icbager Courant
T
IKEll
Derde Blad.
g
na
beker van koningin
lizabeth
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
Duitsch vliegtuig
neergestort.
De slavenhandel bloeit.
an
t Danul
iveramsj
^•csteiii
)tje
?laars tj
atje 1
erdwee
werd gi
ngel t
;wemm
Dinsdag 14 Juni 1932.
75ste Jaargang. No. 9088
aaf
eerk vt
sten
had vi
nog
veel
vankeliji
en, is te;
12 Juni:
li het Diaconesaenl.uis te Utrecht is gistermiddag
overg»
half twee op 79-jarigen leeftijd overleden, Mr. Th.
ngen no emskcrk, Minister van Staat, oud-minister van
jtitie.
had i
van zfy*
1 (298
plr. Tiieodoms Heemskerk, oud-minister van Justi-
ji. Minister van Staat, lid van de Tweede Kamer,
Erd'20 Juli 1 852 te Amsterdam geboren. Hij bc-
Echt de H.H.S. ie Amsterdam en Den Haag. In 1S6S
tordliii student Ie Delft, in 1870 ging hij rechtswcten-
.studcercn Aan de Universiteit te Leiden.
IdÏsö promoveerde liij aan de Leidsche Univerei-
Flot Doctor in de Hechten op een dissertatie „Hu-
'jfcen van Nederlanders buitenslands".
FV;m 1870 tot 1001 was hij advokaat te Amsterdam.
188.J werd hij gekozen tot. lid van de Provinciale
Hen van Noordholland, in welk college hij tot 1008
liinr iiad. Goduren. a enzelfden tijd was hij lid
in den gemeenteraad van Amsterdam. Van 1880 tot.
Kleerti 5 en van 1000 tot 1008 was hij wethouder van fi-
n en van do bedrijven te Amsterdam.
ii 1SSS werd hij voor het eerst Lid van de Tweede
ders ini mer, waarin li ij zitting had tot 1897, daarna weer
i 1901 tot 1908 en daarna weer in 1923. In 1908
Keuto <1 liij minister van Binncnlandsche Zaken, Welk
6.00 I Ijt hij bekleedde tot 1913.
vaart; i an 1913 tut 1918 was hij lid van den Baad van
Dr. i te.
Vorstenr. 191S werd hij Minister van Justitie, welk ambt
Orkest bekleedde tot 1925.
Alg. Xe n 1926 viel hem de hoope onderscheiding van be-
„De wedt Brning tot Minister van Staat ten deel.
1.45 Ork«
..15 Gram Mr. Heemskerk als redenaar.
)c successen van den heer Heemskerk dankten
<r (1875 X 0|' een "'et gering deel hun ontstaan aan zijn ora-
15 Morge 'Sche gaven, aan zijn talent als redenaar,
skoor; 10. onR vceds was hij meeste? van het woord. Op
d0( ugcligen leeftijd was hij al een begaafd redenaar,
Midds11 é-avc- ('if zich in den loop van de jaren bij hem
twikkeld heeft en hem eindelijk een schitterend
reker heeft doen worden
Een „schitterend spreker" nomde hem de heer C. K.
out, als hij Mr. Heemskerk in diens besten tijd bc
tj „Indrukwekkend of mocsleepend niet"
Ned Cpt hij in zijn „Hoeren in Den Haag", maar aardig,
Orka es,i- soms 0,1 altijd elegant. Van geen gemaakte,
rt- Wei) geleerde elegantie, spontaan, zoodat het „uit zijn
1030 0 lzcn zelf le koffien blijkt".
ïling
5
van
Voor
6.45
vaars
Ned.
X (500
5.20 De
1 (1153
foonmud
3GO
3ÖO
fN (418
(372
uit
6.15
•aan; 1
(1635
IG (472
(1554
stedelijk
men ten.
