Brabantsche brieven.
P1RIN de wereld
met klem op willen aandringen om steun te verkry-
gen.
De heer Schormer la het roerend eens met den heer
Duin. Er Is werk genoeg by het Staatsboschbeheer.
Besloten wordt het volgende telegram te verzenden.
Gemeenteraad van Schoorl in vergadering bUeen, ver
zoekt uwe Excellentie wegens toenemende werkloosheid
beleefd, doch dringend dadeiyk tewerkstelling ln de
duinen Staatsboschbeheer, geiyk reeds door dagelijksche
besturen van deze en omliggende gemeenten werd ver
zocht 10 Scpt. 1931.
Gemeentebestuur Schoorl.
De heer Schermer merkt nog op dat do stocnbreGk-
machine f 2 per M3. kost; een man wil het doen voor
f 3.50 per M3., terwijl er bij de machine nog wel iets
bij zal komen en hij kan stuk gaan.
De Voorzitter zegt dat de machine kost f 1.40 per M3.,
zoodat ruim is gerekend.
De heer van Lienen vraagt of er mensohen zijn die
dit willen.
De Voorziter zegt dat de menschen wel niet stuk gaan,
maar er zijn er, waarbij de ketting langzaam loopt.
De heer Duin meent dat als er 2 menschen beginnen
te kloppen er wel meer zullen komen.
De heer Bijl zou een advertentie in de krant willen
zetten, dat puin kan worden geklopt voor f 3.50 per M3.
De heer Schermer zou willen vragen aan de werke-
loozen.
De heer Byi zou ieder in de gelegenheid willen stel
len.
De heer van Lienen zou f 3 willen geven,
Besloten wordt ieder ln de gelegenheid to stellen, mits
♦enig kostwinner zynde, puin te kloppen voor f 3 per
M3.
Geldleenlngen.
Voorstel van B. en W. hun machtiging te verleenen
tot het aangaan van vaste leening 4 pari:
a. Tot een bedrag van f 23.000 voor de stichting van
het gymnastieklokaal met terrein voor lich. oefening
aan de Sm eerlaan af ta lossen in 23 of 30 jaren;
b. Een bedrag van f 20.000 tot dekking van de restee-
rende kosten van het Wegenplan 1930 (gedeelte van
Duinweg en Voorweg af te lossen in 15 Jaar);
een en ander ter vervanging van de kasgeldleeningen
te dezer zake d.d. 22 Jan. 1931 ggk. 141931, no. 83
en 1981931, gg.k. 30—9—1931, no. 6 en af te sluiten
op een, in de gegeven omstandigheden, meest gunstige
tijdstip.
De heer Dapper is voor aflossing in 35 jaar opdat ook
het nageslacht er wat aan betaalt
Wordt met algemeene stemmen besloten de leening
aan te gaan tegen hoogstens 6 pet. af to lossen ln 30
jaren.
B. en W. stellen voor, om, ter voldoening aan het be
paalde in art 208 der Gemeentewet vast te stellen, een
verordening, waarby verklaard wordt, welke strafveror
deningen nog geldig zyn, met vermelding van de titels
dier verordeningen.
Rondvraag.
De heer Dapper vraagt of de Politieverordening om
de 5 jaar wordt herzien.
De Voorzitter zegt dat moet worden kennis gegeven
welke verordeningen nog geldig zyn. Dus om het ge
heugen wat op te frlssohen.
De heer Dapper zou gaarne zien dat boomen werden
geplaatst ln den Polder en dat vooral het natuurschoon
in acht werd genomen.
De heer Byi zegt dat de wegen ln den polder veel te
smal zyn om er boomen te plaatsen.
De heer van Lienen zou er niet voor voelen als boo
men werden geplaatst ln de Buurenkull, daar deze toch
worden vernield door jongens enz.
De heer Dapper meent echter dat de boomplantdagen
opvoedend werken. Hierna sluiting.
Ulvenhout, 20 October 1931.
Menlcr,
Do tyen zyn nle als te
rooskleurig!
