HAAR ERFDEEL.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
Het gestolen luchtballonnetje
De geschiedenis van twee deugnieten.
AN
II (11
Strafzitting van Vrijdag 30 October.
DE PAEDAGOCHISCHE, DE HYGIËNISCHE EN DE
POLITIEAUTORITEIT MOESTEN GETUIGENIS
DER WAARHEID AFLEGGEN.
Op 18 September genoot de 48-jarige heer Maurits
N.. manufacturier te Amsterdam, wonende Amstel 62
(als men het precies wil weten om eventueel
'n bestelling te doen) de gewoonlijk ietwat twijfelach
tige en in geen geval voordeelige eer als verdachte te
mogen verschijnen voor den kantonrechter, naar aan
leiding van het feit, dat hij Dinsdag 21 Juli op zaken
reis zijnde, zoo onfortuinlijk was op den Helderschen
weg onder Bergen een wielrijdertje, de jeugdige Piet
van Heugten. die met zijn vader op weg was naar
een tuinkarweitje, met zijn auto aan te rijden, met
gevolg dat Piet van zijn rijwiel in het bermgras werd
geslingerd en zijn fiets werd beschadigd.
De heer Maurits N„ die zich tamelijk snel voort
bewoog, had moeten uitwijken voor een lange proces
sie luxe wagens en autobussen, waarmede de school-
feestvierende jeugd uit 't Zand, gom. Zijpe, werd ver
voerd en bij dit uitwijken de maat naar rechts wat
ruim gemeten, zoodat gezegde Piet van Heugten, die
geheel rechts van den weg reed, door het hierboven
gereleveerde resultaat, in de versukkeling gerankte.
Door den verdachte werd echter deze aanrijding
niet volkomen toegegeven en verkondigde deze heer
de meening. dat de wielrijder was geschrokken van
het gegeven signaal en toen een niet te voorziene be
weging naar links had gemaakt en toen in aanraking
was gekomen met het rechter spatbord van den auto.
De bestuurder had daarna onmiddellijk geremd en
wel zoo krachtig, dat zijn wagen dwars over den weg
kwam te staan.
De alstoen gehoorde getuigen, de heer v. Heugten
Junior en Senior en de landbouwer Slik schenen niet
voldoende opheldering te kunnen geven en werd de
zaak aangehouden tot 16 October, teneinde alsnog
een drietal heterogene specialiteiten op verschillend
gebied, do brigadier der rijksveldwacht, het hoofd dei-
feestvierende school cn een melkcontroleur uit
'tZand, dienstdoende als geleider, op te roepen ten
einde de noodige inlichtingen te kunnen verschaffen,
noodig om den heer Maurits N. er tusschcn te nemen
of tot zijn gloricuse vrijspraak bij te dragen.
Wij moesten echter tot ons leedwezen constateeren
dat de voortgezette behandeling van den automobilist
steeds ongunstiger symptonen begon te verioonen en
de heer N„ nadat de ambtenaar bereids f50 boote of
f50 dagen had gevorderd, door den Kantonrechter,
die dreigde In hot vervolg tegen al dergelijke ver
keersovertredingen met de meeste gestrengheid te zul
len optreden, werd veroordeeld tot f30 boete of 30
dagen cn wat erger was voor dezen zakenman, 3
maanden ontzegging van zijn bevoegdheid motorrij
tuigen te besturen.
De civiele vordering van den heer Van Heugten
f 14.20, werd aan dezen toegewezen.
NU WERDEN DE BEIDE TROEPEN VAN VRIEND
EN VIJAND IN HET VUUR GEBRACHT.
De heeren K. en C. D., 'n paar visschcrsÜeden uit
Alkmaars Schcveningen, of te wel Egmond aan Zee,
hadden zich op Vrijdag 24 Juli, volgens waarneming
van de heeren jachtopzieners De Winter en Koelewijn,
bevonden in de duinen van Jonkheer Six tc Egmond
Binnen, vermoedelijk met voor den konijnonvoorraad
van gemelden jonkheer minder gunstige bedoelingen.
