chagerCourant
WIE
HIJN
ZELFMOORDENAAR.
[AAR ERFDEEL.
DE LANGENDIJKER
GROENTENVEHJNGEN.
Derde Blad.
Ingezonden Stukken.
GRATIS.
!<*r
Woensdag 16 December 1931.
74ste Jaargang. No. 8987
paar weken geleden hebben wij een en ander
genomen uit een artikel van Dr. Wibaut, waaruit
t lezer duidelijk werd, hoe groote waardeering deze
ft voor Colijn den vrijhandelaar en voor diens wtrk
ive. Klaarblijkelijk was het den heer Wibaut
[groote teleurstelling, dat Colijn door zijn optreden
We Tweede Kamer zijn verleden ontrouw was «jawor-
L(n naar de protectlonnisten was overgeloopen.
|t Standaard, Dr. Colijn's blad, noemt dat Wibaut's
Hing en betoogt dat Colijn nog steeds een kampl-
froor den vrijhandel is en zal blijven opkomen voor
S goeden geest van Genève.
De Standaard van 2 December j.I. kan men n.1.
„Mocht hij. Colijn, ooit weer, als vertegenwcordi-
>r van Nederland of in andere kwaliteit, te Ge-
re tot optreden geroepen worden, dan zal liij er
tt minder krachtig getuigen dan ooit te voren.
Dan zal hij onverdroten zyn best doen de booze
«ten te helpen verjagen en den geest van 1927
doen terugkeeren.
Wat meer is, hij g e 1 o o ft zelfs in de uiteindelijke
Issance herleving van den vrijhandel, in
verdwijnen van den protectionistischen waan
zin."
oor
eer
iterk
WMChen was d5t Zeloot toch niet sterk genoeg
"5liich in de Tweede Kamer daadwerkelijk te ver
tegen verhooging der tariefmuren, al verzuimde
Colijn niet er onomwonden op te wijzen, dat het
zeer ondeugdelijk middel was om uit het moeras
ge*
iets
oor
glit
fgetmi
wacU
:ad <rp
Er rips
ge ha
kloos.1
iderop in het Standaard-artikel lezen wij dan ook:
„Op dat betere den vrijhandel blijft onze
oop gevestigd.
Voor dat betere moeten we internationaal
blijven strijden.
En inmiddels door nationale maatregelen de
gevolgen van den wereldwaanzin zooveel mogelijk
trachten te neutraliseeren."
lezer ziet, dat Colijn's oordeel over beschermende
en niet malsch is: w e r e 1 d waa n z i n. Des te
is het ons een raadsel, dat ook hij aan dien
inzin heeft geofferd. Hemzelf laat dit blijkbaar ook
rust, want dezer dagen kwam hij er in Do
laard weer op terug en schreef:
„Een Engelsch weekblad bezigde de quallficatie
„Internationale zelfmoordclub" met betrekking tot
de economische wereldpolitiek der laatste jaren.
En hoewel het eene land na het andere gedwon-
sn wordt den weg der verdwazing in te slaan, is
et toch nuttig er nu en dan aan te herinneren,
tot men zich bij een gezelschap van zelfmoorde-
ïwrs heeft aangesloten. Al is het dan niet vrijwil
lig, omdat de economische dood anders nog vroeger
uo Intreden.
Of dit nu metterdaad niet te donker gekleurd is?
•Veen, waarlijk niet, indien de wereld niet spoe-
tot bezinning komt.
Ook wij kunnen nu niet anders dan althans
lifsr. markt zooveel mogelijk voor eigen product
eeren. Onvergeeflijk zou het echter zijn in-
men denken ging, dat men daarmee een ste-
reddingsboei te pakken had. die ons voor mee
drinken behoeden zal. Die boei houdt ons Iets
ager boven water dan anders het geval zou zijn.
kt is al.
