HET WASHINGTONSCHE
AVONTUUR.
De aardbeving op Cuba.
P'anten in Z
Kamer en Tuin.
Een hongermarsch van duizen
den werkloozen onder leiding
van Father Cox.
De correspondent van de N.R.Crt. te Washington
schrijft:
Op 7 Januari is de hoofdstad getuige geweest van
een der merkwaardigste volksbewegingen in de laat
ste jaren zijn voorgekomen. Want, het ordelijk ver
loop van den laatsten hongermarsch der duizenden
werkloozen mag ongetwijfeld een wonder van organi
satie en zelfbeheersching genoemd worden, in de eer
ste plaats van den leider, den R.K. priester Cox uit
Pittsburgh, doch niet minder van de ongeveer 12.000
mannen, die op kalme wijze uiting hebben gegeven
aan hunne verlangens. Ze hebben dan ook ongehin
derd hun.„Resolution of the unployed" aan President
Hoover kunnen aanbieden, die hen welwillend ont
ving en Father Cox te woord stond. In de annalen
van de geschiedenis der crisis zal ongetwijfeld de 7e
Januari als een opvallende datum worden aange
merkt, omdat toen een saamhoorigheidsgevoel, zin
voor orde en vaderlandsliefde tot uiting kwamen,
die van hongerige door natte koude verkleumde
lieden misschien niet te verwachten was. Geen gas
bommen of gummistokken, integendeel, slechts vrien
delijke gezichten, sympathie en lof was der werkloo
zen deel.
De „motorcade" karavaan van vrachtauto's en per
sonenwagens bestond bij het vertrek van Pittsburgh,
zooals bekend de rookhel van Amerika, uit bewoners
dezer stad en hare onmiddellijke omgeving. Het was
zeker geen pleziertocht: urenlang in de koude op
gepakt in vrachtauto's te staan of in rammelende
oude vehikels, soms zonder banden voort te rijden
De oude versleten voertuigen weigerden vaak den
dienst en vele inzittenden strandden onderweg en
moesten te voet verder of achterblijven. Enkelen wis
ten een plaats in een goederentrein te veroveren,
doch werden daaruit verwijderd. De priester leidde
als een goede herder zijn kudde en reisde met hen
mede op een der trucks en hield de goede stemming
er in. Niet minder dan 85.000 sandwiches moesten
strekken om onderweg den honger van de duizenden
ie stillen: de voorraad bleek echter al spoedig ontoe
reikend voor den aangroeienden stoet, zoodat onder
weg nog hier en daar voedsel werd verstrekt. De ben
zine begaf hen ook en de benzinestations verschaften
voorloopig de noodzakelijke brandstof zonder beta
ling te eischen tegen afgifte van een schuldbekente
nis op naam van den leider. Deze maakte zich daar
over geen zorgen en...... Senator Davis kwam hem
later, terwijl hij voor de radio sprak, waarbij Davis
hem had willen inleiden, zich verontschuldigde dat
hij hiervoor te laat was. verrassen met de mededee-
ling, dat hij zoo juist 35.000 gallons benzine had ge
kocht. Gedurende den rit waren de auto's met Ame-
rikaansche vlaggen getooid en hier en daar zag men
opschriften, die echter geen opruiend karakter droe
gen.
Het plan om in Gettysburg, bekend uit den Ame-
rikaanschen burgeroorlog, te overnachten moest uil
gebrek aan slaapgelegenheid worden opgegeven en
zoo besloot Cox om maar door te trekken. Wèl sprak
de priester een gebed uit ter nagedachtenis van Pre
sident Lincoln. Een telegram naar de politieautori
teiten in Washington bracht deze op de hoogte van
de vervroegde komst. De voorhoede kwam op 6 Ja
nuari ongeveer 10 uur 's avonds aan. In een leeg
staande school, een oud hotel, dat als arsenaal dienst
doet en verschillende andere gebouwen vonden velen
onderdak, anderen echter moesten zoo goed en zoo
kwaad als het ging in hun eigen auto's den nacht
doorbrengen. Om half drie dien middag hadden ze
voor het laatst iets te eten gehad en bij hun aankomst
was er geen gelegenheid meer om hun iets te ver
strekken. Het is zeker opmerkelijk, dat slechts 30
pet. van de deelnemers Roomsch Katholiek waren:
het geloof trekt in Amerika zelden een scheidingslijn.
