icbager Courant T IKEll Derde Blad. g na beker van koningin lizabeth VOOR DEN KANTONRECHTER TE ALKMAAR. Duitsch vliegtuig neergestort. De slavenhandel bloeit. an t Danul iveramsj ^•csteiii )tje ?laars tj atje 1 erdwee werd gi ngel t ;wemm Dinsdag 14 Juni 1932. 75ste Jaargang. No. 9088 aaf eerk vt sten had vi nog veel vankeliji en, is te; 12 Juni: li het Diaconesaenl.uis te Utrecht is gistermiddag overg» half twee op 79-jarigen leeftijd overleden, Mr. Th. ngen no emskcrk, Minister van Staat, oud-minister van jtitie. had i van zfy* 1 (298 plr. Tiieodoms Heemskerk, oud-minister van Justi- ji. Minister van Staat, lid van de Tweede Kamer, Erd'20 Juli 1 852 te Amsterdam geboren. Hij bc- Echt de H.H.S. ie Amsterdam en Den Haag. In 1S6S tordliii student Ie Delft, in 1870 ging hij rechtswcten- .studcercn Aan de Universiteit te Leiden. IdÏsö promoveerde liij aan de Leidsche Univerei- Flot Doctor in de Hechten op een dissertatie „Hu- 'jfcen van Nederlanders buitenslands". FV;m 1870 tot 1001 was hij advokaat te Amsterdam. 188.J werd hij gekozen tot. lid van de Provinciale Hen van Noordholland, in welk college hij tot 1008 liinr iiad. Goduren. a enzelfden tijd was hij lid in den gemeenteraad van Amsterdam. Van 1880 tot. Kleerti 5 en van 1000 tot 1008 was hij wethouder van fi- n en van do bedrijven te Amsterdam. ii 1SSS werd hij voor het eerst Lid van de Tweede ders ini mer, waarin li ij zitting had tot 1897, daarna weer i 1901 tot 1908 en daarna weer in 1923. In 1908 Keuto <1 liij minister van Binncnlandsche Zaken, Welk 6.00 I Ijt hij bekleedde tot 1913. vaart; i an 1913 tut 1918 was hij lid van den Baad van Dr. i te. Vorstenr. 191S werd hij Minister van Justitie, welk ambt Orkest bekleedde tot 1925. Alg. Xe n 1926 viel hem de hoope onderscheiding van be- „De wedt Brning tot Minister van Staat ten deel. 1.45 Ork« ..15 Gram Mr. Heemskerk als redenaar. )c successen van den heer Heemskerk dankten <r (1875 X 0|' een "'et gering deel hun ontstaan aan zijn ora- 15 Morge 'Sche gaven, aan zijn talent als redenaar, skoor; 10. onR vceds was hij meeste? van het woord. Op d0( ugcligen leeftijd was hij al een begaafd redenaar, Midds11 é-avc- ('if zich in den loop van de jaren bij hem twikkeld heeft en hem eindelijk een schitterend reker heeft doen worden Een „schitterend spreker" nomde hem de heer C. K. out, als hij Mr. Heemskerk in diens besten tijd bc tj „Indrukwekkend of mocsleepend niet" Ned Cpt hij in zijn „Hoeren in Den Haag", maar aardig, Orka es,i- soms 0,1 altijd elegant. Van geen gemaakte, rt- Wei) geleerde elegantie, spontaan, zoodat het „uit zijn 1030 0 lzcn zelf le koffien blijkt". ïling 5 van Voor 6.45 vaars Ned. X (500 5.20 De 1 (1153 foonmud 3GO 3ÖO fN (418 (372 uit 6.15 •aan; 1 (1635 IG (472 (1554 stedelijk men ten. (331 IE (441 FEUILLETON c»(X)CK)aoaoo!OGoao(X)<x) cxjaoöoöooöoioaoaooöoio Naar het Engelsch FERGUS HUME. iita beet zich op de lippen. Ze keek naar zijn knap 3 cïlt. dat een volmaakt-ei-nstige uitdrukking had en oncert ndanks vroeg ze zich af, of hij werkelijk meende, hij zei en of hij er geen vermoeden van had. dat er chen haar vader en haarzelf geen spoor van gene teld bestond. [eneer Fanshaw"... begon ze eindelijk. 'oem mli Lionel.' L (1446 Si ^aar heb ik het recht niet. toe." &at recht geef ik je bij dezen." aita stond plotseling op en voordat hij haar voor- O (1725 51 1(1 kon volgen, was zij bij de deur en had die geopend, zal u meneer Fanshaw noemen, totdat..." Tot wanneer?" Hij sprong op en kwam haastig naar P toe. daifl Totdat ik u kan vertellen, wat mij bezwaart," ant- orddc ze met een lager, bevende stem. Dus je geeft toe. dat je moeilijkheden hebt?" O." als in pijn en een huivering ging door te heen. hj begreep haar onmiddellijk. ,Ak zal wachten. Wan- (51' :b (460 ïcest; 1 su* zul le n,Ü alles vertellen?" 