„Slecht", zulde zeggen?
Olloe! Ze zijn nie beatig,
zekers, maar slecht daar
is 't altij nog tyd genogt
veur om ze zoow to vernoe
men naar myn gedacht
't Is zoow gaauw go zee d:
slechte tijen en... me gelcu-
ven 't zoow rap.
Da dooht ik deus week
nog. toen 'k 'n prentje zag
mee 'non zwerm l&chendo
Chineczon d'r op afgefote-
graveerd. 'Nen zwèrm, ja,
want ge mot 'r 's op letten hoe weinig Chineezcn-plot-
Jes of 'r kn de weareld zyn, waar d'r maar éénen op
staat Da gele goedje krioelt aity by mekaar as 'n potje
stèèrt-wurmen, waar ge mee uit visschen gaat En as
ge per ongeluk 's 'n prentje teugenkomt In do kraant
of in de cinema of zoow, waar maar één zo'n spllt-ogske-
n-op vuer komt, dan is 't alty d'n een of aanderen om
gekochte glnncraal-Stèèrtwurm. Zooda ge wel 's d'n
indruk krygt, as buitenstaandert da China veur de
éénc helft bestaat uit stèèrtwurmen-in-'n-potje en veur
de aandero helft uit ginneraals-in-amparten-toestaand.
Maar laat Ik 't daar nlo over emmen. dan koom ik
hcelegaar aanders uit as m'non opzet was. Dan zouw
ik 'nen poedel schieten en da's veur 'nen boogschutter
zooveul as veur 'nen pustoor die deur d'n bojem van d'n
prikstoel zakt
'k Wouw dan zeggen, dat die lachende Chlnlskcs. op
da prentje, allemaal op 'n vlotje of in 'n kuip zatten.
DrUvenae ln de straten van d'r stad.
En witte wa-t-'r onder stlng gedrukt?
Dat 'r zoow muljoenen van die badgasten waren deur
dlo overstrooming daar in da China en da ze niks aan
ders te wochten waren as... hongersnood!
Nouw amico, vet waren ze al nie meer. Vel over been.
Net allemaal Ghandi's. Dio lacht geleur ik ok alty mee
z'n elgen-gcweven tafellaken om z'n knokkelhuis. Ik
«nap nie, dat dleën mensch zoow bitter jong is le
toch ok al nlemeer, toch nle 's 'n wèrm mutske weeft!
Ik krijg allemaal kouwe rillings as ik 'm daar zie, ln
do kraant. mee z'nen kalen, lachenden kop en z'n bloote
beenen. Veur do moolte hoeft Jo 't nie to doen. En da's
ok z'n bedoeling nle. Waant hij schynt kollesaal een
voudig van aard te zyn.
HIJ rij nog gineens pèèrd, zooas d'n Moes b.v. en 't
zouw best 'n aardig gezicht zyn, zo'nen sundereklaas
zonder baard. Maar 't ia 'nen veurdeelige in d'n wasch.
As hy 'sZaterdagsavonds maar z'n schoon tafellaken
hee. dan Is le veur 'n week gespoord en gelèèrsd.
Z'nen keieega d'n Moes, die hee snotverdulleme veur
Iedere redevocrlnk 'n aander kostuum. En as ge nouw
„Ik vond hem een afschuwelijke man," ging Helen
tDa verontwaardigd voort, „maar hU is haar echtgenoot.
Ik vertelde hem hoe ziek zo was en probeerde van hem
gedaan te krygen haar niet te storen. Het hielp even
wel niets. Hy was vast besloten haar te zien. dus viel
er niets aan te doen. Ik ging naar binnen om het haar
te vertellen."
„En wat zcl ze?" vroeg Tiggie heeech.
Helen maakte een hulpeloos gebaar met haar handen.
„Arm, klein ding. Zo was zoo dapper als oen leeuwin,
maar ze zag er uit als een bang konyntje. Zo gaf on
middellijk te kennen dat ze hem wlldo ontvangen."
