Scbager Courant
Bont Allerlei.
Verkeerslessen van den A.N.W.B.
res
E
r
s.
.s
Tweede Blad.
ke
Brieven over
1 Engeland. -
TÖor het onbekend
gebied van arabië.
Leer de kinderen het
gevaar kennen.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
den
II
Woensdag 9 Maart 1932.
75ste Jaargang. No. 9034
oote paj
n kippe»
HÜIT.
De ontdekkingsreis van Bertram Thomasz
van Dhufar naar Doha.
5 Maart 1932.
ZOOALS we dezer doffen in een van de te Haar
lem verschijnende dagbladen hebben kunnen
lezen, is aart een Nederlander, den heer L.
van Leeuwen, de groote onderscheiding ten
jel gevallen benoemd te worden tot finantieel advi-
fjgur van den koning der Hedjas.
F Arabië! Een eigenaardige looverklank gaat er uit
tan dat woord, zcoals slechts van enkele aardrijks-
1 kundige benamingen. Is het om het geheimzinnige,
[het vele, dat in dat land nog steeds voor ons Wester-
llingen ononthuld is gebleven'? Of is het om de ver-
halen, die we in onze jeugd allen verslonden heb-
fien? Verhalen van dappere, trouwe Arabieren, en
f van hun paarden, de weergalooze Arabische heng-
eten'?
Hoe het zij. Arabië heeft als een magneet gewerkt
op duizenden. Voor meer dan negen en negentig en
een half percent van die duizenden was er een an
dere magneet, die nog iets sterker trok, en die de
gedaante had aangonomen van tijd- en vooral geld
gebrek. Die negen en negentig en een half percent
moesten zich daarom vergenoegen met reisverhalen,
en hun min of meer levendige fantasie.
Maar een half percent bleef over, de bevoorrech
ten. die tijd t.ot hun vrije beschikking en geld in
overvloed hadden. En zij waren het, die het land van
hun geboorte verlieten, om dat geheimzinnige land
met eigen oogen te aanschouwen, dat Arabië. met
lijn Arabieren en zijn Arabische hengsten.
Is het toeval geweest, dat die onverschrokken rei
zigers. want onverschrokkenheid was noodig voor
bun onderzoekingstochten, voornamelijk Engelschen
zijn geweest Kan de oorzaak gelegen hebben in het
feit. dat de Verhalen van de Duizend en Een Nacht
in de Engelsche taal de Arabische verhalen wor
den genoemd. Dat daarort) Arabië een nog machtiger
tooverklank was voor Engelsche jongens dan voor
onze Noderlnndsche'? Want ondernemingsgeest en
onderzoekingslust hebben de Hollandsche jongens in
alle eeuwen getoond in zeer voldoende mate te be
zitten. De wereldkaart met haar Hollandsche na
men in alle hoeken en windstreken is er bewijs ge
noeg van.
Maar Arabië schijnen zij aan de Engelschen te
hebben overgelaten Burton, Doughty. Hogarth. Law-
renee en zooveel anderen zijn er in doorgedrongen,
en hebben ons bij hun terugkomst verteld van de
dingen, die zij hadden gezien en ondervonden. Vele
anderen zijn gegaan, maar hebben ons nooit verteld
van hun ondervindingen, want zij zijn nooit terug
gekomen.
Arabië is geen land om te bereizen voor hen, die
bij moeders pappot zijn grootgebracht De voorstel
lingen, die wij uit onze boeken kregen van de dap
pere en trouwe Arabieren waren, minstens gezegd,
een klein beetje aan den geidealiseerden kant Om
het eens een tikje meer volgens de werkelijkheid te
zeggen: de reiziger naar Arabië. dat wil zeggen, hij
die in de binnenlanden tracht door te dringen, is van
zijn leven slechts zeker op dit oogenblik dat hij leeft.
Wat het volgende oogenblik zal brengen, ligt in de
hand der Arabieren. En een menschenleven heeft,
naar het schijnt, een bijzonder kleine waarde bij die
helden uit onze jeugdverhalen.
