Drie Vorsten
bij eigen gratie.
u
Brieven over
Engeland. -
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Nvv"°'
ANTOINE TOUNENS. BARON NEÜHOF.
JAQUES LEBAUDY.
Een trotsche droom is het. die soms een heel men-
eehenleven duurt, soms ten einde loopt, wanneer de
jeugdfantasieën plaats maken voor den ernst des le
vens: zich zelf een rijk te veroveren en onbeperkt heer-
scher te worden over millioenen gewillige en trouwe on
derdanen.
Enkelen is het gelukt dezen droom in werkelijkheid
om te zetten en korten of langen tijd heben zij gere
geerd als stamden zij uit een eeuwenoud geslacht van
koningen. Drie van de meest fascineerende figuren on
der hen zijn Tounens, Neuhof en Lebatfdy, allen mannen
die voor geen kleintje vervaard waren, zooals den lezer
zal blijken uit het volgende.
De koning van Araucanië.
Antoine Tounens werd op 12 Mei 1825 geboren in La
Chaise, in het Fransche departement Dordogne. als
zoon van een welgestelden boer, die zich vast had voor
genomen om zijn kinderen „iets beters" te laten worden
dan hijzelf was en daarom zijn zoon in de leer deed bij
«en notaris. Maar de jonge, vlijtige, opgewekte Antoine
was niet tevreden met het vertrouwen, dat zijn leer
meester hem schonk, evenmin stelde hij het erg op
prijs, dat zijn patroon hem chef van zijn kantoor maakte.
Het land zijner droomen was Araucanië. een streek in
Zuid-Amerika. De daar levende Indianen waren in staat
geweest om eeuwen lang hun zelfstandigheid te bewa
ren en alleen door de oneenigheden met naburige stam
men en den voortdurenden oorlog, die daarvan het ge
volg was, waren zij in een zeer hachelijke positie ge
raakt.
Toen het rijkje op het punt stond geheel ten onder te
gaan, verscheen plotseling Tounens, die het zich in zijn
hoofd had gehaald. Araucanië voor dat lot te bewaren.
In het jaar 1860 betrad hij
voor de eerste maal de Arau-
canischen gropd en werd door
de opperhoofden, met wie hij
zich tevoren al schriftelijk in
verbinding had gesteld, zeer
hartelijk ontvangen. Zijn plan
om een machtige Araucanische
republiek te stichten vond min
der bijval, zoodat Tounens be
sloot zijn republikeinsche prin
cipes er aan te geven en zio'n
tot koning te laten uitroepen.
Op den 17den November 1860
onderteekende hij zijn eerste
oorkonde als Orclio Antoni I. ORELIO ANTONI I.
Drie dagen daarna voegde de
nieuwe vorst Patagonië bij zijn rijk (op verzoek van de
Patagoniërs zelf).
De pogingen van Tounens om Frankrijk te bewegen
de nieuwe staat te erkennen, faalde echter volkomen
en het is onverklaarbaar dat Tounen's geboorteland zich
het buitenkansje liet ontgaan om zonder slag of stoot
op een vruchtbaren streek beslag te kunnen leggen
Tevergeefs ook trachtte Tounens leeningen te sluiten,
met behulp waarvan hij aan den opbouw van zijn rijk
zou kunnen werken. Niemand wilde hem helpen. Toen
hij in '61 terugkeerde van 'n korte reis naar Frankrijk
werd hij in Canglo voor 't eer§t ontvangen met de nieu
we vlag: blauw-wit-groen. Dat was evenwel de laatste
triomph, dien hij vierde. Eén van zijn bedienden verried
hem aan een afdeeling Chileensche politie, die er op uit
was gestuurd om hem gevangen te nemen.
In September 1862 verklaarde het opperste gerechts
hof in Chili hem voor waanzinnig en de Fransohe con
sul slaagde er nog maar juist in om hem het land uit
te ..smokkelen".
Maar zelfs in zijn vaderland, dat hem uitlachte om
7
THEODOOR 1.
het Zuidamerikaansch avontuur, bleef Araucanië hem
vervolgen en in 1869 stak hij nogmaals den oceaan
over. Zijn onderdanen ontvingen hem met groote geest
drift, maar Chili lag op den loer en de Chilenen maak
ten hem het leven zoo zuur, dat hij als een gebroken
man zijn rijk verliet, ditmaal voor goed.
Theodoor I, koning van Corsica.
