VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
De beker van koningin
Elizabeth
Uit onze omgeving.
STRAFZITTING VAN VRIJDAG 13 MEI.
'N NUMMER OP 'T MENU. DAT VERVELEND
DREIGDE TE WORDEN.
Zuurkool is zonder twijfel een gezond, smakelijk en
vitaminerijk volksvoedsel. Hy, die zuurkool haat, be
nadeelt zijn gezondheid en de vaderlandsche industrie
aan den Langendijk. Maar vast en zeker alle weken
zuurkool, vergt wel wat al te veel van ons uithoudings
vermogen en zoo ging het ook met het zaakje tegen
den Egmond-Zeeër vischventer Arie G., die met zijn
vierwielig vischmotorrijtuig G 81751 in den nacht van
Zondag 13 Maart te Schoorl en wat erger was, met een
onverlicht identificatiebord zou hebben gereden. Welk
belangrijk proces ons nu reeds voor de derde maal
werd voortgezet!
Thans werd nog gehoord, de heer Simon Smit, 'n
werkman uit Schoorl, die beslist verklaarde dat de
vischhandelaar bewusten Zaterdagnacht tot half 1 in
den Zondagmorgen in zijn huisje had zitten meyeren,
door welke verklaring alle bedenkingen van den heer
Arie G. in zoodanig afdoende mate werden ontzenuwd,
dat een veroordeeling niet kon uitblijven en den ver
dachte, ondanks zijn hardnekkig tegenstribbelen, werd
opgelegd f 7 boete of 7 dagen.
UIT DEN MOND DER KINDEREN KOMT
DE WAARHEID.
Met ongeslagen ijver werd heden voortgezet de aan
rijdingszaak contra den vertegenwoordiger J. W. te
Alkmaar, die onlangs met zijn auto op de Laat een
wielrijdster, mevr. KloetHermes van de sokken reed
en haar rijwiel beschadigde. De heer W. had de
schuldvraag ontkennend beantwoord en beweerd, dat
mevrouw Kloet, versohrikt door de Zebra van den
zandhandelaar, in onzekere slingering met haar fiets
tegen zijn wagen was gecaramboleerd. Maar thans
lcregen we de laatste ronde en werd als getuige alsnog
gehoord de 14-jarige Cornelis Winder, 'n loopjongen
die waard is eenmaal tot ulevelletjes-koning te worden
verheven, zoo flink en duidelijk legde hij de verklaring
af, dat naar zijn meening de verdachte de aanrijding
had veroorzaakt en hij verplicht was geweest achter
de wielrijdster te blijven rijden, omdat de weg momen
teel niet vrij was.
Ambtenaar zoowel als Kantonrechter toonden zich
verrukt tot in de wolken over deze onverdachte en
onpartijdige getuigenis en werd het uitgesproken von
nis f 40 boete of 40 dagen in zijn geheel bekrachtigd.
Indien de thans wederom niet verschenen veroor
deelde zich met dit vonnis bezwaard acht, blijft er
voor hem niets anders over dan in hooger beroep te
"komen bij de meerv. strafkamer te Alkmaar. Hij
heeft er tot 27 Mei e.k. tijd vöor! Dan nog 'n advocaat,
die de kaas niet van zijn brood laat halen en de
prachtigste appèlzaak van de wereld is in aanbouw!
EEN JURIRSCHE GOOCHELPARTIJ.
Men kan op zoo'n kantongerechtszitting vermakelij
ke bakjes beleven. De strafzaak tegen den plaatwer
ker Cornelis H. uit Amsterdam is er wel één van. Hij
stond op 22 April terecht omdat hij te Schermerhorn
aan brigadier Talsma geen geldig rijbewijs had kun
nen toonen, hoewel hij toch zoo vrijpostig was, een
vierwielig motorrijtuig te besturen. Het rijbewijs dat
hij den brigadier onder den neus duwde, was reeds
weken lang verloopen en dus geen cent meer waard.
Ja, maar, zei verdachte, die dagvaarding deugt niet!
Daarin staat dat ik op 'n motor zat. maar dat is fout,
ik bestuurde 'n auto. O, zei de ambtenaar, die zich niet
gauw laat kisten, dat beteekent absoluut niets! U be
stuurde een motorrijtuig, af is dus die kous. Maar die
kous was nog lang niet af. want de verdachte repli
ceerde: Naast mij zat iemand, die wel-een - geldig rij
bewijs had! Enfin, dan maar aanhouden tot 13 Mei,
ten einde Brigges Talsma te hooren.