(331
IE (441
FEUILLETON
c»(X)CK)aoaoo!OGoao(X)<x)
cxjaoöoöooöoioaoaooöoio
Naar het Engelsch
FERGUS HUME.
iita beet zich op de lippen. Ze keek naar zijn knap
3 cïlt. dat een volmaakt-ei-nstige uitdrukking had en
oncert
ndanks vroeg ze zich af, of hij werkelijk meende,
hij zei en of hij er geen vermoeden van had. dat er
chen haar vader en haarzelf geen spoor van gene
teld bestond.
[eneer Fanshaw"... begon ze eindelijk.
'oem mli Lionel.'
L (1446 Si ^aar heb ik het recht niet. toe."
&at recht geef ik je bij dezen."
aita stond plotseling op en voordat hij haar voor-
O (1725 51 1(1 kon volgen, was zij bij de deur en had die geopend,
zal u meneer Fanshaw noemen, totdat..."
Tot wanneer?" Hij sprong op en kwam haastig naar
P toe.
daifl Totdat ik u kan vertellen, wat mij bezwaart," ant-
orddc ze met een lager, bevende stem.
Dus je geeft toe. dat je moeilijkheden hebt?"
O."
als in pijn en een huivering ging door
te heen.
hj begreep haar onmiddellijk. ,Ak zal wachten. Wan-
(51'
:b (460
ïcest; 1
su* zul le n,Ü alles vertellen?"
10.35 W JjPVer dr'° dagen." beloofde Anita.
pen gleed ze de kamer uit.
V (1411J
Vocaal 0 XII.
IG (487
nonie-oiJ
EEN BEKENTENIS.
Pet is te begrijpen, dat Fanshaw niet, zooals de an-
c bewoners van Hurton, de belangstelling in den
ord op den ouden koster verloor en zijn best bleef
n om de waarheid te ontdekken. Het vinden van den
„Daarbij een mimiek niet slechts gebarenspel
van armen en handen, maar een wisseling, verbijste
rend van gelaatsuitdrukking dat een acteur het
hem zou benijden. Somber fronsend nu eens, dan
weer grinnik-lachend. schuddebollend van dc pret...
en dan weer hoogst bedtnkclijk vermanend, met een
kwasi ernstigen, vernietigenden blik naar een tegen
stander, of uit dc hoogte neerziend, hoog zich rich
tend en met uitgestrekten arm afwijzend; dat men
nu zooTi malligheid toch niet beweren moest als de
geachte afgevaardigde heeft gezegd."
„Omdat hel zoo losjes en zoo luchtig was, zoo mak
kelijk alles onbedacht gezegd wat in dat brein maar
opkwam, kreeg men den indruk meest van weinig
ernst. Soms kwam zelfs dc argwaan up dat deze mak
kelijke babbelaar met. evenveel gemak het ook met
even boud vertoon van eenzamen ernst precies het
omgekeerde zou verdedigd bobbenals de politiek
het had gevorderd. En dat hij soms, een zin begin
nend. zelf nog niet precies wist, wat hij .cr in wou
zeggen......"
„Als deze redenaar eens minder makkelijk dacht
en sprak, als hij een minder vluggen kop had. die
uiet alles spelend en vanzelf haast opnam, als hij
eens blokken moest vóór hij wat in mekaar ge
dacht en uit mekaar gezegd had wat een tegen
stander zou het dan zijn! Nu is hij cr toch een, die
die met recht vooraan kan zitten. Maar hij heeft, als
Calvinist, wat wilde haren, en wat losse allures. En
als redenaar wat al te groote gaven".
Zijn jeugd.