De jachtopzieners sprongen er dus op als een bok
op de haverkist en produceerden het onvermijdelijke
procesverbaal ter zake het feit, dat de gebr. D., die
onder hun toezicht staande honden niet behoorlijk
hadden teruggeroepen, teneinde deze heeren,. die zoo
weinig eerbied toonden voor de duinen cn k'onij-nen
van Jhr. Six, een gevoelige reprimande toe te dienen.
Toen echter gezegde heeren K. en C. D. op 18 Sep
tember terecht stonden, hadden zij zooveel aanmer
kingen en bedenkingen tegen het „perses", dat de
heer Kantonrechter de onvruchtbare debatten maar
sloot en de zaak in den pekel zette tot heden, ten
einde de nistoen niet opgeroepen jachtopzieners als
getuigen te heeren.
Deze ambtenaren waren thans aanwezig, evenals de
verdachte Cor D., die bleef ontkennen en beweerde
niet in bovenaangeduide duinen zich te hebben op
gehouden. De verbalisanten persisteerden evenwel bij
bun procesverbaal en werd ten slotte Cornelis D. en
zijn broeder veroordeeld tot 8 dagen principale hech
tenis.
BLOEDIG GEVECHT MET REN WEERBORSTIGE
STROOPER!
OVER DIE ONTMOETING ZAL NOG HEEL WAT
TE PENNEN VALLEN.
Dezelfde visscher Cornelis D. te Egmond aan Zee
werd beleefd verzocht nog eenige oogenblikken te wil
len blijven, omdat de heeren nog niet met hem hadden
afgehandeld. Hij moest nu nog terecht staan ter zake
het stroopen met behulp van een lichtbak in den
nacht van 21 Augustus J.I.
Hij had zich toen volgens de jachtopzieners De
Winter en Koelemeij bevonden met eenige andere per
sonen in de duinen en waren deze heeren betrapt door
FEUILLETON
Uit het Engelsch van Joseph Hocking.
2.
Maar zo kwamen haar over de lippen in de hevige
behoefte van haar hart om haar stervenden vader troost
te geven.
Beloof het me. lieveling! Het is het huls van de
Trevaniona. het is het land van de Trevanions! Het is
het eenige wat ons uit het verleden gebleven is. Laat
het niet uit de familie gaan, lieveling! Je bent Jong en
intelligent... en mooi. Als het verkocht moet worden,
koop het terug, koop het terug terwille van onzen ouden
naam.
Ja. vader, ik zal het doen.
Beloof j« het?
Ik beloof het u, vader.
Een oogenblik zweeg Fclix Trevanion, en ofschoon er
ton diepe zucht over zijn lippen kwam, glansde er een
licht van vreugde in zijn oogen.
Maar een paar seconden later zei hij. Heb niet te
veel verwachting van je zelf! Het zal niet zoo gemakke
lijk zlin... neen. je kunt hot niet Ik heb het geprobeerd,
en het is mU niet gelukt: hoe zou het Jou wèl kunnen
gelukken. Bovendien: het komt er niets op aan... het is
allemaal IJdelheid en wind! Wat beteekenen naam cn fa
milie? Wat wü zün. daar komt 't op aan, niet hoe we
heeten. Dut weet ik allemaal en toch... het is samenge-
weven met lederen vezel van tni)n lichaam... het gaat zoo
ver terug! Eeuwen achtereen hebben Trevanion'a in dit
huis gewoond en Ik kan er niets aan doen... het is al
tijd mijn hartcwensch geweest; dat ze hier zouden blij
ven wonen, altijd en altijd en dat geen vreemde dit
huis zou bezitten, maar tob er niet over, lieveling, tob er
niet over...
Maar ik wil het, vadertje; Ik wil het, en wéér zag
ze die llohtende vreugde in zijn oogen.
Maar iedereen moet betaald worden! Er kwam
een strenge klank In zijn stem.
Er zal nooit mogen gezegd worden, dat een Treva
nion ooit iemand iets is schuldig gebleven.
Iedereen zal betaald worden.
Weer sloot hij zijn oogen en zijn lippen trilden.