Theodoor I werd in 1686 geboren te Metz als zoon van
een edelman, zekeren baron Neuhof.
Reeds op jongen leeftijd was hij kapitein in het re
giment de la Marck. maar de snelle promotie bevredig
de hem toch niet. Hü begaf zich naar Zweden en wist
zich de gunst te verwerven van graaf Görtz. den Zweed-
schen minister-president tijdens Karei XII. Talrijke di
plomatieke opdrachten kreeg hij in dien tijd uit te voe
ren. Hij zwierf rond in Engeland en Spanje zonder dat
intusschen zijn eerzucht werd bevredigd.
Plotseling gebeurde er
toen iets. dat over het
lot gan Neuhof besliste..
Koning Karei XII werd
in een veldslag gedood
en dit beteekende den
val van graaf Görtz. De
ze laatste werd tenslotte
terdood gebracht en
Neuhof wendde zich tot
Spanje. Hij trouwde met
de lievelingshofdame van
de koningin: Lady Sars-
field en begon aldus als
't ware zijn loopbaan
voor de tweede maal.
Spanje werd hem even
eens te eng, toen hij zijn
heele vermogen verloor
met speculeeren. Het was zijn vriend Law, de aarts-
zwendelaar, die hem dezen slag toebracht.
Opnieuw zwerft hij door heel Europa en in 1732 vin
den wij hem plotseling terug in Florence, nu als stad
houder van Keizer Karei VI.
Thans slaagt hij er in een koningstitel te verwerven.
Hij moedigt Corsica aan, dat strijd voert tegen Genua
en houdt vol, dat dit eiland een onafhankelijk rijk dient
te worden, waarvan hij, Neuhof, dan wel vorst zou wil
len zijn. Het zoo zeer begeerde koningschap valt hem
inderdaad ten deel, maar de oorlog tegen Genua verliest
hij. In 1736 is hij gedwongen zijn rijk te verlaten. In
1738 tracht hij het eiland te heroveren, maar ook nu
trekt hij aan het kortste eind en zijn derde poging in
1743 heeft al niet veel meer succes. Met den konings-
droom is het afgeloopen.
In het jaar 1756 sterft Theodoor I. ex-koning van
Corsica in de mistige stad Londen.
Jacques I, Keizer van de Sahara.
De grappigste majesteit uit de heele wereldgeschie
denis is deze koning der woestijn, die den leeuw zijn
grondgebied wilde betwisten en zich keizer noemde.
Jacques Lebaudy werd rijk geboren. Hij had een
millionair tot vader en geloofde het met zoo'n ouden
heer wel tot 20ste eeuwsche Napoleon te kunnen bren
gen. Een werelddeel te veroveren leek hem wat onge
makkelijker. en riskant, daarom kocht hij liever een
stuk grond van een negeropperhoofd en trok met ze
ventien man en zeventien geweren naar het hartje van
de Sahara. Daar werd een hoofdstad gesticht die men
Troja noemde, en Jacques zette I achter zijn naam en
noemde zich Keizer der Sahara. Daar Troja wat men
noemt een benauwd, warm stadje was. prefereerde de
Keizer het 't rijk vanuit Las Palmas te besturen De
meest buitensporige decreten werden uitgevaardigd en
de heele wereld vermaakte zich met de heldendaden
van Jacques den terooten. Vijf matrozen had de Keizer
aangesteld om de hoofdstad Troja te bewaken. Toen
vier hunner op zekeren dag door een Arabischen Sheik
werden meegenomen, welke laatste nu losgeld verlang
de, wilde de keizer een strafexpeditie uitrusten, maar
nu greep Franrijk in en verbood Jacques om verder on
deugend te zijn.
De keizer vluchtte met mejuffrouw Marguerite Pel-
lière, een operette-diva. eerst naar Engeland en toen
naar Amerika, waar hij in zijn slot op Long-Island
werd vermoord net als een echte CeasarAlleen was
het in dit geval Marguerite die voor Brutus speelde,
omdat ze, zooals ze verklaarde, geen leven bij hem had.
JACQUES I TE PAARD.
28 Mei 1932.
IN Londen, ten Zuiden van de Theems, staat de
bekende Anchor Brouwerij van de firma Bar-
cley, Perkins en Co. Ltd., waarschijnlijk de
eenige brouwerij op de geheele wereld, die
zich heeft mogen verheugen in de bezoeken van vor
sten en duizenden beroemde en bekende personen.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat ik er zelf ook
geweest ben. Ik laat het aan de beleefdheid van de
lezers van de Schager Courant over om uit te maken,
tot welke van de drie genoemde groepen zij mij wil
len rekenen.
