SchagerCourant
Derde Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
ie beker van koningin
Hizabeth
Hef gestolen luchtballonnetje
De geschiedenis van twee deugnieten.
Donderdag 26 Mei 1932.
75ste Jaargang. No. 9077
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
ZITTING VAX DINSDAG 24 MEI.
EEN JAMMERRJK MISLUKTE REPRE
SENTATIE.
Er moet helaas worden geconstateerd, dat de 47-
rige heer Michael Johannes P.. gepensionneerd
ierg.-majoor en gedurende geruimen tijd vertegen-
irdiger der Singer-Naaimachlne-Maatschappij al-
voor deze maatschappij en voor zich zelf aller
minst een succes is geweest.
Althans stond hij heden terecht als zich in voor
arrest bevindend verdachte, aan wien bij dagvaarding
ten laste was gelegd in de eerste plaats vervalsching
een tweetal contracten ten name C. en F. Brou
wer en voorts verduistering van een som van f 280,
Ithans f 250, althans een bedrag in geld, zulks ten
adeelc Singer-Maatschappij, waarin verdachte,
ils gezegd, filiaalhouder te Castricum was.
In deze zaak waren gedagvaard een zestal getuigen,
decharge, waaronder de heer S. A. Surig, hoofdver
tegenwoordiger der Singer Maatschappij te Alkmaar.
L 1 De verdachte, uiterlijk eon nette persoonlijkheid, die
indruk wekte, beter te kunnen praten dan zaken
"oeheeren. werd verdedigd door mr. Thomas, advocaat
Mi procureur te Alkmaar.
Verdachte erkende in het verhoor, hem afgenomen
[oor mr. Ledeboer, de vice-presidcnt der meerv.
itrafkamer. dat hij een tweetal contracten valscheJijk
iad geteekend en ingeleverd bij de Directie der Sin
ter-Maatschappij, doch hij wilde niet toegeven, dat hij
tulks met strafbare bedoelingen had gedaan.
Voorts ontkende hij pertinent zich aan de hem ten
c ,B laste gelegde verduistering ten nadeele van de Maat-
9 9«P» fChappij te hebben schuldig gemaakt. Al het te vor-
deren geld was door hem afgedragen en zelfs nog
meer uit eigen middelen. Hij had bijvoorbeeld een
tweetal machines aan de familie Brouwer geleverd
v iroor f 140 per stuk. terwijl de werkelijke prijs bedroeg
f 225, waarvan afging 15 voor den verkooper.
-,1 De president animeerde den verdachte, deze bewe-
tingen aan te toonen, doch door hem werd geant-
j wcord. dat hem dit niet mogelijk was. Hij had een en
«der gedaan om zijn goeden naam hoog te houden.
Verdachte wil wel erkennen, fouten gemaakt te
doch hij had zulks meer gedaan uit een
jpansoogpunt.
0fen wonderlijk koopmansoogpunt, vermeende de
Hent.
Hier werd het getuigenverhoor aangevangen en ver
voor het bekende hekje, de heer S. A. Surig,
joofdrepresentant en inspecteur der Maatschappij te
Bkinaar. Deze heer verklaarde dat verdachte aan-
Tankelijk voor de maatschappij te Haarlem werkte en
i 102D naar Castricum werd overgepluatst. Getuige
Jerklaarde voorts, dat er geen sprake was van eenige
tuchtiging aan verdachte, om voor de koopers. con-
icten te t-'ckonen. Bij zijn onderzoek naar de ver-
fcedciijke fraude werd getuige ten woonhuize van de
lie Brouwer niet toegelaten. Getuige had voorts
verdachte geen toestemming gegeven om machi-
I voor f 140 te verkoopen. Ook dc f 280 had ver-
Ihte niet afgedragen, doch ten dien aanzien was
regeling getroffen, zooals wij uit de verklaring
l den getuige Surig meenden te moeten distilleeren.
Biet betrekking tot deze schulden had daarop tus-
strafkazner, verdachte, getuige en verdediger
l traditioneele „onder onsje" plaats.
BVij vingen daarbij op, dat de president den vcr-
ibte een „aardige sinjeur" noemde, 'n lofspraak,
Jaarvan Z.Ed. vermoedelijk niet veel meende.
