met mevrouw Johannsen.
V.D. meldt uit Hamburg:
De vrouw van den Duitschen Oceaanvlieger Johann
sen ontving gisteravond te ruim kwart over negen
van haar geredden echtgenoot het volgende telegram:
„Na 148 uur ronddrijven gelukkig gered. Alles wel.
Christel."
In een onderhoud met een journalist sprak mevrouw
Johannsen over de vreugde, die het bericht haar had
gebracht. Zij verklaarde, geen oogenblik eraan te
hebben getwijfeld dat haar man nog in leven was.
Zes weken geleden was hij uit Hamburg vertrokken
om te Berlijn en Leipzig toebereidselen voor de
Oceaanvlucht te treffen. Op 14 September had zij het
laatste bericht ontvangen, toen haar man haar mee
deelde, dat hij uit Portugal zou starten. In een brief
had hij haar geschreven, dat hij met zijn metgezellen
ook per vliegtuig naar Duitschland zou terugkeeren
om als eerste den Oceaan in beide richtingen over te
vliegen.
Aan boord van de Belmoira.
Uit New York meldt V. D.:
Het Noorsche stoomschip Belmoira, dat de Duitsche
Occaanvliegers gered heeft, is met een lading loco
motieven op weg naar Sowjet-Rusland en zal als
eerste haven Kopenhagen aandoen. Aangezien het
schip slechts een zeer geringe accommodatie heeft om
de geredden under te brengen, acht men het waar
schijnlijk, dat de Oceaanvliegers in volle zee door een
passagiersschip zullen worden overgenomen.
Paniek onder de Engelschen in het
buitenland.
Toeristen verlaten in allerijl het land.
Uit Parijs:
De financieele crisis in Engeland heeft onder de
talrijke Engelschen, die hier hun vaste verblijfplaats
hebben of die slechts tijdelijk hier vertoeven, een wa
re paniek veroorzaakt. In de groote hotels is het tot
een Britsche „volksverhuizing" gekomen. Vele En
gelschen geven er de «roorkeur aan ten spoedigste
nar huis terug te keeren en de treinen naar Calai3
waren dan ook Maandag boordevol.
Nog alarmeerender is de uitwerking van de crisis
aan de Riviera, waar de banken Maandag door hon
derden Engelsche reizigers werden belegerd De
banken betaalden voor een Engelsch pond de somma
van 85 francs (de laagtsto noteering gisteren was 102)
en wisselden slechts tien pond tegelijk in. Slechts de
groote hotels betaalden hun gasten, bij wijze van te
gemoetkoming 90 frs.
Opmerkelijk is, dat reeds gedurende de laatste drie
dagen aan de Riviera een toenemend wantrouwen te
gen het pond viel op te merken en dat ponden slechts
beneden den officieelen wisselkoers werden verhan
deld.
WINKELHUIS IN HELMOND UITGEBRAND.
Bewoners over een ladder gered.
Maandagavond om half twaalf is te Helmond brand
ontstaan in den manufacturenwinkel van den heer
Klaassen op den Mierloschen weg. Daar de trap in
brand stond, konden de bewoners, die reeds ter ruste
waren gegaan, zich daarlangs niet in veiligheid bren
gen. Door intusschen toegeschoten hulp werd een
bidder tegen den muur geplaatst, waarlangs zij ha
huis konden verlaten. De Helmondsche brandweer,
die met groot materiaal ter plaatse was, wist het vuur
spoedig te blusschen. De inventaris van den winkel
werd een prooi der vlammen.
DE MOORD IN DE WAGENSTRAAT
TE DEN HAAG.
De ohauffeur vrijgesproken.
De Haagsche Rechtbank heeft vonnis gewezen in de
zaak van den chauffeur, verdacht van den moord op
iemand, gepleegd in den nacht van 15 op 16 Juni J.l.
in de Wagenstraat. Zooals men zich herinnert, is de
chauffeur door de rechtbank 8 September op verzoek
van den verdediger in vrijheid gesteld. De eisch was
acht jaar gevangenisstraf.
De rechtbank sprak den verdachte gister vrij.