De brouwerij, die nu reeds honderd een en vijftig
jaar in handen is van de firma BacklayPerkins, zal
over eenige jaren, als ik het goed heb, haar twee
honderd vijftigjarig bestaan kunnen vieren. Ik meen,
dat ze werd opgericht in 1690, maar mogelijk is ze
nog ouder. Ze beroemt er zich op, een twintig of meer
soorten bier te brouwen, stuurt haar brouwsel niet al
leen Engeland door, maar naar alle mogelijke deelen
van de wereld, en is in alle opzichten een beroemd
heid onder haar soortgenooten.
Toch is dat niet de voornaamste reden, waarom
de Anchor Brouwerij zooveel bezoekers trekt. Ik kan
oprecht verklaren, dat ik niet in het minste geïnte
resseerd ben in de wijze, waarop bier wordt gefabri
ceerd, wat waarschijnlijk zijn oorzaak vindt in het
feit, dat ik sinds mijn zestiende jaar al „van den
drank af ben". De reden, waarom ik de brouwerij ve
le jaren geleden bezocht heb en de reden, waarom ze
waarschijnlijk door duizenden bezocht wordt, is het
feit, dat meer dan drie honderd jaren geleden Sha-
kespeare's schouwburg, de Globe Theatre, stond op de
plaats, of beter gezegd, op een gedeelte van de plaats,
die nu door de brouwerij wordt ingenomen. In den
muur van. de Anchor Brouwerij staat een gedenktee-
ken met Shakespeare's beeltenis, en de woorden:
Hier stond de Globe Schouwburg van Shakespeare
van 1598 tot 1613.
Deze steen, en het stuk onmiddellijk daaraan gren
zende stuk van den muur, is dan ook het eenige, dat
ik van de Anchor Brouwerij gezien heb.
Maar de vorstelijke, beroemde en bekende personen,
over wie ik straks sprak, gaan bij hun bezoeken toch
een stapje verder. Anders zouden zij niet vermeld kun
nen staan in het boek. waarin de brouwerij al haar
bezoekers hun handteekening laat neerschrijven.
Een heel onschuldige gewoonte, zoo op het eerste
gezicht. En toch een, die bijna een oorlog had kun
nen veroorzaken, die in elk geval de goede verstand
houding tusschen twee groote landen eenigen tijd lee-
lijk in de war heeft gebracht.
Het spreekt vanzelf, dat het nieuwtje: die of die
beroemdheid bezichtigt op het oogenblik de brouwerij,
gauw rond gaat. Niet zoodra heeft een, laten we
zeggen, Marconi, of Einstein. of Lindberg het vreem-
delingenboek geteekend, of de klerk, die met een' be
leefde buiging de pen heeft aangeboden, heeft het
bericht doorgegeven aan den portier, die natuurlijk in
een minimum van tijd voor verdere verspreiding zorgt.
We behoeven er geen oogenblik aan te twijfelen, of
dit is het geval geweest, toen Bismarck zijn hand
teekening plaatste, of Gustave Doré, of Jenny Lind,
om nog maar niet eens te spreken van Prins Albert,
de gemaal van koningin Victoria, koning Edward VII,
en Napoleon III. Maar het had ook plaats in het Jaar
1850. toen de Oo sten rij ksche generaal Haynau zijn
handteekening neerzette in het boek van de brouwe
rij. De inkt was nog niet droog, of de klerk had den
naam gelezen, en twee minuten later wist de geheele
brouwerij, dat de meest beruchte man van Europa,
dat de hyena, zooals hij werd genoemd, op het ter
rein aanwezig was.
Nu zal het eerst noodig zijn. dat ik iets vertel van
Julius Jacob Haynau. wiens beruchtheid sinds het
jaar 1850 begrijpelijkerwijze in het vergeetboek is ge-
raat. Hij was een Oostenrijker, zooals ik reeds zei. (j.
boren in het jaar 1786 had hij juist gelegenheid mej
vechten in de Napoleontische oorlogen, gewond te wt,
den in den slag bij Wagrarn, zich te onderscheiden
volgende slagen, en geleidelijk op te klimmen tot
hoogen rang. Tot dusver is op zijn gedrag nog nie;
bijzonders aan te merken.