Door verdachte werd opgemerkt, dat hij zijn ge-
leele pensioen, f 1100. beschikbaar stelde, om zijn
fcbulden te dekken. Hij moest evenwel erkennen, dat
In finan» 1 niet in staat was, onmiddellijk en ten
lllen tijde het geld, dat de Singer-Maatschappij van
Bern had te vorderen, uit te keeren.
Vervolgens werd gehoord de 2&-jarige mej. A. Brou
wer, huisvrouw A. L. Schoon en wonende te Heiloo,
uor wie werd medegedeeld, dat zij van verdachte had
Bkocht een niet geheel nieuwe naaimachine voor
I 140. Een contract had zij niet geteekend.
I De heer Surig wist heel zeker, dat de machine nieuw
F E V LL ET O jV
Dtx)aoc>o(x)cx)cx)(x)aoaoc>ocx)
3QO(X)OÖOÖ(X)(X)CXJQOÖOCXD(X)
Naar het Engelsch
van 1
FERGUS HUME.
thans l
dersee*
JJIurton!" Het was thans Fanshaw's beurt om tecke
ls van ontsteltenis te geven.
Natuurlijk zei ik. dat ik nooit van dat plaatsje
lord had. Ik heb te veel ervaring op mijn reizen
pdaan om dergelijke vragen te beantwoorden, als ik
I weet, wat voor bedoeling zoo'n vreemde kerel heeft
nu ik hoor. dat de nieuwe gouvernante Baxter
Hikt het me toch wel heel waarschijnlijk, dat ze
piet elkaar te maken hebben. Wat zou hij anders
j belang hebben bij een afgelegen nest als Hur-
pu, het is tenslotte mogelijk," gaf de jonker toe. „Wat
7 soort man is die kolonel?"
piet veel zaaks!" verklaarde Ricky prompt. „Een
Ttoturier en voor zoover ik beoordeelen kan. een val
sspeler. Een knappe verschijning, een scherp ver-
- en gewetenloos. Ik ben niet meer dan een paar
met hem samen geweest,- maar dat is de indruk,
Tn ik gekregen heb, ook door wat ik van anderen
t hem heb gehoord. Je zult zelf een oordeel kunnen
men. als hij hier komt."
I Tv"1*11 dan ^ter?"
I -Ik durf er geen eed op te doen, maar ik zou zeggen
wel. Hij heet Baxter en de gouvernante heet Bax-
en hij vroeg naar Hurton. Trek nu zelf je con-
sic!"
«Het is allemaal nonsens." sputterde de jonker, maar
J:.VOelc*e zich toch niet bijster op zijn gemak en vroeg
F met eenige beklemming af, of het noodlot een blij-
f dan wel een tragedie in petto had.
VL
EEN ONWELKOME BEZOEKER.
LWU' ^.at is °°k een onverwacht genoegen", zei Fan-
ZIJn hoed afnemend.
Mej. KoperBrouwer had in ongehuwden staat
eveneens een Singer-machine gekocht van verdachte
voor f 140. Een huurcontract was door haar nimmer
geteekend.
Werd daarop geïnterviewd de getuige Klaas Brou
wer, koopman te Heiloo, vader der dames Brouwer.
Kon uit eigen wetenschap verklaren, dat zijn dochters
machines hadden gekocht. Een persoon, genaamd R.
Brouwer was getuige onbekend. Dit was den naam
door verdachte onder het contract geplaatst.
Ten slotte verscheen nog de moeder der gezusters
Brouwer en last not least, eindelijk de heer J. H.
Wlggers. ambtenaar der reclasseering, die rappor
teerde, dat verdachte voor een eventueele proefneming
geschikt kon worden geacht.
Verdachte was van huis uit geen oplichter, verduis-
teraar of een slecht niensch. Gedurende zijn diensttijd
viel niet veel op hem aan te merken, doch zijn nood
lot was dat hij den dienst uit moest en op wachtgeld
werd aangesteld. Een zakenman is hij beslist niet.
Nog verschillende besprekingen over de eventueele
reclasseeringskansen hadden plaats en kreeg vervol
gens de heer Officier het woord tot het nemen van zijn
requisitoir.