Brigadier Talsma gaf direct toe, dat hij per abuis
den plaatwerker op een motor had gezet. De match
was dus 10 in het voordeel van den verdachte!
Maakt niets uit, kwinkeleerde de heer Ambtenaar blij
moedig en optimistisch! We laten de wielen er af en
requireeren: ter zake het besturen van een motor-
Tijtuig (zonder wielen!) veroordeeling tot f 8 boete
of 8 dagen! Ho, repliceerde de verdachte onverstoord,
maar voor 'n motorrijwiel heb ik een geldig r ij-
bewijs! astublieft! Wel dromemls, lachte de Kanton
rechter, daar zit niet anders op, dan dat u uw. requisi
toir intrekt. Vrijspaak, vorderde alsnu de ambtenaar
met een smile, identiek aan de bekende boerekiespijn-
lach. Vrijgesproken, decreteerde de Kantonrechter. Na
de rust de winst 20 voor den dankbaar buigenden
plaatwerker.
Volgende zaak, deurwaarder!
SMEEROLIE, BENZINE. VOORBURGJES EN
KINAWIJNTJES.
De heer Staats, bekleed met het ambt van politie
agent te Alkmaar, ontdekte in den nacht van 3 Mei
een tweezitter waarvan de bestuurder blijkbaar souf-
freerde aan de onzekere bewegingen, ontstaan door
het veelvuldig gebruik van alcoholische opfrisscher-
tjes. Het was hem echter tot zijn diep ambtelijk leed
wezen, niet mogelijk, dit voertuig dat plichtsgetrouw
reageerde op de irreguliere bewegingen van den be
stuurder aan te houden, doch even later ontdekte hij
FEUILLETON
QOOOOOOOOOOOOOQOOOOOQOOO
aooiooocxjoioaoaoaoöoaoaocx)
Naar het Engelsch
FERGUSHUME.
Terwijl meneer Dawson in zijn bibliotheek voorover
voor een onbegrijpelijke geschiedkundige verhandelin
gen en onleesbare handschriften gebogen zat, en Anita
in de gezellige leerkamer op h«ar onderhoudende ma
nier het vroolijke tweetal in de eerste beginselen van
de wetenschap Inwijdde, dribbelde juffrouw Pamela be
drijvig en onvermoeid rond. Dank zij haar huishoude
lijke talenten liep alles van een leien dakje op „de. Ol
men". Het werkmeisje, de keukenmeid en het jeugdige
huisknechtje deden «iiun werk uitstekend en ze hielden
alle; drie veel van hun meesteres, al was haar tong dan
wel eens een beetje scherp, als ze een kleine tekortko
ming opmerkte. De zorg voor den tuin was toevertrouwd
aan Thomas Tollhurst en toen Anita hem voor het eerst
had gezien, was ze verbaasd geweest hoe opvallend knap
van uiterlijk hij was.
„Een landelijke Apollo", zei ze op een keer tegen juf
frouw Pamela, toen ze naar den ijverig-werkenden tuin
man keek en zijn stoere, athletische gestalte en pittige,
zonnige blondheid haar weer opnieuw troffen.
Ze was nu een maand op Dr. Dawson's villa en haar
omgang met juffrouw Pamela was steeds hartelijker en
vertrouwelijker geworden. De oude dame noemde het
meisje nu ook bij den voornaam.
„Hm", mompelde juffrouw Pamela critisch, „het is
niet allés goud wat er blinkt."
„Bedoelt u. dat de tuinman niet deugt!"
„Dat zou ik niet willen zeggen, maar hij heeft een
koppigen, onberekenbaren aard en dat wordt er door
zijn verliefdheid niet beter op."
„Hij is op Rose Carr verliefd, hè?"
zoowaar het zelfde tweezittertje, dat nu over de Laat
zwierde en nu den surveillant beslist niet onging. De
bestuurder, de handelsreiziger W. G. v. d. H. uit Den
Helder bleek inderdaad niet geheel drankschoon te
zijn en erkende dan ook zoo nu en dan wel 'n Voor-
burgje of 'n Kinawijntje achterovergewipt te hebben.
