'eer spoedig in het land.
HET BLIJFT SPOTGOEDKOOP.
it jaar zullen wij voor onze adverteer-
ers hun St. Nicolaas-reclame zoo aan-
rekkelijk en goedkoop mogelijk maken.
n
Terug tot den ruilhandel?
CoracL
sn.
)e bijzonder lage prijs behoeft zeer zeker voor niemand meer een beletsel
v Ie zijn, om van deze extra aanbieding gebruik te maken en op de meest
billijke en beslist afdoende manier met SUCCES de aandacht op zijn artikelen
vestigen. Volgens nevenstaande grootte (bij minstens
2 maal plaatsing) kunt U zich reeds van
een zeer goed plaatsje verzekeren.
Voor grootere ruimten worden de prijzen naar evenredigheid berekend, maar
mstr»
Ut*Ps
elk»*
Ofd'O)
DE EEUWIGE KRINGLOOP:
pRAEHISroRISCHE METHODEN WEER MODERN!
Door
JAMES HENDERSON.
indernoü
onder
die t
ken aa
met
•sica
zal er cpi
eren. M
De geheele moderne handel, alle geldverkeer, alle
nationale en alle wereldeconomie komt oorspronkelijk
roort uit de eerste zakelijke transactie, die de mensch
beeft gedaan en die waarschijnlijk bij de o»r-
jnenschen bestond uit het omruilen van een strijdknots
tegen een berenham. De eerste handel, het overgeven
van een voorwerp van waarde aan een ander tegen
betaling in natura is het begin van ons tegenwoordige
economische stelsel. Ofschoon men den oertoestand
v»n ons huidige stelsel nauwelijks kan terugvinden, is
en blijft het niets anders dan ruilhandel. Er is alleen
dit verschil, dat in den loop der eeuwen het geld erbij
ii gekomen, het geld is een ruilhandel geworden. Het
iwsartepunt werd steeds meer verlegd van de waren
oaar het geld, dat daardoor langzamerhand een toon-
ungevende factor in de moderne economische samen-
kring werd.
jiet het schaarscher worden van het geld in den al-
krlaatsten tijd de oorzaken hiervan willen wij thans
onderzoeken zijn ook de plannen en voorstel
en. om het geld aan den wereldhandel te onttrekken,
tee'lvuldiger geworden. Men wil weer torugkeeren lot
je internationale warenuitwisseling, het geld uitscha
pen. Een juiste richtlijn, een consequente theorie kan
Ben echter nog niet in het gewirwar van thans ont
baren. En tóch leven wij op het oogenblik in een tijd,
jie zich noodgedwongen vrijmaakt van het geld ais
Staalmiddel (omdat het er eenvoudig niet is) en voor
lopig terugkeert tot het primitieve handelssysteem
bd onze voorouders.
Schilderijen tegen levensmiddelen-
iTeekenend voor de onrust onzer dagen is het feit,
dezer dagen een Duitsche groep kunstenaars bekend
ikte, dat zij haar schilderijen slechts afstond in ruil
voedingsmiddelen, kleeren en andere producten
I landbouw of nijverheid. Deze wijze van ruilhandel,
[erbij een sparen, een opzijleggen van betaalmiddelen
f eventueel komende slechte tijden niet mogelijk is,
[echter niet algemeen weer ingevoerd kunnen wor-
Wanneer echter de tegenwoordige crisis in het eco-
jcalsche leven aanhoudt of zich verscherpt, zullen
y- erop moeten rekenen, dat zakelijke transactiss in
«ten stijl uitsluitend op den basis van het ruilver-
ir zullen kunnen geschieden. Een begin in dit op-
jcht, waarover nog uitvoerig zou kunnen worden ge
broken, is reeds gedaan. De grenzen tusschen den ab-
tfiten ruilhandel en den absoluten verkoop van waren
tijen contant geld kan men tegenwoordig nauwelijks
meer van elkaar onderscheiden, zij zullen echter duide
lijker worden, hoe minder geld liquide betaalmidde
len van alle soort de wereldhandel bezit
De eerste groot-kapitalisten-
De eerste voorvechters van dit idee van een (niet
geheel absoluut) ruilverkeer met waren zijn merkwaar
digerwijze lieden, welke men gemeenlijk met den naam
van groot-kapitalisten pleegt aan te duiden. Zij gaan uit
van de gedachte, dat het op den duur een onhoudbaren
en ondrageltjken toestand is, als aan den eenen kant
de bezitters van de kolenmijnen geen afzetgebied voor
hun producten meer kunnen vinden, terwijl er aan den
anderen kant in Noord-Oost-Canada en in het Zuidelijk
gedeelte van Zuid-Amerika menschen wonen, die van
de koude omkomen, terwijl zij tegelijkertijd enorme
voorraden tarwe vernietigen, omdat niemand die kan
koopen!