Maar Haynau had een buitengewoon woest karakfc
dat hij nooit de minste moeite nam te beheerschen
te verbergen. Toen in 1848 een opstand uitbrak in
lië werd Haynay er heen gestuurd als aanvoerder vt
de Oostenrijksche troepen. De manier, waarop hij
die gelegenjjeid de bevolking van Brescia tot rei
heeft gebracht en de manier, waarop bij het volge-j
jaar de Hongaren aan het verstand bracht, dat ze
delijk behoorden te zijn, deed een schreeuw van
grijzen door geheel Europa gaan. En die man waa#
het in 1850 de brouwerij van BarclayPerkins te fc
zoeken, en openlijk aan het vreemdelingenboek met
deelen. dat hij er was.
Als hij de gemoedsgesteldheid van de brouwers q
sleepers van de Anchor Brouwerij gekend had zou Bu gert
nau waarschijnlijk niet zoo onvoorzichtig zijn gewet*, tik1
In twee minuten was het nieuwtje rond gegaan, en
drie minuten was het werk op de brouwerij stil gele?-;
Hoe vaak Jiadden de stoere sleepers van Barclay—Pm,
kins, bij het lezen van Haynau's daden, de vuisten
bald, en gedacht: Als ik dien kerel eens onder mi;
handen kon krijgen. En hier was hij, in hun midden.
Het moet voor Haynau een vreemde gewaarwordl
zijn geweest, bij het betreden van de binnenplaats n
de brouwerij eensklaps een troep pootige kerels tegi
over zich te zien. die hem ontvingen met den krt
„Sla hem neer, den Oostenrjjkschen slager!" Er
niets anders op dan een smadelijke vlucht, de brouw
uit, en langs den Theemsoever, een vlucht, waarbij
generaal een geweldig pak rammel opliep, voor hij
in het café „George" in voorjoopige veiligheid wist
stellen. De onmiddellijk gewaarschuwde politie
hem hier te verlossen, en per politieboot langs
Theems verder aan de handen van zijn vervolgen
onttrekken.
Ik weet niet, of de zaak nog met een sisser b
kunnen afloopen, als Punch niet een gedicht had oj|
nomen in zijn volgend nummer, dat hoogst onsym;
thiek was tegenover Haynau. Maar misschien zou
zonder dat de Oostenrijksch regeering wel stapp
hebben genomen.
En ook nu had de zaak gemakkelijk genoeg ge*
kunnen worden. Een regeering is toch niet ver#
woordelijk voor het gedrag van een aantal brouwers
sleepers. Maar de Engelsche minister van Bulk
landsche Zaken, Lord Palmerston, liet bjj deze gelegi
heid zijn persoonlijke gevoelens meer spreken, dan
nisters van Buitenlandsche Zaken, meen Ik, gewt
zijn te doen. Op de officieele klacht van Oost<
zond hij een antwoord naar Weenen, zonder op de ga
keuring van koningin Victoria te wachten.
Waarschijnlijk vermoedde Lord Palmerston. dat I
die goedkeuring niet zou ontvangen, wanneer hij er
wachtte, en, eenmaal verzonden is verzonden. De
ningin was zeer verontwaardigd, en deelde Lord R
merston mee. wat zij over zijn nota dacht. Maar
zijn antwoord aan Hare Majesteit nam de minla
alles behalve een blaadje voor zijn mond. Hij sprak or
het woest en onmenschelijk optreden van Haynau'
Brescia, en verklaarde, dat de .brouwers slechts 1
gevoelens hadden uitgedrukt, over wat zij beschon
den als een onmenschelijk gedrag van iemand, die J
schouwd werd als een groot zedelijk misdadiger".
De koningin zond dit schrijven door aan den Efi
sten Minister, Lord John Russell, en, nadat Lord
merston eerst nog met ontslagname had gedral
eindigde de zaak ten slotte met het zenden van
verbeterden brief naar Weenen. Desniettegonsta#
bleef Oostenrijk zoo boos, dat het bij den dood van
Hertog van Wellington geen vertegenwoordiger
de begrafenis liet deelnemen. En over dit feit dn
koningin Victoria daarop weer haar verontwaï
ging uit.