De gastvrije inspecteur stelde hem alsnu in de gele
genheid weer wat op krachten te komen, terwijl de
overige lieden van het vroolijke gezelschap, waaronder
een sergeant van de Mariniers hun reis naar Den Hel
der desverlangd in een taxi (op eigen kosten, natuur
lijk) konden vervolgen. De heer v. d. H. vertoefde tot
ongeveer 3 uur in de dependance van Huize .Rust een
Weinig" en werd toen weer capabel geacht zijn reis
naar de Marine-city te kunnen voortzetten. De straf
rechterlijke gevolgen waren echter voor den automo
bilist, ondanks hij in Den Helder niet ongunstig be
kend stond, niet uit te vlakken. Hij toch werd heden
veroordeeld tot f 25 boete of 25 dagen plus 3 maanden
ontzegging rijbevoegdheid, alsmede nog tot f 6 boete
of 6 dagen, terzake het rijden met een verblindende
verlichting!
EEN WATERBALLET OP DEN VENNEWATERS-
WEG.
Een der miserabelste wegen voor het algemeen ver
keer in onze omgeving is voorzeker wel de Venne-
watersweg. Bochtig, smal en slecht onderhouden en
nog betrekkelijk druk bereden als een geschikte ver-
binding tusschen Heiloo en de Egmonden is deze weg
een bron van zorg en verdriet voor de slaven van
het moderne verkeerswezen.
Eenigen tijd geleden had dan ook weer een incident
plaats, waarbij een der deelnemers kopje onder ging
in de wegsloot. Dat zat zoo:
De 65-jarige melkventer en landbouwer Johannes K.
uit Noord-Bakkum, gem. Castricum, kwam in gezel
schap met zijn trouwen 50 procent op den bok naast
zich, rustig met zijn kettenwagentje aansukkelen, ter
wijl aan de andere zijde op de fiets naderde de 57-
jarige Mijndert Beentjes, die aan het stuur had ben
gelen een zakje met ingeslagen „boskippen". Zij reden
elkander ongehinderd voorbij, wisselden nog een ami-
calen groet: Dag Jan, dag Anna Dag Maindert! ok
gedag maar bij het achterwiel van de kettenkar
gebeurde er 'n aanrijding en Mijndert Beentje hob
belde van den grasberm pardoes in de sloot, waaruit
hij door den melkventer en zijn vrouw werd opge-
vischt. Het verbogen stuur van zijn rijwiel werd weer
rechtgezet en Mijndert vervolgde in zijn sliknatte
plunje naast zijn fiets wandelend, zijn weg naar huis.
Het bleek hem zeker echter, dat de geleden schade
van de flets niet meeviel, althans stond heden het ge-
heele stelletje, aangevuld door 'n paar getuigen voor
den Kantonrechter.
De oude heer K., aan wien was ten laste gelegd,
dat hij onvoldoende zou hebben uitgeweken en dus de
schuld zou zijn van de aanrijding, ontkende zulks ten
sterkste. Zijn linkerwielen rolden op het „peerde-
padje", dus kon Mijndert in de ruimte passeeren. Nee,
het stond wel vast, dat Beentjes zelf de schuld was
van zijn escapade in de kikkersloot.
Een kroongetuige, de chauffeur J. van Houten, die
met een zandauto kwam aanrijden, had in de verte zoo
het een en ander gezien, maar was toch veel minder
positief in zijn bezwarende getuigenis, dan voor de
velwachters Kramer en Minée. Maar de 58-jarige Anna
Brakenhof, de vrouw van den verdachte, gehoord als
getuige a decharge, tleek wel de clou van de tentoon
stelling. verklaarde onder vroolijk lachen dat zij haar
echtvriend nooit alleen liet en hem steeds vergezelde
op zijn reizen met de kenttenkar. Voorts ondersteunde
zij diens verklaring, dat hij geen aandeel had in het
aan Beentjes ovehkomen ongeval. Deze was met zijn
fiets tegen het acherwiel opgekomen, dat was de heele
zaak.
Hij ging heelemaal koppie onder, joedelde moeder
Anna vroolijk lachend.
Nou. Anna Brakenhof, mijn kop was nog wel droog,
grinnikte Mijndert Butter vanaf zijn getuigenstoel.