God vergeven me als ik verkeerd gedaan heb, hoor
de ze hem mompelen, maar ik hou zooveel van het oude
bedoelde jachtopzieners. Bij de achtervolging struikel
de De Winter en werd momenteel buiten gevecht ge
steld, waarop Koelemeij alleen het offensief voort
zette en Cornelis D. tc pakken kreeg. Er ontstond een
geduchte worsteling tusschcn die twee pootigc kna
pen. Koelemeij ontving oen geweldige slag met een
carbid-lantaarn op het hoofd en kon dientengevolge
zijn linkerarm niet meer gebruiken. Hij bracht op
zijn beurt zijn tegenstander een slag toe en hield hem
zoolang mogelijk vast, tot de strooper pen mes trok en
hem dreigde dood te steken. Om eventueel verder
bloedvergieten te vermijden, enf Koelemeij, die trou
wens al geducht was toegetakeld, don strijd vertier
op cn nam de strooper de vlucht, met achterlating
van zijn pet. De van deze ernstige wederspannigheid
verdachte Corn. D., ontkende daaraan alle schuld.
Het was zijn broeder Jan, die zich aan die feiten had
schuldig gemaakt en zulks aan hem en eenige andere
personen had bekend. Met dezen stand van zaken
achtte de Kantonrechter een voortgezet onderzoek en
aanhouding der zaak noodzakelijk.
Inmiddels is in verhand met gepleegde wederspan
nigheid, door den Rechter-Commissaris in Strafzaken,
een instructie ingesteld.
DE ZAAK BETREFFENDE HET NEERLATEN DER
OVERWEGBOOMEN BIJ DEN TUNNEL OPNIEUW
IN BEHANDELING.
HET IS HOOGST GEWENSCHT, DE SEINBEL
WEER IN WERKING TE STELLEN.
Heden werd in de voortgezette zaak contra mr.
Dijkstra uit Amsterdam, wiens auto op 26 Juli door
het ontijdig neerlaten der spoorwegboomen werd ge
troffen en beschadigd, en welke jurist op 0 October
terecht stond ter zake overtreding van het spoor
wegreglement, alsnog gehoord de heer De Coca van
Delweijnen, de spoorwegbeambte die met de bedie
ning der spoorwegboomen hij den Bergerweg is be
last en deze moeilijke en verantwoordelijke taak
reeds jarenlang waarneemt, benevens een zekere heer
J. Mctselaai, die een en ander had waargenomen. De
spoorwegwachter verklaarde geheel volgens zijn in-
structiën te hebben gehandeld. Over het optreden van
mr. Dijkstra was getuige niet geheel voldaan, maar
getuige moest erkennen, dat de toestand ter plaatje
niet zonder gevaar was. Na het gebeurde zijn op ver
zoek van de directie eenige hinderlijke en het vrij
uitzicht belemmerende boomen gedeeltelijk afgekapt
Voorts gaf getuige toe. dat door het afschaffen van
de waarschuwingsbei de onveiligheid ter plaatse is
toegenomen.
De ambtenaar requireerdo aanvankelijk f2 boete
of 2 dagen, doch wijzigde na uitvoerige repliek van
mr. Dijkstra, die. het gebeurde wiskunstig tot de juiste
proportiën terugbracht, zijn meening en vorderde als
nog vrijspraak.
De heer Kantonrechter zal over 14 dagen schrifte
lijk vonnis wijzen.
DE WERELDVREDE WORDT ONAFGEBROKEN
VOORTGESPEELD.
We gaan heden blijmoedig verder met de gewich
tige strafzaak, waarvan de verschijning van Mr.
Tack's voornaamste invité niet alleen ons oog ver
rukte, doch ook ons reukergaan tip de ailer aange
naamste wijze vergastte en verraste. Ten genocgc
echter onzer geduldige lezers, van wie niet verlangd
kan worden dat ze ter wille van dit erwtensoep
proces. om het nu maar eens in het „nette" uit te
drukken, reeds gelezen en herlezen edities van dit
al veelgelezen blad te moeten opschommelen ge
makkelijk te maken, willen we even reconstrueercn,
dat de heer Nico S.. kappersbediende te Beverwijk
en voortreffelijke golfspeler, voorzoover het „water
golf" betreft, in den nacht van 30 op 31 Augustus in
de plaats van zijn ouderlijke inwoning. Limmen een
motor zou hebben bereden, niet voorzien van de
voorgeschreven achterverlichting en voorts zou heb
ben verzuimd bij het inslaan van den welbekenden
Vischweg aldaar, een verplicht verkeersteeken te
geven. De heer S. gaf bij de vorige behandeling direct
toe de onvoldoende verlichting van achternuramer en
letter, doch ontkende beslist bedoeld verkeersteeken
te hebben achterwege gelaten. Een dergelijk gebaar
filisofeerde de heer S., maakt een motorrijder uit
kracht der gewoonte automatisch en het was onge
twijfeld door de verbalisanten, de h.h. Koekkoek en
Van der#Sande met opgemerkt in het verblindende
licht vaii eert vóór verdachte rijdend motorrijwiel.