Wezenlijke redding kan slechts komen van een
tl ruilverkeer. Tot nog toe bleek het niet m^ge
it de wereld van die waarheid te overtuigen,
ur als we nu allen in het gekkenhuis zijn te-
cht gekomen, nadert misschien de dag, dat we
•luiten er weer buiten te gaan leven."
Colijn heeft zich dus, zij het dan met grootcs
Ön. aangesloten bij een zelfmoordclub en heeft
Jevlucht gezocht in een gekkenhuis. Het een is
Q erg als het ander en moeilijk aanvaardbaar van
F EU I LLETON
(til hel Engelsch van Joseph Hocking.
rende de drie volgende dagen kwam Nancy niet
ranion Court. Ze gaf al haar tijd aan mis Jud-
pend op deze manier haar verdriet te vergeten.
ïefs. Ze kon de belofte aan haar vader niet
1 cn het heerlijke landschap om haar heen was
stil verwijt
■kn vierden dag van haar verblijf begon ze er ein-
p met Mary Judson over.
T«t is twee mijl hier vandaan, waarschuwde ze.
i^je sterk genoeg?
1 genoeg? herhaalde de vrouw. Ik voel me
»ren. Toen ik hier kwam, voelde ik me zoo slap
1 vaatdoek en nu voel ik me tot alles in staat,
'tiet er veel beter uit
t is hier ook heerlijk! Ik heb je nooit willen ge-
i als je over de zee en het strand en de lucht hier
ftmear nu voel Ik zelf dat het waar is. Niet dat ik
willen wonen, voegde ze er bij. er bestaat
b geen andere stad dan Leeds, maar het is heer-
r een vacantie. Je hebt mz beloofd het oude huis
b tien. daar verlang ik ook naar.
|Mt ontbijt begaven de vriendinnen zich op weg.
'olgde zijn meesteres ^>p do hielen. Meer dan eens
1tem gezegd terug naar zijn baas te gaan. maar
1 altijd weer by haar teruggekomen.
houdt van je. merkte Mary op
6 ik van hem Ik kreeg hem als kind al
U zijn eigenaar het niet vreemd vinden, dat hU niet
komt?
F gaf geen antwoord. Ze had Mary Judson niets
Jnfl Jacks voorstel.
rü* '*re',cten den top van den heuvel en Tre-
Court lag voor hen.
«at het? vroeg Mary opgewonden.
I bL kl?kU
I <t buitengewoon mooi. verklaarde de ander.
F*» mee!
durf niet, antwoordde 't meisje. Ik durf ge-
niet- Ik was er den eersten morgen nadat we
iemand, die steeds met beide beenen op den beganen
grond placht te blijven staan.
Wie echter het gevoel heeft, drenkeling ;e zijn en
vreest te verdrinken, komt tot daden, waartoe hij in
gewone omstandigheden zeker niet zou vervallen. Men
moet in stervensnood verkeerd hebben, om dat geheel
te kunnen begrijpen. Dit neemt echter «iet weg, dat
wie het oprichten van tariefmuren zelfmoord vindt en
daartegen waarschuwt, zijn boetpredicatie krachteloos
maakt, indien hy dien zelfmoord bevordert.
Dat is het onbegrijpelijke bij Dr. Colijn.
En voor den vrijhandel het betreurenswaardige.
Nieuwe Niedorp, 13 December 1981
(Vereenvoudigde spelling.)
Waarde Redakteur, naar aanleiding van "t gebeur
de met Jb. Arts en het waarnemen van zeer onjuiste
inenigen aangaande deze kwestie, zou ik gaarne zien,
dat u bereid is onderstaande regelen in uw blad op
te nemen. Voor eventuele opname zeggen we u har-
telilc dank.
BEHOREN DE DIENSTWEIGERAARS IN DE
GEVANGENIS?