De schipper L. Beentjes kwam vertellen, dat hij als
het meeliep,- kans maakte als schoonzoon van dén "ver
dachte te worden geaccepteerd,
Voorts sprak hij als zijn meening uit, dat de chauf
feur Van Houten een verklaring van niks had afge
legd. Die was er te ver af en had onmogelijk kunnen
zien wat er gebeurd was.
Het verloop der behandeling bracht weinig verster
king van het benoodigde bewijs en mr. Tack zag
zich dan ook gedwongen vrijspraak te requireeren.
De Kantonrechter kon zich daarmede vereenigen en
het echtpaar K., mitsgaders den schoonzoon als het
meeliep, trokken zeer voldaan af.
De eenige belanghebbende die zich misschien minder
opgewekt gestemd voelde, was de heer Beentjes, Hij
had nog f 20 schadevergoeding gevorderd voor rijwiel
letsel. Wie biedt er geld voor?
EEN WETTELIJK WARBOELTJE.
De heer H. van U., een openlucht-fotograaf, thans
gevestigd te Alkmaar, had zich op 2 April de liberteit
gepermiteerd, zonder gemeentelijke vergunning, pogin
gen aan te wenden om het wandelend publiek, in vrij
heid gedresseerd op de kiek te nemen, een feit dat na
tuurlijk spoedig verschillende gerechtelijke pennen in
beweging bracht. De overtreder stond dan heden ook
terecht en verklaarde alstoen niet op de hoogte te zijn
geweest van het verordeningsartikel. Zoo goed als in
't geheele land kon de heer van U. ongehinderd als
fotograaf optreden. Hij was echter thans in 't bezit
der vereischte vergunning. Gevorderd werd f 3 boete
of 3 dagen, doch de Kantonrechter, na te hebben ge
wezen op de weinige harmonie die er bestaat tusschen
„Hoe weet jij dat?" klonk het verbaasd.
„De kinderen
„Kleine potjes hebben groote ooren, dat zie je nu al
weer! Maar die twee lieve schatten zijn ook wel vree9e-
lijk wijs voor hun leeftijd," zuchtte juffrouw Pamela.
„Enfin, je doet er niet veel aan. Er wordt in zoo'n klein
dorp als Hurton ontzettend gebabbeld en het is geen
wonder, dat ze het een en ander opvangen. Ik voor mij
heb een hekel aan dat gepraat over anderen."
En als om haar eigen woorden onmiddellijk te logen
straffen. gaf de oude dame Anita een relaas van de
Thomas- en Rose-tragedie.
„Zij is een heel mooi meisje." vertelde ze. „en zooals
je zelf daarnet opmerkte, Thomas is een knappe ""jongen,
die een goed loon verdient en er later ook nog het kos
tersbaantje bij krijgt. En het zou allemaal best in orde
gekomen zijn, als Richard Gould niet bij zijn neef Lio-
nel den landheer op de Hall was komen wonen.
Hij werd verliefd op Rose en ik kan niet ontkennen, dat
hij, met al zijn slechte eigenschappen, iets over zich
heeft, waardoor vrouwen gecharmeerd worden. Eener-
zijds voelt Rose zich tot hem aangetrokken en aan den
anderen kant is ze bang voor hem, terwijl Thomas Ri
chard uit het diepst van zijn ziel haat. Ik hoop maar",
eindigde juffrouw Pamela, „dat het niet op bloedver
gieten uitloopt."
„O," riep Anita geschrokken, „zoover zal het toch
wel niet komen."
Er kwam een grimmig lachje op juffrouw Pamela's
gezicht.
„Mannen zijn tot alles in staat, als er een knap meisje
in 't spel is. Ik wou, dat Rose haar keus maar bepaalde
maar ze vliegt als een bij tusschen twee honinggraten
heen en weer."
„Zou Riohard Gould dan met een vrouw beneden zijn
stand willen trouwen?"
„O, ja, zijn gevoelens voor Rose zijn volkomen op
recht, daarvan ben ik overtuigd. Richard is van goede
familie, maar zoo'n mislukt type, dat twaalf ambachten
en dertien ongelukken heeft gehad. Hij is soldaat, ma
troos, kleermaker geweest en nog 'n heeleboel dingen
meer. Het is ongelooflijk interessant hem van zijn avon
turen te hooren vertellen dan kun je je haast niet
meer onttrekken aan de bekoring, die van hem uit
gaat. Ik hoop maar niet, dat jij hem al te veel gaat be
wonderen; dat zou heusch jammer voor je zijn", ein
digde de goedhartige dame met een vleugje angst in
haar stem.
de gemeentelijke verordeningen, maakte gebruik van
zijn bevoegdheid om den verdachte wel te veroordee-
len, doch geen atraf op te leggen.