De eerste ruilhandel-
De eerste ruilhandel van grootschen omvang, zooals
in eeuwen niet is voorgekomen, zal nu binnenkort
plaats vinden. Door bemiddeling van Dondensche en
Hamburgsche kooplieden zullen Duitsche kolenmyuen
een zekere hoeveelheid kolen naar Canada verzenden,
terwijl Canada als tegenprestatie tarwe aan Duitsch-
land zal leveren. Daar de kolenmagnaten hun schulden
niet met tarwe kunnen betalen, krijgen zij van de
makelaars wissels, die zij kunnen disconteeren en
waardoor zij dan het voor loonultkeeringen benoodlg-
de geld kunnen krijgen.
De Canadeesche partners van deze merkwaardige
transactie krijgen voor hun graan ook wissels, waar
mede inlossing op dezelfde wijze als in Duitschland ge
schiedt. Het spreekt haast vanzelf, dat dit slechts
een proefneming is, waarvan men den afloop zal moeten
afwachten. Dat bij deze proefneming juist kolen en
graan de hoofdrol spelen, is slechts een toeval. Op
het oogenblik zijn ook onderhandelingen gaande over
den ruil van Brazlliaansche koffie tegen industriepro
ducten. Deze onderhandelingen geschieden merkwaardi
gerwijze door dezelfde Dondensche en Hamburgsche
makelaars, die ook de graan-kolen-ruilbandel tot stana
hebben gebracht.
Specialisten In „directe ruilhandel"-
Wij zullen er dus wel rekening mee dienen te houden,
dat onder den druk van de tegenwoordige wereld
crisis en de daarmede verbonden verandering in het
geheele economische leven een geheel nieuwe, tot nu
toe onbekende soort kooplieden zal ontstaan, de „specia
listen voor directe ruilhandel". Hun taak zal het zijn,
den ruilhandel van zulke waren te bevorderen, die !n
de betrokken landen niet of bijna niet aanwezig zijn,
en daardoor bij verkoop geen moeilijkheden onder
vinden.
Het is natuurlijk denkbaar, dat de regeering van de
verschillende landen dit streven dat niet vrijwillig
maar door den nood gedrongen is ontstaan zullen
ondersteunen. Want slechts op deze wijze kan men op
het oogenblik de productie van de verschillende bran
ches in stand houden, zonder dat men nieuwe kapita
len behoeft aan te spreken of voorraden tegen afbraak-
prijzen van de hand behoeft te doen. Bovendien heeft
Op de pof.
Poffen is een slecht werk.
Voor allebei partijen: voor hem die koopt op de
pof zoo goed als voor hem, die op de pof levert.
We denken niet aan poffers, die van plan zijn
nooit te betalen. Dat zijn misdadigers, een soort die
ven, die stelen op een bijzondere manier
Ook hebben we niet op het oog die geregeld en
trouw betalen al gaat lat niet volgens het systeem:
boter b ij de v i s c h, doch om de week of per
maand. Heelemaal in orde is dit ook al niet, want
wie zoo betaalt, is altijd achter: het week- of maand
loon moet dan immers dienen om te betalen wat
reeds verbruikt is.
Bedenkelijker wordt het, als men teert op wat de
volgende oogst zal opbrengen.
Op wat de volgende séizoen-visseherij de teelt
zegt men dan wel zal opleveren, of een karwei,
of de aandeelen in een of meer ondernemingen.
Loopt het mis, valt het tegen, dan zit men meteen
diep in de schuld en zucht daar soms jaren onder,
net als hij die leverde.
Is hier van slechtheid sprake?
Niemand die dit zal willen beweren Het is veel
al een ingekankerde gewoonte, die in normale tij
den geen ernstige gevolgen heeft, doch die in da
gen van malaise noodlottig wordt.
Bovendien moet nu in menig gezin gepoft worden,
waar men het anders niet gewoon was: er is geen
geld en er moet toch geleefd worden!
Voor dat moeilijke karwei, om den bakker, den
kruidenier enz. te zeggen, dat er niet direct betaald
kan worden, draait natuurlijk meestal
moeder op.
Een eerste week, ecu eerste maand gaat dat nog
zoo wat, al moet men zich zelf natuurlijk geweld
aan doen. Het is niet zoo gemakkelijk om tegenover
derden te erkennen, dat het bergafwaarts gaat, ook
al is er van schuld in de verste verte geen sprake.
Het ligt nu eenmaal in onzan volksaard oin niet met
onze ellende te koop te Ioopen. Wat hebben anderen
er mee te maken, dat onze portemonnaie wanhopig
plat is?
Het is een zee van ellende, van armoede, die in
alle stilte wordt geleden en waarvan alleen de le
veranciers door hun geringere ontvangsten en hun
verminderden omzet eenig idéé hebben.