10.35 W JjPVer dr'° dagen." beloofde Anita. pen gleed ze de kamer uit. V (1411J Vocaal 0 XII. IG (487 nonie-oiJ EEN BEKENTENIS. Pet is te begrijpen, dat Fanshaw niet, zooals de an- c bewoners van Hurton, de belangstelling in den ord op den ouden koster verloor en zijn best bleef n om de waarheid te ontdekken. Het vinden van den „Daarbij een mimiek niet slechts gebarenspel van armen en handen, maar een wisseling, verbijste rend van gelaatsuitdrukking dat een acteur het hem zou benijden. Somber fronsend nu eens, dan weer grinnik-lachend. schuddebollend van dc pret... en dan weer hoogst bedtnkclijk vermanend, met een kwasi ernstigen, vernietigenden blik naar een tegen stander, of uit dc hoogte neerziend, hoog zich rich tend en met uitgestrekten arm afwijzend; dat men nu zooTi malligheid toch niet beweren moest als de geachte afgevaardigde heeft gezegd." „Omdat hel zoo losjes en zoo luchtig was, zoo mak kelijk alles onbedacht gezegd wat in dat brein maar opkwam, kreeg men den indruk meest van weinig ernst. Soms kwam zelfs dc argwaan up dat deze mak kelijke babbelaar met. evenveel gemak het ook met even boud vertoon van eenzamen ernst precies het omgekeerde zou verdedigd bobbenals de politiek het had gevorderd. En dat hij soms, een zin begin nend. zelf nog niet precies wist, wat hij .cr in wou zeggen......" „Als deze redenaar eens minder makkelijk dacht en sprak, als hij een minder vluggen kop had. die uiet alles spelend en vanzelf haast opnam, als hij eens blokken moest vóór hij wat in mekaar ge dacht en uit mekaar gezegd had wat een tegen stander zou het dan zijn! Nu is hij cr toch een, die die met recht vooraan kan zitten. Maar hij heeft, als Calvinist, wat wilde haren, en wat losse allures. En als redenaar wat al te groote gaven". Zijn jeugd. Theodorus Heemskerk, die 20 Juli 185:2 te Amster dam geboren werd, bracht het grootste^!eel van zijn jeugd, zijn schooljongensjaren tenminste, dooi- in Den Haag. Als jongen bezocht hij eerst de lagere school c i daarna dc II B.S., want liet lag in zijn voor nomen destijds om naar Delft le gaan en daar voor ingenieur te studeeren. Zijn liefhebberij leidde hem toen in een geheel andere richting, dan die, welke hij later zou opgaan. De kinderen van Mr. J. Heemskerk Az. hadden van hun eminenten vader diens bijzonde ren intellectueelen aanleg, diens scherp vernuft, diens sterk geheugen, vlug begrip en intuïtief bevattings vermogen geërfd. Op school reeds muntten zij uit, waren zij hun medeleerlingen steeds voor. En zoo was ook Theo Heemskerk een primus interpares: vlug, scherpzinnig, intellectueel, begaafd en intu- itief weter. Men heeft hem wel eens gezegd dat hij nooit veel gestudeerd heeft. Ook als minister gebeurde het her haaldelijk, dat hij de stukken niet voldoende bestu deerd had. Maar het scheen voor hem niet noodig; hij wist de dingen toch wel; waar hij het vandaan haalde, kon men niet altijd zeggen of nagaan, maar het. merkwaardige was. dat hij wist; hij scheen een bijzondere gave 01 zintuig te bezitten, dat hem in staat, stelde dc zaken tc kennen, zonder er zich voor ingespannen te hebben. Vader en zoon hadden veel gemeen; in dc wijze waarop zij hun gevatheid, scherpzinnigheid en in tellectualisme uitten, waren zij echter zeer verschil lend; het is bekend, dal de oude heer Heemskerk wel eens te scherp, té op den man-af kon wezen, zoodat 11ij menigmaal onaangenaam prikkelde, hij had een humeurige, lichtgeraakte, plotseling venijnig uitschie tende natuur. Mr. Th. Heemskerk echter was