EINDELIJK DE RECHTE MAN RAAK!
Op 8 April stond een visscher uit Egmond aan Zee
tercht met name Engel Gr., als verdacht van stroope-
rij in de duinen van den heer v. d. Vliet. Het bleek
echter dat de verkeerde Engel was gedagvaard en een
andere Engel het strafbare feit had gepleegd. Deze
Engel maakt thans zijn opwachting voor den Kanton
rechter, die hem veroordeelde tot 10 gulden boete of
10 dagen. Het was, gelet op het enorme tarief, nog een
tamelijk zacht prijsje, maar nog rijkelijk hoog genoeg
voor een zeeman, noodgedwongen verplicht om zand te
rijden.
AUTOMOBILISTEN, WEEST WAAKZAAM EN LET
OP DE PARKEERSVERORDENING TE BROEK
OP LANGENDIJK.
Het parkeeren van auto's te Broek op Lahgendijk
en environs schijnt om practische redenen af te wijken
van de gebruikelijke methode, althans verschijnt nogal
eens een slachtoffer, dat zonder boos opzet tegen de
verordening had gezondigd en waaronder heden ook
behoorde de handelsreiziger Frank N. uit Amsterdam
die op 4 Mei zijn wagen had geparkeerd aan de Oost
zijde van den openbaren weg, wat aldaar niet geoor
loofd is. Den heer N. werd geadviseerd in 't vervolg
te informeeren naar hetgeen daar al of niet is toege
staan. alvorens zich de vingers te branden en werd
vervolgens, want kleine gunsten onderhouden de
vriendschap, veroordeeld tot f 3 boete of 3 dagen.
EEN VERZOEK TOT „EERHESTEL".
Een famililid van 'n appellant in een der door ons
behandelde rechtszaken, heeft aanstoot genomen aan
de uitdrukking „Heeren van Olipoli", die hij beleedi-
gend noemde en verzocht ons dit te willen terugne
men. Hoewel wij echter in de gewraakte aanduiding
absoluut niets beleedigends kunnen ontdekken, willen
wij gaarne zijn wensch bij deze in vervulling doen
overgaan.
\VIERINQER\VAA*1)
MOTOR-ONGEVAL.
Zondagmorgen heeft alhier aan de Kleine Buurt een
motorongeval plaatsgehad, wat voor de bestuurder. Cor
B. en zijn vrouw als duopassagier goed is afgeloopen.
Vanaf de Groote Buurt komende, zijn ze inplaats van
de bocht te nemen, rechtuit de vaart ingereden en kwa
men bijna over de sloot op het land van van der Oord
terecht. De heer B. was eenigszins nat aan de beenen.
terwijl zijn vrouw er behoudens wat vuile kleeren ook
goed is afgekomen. Als oorzaak werd genoemd het wei
geren der remmen, terwijl ooggetuigen verklaarden dat
veel te hard werd gereden. De motor werd nogal be
schadigd. Ook had B. zijn auto uit de hand verhuurd
aan iemand te Oudesluis, die. nauwelijks het erf af. reeds
te water reed. Een en ander bij elkander genomen dus
geen voordeeligen dag.
K. KOSTER Hz. t
Op byna 83-jarigen leeftijd is j.1. Zaterdag, de heer
K. Koster Hz., oud-burgemeester der gemeente en oud-
Dijkgraaf van den Polder Wieringerwaard kalm over
leden.
De heer Koster werd op 16 Mei 1849 te Midwoud ge
boren, alwaar hij behoudens een korte onderbreking tot
1896 heeft gewoond. Ia die jaren heeft hij aldaar ver
schillende functie's bekleed. Ook was hij een van de
yior eerste inspecteurs van het Ned. Rundveestamboek,
lid van den raad, administrateur van de Coop. Aankoop-
vereeniging te Hoorn, secretaris-penningmeester van de
Banne. President-kerkvoogd en was een zeer gezien per
soon.
In 1896 kwam hij als veehouder aan den Barsingerweg
alhier. In verband met de thans heerschende malaise
heeft hij ons wel eens verteld, dat het ook toen niet
best was en de melkprijs in dat le jaar 2 cent was.