„En daarna?" De aderen op Tlggle's voorhoofd deden
aan koorden denken en cr was een kille, metaalachtige
klank in zijn stem.
„Hy ging naar binnen." antwoordde Helen. „Hy deed
do deur op slot en is byna twee uur by haar gebleven.
Ik wist niet wat ik beginnen moest" Er klonk een snik
in haar stem. „Het oenige wat ik doen kon was ln myn
eigen kamer biyven waohten."
„Vertel verder", drong Tiggie aan.
Zo gehoorzaamde hem alsof ze erkende dat hij recht
had alles te weten. „Ik weet natuurlijk niet wat er tus-
schcn hen voorgevallen is. HU hield zich erg rustig en
even heeft ze gehuild. Ik dacht er eerst over jou to gaan
balen, maar ik was bang dat de zaak door jouw komst
misschien erger zou worden. Daarom bleef ik waohten
en eindelyk kwam hy terug. Hy was buitengewoon
vriendeiyk, betreurde het dat ik terwille van hem was
opgebleven, en gaf te kennen dat zijn vrouw wel gauw
zou Inslapen. O, Tiggie," zei ze ineens en er voer een
rilling door haar leden. „Hy is een bruut Wat een gro
ve kerel."
„Vertel me nu de rest", verzocht Tiggie, uiteriyk be
daard.
Zo deed dit alsof haar geen andere keuze overbleef.
„HU vertrok en zei dat hij in „The Sea Llon" logeerde.
Ik ging dadeiyk naar Vlola's kamer; ze zag zoo doods
bleek dat ik cr van schrok en dacht dat zo bewusteloos
lag. Ik liet haar wat cognac drinken, maar ze verzette
zich er uit alle macht tegen. Ze smeekte me haar te la
ten sterven dan waa alles tenminste voorby. Ik
dwong haar echter wat te drinken, en Ik weet niet of ie
daarna sliep of niet. Ze lag onbewegeiyk, en hoewel ik
voortdurend by haar bleef, scheen ik haar toch niet te
kunnen helpen. Vanmorgen gaf ze te kennen dat ze wil
nagaat, dat d'n dieën twaalf redevoerlngs per dag af-
stikt, dan hoefde nie te vragen, hoeveul defrente pak
ken of hy d'r na ophoudt En... de zaken tooh begon
nen mee één zwart hemmeke!
Afyn, Ghandi is ok pas aan d'n gank. Die hee mis
schien, as 't enkele jaren verders is, wel zeuvenentwin-
tig tafellakens ln z'n kleerkast hangen.
Maar ollee, nouw dwaal Ik weer van m'n sjapieter weg.
Wa'k dan zeggen wouw ls ditte: dat de tyen nog heel
wa belabberder kunnen zijn as nouw, da ziede wel aan
al die muljoenen Chlniskes, die d'r huskes en tempeltjes,
winkels en bedrijven, d'r oogsten en rystvelden, onder
water staan.
Die op d'n oogenbllk niks aanders bezitten as drie
plaanken aan mekaar gebonden, waarop ze deur 't le
ven dryven.
Kek, daar zyn de tijen pas slecht!
En veur en aleer wij allemaal as namaak-Ghandl's ln
onzen hansjop op 'n vlotje of ln 'nen ouwe waschkulp
deur onze straten dryven laanks de schoorsteen af, nouw
dan mot er nog 'n aarlge bul vallen!
En onze velden?
Zoowlaank as d'n blomkool nog mee pcèrdevrachten
op d'n micstkuil gaat, ollee, zoowlaank is d'n hongers
nood nog even wijd weg, as de tafellakensmode.
Waant da's 'n zaak die zekers is. amico, wa leven
wy hier toch allemaal op 'n gezegend stukske weareld.
't Is nie groot, da's waar; as me 'n uur steuvig deur-
fietsen, verstaan zo ons al nie meer, maar lekker is maar
'nen vinger laank!
En mag ik 's wa zeggen?