30 pet. waren oudstrijders uit den wereldoorlog. Dc
mannen zagen er zooals ze zich opmaakten voor hun
tocht naar het kapitool en dicht bij de parkeerplaats
hunner wagens wat rondslenterden, den volgenden
morgen behoorlijk gekleed en goed doorvoed uit.
's Ochtends om 5 uur kwamen keukenwagens van 'n
nabij fort bediend door militairen en heilsoldaten: de
werkloozen hakten zelf hout als brandstof en ver
leenden nog andere hulp. Geduldig stonden ze daarna
hun beurt af te wachten om hun appel, kop koffie en
2 doughnut's in ontvangst te nemen. Typeerend voor
de zindelijkheid van den man-van-de-straat is zeker
dat ook zij. die niet in een gebouw overnacht had
den, groote moeite deden om zich te scheren, waartoe
de benzinestations werden bestormd om warm water.
Toen de leider in een der kerken de mis las. bleef
de orde evengoed gehandhaafd. Eindelijk wat later in
den morgen zette de lange optocht zich in beweging
onder groote belangstelling van het publiek. Voorop
liep Cox en enkele andere geestelijken en leiders, de
mannen hieven vaderlandsche liederen en soldaten
liedjes van het front aan. Uncle Sam in costuum trok
zeer de aandacht Senator Davis en een lid van het
Huis namen de petitie in ontvangst en verkregen
verlof om deze in de congresvergadering voor te le
zen, wat Davis persoonlijk in den Senaat deed. De
Wrlghton niet meer ontmoeten."
„Lieve, je bent overspannen. Ga nu eerst wat rusten.
Je kunt niet vandaag of morgen gaan, maar als je mij
een geldige reden geeft, dan mag je vertrekken, zoo
gauw als het kan."
Dolly verliet het vertrek. Zij was doodmoe, moest zich
de trap opsleepen.
Haar eigen woorden: „U weet dat ik u liefheb" weer
klonken haar in de ooren. Zij, Dolly Marston, had die
gesproken tot een man, die haar drong, een ander aan
te nemen. Misschien dacht hij wel, dat zij hem weer
voor zich had willen winnen. En zijn raadgeving had zij
misschien wel als een wenk moeten opvatten, dat hij
niet langer haar pretendent wilde zijn.
Die onuitstaanbare gedachte deed haar weer opsprin
gen van haar stoel, waarop ze zoo maar was neergeval
len. met haar natte kleeren aan.
Martha bracht haar den lunch, maar zij kon niet eten
„Toe, gebruikt u nu maar een heel klein stukje,"
drong de oude getrouwe. „Dan kunt u eens gaan kijken
naar Master Toby. Hij heeft weer zoo'n verdrietige bui
en wij kunnen niets met hem beginnen."
„O, ja?" vroeg zij onverschillig.
Zoodra Martha echter het vertrek verlaten had, was
zij Toby geheel vergeten. Ze verwisselde van kleeren
en ging naar beneden, toen ze de bel voor het diner
hoorde. Mrs. Brotherton was al in de eetkamer.
„Waar is Master Toby?" vroeg zij aan Martha.
„Die is boven, Madom. Hij zegt, dat htf geen diner noo-
dig heeft"
Het was een hooge zeldzaamheid, als Toby niet aan de
maaltijden verscheen. Mrs. Brotherton keek eens naar
Dolly en meende, dat eenige bezigheid haar misschien
goed zou doen. Dus vroeg zij:
„Gaat u hem eens halen, miss Marston."
Toby lag in een grooten armstoel. In het halfduister
van de schemering kon zij hem nog juist onderscheiden.
„Je moet komen dineeren," zei ze met vermoeide
stem.
