f 26.- Steun per week.
B
is
Per motorrijwiel met zijspan naar Azie.
Het Pad langs
de Klip
Radioprogramma
DOOR BELGIë. OORLOGSHERINNERINGEN.
IN DE FRANSCHE HOOFDSTAD.
(Van onzen reizenden correspondent).
PARIJS. 16 Juli.
Beladen met koffers, reserve-banden, een (voorloopig
nog ledig) reserve-benzine-reservoir, een tent, de daarbij
behoorenae staken, veroorzaakte ons motorrijwiel met
zijspan, bij ons vertrek, wel eenig opzien en toen we nog
een oogenblik stilhielden bij het huis. waarin we bijna
zes maanden een kamer bewoonden, ontstond er al spoe-
dig zoo'n oploop, dat de politie het publiek tot doorloo-
pen moest manen.
Het vertrek had plaats van Rotterdam, waar we ge
durende ons verblijf in Nederland hebben gewoond, en
vandaar gingen we direct op reis, zonder nog elders
in het land afscheid te gaan nemen. ..We kunnen niet
met kilometers spelen", meende mijn makker. „Wat wij
van den motor gaan verlangen, is zeer, zéér veel. Eiken
onnoodigen omweg moeten we ten strengste vermijden."
Daar hij. om het zoo uit te drukken, de technische lei
der der expeditie is, moest ik me daarbij nederleggen.
Zeer zeker kart onze motor met zijspan ver over de
honderd kilometer per uur maken, maar heel bedacht
zaam en kalm begonnen we onzen grooten tocht. Bij ons
vertrek had de motor nog niet meer dan ruim drie hon
derd kilometer afgelegd en was dus nog niet „ingere
den". Voorzichtigheid was dus geboden, wilden we de
machine niet bederven en met een matig vaartje van
niet veel meer dan dertig kilometer per uur legden we
den afstand naar de Nederlandsche grens af. Te Breda
waaraan herinneringen uit den vóóroorlogschen tijd me
.verbinden, hadden wo een kort oponthoud.
De wegen in Noord-Brabant waren niet meer te her
kennen. Smalle wegen met ontzettend ongelijke bestra
ting, waren het, breede, vlakke automobielbanen zijn
het geworden.
De Belgische douanebeambten te Wuest-Wezel beke
ken ons voertuig met groote belangstelling, doch zagen
van een strenge controle af en spoedig zoemde onze
nauwelijks hoorbare motor weder verder. Spoedig even
wel werd de tocht minder aangenaam, doordat een wolk
breuk, gepaard met heftig onweder, zich ontlastte. De
zijspan kan worden gesloten, maar de bij stroomen
neervallende regen belette het uitzicht en daarom zoch
ten we, in afwachting van beter weder, een toevlucht
in een kleine herberg, waar men niets voor ons te eten
had.
Te Brussel, waar ik in verband met mijn tocht eenige
besprekingen had te houden, bleven we een nacht en
een halven dag, waarvan mijn makker gebruik maakte
om de machine schoon te maken, na te zien en te
oliën. Voor hem tel ik nauwelijks mede. De machine is
de hoofdzaak voor hem en dat is een gezond standpunt.
Tusschen Brussel, vanwaar we in den namiddag ver
trokken, en de Fransche grens, ontmoetten we de eerste
moeilijkheid. Te Halle n.1. werden we door een gendarme
rie-post aangehouden. We mochten niet verder.
In verband met de staking en de onlusten in de Bori-
nage, was daar alle verkeer met fietsen en motorrijwie
len verboden. Mijn makker met ons voertuig liet ik al
leen en ik trok op zoek naar hoogere autoriteiten, die
me vergunning zouden kunnen en willen geven om den
tocht over Bergen voort te zetten en tenslotte gelukte
me dit. doch het kostte weder aanmerkelijk tijdverlies
en verder op Belgisch gebied moesten we nog eenige
malen onze bijzondere vergunning daar met motorrijwiel
te reizen, aan gendarmerie-posten toonen.