In verband met deze ontkentenis werd het noodig ge
acht Brigadier de Koekkoek alsnog te hooren, zoodat
we heden nogmaals onze aandacht moesten vesti
gen op dit nachtelijk verkeersconflict. Om echter
maar tot een definitief besluit te komen, willen we
volstaan met te melden, dat de heer S. ter zake het
ontbrekende achterlicht werd veroordeeld tot f 12
boete of 12 dagen en verder werd vrijgesproken.
ALTIJD MAAR DE CATHEGISMUS VAN HET
VERKEER BESTUDEEREN.
De heer Theo R.. vrachtrijder te Akersloot, kwam
op 30 Augustus met een volgeladen touring nabij den
Hensbroeker cn Kruisweg te Heerhugowaard in aan
rijding met den wagen, geschauffeerd door mevrouw
D. Buisman-Peereboom uit Obdam, zulks als gevolg
van de fout, dat hij deze dame, als komende van
rechts, niet de voorkeur liet. Beide auto's werden
beschadigd, die van den vrachtrijder nog het meest,
doch deze schadepost legde bij de appreciatie van
huis... het is het huls van mijn geslacht... En opnieuw
verviel hij in stilzwijgen.
Er gingen minuten voorbU zonder dat een van beiden
iets zei. Ze hield maar steeds de hand van den zieken
man in de hare geklemd en keek met oneindige teeder-
held op hem neer.
Het lijkt zoo weinig, zoo'n paar woorden, zei hU.
maar Je hebt me toch zoo onuitsprekelijk gelukkig ge
maakt. Ik dank Je lieveling, ik dank Je... misschien is
het verkeerd van me. maar ik had 't gevoel, dat ik niet
rustig kon sterven als Ik moest denken, dat het huis
in vreemde handen kwam. Wil Je me nu een poosje met
rust laten, lieveling? Ik ben zoo moe... Ik wil rusten.
Een minuut later sliep hii zoo rustig als een kind.
Vóór de zon dien dag onderging, was Felix Trevanion
geetorven. Hii was rustig, bijna gelukkig heengegaan.
De laatste bewuste blik in zijn oogen waa op Nancy
gericht geweest; zijn laatste woorden waren vrijwel on
verstaanbaar, maar Nancy had ze toch nog kunnen hoo
ren.
Mijn kleine meid... mijn kleine meid. hadden zijn
trillende lippen gefluisterd, ze is alles wat ik nalaat...
maar zij zal het doen... zij zal het doen.
Eenige uren tevoren had hij getracht haar zijn toe
stand uiteen tc zetten en zijn wenschen kenbaar te ma
ken, maar behalve dat hij haar gezegd had waar de
papieren, die betrekking hadden op het huis, lagen, had
hij haar niet veel meer kunnen vertellen.
Gedurende de dagen, die verliepen tuaachen het over
lijden van haar vader en de begrafenis, had Nancy ge
leefd als in een droom: nieta drong in zijn wezenlijke
gestalte tot haar door. Ze wist dat er een groote, don
kere schaduw over haar leven was gevallen, omdat haar
vader van haar was weggenomen, maar alle dingen wa
ren verward cn vaag voor haar.
Maar toen de begrafenis voorbij was, moest ze toch
de realiteit onder de oogen zien. Notaris Handy, die zijn
leven lang een vriend van den ouden Flix was geweest,
kwam bij haar en opende het testament Het was maar
een kort document; alles was aan Nancy nagelaten. Het
huls, de 200 acres land. die er bU hoorden, de inventa
ris, de oogst... alles was voor haar... nadat de schulden
betaald waren!