Theodorus Heemskerk, die 20 Juli 185:2 te Amster
dam geboren werd, bracht het grootste^!eel van zijn
jeugd, zijn schooljongensjaren tenminste, dooi- in
Den Haag. Als jongen bezocht hij eerst de lagere
school c i daarna dc II B.S., want liet lag in zijn voor
nomen destijds om naar Delft le gaan en daar voor
ingenieur te studeeren. Zijn liefhebberij leidde hem
toen in een geheel andere richting, dan die, welke hij
later zou opgaan. De kinderen van Mr. J. Heemskerk
Az. hadden van hun eminenten vader diens bijzonde
ren intellectueelen aanleg, diens scherp vernuft, diens
sterk geheugen, vlug begrip en intuïtief bevattings
vermogen geërfd. Op school reeds muntten zij uit,
waren zij hun medeleerlingen steeds voor. En zoo
was ook Theo Heemskerk een primus interpares:
vlug, scherpzinnig, intellectueel, begaafd en intu-
itief weter.
Men heeft hem wel eens gezegd dat hij nooit veel
gestudeerd heeft. Ook als minister gebeurde het her
haaldelijk, dat hij de stukken niet voldoende bestu
deerd had. Maar het scheen voor hem niet noodig;
hij wist de dingen toch wel; waar hij het vandaan
haalde, kon men niet altijd zeggen of nagaan, maar
het. merkwaardige was. dat hij wist; hij scheen een
bijzondere gave 01 zintuig te bezitten, dat hem in
staat, stelde dc zaken tc kennen, zonder er zich voor
ingespannen te hebben.
Vader en zoon hadden veel gemeen; in dc wijze
waarop zij hun gevatheid, scherpzinnigheid en in
tellectualisme uitten, waren zij echter zeer verschil
lend; het is bekend, dal de oude heer Heemskerk wel
eens te scherp, té op den man-af kon wezen, zoodat
11ij menigmaal onaangenaam prikkelde, hij had een
humeurige, lichtgeraakte, plotseling venijnig uitschie
tende natuur.
Mr. Th. Heemskerk echter was opgewekter, vroo-
1 ijker van aard, joviaal, minnaar van een bon mot,
„sprudlcnd" van levenslust, prettig in den omgang.
Als jongen was hij al ge' >t en nooit zou hij iemand
opzettelijk grieven of kwetsen, nimmer was hij on-
noodig scherp in het debat en zijn overwinning be
vocht hij steeds met een glimlach en een vroolijk
woord.
Zijn huiselijke omgeving was ook oorzaak, dat hij
veel van en over politiek hoorde en thuis raakte in
zaken en aangelegenheden betreffende uns staatkun
dig leven, waar jon rclui van zijn leeftijd zich toen
over het algemeen nog weinig om bekor. merden.
Maar hij schepte ook genoegen in dc dingen; hij had
er pleizier in en interesseerde zich cr voor.
Zoo was hij als schoolknaap al aardig op de hoog
te van wat er op 'net Binnenhof voorviel; hij kende
alle Kamerleden van naam of van aanzien en met
verscheidene», die het vaderlijk huis in het Noord
einde bezochten w s hij al persoonlijk bekend.
STRAFZITTING VAN' VRIJDAG 10 JUNI 1932.
DE IN ALCOHOL-NEVELEN GEHULDE
MOTORRIJDER.
Mr. C. A. de Groot, ook heden waarnemend Kanton
rechter, behandelde voor 14 dagen een cliënt, heel uit
Rotterdam, de voerman Willem L. 'n sturdy-boy met
een nek als een kampioen-stier, die op Zondag 11 April
te Alkmaar was „geschoten" als de onevenwichtige
bestuurder van een motorrijwiel, verkeerendc in staat
van dronkenschap. Op de krachtige tegenspraak van
den comparant, tevens reclassant, die in flagranten
strijd met de getuigenverklaringen, beweerde heele-
maal niet te hebben gereden, hield de in zaken van
motorsport, staande in geur van alcohol, zeer voor
zichtige Kantonrechter ad interim de voortzetting van
het onderzoek aan tot heden. De verbalisant J. Dalen-
berg werd gehoord en uit diens verslag kon ook zonder
bloedonderzoek en evenwichtsproeven voldoende wor
den geconcludeerd, dat de motorrijder dien Zondag
aardig aan de wieg had gestooten, vooral voor een
voorw. veroordeelde, wien het gebruik van alcohol is
ontzegd. Zijn stemming was trouwens dien dag heele-
maal nit gezellig, aangezien hij in de politiecel zijn ont
nuchteringskuur had benut met het vernielen van eenige
nuttige objecten, welke schade evenwel was vergoed.