Mr. Van der Feen de Lille begon met te memoreeren
de'voorgeschiedenis van deze strafzaak en vermeende,
dat aanvankelijk bij de. Singer Maatschappij het voor
nemen bestond, de zaak met den mantel der liefde te
bedekken. De Officier liet zich daardoor niel afleiden,
doch trad ex-officio op en kwapi tot de ontstellende
ontdekking, dat. zoover bekend, minstens 24 strafbare
feiten hadden plaats gevonden.
De Officier besprak vooits het funeste systeem van
den huurkoop in niet bepaald weftwillenden vorm. Wat
tenslotte den verdachte betrof, releveerde spieker,
dat vast stond te vnlschheid in geschrifte en de ge
bruikmaking der schijncontracten. Eveneens was be
wezen de verduistering. Spreker betwijfelde of ver
dachte wel ten volle schuldbewust was. In het belang
der maatschappij achtte de Officier een gecombi
neerde straf goed geplaatst en vorderde iei slotte
10 maanden gevangenisstraf en wel 4 maanden de
finitief en 6 maanden voor waard cl ij k,
Hierop werd nog gehoord mr. v. d. Loos. curator in
het faillissement van verdachte, die op verzoek van
den president mededeelde, dat de gefailleerde vermoe
delijk te hoog had geleefd. Er was f 20.000 schuld in
den boedel.
Verdachte bleef ontkennen eenige opzet tot bena
deeling te hebben gekoesterd.
De verdediger, mr. Thomas, het woord verkrijgende,
had ten aanzien van de feiten niets op te merken en
refereerde zich ton dien aanzien aan het oordeel der
rechtbank. Pleiter verwees voorts naar de goede ge
tuigenis die omtrent verdachte is gegeven en drong ten
slotte aan op een geheel voorwaardelijke straf.
De Officier sprak nog een enkel woord over het ge
brek aan inzicht, dat voortdurend bij verdachte naar
voren komt en persisteerde- bij zijn requisitoir.
Mr. Thomas dupliceerde kortelijk en handhaafde
eveneens zijn conclusie. Hierop werd de behandeling
gesloten en de uitspraak hepaald op volgende week.
HET ATTRACTIONEELE EN IDEALE BERGEN!
Het moet worden gezegd, dat het lommerrijke Ber
gen ook een reuze attractie is voor rondzwervende, in
brekers. Thans stonden weer een tweetal van die
globetrotters terecht in de personen van den kaal-
hoofdigen 40-jarigen tuinder Joh. Hendr. Tromp, meer
malen en ook te Alkmaar veroordeeld, benevens zijn
compagnon Reijnier Ger. B.. 'n 32-jarigen timmerman
uit Amsterdam, bij deze rechtbank minder bekend.
Deze twee avonturiers, thans gedetineerd in het huis
van bewaring, hadden zich te Bergen in den nacht van
10 April schuldig gemaakt aan diefstal van verschil
lende goederen, door hen ontvreemd uit de tijdelijk on
bewoonde villa van mr. Haitink uit Amsterdam.
Welke villa zij waren binnengedrongen door ver
breking van een glasruit on van een ijzeren stang. Na
dezen welgeslaagden inval stapten de hoeren belast en
beladen weer verder, doe hadden in 't Heiloér boscji
het ongeluk te vallen in handen van Majoor Steen.
Deze rijkspolitieambtenaar vond namelijk in het bosch
dc pakken met gestolen goed. door de twee kraakjes-
makers aldaar verstopt en hield de majoor, in de na
bijheid verdekt opgesteld, bij deze verdachte pakken
gedurende een viertal uren de wacht, tot de verdach
ten weer tot hun bult terug keerden, waarop zjj on
middellijk door den kranigen majoor werden gearres
teerd. Uit de verklaring van den chef-veldwachter te
Bergen, bleek ook nog dat de heeren gebruik gemaakt
hadden van de opgemaakte bedden om eens lekker
uit te blazen.
Mevrouw Haitink. door de politie "uit Amsterdam
met het feit in kennis gesteld, vond in haar villa een
zeer onaangename warboel en miste een aantal goe
deren, die ze nu in de rechtszaal terugzag.