Halle is het laatste overwegend Vlaamsche stadje,
waar ik dus nog Nederlandsch kon spreken. Verderop
komt men in het „Walen-pays", het land der Walen,
waar men slechts met Fransoh terecht kan.
Hoewel we toch een der groote routen, die naar Mau-
be-uge, volgden, liet de weg voor het grootste deel zeer
veel te wenschen over en was niet te vergelijken met de
Nederlandsche wegen, die we hadden gevolgd.
Sombere voorspellingen had men ons te Antwerpen en
Brussel gedaan over de strengheid der Fransche dou
anen, die steeds alle koffers nauwgezet nazoeken en
niets door de vingers zien. Dergelijke verhalen heb ik
ook vroeger dikwijls gehoord, terwijl toch mijn eigen
persoonlijke ervaringen daarmede niet in overeenstem
ming waren. Ook nu had ik me over de Fransche
douanen allerminst te beklagen. Ze toonden zich weder
vlot en gemoedelijk. Na een kort, tamelijk vluchtig
onderzoek openden ze de grens-slagboomen voor ons. We
kwamen in een land in feeststemming, want het was
14 Juli en in het oude stadje Meubeuge met zijn ouder-
wetsche wallen en poorten, die het in 1914 tegen het
moderne geschut der Duitschers niet konden houden,
waren versieringen aangebracht, hingen overal vlaggen,
was ergens een militair concert, maar we hielden er
ons niet op en gingen verder nog over een uitstekenden,
geteerden weg. tot een alleraardigst pp heuvelen gebouwd
stadje. Avesnes. gelegen aan een kronkelend riviertje.
Op de Markt, jn de bovenstad, in een restaurant tegen
over het stadhuis, gebruikten we het avondmaal temid-
FEUILLETON.
DIT HET ENGELSCH VAN
J. S. F L E T C H E R.
HOOFDSTUK HL
De Vertrouwde Secretaris.
Letty"s eetlust was niet bijster groot en zij was blij,
toen ze zich aan de zorgen van het bedienende bin
nenmeisje kon onttrekken en haar geliefkoosd hoekje
in den tuin opzoeken. Het was een heerlijke, stralende
voorjaarsdag geweest, maar de gebeurtenissen der laat
ste twee uren hadden alle lentevreugde uit haar hart
weggevaagd. De zaken gingen niet goed dat stond
vast, maar ze had geen idee waar de schoen precies
wrong. Wat was het geheim, dat Lucas Etherton zoo
angstvallig voor haar verborgen hield en waarom nam
hü thans den ouden Sir Cheville in hertrouwen? Waar
om haar niet haar vader en zij waren immers on
afscheidelijk geweest, van het oogenblik af, dat zij van
school thuisgekomen was, anderhalf jaar geleden nu.
Maar ze moest zichzelf bekennen dat haar vader een
goede reden had om Sir Cheville zijn toestand open
te leggen; hij was den baronet vijfduizend pond schul
dig! Het bezwaarde haar onuitsprekelijk, dat hij in 't
krijt stond bij dien trotschen arroganten ouden poch
hans en ze vond het dubbel pijnlijk, omdat Sir Cheville
Marston Stanbury's oom was. En niet alleen dat haar
vader dat geld schuldig was, hij scheen ook geen kans
te zien om het terug te betalen, zooals hij voor zijn doen
met zeldzame onzekerheid en vaagheid had verklaard.
Het heele gesprek dat ze vanmiddag had gehoord, was
haar een mysterie. Ze had, intelligent als ze was, uit
opmerkingen en gesprekken heel wat opgevangen, dat
haar een kijk gaf op het zakenleven in den omtrek; ze
wist, dat, hoewel de andere fabrikanten dikwijls
klaagden en met moeilijkheden te kampen hadden, haar
den van feestvierende menschen. die groote belangstel
ling toonden, voor ons en ons zwaar beladen voertuig
met een Nederlandsch vlaggetje.
Het grootste en feestelijkste oogenblik voor het stadje
was. toen het kleine stadhuis op ouderwetsche wijze
werd geillumineerd met dansende gasvlammetjes.