Hij antwoordde niet
„Hoor je, oTby? Je moeder zegt, dat je onmiddellijk ko
men moet"
„Niet met u. Ik haat u."
„Wel neen, dat is niet zoo", zei ze vriendelijk.
Jk haat u... u en Leelijkerd! Ik zal u dooden!"
Dolly zuchtte. Die kinderachtigheid van Toby maakte
haar nu nog vermoeider.
eischen daarin gesteld waren niet zoo tam als de
wijze, waarop het stuk werd aangeboden. Er werd
in de eerste plaats een leening gevraagd van 5 mil
jard dollars, waarvan de opbrengst zal moeten strek
ken voor de bekostiging van openbare werken als
wegen, openbare gebouwen, plattelandsziekenhuizen
en ook van de herbebossching, beteugeling van over
stroomingen en aanleg van waterkrachtswerken. In
andere punten werd nog verlangd dat het Congres
dadelijk gelden zou verstrekken aan de staten en ge
meenten in overeenstemming met hunne behoeften
en het aantal hunner werkloozen om daarmede de
noodlijdenden te voeden en te kleeden en hun onder
dak te verschaffen; dat het congres voldoende som
men zou voorschieten om de boeren weer op de been
te helpen; en dat het geld voor deze doeleinden zou
worden verkregen door een verhooging van de opcen
ten van de inkomstenbelasting op groote inkomens
tot 60 pet. te rekenen over 1931, van de successie-be
lasting op groote landgoederen tot 70 pet, en uit een
nieuwe heffing op giften die moet strekken om de
ontduiking van de successiebelasting onmogelijk te
maken.
's Middags bezocht een delegatie het Witte Huis.
President Hoover's antwoord luidde: „Ik verheug mij
er in u te ontvangen als de vertegenwoordigers van
de werkloozen van Pennsylvanië. Ik leef intens met
uwe nooden mede. Ik ben van meening, dat het tot
de taak van president en regeering behoort om alle
krachten in te spannen de stabiliteit en werkgelegen
heid in ons land te herstellen, die zoo sterk voorna
melijk door buitenlandsche invloeden geschokt zijn.
De federale regeering geeft nu reeds een half miljard
per jaar meer uit dan gewoonlijk om werk te schep
pen. Depressies die de geheele wereld treffen zijn als
groote oorlogen. Zij moeten voortdurend en niet op
één maar op alle fronten worden bestreden. Ze kun
nen niet overwonnen worden door één schermutse
ling of wondermiddel. In den huidigen en naar mij
voorkomt uiteindelijken strijd tegen de crisis heb ik
aan het Congres een programma voorgelegd en ik
vertrouw dat het spoedig zal worden aanvaard. De
ware overwinning bestaat hierin aan de menschen
hun oude werk terug te geven. Dat is ons doel. Het
vraagstuk heeft onze voortdurende aandacht".
Enkele honderden zijn nog blijven hangen, ook na
dat het graf van den Onbekenden Soldaat 's middags
was bezocht 16 Januari evenwel verzamelde Cox te
Pittsburgh een geestdriftige menigte om zich heen
van 50.000 menschen en kondigde zijn plan aan om
als hoofd van een nieuwe partij op te treden. Alles
het gevolg van het Washingtonsche avontuur. Gezien
de vroegere ervaringen met derde partijen schijnt er
al heel weinig kans op eenig succes. De pers die over
het algemeen weinig commentaar leverde, bracht wel
uitvoerige verslagen. Thans echter komen in inge
zonden stukken nog druppelsgewijze ontevreden stem
men los. Zoo vindt een inzender in het laatste num
mer van de Christian Ccntury, een bekend Prote-
stantsch weekblad, dat de geste van Father Cox naar
Rome riekt en herinnert dan aan de candidaatstel-
ling van Smith in 1923. Een werklooze te Washington
komt in de Washington Daily News getuigen dat het
niet aangaat de stad Washington die zeker haar aan
deel aan de crisis bijdraagt (vele ambtenaren toch
steunen familieleden buiten de stad) voor de verzor
ging van armlastigen uit andere steden te laten zor
gen, want een dergelijke hongermarsch laat altijd
eenige honderden personen achter die niet naar hun
woonplaats terugkeeren.