Wat betrof verdachte Tr„ die al eens meer een
dergelijke streek te Bergen had gespeeld, toen voor
waardelijk was veroordeeld en naar de „Wilhelmina-
Hoeve" was gedirigeerd, dit heerschap was aldaar als
totaal onbruikbaar aan de deur gezet. Men had hem
toen. geplaatst in een gesticht te Den Haag en was
verdachte aldaar na eenigen tijd zonder kennisgeving
geëclipseerd. Deze verdachte had bereids 12 veroor
deelingen ondergaan en het goede vertrouwen der Alk-
maarsche rechtbank schromelijk beschaamd gemaakt.
Ook verdachte B. was een reclassant en door de
Anita lachte; dit soort ontmoetingen, die de jonker
onverwacht geliefde te noemen, hadden den laatsten tijd
te vaak plaats gehad om het resultaat van puur toe
val te kunnen zijn. Sinds Lionel's terugkeer naar Hurton,
een paar weken geleden nu, scheen hij steeds haar weg
te kruisen. Niet, dat het meisje dit onaangenaam vond,
integendeel, want na ieder gesprek kreeg zij meer ach
ting en sympathie voor hem. En ze zou geen vrouw ge
weest zijn, als ze niet had gemerkt, dat hij groote be
wondering voor haar koesterde.
„Ik ga bloemen naar de kerk brengen; de geestelijke
vindt het prettig, als iemand hem van de zorg daarvan
ontlast", legde ze uit, met een blik naar de roomblanke
chrysanten, die ze in de hand hield. „Juffrouw Pamela
heeft het altijd gedaan, maar toen ik hier kwam, mocht
ik het van haar overnemen."
Hij liep het kleine kerkje met haar binnen; het ge
kleurde licht, dat uit het Oostelijke raam op de slanke
meisjesgestalte viel, maakte haar tot zulk een wonder
van lieflijkheid in zijn oogen, dat Lionel een wild ver
langen in zich voelde opkomen om haar in zijn armen
te nemen. Ze was zoo rein, zoo wonderbekoorlijk en zoo
echt vrouwelijk; hij wist, dat hij nooit een ander zou
ontmoeten, die zoo volkomen bij hem paste. Het deed
hem pijn, dat ze zoo terughoudend tegen hem was en
dat weerhield hem ervan overijld te spreken. Hij moest
haar vertrouwen trachten te winnen en de oorzaak van
ha^r verdriet leeren kennen, want dat er iets was, dat
haar kwelde, en haar zwijgzaam maakte over haar ver
leden en persoonlijke omstandigheden, stond voor hem
vast. Niet twijfel aan Anita deed Lionel aarzelen om
haar zijn liefde te verklaren, maar vrees, dat een te
plotselinge toenadering hun verhouding voorgoed zou
kunnen bederven.
Terwijl Anita de prachtige bloemen in vazen schikte,
babbelde ze over allerlei verschillende onderwerpen.
Maar toen ze klaar was met haar werk en de kerk wilde
verlaten, trachtte Lionel haar tetug te houden.
„Het is hier zoo heerlijk vredig", merkte hij met iets
overredends in zijn stem op, terwijl ze naar den uitgang
liepen.
„Te vredig", antwoordde ze met neergeslagen oogen.
„In zoo'n atmosfeer van heilige rust wordt men zich
van bovennatuurlijke dingen bewust. Ik heb de ontvan
kelijkheid voor voorgevoelens van mijn vader geërfd
die eigenschap komt bij Kelten veel voor. Het is of
bepaalde gebeurtenissen mij vooruit geopenbaard wor
den.
„Juist, welk voorgevoel hebt u nu?"
„Van ongeluk." zei ze dof. ..U moet me niet uitlachen
Ik voel werkelijk ongeluk en gevaar; het is, alsof er don
rechtbank te Haarlem voorw. veroordeeld tot 10 maan
den gevangenisstraf. Hij had eveneens nogal wat op
zijn kerfstok.
De heer Officier zag heelemaal geen lichtpunten in
de zaak en zag af van verdere proefnemingen op on
derscheidene door hem ontwikkelde gronden. Requï-
reerdc tegen ieder der verdachten 3 jaar gevangenis
straf.
Hierop kwamen de respectieve verdedigers, mr. v. d.
Loos en mr. Scholten aan het woord. Deze drongen
aan op clementie.
EEN GEANIMEERD KNOKPARTIJTJE TER
AFWISSELING.