Een goed, zindelijk hotel vonden we en zelfs een vei
lig onderkomen voor ons motorrijwiel, dat geheel afge
sloten en voor niemand toegankelijk kon staan.
Een kleine twee honderd vijftig kilometer bevonden
we ons nog van de Fransche hoofdstad en den volgen
den morgen vervolgden we den tooht daarheen over een
weg. die aan een montagne russe doet denken. Telkens
hadden we tamelijk steile hellingen te nemen en ons
zwaar belaste motorrijwiel deed dit glansrijk, zonder
dat we veel vaart behoefden te verminderen. We wa
ren nu in het land der oorlogsherinneringen. Nog veer
tien jaar geleden stond hier het Duitsche leger, maar
van de dorpen en stadjes, die verder van het front la
gen, is niet veel beschadigd. In een klein stadje, Marlo,
waar we een oogenblik halt hielden, vertelde de waardin,
in een restaurant ons, dat daar geen ruïnes waren. Wel
had men met zwaar geschut over het stadje heen ge
schoten, maar kwaad had het daar niet gedaan.
De oude waardin vertelde niet de geheele waarheid,
In haar eigen huis had ze een aangrijpende herinnering
aan dien tijd een menschelijke ruïne, haar eigen, even
veertig-jarige gehuwde dochter, die toen in dat stadje
waaruit men niet weg kon vluchten, daar de militaire
autoriteiten dat niet toelieten, krankzinnig is geworden
en niet meer genas.
Zuidelijk van Marle kwamen we In de eigenlijke oor
logszone, waar alle gebouwen, wegen en bruggen nieuw
zijn. daar de oude zóó grondig werden verwoest, dat ze
niet meer konden worden hersteld.
En dan waren er nog de groote militaire kerkhoven
met de tienduizenden grrffkruisjes, waar de dooden in
het gelid liggen, zooals ze eens marcheerden. De zomer
had over al deze graven bloemen gestrooid, honderddui
zenden bloemen, waaronder vele roode rozen, als bloeide
in hen het hartebloed van hen, die vielen en van hen,
die weenden om de gevallenen.
Onze motor echter stormde verder langs levenden en
dooden. over heuvelen en door dalen en zoemde als een
groote bij. Het is een heel beschaafde motor, die geen
onnoodig lawaai maakt.
Laon, Soissons. tallooze steden en dorpen, waar we
vluchtig langs of door komen; akkers, weiden, bosschen.
Schoon is Frankrijk. Mij ging het eigenlijk te snel. Zoo
gaarne had ik hier en daar willen verwijlen, maar zoo
vele tienduizenden kilometers liggen nog voor ons. Voor
uit. immer vooruit...
Dan eindelijk Parijs, waar we even buiten de muren
in een box van een garage ons voertuig onder konden
brengen.
In een niet zeer weelderig, maar zindelijk hotel nabij
deze garage, zit ik nu en schrijf. Vanwaar zal ik mijn
volgend artikel verzenden? Het zal wel van over de
Spaansche grens zijn.
J. K. BREDERODE.
De Commissie-Weiter ontziet zich niet om verkeer
de voorstellingen te wekken. Zooals men weet, ad
viseert zij om 15 af te persen van den werkloo-
zensteun en zij geeft twee redenen voor ééne waarom
die vermindering mogelijk en gewenscht is.
Ten eerste: de kosten van levensonder
houd z ij n gedaald!
Verminder dus gauw de uitkeering, want anders
zouden de werkloozen het te royaal krijgen. Een ge
zin dat bijv. eerst armoede leed van f 10.—, lijdt nu
geen erger gebrek van f8.50.
Deze redeneering bespaart geld, maar is niet bi
zonder christelijk.
Ten tweede: „groote" uit keer in gen ver
slappen den prikkel om te arbeiden.
In dit verband spreekt de commissie over uitkee-
ringen van f13.50 per week plus kindertoeslag, plus
huurbijslag, plus kolenslag, terwijl zij zich later al
dus uitlaat:
„Een ondersteuning van 65 procent van het loon
in zijn vroeger vak van b.v. f40—, dus f26.—, moet
den wil dooven om werk te aanvaarden, dat hem en
zijn gezin ten zegen zou zijn."