Als we deze vraag gesteld hebben, dan weten we
dat zeer vele zullen zeggen: Neen. Kn toch is men
het langzamerhand normaal gaan vinden, dat ze
worden opgesloten, dat ze aan de samenleving wor
den ontrokken in Scheveningen of zoals thans in
Veenhuizen worden opgesloten. Normaal gaan vin
den dat deze jongens 10 maanden of meer achter
slot en grendel gezet worden. Is het eigenlik geen
bespotting lezers, dat mensen, die waarachtig de vre
de willen, die met de inzet van hun eigen leven hier
voor werken, nu in een wereld van waanzin en oor
logsdrijving, van de geraffineerdste bewapening die
een bedreiging is voor onze hele beschaving, opgeslo
ten worden als misdadigers. Terwijl de wereld hun
kert naar vrede, de mensen verlangen naar wel
vaart en rechtvaardigheid, allen ijveren voor betere
menseliker verhoudingen, 't nog mogelik is, dat
juist de jonge mensen, die met de oude verhoudin
gen van oorlog, onderdrukking en uitbuiting breken
willen, en nieuwe betere verhoudingen willen vor
men. direkt al met eigen leven, dat zij juist worden
opgesloten.
De oude machthebbers verdragen geen vernieu
wing en ze kunnen aan menselikheid niet verdienen,
't Staatsapparaat wordt ook hier weer in werking
gesteld om te verdrukken en te vernietigen. En he
laas zijn er handlangers, die dit vuile werk, dit
mensvijandige werk voor enige guldens per week
willen doen. En misschien hebben ook deze men
sen nog wel eens vredesallures. Maar we kunnen dit
niet meer ernstig nemen. Daar hun hele leven er
mee in strijd is.
Gelukkig zijn er ook andere mensen. Die er volko
men van overtuigd zijn, dat 'het voor óns allen een
smaad is dat er dienstweigeraars zitten opgesloten.
En we wel praten over de vrede, maar niettemin
deze jongens op laten sluiten. De dienstweigeraar
behoort niet in de gevangenis, noch naar Veenhni-
zen, maar vrij te zijn Vrij!! Niemand heeft 't recht
om anderen te dwingen tegen hun wil. Een ieder
heeft 't recht eigen leven te bepalen, en dit te meer,
als 't doel overeenstemt met een hogere vorm van
samenleving voor allen. Des te meer als deze twee
samenvallen, des te zedeliker is de handeling, des te
meer betekenis heeft ze. Om deze hogere vormen
gaat 't. En dit beroert ons een zullen we nite meer los
laten, omdat t een deel van ons zelf is geworden.
Desnoods zullen we dit handhaven dwars tegen al
les in. We zijn gekomen tot een nieuw levensinzicht,
een andere wereldbeschouwing. En dit willen we niet
alleen overpeinzen in ons huis en onze bijeenkom
sten, maar gaan er mee het volle leven in. Omdat
we het nieuwe in ons voelen kloppen, omdat we er
van onvertuigd zijn, dat de wereld en de mensen op
vernieuwing wachten, daarom moeten we wel pro
testeren tegen een overheid, ook tegen een humane
en taktiese overheid, die de dienstweigeraars toen
uiteindelik opsluit; tegen politiesoldaten, die hun
eigen menszijn verraden en onze makkers, die geen
oorlog noch oorlogsvoorbereiding willen, pogen op te
sluiten; tegen de heersende tweeslachtige denkbeel
den, dat men vredesvriend kan zijn en niettemin
zich onderwerpen aan een onmenselike en onredelike
dwinglandij van bovenaf. Als 't moet tegen allen en
alles in eisen we één ding, de vrijheid, om 't beste wat
in ons naar bniten ln daden om te zetten. Daarom
ook hebben we. toen we wisten dat Jaap Arts bij
ons vandaan gehaald zou worden, blijk willen ge-
YA/ia UmaSau en repareeren alle soorten
ww IJ UrClvll wollen Kleeding, Kousen
en Sokken (ook de allerfijnste). Vraagt onze school-
kousen met dubbel gebreide knieën. JAAP SNOR>
Den Helder, Znldstraat 19. (Let op den gelen winkel).