Na de pauze werd met herwonnen levenskracht
met de behandeling der strafzaken voortgegaan en
verschenen als verdachten de twee heeren Frits en
Harm W., uit Medemblik, aan wien door den Officier
werd verweten, dat. zij op 22 Maart j.1. gezamenlijk en
met vereende krachten den grondwerker J. Vriese-
man met een schop hadden mishandeld. Dit ernstige
mishandelingsfeit was gepleegd gedurende de werk
zaamheden in de Wieringermeer. De vijandelijkheden
vingen aan met een ruzie tusschen Frits W. en den
putbaas IJ. v. d. Glas. Daarop werd een broeder van
den mishandelde door Frits W. met een schop be
dreigd. waarop J. Vriesmtr zich mengde in de kwestie
en daarop door beide heeren W.. die zich ieder met
ren schop hadden gewapend, zoodanig werd geslagen,
dat hij bloedend werd verwond. In deze zaak werden
gehoord twee getuigen a charge en vier dito a de
charge. De beide verdachten werden juridisch bijge
staan door Mr. G. A. de Lange, advocaat te Alkmaar.
Uit de ondervraging van eerste verdachte bleek dat
broeder Fopke Vrieseman in het nieuwe kanaal was
gevlucht uit vrees voor den oom van verdachte Frits.
Deze broer had wel eenige reden om oom Wilkens te
vreezen, aangezien hij, volgens verklaring van Frits.
met diens vrouw een liason had aangeknoopt en er
met die dame vandoor was gegaan.
De broeder van den mishandelde was voorheen bij
een oom van eersten verdachte en broeder van twee
den verdachte in den kost geweest en als gevolg wa
ren de amoureuze verwikkelingen ontstaan. Zoo men
ziet, is het nogal een eedachtenoefening eischende fa-
miliepuzzle. Door de heeren verdachten werd ontkend
Jan Vr ie se ma mishandeld te hebben, doch de put
baas v. d. Glas had er zoo een en ander van gezien
en hun tegenspraak had geen ander resultaat dan den
verwekten toorn des presidents. die niet duldde dat
de verklaring van den kroongetuige in verdenking
werd gebracht.
Broeder Freerk, de eerste getuige, had het gebeurde
gadegeslagen op 500 meter afstand en stond er dus
vlakbij. Hij had later gehoord dat Jan Vriesema had
gevraagd: Wie heeft mij geslagen? Volgde pertinente
ontkenning van gezegden Jan Vriesman.
De verklaringen der overige getuigen a decharge
zullen we met goedvinden der geachte lezers, maar
stilzwijgend voorbij laten defileeren. Het waren zoowat
allemaal familieleden van beide verdact ten. Het
grootste nieuws bracht dit veihoor, dat Jan Vriese
man na de mishandeling ongestoord was blijven door
werken. Alles te samen genomen en in onderling ver
hand beschouwd achtte de heer Officier het ten laste
gelegde wettig en overtuigend bewezen, maar toonde
zich genegen in casu een geldboete te requireeren en
wel f 50 boete of 50 dagen tegen leder der „schoppen-
heeren".
Mr. G. A. de Lange gaf een exposée van de voor
geschiedenis van het drama, welke voorgeschiedenis
zoo nu en dan een protestontlokte uit de getuigen
bank. Pleiter zag echter in het geheele ge\al een
wraakoefening en concludeerde vrijspraak, subsidiair
clementie.
EEN ARTIST DIE IN DRIE ACHTEREENVOLGEN
DE NUMMERS MOEST OPTREDEN.
De 41-jarige arbeider Simon Vr.. wonende te Schoorl-
dam. een zonderling individu en een bijzonder goede be
kende van de meervoudige strafkamer, bevond zich
thans in voorarrest en moest terechtstaan ter zake drie
onderscheidene gevallen van rijwieldiefstal, respectie
velijk gepleegd te Castricum. Alkmaar en Warmenhui-
zen.
Dr. Kruitbosch. psychiater te Castricum. verklaarde
als deskundige, dat verdachte wel toerekeningsvatbaar
kan worden geacht, doch dat zijn moreele remkracht te
kort schoot. Voorts was hij een chronische alcoholist.
Langdurige onthouding zou misschien succes geven.