Nu zijn we het over den zegen van arbeid roerend
met de commissie eens. Bij herhaling hebben we
verklaard, dat er o.i. slechts één goed middel tegen
werkloosheid bestaat en dat is: werk, werk, WERK.
vaders fabriek altijd volop werk had voor de bijna
vijfhonderd arbeiders en arbeidsters, die er in dienst
waren, zoodat er toch, redeneerde ze, voldoende geld
moest zijn. En als dat zoo was. waarom betaalde haar
vader Sir Cheville Stanbury zijn vijfduizend pond dan
niet terug? En waarom dat was nog een grooter
raadsel, vond Letty had haar vader eerst met de
meeste beslistheid tegen Sir Cheville gezegd, dat hij
hem zijn plannen niet wilde vertellen, al was hij hem
vijftig duizend pond schuldig om dan plotseling van
gedachte te veranderen en hem in vertrouwen te ne
men? Letty kon er buitengewoon slecht tegen met een
drukkend probleem alleen gelaten te worden. Als haar
vader thuis was gekomen, zou zij hem bekend hebben,
dat zij wist, wat hij dien middag met Sir Cheville be
sproken had en hem hebben gesmeekt haar te vertel
len wat dit alles toch te beteekenen had. Maar haar
vader was niet gekomen, ze wist zelfs niet waar hij
heen was gegaan. Ze voelde zich doodelljk eenzaam;
een moeder had ze niet meerMevrouw Etherton
was al sinds eenige jaren overleden en een broer of
zuster ook niet. Maar haar oogen dwaalden langs de
heuvelhelling in de richting van Wlnterfold; ze hoopte
half, tegen beter weten In, dat Marston zou komen.
Zij wist echter maar al te goed, dat daar geen kans
op was: er werd van hem verlangd dat hij zijn avon
den bij zijn moeder doorbracht, een veeleischende
vrouw, die weinig ander gezelschap had dan haar
zoon. En toch had ze zoo dringend behoefte aan
iemand, bij wien ze haar hart kon uitstorten. Opeens
dacht ze aan haar peetvader, Mr. Nicholas Getherfield,
een ouden heer, die heelemaal alleen in een eigenaardig
oud huis, een mijl of zeven verderop in de vallei woon
de.
De gedachte aan Mr. Getherfield met zijn aardige,
ouderwetsche manieren, zijn begrijpende sympathie,
wekte Letty tot activiteit; geen 5 minuten later zat ze
op haar fiets en peddelde over den weg, die naar de
weinig-bevolkte, eenzame „binnenlanden" van Lithers-
dale voerde. Na een half uur had ze de fabrieken en
huizen achter zich eu volgde een slingerend spoor dat
^-3schen de rivier en den heuvelrand liep en waar h<?
even was verlaten als op de heide, waar zij dien mid
dag met Marston Stanbury was samen geweest. En op
eens, toen ze een hoek omsloeg bij een groepje eiken,
bevond ze zich van aangezicht tot aangezicht met
Bradwell Pike, den secretaris van haar vader, die aan
den kant van het pad bezig was een gat in een der
banden van zijn fiets te repareeren.
Letty deelde Marston's jongensachtigen afkeer van
Elke poging om werk te vinden heeft dan ook onze
volle sympathie, doch ongeoorloofd, volmaakt onge
oorloofd lijkt het ons, om den indruk te wekken, als
zouden de werkloozen 65 van hun loon ontvangen
en dus een steun genieten, die wel tot f26.kan
stijgen.
De werkelijkheid is deze:
in een dure stad als Amsterdam met extra hooge
huishuren, is de maximum-steun, alleen bereikbaar
voor groote gezinnen, f22.50 per week. In geen an
dere gemeente komt men aan dit bedrag toe, wat
daarom niet beteekent, dat de werkloozen het er
slechter hebben, omdat de huishuren er allicht lager
zijn en ook de algemeene levensstandaard.