Maar de sleepers van de brouwerij werden op den
September 1850 openlijk gehuldigd op een bijeenko
i:i Fari Sngdon Hall, en Punch wijde aan dit feit
week zijn politieke plaat.
hel
I
het
jon
asp
SeF
D
gen
van
Piel
hoe'
geëi
aan
w-er
dat
H
vroe
woo
beet
„lat(
geni
niet
D<
geen
aanc
D(
acht
terst
De
ging
geni;
De
mees
veldï
De
de z
He
EE
De
23 li
W,
•wijze
blijve
te gi
boete
apeci;
Eei
Jaar,
19-jai
maar
laten
«pook
toebe!
een i
baar
VOOR DEN POLITIERECHTER»
OPENB. ZITTING VAN MAANDAG 30 MEI.
WARMENHHIZEN VOORUIT.
De laatste Meiblommetjes van dit jaar werden he
den geplukt door den Politierechter, alhoewel, om in
den toon der bloementaal te blijven, de arbeider Cor-
nelis Sp. uit Warmenhuizen beter kon worden verge
leken met een Primula Veris, aangezien hij op 29
Februari alreeds voor den Politierechter verscheen,
niet ten onrechte beschuldigd zich te Uitgeest het
rijwiel van den heer J. v. d. Akker wederrechtelijk te
hebben toegeëigend. In overleg met den heer J. H.
Wiggers werd alstoen besloten deze affaire aan te
houden tot heden 30 Mei en dan nog eens de moge
lijkheid eener voorw. veroordeeling te oevrwegen.
In deze zaak opponeerde als verdediger mr. Joze-
phus Jitta, die ook nu aanwezig was. Gehoord werd
de heer Wiggers, welke reclasseeringsambtenaar zich
niet voldaan kon verklaren omtrent de medewerking
van den verdachte candidaat-reclassant. Hij kon nog
maar steeds geen afstand doen van zijn twee favori-
tes. biertjes drinken en cafébezoek.
De heer Officier had niet veel meer te praten -en
requireerde alzoo 5 maanden gev. onvoorwaardelijk.
Dit slachtoffer van een onvoldoend afgelegd examen,
wat betrof den voorproeftijd, werd na een sympathiek
woord van den verdediger, die gaarne voordeeliger
voorwaarden zag bedongen, veroordeeld tot 3 maanden
gevangenisstraf en f 11 schadevergoeding aan de be
nadeelde partij.
ALS DE ROEDE IN DE ROMMELKAST IS GE
BORGEN, IS DE KASTIJDING VERGETEN.
De arbeider Jan R. te Den Helder, die voornamelijk
als gevolg van „kwaden drank" meermalen in aanra
king kwam met politie en justitie en wien steeds bui
tengewoon veel consideratie werd betoond, had zich
ook op 1 Juli 1930 weer aan de strafwet vergrepen,
door zich schuldig te maken aan mishandeling met
daarop gevolgde ernstige wederspannigheid tegen de
politie. Want Jan R. is een sterke kerel, in alcohol-
opwinding vooral woest, onverschillig en moeilijk te
bedwingen. Ondanks zijn weinige hoop op de toekomst
gevend strafblad, werd hem, in verband met zijn goede
voornemens en heilige beloften, andermaal nog eens 'n
kans gegeven en Jan R. op 5 Januari 1931 veroordeeld
tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maan
den met 3 proefjaren, gedurende welken proeftijd het
hem niet was geoorloofd alcoholische dranken, in
welke samenstelling ook, te consumeeren. Een tijd
lang scheen het spook van het dreigende spinhuis den
reclassant te dwingen, zich correct aan de voorwaar
den te houden, doch op 'n gegeven moment was het
weer heelemaal mis en moest politiehulp worden ont
boden om den opgewonden man tot kalmte te ani-
meeren.
Bovendien had de voorwaardelijk veroordeelde en
tot geheel-onthouding verplichte een bezoek gebracht
aan het naburige Alkmaar en van deze mooie gele
genheid, waar niemand hem in de smiezen had, ge
bruik gemaakt, zich een formidabel stuk in zijn
kraag te drinken, zoodat de politie genoodzaakt was
hem in te rekenen, welke ambtshandeling wonder bo
ven wonder geen verzet uitlokte. Aangezien we echter
op den Geestersingel zooiets als een administratie
hebben, bleven deze voor een reclassant bovenal ver
derfelijke buitensporigheden niet onder het deksel van
den doofpot en werd besloten op de politiezitting van
heden den heer J. R. over een en ander eens degelijk
te onderhouden. Op den veroordeelde, niet present, zal
No.
Nos.