Voor Schagen: C. DE MO EL, Noord; voor Alk
maar: J. G. VERSPAARDONK. Hekelstraat 23.
Let op ons gepatenteerd fabrieksmerk.
aankwamen en mijn hart brak van verdriet..
Dan ga ik alleen, zei Mary resoluut, en de daad bij
het woord voegend, stapte ze op het huls af, terwijl
Nancy met John bleef wachten.
Nancy voelde zich dien morgen weemoediger dan ooit
Niet alleen dat ze wanhopig was, ze voelde zich ook
teleurgesteld.
Uit Leeds had ze John Trefry van haar komst naar
Cornwall geschreven en hem meegedeeld, dat zij bij Dor-
cas Uren ging wonen, maar John had haar niet geant
woord. Gedurende de twee laatste jaren hadden ze voort
durend gecorrespondeerd en daar John's brieven altijd
hartelijk en vriendschappelijk waren, verbaasde het
meisje zich erover, dat ze hem tot nu toe niet had zien
opdagen.
Hij had toch mlntsens een paar regels kunnen schrij
ven, dacht ze. Nu hij weet dat ik hier ben, ls het heele-
maal niet aardig van hem om geen enkel teeken van
leven te geven.
Nancy had John sinds jaren beschouwd als haar bes
ten vriend. John was een stille, rustige jongen, die ab
soluut geen uitzicht had op een schitterende carrière.
Maar hij was eerlijk en oprecht en Nancyy wist, dat hij
de eenige was, die haar volkomen begreep en met haar
meevoelde. Daarom was ze ook zoo teleurgesteld door
zijn houding. Ze voelde zich vandaag bepaald mistroos
tig-
Mary Judson kwam, zonder dat ze het had gemerkt,
weer bij haar staan.
Ben je het huls binnengegaan? vroeg Nancy haar.
Neen. maar ik liep er om heen; ik heb nooit zooiets
moois gezien. Heeft het altijd aan Je familie behoord?
Meer dan drie honderd jaar geleden bouwden mijn
voorouders het. zeJ het meisje.
Drie honderd jaar?
Ja, en het schijnt dat dit huis gebouwd ia op de
grondvesten van een nog ouder, voegde ze erbij.— Mis
schien ls het dwaas, om daar trotsch op te zijn, maar
de Trevanior.s kunnen hun stamboom terugvinden tot
vóór den tijd van Eduand den Belijder.
De oudere vrouw zweeg een poosje. Eindelijk vroeg
ze langzaam:
Die optie duurt nog drie jaar, zei je?
Drie jaar, zoi het meisje.
En Je hebt er tien duizend pond voor noodlg?
Nancy knikte bevestigend.
O, kon ik ze maar verdienen, riep Mary met een
trillende stem. We moeten het gedaan krijgen, het moet!
Ik heb het gevoel dat het ons zal gelukken. Toen ik hier
kwam, was ik doodop, maar iederen dag voel ik me
ven van ons medeleven met hem en met onze aan
wezigheid gedemonstreerd dat we met hem kiezen
voor redelikheid, vrijheid en vrede, tegen oorlog en
kapitalisme. Hebben we blijk gegeven, dat allen die
de faktoren van nieuwe en menselike gezindheid
belagen, ons tegenover zich zullen vinden. Wij heb
ben geen behoefte om physiek een bedreiging voor
politiesoldaten of regeringsinstrurnenten te weren;
maar wel is 't ons een dringende behoefte om te
tonen dat hun wijze van optreden, geestelik en zede-
lik minderwaardig is. En dat we hier grondg mee
hebben te breken, willen vrede, welvaart en vrij
heid voor allen, wcrkelikheid worden. We weten
dat Jaap Arts achter de deuren gaat. maar dat hij
er onrechtvaardig achter gaat. En dat dit een felle
aanklacht en een smaad is, niet voor hem, maar
voor allen die dit mogelik tnaken.