De laatste Engelschman, die. tot op dit oogenblik.
zijn ondervindingen over Arabië heeft neergeschre
ven. is Bertram Thomas in zijn boek Arabia Felix,
dat bij Cape is verschenen. De prijs is 25 shilling.
En Mr. Thomas heeft daarmee aan de literatuur over
Arabië een uiterst belangrijke uitbreiding gegeven.
Veel was ons reeds meegedeeld door anderen voor
5n hoe ze het kunnen ontwijken.
Een 18-tal wijze lessen.
Het aantal verkeersongevallen, als gevolg van de
snelle uitbreiding van het verkeer, neemt ieder jaar
Dog steeds schrikbarend toe. De statistieken wijtzen
uit, dat percentsgewijs de jeugd het ergst aan de
gevaren van het verkeer is blootgesteld en ook. dat
veel meer dan de helft van het. aantal verkeersonge
vallen veroorzaakt wordt door het niet kennen en het
niet opvolgen van de verkeersregels.
Het is daarom dringend noodig, de jeugd te be
schermen tegen de gevaren van het verkeor. Doot
verkeersondenvijs op school en door voorlichting in
het gezin kan het kind de verkeersgevaren en de re
gels van den weg leeren. Maak het kind niet bang
voor het gevaar, maar leer de kinderen het gevaar
kennen en leer ze hce ze het gevaar kunnen ontwij
ken. Gewen ze aan het gevaar, dan wordt het ont
wijken ervan een tweed natuur en onbewust zullen
zij dan op een critiek moment de noodige bewegin
gen maken om het gevaar te ontgaan, sneller en doel
matiger. dan wanneer ze er eerst over moesten gaan
denken. Wanneer iemand in zulke gevallen zou moe
ten gaan denken, dan was hij ai overreden, vóór
dat hij uitgedacht was.
Ten einde de verkeersregels meer algemeen bekend
te maken, heeft de A.N.W.B. Toeristenbond voor Ne
derland, die zich al sinds jaren met het verkeers-
vraagstuk in zijn vollen omvang bezig houdt en nut
tig werk gedaan heeft op het gebied der verkeers
veiligheid, thans kosteloos een nieuw leermiddel be
schikbaar gesteld, ten dienst van het verkeersonder-
wijs in de hoogste klase van alle lagere scholen. Dit,
leermiddel is een stel van 18 gekleurde zegels. Dit
den trant van de bekende schoolplaten van den
den A.N.W.B., naast elkander afbeelden een ver-
keersfout en hoe 't wèl moet Alle afbeeldingen heb
ben betrekking op verkeersfouten van kinderen.
Van deze zegels heeft de N. N W. B een serie cli-
ché's met bijschriften ter beschikking gesteld van de
redactie van dit blad. In een aantal opeenvolgende
nummers zal zoo'n plaatje worden afgedrukt, met
een kort, eenvoudige toelichting, die voor kinderen
bestemd is. als korte, gemakkelijk te onthouden ver-
keersles.
Met behulp van deze „verkeerslessen" kunnen ook
in het gezin de kinderen vertrouwd worden ge
maakt met de regels van het verkeer.
Als dio verkeersregels er goed inzitten, zal menig
ongeluk kunnen worden voorkomen zullen vele kin
derlevens worden gespaard en zullen rouw en leed, de
schaduwzijden van het moderne verkeer, minder
huisgezinnen bezoeken.
Wij bevelen dus deze „Verkeerslessen van den A. N.
W. B.", welke 18 achtereenvolgende keeren in ons
blad zullen verschijnen, ten zeerste aan in de aan
dacht onzer lezers en speciaal in de aandacht van
hen, die kinderen hebben!
Ie Les.
Steek den rijweg loodrecht over!
öe eerste les behandelt het oversteken van een
drukke straat..
ANWB TOERISTENBOND VOOR NEDERLAND
„Steek den rijweg loodrecht over" is het onder
schrift van dit zegel en de afbeelding vertoont, hoe
onbezonnen Pietje het verkeerd en hoe slimme Jantje
het goed doet.