Nos,
Nos.
Nos.
13718 3
de voorw. straf ten uitvoer worden gelegd. Een
nis dat onherroepelijk en niet voor hooger beroep
baar is.
EEN ZAAfv OM WEINIG MEER VAN TE ZEGCI
Omtrent den ruim 60-jarigen heer W. B., een AI
maarsch makelaar, die ten nadeele van een cliënt
Zaandam handelingen had gepleegd, dewelke op gr
van de artikelen 32122 Strafrecht niet als gw
loofd konden worden beschouwd en te dier zakt
14 Maart j.1. terecht stond, werd door den poM
rechter Mr. Krabbe, op grond van het advies, uit)
bracht door den heer Wiggers. een psychiatrisch
port gelast. De heer D. toonde zich bereid hle.1
mede te werken en werd* de zaak gesteld in hanl
van den Rechter-Commissaris.
IEDERE MEDAILLE HEEFT HAAR KEERZIJ!
Niet alleen de wijdgepantalonneerde hengelaan
bot en spiering uit ons nationaal reclamedorp Vól
dam ondervinden de minder aangename keerzijde
drooglegging van onzen vaderlandschen haringvijï
maar ook de strafrechter heeft al heel wat zittisj
uurtjes moeten verspillen om de min of meer in tw
ten natuurstaat opgegroeide medewerkers tot het
meeren der met zooveel geestdriftige woorden en i
tane jubelklanken begroette twaalfde provincie, i
van ongetwijfeld ons nog ongeboren nageslacht in
de schoonste vruchten zal plukken, tot de orde
roepen, punt.
Zoo hadden we onder meer de vorige week de
achte familie Wilkens uit Medemblik op de zondl
bank ter zake mishandeling, gepleegd op hun
arbeider in den wijngaard der Wieringermeerpol
directie, de heer Jan Vriesema, terwijl heden tel
stond de grondwerker Popke Jacob Vr. en daarenö
de heeren Freek, Jan en Hendrik Wilkens in de
gewaardeerde positie van kroongetuigen tegen g
den heer Popke Jacob V. optraden.
Genoemde heer Popke V., wonende te Twisk,
volgens dagvaarding den getuige Fr. Wilkens, wt
de te Opperdoes, op 19 Maart een slag op zijn
toegebracht. De verdachte was voorheen bij WiU
in den kost geweest, met het droevige gevolg, datr
geheele huishouden is ontwricht.
En werd de niet ten onrechte zwaar gekrenkte
vader om den kroon op het werk te zetten* nog'
geranseld op den koop toe!
Het feit was gepleegd onder een jenever;
welke versnapering vele polderjongens niet afl
zijn. Gevorderd werd f 40 boete of 40 dagen. De
spraak viel niet gunstig uit- f 40 boete of 40
De civiele vordering werd afgewezen, dat wal
minste één gelukje.
MET KORTJAN GEWERKT, TOT SCHADE VAK
DEN UITVERKORENE. 18
De 30-jarige arbeider Hendrik H. te Den Helder j00nen
in den nacht van 10 op 11 April in niet al te frissent-
toestand den bloemen venter, thans los werkman
101!
104!
112!
119.'
1261
135!
1381
140:
150(
155<
163(
169<
1773
186S
193C
1975
2021
Huijsman uit Anna Paulowna, met een mes in
linkerboezem gestoken. De 'aanleiding tot dit blo^ jeen
tijd
optreden was de molestatie van een broeder v
verdachte, waarvan de hloemenventer ten onrcct'
werd verdacht.
Het geheele drama speelde zich af in of nabij
café van den heer P. J. van Nimwegen. De op
mes van verdachte geprikte getuige reclameerde
schade voor arbeidsverzuim. De heer H. kon zich
dien eisch niet vereenigen. Getuige had één dag
gewerkt en de overige dagen zoek gebracht
bloemen venten, decreteerde de verdachte. Als =et
werd ook nog gehoord brigadier Horstman, die
lijk en zonder omwegen vertelde hetgeen hij wW
i IJ r. Cll Uiuncgc» v v vuur CJ
ten dien aanzien verricht had. Hierdoor bleek daarvi
dat de getuige Huijsman werkelijk in zijn gedwoc!
vacantie met bloemen had gevent.
arbeidei
dienen,
berken
van we
°ok niel
wewet.
ais fflaa
*an ziel
^O.A.p.
revoluti
door de
versterk
al meer