Zal er nog een penny over rijn, nadat alles betaald
is? vroeg ze veelbeteekenend aan den ouden rechtsge
leerde.
De notaris wachtte even voor hij antwoord gaf en
schudde toen langzaam het hoofd.
Ik ben bang van niet Je vader schijnt Je op de
hoogte te hebben gebracht
Inderdaad, was het rustige antwoord.
Het HJkt wreed om het te zeggen nu hij overleden
het feit weinig gewicht in de schaal en werd de heer
R. veroordeeld tot f15 boete of 15 dagen. Debegelei-
dende vermaningen en adviezen werden hem niet
in rekening gebracht
'N SMAK OM JE DOOD TE SCHRIKKEN!
In een uiterst kalm vaartje de 25J4 kilometer niet
te hoven gaande, tufte op Zondag 1° Sept. de heer G.
J. Rotering, bakker te Castricum iu gezelschap van
zijn vriend De Winter met zijn wagentje langs den
Rijksweg onder Limmen, toen hij eensklaps door den
chauffeur van een ander benzinemonster, die blijk
baar meer haast had, bij het voorbij rijden met de
achteras aan de voorzijde werd aangereden op zoo
nadrukkelijke wijze, dat het karretje van den bak
ker, na een in de geboorte verstikte poging om 'n
foxtrott uit te voeren, eensklaps met een smak om
ver tuimelde, tot grooten schrik van de inzittenden,
die eerst hun ledematen controleerden uit vrees voor
diverse breuken en ontwrichtingen. Gelukkig kwam
dit wonderbest af, doch de auto had een schade be
komen van pl.minus f125 en was vrijwel ontoon
baar. De woeste rijder werd opgespoord en bleek te
zijn C. M. P., 'n chauffeur, wonende te Haarlem en
in dienst bij een garagehouder te IJmuiden. Hij
moest heden terecht staan, doch was niet aanwezig.
Het oordeel over dezen chauffeur was, dat hij niet
veel van zijn vak scheen te kennen en werd hij ver
oordeeld tot f 40 boete of 40 dagen.
DEZE VRIJDAG WAS EEN WARE ONGELUKSDAG
VOOR DEN WERKLOOZEN METSELAAR.
De 21-jarige metselwerk-missende metselaar Albert
D. te Egmond aan Zee. was heden met een vriend,
Jan Zw., voor den kantonrechter gedirigeerd, als ver
dacht zich op 15 Sept. in het duin-jachtveld te hebben
bevonden met een wildstrik. Kameraad Jan Z. was
vermoedelijk op een persoonlijk onderhoud niet ge-
Bteld en had het aan den metselaar overgelaten, de
firma te vertegenwoordigen. Dit jongmensch bracht
thans ter zijner verdediging in, geen strooper tt
en zelfs niet eens te hebben geweten, hoe eea t
strik er zoowat uitzag. Zij hadden zoo'n wlldafafc
gemerkt in het duin en lagen er bij geknield cc
curiositeit des te beter te kunnen bewonderen,
plots een jachtopziener verscheen en hen zonder
de op den bon plakte.
Het was een feit, dat Albertus D. niet op de
lijst der stroopers van Egmond bekend stond
ambtenaar, daar rekening mee houdende,
„slechts" f 6 boete of 6 dagen, maar de heer
rechter scheen de meening te zijn toegedaan, dat
bert met zijn naïve onbekendheid met wildstrik
hem zoo'n beetje voor den gek stond te houden
dacht vermoedelijk: ik zal jou eens opknappen, vri
Je, daarbij de straf bepalend op f 12 boete of u dsj
Natuurlijk sloeg de schrik den veroordeelde ons
hart, doch zijn ellende was daarmede helaas nc?
beëindigd, daar hü na het verlaten van het i*
gebouw, buiten komende, tot de ontstellende oni
king kwam, dat men gedurende zijn aanwezigheid
de zitting, gebruik had gemaakt van de schoons
genheid, om zijn rijwiel te stelen!
EEN BAKKER, WIEN HET IN DE BOOZE
NIET MEELIEP.