Bij deze eerste les kan het kind eraan worden
herinnerd, dat de rijweg bestemd is voor auto's en
fietsen (tenzij er voor de fietsers een afzonderlijk rij
wielpad is, want dan hooren ze da&r thuis). Het
trottoir is voor de voetgangers. Daar loopen ze vei
lig en dreigt geen gevaar. Toch moet de wandelaar
ook wel eens op den rijweg komen, als de straat
moet oversteken en nu is het de kunst om dat goed
en veilig te doen.
Moeilijk is dat niet, maar je moet goed opletten.
Op het rechter plaatje doet Jan het goed. Hij
steekt recht over, dat is de kortste weg. Het is ook
de veiligste weg, want Jan kan nu naar links en
rechts uitkijken, of er ook een auto, of een kar, of
een fiets aankomt. Hij heeft al uitgekeken vóórdat
hij overstak. Eerst heeft hij naar links gekeken, om
dat van dien kant het eerst gevaar dreigt. Weet ge
waarom? Het is gemakkelijk te onthouden: omdat
alle verkeer de rechterzijde van den weg houdt. Dat
is de grondwet van het verkeer. Die grondwet moe
ten allen goed kennen en dat is gemakkelijk genoeg
want ze bestaat maar uit 2 woorden: „Houd rechts"
Daarom moet ge eerst naar links kijken en tijdens
het oversteken naar rechts, want dan ziet ge het ver
keer, dat van den anderen kant komt.
Piet op het linkerplaatje doet dat niet, die blijft
maar naar links kijken en ziet den auto niet, die
op hem af komt. Piet maakt dus twee fouten. Zijn
eerste fout is, dat hij schuin oversteekt en dus den
weg naar den overkant noodeloos verlengt en zijn
tweede fout is, dat hij niet tijdig naar rechts kijkt
en daardoor groote kans loopt overreden te worden.
Steek dus den rijweg loodrecht over en kijk. vóór
dat je overstreekt, eerst naar links, of de weg vrij is
en dan naar rechts of er tijdens het oversteken geen
gevaar nadert. En als dat onverwacht nadert, vlieg
dan niet terug, maar blijf liever kalm staan tot het
gevaar voorbij is en ga dan rustig verder.
hem. Maar Bertram Thomas was niet tevreden met
het betreden van wegen, die reeds eerder betreden
waren. Hij vormde het plan, en een hoogst gewaagd
plan was het. om een gedeelte van Arabië door te
trekken, waar vóór hem nooit een Europeaan een
voet had gezet, en waarover door Europeaan noch
Arabier ooit een letter was geschreven.
De reisroute van Thomas lag van Dhufar in het
Zuiden tot Doha aan de Perzische Golf. Hij vertrok
op den lOden December, en kwam aan op den 3den
Februari.
Het behoeft nauwelijks gezegd te worden, dat zulk
een reis ook maar niet de minste kans van slagen
zou hebben voor U of mij. Bertram Thomas was in
alle opzichten geschikt voor de taak. die hij zich zelf
opgelegd had. Dertien jaren lang had hij doorgebracht
in Zuid-Arabië en vijf jaren daarvan was hij dcor
den Sultan van Muscat en Oman gebruikt in allerlei
gewichtige betrekkingen. Hij had zich ln die jaren
een kennis bijgebracht van het gesproken Arabisch,
zooals weinig of geen niet-Arabieren bezitten. Boven
dien had hij alle mogelijke inlichtingen verzameld
over het gebied, dat hij zich had voorgesteld binnen
te dringen In de laatste plaats was hij volkomen
geacclimatiseerd.
Thomas beschouwde het als een van de voorwaar
den voor zijn succes dat niemand op de hoogte zou
zijn van zijn plannen. Hij hield ze daarom strikt gp-
heim gedurende de twee jaren dat hij zijn reis voor
bereidde. In die twee jaren bracht hij zich op de
hoogte van talrijke dingen, die een onderzoekings
reiziger behoort te weten. In di meeste tochten, die
worden ondernomen naar onbekende streken, zijn
specialisten op velerlei gebied: plantkundigen, dier
kundigen. geologen. Mr. Thomas moest zijn de spe
cialist op eik gebied, wilde hij zijn reis niet grooten-
deels nutteloos maken.