In verband met een en ander, had de Kantonrechter
geen bezwaar, den afwezigen verdachte te veroordeelen
tot f 30 boete of 30 dagen en ontzegging van rijbevoegd
heid voor 6 maanden.
MODERNE VERKEERSGEVAREN IN HET
MONDAINE DORPJE.
We kennen linksche buigingen, linksche manieren,
linksche politiek, maar vooral in des Kantonrechters
zittingszaal links rijden, welke fout nogal eens het
onderwerp is van rechtszaken. Oolf de heer E. N. V„
autobestuurder uit Amsterdam, had te Berger, op den
hoek vaf de Schoolstraat, waar men het oog gericht
en het oor gespitst moet houden, zich volgenf de mee
ning van den motorrijdenden melkslijter W. C. Nan
uit Velzen aan dit euvel op Zondag 24 April schuldig
gemaakt, zulks met gevolg, dat de motor van den
melkdistribiteur een schade van f 53.60 bekwam.
Mr. de Groot wilde ook deze zaak nog eens napluizen
en stelde de „finish" op heden.
Het voortgezette ondersoek, waarbij chef Vermeulen
werd gehoord, had tot resultaat, de veroordeeling van
den heer V. tot f 8 boete of 8 dagen, terwijl de civiele
vordering niet werd toegewezen, zoodat de melkslijter
uit Velzen er leelijk „naast greep".
HET SPOOK VAN DE HONDENKAR NOG NIET
ONTDEKT.
Vol verwachting klopt natuurlijk ons hart, toen
met het hooren van veldwachter Tamminga van Ber
gen heden werd voortgezet de geheimzinnige honden
turkoois, en de verklaring van Julia, dat ze den arm
band aan de gouvernante gegeven had, hadden ertoe
geleid, dat hij Anita was gaan verdenken. Hoewel de
feiten in haar nadeel spraken, had hij geen voedsel dur
ven geven aan de gedachte, dat zij debet was aan het
misdrijf. Maar toch meende hij, dat zij meer moest we
ten van wat er gebeurd was in het huisje van den kos
ter. Niet alleen de aanwezigheid van den steen op de
plaats van de misdaad moest verklaard worden, ook
haar laten terugkeer op „dc Olmen" dien avond. Het
was en bleef een raadselachtig geval.
Waar was ze geweest in den tijd tusschen haar ver
trek van „Het Vergulde Hert" en haar thuiskomst in
de villa van Dr. Dawson? De onbevangenheid, waarmee
ze over het verlies van den turkoois had gesproken, de
afwezigheid van elke poging om dat verlies te verhei
melijken. hadden het laatste spoor van twijfel, of zij
misschien in den moord of den diefstal betrokken was,
uit Lionel's geest weggevaagd. Maar, daarmee was het
mysterie niet opgehelderd. De mogelijkheid blééf, dat
ze iets wist, iets gezien had, dat ze verborgen wenschte
te houden.
Heel den langen nacht brak de jongeman zich het
hoofd met dit probleem. Ofschoon hijzelf rotsvast van
Anita's onschuld overtuigd was, kon hij zich niet ont
veinzen, dat, wanneer de bekrompen, eigenwijze in
specteur Arnold de lucht zou krijgen van een verloren
steen en de onverklaarbare gaping in den tijd, het er
voor het meisje leelijk zou uitzien. Als hij er maar
achter kon komen, dacht de jonker telkens weer, waar
Anita was geweest, nadat ze van de herberg was weg
gegaan en voordat ze naar huis was teruggekeerd. De
kolonel had aan inspecteur Arnold. toen deze hem in
Londen had opgezocht, verklaard, dat hij om tien uur
naar bed was gegaan en zijn dochter was pas om.half
elf thuisgekomen! Het was maar enkele minuten loo-
pen van „Het Vergulde Hert" naar de villa...