De schade 10 millioen dollars.
Uit Santiago de Cuba wordt officieel het aantal
gewonden op 300 geschat.
De Cubaansche regeering raamt de aangerichte
schade in de stad op 10 millioen dollars.
Bevestigd wordt, dat ongeveer een derde deel der
stad is verwoest. In het geheel werden vijf aard
schokken waargenomen.
De Cubaansche senaat heeft Woensdagavond een
wet aangenomen tot onmiddellijke beschikbaarstel
ling van fondsen voor het herstel van Santiago en
hulpverleening aan hen, die door de aardbeving ge
troffen zijn.
De wet geeft president Machado de bevoegdheid,
voor het herstel van de getroffen gebieden alle fond
sen beschikbaar te stellen, die hij noodig oordeelt.
Een spoedige goedkeuring door het lagerhuis wordt
verwacht.
Santiago de Cuba wordt ontruimd.
Uit Washington;
De burgemeester van Santiago de Cuba heeft de
geheele bevolking dringend aangeraden de stad te
ontruimen, aangezien te verwachten is dat nog eenige
huizen zullen instorten.
Nieuwe aardschokken veroorzaakten slechts eeni
ge materieele schade.
De vernlelingskracht van aardbevingen.
Santiago werd reeds dikwijls verwoest.
Voor de meeste menschen zijn het aantal slacht
offers en de aangebrachte schade de belangrijkste
verschijnselen bij een aardbeving. Soms is het aantal
personen, dat in enkele minuten gedood wordt, ook
ontzettend. Bij de aardbeving van Lissabon in 1755
werden 50.000 menschen gedood. 100000 in Messina in
1908, 180.000 bij de Chineesche aardbeving in 1920.
„Toe Toby, kom nu."
Hij nam een stoel en schudde dien met geweld heen
en weer, terwijl hij luide riep:
„Ga naar Leelijkerd, Leelijkerd! Ik haat u! Haat u!
Haat u"!
„Jemoeder heeft mij gestuurd, om je te halen."
Zacht kwam hij naderbij met zijn bleek gelaat naar
haar opgeheven. Hij hield de handen ln elkaar geslagen
en grinnikte haar toe, zoodat Iedere tand ln zijn mond
zichtbaar was.
Kalm keek zij hem aan. Geen gedachte aan gevaar
kwam bij haar op.
„Nu kom je?" vroeg zij nog eens.
„Ja, ja!"
Zij ging vóór en op het eerste portaaltje wachtte zij
even. Hij boog zich over de leuning en grijnsde haar
weer toe met vreemd vertrokken oogen.
Verder kwam hij niet en Dolly gaf het dan ook maar
op. hem nog aan te manen.
In stilte gebruikten Mrs. Brotherton en Dolly haar
diner, en. toen zij weer in den salon zaten, begon de
oude dame:
„Ik heb John laten vragen naar Mr. Wrlghton. De dok
ter is geweest en die zegt, dat er geen gevaar is, maar
dat hij vier en twintig uren lang volkomen rust m~e'.
hebben. Wrlghton zelve liet zeggen, dat hij niet, als ge
woonlijk, 't avonds kon komen, maar vroeg u en mij,
om morgen op de Manor te komen. Doet u dit?"
„Neen." zei Dolly beslist
„Ik wèl En nu nog even over uw weggaan hier."
,.Ik wilde morgen gaan."
„Dat is onmogelijk. Eerst moet ik Mr. Wrighton spre
ken."
„Hij zou aanraden, dat ik ging."
„Toch wil ik hem spreken, eer ik u toesta, tot zulk een
stap over te gaan. Hoeveel geld heeft u nog?"
„Een paar shillingen."
„Dus dan kunt u niet wegloopen."
„Als u eenig mededoogen had, dan zoudt u mü laten
gaan."