Vele reizigers, die Arabië hebben bezocht, hebben
het daarbij noodig geacht zich als Arabieren te ver
mommen. Mr. Thomas hoeft hen daarin slechts ge
deeltelijk gevolgd. Hij kleedde zich als Bedoein, maar
gaf nooit voor iets anders te zijn dan een Engelsch
man. De acht en twintig Arabieren, met wie hij reis
de, wisten allen, wie hij was. en wat hij wilde en
Thomas wist, dat hij hen kon vertrouwen. Hij wist
ook, dat, indien zijn karavaan zou worden aangeval
len, het bitter weinig verschil zou maken, of hij
Christen of Mohammedaan was. Een aanval, uitge
voerd door een overmacht, zou voor hem en de acht
en twintig Arabieren eenvoudig den dood beteekend
hebben.
Dag en nacht, gedurende de reis van bijna twee
maanden, moest de meest nauwlettende wacht ge
houden worden Ieder oogenblik kon uit een hinder
laag een aanval op de karavaan ondernomen worden
En één ding was nog gevaarlijker. De karavaan reis
de door de woestijn van waterbron tot waterbron.
Steeds bestond er kans, dat de volgende bron in het
tijdelijk bezit gevonden zou worden van een andere
karavaan. Dan zou onvermijdelijk een strijd moeten
volgen, waarin alleen het recht van den sterkste de
Deslissing kon brengen.
Niemand zal natuurlijk denken, dat een twee-
maandsche reis door de woestijn, ook afgezien van
de vele gevaren, een pleiziertochtje is Inderdaad is
het een reeks van ontberingen. Mr. Thomas vertelt
ons, hoe hij zich speciaal onthaalde op den eersten
Kerstdag: soepblokjes, klaargemaakt met water uit
de Ghahiya, dat het voordeel heeft, dat er geen pe
per en zout meer bij gedaan hoeft te worden, en ge
bakken boonen uit een blikje.
Verbazend aanlokkelijk klinkt zoo'n feestmaal nog
niet. Maar we kunnen ons toch wel voorstellen, dat
het goed gesmaakt zal hebben, na een ononderbro
ken woestijnreis, door 'n brandende zon, van negen
uren. Want op het midden van den dag werd nooit
gegeten of halt gehouden. Hoogstens enkele oogen-
blikken voor de kameelen om te grazen, voor de Ara
bieren om te bidden, en voor den heer Thomas om
een paar melktabletten te gebruiken.
Rustpauzen werden feitelijk alleen gehouden ten
behoeve van de kameelen. De karavaan van Mr. Tho
mas telde er veertig. Het lot van de geheele karavaan
ligt bij die veertig dieren. Als zij zouden sterven,
sterven hun berijders. Geen wonder, dat de Arabie
ren hen met de grootste zorg behandelen en ontzien.
Meermalen, zoo vertelt Mr. Thomas, kwam het voor,
dat. hij de eenige was van de karavaan, die in het
zadel zat. In de brandende zon liepen dan de Ara
bieren uren achtereen door het heete woestijnzand,
om hun dieren te sparen, en zelfs liepen zij nog naar
links en rechts, om een hosie sappige kameeldoorn
te plukken voor hun beesten
Dit is het echte Arabië, het onbekende Arabië van
de binnenlanden. Natuurlijk is dit niet het Arabië,
waarmee de heer Van Leeuwen over enkele weken
kennis zal maken. Ook zullen zijn werkzaamheden
als finantieel a.dviseur hem wel niet veel gelegen
heid overlaten tot het maken van reizen als die van
den heer Thomas. Het is niet daarvoor, dat hem de
onderscheiding is verleend.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Openbare zitting van Maandag 7 Maart.
HET WEERZIEN VAN EEN GOEDEN OUDEN
BEKENDE GEEFT GEWOONLIJK MAAR
NIET ALTIJD EEN AANGENAME
VERRASSING.