Het resultaat van zijn overpeinzingen gedurende den
slapeloozen nacht was. dat hij besloot eens een praatje
met juffrouw Maynard, de vrouw van den waard, te
gaan maken. Het was immers niet uitgesloten, dat ze. na
van haar vader afscheid le hebben genomen, nog een
poosje bij de herbergierster was blijven napraten. Ook
moest Richard hem nadere bijzonderheden vertellen over
kolonel Baxter. Lionel veronderstelde, dat dit geheim
zinnige personage wel niet zoo'n bijzonder nobel karakter
zou hebben; Richard's kennissen waren in den regel
ietwat schaduwige, avontuurlijke persoonlijkheden. En
al had de kolonel pertinent verklaard, dat hij zich om
tien uur teruggetrokken had, daarom wilde dat nog
rijderszaak van den Kerkedijk op 27 April. De veld
wachter had toen namelijk gecalangeerd den veehou
der Jan K., omdat hij in strijd met de geboden zou
hebben gereden op een hondenkar.
De heer K. beweerde ectiter, dat niet hij. doch een
ander persoon zich op de kar had bevonden en de heer
Simon Schouten, mede-Kerkedijker veefokker en buur
man van den verdachte, verklaarde thans dat het in
derdaad niet de heer Jan K. was geweest. Hij had dit
op een afstand van 175 Meter waargenomen.
Ofschoon men een duidelijke waarneming op zoo'n
afstand wel in twijfel trok. werd hier de zaak wel 'n
weinig aan 't wankelen gebracht, doch de genadeslag
gaf de getuige a decharge, toen hij ook pertinent be
weerde, dat de heer Jan K. eenige oogenblikken later
de hondenkar op de fiets achterna was gereden.
Wie nu de bestuurder van de hondenkar eigenlijk
wèl was, werd niet positief medegedeeld, doch dit zou
dan zijn geweest een knecht van den verdachte. Het
'is echter duidelijk, dat in zoo'n warwinkel geen fat
soenlijk vonnis was te wijzen enwerd dus voor den heer
Jan J. die nu werkelijk lachte als een boer die géén
kiespijn heeft, vrijspraak gerequireerd en verkregen.
ZIJNE KONINKLIJKE HOOGHEID DE „PRINS"
REISDE INCOGNITO.
Het is onder vorstelijke personen gewoonte
om in sommige gevallen, wanneer zij verschoond wen-
schen te blijven van de wel vleiende, maar gewoonlijk
hinderlijke eerbetuigingen en pluimstrijkerijen, onder
een aangenomen naam te reizen.
Natuurlijk is er geen veldwachter, die deswege pro
ces-verbaal op zal maken, maar als een werklooze
Egmond-aan-Zeeër, zelfs al mag hij zich beroemen een
„Prins" te zijn, zich aan de politie desgevorderd voor
stelt onder een valschen naam, dan is hij bij —ontdek
king nog niet gelukkig.
Zooals heden ook de voormalige visscher Jacob Pr.,
thans te Alkmaar wonend, ondervond, toen hij heden
terecht stond ter zake het wandelen op verboden duin-
terrein te Schoorl en het valschelijk opgeven aan den
brigadier Strooker te zijn genaamd: „Jan Poolland".
De Heeren toonden zich lang niet ingenomen met
deze camouflage en de Kantonrechter veroordeelde den
oud-Egmonder, die geen waarneembaar spoor van
berouw toonde, tot f 8 boete of 8 dagen wegens over
treding van artikel 461 strafr.; alsmede voor het opge
ven van een valschen naam (art. 435 strafr.) tot f 20
boete of 20 dagen.
NU HEBBEN ZE EEN RJWIELPAD EN GEBRUI
KEN HET NIET!