„Ik ben een harde vrouw en ook heel wat ouder dan u
Misschien kan ik beter oordeelen. wat goed is voor u.
Alexander Wrighton zal mij de reden wel zeggen van
uw plotseling verlangen, om hier we gte willen, als u
dit dan zelve niet kunt zooals u beweert"
200.000 in Japan in 1703 en het grootste aantal slacht
offers. dat ons bekend is: 300.000 dooden bij een aard
beving in Britsch-Indië in 1737. Natuurlijk kunnen
deze cijfers rijkelijk overdreven zijn, vooral waar het
gaat om aardbevingen van enkele honderden jaren
geleden, maar de volgende cijfers over de Japan-
sche aardbeving in 1923 zijn zonder eenigen twijfel
juist: er waren 99.331 dooden. 193.733 gewonden en
43.476 vermisten. Hierbij kwam slechts,een klein deel
van de bevolking orn. Veel erger zijn enkele aardbe
vingen in Italië, waarbij het soms is voorgekomen,
dat ruim 90 van de inwoners tan een dorp of stad
gedcod werden. In 1914 bijv. bleef van de bevolking
van het dorp Avezzano 9 in leven, terwijl van de
bevolking van twee naburige dorpen slechts 6 en
3 in leven bleven. In Engeland hebben aardbe
vingen in het geheel één slachtoffer gemaakt, een
handwerkersgezel, die bij de Londensche aardbeving
in 1580 door een vallenden steen werd getroffen.
Tot de gebieden, die altijd veel van aardbevingen
te lijden hebben gehad, behoort ook Cuba. En vooral
de stad Santiago is zeer dikwijls door dergelijke ram
pen getroffen. In de jaren 1675, 1679, 1766 en 1852 heb
ben ernstige aardbevingen de stad verwoest. Ook nu
werden ernstige vernielingen en een groot aantal
dooden gemeld.
Santiago is, na Havanna, de belangrijkste stad op
Cuba. Volgens de volkstelling in 1925 had het ruim
70.000 inwoners. Het is nu veel minder belangrijk,
dan het was, toen het nog bij Spanje behoorde. De
stad werd in 1514 gesticht door Diego Velasques.
Vroeger was het de hoofdstad van Cuba. maar nu is
het alleen de hoofdplaats van een provincie.
FRIESLANDS BEROEP OP DE KONINGIN.
Het adres inzake den noodtoestand der
Friesche boeren door Prov. Staten goed
gekeurd.
Provinciale Staten van Friesland hebben met 49
stemmen vóór en 1 tegen (die van den heer Roorda)
het ontwerp-adres goedgekeurd, dat is opgesteld door
de heeren Anema, Bajema, Risma, Falkema en Nauta,
en dat zal worden gezonden aan de Koningin, inzake
den noodtoestand, waarin de Friesche boerenstand
verkeert.
ALLE RAADGEVINGEN HIELPEN NIETS.
Ik was radeloos.
Toch ls de rhenmatiek nu verdwenen.
Er is misschien geen kwaal waarvoor vrienden en
kennissen zooveel middelen weten als voor rheuma-
tiek. Die raad is altijd welgemeend maar zelden
vindt de lijder er baat bij. En als het middel verkeerd
is, kan het oneindig veel kwaad doen. Daarbij komt
nog dat die herhaalde teleurstellingen na elke nieu
we methode een hopeloos gevoel veroorzaken, een
gevoel alsof niets ter wereld U helpen kan.
Toch wilde deze vrouw het nog een keer probee-
ren misschien aangemoedigd door een verklaring
als hieronder, berustende op de werkelijke verkla
ring van een ander.
Hoe 't ook zij, zt probeerde het eens met Kruschen
Salts en, natuurlijk, dit stelde haar niet teleur.