De 57-jarige los arbeider Klaas H. uit Koedijk, kwam
op 5 Januari 1931 in meer intieme relatie met den
politierechter, naar aanleiding van het feit, dat hij in
den nacht van 10 op 11 November 1930 't is al een
bejaarde koe, die door ons wordt opgedregd te Ber
gen 'n paar konijnen had buit gemaakt, niet met del
ven of fretteeren, noch met behulp van de lichtbak of
jachthond, maar op een veel minder omslachtige wijze,
namelijk uit een hok, dat stond op het erf van den
veehouder P. L. de Wilde. Ter zake deze min of meer
vrijpostige beschikking over de aan een ander dan
Klaas H. toebehoorende levende have, werd hij na
veelvuldige conferenties met den ambtenaar der re-
classereing, eindelijk op 26 Januari 1931 veroordeeld
tot 2 maanden gev. voorwaardelijk met 3 proefparen.
Sinds dien datum hoorden we van vriend Klaas H., die
zoowel innerlijk als uiterlijk tot een nieuw mensch
was gemetamorphoseerd, tot onze oprechte vreugde,
geen bedenkelijke berichten, doch heden prijkte zijj»
naam weer plots op de strafrol. En helaas niet tot zijn
voordeel, aangezien ten uitvoerlegging werd gelast op
grond dat de reclassant zich niet aan de bijzondere
voorwaarden, voornamelijk algeheele alcohol
versterving, had gehouden.
EEN MINDER AANGENAME DORPSGENOOTE
EN FAMILIELID.
Mej. Jannetje B., inwoonster van Texel, en gehuwd
met den heer K., had den heer Politierechter niet het
genoegen van haar verschijning geschonken, toen zij
ter zake van mishandeling en beleediging moest te
recht staan. Zij had namelijk den broer van haar man
R. Kwast en diens echtgenoote, mej. H. Hoekstra,
onthaald op eenige stompen of slagen, althans iets in
dit genre en bovendien haar schoonzuster op niet weer
te geven wijze beleedigd. Deze geïncrimineerde feiten
waren gepleegd ln den nacht van 21 December in het
café van den heer de Brade, alwaar het gezelschap
aanwezig was. Gevorderd werd f 15 boete of 15 dagen.
Vonnis conform eisch.
EEN ORIGINEELE OUDEJAARSAVONDGRAP.
Een tweetal humoristisch aangelegde Ingezetenen van
Texel, de heer Jacob B. en Jacob Jan K„ hadden in
den avond van 31 December een allervennakelijkst plan
beraamd en een op de kachel ten huize van den kaas
maker R. Roos staande pan soep weg te halen en in de
weide te deponeeren, toen de grapjassen ontdekten,
en.
d
„Lindy's" kind gestolen.
(New-York). Amerika in oorlogstoestand! Poli
tie, troepen, vrijwilligers regimenten zijn gemobiliseerd;
alle bruggen en alle straten worden bewaakt, alle uit
varende schepen nauwkeurig doorzocht. Iedere auto
moet stoppen en de lading van ieder voertuig wordt na
gekeken. De New-Yorksche hoofdcommissaris van po
litie, Mr. Moolrooney, is naar Hopewell in den staat
New Jersey gegaan, om alles persoonlijk te leiden.
Wat is er gebeurd? Is er een oorlog uitgebroken? Zal
Amerika dan eindelijk op grootsche wijze de alcohol-
smokkelarij en het bendewezen gaan bestrijden? Zijn
alle misdadigers uit de Amerikaansche gevangenissen
ontsnapt? Bestaat er soms ook gevaar voor Europa?
Niets van dit alles, maar de negentien maanden oude
Charles Augustus Lindbergh, de zoon van den nationa-
len held, is geroofd! Een stel boosdoeners wil op deze
lage wijz^-den verafgoden Oceaanvlieger geld afper-
DE KLEINE LINDBERGH.
sen. Maar wat doet de reden er op het oogenblik toe?
Eerst moet het kind worden teruggevonden en hieraan
neemt heel Amerika deel. Plotseling is de liefde van
het geheele rijk voor het vliegerpaar Lindbergh opnieuw
ontbrand.