opgewekter, vroo- 1 ijker van aard, joviaal, minnaar van een bon mot, „sprudlcnd" van levenslust, prettig in den omgang. Als jongen was hij al ge' >t en nooit zou hij iemand opzettelijk grieven of kwetsen, nimmer was hij on- noodig scherp in het debat en zijn overwinning be vocht hij steeds met een glimlach en een vroolijk woord. Zijn huiselijke omgeving was ook oorzaak, dat hij veel van en over politiek hoorde en thuis raakte in zaken en aangelegenheden betreffende uns staatkun dig leven, waar jon rclui van zijn leeftijd zich toen over het algemeen nog weinig om bekor. merden. Maar hij schepte ook genoegen in dc dingen; hij had er pleizier in en interesseerde zich cr voor. Zoo was hij als schoolknaap al aardig op de hoog te van wat er op 'net Binnenhof voorviel; hij kende alle Kamerleden van naam of van aanzien en met verscheidene», die het vaderlijk huis in het Noord einde bezochten w s hij al persoonlijk bekend. STRAFZITTING VAN' VRIJDAG 10 JUNI 1932. DE IN ALCOHOL-NEVELEN GEHULDE MOTORRIJDER. Mr. C. A. de Groot, ook heden waarnemend Kanton rechter, behandelde voor 14 dagen een cliënt, heel uit Rotterdam, de voerman Willem L. 'n sturdy-boy met een nek als een kampioen-stier, die op Zondag 11 April te Alkmaar was „geschoten" als de onevenwichtige bestuurder van een motorrijwiel, verkeerendc in staat van dronkenschap. Op de krachtige tegenspraak van den comparant, tevens reclassant, die in flagranten strijd met de getuigenverklaringen, beweerde heele- maal niet te hebben gereden, hield de in zaken van motorsport, staande in geur van alcohol, zeer voor zichtige Kantonrechter ad interim de voortzetting van het onderzoek aan tot heden. De verbalisant J. Dalen- berg werd gehoord en uit diens verslag kon ook zonder bloedonderzoek en evenwichtsproeven voldoende wor den geconcludeerd, dat de motorrijder dien Zondag aardig aan de wieg had gestooten, vooral voor een voorw. veroordeelde, wien het gebruik van alcohol is ontzegd. Zijn stemming was trouwens dien dag heele- maal nit gezellig, aangezien hij in de politiecel zijn ont nuchteringskuur had benut met het vernielen van eenige nuttige objecten, welke schade evenwel was vergoed. In verband met een en ander, had de Kantonrechter geen bezwaar, den afwezigen verdachte te veroordeelen tot f 30 boete of 30 dagen en ontzegging van rijbevoegd heid voor 6 maanden. MODERNE VERKEERSGEVAREN IN HET MONDAINE DORPJE. We kennen linksche buigingen, linksche manieren, linksche politiek, maar vooral in des Kantonrechters zittingszaal links rijden, welke fout nogal eens het onderwerp is van rechtszaken. Oolf de heer E. N. V„ autobestuurder uit Amsterdam, had te Berger, op den hoek vaf de Schoolstraat, waar men het oog gericht en het oor gespitst moet houden, zich volgenf de mee ning van den motorrijdenden melkslijter W. C. Nan uit Velzen aan dit euvel op Zondag 24 April schuldig gemaakt, zulks met gevolg, dat de motor van den melkdistribiteur een schade van f 53.60 bekwam. Mr. de Groot wilde ook deze zaak nog eens napluizen en stelde de „finish" op heden. Het voortgezette ondersoek, waarbij chef Vermeulen werd gehoord, had tot resultaat, de veroordeeling van den heer V. tot f 8 boete of 8 dagen, terwijl de civiele vordering niet werd toegewezen, zoodat de melkslijter uit Velzen er leelijk „naast greep". HET SPOOK VAN DE HONDENKAR NOG NIET ONTDEKT. Vol verwachting klopt natuurlijk ons hart, toen met het hooren van veldwachter Tamminga van Ber gen heden werd voortgezet de geheimzinnige honden turkoois, en de verklaring van Julia, dat ze den arm band aan de gouvernante gegeven had, hadden ertoe geleid, dat hij Anita was gaan verdenken. Hoewel de feiten in