Mee al da gesjamfoeter in de kraanten over slechte
tyen, al da geklaag, al da gehits, al da gesteun en ge
zucht, me motten onzenlievenlrke nog op onze bloote
kniekes daanken, da me gin raad weten mee onze oog
sten!
China ls ver weg, zulde zeggen?
Ollee. kekt dan 'n bietje dichterbUe.
Kckt 's naar d'n Bels, die eiken dag ,,'nen blefstlk"
mee „pattattes-frlet' op lot scheppen veur z'n frangen.
Biefstuk? Ezelinnenvleesch! Van 't beestje d'ren nek!
Taal! 'n Merakel!
Soep?
Slobber! Trui wascht In zulken „soep" da vuile bor
den om.
En do kleeren?
Keb 'r 'nen amico zitten, 'nen Brusselèèr, die hogst
tevrejen ls. „Awèl", zeet 'm: „keb 't naar m'nen goesting,
zunnc! Keb m'nen lambiek, m'nen trlepel; keb vast en
goe werk" (da's twaalf uren per dag aan 't aanbeeld
staan!): „keb 'nen wèrmen frak veur d'n winter, awel ze
doen me nikske nle, baalgot, da ziede van ier, mon aml,
ro'ncn vrind!"
En witte wat-io veur 'nen frak, veur 'nen winterjas
flraagt, amico?
'Nen jas, gemokt uit 'n pèèrdedeken!
En as 't oew dan per ongeluk overkomt dat ie oew,
in z'n ryke, tevrejen bui 'n sjegaar prizzeteert, nouw
dan zydo nog nie gelukkig. Ik gelcuf da zo daar die
dingen maken van gesnejen ouwe huzaren-lèèrzen en
rybroeken.
Zekers, ge kunt 'r 'n Hollaandsche sjegaar ok koopen.
Zekers! Maar dan mot m'nen tevrejen Brusselèèr eerst
'n hlepeteek nemen op z'n pèèrde-deken by Onkel-Jan:
Zoude denken, amico, dat de wefkes daar, wefkes
uit d'n gewonen middenstaand, 'n stuk of zes maantels
emmen? Eénen veur 't veurjaar, éénen veur 't najaar,
éénen veur d'n rengcl, eenen veur de kouw van bont,
en nog 'nen z.g. „tusschenbeië" veur boodschappen to
doen?
En wa denkte dat de lolligste, de plazaanste wefkes
zyn?
de opstaan. Ik protesteerde er tegen, doch het hielp
niets. Daarom was hot maar het beste haar te laten
gaan. Ze zit nu In haar kamer, maar ze ziet er ellendig
uit." Eensklaps legde ze met een ameekend gebaar haar
hand op zijn arm. „Wees alsjeblieft kalm en voorzich
tig, Tiggie. Wind je niet op."
Tiggie nam geen notitie van de laatste woorden. „Ik
ga rcgelrocht naar haar toe," zei hy en liep op de deur
toe.
Holen probeerde hem te weerhouden, want ze scheen
vaag te voelen In welke stemming hy verkeerde. „Wil
je Joyce by me sturen?" Hierop begon ze de ontbytta-
fel af te nemen.
Zoodra het kind Tlggle's voetstappen op de trap on
derscheidde. kwam ze hem tegemoet en sloeg haar ar
men om zijn hals heen.
„U moogt binnengaan, oom Tiggie. Tante Viola is op",
vertelde ze.
Hoe het kwam wist Tiggie zelf niet te verklaren, doch
hy voelde hoe hy door de aanraking van die zachte
kindcrarmcn om zijn hals heen ineens tot kalmte werd
gebracht Hy boog zich over Joyce heen en kuste haar,
waarna ze naar haar moeder ging.
Daarna tikte Tiggio op de deur die op een kier stond.
Viola zat ln een stoel met haar rug naar het licht ge
wend. Zc bewoog zich niet by zijn binnenkomst. Ze hield
haar oogen neergeslagen cn zc zat zoo recht dat het
Tiggio voor een kort oogenbllk toeleek alsof daar een
doodo waa.