De oogenblikken komen ons weer voor den geest,
waarin wij naar de krant grepen om te lezen over dien
beminnelijken, langen jongen, die met een boterham
ln de eene en een kippeboutje in de andere zak over
den Oceaan vloog. Men herinnert zich weer de foto van
den Amerikaanschen held. hoe hij daar wat verlegen
glimlachend staat en niet weet waar hij zijn lange ar
men moet houden, terwijl de enthousiaste menigte zijn
vliegtuig, de „Spirit of St. Louis" bestormt. „Lindy"
was de eerste, die in de New Yorksche straten met een
regen van confetti, papiersnippers en serpentines werd
begroet. Van dat oogenblik af was Lindbergh de lieve
ling van het Amerikaansche volk. Wat hij deed en wat
hij liet was voor den Amerikaan toonaangevend. Een
voudige gebeurtenissen in het leven van den held vul
den kolommen in de Amerikaansche kranten.
Lindbergh's huwelijk met de dochter van den Ame
rikaanschen gezant in Mexico was een natlonalen feest
dag. De geboorte van Charles Augustus werd gevierd
als de geboorte van een troonopvolger in een monarchie.
Het kind van Lindbergh is het kind van het Ame
rikaansche volk en dit kind is nu gestolen, is in gevaar!
Het moet gevonden worden, al zou het geheele Ameri
kaansche volk moeten gaan zoeken.
De houding van Amerika dwingt respect af. Het moet
een Jong en krachtig volk zijn, dat op deze wijze met
het lot van zijn lievelingen meevoelt en meeleeft. Het
is een volk vol energie en enthousiasme, dat niet slechts
de doodstraf voor de daders eischt, maar dat een ac
tieve houding aanneemt en alles en iedereen mobiliseert
om een kind te zoeken.
IJsland gaat zijn heete bronnen
voor het kweeken gebruiken.
(Reikjavlk). Op het eiland IJsland worden, zoo
als bekend is, talrijke bronnen aangetroffen, die heet
water aan de aardoppervlakte brengen. Dit zijn de zoo
genaamde geijsers, waaruit het water soms tot zestig
meter hoog spuit. Deze bronnen werden reeds eenige
honderden jaren voor technische doeleinden gebruikt.
O.a. werden zij aangewend om de huizen in de hoofdstad
Reikjavik te verwarmen. Toch speelde deze door moeder
natuur geleverde warmtebron practisch niet zulk een
groote rol als men wellicht zou denken. Maar nu heeft
de regeering plannen gemaakt en doen uitwerken, waar
bij het heete water geleid zou worden naar een honderd
tal broeikassen. In deze kassen zouden dan groenten en
fruit kunnen worden gekweekt. Door buizen, die vele
honderden meters lang zouden zijn, en zoo geisoleerd;
dat er geen warmte verloren zou gaan. zou het water
dan naar de kassen kunnen worden gevoerd. Het zou
Inderdaad heel mooi zijn, wanneer deze plannen uitvoer
baar zouden blijken te zijn, want daar IJsland in den
Poolcirkel ligt, kon men er tot nu toe geen groenten
verbouwen of fruit kweeken. Het zou dus een belang
rijke economische vooruitgang voor het eiland beteekenen
wanneer men dit binnen afzienbaren tijd wel zou kunnen
doen. Hierbij komt nog, dat men geen kosten zou heb
ben wat het water zelf betreft, daar het van nature
warm genoeg is, om voor het beoogde doel te worden
gebruikt. Do eenige financieele offers, die de uitvoering
der plannen met zich zou brengen zouden bestaan uit de
kosten noodig voor den bouw der kassen en den aanleg
van den watertoevoer. Toch heeft men alle hoop, dat die
kosten alleszins waard zijn te worden gemaakt, omdat
de transportkosten, die tot nu toe op de groenten en
het fruit moesten worden getaald, deze beide artikelen
op IJsland buitensporig duur maakten. Wel eigenaardig,
dat er misschien nog eens perziken zullen groeien op
IJsland.
In Weenen hangen de violen niet
meer in de lucht.
CW e e n e n). De voormalige keizerstad, eens het
muziekcentrum van Europa, maakt treurige dingen mee
In den tijd dat de familie Strausz er haar eerste triom
fen vierde, in de jaren, dat Haydn en Mozart er ver
toefden en later nog, toen Beethoven er woonde, was op
Weenen de uitspraak van toepassing: de violen hangen
er in de lucht. De muziekliteratuur maakt er gewag van:
Wein, Weib, Gesang und... Viollnen.