haar nadeel spraken, had hij geen voedsel dur ven geven aan de gedachte, dat zij debet was aan het misdrijf. Maar toch meende hij, dat zij meer moest we ten van wat er gebeurd was in het huisje van den kos ter. Niet alleen de aanwezigheid van den steen op de plaats van de misdaad moest verklaard worden, ook haar laten terugkeer op „dc Olmen" dien avond. Het was en bleef een raadselachtig geval. Waar was ze geweest in den tijd tusschen haar ver trek van „Het Vergulde Hert" en haar thuiskomst in de villa van Dr. Dawson? De onbevangenheid, waarmee ze over het verlies van den turkoois had gesproken, de afwezigheid van elke poging om dat verlies te verhei melijken. hadden het laatste spoor van twijfel, of zij misschien in den moord of den diefstal betrokken was, uit Lionel's geest weggevaagd. Maar, daarmee was het mysterie niet opgehelderd. De mogelijkheid blééf, dat ze iets wist, iets gezien had, dat ze verborgen wenschte te houden. Heel den langen nacht brak de jongeman zich het hoofd met dit probleem. Ofschoon hijzelf rotsvast van Anita's onschuld overtuigd was, kon hij zich niet ont veinzen, dat, wanneer de bekrompen, eigenwijze in specteur Arnold de lucht zou krijgen van een verloren steen en de onverklaarbare gaping in den tijd, het er voor het meisje leelijk zou uitzien. Als hij er maar achter kon komen, dacht de jonker telkens weer, waar Anita was geweest, nadat ze van de herberg was weg gegaan en voordat ze naar huis was teruggekeerd. De kolonel had aan inspecteur Arnold. toen deze hem in Londen had opgezocht, verklaard, dat hij om tien uur naar bed was gegaan en zijn dochter was pas om.half elf thuisgekomen! Het was maar enkele minuten loo- pen van „Het Vergulde Hert" naar de villa... Het resultaat van zijn overpeinzingen gedurende den slapeloozen nacht was. dat hij besloot eens een praatje met juffrouw Maynard, de vrouw van den waard, te gaan maken. Het was immers niet uitgesloten, dat ze. na van haar vader afscheid le hebben genomen, nog een poosje bij de herbergierster was blijven napraten. Ook moest Richard hem nadere bijzonderheden vertellen over kolonel Baxter. Lionel veronderstelde, dat dit geheim zinnige personage wel niet zoo'n bijzonder nobel karakter zou hebben; Richard's kennissen waren in den regel ietwat schaduwige, avontuurlijke persoonlijkheden. En al had de kolonel pertinent verklaard, dat hij zich om tien uur teruggetrokken had, daarom wilde dat nog rijderszaak van den Kerkedijk op 27 April. De veld wachter had toen namelijk gecalangeerd den veehou der Jan K., omdat hij in strijd met de geboden zou hebben gereden op een hondenkar. De heer K. beweerde ectiter, dat niet hij. doch een ander persoon zich op de kar had bevonden en de heer Simon Schouten, mede-Kerkedijker veefokker en buur man van den verdachte, verklaarde thans dat het in derdaad niet de heer Jan K. was geweest. Hij had dit op een afstand van 175 Meter waargenomen. Ofschoon men een duidelijke waarneming op zoo'n afstand wel in twijfel trok. werd hier de zaak wel 'n weinig aan 't wankelen gebracht, doch de genadeslag gaf de getuige a decharge, toen hij ook pertinent be weerde, dat de heer Jan K. eenige oogenblikken later de hondenkar op de fiets achterna was gereden. Wie nu de bestuurder van de hondenkar eigenlijk wèl was, werd niet positief medegedeeld, doch dit zou dan zijn geweest een knecht van den verdachte. Het 'is echter duidelijk, dat in zoo'n warwinkel geen fat soenlijk vonnis was te wijzen enwerd dus voor den heer Jan J. die nu werkelijk lachte als een boer die géén kiespijn heeft, vrijspraak gerequireerd en verkregen. ZIJNE KONINKLIJKE HOOGHEID DE „PRINS" REISDE INCOGNITO. Het is