"Voortdurend en terecht wordt er gejankt om een
speciaal rijwielpad. Aan dien wensch is zooveel mogelijk
gehoor verleend en ook onder Limmen kan men van
dit voorrecht genieten, echter met dien verstande, dat
nu de hoofdverkeersweg voor wielrijders is verboden.
Desondanks bevond zich op 8 Mei een inwoner van
Assendelft met zijn rijwiel op den grooten rijweg en
wekt het geen verbazing, dat hem een „bonnetje" rterd
uitgereikt. In aanmerking werd heden genomen dat het
een onachtzaamheid was en dus de opgelegde straf be
perkt tot f 3 boete of 3- dagen.
niet zeggen, dat dit inderdaad zoo was! Misschien lag
de oplossing van het raadsel hierin, dat Anita het een
en ander van haar vaders gedragingen van dien avond
wist en dat ze hem trachtte te dekken.
„Je ziet er ook niet bijster frisch uit," begroette Ricky
hem, toen de neven den volgenden morgen an het ont
bijt zaten. „Ben je aan den boemel geweest?'
„Ik heb niet geslapen," antwoordde Fanshaw schou
derophalend. „Dan zie ik cr altijd als een geplukte kip
uit. Zeg, Ricky, ik wou je eens wat vragen over dien
kolonel Baxter."
Gould wierp een uitvorschenden blik op zijn neef en
liet kwasi-onverschillig een klontje in zijn koffie vallen.
„Zoo, heb je gisteravond van zijn dochter iets ten
nadcele van hem gehoord?" vroeg hij toen.
„Neen. we hebben het niet over haar vader gehad",
antwoordde Fanshaw stijfjes. „Hoe kom je zoo op het
idee, dat juffrouw Baxter iets ten nadeele van haar
vader weet?"
„Nu," zei Gould langzaam. ..te oordeelen naar haar
weigering hem mee te nemen naar „de Olmen" schijnt
ze hem niet als een bijzonder presentabelen vader te
beschouwen."
Je hebt het recht niet om dat te zeggen, Ricky. Juf
frouw Baxter is daar in betrekking en ze kan moeilijk
zonder toestemming haar vader meebrengen."
„Die toestemming had ze gemakkelijk genoeg kunnen
krijgen!" meende Gould listig. „Ze staat kolossaal in de
gunst bij juffrouw Pamela, die op die villa de lakens
uitdeelt, en als het meisje maar even had laten door
schemeren, dat ze daarop gesteld was, zou de oude dame
den kolonel direct geinviteerd hebben. Maar juffrouw
Anita heeft gezwegen als het graf en dat bewijst zonne
klaar. dat ze er niets voor voelde haar schelm van een
vader in aanraking te brengen met de respectabele
luitjes op de villa. En dat verbaast mij niets, naar wat
ik van dat heerschap weet."
„Zoo", merkte de jonker kalm op, hoewel het hart
hem in de schoenen zonk bij Ricky's woorden. Ze voor
spelden niet veel goeds en deden de waarschijnlijkheid,
dat Anita een of andere duistere daad van den kolonel
trachtte te bemantelen, grooter worden. „Is hij dan zoo'n
schurk?" vrevolgde hij.
„Schurk is een sterk woord", antwoordde Ricky droog.
„Hij is niet beter en niet slechter dan massa's lui, die
ik ken."
„Dat zegt niet heel veel," verklaarde Lionel op den
zelfden drogen toon, terwijl hij er weer aan dacht, met
wat voor soort heeren zijn neef placht om te gaan.
„Laat ik. het dan verduidelijken. Baxter heeft een
EEN GEMEENTELIJKE AUTORITEIT. DTE ZTCTT
NIET DE KAAS VAN ZIJN BOTERHAM LIET
ETEN.