Reeds in 1898 werd hij lid van den raad alhier. In 1905
kwam de benoeming tot burgemeester, welk ambt door
hem werd waargenomen tot 1917. De reden van het ont-
slagnemen was. dat hy zich niet kon vereenigen met de
toen gestelde regeerlngsmaatregelen in verband met de
crisis, als zijnde dat deze in strijd waren met zijn ge
moed.
Daarna bleef hij toch nog een poos raadslid. In 1911
werd hü ook benoemd tot Dijkgraaf, en heeft als zoo
danig de overstrooming van den Anna Paulowna mee
gemaakt, in verband waarmee ook voor ons Polderbe
stuur veel werk aan verbonden is geweest. In 1921 moest
de heer Koster wegens ouderdom als Dijkgraaf aftre
den, hoewel het bestuur hem weer als no. 1 op de voor
Wij
repareeren alle soorten Wollen
Kleeding, Kousen en Sokken «ook
de aller fijnste). Voor nieuw werk zijn wij no. 1.
JAAP SNOR. Zuidstraat 19, Den Helder. (Let op den
gelen winkel).
P.S. Gratis neemt elke bode Uw bestelling of repa
ratie mede, zoowel heen als terug.
Anita's lippen krulden zich minachtend. „Ik houd ab
soluut niet van dat avontuurlijk soort mannen. Meneer
Fra.nshaw is zeker niet zoo, hè?"
„Weineen kind, hij is op en top een heer, een man
van studie en ontwikkeling; een van de intelligentste
jongelui, die ik ooit heb ontmoet. Het is jammer, dat
hy zoo teruggetrokken leeft hij moest wat meer van
het leven genieten. Hij is een poos in Londen, voorna
melijk met het oog op verschillende boekenveilingen:
hij besteedt heel wat geld aan zijn bibliotheek. Maar hij
blijft niet zoo heel lang weg en Richard zal wel met hem
terug komen."
„Woont Richard Gould dus met Lionel Franshaw sa
men op de Hall?"
,.Ja. Ze zijn neven en ze werden samen opgevoed, tot
dat Richard wegliep en zyn avonturier3bestaan begon.
Jaren daarna kwam hij plotseling weer opduiken en
toen heeft Lionel hem bij zich genomen. Richard be
schouwt de Hall nu als zijn thuis en komt er na lederen
nieuwen zwerftocht weer terug."
Dit was slechts één van de vele gesprekken over dit
brandende vraagstuk, want hoe minachtend juffrouw
Pamela zich ook uitliet over wat ze als „boosaardige
dorpspraatjes" kwalificeerde, ze was er benauwend goed
van op de hoogte en het geval ThomasRoseRichard
scheen haar bovenmate to interesseeren.
Anita zag Rose Carr in de kerk en ze begreep niet,
wat haar beide bewonderaars zoo in vuur en vlam zet
te; ze vond haar een onnoozele, geaffecteerde wassen
pop. opzichtig en zonder een spoor van fijneren smaak
gekleed en met een paar uitdrukkinglooze oogen, die
een totaal gebrek aan hersens verrieden. Haar grootste
verlangen, zooals Anita, door handig ondervragen, uit
haar eigen mond vernam was een „dame" te worden,
dus dat maakte het zeer waarschijnlijk, dat Gould ten
slotte de gelukkige zou zijn, omdat hij een „heer" was,
iemand van goede afkomst en met beschaafde manieren.
Maar hij had geen geld en geen betrekking en evenmin
het verlangen om iets behoorlijks in de wereld uit te
voeren, zoodat Rose te verstaan gaf, dat de schaal nog
wel ten gunste van Thomas, als de beste party, zou
kunnen doorslaan.
„En hij is een knappe jongen, juffrouw, dat valt niet
te ontkennen, en als de oude Tollhurst sterft, wordt
Thomas koster en bovendien erft hij de spaarduitjes van
zijn neef.''
„Maar ik dacht, dat de oude Tollhurst niets van hem
moest hebben?"
dracht had geplaatst, doch het Provinciaal bestuut W
zich toen aan den leeftijdsgrens gehouden. Dit
had hij nog gaarne eenige jaren willen vervullen.v?
der heeft hij in 't maatschappelijk leven diverse
ties bekleed, o.a. voorzitter van de kaasfabriek. voo»
ter van Het Witte Kruis, bestuurslid van de vereenijic
Vrije Liefdadigheid, Kerkvoogd enz. enz.