De 28-jarige bakker, Job W. te Egmond aan Zee.
geruimen tijd in het ziekenhuis doorgebracht wegeni]
ernstige ongesteldheid en kon zich na zijn herstel
al weer niet beroemen op een onbezorgd leventje,
zaak was sterk achterultgetlppeld en een i
knecht kon hij niet meer bekostigen, zoodat hij
gewezen op de assistentie van een Jeugdig neefje,
hij al heel gauw in conflict kwam met de arbi
zelfs zoo geducht, dat de ambtenaar heden tegea
recidivist, 1 dag principale hechtenis vorderde. D»|
tonrechter was nog zoo coulant om die landloop
bedelaarscorrectie te wijzigen in f 8 boete of 8
doch het is waarlijk de vraag of de tobber met z|jn|
hechtenis nog niet beter af zou zijn geweest
Of
Mij
lias.
I heb.
■vei
fttw<
Bet i
213.
De vischboer, van den schrik bekomen,
Vond de vertooning nogal zot
Begon te kruien, riep, om den man te p
Koopjes menschen, bot hot bot
De ma& al spartelend ln den wagen,
Riep: Boertjellef, toe nou, stop.
Ik moet een jongen achterhalen,
Och boertje toe, houd nou eens op.
214.
Nee, Pim's zwerftocht was nog niet teneinde,
De wind voerde hem weer mee.
Hij zag langzaam Italiëë verdwijnen.
Hij vloog over 'n blauwe zee.
Hij kwam aan 'n stad, aan de Taag gelegen,
Zag Lissabon cn 't Handelsplein,
Met een standbeeld van Koning José.
'k Voel me, dacht Pim, heel erg klein.
We vi
gaan,
ia wetlx
Itlle air
psdirec
|omtrcnt
...:zaa
- dan f.
De raa
Uren
rJring
[Dit was
_J. U,
lie heerc
«ikel s
k\ colle
Pfcring
gemaakt
5e verbod
U raaris
*crê in
Statie ver
it heeft p
«I wet h<
jalie en
dringen
opg
was,
het
was i
BK fi
ichti
dat v
fonder
nie
nng.
ïr ij
in zie
leur 5
L, bii
linde 1
is, zei de oude notaris, maar hij heeft nooit naar mijn
raadgevingen willen luisteren. Ik heb hem gezegd, dat
als hij er bij bleef, dat jij naar St Andrews en naar
Cambridge moest, dat het mis zou gaan. Toen hij een
rijpaard voor je kocht, heb ik hem gezegd, dat hij Je
ruineerde in plaats dat hij je een pleizicr deed, maar
't gaf allemaal niets. Hij hield vol, dat jij, als een Tre
vanion. misschien de laatste van Je geslacht, moest wor
den grootgebracht in overeenstemming met Je ouden
naam. Zonder eenigen twijfel had hij het bij het verkeer
de eind, maar 't is zeker, dat h|j alles deed uit onbe
grensde liefde voor jou. Hij heeft geen penny voor zich
zelf uitgegeven; het was altijd alles voor jou. Je denkt
toch niet hard over hem. kind?
Hard denken... over hèm? Haar stem trilde en
ze veegde haastig een paar tranen weg.
H|j was een trotsch man, ging de notaris voort en
ofschoon hij altijd vriendelijk en voorkomend tegen
iedereen was, ko n hij toch nooit vergeten, dat hij een
Trevanion was. Ik geloof, dat dat een soort obsessie
voor hem geweest is; vooral de laatste Jaren van zijn
leven. Dat was dan ook. geloof ik, de reden, waarom
hU Adam Trebilcock altijd als butler heeft aangehouden
ofschoon hij hem heelemaal niet noodig had. Eigenlijk
was hU ook niet in staat om het te houden, maar hij
deed het toch. HU was een echte Trevanion. Er heeft
nooit een rechtschapener cn eerlijker man geleefd dan
hij, maar men zou kunnen zeggen, dat hU ln zekeren zin
onrechtvaardig en niet heelemaal nobel heeft gehandeld
In plaats dat hij gezorgd heeft dat je behoorlijk leven
kon, ben ik baifg. dat je zonder één cent achtertoiyft
Het is allemaal zijn familietrots geweest
Er zal toch genoeg overbiyven om iedereen het zijne
te geven, nietwaar? vroeg het meisje met iets angstigs
in haar stem.