De heer Willem van der L., niets meer of minder
dan wethouder van Voorhout, terecht staande, omdat
hij te Alkmaar op 31 Mei, toen hij per auto het lastige
kruispunt HeulLaatKoorstraat passeerde, verzuimd,
zou hebben het vereischte signaal te geven, toonde zich
niet bepaald een inschikkelijke verdachte. Hij ontkende
pertinent de noodzakelijkheid van dat signaal ter
plaatse in te zien en kon evenmin met hel door der
agent van politie Verbaan opgemaakte proces-verbaa!
accoord gaan, zoodat we de volgende week ijs en weder
dienende, zullen kunnen bijwonen de spannende één-
acter „De politie-agent contra den wethouder". Verma
kelijkheidsbelasting en auteursrecht wordt niet bere
kend.
ZOO KAN MEN ER ONGEMERKT INTIPPELEN.
De 23-jarige heer Willem K. uit^ Breezand had zijn
glimmend motorfietsje tot in de puntjes laten nazien
en verkeerde dus in de veronderstelling dht alles tip
top in orde was.#Groot was dus zijn teleurstelling toen
hij op 1 Juni te Alkmaar op de Nieuwesloot werd aan
gehouden door een politie-agent en deze controleur na
onderzoek aantoonde, dat de handrem een verraderlijk,
trouweloos en nutteloos instrument bleek te zijn. De
waarnemend Kantonrechter hield zich heden gelukkig
niet O.-I. doof voor de klacht van den bedrogen motor
rijder. doch aan een boete van 7 gulden of 7 dagen
detentie bij nalatigheid in de vereffening, kon de Brce-
zander toch niet ontkomen.
TRAUMEREI.
Onze stedelijke voogdij is onvermoeid bezorgd voor
het weizijn der burgerij en heeft nu ook vooi wielrij
ders en vooral -renners Zaterdagmiddag en Zondag
den geheelen dag afgesloten de veelbewandelde Zander-
sloot te Alkmaar, in vroegere, rustiger dagen, bekend
als een verzamelplaats van snoek, karper, ruisch- en
rietvoorn, stekelbaarsjes cn salamanders.
Deze afsluitingsmaatregel is zeer gewenscht in het
lang der wandelaars doch de 22-jarige werklooze meu
belmaker. die een aldaar wonenden tuinierenden oom
wel eens assisteert bij het snijden van de kropsla was
dezer dagen zóó in gedachten verdiept, dat hij de ver
bodsbordjes niet opmerkte en met een proces-verbaal
werd vereerd. De droomende jongeling stond heden te
recht, stamelde berouwvol eer. „peccavi" werd veroor
deeld tot 50 ets. boete of 1 dag en kon na deze goed-
koope zuiveringskuur. gereinigd huiswaarts keeren.
Twee dooden.
Uit T n s t e r b u r g, 12 Juni, (V.D.):
Op het vliegveld Hermannshol' is Zondag een vlieg-
demonstratie gegeven, waarbij een noodlottig onge
luk hooft plaats gevonden. Na liet einde van liet pro
gramma werd een parachute-daling met een pop ge
toond. Hierbij geraakte het vliegtuig echter aan het
rollen, zoodat liet van een hoogte van 100 M. neer
stortte. De. machine hoorde zich ongeveer 115 M. in
den grond. Beide inzittenden vonden den dood.
Vrouwen en kinderen op Britsch-Afri-
kaansch gebied geroofd?
Duizenden geweren, ongeveer -10.000 gfdurende de
laatste paar maanden, zijn Abessynië binnengesmok
keld ten behoeve van rle slavenhandelaren, die daar
hun gruwelijk bedrijf nog onverstoord voortzetten,
zoo vinden wij vermeld
Ken van de meest vruchtbare districten op de gren
zen van Abessynië is geheel door deze slavenhande
laars ontvolkt, deelde dezer dagen lord Noöl Huxtoii,
die zoo juist uit Abessynië was teruggekeerd, aan een
vertegenwoordiger van dc „Daily Herald" mede.
Sommige van de slavenjagers houden thans siroop-
tochten op Britsch gebied, op zoek naar gevangenen.