DE KONINGIN TE AMSTERDAM.
Geen feestelijkheden ten paleize In verband
met de verscherping van de moeilijke econo
mische omstandigheden.
In verband met de verscherping van de moeilijke
economische omstandigheden, waardoor alle lagen
van de bevolking worden getroffen, heeft de Koningin
besloten, af te zien van haar voornemen, gedurende
haar verblijf in de hoofdstad, feestelijke' ontvangsten
ten paleize te doen plaats hebben, zoodat het avond
feest en de officicele maaltijden niet zullen doorgaan.
BOTSING TE HEERLEN.
Een motoriietsrijder door de voorruit van
een auto geslingerd.
Gistermorgen is .te Heerlen op het Kruispunt No-
belstraatBckkerweg een motorfiets tegen een auto
gebotst, met het noodlottig gevolg, dat de motorrijder
een schilder uit Heerlen, door de voorruit van de auto
vloog en boven op den chauffeur terecht kwam. In
lcvensgevaerlijken toestand moest de man naar het
ziekenhuis worden overgebracht.
BOTSING TUSSCHEN TREIN EN AUTO.
Vier dooden, twee zwaar gewonden.
Uit Maagdenburg: Gistermiddag is op den onbe-
waakten overweg tusschen de stations Zcppernick en
Loburg bij Maagdenburg een auto met zeven vrouwe
lijke passagiers in botsing gekomen met een perso
nentrein. De auto werd geheel vernield. Twee vrou
wen en twee kinderen werden gedood, terwijl twee
vrouwen zwaar gewond werden. De zevende inzitten
de liep slechts eenigc lichte kwetsuren op.
of
182.
Over 'n andere rivier dreef Pim verder,
Dieper in t schoone Fransche land.
Langs die rivier zag hij pal elsjes
Oprijzend aan den oeverkant
HU zag het kasteel van Bloie aan de Loire,
Maar hU wist het niet d'arme vent,
HU wist niet dat dit palels beroemd Is,
En in de geschiedenis bekend.
En nauwelyks was de man bgkomen,
Van de kastUding en den schrik.
Of Wim, de roover, verscheen plotseling,
Voor des koopmans verbaasden blik.
Daar heb je weer die roover, riep hU,
Nog met my'n ballon in zUn hand,
Daar neemt hU op den koop toe 'n fiets weg,
Om weg te komen, 't is een schand.
Vit de Filmwereld
Henschenmarkt.
HOE MEN IN HOLLYWOOD FIGURANTEN
WERFT.
Wij bieden onzen lezers hier een arti
kel van een medewerker, die beschrijft op
welke manier in Hollywood figuranten
worden geworven. Uit zijn artikel blijkt
wel dat „het niet alles goud is wat er
blinkt" en dat Hollywood, althans op dit
punt minder sprookjesachtig is dan men
wel vermoedt.
z-ells in Hollywood, de sprookjesstad voor ieder die
Pr niet bekend is, heerscht orde en regelmaat. Diezelf
de orde en regelmaat die we in een groote fabriek
ol een warenhuis aantreffen. Alles is geregeld, alles
is zeoreaniseerd en aan deze organisatie is niets te
verwrikken.
Zoo wordt de filmstad voor velen die er vol idealen
eengingen, een teleurstelling. Want wat is maar al
ie veel de gedachtengang van een jong meisje of een
jongen man die naar Hollywood gnat? Ik stap op
poot of trein en ais ik er maar eenmaal hen, dan ga
X°°r ('o film spelen. Men ziet eigenlijk over den
eersten tijd heen en denkt alleen aan de heerlijkheid
<ue komen zal a!s men eindelijk „ster" is, als men in
au»os rijdt en portretten met handteekeningen aan
J0uraalist«n en bewonderaars geeft.
ik heb echter héél wat andere ervaringen opgedaan,
toon ik, om er „meer van te weten", gewoon als een
an die idealistische jonge menschen naar IIoRywood
.nkAc^an 0m voor ^aan spelen.