Het te Castricum in Maart ontvreemde rijwiel behoor
de aan den getuige P. C. v. Maarleveld. en het gelukte
den zwijntjesjager, na een spannende achtervolging te
achterhalen en aldus op heeterdaad te betrappen. Ver
dachte werd door den 17-jarigen Wolterman gegrepen
Volgens fantasie van verdachte had hij het rijwiel ont
vreemd om bii den caféhouder Langedijk geld te leenen,
doch natuurlijk werd hartelijk om deze origineele grap
gelachen. De heer Langedijk lacht nog!
De zwager van verdachte verklaarde alles te hebben
beproefd om verdachte op den goeden weg te helpen,
doch te vergeefs.
De heer Theodorus van Baden te Alkmaar was op 15
Augustus de dupe van Simon's alcoholische kleptomanie
en miste na gezellig cafébezoek zijn buiten geplaatste
flets, die later bleek te zijn gevallen in handen van ver
dachte. Deze bevond zich aanvankelijk in een ander café
en kon zijn vertering niet betalen, zoodat hij zijn jas en
vest in pand moest afgeven. Later loste hij die panden
weet in door ruiling met het gestolen rijwiel.
De laatste benadeelde door de machinatiën van Simon
V.. was de landbouwer P. Gieling te Schoorldam. Deze
miste op 13 Maart zijn rijwiel. Verdachte beweerde dien
dag niet in Schoorldam te zijn geweest. Wonder genoeg
gaf Simon op 14 Maart ditzelfde rijwiel in een café te
Castricum in pand voor gemaakte vertering bij den
heer K. Köhlinger. den caféhouder.
Het daarop door den heer officier voorgedragen requi
sitoir had tot resultaat dat tegen dezen verstokten
drankmisbruiker, die alleen stal om «aan zijn begeerte
naar alcohol te kunnen voldoen, zoo mogelijk tot lang
durig afscheid werd gevorderd: 1 jaar gevangenisstraf,
benevens hem ter beschikking te stellen van de regee
ring.
Mr. Dwars, advocaat te Hoorn, achtte enkele feiten in
de dagvaarding genoemd niet wettig en overtuigend he-
wezen. zooals door pleiter nader werd uitgewerkt. Plei
ter vergeleek daarbij zijn cliënt met een postduif en cqn-
cludeerde hem te veroordeelen tot een flinke gevange
nisstraf en een voorw. ter beschikkingstelling.
Re- en dupliek als naar gewoonte. Daarna sluiting der
behandeling en de zitting.
O*
ÓHO
340.
Toen riep er een, die de aanvoerder scheen,
Geef nu de paarden de sporen.
Men snelde voort. Pim die meegesleept werd.
Had dra het bewustzijn verloren.
Zoo joeg men voort, naar het groote kamp.
Waar de hoofdman op hen wachtte.
Toen hij in de verte de gevangenen zag,
Keek hij verheugd en hij lachtte.
kere wolken om me heen zijn. Ik dacht, dat ik hier in
Hurton in de zonneschijn was gekomen en een poos
heeft dc zon ook geschenen. Maar nu pakken de wolken
zich samen." Ze zweeg even toen. met een poging om
de drukkende gedachten van zich af te schudden: „laten
we maar over andere dingen praten, over Rose Carr bij
voorbeeld."
Anita keek het laantje af, dat naar de kerk leidde.
„Wel daar loopt ze juist. Misschien gaat ze wel naar
den ouden Tollhurst. Spreekt u alstublieft over haar.
over wat u wilt, als het maar over alledaagsche dingen
is."
Lionel deelde haar stemming onmiddellijk. „Vindt u
Rose Carr dan een wezel of een hermelijntje of een
ander aardig klein beest."
„Dat zijn allebei wreede dieren."
„Maar ze zijn toch mooi om te zien; Rose is ook mooi
om te zien en wreed, ze speelt met harten."
„Thomas bezit een hart. zeker; hij heeft genoeg ver
driet om haar. maar Ricky
,Uit ^jetgcen u mij van hem hebt verteld maak ik
op dat hij zooveel van haar houdt, als hij van iemand
houden kan," viel Anita, hem in de rede. .Hij is een
echt type van een egoist; dien indruk heb ik bij zijn
eerste bezoek op „De Olmen" al van hem gekregen en
hij iedere nieuwe ontmoeting ben ik in die overtuiging
versterkt. Maar toch heeft Rose het recht niet om met
hem te spelen en met Thomas nog minder. Ze stookt
het vuur aan, dat ze niet meer kan blusschen; uit louter
ijdelheid en behaagzucht zweept ze twee mannen op om
elkaar als wilde dieren naar de keel te vliegen."