„Twee of drie jaar lang ben ik onder behandeling
geweest voor de rbeumatiek in mijn rug, die mij he.
leven ondraaglijk maakte. Ik moest altijd naar bed
gaan, totdat de pijn weer over was. Vrienden raad
den mij allerlei middelen aan, om te probeeren, tot
dat ik er radeloos onder werd, want er was niets wat
mij ook maar eenigszins hielp. Toen, ongeveer twee
jaar geleden, begon ik met Kruschen Salts. Ik vind
dat dit mijn ingewanden weer geheel in orde heeft
gebracht en het heeft me al gauw genezen. Ik kan
naar waarheid beweren, dat niets me zoo gezond en
fit houdt als „de kleine dagelijksche dosis van Uw
wonderlijke Kruschen Salts. U kunt van dezen brief
naar eigen goeddunken gebruik maken, opdat an
dere lijders er hun voordeel mee kunnen doen."
Mevr. W. L. C.
Geen middel kan rheumatiek blijvend genezen, ten
zij het drie afzonderlijke functies verricht. Deze zijn:
1. oplossen der naaldscherpe urinezuur-kristallen, die
de pijnen veroorzaken; 2. afscheiden van deze kris
tallen uit hel lichaam; 3. voorkomen dat het urine
zuur zich weer kan ophoopen. Een enkelvoudig zout
heeft maar een enkelvoudige werking, en dat is niet
voldoende. In Kruschen vindt U eeu combinatie van
zes verschillende zouten. Twee dezer zouten zijn de
meest werkzame oplossers van urinezuur, die de me
dische wetenschap kent. Zij ronden spoedig de scher
pe kanten af van de pijnlijke kristallen en verande
ren deze in een onschadelijke oplossing. Andere zou
ten in Kruschen sporen de werking der nieren aan.
en helpen deze om de opgeloste urinezuur-kristallen
op natuurlijke wijze te verwijderen. Verder bevat
Kruschen nog andere zouten, welke voorkomen, dat
het voedsel in Uw organisme kan gaan gisten en zoo
doende een verdere vorming van kwaadaardig urine
zuur voorkomt Hieruit ziet U dus de eenvoudige
verklaring, waarom rheumatiek niet kan bestaan in
een lichaam, dat regelmatig „de kleine dagelijksche
dosis" krijgt.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten f0.90 en fl.60 per
flacon. (Adv.)
HOOFDSTUK XVTL
Toby weigerde aan het ontbijt te verschijnen.
„Hij heeft een grief tegen u, Miss", zei Martha. „Maar
let u er maar niet op; hij zal er wel weer overheenko-
men."
Nu, Dolly lette er dan ook niet op. Ze zou niet eens
zijn afwezigheid bemerkt hebben, als zijn moeder Martha
niet had gezonden, om hem te halen. Ze had een sla-
peloozen nacht doorgebracht en zag er dan ook slecht
uit
„Kom, Miss Marston, die kinderachtigheid heeft nu
lang genoeg geduurd! Wat zullen wij vanochtend lezen?"
Twee uren las Dolly voor. Na afloop hiervan zei Mrs.
Brotherton:
„Om vier uur ga ik Alexander Wrighton opzoeken.
Zoudt u mij nu ook kunnen zeggen waarom u in zoo'n
groote haast naar huis wilt?"
„Hij kan het u vertellen, als hij wil" zei Dolly
apathisch.
„Goed. Dan zullen wij het daarop houden." En toen
tot Martha: „Komt Master Toby lunchen?"
Neen, Toby wilde niet beneden komen. Zijn moeder
ging hem zelve halen, maar het werd een vergeefsche
tocht
Dolly zag Mrs. Brotherton vertrekken naar de Manor.
Het was een heel Iets voor haar, om uit te gaan. Zij
kwam eigenlijk nergens anders, dan 's Zondags in de
kerk te Hattorth.
Martha vergezelde haar meesteres en Doll zat stil
uit te kijken voor het venster van de zitkamer.
In ieder geval zou ze nog maar kort op „Sparrenzicht"
blijven. Als Mrs. Brotherton haar niet het geld wilde
geven, om naar huis te gaan, dan zou ze aan haar moe
der schrijven. Helen moest dan maar een van haar kost
bare sieraden verkoopen, want Dolly wilde eenvoudig
niet langer in Hattorth blijven.