Het volgendo oogenbllk had hij de deur gesloten en
hy liep regelrecht op haar toe. Hy viel op zyn knieën
voor haar neer, zonder een woord to uiten en verborg
zijn gezicht tegen haar koude, samengevouwen handen.
Zc bewoog zich even by zyn aanraking, doch onmiddel
lijk daarop nam ze haar vorige positio weer in.
Zelfs toen zyn armen zich vast om haar heen sloten,
bleef zo nog kalm. Eindelyk, na een tyd die Tiggie een
eeuwigheid toeleek, bracht ze schor uit:
„Ben je gekomen om afscheid to nemen?"
Hoewel ze zich niet uit zijn armen trachtte te bevrij
den", liefdkoosde ze hem toch niet terug. Het leek wel
alsof haar de krachten ontbraken het een of ander te
doen; niettemin stond zo geestelük ver van hem af. „Je
kunt niet iets opgeven wat je nooit gehad hebt", zei
ze in heesch gefluister. „Ik was niets anders voor jo dan
wrakhout wrakhout,"
met namaak
of zoogenaamde „Ersafz"preparaien.
Eischt steeds ASPIRIN-Tabletten met
het BAYER-kruis. Deze zullen U zeker
bij verkoudheden, rheumatiek en alle
soorten pijn helpen. Veel namaak wordt
vervaardigd door niet-deskundigen en
kan schade berokkenen.
let op den orenjeband. Prijs ?5 ets.
De Belsje mee d'ren pèèrde-frak, of de Nederlaand-
sche mee 'n heelen modewinkel?
De Belse madammekes, amico!
Die knaauwen mee d'r lachende taanden in 'nen
ezelinnen-nek da-d-et beestje aauw balkt!
„Slechte tyen?" zeggen ze daar. „Leg nle te kluuten.
Da's de schuld van de députee's en de ministers", (die
krygen daar ieveraans de schuld van, maar ze meenen
d'r ging klap van!), slechte tyen? Ah, m'nen diekkop,
da's jouw aan te zien, zunne. Kom Ier, da'k oew 's
kuus, dan zyde weer content!" En dan blinkt 't vet
van de ezelin op oew wangen.
En Duitschlaand, amico? Soppen ze daar zoow vet?
Daar werken ze d'r eigen 't apenzuur veur 'n aander.
Onder 'n poenale sanctie die Verdrag van Versaillcs
hiet!
'n Duts is de koelie van de vrede-stichters Briejand
en Laval. Van de Gomknaauwers, die in do gaten gaan
krygen da ge 't goud nie op kunt freten.
Da laand, 'n veurbild veur eiken luiërik, da laand,
dat de trots moest zijn van heel de weareld, da laand
waar leder veur rilt en beeft veur z'n kollesale werk
krachten, da laand ls geknecht tot koelie-haat omda-
d-et d'n moed hee gehad ln d'n oorlog, die over de
weareld is gekomen as 'n onhoudbare wolkbreuk, om
toen teugen heel de weareld op te trekken. Want ze
waren daar te sterk en te kloek om 'nen kompajon te
nemen, 'n Trots die huilie nle vergeven wordt!
Heur 's hier: recht is recht! Ik ben ginnen Dutsert,
ginnen Bels, ginnen Allejé; ik ben Nederlaander en
hogst tevrejen mee onzen „slechten" tyd!
Da wouw lk maar 's uit laten komen.
En omda gy toch m'n brieven in de kraant afdrukt,
docht iw zoow: laat ik 's 'n aander deuntje laten zingen
in de kraant, dan da-d-afgezaagde snertmopke van de
slechte tyen.
Daar hè'k m'nen buik berstens van vol!
Nog Iets!
Hedde gy, amico, ooit van oew leven al 's 'nen mensch
naar de pinnekes zien gaan, die haard ploeterde en ge
regeld mee z'n harsens by z'n werk en z'n huishouwen
was?
Ikke nie!
Da geef ik oew op 'n briefke!