5 hennner me nog hrt moment van mijn aankomst
I,In!5;ad- Aan het perron stonden eenige hon
den mannen en vrouwen die er niet bepaald wel-
rtr™ncl Uitzagen. Ze wilden allemaal mijn koffertje
7en' vochten bijna om mij hun diensten te kun-
oieden en toen ik me het koffertje eindelijk
oor een jongen man had laten ontfutselen, keken
ie anderen vol afgunst naar hem omdat hij zoo'n
buitenkansje had.
Ik nam intusschen de gelegenheid te baat om mijn
nieuwen vriend eens het een en ander te vragen,
i en i or m'n beste, zei ik. hoe kom ik het
neist in de studio? Mijn kofferdrager lachte eens
ew?n een beetje spottend en sprak toen raadselach-
ilt U de studio opkoopen?"
„Neen. dat niet bepaald".
tYT misschien voor de film gaan spelen",
lag bekende dat dit inderdaad in mijn bedoeling
„Kijk l eens, meneer, het is niet om U tc ontmoe-
sprak mijn vriend, ,maar ik wil u toch wel
eggc-n dat u dat plan om den regisseur te spreken
ter een ro.letje, wel uit L'w hoofd kunt zdtcn. Het
s eenvoudig niet mogelijk hem te spreken te krijgen!
ais de man daaraan trouwens begon, dan was het eind
ervan weg. U begrijpt toch wel dat iedereen wel eens
met hem praten wil? Daarom wordt hij bewaakt als
een schat. Voor de studio is een ijzeren hek en hij
dat hek staan een stuk of twintig beambten opgesteld.
En die zijn noch voor vrouwelijke bekoorlijkheden,
noch voor talentvol verzonnen smoesjes vatbaar. Ze
vragen alleen naar tastbare zaken. ITebt U een brief
van den een of anderen grootmagnaat, hebt u geld
dat U in de zaak wilt steken, hebt U een aanbeveling
van Conrad Veidt of Emil Jannings? Dan geeft men
U drie minuten om te verdwijnen".
Ik was werkelijk wat onthutst, geloofde eigenlijk
nog niet heelcmaal wat mijn vriend zeide. Daarom
sprak ik:
„Maar de figuranten dan? Die hebben toch niet alle
maal aanbevelingsbrieven of geld om een stuk van
de studio te koopen? IIoc komen die dan binnen de
muren van het filmhciligdom?"
„Figurantenmarkt!" sprak mijn metgezel.
Ik keek hem vol verbazing aan. En juist toen ik
hem hierover wat meer wilde vragen waren we bij
mijn hotel aangekomen. Als u wat wilt zien van die
figurantenmarkt, komt U dan vanavond om 9 uur op
den hoek van de 20 Street!"
Café „Capitool" is niet een van de opgewekste ge
legenheden van Hollywood. Toen wij er 's avonds aan
kwamen vond ik het buitenaanzicht tenminste niet
zeer vroolijk. Op hernam hing een groot papier,
waarop stond: „Capitool—Café voor artistcn. Figuran
tenwerving'door de eerste regisseurs."
Wij traden binnen en ik had gelegenheid eens rond
te kijken op de figurantenmarkt van New York. De
groote ruimte die voor mij lag was vrij goed gevuld.
Er hing een dikke rook van sigaren en sigaretten. Ik
zocht naar een plaatsje en wees mijn nieuwen vriend
op twee stoelen die nog leeg v.aren hij een tafel
waaraan eenige oude heertjes zaten. Mijn vriend
schudde het hoofd en sprak raadselachtig:
„Da's een andere tak van de branche!"
Ik volgde hem daarom naar het achterste gedeelte
van de zaal waar aan een tafeltje een aantal jonge
mannen hijeen zat. Enkele groetten toen wij aankwa
men, maar de meesten keken niet op en bleven luste
loos zitten staren.
Toen ik aan een niet overbeleefdcn kellner had be
steld wat wij wilden drinken, begon ik mijn vriend
weer wat uit te vragen.
„Zeg mij eens", sprak ik, „waarom wilde je daarnet
niet hij dat tafeltje, daar gaan zitten?"