Slecht hebben zij het echter allen, want nooit en
nergens zijn de loonen -oo hoog, dat een verminde
ring der inkomsten met één derde of meer nog ruim
te zou laten voor een ecnigszins behoorlijk bestaan.
Van de eerste week af teert men in. Kleeren, schoei
sel, linnengoed, enz., alles wordt minder en van de
noodwendige aanvulling kan geen sprake zijn. Een
ingeboren luiaard mag dit onverschillig wezen, zijn
vrouw voelt het in elk geval als een groot leed en
zal niet verzuimen hem aan te sporen werk te vin
den. In bijna alle gevallen is zulk een aansporing
echter overbodig, doch zelfs de meest volhardende
pogingen om werk te vinden zijn immers in dezen
crisis-tijd tot onvruchtbaarheid gedoemd. Daar
schuilt het gevaar, want geen mensch, wij niet en u
niet, is op den langen duur opgewassen tegen het
noodlot, dat men ondanks alles afzakt naar het
pauperdom.
Hierom is werk het eenige redmiddel en als de
Commissie-Weiter adviseert de verdere drooglegging
van de Zuiderzee voorloopig stop te zetten cn allerlei
groote werken, ook den aanleg van wegen en kana
len, in te krimpen, dan is zulk een advies op het mis
dadige af.
Geen werk en minder steun, dat moge uit een oog
punt van bezuiniging wat geldelijk voordeel geven,
het is erger dan een paardemiddel, het is des duivels,
het woord onchristelijk is hier lang niet sterk ge
noeg.
DONDERDAG 21 JULI.
hilversum (1875 m.)
A.V.R.O.: 8.00 Tijdsein en Gramofoonmuziek; 10.00
Morgenwijding; 10.15 Gramofoonmuziek; 10.30 Solisten
concert door Anna Stronk, zang, en Annie Savenye,
piano; 11.00 Causerie door Mevr. Lotgering-Hlllebrand:
„Inmaken van groenten en vruchten"; 11.30 Vervolg
Solistenconcert; 12.00 De Nieuwe Amsterdar/ische Or-
kestvereenlging o.l.v. Nico van der Linden; 2.30 Rust
poos voor het verzorgen van den zender; 2.45 Gramo
foonmuziek; 3.00 Voorlezen door Julia de Grutter:
.Meneer den onder-pastoor"; 3.30 Gramofoonmuziek;
4.00 Ziekenuur door Antolnette van Dijk; 5.00 Aan
sluiting met het Hotel „Central" te Den Haag. Concert
door Willy Honsbeek en zijn orkest; 6.30 Sportpraatje
door H. Hollander; 7.00 Planorecital door Raie da Costa;
7.30 W. P. F. van Deventer: „Nederland als toeristen-
land"; 8.00 Gramofoonmuziek8.15 Aansluiting met
het Concertgebouw te Amsterdam. Concertgebouw
orkest o.l.v. Gaston Poulet; 10.30 Nieuwsberichten van
Vaz Dias; 10.46 Kovaca Lajos en zijn orkest.
huizen (296 m.)
K.R.O.: 8.00 Morgenconcert. N.C.R.V.: 10.00 Gramo
foonmuziek; 10.15 Korte Ziekendienst; 10.45 Gramo
foonmuziek. ICR.O.: 11.00 Gramofoonmuziek; 11.30
Godsdienstig halfuurtje door Pastoor L. H. Perquin;
12.00 Politieberichten; 12.15 The Dutch Gentleman Band
o.l.v. Fred. van Zanten. N.C.R.V.: 2.00 Cursus fraaie
handwerken; 3.00 Pianorecital3.30 Verzorging zender;
4.00 Ziekenuurtje door Ds. B. C. Koolhaas; 5.50 Cursus
Handenarbeid voor de jeugd door H. J. Steinvoort:
„Een boekfoedraal"; 5.45 Concert; 6.45 Knipcursus; 7.00
Dr. F. J. Krop: „Heeft de Nederlandsche arbeider re
den om met jaloerschheid te zien naar Sowjet-Rusland.