Maar witte wa'k wel gezien eb?
't Omgekeerde. Keb wèl lui, mee veul centen, naar
de schaans zien gaan, omda ze dochten da-d-et nie óp
kon!
En daar zit 'nen heel groote.i troost in, veur de
menschen die 't vandaag nie veur d'n wind gaat
Aanpakken! En... beseffen, da-d'nen dag gin acht
uren, maar vierentwintig uren telt!
Oew harsens, oew spieren, oew krachten, kortom,
vierentwintig uren in dienst stellen van oew eigen leven,
da vierentwintig uren per dag klopt!
Vierentwintig uren werken? Welneeë, da-d-houwt gin
mensch vol. Maar de rust mot zelfs nog in d'n dienst
staan van 't werk. De rust mot genomen worren, en
zóó genomen worren, da-d-et werk er weer van pioffi-
teert
Voetballen waarbij z'oew lenden en ribben in mekaar
trappen; bammesjeuren, dat d'n veldwachter oew in d'n
gang mot leggen as „gevonden voorwerp", da's gin
rust, die 't werk ten goeiëë komt.
Maar ln oewen rusttyd toch nog om 't werk denken,
onder 't werk om niks aanders as aan 't werk zeivers
en alles mee beiyd en zurg inkleejen, kek, zukke men
schen gaan nie verloren, mee 't vallen van 'n stuk zui
ver, da frank, dollar, pond, of gulden hlet!
Werkeloosheid?
Is het mankeeren aan 'nen baas nouw maar dalek
werkeloosheid?
Dan ben lk al heel m'n leven werkeloos!
Wil lk oew 's wa zeggen, amico?
De werkeloosheid is veur 'nen kloeken kearel d'n
overgaank van knecht naar baas.
Zekers, hy kan 'n oogenblik zware zurgen emmen.
Maar die zyn-d-'r alleen maar, om later de vruchten
beter te kunnen waardeeren!
Die 't zóów bekekt, die dan zóów aan d'n slag gaat,
die begrept dat elk levensuur wèèrde genogt hee om
er veur te werken, da-d-et leven vierentwintig uren
per dag hee, die lacht om de „slechte" tyen!
Die krügt vertrouwen ln z'n eigen en in de weareld.
En 't is 't vertrouwen, dat de weareld vandaag sjuust
zoo mist
Vertrouwen in 't zonneke dat de blommekes van ons
levens-hoveke mot doen openbloelen!
En elk blommeke ls 'n bietle geluk; geluk waar 'nen
mensch alty zoow naar hunkert.
Maar dat le dan ok zurgt dat de gewaskes van z'n
hofke zon krygen!
En die 't zoow bekekt, zoow de zaken inricht die
zal na ennigten tyd zgggen: ik ben begonnen m'n eigen
„Je beteekent het hééle leven voor me." bracht hij
hartstochteiyk uit „Je bent van my. En ik zal je nooit
loslaten."
„Ik ben niet van jou." protesteerde ze zacht. „Dat was
ik nooit en ik kan het ook niet zijn. - Diep in myn
hart is me dat altyd duidelijk geweest"
Hij drukte haar vaster tegen zich aan. „Viola Viola.
O, zeg dat tooh niet Het ls niet waar! Zoolang er nog
maar een aasje leven ln me ls, zal ik voor je vechten.
Ik laat je nooit los. Ik zweer het"
Ze keek droomerig voor zich uit. „Het geeft niets." zei
ze. „Het is een vergissing geweest. Ik had me nooit om
hulp tot Jou mogen wenden. Ik had het moeten weten."
„Hoe was dat mogelyk," barstte Tiggie los, „terwyl
die vervloekte hond je voorloog? Luister naar me. kindje.
Ik ga je hiervandaan brengen. Hy mag eiken stap ne
men dien hU gewensch acht en hoe gauwer het gebeurt,
des te aangenamer zal het me wezen. HU zal nooit meer
in je buurt durven komen. Dat zweer ik ook."