onder vorstelijke personen gewoonte om in sommige gevallen, wanneer zij verschoond wen- schen te blijven van de wel vleiende, maar gewoonlijk hinderlijke eerbetuigingen en pluimstrijkerijen, onder een aangenomen naam te reizen. Natuurlijk is er geen veldwachter, die deswege pro ces-verbaal op zal maken, maar als een werklooze Egmond-aan-Zeeër, zelfs al mag hij zich beroemen een „Prins" te zijn, zich aan de politie desgevorderd voor stelt onder een valschen naam, dan is hij bij —ontdek king nog niet gelukkig. Zooals heden ook de voormalige visscher Jacob Pr., thans te Alkmaar wonend, ondervond, toen hij heden terecht stond ter zake het wandelen op verboden duin- terrein te Schoorl en het valschelijk opgeven aan den brigadier Strooker te zijn genaamd: „Jan Poolland". De Heeren toonden zich lang niet ingenomen met deze camouflage en de Kantonrechter veroordeelde den oud-Egmonder, die geen waarneembaar spoor van berouw toonde, tot f 8 boete of 8 dagen wegens over treding van artikel 461 strafr.; alsmede voor het opge ven van een valschen naam (art. 435 strafr.) tot f 20 boete of 20 dagen. NU HEBBEN ZE EEN RJWIELPAD EN GEBRUI KEN HET NIET! "Voortdurend en terecht wordt er gejankt om een speciaal rijwielpad. Aan dien wensch is zooveel mogelijk gehoor verleend en ook onder Limmen kan men van dit voorrecht genieten, echter met dien verstande, dat nu de hoofdverkeersweg voor wielrijders is verboden. Desondanks bevond zich op 8 Mei een inwoner van Assendelft met zijn rijwiel op den grooten rijweg en wekt het geen verbazing, dat hem een „bonnetje" rterd uitgereikt. In aanmerking werd heden genomen dat het een onachtzaamheid was en dus de opgelegde straf be perkt tot f 3 boete of 3- dagen. niet zeggen, dat dit inderdaad zoo was! Misschien lag de oplossing van het raadsel hierin, dat Anita het een en ander van haar vaders gedragingen van dien avond wist en dat ze hem trachtte te dekken. „Je ziet er ook niet bijster frisch uit," begroette Ricky hem, toen de neven den volgenden morgen an het ont bijt zaten. „Ben je aan den boemel geweest?' „Ik heb niet geslapen," antwoordde Fanshaw schou derophalend. „Dan zie ik cr altijd als een geplukte kip uit. Zeg, Ricky, ik wou je eens wat vragen over dien kolonel Baxter." Gould wierp een uitvorschenden blik op zijn neef en liet kwasi-onverschillig een klontje in zijn koffie vallen. „Zoo, heb je gisteravond van zijn dochter iets ten nadcele van hem gehoord?" vroeg hij toen. „Neen. we hebben het niet over haar vader gehad", antwoordde Fanshaw stijfjes. „Hoe kom je zoo op het idee, dat juffrouw Baxter iets ten nadeele van haar vader weet?" „Nu," zei Gould langzaam. ..te oordeelen naar haar weigering hem mee te nemen naar „de Olmen" schijnt ze hem niet als een bijzonder presentabelen vader te beschouwen." Je hebt het recht niet om dat te zeggen, Ricky. Juf frouw Baxter is daar in betrekking en ze kan moeilijk zonder toestemming haar vader meebrengen." „Die toestemming had ze gemakkelijk genoeg kunnen krijgen!" meende Gould listig. „Ze staat kolossaal in de gunst bij juffrouw Pamela, die op die villa de lakens uitdeelt, en als het meisje maar even had laten door schemeren, dat ze daarop gesteld was, zou de oude dame den kolonel direct geinviteerd hebben. Maar juffrouw Anita heeft gezwegen als het graf en dat bewijst zonne klaar. dat ze er niets voor voelde haar schelm van een vader in aanraking te brengen met de respectabele luitjes op de villa. En dat verbaast mij niets, naar wat ik van dat heerschap weet." „Zoo", merkte de jonker kalm op, hoewel het hart hem in de schoenen zonk bij Ricky's woorden. Ze voor spelden niet veel goeds en deden de