Een schrijven van Prof. Dr. W. Gruehn; 7.30 Politie
berichten; 7.45 Persberichten van het Ned. Chr. Pers
bureau; 8.00 Concert te geven door de Chr. Gem. Zang-
vereen iging „Soli Deo Gloria" o.l.v. Coljee; 9.00 Ds.
J. D. Boerkoel„Een tempel der religie: -Salzburg. Een
tempel der natuur: Innsbruck; 9.30 Vervolg Concert;
10.00 Persberichten van het Persbureau Vaz Dias;
10.45 Gramofoonmuziek.
brussel (509 m.)
5.20 Concert door het Radio-orkest; 6.20 Gramofoon
muziek; 6.50 Concert; 9.20 Concert uit de Kurzaal te
Ostende; 11.00 Dansmuziek.
berlijn (419 m.)
4.50 Populair Concert o.l.v. Georg Pilowski; 7.30 Man
doline-concert.
hamburg (372 m.)
4.50 Concert; 8.50 Populair programma; 10.50 Dansmu
ziek door het Norag-orkest.
den secretaris volstrekt niet. Zij kende Pike al van
haar tiende jaar en beschouwde hem evengoed als een
onafscheidelijk deel van de oude fabriek als het oude
waterrad of de steenen zonen wijzer ln den tuin. Zij
kende hem als een bedaard, gereserveerd, hardwerkend
man, buitengewoon geschikt voor zijn taak. en was zoo
gewoon geraakt aan zijn uiterlijk dat ze van de details
daaraan geen notitie meer nam. Misschien was zijn
neustnderdaad wel een tikje te lang en te dun aan
het uiteinde; misschien stonden zijn oogen een weinig
te dicht bij elkaar, en zijn ooren te ver van zijn hoofd
en was zijn mond te groot. Misschien had hij werkelijk
meestal een uitdrukking van steelsche geheimzinnig
heid op het gezicht maar Letty gaf zich daar nim
mer rekenschap van; ze had nooit anders aan hem ge
dacht dan als aan den chef van de fabrleksadmini-
stratie. En zoo dacht ze ook aan hem, toen ze naast hem
van haar fiets sprong.
„Meneer Pike." riep ze onmiddellijk, „weet u ook waar
mijn vader heen is? Hij heeft mij om zes uur opgebeld,
hij zei, dat hij voor zaken uitmoest en dat ik hem niet
voor morgen zou zien, maar hij had zoo'n haast, dat hij
niet vertelde waarheen hij ging. Weet u er iets van?"
Pike. die geheel in beslag genomen was door zijn ka-
potten band. keek snel van zijn werk op.
„Neen, ik weet 't niet. juffrouw Letty", antwoordde
hij. „Hij heeft mij er niets van gezegd. Net op slag van
zessen kwam hij uit de fabriek in het kantoor; ik hoorde
hem met u telefoneeren en toen ging hij haastig weg. Ik
kreeg den indruk dat hij naar het station wilde om den
trein van zes uur tien naar Hallithwaite nog te halen."
„Kunt u geen reden bedenken, waarvoor hij zoo over
haast weg moest." drong Letty aan.
„Absoluut niet. juffrouw Letty", was het teleurstel
lende antwoord.
Hij wijdde zijn aandacht inmiddels weer aan zijn band
en de zorgvuldigheid waarmee hij te werk ging, deed
Letty onwillekeurig denken aan de bijna gegraveerde let
ters van zijn handschrift. Haar oogen bleven rusten,
waarom wist ze zelf niet, op zijn ongewoon lange en
dunne vingers.
Plotseling keek Pike weer naar haar op.
„U maakt zich tooh niet ongerust over uw vader,
juffrouw Letty?" vroeg hij.
„Ik geloof niet, dat hij heelemaal goed in orde is," ant
woordde Letty half-ontwijkend. „Ja, om u de waarheid
te zeggen, maak ik mij een beetje ongerust."
Pike haalde een doosje uit zijn zadeltasch. nam een
stukje schuurpapier eruit en begon den omtrek van
het gat in zijn binnenband schoon te maken.