„Dat heb ik toch al gezegd", zei hij. „'t Is een
andere branche, een ander soort. Als je even om je
heen kijkt, zul je zien dat de menschen hier aan
tafeltjes zijn gerangschikt naar hun uiterlijk. Ginds
zitten oude mannen met Hindenburg snorren, daar
naast eenige Chineezen. daarachter dames op leeftijd
en ginds heb je jonge meisjes. Daar zijn er altijd ont
zettend veel van".
„En wij, wat zijn wij hier aan het tafeltje?" vroeg
ik nieuwsgierig. „DageJijksch verkeer", sprak mijn
vriend. „Wij zijn overal bruikbaar voor. We kunnen
in een. concertzaal als toeschouwer fungeeren, mi s
we een rok hebben. Ja. een rok is een kostbaar bez
Gewone figuranten hebben een dollar en rok-figuran-
ten hebben er twee! Wij zijn verder bruikbaar voor
voorbijgangers op straat!"
Het relaas ven mijn vriend werd een oogenblik on
derbroken door een rumoer in het café. Een jonge
man werd er door den onvriendelijken en pootigen
kellner uitgegooid.
Niemand nam er eigenlijk veel notitie van en mijn
vriend lichtte het even zakelijk toe:
„Dat komt hier dagelijks voor. Een „slenteraar" die
gesnapt wordt".
„Wat is een slenteraar?"
„Ja, dat is een figurant of iemand die wat wil wor
den, die geen geld heeft om ccn consumptie te beta
len. Hij komt echter tóch in het café, omdat hier de
eenige kans is om een figuranten-rolletje te krijgen.
Hij gaat niet aan een tafeltje zitten, doch loopt van
het eene groepje naar het andere. Hij praat eens
wat hier en hij praat eens wat daar, tot het den
kellner - aat vervelen en hij er uit gegooid wordt".
We zwegen even. Mijn vriend maakte kwistig ge
bruik van mijn sigaretten en ik dacht eraan hoe
„sprookjesachtig" Hollywood toch wel is
Nu kwam er echter plotseling beroering in de zwij
gende onverschillige massa.' Er was namelijk een
kleine dikke man binnengekomen die een zwarte si
gaar grimmig tusschen de tanden geklemd hield.
„Wie is dat?" vroeg ik.
„De éérste regisseur", zei mijn vriend en zijn stem
trilde van spanning. „Hij komt figuranten halen".
De groote kleine man was intusschen naderbij ge
komen en haalde een boekje uit zijn zak. Scherp riep
hij:
„Twee Chineezen. Drie dagen werk. Vier dollar per
dag!"
Onmiddellijk stormden minstens twintig van de zo
nen van het Hcmelsche Rijk op hem af. Het werd een
geschreeuw en getier en gestomp, waaraan de regis
seur een einde maakte door er zelf twee uit te kiezen.
De rest ging weer moedeloos zitten. De twee geluk
kigen glommen van genot.
Vervolgens kocht de regisseur nog twee van de
oude mannen, twintig voorbijgangers (wij waren er
niet bij wellicht hadden wij te weinig talent....)
en drie dames op leeftijd Met deze karavaan achter
zich aan ging hij het café weer uit.
En diezelfde stemming van verveling en wanhoop
viel weer in. Ook mijn vriend staarde moedeloos
voor zich uit.
„Het is hier zeker wel heel anders dan je je vroe
ger hebt voorgesteld?" waagde ik te zeggen.
Hij lachte grimmig.
„Anders Ik zal je zeggen dat ik maar één
verlangen heb: weg te komen uit deze smerige geld-
omgeving. Weg begrijp je, het kan me niet schelen
waarheen. Niet naar huis. Daar ben ik indertijd uit-
geloopcn. Ik wilde filmster worden snap je? Filmster!
De bioscoop had me vergiftigd en „vol idealen" ben ik
hier gekomen. Maar ach je hebt het nu zelf gezien.
Hollywood is een in goud gewikkelde smeerboel."
„Maar waarom ga je dan niet weg?" vroeg ik nog.