waarschijnlijkheid, dat Anita een of andere duistere daad van den kolonel trachtte te bemantelen, grooter worden. „Is hij dan zoo'n schurk?" vrevolgde hij. „Schurk is een sterk woord", antwoordde Ricky droog. „Hij is niet beter en niet slechter dan massa's lui, die ik ken." „Dat zegt niet heel veel," verklaarde Lionel op den zelfden drogen toon, terwijl hij er weer aan dacht, met wat voor soort heeren zijn neef placht om te gaan. „Laat ik. het dan verduidelijken. Baxter heeft een EEN GEMEENTELIJKE AUTORITEIT. DTE ZTCTT NIET DE KAAS VAN ZIJN BOTERHAM LIET ETEN. De heer Willem van der L., niets meer of minder dan wethouder van Voorhout, terecht staande, omdat hij te Alkmaar op 31 Mei, toen hij per auto het lastige kruispunt HeulLaatKoorstraat passeerde, verzuimd, zou hebben het vereischte signaal te geven, toonde zich niet bepaald een inschikkelijke verdachte. Hij ontkende pertinent de noodzakelijkheid van dat signaal ter plaatse in te zien en kon evenmin met hel door der agent van politie Verbaan opgemaakte proces-verbaa! accoord gaan, zoodat we de volgende week ijs en weder dienende, zullen kunnen bijwonen de spannende één- acter „De politie-agent contra den wethouder". Verma kelijkheidsbelasting en auteursrecht wordt niet bere kend. ZOO KAN MEN ER ONGEMERKT INTIPPELEN. De 23-jarige heer Willem K. uit^ Breezand had zijn glimmend motorfietsje tot in de puntjes laten nazien en verkeerde dus in de veronderstelling dht alles tip top in orde was.#Groot was dus zijn teleurstelling toen hij op 1 Juni te Alkmaar op de Nieuwesloot werd aan gehouden door een politie-agent en deze controleur na onderzoek aantoonde, dat de handrem een verraderlijk, trouweloos en nutteloos instrument bleek te zijn. De waarnemend Kantonrechter hield zich heden gelukkig niet O.-I. doof voor de klacht van den bedrogen motor rijder. doch aan een boete van 7 gulden of 7 dagen detentie bij nalatigheid in de vereffening, kon de Brce- zander toch niet ontkomen. TRAUMEREI. Onze stedelijke voogdij is onvermoeid bezorgd voor het weizijn der burgerij en heeft nu ook vooi wielrij ders en vooral -renners Zaterdagmiddag en Zondag den geheelen dag afgesloten de veelbewandelde Zander- sloot te Alkmaar, in vroegere, rustiger dagen, bekend als een verzamelplaats van snoek, karper, ruisch- en rietvoorn, stekelbaarsjes cn salamanders. Deze afsluitingsmaatregel is zeer gewenscht in het lang der wandelaars doch de 22-jarige werklooze meu belmaker. die een aldaar wonenden tuinierenden oom wel eens assisteert bij het snijden van de kropsla was dezer dagen zóó in gedachten verdiept, dat hij de ver bodsbordjes niet opmerkte en met een proces-verbaal werd vereerd. De droomende jongeling stond heden te recht, stamelde berouwvol eer. „peccavi" werd veroor deeld tot 50 ets. boete of 1 dag en kon na deze goed- koope zuiveringskuur. gereinigd huiswaarts keeren. Twee dooden. Uit T n s t e r b u r g, 12 Juni, (V.D.): Op het vliegveld Hermannshol' is Zondag een vlieg- demonstratie gegeven, waarbij een noodlottig onge luk hooft plaats gevonden. Na liet einde van liet pro gramma werd een parachute-daling met een pop ge toond. Hierbij geraakte het vliegtuig echter aan het rollen, zoodat liet van een hoogte van 100 M. neer stortte. De. machine hoorde zich ongeveer 115 M. in den grond. Beide inzittenden vonden den dood. Vrouwen en kinderen op Britsch-Afri- kaansch gebied geroofd? Duizenden geweren, ongeveer -10.000 gfdurende de laatste paar maanden, zijn Abessynië binnengesmok keld ten behoeve van rle slavenhandelaren, die daar hun gruwelijk bedrijf nog onverstoord voortzetten, zoo vinden wij vermeld Ken van de meest vruchtbare districten op de gren zen