Onderwijl loopen echter ook zij vast. De grossiers
geven crediet en misschien ook wel wat extra uit
stel van betaling Alles grijpt echter in elkaar en er
is maar één middel dat baten kan: als de klanten
van den dorpswjnkelier werk hebben of de produc
ten van hun land kunnen verkoopon of een rede
lijke kans krijgen, dat er straks weer wat te v c r-
koopen zal zijn. dan gaat de molen weer regelma
tig draaien en komt er een begin van ontspanning
Zoo zijn we weer aan hetzelfde adres, dat wij
reeds zoo dikwijls aanwezen: werk en instandhou
ding van de levenskrachtige bedrijven.
Geeft men aan dit adres: ni e t thuis, dat wil zeg
gen, kan het aangegeven middel niet worden toege
past, dan is de eenige uitredding: steun.
Geleefd moet er immers worden, maar
het maakt een enorm verschil hoe voor den
mensch persoonlijk, doch ook voor de maatschappij.
deze wijze van ruilhandel nog dit voordeel, dat voor Im
port-artikelen geen geld meer naar het buitenland vloeit,
maar dat het daarvoor betaalde geld In de zakken van
de binnenlandsche industrie terecht komt. Waarbij na
tuurlijk niet mag worden vergeten, dat dit alles sleohta
een door den nood ontstane hulpmethode Is, om over de
moeilijke tijden heen te komen en te voorkomen, dat nog
meer bedrijven worden stilgelegd of dat nog meer oogs
ten vernietigd worden.
De meeningen nog zeer verdeeld.
In de kringen van de Industrie en den handel zijn de
meeningen over den terugkeer naar den ruilhandel nog
zeer verdeeld. Als juist heeft men de zienswijze erkend,
dat ruilhandel in het verkeer van de verschillende in-
dustrlegroepen onder elkaar, dus van grondstoffen te
gen industrieproducten binnen hetzelfde land. niet mo
gelijk is. Tegelijkertijd eohter heeft men erkend, dat
deze terugkeer op het oogenblik de eenige mogelijkheid
is tot instandhouding en uitbreiding van de relaties in
den wereldhandel.
Teekenend is het, dat pogingen, om waren zonder
goudbetalingen te ruilen met een ander land, op het
oogenblik in Polen worden gedaan. Bij Polen gaat het
er om voor zijn landbouwproducten, voor kolen en erts
een afzetgebied te vinden. En men denkt er nu over,
zonder rekening te houden met bestaande of nlet-be-
staande handelsverdragen, aan Duitschland voedingsmid
delen af te staan en daarvoor maahlne's in te voeren.
Ook hout wil men op deze wijze tegen het een of an
dere product met andere landen rullen.
Slechts een tijdelijke uitschakeling van het
geld-vorkeer?
Werden al deze plannen werkelijkheid en werden al
deze zaken afgesloten door bemiddeling van kooplieden,
die zich met deze ons zoo vreemd geworden materie
ernstig bezighouden, dan bevinden wij ons niet meer op
den terugweg naar den ruilhandel, maar dan zijn wtf
reeds bij den ruilhandel aangeland. Of dit een stap te
rug Is in den ontwikkelingsgang der menschheid, kun
nen wij thans nog niet beoordeelen; het is echter niet
aan te nemen. Want de terugkeer tot den ruilhandel op
eenigszins groote schaal en met totale uitschakeling van
het geldverkeer kan niet van biyvenden aard zijn, maar
sleets een tijdelijke toestand, die er toe zal dienen, de
betrekkingen der wereldeconomie en wereldhandel ge
durende de verscherping van de crisis niet te laten in
slapen en die verder vóór alles ten doel heeft, do zin-
nelooze opeenhooping of zelfs vernietiging van levens
middelen te voorkomen, terwijl op een ander gedeelte
van de aarde honderdduizenden verhongeren. Een oplos
sing kan door het ruilverkeer natuurlijk niet ontstaan,
omdat een vergrooting van de koopkracht in geen der
daaraan deelnemende landen zal volgen. Ondanks dót
blijven de pogingen om den ruilhandel wederom in te
voeren een zeer interessant feit en een bijzonder ken
merkend verschijnsel van onzen gehavenden tijd.
v(Nadruk verboden).
Franse»
COLAAS
sjjB^ Iedere zakeman, ook Koek. en Banketbakkers, Slagers, Sigarenwinkeliers, Fruithandelaars, kortom ieder-
een, kan voor St. Nicolaas-reclame hiervan gebruik maken.
*#kken op tot het nemen van een proef. - Het kost niet veel en het zal U tot voordeel strekken.
Ter grootte van
dit vakje
f 2.50 Per keer