PIET DEKKER.
Do weck der vergaderingen gemeenschap
pelijk lijden do actie van den Neutralen
Bond ls er een nieuwe organisatie noo-
dig? bedenkingen de tegenwoordige
leiders van bestaande organisaties negeeren
den nieuwen Bond lage prijzen cn weinig
aanvoer van bloemkool iets beter voor
roode kool sleehte prijs voor gele en
witte kool uien bevredigend bieten
laag Idem peen aanvoer rapen, ramme
nas cn spruitjes.
De afgeloopen week stond in het teeken van verga
deringen der tuinbouwers en het treffen van voorberei
dingen voor de groote vergadering van den Noorder-
marktbond, de bekende velllngsverceniging te Noord-
acharwoude. Het is zeer verklaarbaar, dat de tuinders,
die in den grootsten nood verkeeren, trachten, in een
gemeenschappelijke bijeenkomst de middelen te bera
men. om verbetering te verkrijgen in de buitengewoon
moeilijke omstandigheden, waarin ze verkeeren. Al
schiet men er weinig mee op. te weten, dat anderen
het ook beroerd hebben als er Iets van waar ls. dat ge
deelde smart halve smart ls, dan is het te begrijpen, dat
het een eenigszins verlicht gevoel geeft, als ook anderen
moeten getuigen van het leed en de ellende, waarin ze
verkeeren. Dan is er geen sprake meer van individueel
lijden, geen verwijt meer van eigen schuld, maar dan
voelt men de ellende als crisisverschijnsel, waaraan zoo
goed als niemand der vakgenooten ontkomt We waren
deze week in de gelegenheid een vergadering bij te wo
nen van tuinders, die niet langer tevreden zijn met de
tegenwoordigen organisatievorm, die vooral in dezen tijd
niet meer past bij de noodzakelijke activiteit die aan
den dag moet worden gelegd, om Iets van de regeering
af te dwingen. Men mag bewondering hebben voor die
eenvoudige tuinders, die hun nood en ellende weten te
dragen met een lijdzaamheid en geduld, een betere zaak
waardig. En we kunnen het ons best indenken, dat zij
zich niet thuis voelen in tuindersorganisaties, die geleid
worden door menschen die yan strijd voeren niet alleen
niet 't minste benul hebben, maar 't als een doodzonde
beschouwen eens wat heftig op te treden tegen een re
geering, die blijkbaar niet kon of wil beseffen, hoe el
lendig slecht de tuinde* het hebben. Toch doet zich de
vraag voor, of met den tegenwoordigen organisatievorm
niet hetzelfde zou zijn te bereiken als met den nieuwen
den Neutralen Bond, waarin plaats ls voor iedereen, en
die niet vraagt naar de politieke en godsdienstige ge
loofsovertuiging der aangeslotenen. In de eerste plaats
zal men, bij het overwegen van de vraag, of met de
pogingen voor het scheppen van dien nieuwen vereeni-
ging9vorm succes zal te bereiken zyn, niet over het hoofd
mogen zien den tegenstand, dien men in dezen van de,
laten we maar zeggen, christelijke partijen zal ondervin
den. Hoe jamer het ook is, dat men zich nog steeds in
groepjes en hokjes verdeelt, w(j gelooven niet, dat de
Katholieke tuinders tot den Neutralen Bond zullen toe
treden. Dat de christelijke bouwers zich als lid zullen
laten inschrijven, ls buitengesloten, daar de Neutrale
Bond zich aandient als een strijdorganisatie. Wie geen
vreemde is in het politieke Jeruzalem, zal onmiddellijk
tot het besef komen, dat met de confessionneelen niets
is te Beginnen. Ware dit wel zoo, dan zou het niet lang
duren, of er zouden ook andere verhoudingen op poli
tiek gebied geboren worden en men zou mogen verwach
ten. dat dan. zonder een nieuwen Bond. wel spoediger
aan de verlangen-i der tuinbouwers zou tegemoet geko
men worden. De kopstukken van de leidende organisa
ties op tuinbouwgebied ontbreken op de groote verga
dering te Noordscharwoude: ze gaven zelfs niet eens
acte de préserae en hun afwezigheid getuigde van wei
nig different!# tegenover hun vakgenooten. die toch
niets meer of minder deden dan een poging te wagen
om de tuinbouwers voor algeheelen ondergang te be
vrijden. Of die poging lukken zal, ls niet met zekerheid
te zeggen, doch dat de kopstukken van Noordermarkt-
bond en LangendUker Groentencentrale ontbraken ia
o.i. een bewijs, dat de noodige activiteit bij hen wel eens
ver te zoeken moet zijn. Als zij er dan zoo van overtuigd
sterker. Als we naar Leeds teruggaan, dan... Nancy...