Vertelde Alexander Wrighton nu aan Mrs. Brotherton
de geschiedenis van den vorigen dag en glimlachten zij
beiden om haar bekentenis?... Zij kon die niet herroe
pen. De woorden waren eenmaal gezegd. Maar mis
schien achtte hij zich ook aan haar eer verplicht, om ze
niet voor haar werkgeefster te herhalen.
Het had al zes uur geslagen, eer Mrs. Brotherton te
rugkwam. Dolly zat in de schemering nog net zoo aan
het venster, als zij er om half vier gezeten had.
Hier werk. WYBERT J
net geeft meer
weerstand tegen kouvatten.
Alléén In origlncelc dooien s 25. 45 en 65 ets.
FILM IN BRAND.
Een panische schrik onder de aan*#.
Woensdagavond werd in het gebouw „Amtèjf
Holten vertoond de bekende film „lm Westen tl T
neues". Bij de negende acte vloog de film ploAen
in brand. Een groote vlam ontstond. Het publie;' Plai
door een panischen schrik bevangen. Stoelen er -
werden omver gegooid en een groot aantal 1 K
vielen stuk. Vele personen vluchtten naar ün<
doch de brand was spoedig gebluscht. Een gn» ïijn
der film kon gered worden. En
son
hee
DREIGENDE FABRIEKSSLUITING IN FRANKJ bet
In de voormalige verwoeste gebied® fan
gens te hooge belasting. *ar]
De fabrikanten in de voormalige verwoeste ^en
den, in Frankrijk, die reeds meermalen om vd ket
ting in de belasting hebben verzocht, hebben *ab
Reuter nu besloten, indien niet binnen een n wc
verlichting van de belastingen is verleend, ge* 1
lasting meer te betalen en hun bedrijf stop'te a Q
- lij k
hu
J)Ct
n
van
(Vragen en mededeelingen, deze rubriek bs^
fende. in te zenden aan den heer K. van K»*'as
Lootsstraat 24, Ile étage. Amsterdam (West).
pak
CYCLAMEN. Stee
V. J. S. te Oudesluis schrijft mij als volgt: ï>8rf
niet
Oudesluis, Juibet
Weledl. Heer, 0:
Gaarne zou ik eenige inlichtingen van U o»Pla£
gen. In November heb ik een Cyclaam gekocL|een
ke het in den beginne heel goed deed. Nu ec'cai,Der
gint de plant te kwijnen. De knoppen kom®!*01
meer aan bloei toe of blijven heel. heel klrip35
bloem. Wat kan hiervan de reden zijn? De Cj^er
staat in een verwarmd vertrek, doch waar 'stj*'er
niet wordt gestookt. Ik geef haar om den u:
dag water, hetwelk ik in een schoteltje giet, i *on
de pot in staat. Ook heb ik haar al een kw. wei
bare mest gegeven, een op tien. Gaarne zou *er
lichtingen ontvangen van U hoe of ik de plar":
behandelen om haar weer gezond te krijgen.B;-
baat mijn dank. D
Groetend, *in<
V. lilten
P.S. Daar ik geen regenwater bezit, zoo t* aai!
de plant leidingwater geven. V. J.-S. l®r
D
Antwoord: nm
Voor zoover ik van hier uit beoordeelen a tra
uw plant voor dit seizoen verloren. Cyclamo
die gaan kwijnen in den bloeitijd, halen het? we,
gemakkelijk weer boven op. Een middel cm 4:
gezond te krijgen kan ik u dus niet aan 4;
doen. Wat is nu echter de oorzaak geweesti
plant is gaan kwijnen? Ik houd het er voorj
plant overdag te warm gestaan heeft. Een r
moet in een koele kamer gezet worden, wil i
goed houden, hitte is de dood voor haar.
Ook is het niet goed, planten op een scho
ter te geven. Daar verzuurt de grond van.)
is planten boven op water te geven, bij
speciaal langs den potrand, nooit op den
Dat U leidingwater en geen regenwater 1
lert niet zooveel, al is regenwater beter.