Ja. Iedereen zal zoo goed als zeker tot de laatste
shilling kunnen worden betaald. Het is mogelijk, dat er
een paar pond overblijft, maar veel zal het ln elk geval
niet zijn
Dat Iedereen zijn geld krijgt is het eenige wat me
schelen kan. antwoordde het meisje.
Maar je vader heeft zijn doel voorbU geschoten,
ging de oude heer voort. Deze oude plaats, waar hU zoo
aan verknocht was, zal Je moeten opgeven; hij wilde
Trevanion Court ln de familie houden en heeft het door
zijn eigen manier van doen onmogelijk gemaakt
N&ncen knipoogde zenuwachtig, maar ze zei niets.
Zelfs deze oude vertrouwde van de familie hoefde niet te
weten wat ze haar vader beloofd had.
Nadat de notaris weg was, verdiepte ze zich ln de
papieren, waarover haar vader gesproken had. Bijna als
in een koorts, maakte zij een lijst van de schulden en
de
'uilen,
fcouran
tooals
te. ri
van
blad
over
n onzi
bet wj
tfiriiverij
Jffike1 en
■tunnon
T Wk vo<
12 No
berekende gejaagd de waarschijnlijke opbreng»
bezittingen. Ja, notaris Handy had gelijk; de
vam alles zou de schulden niet overtreffen. Zi
Trevanion, zou niets meer bezitten. Haar
overeenkomstig de gangbare waardescl
bedragen! Maar er was iets anders dan da'. Ze
vader beloofd, dat ofschoon Trevanion Court
wat er toe behoorde, verkocht zou moeten
zou zorgen, dat het weer ln de familie terui
Het was deze belofte geweest, waardoor bij
en in vrede zijn hoofd had kunnen neerleggen;
deze belofte geweest, die een stille glimlach
bracht op zijn lippen in zijn laatste oogenblik.
En zy zou die belofte houden!
Hoe... dat wist ze op dit oogenblik nogjiiet:
om geld genoeg by elkaar te krijgen om
terug te koopen of de hypotheek af te li
even ver verwUderd als de avondster. Maar ril
beloofd en zij zou haar belofte houden. Maar
stond voor haar vast: zy zou het zoo doen.
spoor van oneer op haar naam zou komen ti
Zy was een Trevanion en zy moest de traditie*"
geslacht hoog houden.
Het was ln den vroegen zomer nu cn de w*!
In weligon, geungen bloei. Ze stond bij de
haar huis en genoot van het prachtige pnn<
zich voor haar oogen opdeed. In den tuin aan n Rakke
ten, nu verwaarloosd en met onkruid overwoek* ,ar)
den zy er gespeeld; zy hadden er hun drooa»
liefde gedroomd. De portiek waaronder zU iv^.
zyn hooge, granieten zuilen was getuige geweest' (.n
lange familietraditie. Elke steen van dit huis «f
geschiedenis van haar geslacht nu, hipraj
Maar het was niet langer haar huis. het
eigendom van vreemden geworden. Maar hPPre
terug hebben! 'Wnnin"
Dat was de erfenis, die haar vader haar Vcej
latenf vW
Maar hoe zou ze kunnen? Notaris Handy -* Henj |s
nog geen uur geleden verteld, dat zij. wanneer ;r, a|s
kocht was, geen penny meer zou bezitten: ^'VT nj
zoo te zeggen, geen dak boven haar hoofd bf iiij
alleen het huis, maar ook de meubels zouden anders
moeten worden. Ze wist bedroefd weln,g^nrifi hj
de wereld omging, ze was pas een en sch
het grootste gedeelte van haar jong leven ct. want
op de academie doorgebracht Ze was niet opr^r lor,
in de woelige wereld mee te vechten in oto X'.. B. er
het bestaan. Ze had een beetje Latyn l-r, j.
leerd en was tamelyk goed op de hoogte v*® :t ede
talen. L-mn
Wordt verw r
1 "kt ven