niet huilen, niet huilen want de tranen rolden over
het gezicht van het meisje.
Het schijnt zoo onmogelijk. Mary.
En Je hebt het je vader beloofd?
Ja, op zijn sterfbed.
Dan zullen we het doen! Het moet gaan! Het zal
de mooiste dag van mijn leven zijn, als Ik Je het huis
kan teruggeven.
Gesteld dat we niet slagen, ging Mary voort, la er
dan geen andere mogelijkheid om het geld bij elkaar te
krijgen? Tien duizend pond is een massa geld!
Er is een mogelijkheid.
Welke?
Nancy zweeg een oogenblik. Toen zei ze plotseling:
Mary, wat zou Jij doen in mijn plaats? Je hebt mijn
oud tehuis gezien cn je weet wat Ik heb beloofd. Zou
JU in mUn plaats de belofte vervullen door met een man
te trouwen waar je niet van hield?
Welken man? vroeg Mary Judson.
Dat zal ik je vertellen.
HOOFDSTUK XX.
John Trefry en Jack Deel.
Is het Ben Briggs soms?
Waarom vraag Jc dat?
Omdat ik de manier heb gezien, waarop hU naar
Je keek. Heeft hU Je gevraagd?
Hij zou het mij als huwelijkscadeau geven, lachte
Nancy bitter.
Maar waarom eigenlijk niet? Ben Briggs is een aar
dig® Jongen. HU is firmant van een van do grootste za
ken in Yorkshire en hU ral nog wel eens Lord Mayor
worden of zooiets.
Maar ik houd niet van hem! riep Nancy uit.
Hou je dan van Iemand anders, kind.'
Nancy schudde het hoofd.
Waarom zou je het dan niet doen?
Raad jy mij aan met Ben Briggs te trouwen?
Je kunt slechter doen.
Zelfs al houd ik niet van hem? Moet ik mezelf
verkoopen Mary? Moet Ik lichaam en ziel geven aan een
man. omdat hij dat voor mij kan terugkoopen? en ze
wees naar het huis. Raad JU me zoo Jets aan?
Ik weet het niet, rel de vrouw peinzend. Een
oude vrijster worden is ook geen pretje, Nancy, Jaar
in jaar uit alleen te leven zonder iemand om van te
houden.