Aan een slavenjacht, welke in Maart il van \bes-
synië uit tot in den Anglo-F.gyptischen Soedan werd
gehouden, en waarbij 27 leden van de Beir-stam door
dc slavenjagers werden gedood, namen zeshonderd
personen deel.
Zeven-en-twintig vrouwen en-vijf-en-vijftig kinde
ren werden gevangen genomen, terwijl achthonderd
stuks vee werden meegevoerd, meldt een bericht dat
bij de Britsche regeering is binnengekomen.
Naar verluidt, zijn dc gevangenen thans in Arabië
aangekomen, waar zij verkocht worden op do slaven
markten aldaar.
Op hot oogenblik bedraagt dc prijs voor een gezond
kind, dat ais slaaf wordt verkocht, drie geweren.
De laatst gehouden slavenjacht is, volgens liet Brit
sche ministerie van koloniën de derde, welke sinds
1928 op Britsch gebied is gehouden.
Onder Britsch toezicht is in dc Soedan thans een
patrouille opgericht, welke optreedt tegen de slaven
handelaars.
Er zijn maatregelen getroffen om deze patrouille
uit tc rusten met tenminste één vliegtuig voor ver
kenningsdoeleinden en om de slavenjagers te straf
fen, indien het voor de. troepen onmogelijk is hen te
bereiken.
harden dobber om zijn mond open te houden. Hij is niet
kieskeurig in zijn middelen om aan geld te komen.
Maar hij legt het zóó aan. dat hij altijd door de ma
zen van de wet heenslipt. Ik heb dit allemaal overigens
van hooren zeggen; ik ken hem eigenlijk maar opper
vlakkig."
Fanshaw schoof zijn stoel achteruit, volkomen over
tuigd nu. dat Anita's vader een hoogst-onschuldig in
dividu was. „Zou je denken, dat hij den beker gesto
len heeft?" vroeg hij. na een kort stilzwijgen.
„Mijn hemel, neen", riep Ricky uit. terwijl hij in hef
tige verbazing opsprong en weer ging zitten. „Ik weet
dat Baxter voor geen kleintje vervaard is. maar hij zou
nooit een moord begaan. Hij i3 veel te bang voor zijn
hachje. Hoe kom je op het idee?"
„Nu. de beker is gestolen en Tollhurst vermoord, ter
wijl de kolonel in de herberg was," legde de jonker
uit. onderwijl paar de deur loopend.
„Juist terwijl hij in de herberg was." herhaalde Gould
met nadruk. „Baxter gaat vrijuit. Hij heeft zijn Lon-
densch. adres bij juffrouw Maynard achtergelaten en
inspecteur Arnold is er heen gegaan om hem een ver
hoor af te nemen. Baxter lag om tien uur tc bed. net als
ik, dus hij kan niets met de zaak te maken hebben."
„Wie is volgens jou dan de schuldige?"
„Thomas, zou ik zeggen."
„Maar die kon ook bewijzen, dat hij in bed was,"
bracht Fanshaw scherp in het midden.
„Door de verklaringenv on de zuster en haar man,
die hem misschien de hand boven het hoofd wilden hou
den. dat hij geen schande over de familie zou brengen
door te voorkomen, dat hij opgehangen wordt. Tenslotte
haatte Thomas den ouden Tollhurst uit alle macht en
hij had geld noodig om met Rose te kunnen trouwen. De
beker is wel duizend pond waard."
Fanshaw. onaangenaam getroffen door Ricky's be
schuldiging tegen zijn mededinger. „Maar dat kan ik
eenvoudig niet aannemen" viel hij toen uit. „Thomas is
een beste jongen."
„O, de beste jongens kunnen schavuiten en schelmen
worden, als het om een meisje gaat," verklaarde Gould
filosofisch,
„Die schoen kan je zelf aantrekken", constateerde
Fanshaw bedaard en verliet de kamer.
Gould. volstrekt niet beleedigd, riep hem na aan zijn
belofte te denken om naar Susan Tollhuist te gaan.
Wordt vervolgd.