Langzaam bief ze haar hoofdje van haar borst op en
ze zag hem aan. In haar voohtige oogen lag een eigen
aardige gloed een glimlach van eindelooze teederheid
en opoffering.
„Dat is juist iets voor jou, Tiggie," zei ze. „Maar het
is eenvoudig onmogelijk. Ik kan niet met Je weggaan
Hoe zou ik mezelf later ooit zooiets kunnen vergeven?
Ik heb je leven al genoeg ln de war gestuurd. Nee, zeg
nu niets. Het geeft tooh niet. God zegene je voor alles
wat je voor me deed. Tweomaal heb je myn leven ge
red en dat zal ik nooit vergeten. Doch nu zal ik voor
goed uit je bestaan verdwijnen. Je moet geen pogingen
aanwenden me tegen te houden, omdat het gemakkc-
lyker is te sterven. Als je my op dezelfde manier lief-
hebt als ik jou, dan zul je het begiUpen."
Er was een smeekende klank in haar stem gekomen
Tiggie wilde zioh er echter tegen stalen.
„Denk je dan heelemaal niet aan mU?" vroeg hy.
„Veronderstel je heusoh dat het leven zonder jou voor
my nog eenige waarde kan hebben?"
Ze keek hem neg steeds met denzclfden teederen
glimlach aan. „O, ja na verloop van tyd wèl", zei ze.
„In het begin natuuriyk niet Doch langzamerhand
als jo weer ln je regiment terug bent en alles het
zelfde ls als voordat Je my ontmoette
„Houd op!" viel Tiggio haar heftig in de rede. „Wan
neer het niet tot je doordringt In welk een hel van el
te helpen en toen dee onzen-lieveneer d'r nog 'n
ke-n-op!
Dn 't geluk van dat te kunnen zeggen, ollee, di',
bietje zurg wèèrd.
Slechte tyen? Awel, diekkop, kom ier, en 'k ge<!
'nen kuus zunne dan zyde weer kontent! Daar z'; a
iklconomie in as in al da goud-geweeg van de perferj
lkkonomislan, amico!
Veul groeten van Trui en gin horke minder van
toet a voe
Een brutale inbraak
opgehelderd.
Bü „Hema" te Rotterdam. Vyf berudi
divk'uen aangehouden.
Zooals gemeld werd, aldus de ,Msb.", is
Zaterdagavond en Maandagochtend een brutaio
gepleegd ln het magazyn de „Hema", aan de
Hoogstraat te Rotterdam, waarbij de brandkast
ceerd werd en de Inhoud, zynde f 2500 door de in!
werd meegenomen.
Do politie stelde oogenblikkelijk een nauwgezet)
zoek In en de wijze waarop de brandkast „beha
was bracht haar al spoedig tot de overtuiging data
ln dit geval met vaklui te doen had. Tevens weak
er op dat dc Inbrekers hulp van bulten moesten I
gehad. Deze laatste omstandigheid was het die j.lj
dag leidde tot de arrestatie van den 29-jarlgen i
knecht, J. G. de J., die aanvankelijk ontkende,
een scherp verhoor door de mand viel.
Een en ander bracht de politie op het spoor vu
drietal bekende misdadigers. Dit drietal, de
koopman M. H., die een reputatie geniet in 't fot
van brandkasten, de 50-jarige bootwerker T. de J.j
de 53-jarige timmerman A. B. werd Donderdag
gearresteerd en na een langdurig verhoor tot
ledige bekentenis gebracht. Ten slotte werd als
medeplichtige nog aangehouden de 31-jarige port
de brouwerij „d'Óranjeboom" aan de St. Laur
C. v. d. H.
Gebleken Is dat de sleepersknecht de J. een
was van de drie inbrekers. Hij kende den porl
d'Óranjeboom en nadat hy met zijn drie kornul
plan voor de inbraak heeft uitgewerkt, heeft
laatste na lang praten weten over to halen om i
dewerking te verleenen. Reeds Zaterdagnacht
inbrekers een bezoek aan het kantoor van de
gebracht De werktuigen die zy toen bü zich
bleken niet opgewassen te zü'n tegen de stevige i
tie van de brandkast Zondagnacht hebben zij
ter materiaal de kast weten open te scheurea I
Een gedeelte van de buit heeft de politie, di«M
zen arrestatie een wel zeer goeden slag heeft
terug gevonden.