Maar de mooie blauwe Donau, die nog juist als vroe
ger vele vreemdelingen inspireert om een bedevaart naar
het Oost-Europeesche Parijs te ondernemen, zou thans
aan diezelfde vreemdelingen heel wat droevigs hebben
mee te deelen, wanneer zij zich in mensohentaal kon
uitdrukken.
Het zijn op het oogenblik n.1. niet meer de violen, maar
de crisisverordeningen, die in de lucht hangen. De violen
bevinden zich voor het grootste deel ln de lommerd. Vol
gens de Weensche kranten waren ln de eerste zes weken
van 1932 niet minder dan 3000 inwoners van de stad
gedwongen, hun dierbare viool te verpanden. De Bank
vain Leening is vervuld van zuchten, die afkomstig schij
nen te zijn van de violen, die aan den goeden ouden
tijd terug denken en het klinkt als: „Das gibt's nur
einmal, das kommt nicht wieder"
Schrijft aan Mussolinil
(Kopenhagen). Schrijft aan Mussolini, als U
luie klanten in Italië hebt, die niet willen betalen. Dat
zal nu wel de strijdkreet van velen worden, want het
helpt. De volgende ware geschiedenis heeft zich een
dezer dagen tusschen. Kopenhagen, Milaan en Rome
afgespeeld: Een koopman uit Kopenhagen, die al jaren
lang de vertegenwoordiging voor Scandinavië van ver
schillende Italiaansche firma's heeft, waaronder ook de
vertegenwoordiging van een groot handelshuis in Mi
laan, bezat daar sinds drie jaar een aanzienlijk tegoed,
op welks afbetaling hij reeds lang had aangedrongen.
In een officieele schriftelijke verklaring was de schuld
bevestigd, maar nu verklaarde de Mllanees, dat de be
vestiging onderteekend was door een bediende, die toen
nog niet bevoegd was, zijn handteekening te zetten.
Tenslotte gaf de man uit Kopenhagen de zaak in
handen van het Deensche consulaat in Milaan en toen
er nog geen schot in kwam, reisde hij zelf naar Italië,
Daar hoorde hij, dat de zaak waarschijnlijk heel lang
zou duren en veel kosten met zich zou brengen, omdat
de Mllanees van plan was „het er op aan te laten ko
men". Ontmoedigd reisde de vertegenwoordiger weer
naar het Noorden, buiten zich zelve van woede. Tijdens
de lange treinreis viel hem plotseling in, wat hem te
doen stond: Mussolini, den Duce schrijven! Zoo gezegd,
zoo gedaan en een paar dagen later lae: een brief, ge
adresseerd aan „II Duce Benito Mussolini, Roma" op d©
schrijftafel van den Italiaanschen minister-president.
Het was een eenvoudige, niet vormelijke brief, die recht
op zijn doel afging. „Een Deensch Staatsburger verzoekt
den Duce hem te helpen, omdat hij ondanks vele pogin
gen niet in staat is geweest, z'n eerlijk verdiend geld in
zijn bezit te krijgen."
De brief miste zijn uitwerking niet. Drie weken later
kreeg de man uit Kopenhagen een schrijven uit Rome
van den volgenden inhoud: „Betreffende Uw klacht
tegen de firma X. in Milaan. Het Koninklijke Mi
nisterie van Buitenlandsche Zaken heeft qns Uw zaak
ter afhandeling gegeven. Weest U verzekerd, dat wij ons
voor Uw zaak zeer interesseeren en dat wij U onmid
dellijk zullen berichten, zoodra er eenige resultaten be
reikt zullen zijn. Hoogachtend De brief was onder
teekend door den directeur van het Italiaansche depar
tement voor Export. Er volgde nog een korte briefwis
seling en reeds eenige dagen later kreeg de Deen van
het Milaneesche Handelshuis z'n tegoed tot de laatste
lire uitbetaald.
Nu de moraal van de geschiedenis: als U slecht-beta-
lende klanten in Italië of andere aangelegenheden te
regelen hebt, schrijft aan Mussolini!