„Geef »ii me het geld voor den overtocht? Neen hel
Ik zal hier m'n geheele verdere leven wel moeten
blijven hangen. Als figurant, als hengelaar naar een
haantje van een paar dollar. Als Hollywood je een
maal vost heeft kom je niet meer los".
We stonden op en gingen heen.
En omkijkend zag ik daar in die rookenge zaal
van „Capitool" die triestige troep menschen die alle
maal wachtten Wachtten wachtten lot
het cint'elijk een regisseur zou behagen hen te enga-
geeren
Filmsterren ondervinden veel last van
brutale indringers.
Een bekende filmacteur merkte onlangs op dat
sommige menschen denken dat zij door het koopen
van een toegangsbewijs voor de bioscoop het recht
hebben op een persoonlijke kennismaking met iedo-
ren filmartist. Zij zien de mogelijkheid over het
hoofd, dat ook een acteur of actrice gaarne een
oogenblik voor zichzelf beschikbaar heeft Er zijn
verschillende staaltjes van buitengewoon brutale in*
dringerigheid bekend.
Robert Montgomery, de bekende Metro Goldwyn
Mayer-ster was met zijn vriend Reginald Denny gaan
lunchen in een restaurant te Hollywood. Een dikke
man kwam bij hun tafei staan en zeide: „Zeg, Bob
dit soert menschen denkt ook het recht te hebben
de artisten bij hun voornaam te noemen, „wat eet
je in godsnaam, mijn vrienden kunnen het niet goed
zien vanaf den tafel waar wij zitten."
Een parvenu in Hollywood kan nog steeds niet ver
kroppen dat Nils Asther woedend den haak ophing
toen hij hem opbelde.
„Ik bood hem 50 dollar," vertelde hij aan zijn vrien
den, als hij dien avond mijn gast wilde zijn en hij
had de brutaliteit om te antwoorden, dat hij niet
kon komen, omdat hij niet aan mij voorgesteld was.
Het is algemeen bekend dat Greta Garbo een groo-
ten afkeer heeft van nieuwsgierige menschen. Zij
verhuist zooclra haar buren en hun vrienden ontdek
ken wie „Miss Gustafson" is. Verleden jaar was zij
vier maal gedwongen een nieuwe woning te zoeken!
Toen Joan CrawforJ onlangs een premiere in New-
York bezocht, moest zij door een groote menigte heen
dringen. In de loge aangekomen bemerkte een vrien
din dat een brutale souvenir-verzamelaar een stuk
uit haar nieuwe japon gesneden had.
De regisseur James Cruze. die veel gevoel voor hu
mor heeft, bood een jong stel een diner aan. omdat
hun buitengewone brutaliteit zijn lachlust opwekte.
Zij belden bij hem aan, 's avonds om half zeven en
verklaarden eenvoudig dat zij kwamen dineeren. om
dat zij met enkele vrienden een weddenschap hadden
aangegaan, dat Cruze hen zeker zou inviteeren. Na
het diner nam Cruze hen mee naar zijn bibliotheek
en liet hen eenige uren rustig toeluisteren, terwijl
hij het boek van Emily Post over goede manieren
van begin tot einde aan hen voorlas.
Marie Dressler verklaart, dat gemiddeld vijf onbe
kenden per dag bij haar op visite komen. Om er niet
door gestoord te worden, heeft zij een speciaal kamer
meisje aangenomen, die aan de voordeur de toe te
laten bezoekers uitzoekt. Dit heeft evenwel niet al
tijd succes. Het is meerdere malen voorgekomen dat
brutale indringers, die aan de voordeur geweigerd
waren, kans zagen door de keukendeur naar binnen
te komen.
Wallace Bcrrv. die een eigen vliegmachine heeft,
ondervindt vaak dat. indien bekend is hoe laat hij
van het vliegveld vertrekt, minstens een dozijn on
bekenden aanwezig zijn. die verklaren recht te heb
ben een tochtje mee te maken.
Williara S. Hart heeft zich teruggetrokken op zijn
groote ranch in Californië. Hij was genoodzaakt een
stevige draadversperring om zijn terrein te laten
aanleggen, daar de toeristen-cars voortdurend in alle
richtingen over zijn veld rondkruisten.