Arasterdam hebben we vanzelf niets andersl|
dingwater.
Ten slotte wou ik U er nog even opmerk]
maken, dat als U Cyclaam schrijft, u dit fout^
Iet moet zijn Cyclamen. U dacht
'.yelaam het enkelvoud van Cyclamen is. Dlil
•er niet het geval. Cyclamen is enkelvoud
nens is meervoud. f
Nog wil ik U er op wijzen dat U Uw Cri j
)ver kunt houden op de manier zooals ik enke flej'
ken geleden aangaf.
ONZE KAMERPLANTEN IN FEBRUAE
Bij de kamerplanten begint het langz&iwj
reeds lente te worden, voor het venster NödfiL
rijke geforceerde bolgewassen en in de blad;4®
'x>gint wat leven te komen. De bladplanten.
le woonkamer staan, kunnen zachtjes aan v-'*°nd
groei gebracht worden, waartoe men ze wata^®>cr
liet, en bij helder zonnig weer nu en danl*j|e
Palmen en varens kunnen tegen het eind
maand reeds verplant worden, doch men nM*|'
totdat zij weer vaststaan, zeer voorzichtig i
begieten zijn De potten met uitgebloeide bd
sen worden koel gezet, men geeft ze allengs 2
water, teneinde ze te laten opdrogen. Uitgw
Cineraria's Primula's en Convallaria's (W
vp.n Dalen) hebben geen waarde meer en kunns
weggeworpen worden.
pla
kei
„Nog in het donker, Miss Marston!" riep Mi»*"®-
therton ongeduldig. v
„Mag ik morgen gaan?" vroeg Dolly.
„Neen, Alexander Wrighton wilde niets zegge,
:i Vo
gisteren. Hij verzekerde mij alleen, dat er b—
was. waarom u zoudt gaan en hij verzocht mij d-
u over te halen, om te blijven. Daarom zal ik u 1
laris niet betalen voor precies op tijd. En dat ia
veertien dagen."
„Ik kom niet beneden dineeren", zei Dolly. v
zal gaan, of u het nu goed vindt of niet."
Dolly ging naar haar kamer en schreef 8811
Ze deelde niet mee, waarom zij Hattorth in jqu",
haast verlaten wilde, ze kon de woorden niet ne?"
ven. maar smeekte, dat ze haar het geld toch
sturen, met keerende post. Ze zou wel een ander»I
klng aannemen en dan zou ze aan Helens uitzet 5.
Het zusje moest haar huwelijk dan maar drie ff»
uitstellen. Jceliii
Ze deed hoed en mantel aan en ging naar t»
In de eetkamer hoorde zij het gerinkel van bertf
Toby's stem. die nu opgewekt het een of ander t^on(ja,
moeder vertelde. Toen hij had gehoord, dat **J|Volk<
beneden kwam. was hij bij zijn moeder komen dfr een'1.
Zij deed de halldeur open. Het was donker
storm stak op uit het westen. Maar haar brid?
aan het dorpspostkantoor zijn, als hij dien a*" £,e
zou verstuurd worden. iren j
Haar kleeren werden nat en hingen zwaar (*'_^us;
heen Het was gelukkig maar een mijl naar Hat^ Dq
Dolly kende den weg. uvolge
Het venster van den winkel, die tegelijk als P een
toor dienst deed. was verlioht. Ze trad er blnfi*verbi
er werd haar gezegd, dat zij twintig minuten cieeli
was. Het was nu tien minuten vóór zeven. het c
„Is er geen manier, om den brief vanavond
den te krijgen?" dane
„Neen, Miss, behalve wanneer u hem nftM merc
bracht. Daar kan hij gepost worden tot negen!» Van
„Wlen zou Ik er eens heen kunnen stureI1_< van
Mrs. Wil son dacht na, maar de dorpskinde» De
thuis waren, waren nog te klein, en de ouder*, voor
waren naar een kermis in een naburig dorp Ff. misd
De
Wordt ver« toep
te g
heef
Jieeft