zUn. dat met den nieuwen organisatievorm niets is te
bereiken en de bestaande voldoende ruimte laat, om dat
gene te doen. wat de Neutrale Bond nu wil, dan zouden
ze hun standpunt toch wel hebben kunnen toelichten,
ten einde de tuinders te waarschuwen, tegen een ver
keerden stap. Zat ln dat wegblUven iets van: ,.WU weten
het!?" Of 'n soort van gezagswaanzin. die negeert, wat
ook maar eenigszins zou durven twUfelcn aan de onfeil
baarheid van hun ipzicht? We wenschen het niet te be-
oordeelen, doch dat de tuinders, die alleen letten op hun
noodlüdenden toestand en op dc poovere resultaten, wel
ke de tegenwoordige organisatie met haar „actie" heeft
%'erkregcn, wel eens wat anders willen hooren en zien,
ook aan tastbare dingen, zou toch ook begrijpelijk moe
ten zijn voor hen, die, óf het zelf nog niet zoo beroerd
hebben, of nu eenmaal wars zUn van alles, wat als re
volutionair wordt verdacht gemaakt
Uit de deze week aangevoerde hoeveelheden bloem
kol bleek wel. evenals vorige week. dat er niet veel van
deze groente meer is. Nog slechts 9500 stuks bedroeg deze
aanvoer, die bUna uitsluitend to Broek op Langendijk
plaats had. Voor de mooiste rcuzenblocmkool. ecrete
soort kon op sommige dagen ongeveer f 6 worden ge
maakt, op andere bleef ze er beneden. Kleinere of Iets
mir.der mooie werden voor f 34 verkocht
He4 verloop der prijzen van do roode kool week wei
nig a.' van dat der vorige weok. Dinsdag werd aan de
Broeker veillr.g f 1.203.10 gemaakt, aan dio te Noord
scharwoude f 1.10—3.40, voor eerste soort. Dit boteckcnt,
dat het mooiste goed van om ende bU 3 pond ruim f 3
kon opbrengen en de groote ruim f 1. Gomiddeld zal een
spoorwagen dan niet veel meer dan f 150 opbrengen,
een prijs, die bedroevend laag is en een groot verlios
voor den tuinder bcteekent Volgende dagen Hepen deze
prijzen nog Iets terug en werden de groote nog voor
f 0.80 per 100 Kg. verkocht; do mooiste kleine brachten
toen f 3 of nog iets minder op. Doorschot bracht in de
groote soorten f 0.60 op, de kleinere werden voor f 2
2.50 verkocht De omstandigheid, dat Amerika nog aan
de markt kwam. was oorzaak, dat de prUs nog in
eenigszins gunstigen zin werd be in vloed. De aanvoer
was vrU wat grooter dan vorige weken. n.1. ongeveer 42
spoorwagens aan beide veilingen.
Hoewel deze week ook meer gele kool werd aange
voerd dan de voorgaande, was dit toch nog gering. Do
prijzen bleven op hetzelfde lage peil. Herhaaldelijk
werd weer f 0.60 per 100 Kg. voor de groote soorten
betaald en voor de mooiste kleine van ruim 1 Kg. werd
over 't geheel niet meer dan f 1.50 besteed. Het door
schot bracht den bedroevenden prijs van f 0.60 op. BU
een dergelijke opbrengst behoeft men er zich niet over te
verbazen, dat de tuinders opstandig worden. De aan
voer beliep rond 14 spoorwagens aan beide veilingen.
De sporadisch aangevoerde witte kooi bracht weer
f 0.60 op. Er schUnt er nog al wat te zijn, doch de zuur-
koolfabrieken zUn voorzien van den noodigen voorraad.
Deensche witte kool was ook weer laag in prU^. Ver
schillende malen kwam het voor. dat f 0.60 per 100 Kg.
werd betaald. De hoogste prijs, welke werd besteed, was
f 2; dit was echter een zeldzaam geval. Byna eiken dag
kon niet meer dan f 1.70 als maxi mimum-prIjs worden
gemaakt De aanvoer was wat grooter dan de voorgaan
de weken en naderde de 20 spoorwagens.
Evenals de laatste weken was ook deze week de prijs
der uien bevredigend. Men deelde ons mee. dat naar dit
product nog bevredigende vraag is uit het buitenland.
Frankrijk schijnt nog wat te kunnen gebruiken; Enge
land. d^t vaak een mooi afzetgebied voor onze uien
vormde, betrekt zoo goed als niets. Op Amerika is. onder
den tegenwoordigen druk der Invoerrechten, ook niet te
rekenen. De prijzen vielen weer mee. De geheele week
werd voor gewone uien betaald f 4.70—5.40. Grove uien
brachten f 4.105.20 op. Drielingen werden verkocht
voor f 5.10—5.70 en voor nep werd f 6.70—8.70 betaald.