Lai
fcrla
kochl
l«en
dan d
OP HET FIETSPAD-
Man doodjwrf
Woensdagmiddag reed zekere J. V. te Vaesriin
een kruiwagen op het rywielpad onderaan du J
toen hy plotseling van achteren door een ür
Hoensbroek werd gegrepen. De man werd te|«
grond geslingerd en was terstond dood. De chsuüf
zekere E., werd voorloopig in arrest gesteld. He*,
en de auto zUn ln beslag genomen.
Weer een mijnongeluk
Woensdagmorgen is in de ondergrondsche v
van de mijn Laura te Eygelshoven een A2-jarigeJ|
werker doodelijk verongelukt. I-Iij was bezigeej
te laden aan een tusschcnschacht, waarhij hij
is geraakt tusschen schachtwand en kooi.
WET OP HET NOTARISAMBT.
i a et
Op 1 Jan. in
Bij Kon. Besluit, opgenomen in St.-bl. 415, I»
dat de wet van 15 Mei 1031, houdende voorztö
door wijzigingen van de wet op het Notorkamo'-
meerderen waarborg voor hen. die belangen totjr
wen aan notarissen, op 1 Januari a.s. in verkwg
treden.
lende ik zal leven, dan zeg ik dat je roe nooit
gekend hebt. Bovendien is die ploert er op u» 1
dlge geld van me los te krijgen, en ls het hem
om jou te doen. Ik veronderstel dat hij j« d,c
teld heeft." 'J
Het was duidelyk merkbaar dat ze bij oe *<>d, w
de
d
den heftig schrok,
haar mond bleef.
•toni,
ei
uicinuaai uai "u -
ofschoon de vastberaden r
ar mona Dieer.
„Nee, dat heeft hy me niet verteld." zcl
vrees dat ik het ook niet kan gelooven. om
bedreigende jou te zullen vermoorden,als lk nie
terug ging." Hü
Even aarzelde ze om daarna te vervolge -
myn echtgenoot. En ik veronderstel dat nu Gistera
me heeft" 4 Hamb
„O. mijn God." mompelde Tiggie. ^ien.
Zwijgend sloeg hy zyn armen om naar n Men h,
zicht zag grauw en er was een wanhopige doen.
in zyn oogen. Er verliepen eenige minute De geh
weer sprak, en toen had er een eigenaa Hacker
ring met zyn stem plaats gevonden, wan <- In een j
opeens op die van een stokouden man. Kórden*
„Indien het een kwestie van rechten
hU al lang verbeurt," zei hy. „En mcnscbi i;
vermoorden aangaat dan kunnen t
en araalt het niet om een enkeling. ^'»^r
naar me. Viola, want ik meen elk w Nabij
Niet; en niemand zal me Jou ooit doen pg ^itsche
rchlllig wat ik ook aal moeten doormaken vM
mijn vrouw bent, ik aal bot ais een eer tweoboOT |(1
vmir Jou te mogen doen. En Ik aal niet tenw«
Heb je me begrepen?"
Viola bleef echter zwijgen, en ze hield haar P
nog steeds afgewend. 3
„Viola!" klonk het amcekend. ..Zeg me dat J<
S Haar heele lichaam trilde, doch nog steeds ai tfjul
d°HU wachtto eenige minuten, daarna lilde hU^k
ztehtjo zacht In dc hoogte. En toenkeek re lRsnilnt
Er lag zulk een etralcnde gloed In haar oog m
de zUie er even voor sluiten moest alaot M
verblind werd. Ze legde haar handjes op zijn (tk
en drukte zich dicht tegen hem aan. «thtj,,,,
i* Polit
?a'Wk
«kiitn