van Abessynië is geheel door deze slavenhande laars ontvolkt, deelde dezer dagen lord Noöl Huxtoii, die zoo juist uit Abessynië was teruggekeerd, aan een vertegenwoordiger van dc „Daily Herald" mede. Sommige van de slavenjagers houden thans siroop- tochten op Britsch gebied, op zoek naar gevangenen. Aan een slavenjacht, welke in Maart il van \bes- synië uit tot in den Anglo-F.gyptischen Soedan werd gehouden, en waarbij 27 leden van de Beir-stam door dc slavenjagers werden gedood, namen zeshonderd personen deel. Zeven-en-twintig vrouwen en-vijf-en-vijftig kinde ren werden gevangen genomen, terwijl achthonderd stuks vee werden meegevoerd, meldt een bericht dat bij de Britsche regeering is binnengekomen. Naar verluidt, zijn dc gevangenen thans in Arabië aangekomen, waar zij verkocht worden op do slaven markten aldaar. Op hot oogenblik bedraagt dc prijs voor een gezond kind, dat ais slaaf wordt verkocht, drie geweren. De laatst gehouden slavenjacht is, volgens liet Brit sche ministerie van koloniën de derde, welke sinds 1928 op Britsch gebied is gehouden. Onder Britsch toezicht is in dc Soedan thans een patrouille opgericht, welke optreedt tegen de slaven handelaars. Er zijn maatregelen getroffen om deze patrouille uit tc rusten met tenminste één vliegtuig voor ver kenningsdoeleinden en om de slavenjagers te straf fen, indien het voor de. troepen onmogelijk is hen te bereiken. harden dobber om zijn mond open te houden. Hij is niet kieskeurig in zijn middelen om aan geld te komen. Maar hij legt het zóó aan. dat hij altijd door de ma zen van de wet heenslipt. Ik heb dit allemaal overigens van hooren zeggen; ik ken hem eigenlijk maar opper vlakkig." Fanshaw schoof zijn stoel achteruit, volkomen over tuigd nu. dat Anita's vader een hoogst-onschuldig in dividu was. „Zou je denken, dat hij den beker gesto len heeft?" vroeg hij. na een kort stilzwijgen. „Mijn hemel, neen", riep Ricky uit. terwijl hij in hef tige verbazing opsprong en weer ging zitten. „Ik weet dat Baxter voor geen kleintje vervaard is. maar hij zou nooit een moord begaan. Hij i3 veel te bang voor zijn hachje. Hoe kom je op het idee?" „Nu. de beker is gestolen en Tollhurst vermoord, ter wijl de kolonel in de herberg was," legde de jonker uit. onderwijl paar de deur loopend. „Juist terwijl hij in de herberg was." herhaalde Gould met nadruk. „Baxter gaat vrijuit. Hij heeft zijn Lon- densch. adres bij juffrouw Maynard achtergelaten en inspecteur Arnold is er heen gegaan om hem een ver hoor af te nemen. Baxter lag om tien uur tc bed. net als ik, dus hij kan niets met de zaak te maken hebben." „Wie is volgens jou dan de schuldige?" „Thomas, zou ik zeggen." „Maar die kon ook bewijzen, dat hij in bed was," bracht Fanshaw scherp in het midden. „Door de verklaringenv on de zuster en haar man, die hem misschien de hand boven het hoofd wilden hou den. dat hij geen schande over de familie zou brengen door te voorkomen, dat hij opgehangen wordt. Tenslotte haatte Thomas den ouden Tollhurst uit alle macht en hij had geld noodig om met Rose te kunnen trouwen. De beker is wel duizend pond waard." Fanshaw. onaangenaam getroffen door Ricky's be schuldiging tegen zijn mededinger. „Maar dat kan ik eenvoudig niet aannemen" viel hij toen uit. „Thomas is een beste jongen." „O, de beste jongens kunnen schavuiten en schelmen worden, als het om een meisje gaat," verklaarde Gould filosofisch, „Die schoen kan je zelf aantrekken", constateerde Fanshaw bedaard en verliet de kamer. Gould. volstrekt niet beleedigd, riep hem na aan zijn belofte te denken om naar Susan Tollhuist te gaan. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1932 | | pagina 9