Als een bijzonderheid kan tenslotte nog worden vc
teld, dat hij een groote liefhebber wa.s van biljartsJ
en dat dit door hem op 82-jarigen leeftijd nog regelmV
met veel ambitie -werd beoefend. Een man. die J?
iedereen steeds toegankelijk was en een zeer werka*
aandeel heeft gehad in onze maatschappij, is heen
gaan. Hij ruste in vrede.
N I EU W E y J E D Qpj
LANGEREIS.
Zaterdagavond J.1. had de vergadering plaate, ng.
schreven door de Oudercommissie van ouders
schoolgaande kinderen, om hun houding vast te
len inzake het besluit van Ged. Staten tot
der school op 1 Juli a.s.
Op een enkele uitzondering na waren allen
Na ampele bespreking werd met algemeen®
men besloten zich bij dit besluit niet neer te
maar In hfloger beroep te gaan bij de Kroon en
ook dat niet baten, dan over te gaan tot sticht
een Neutrale school. Dat het hoogen ernst wc
men beu wordt van het geknoei en gedryf vat
paar personen, bleek wel uit het féit, dat een|
persohen van den Hoogwouder kant reeds to<
deden tot het storten van een bedrag van f 4f~
Waarborgfonds, Ook van den kant van Nieum]
dorp kwamen verscheidene toezeggingen tot
tot medewerking binnen.
Scherp werden 't despotisch gedryf van Burj^
ter Hoogeboom en de prachtige adviezen van
teur Dun (zie de oude school te Schagen) becriS*
Dat er achter de schermen op alle manieren
werkt is, kwam sterk tot uitting in het verweern
Gedeputeerden, die voorstelden Meester Verhoert:
verplaatsen naar de vacature te Aartswoud, een u
ture namelijk, die reeds een half jaar of langer
staat. -
Verder werd besloten een adres te richten te.
Raad van N. Niedorp. om steun te verkrijgen op
request aan den Kroon. Men meende dit met
te kunnen doen, omdat N. Niedorp althans heden:
geen belang heeft bij opheffing der school.
En N.N. ht aan zijn prestige moreel verplicht fc,
zien de Raad van Hoogwoud dit besluit heeft gene:
zonder zijn mede-vennoot daar noemenswaard In
kennen. Laten wij hopen, dat het werk van de bet
ken oudera goede vruchten moge dragen, dat heti
niet opgaat dat steeds de buitenwijken maar
worden opgeofferd voor de belangen van het dorp
school is als 't ware hun eenig aanknoopingspunt
K 0 E OR
JTJLIANADORP.
Boerenplaats afgebr
100
hui:
grot
ber
aan
dat
tocl
moe
de
med
wen
land
werl
verz
der.
goed
kerk
De
wel
reke
Oost
Dooi
itaai
werk
ook
daar
we o
moge
Reeds begon bij ons de gedachte post te vatten
de Pinksterdagen zonder de een of andere sensatkc
gebeurtenis, zouden verloopen. Toch hadden wij ia
mis gezien, want toen wy Maandagmiddag om lij
(2en Pinksterdag), zoo eens rondkeken in onze
ving, zagen wjj dat brand was uitgebroken in de
dery. bewoond door den heer R. Noot, gelegen aai?
Kooij. Eigenaar van deze boerderij is de. heer A.1
te Barsingerhorn. Daar het juist etenstijd was, a
er velen, die geen erg in den brand hadden. Dei
gestationeerde brandspuit, onder leiding van den bs
meester, den heer J. Kossen, benevens ook eea?
der personeel, rukten per vrachtauto uit en toi
half een reeds op het terrein van den brand.
Onze plaatselijke politie, de heer C. J. Vroom,
al bezig om wat ruimte te maken. Van de boer
die 7 jaar geleden ook-afbrandde, was echter
te redden. Een "daartegenaan geplaatste boet,
machine der melkinrichting onderdak had.
spaard. Het meeste landbouwgereedschap was
schoonmaak buitenshuis. De auto, die op de de
stond, is een prooi der vlammen geworden. Twt
bijgebouwen bleven eveneens* behouden. Een h<
die bij een der boeten stond, geraakte door d«
brand, en was ook de oorzaak, dat de nablusschcgi
gen tijd in beslag nam.