Lionel knikte. „Zoo voel ik het ook. Eigenaardig, dat
u net zoo denkt". Hij wilde er nog iets bijvoegen, maar
voor er een woord over zijn lippen kwam, greep Anita
hem bi? den arm en riep ontsteld:
„Hoort u dat? Dat geschreeuw? Wat gebeurt er in
vredesnaam?"
Luide stemmen en driftige kreten klonken eensklaps
van dichtbij. Hoewel hij sohrok, ging er toch een tril
ling van geluk door Lionel bij Anita's vertrouwelijke
aanraking. Maar er was nu geen tijd om daaraan te
denken; hij rende het laantje af en den hoek om .naar
het ravijn van zandsteen, waarin het huisje van den
ouden Tollhurst lag. De koster stond in de open deur
met den beker in de hand. Hij was dien blijkbaar aam
het poetsen, want in de andere hand hield hij een oude
doek. Voor hem stond Thomas, die, brieschend van woe
de, poogde in huis te komen.
„Zij is er en hij ook", schreeuwde de tuinman. „Ik
zag haar daarnet in de laan en ben haar nageloopen.
Laat mij erin."
„Niet zoolang er nog een sprankje adem in mij is",
brulde de oude terug en hij keek zijn neef met venijnige
blikken aan. „Dit is mijn huis en ik wil er jou niet in
hebben."
„Ik breek je nek, als je me niet doorlaat,"
De oude Tollhurst lachte kwaadaardig. „Ik ben nog
sterk genoeg om je tegen te houden, mijn jongen", sarde
hij en begon weer kalmpjes den beker te poetsen, „en
bovendien zul je wel wijzer zijn met den jonker en de
juffrouw als toeschouwers."
Thomas keerde zich om bij deze waarschuwing en
kreeg een kleur als vuur, toen hij Anita zag. Lionel's
aanwezigheid liet hem koud; dat was een man, al was
hij dan duizendmaal de landheer, maar hij wilde zijn
zelfbeheersching niet verliezen in tegenwoordigheid van
het meisje, dat hij zoozeer respecteerde. Met moeite
dwong hij zich tot kalmte, maar ging niet van de deur
weg. De oude Tollhurst versperde hem nog steeds den
toegang; ongetwijfeld bevond zich daarbinnen iemand,
dien de woedende tuinman niet mocht zien.
„Laten we weggaan." fluisterde Fanshaw Anita toe.
„We kunnen hier toch geen goed doen."
„Als uw neef inderdaad met Rose in het huisje is",
antwoordde ze op denzelfden toon. „loopt het vast. en
zeker op een vechtpartij uit. Ik wil wel weggaan, maar
blijft, u hier om een oogje in het zeil te houden."
En meteen keerde ze zioh om en liep de laan af. Maar
ver ging ze niet. ze was veel te bezorgd over Lionel.
Hij zou tusschenbeide moeten komen als Gould wer
kelijk daar binnen was en zou er misschien niet zon
der kleerscheuren afkomen. Ze bleef binnen gehoorsaf-
stand. al was ze ook uit het gezicht.
Toen Anita weg was. kon de jonker handelend optre
den. Hii deed een stap naar voren en legde zijn hand
op Thomas' schouder.
„Ga mee. Thomas." zei hij bevelend. „Je moet je neef
niet prikkelen hij is een oude man..."
„En sterk is hy ook", grinnikte de koster. „Ik ben
heusch niet bang voor zoo'n jongen windbuil."
„Rose is binnen en ik moet haar spreken," donderde
Thomas, terwijl hij de hand van den jonker afschudde.
„Het gaat je geen steek aan, wie hier wel of niet in
mijn huis is, versta je dat, kwajongen?" luidde de ver
ontwaardigde repliek van den ouden Tollhurst. „Maak
dat je wegkomt, anders zal ik je hiermee je hersens in
slaan." En hij hief den zwaren zilveren beker op.
Wordt vervolgd.