De totaal-aanvoer beliep 17 spoorwagens. Uit de Inventa
risatie is gebleken dat er op 't oogenblik aanmerkelUk
minder uien zijn dan verleden jaar op dezen tijd. De be
vredigende prijs der laatste wokon heeft een flinken af
zet bevorderd.
De aanvoer van bieten had niet veel te beteekenen.
De prjjs was zeer laag. Voor de mooiste werd hoogstens
f 2.50 betaald. Er werden ook prijzen van f 1.70—2 be
steed.
Ook was er weinig verschil In den prijs der peen. ver
geleken met dien der laatste weken. De groote bracht
n.1. f 2.50—3 op; voor kleine werd f 1—1.20 betaald.
De te Noordscharwoude aangevoerde rammenas werd
voor f 2 verkocht Voor rapen werd t 1.40 per 100 Kg.
besteed.
Spruitjes handhaafden den ouden prijs: ruim f 5 per
100 Kg.
ZICH MET INGANG VAN
I JANUARI 1932
OPGEEFT ALS LEZER VAN DE
ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ
NENDE NUMMERS VAN DEC.
Er is nog iemand, zei Nancy na een lange stilte.
Nog een? Wie dan? Ken ik hem?
De eigenaar van Trevanion Court
Is het een groote Jonge kerel van een jaar of 27,
met een bruinverbrand gezicht en dik zwart haar?
Heb je hem gezien? Heb Je hem gesproken?
HU draaide om mU heen, toen ik een half uur ge
leden bU de poort stond. HU zei niets, maar hij keek
naar me of Ik een geestversohUnlng was. Eén van de
werklui zei Mr. Jack tegen hem. Is hU het?
HU vroeg me den dag dat mijn vader begraven
werd. Ik weet dat hU verliefd op mU ls. H*J kocht de
zen hond voor me en mijn paard Phoebe.
Wil hU graag met Je trouwen?
Laten we daarover niet spreken, zei het meisje,
haastig opstaand. Ik wil er niet aan denken. En toch
weet ik, dat ik alles liever zou doen dan de belofte aan
mUn vader niet houden. Het is afschuwelUk, Mary, maar
als het ons niet gelukt om rubber te maken, zal ik een
van de twee moeten trouwen.
Welke van do twee?
Ik weet het niet. Het is me gel Uk.
Luister eens, Nancy, begon Mary, toen zo op den
terugweg waren, zou JU. als Je met Ben Brlggn of met
dien Jack trouwde, het gevoel hebben, dat Trevanion
Court Jouw eigendom was?
Ik geloof het niet, zei het meisje. Dat maakt me
juist zoo wanhopig.
Maar je mag niet wanhopig zijn! Zoodra we ln
Leeds terug zUn, beginnen we opnieuw en we zullen het
maken, wc zullen! En dan is het huls wcrkelUk van i<vj.
Na het middagmaal ging Nancy alleen naar het strand
en voor de honderste keer dacht ze over alles na. Ze had
geen vertrouwen ln Mary's succes. Er scheen niet meer
kans te beetaan om synthetische rubber te maken dan
om zand te veranderen in goud. Voor geen van belds
mannen voelde ze iets. Was het dan ten slotte niet
ter om het huls maar ln handen van een vreemde te
laten dan zich zonder eenig dieper gevoel aan een man
te geven?
Maar ik heb het vader beloofd, herhaalde ze In
zichzelf, ik zou mijn ziel verkoopen 019 het huis terug
te krUgen.
Ze herinnerde zich de woorden van den jongen Jack.
HIJ hield ongetwUfeld veel van haar, hU was er zelfs toe
bereid om zijn naam te veranderen!
Wordt vervolgd.