Persoonlijke ongelukken hadden niet plaats, ïf-
was in het land.
Op het terrein van den brand merkten wij 1«
onzen burgemeester, den heer Driessen. den comca
ris van politie, den heer Gratema. de InsF^ct
van Politie, de heer Helder, een rechercheur en
paar agenten. Verder nog de directeur van g«n« pe p]g
werken, de heer A. Dokter en de hoofdopzichter. der
VisseT. Alhoewel de boerderij op eenigen afstand
den Rijksweg is gelegen, was het bezoek van ht-
bliek niet gering te noemen. Na een paar uur *i ren za
van het boerenhuis niets meer dan een puinhoop
De oorzaak van den brand is onbekend. De schade
door verzekering gedekt.
SCHAGERBRUG.
Naar wjj vernemen, is alhier een
opgericht onder leiding van mej. J. Sluis te Seis Vervi
De repetities zullen worden gehouden in bet 8e bet<
van den heer J. Modder.
„Daar moet u niets van gelooven. juffrouw. Het
kruipt, waar het niet gaan kan. En toch voegde
er aan toe, terwijl ze peinzend naar een ring aan
vinger staarde, dien Gould haar had gegeven,
kamers
Bove
iuwder
ouki naar naa gegeven
niet, of ik wel graag de vrouw zou zijn van ie:
wiens ambt het meebrengt, dat hij ook de doodenr
begraven. Als de oude Tollhurst sterft en ik
niet, dat hij het nog lang zal maken moet m
met de spaarduitjes naar Amerika gaan om
vermogen voor mij te verdienen."
„Ben je dan van plan om met Thomas te tj
„Dat kan ik niet zeggen, juffrouw", klonk het
lier. „Meneer Gould is een heer, ziet u en..." I
„Mijn beste kind", viel Anita haar heftig in dej
„neem zoo gauw mogelijk een besluit met wien V
twee je trouwen wilt, anders gebeuren er nog
lukken."
Maar Rose gichelde en wierp haar leeg. lidel
aohterover. terwijl ze, trots als een pauw ::i 4
gedirkte kleeren, wegstapte. Ze vond het lang
plezierige gedachte, dat twee knappe jongens
van één 'n deftige meneer om haar streden
rende Gould's afwezigheid speelde ze haar sp*
Thomas, maar het beslissende woord sprak M
want ze had nog niet kunnen besluiten definit'
den neef van den landheer af te zien.
Thomas was danig ontstemd over deze behaiu
op een keer, dat hij Anita in den tuin ontmoette
hij er met haar over, want door haar zonnige u
lijkheid had ze ook de harten van het personeel ?T Burge,
JJhWezif
Ueestei
^p3 tij<
tamer,
Verdi
lan i
]ho<
n het
"Ichti
•kern
m Mt
ïijr
goed
De al
mev
!tden
'Pen c
'nde
eenc
I
U
li
'«ei Di
ilat
Is
r echtei
t® gever
taeli;
'derne
'gin is
De weken, dat zij in Hurton was, was de Hal
ten geweest, daar Franshaw en neef neef af*®
ren. Anita vond het heel geschikt, dat G°uI°
lang weg was. Rose kon in zijn afwezigheid
Jiar de
fcnk aa
ftmeenti
aan
1CL11& «C5 rra*j. „vot "-J- 'i
besluit komen, had ze overwogen. Maar, zooais «Ulpbehc
tuinman haar bedrukt vertelde, de kleine hok-
hem, moedigde hem de eene maal aan om hem
daarop weer af te stooten, en weigerde hardnek
keus te doen.
•«stond
hoorlijk
'len st(
pensch i
„Ziet u, juffrouw," verklaarde Thomas,
dat u zoo vriendelijk bent geweest een ernst#
met Rose te spreken; daarom ben ik zoo vrij
„ik heb r de ZOn
UICL 4W0C vc öjJltACll. uaai VIII uvit -
met de zaak lastig te vallen. Ze maakt me e - Pr.
razend met dat kat-en-muisspel; ik heb ?ee°
aard, weet u, en als zij zoo voortgaat en
mene«
komt terug, dan weet ik niet, wat er
Dr. de
!n gen<
Wever,
hestie
O— e
Wordt verv» !pr, i3 r
Nchting