„Juffrouw Lette", wendde hij zich opeens tot haar, „u
Planten in
Kamer en Tuin.
(Vragen en Mededeelingen, deze rubriek betreffende*
in te renden aan den heer K. VAN KEULEN,
Lootsstraat 24, Amsterdam.
ONZE KAMERPLANTEN OP HET BALOON
OF IN DE VENSTERBANK.
Naar
venstsc tfiet i
moeite, dan die*
(Vervolg).
D« planten, die op het balcon of voor het
staan, veroorzaken heel wat meer
welke in den tuin staan.
Vooreerst moeten wij er op rekenen, dat de planten,i
die in de kamer gestaan hebben, verwend zijn. j.
Gewoonlijk is het de zon. die in den beginne he»
meeste kwaad doet. De bladeren krijgen, wanneer mem gr 18 onf
ze ondoordacht bulten zet brand vlekken. Zelfs vet- jogenblik
planten, die van veel zon houden, kunnen in den be-jieer teruj
ginne daarvan lijden. al om
Het is niet alleen raadzaam de planten, die men (g ganschi
buiten wil zetten, eerst langzamerhand door meer jj allerwe;
lüchten te harden, maar men moet ze ook, wanneer t worden
men ze buiten heeft gebracht, in den beginne tegen de de gri
zon beschermen. Langzamerhand schermt men wat 2ar een,
minder, totdat de planten ten laatste aan de zon ge- volgen
wend zijn. Jssous en
Dit geldt niet alleen voor planten, die op het balcon jj-omplice
of ln de vensterbank worden gekweekt, doch ook voor fc gjl me
die, welke men des zomers in den tuin zet. jg avondt
Het bespuiten moet zoowel des avonds als des mor- forth ze
gens geschieden en vooral op het gieten moet goed jjgnoirs i
acht gegeven worden. L, koop
Bij het rangschikken der planten moet men er op natUU!
letten, of zij vanuit de straat gezien een mooi effect
maken.
Men zie tevens toe, of zij wel ruim en luchtig staan,
zoodat zij zich naar alle zijden goed kunnen ontwikke
len.
WERKZAAMHEDEN GEDURENDE JULI.
Maak den anoei af van alle vroegbloeiende heesters
en struiken. lersen V
Ga vcort met scheuren van uitgebloeide vaste plan- ®°n
ten (voorjaarsbloeiers).
B namidc
Buxus (palm, hagen en randen) en conifeeren wor- rs er ef
den nu geknipt. maa:
Zorg voer het geregeld „pluizen" (uitknijpen van de ^ec
overtollige bloemknoppen) bij Chrysanthen. Ameri- I
kaansche Anjelieren, Begonia Gloire de Lorraine en Nu geld
andere winterbloeiers. Bfc nieuw
Zaai nu of in Augustus voor het volgend voorjaar; pSChijne
Silene, Vloeitjes, Vergeet-mij-nieljes, Erysimum, Pen- fêebleek
sternen, Dorohicum. Leeuwebekjes, enz. iudig er
Zaai ook voor winterbloei of voorjaarsbloei binnen». BT robes
huls: Cineraria, Primula Chinensis, Reseda, Lathyrus Brticalen
odoratus. iet een I
't Is nu en ln de volgende maand de tijd voor ocu- 6 beide
leeren van Rozen, Seringen, Prunus Triloba en Pi» jï nergei
sardil, Amygadlua Persica fl. pl. (dubbele Perzik, Ja- {fllsuitsni
panache Acer, enz. alt Z00|
De laatste hyacinthen worden nu uit den grond ge- aouwen
nomen. De kweek er gaat zijn beste bollen nu .snijden" en breec
of „hollen". fa het w
Ook de narcissen worden gerooid, daarna de vroege as van ki
Bol-irissen en het kleinere goed: (Ixia, Muscarr (Druif-
hyaclnth), Scilla. Chionodoxa (SneeuwToem), Galan- Natuur
thus (Sneeuwklokje) Allium (Sierui) enz. kleurd ks
dig in da
die wasc
KONIGWUSTERHAUSEN (1635 M.) fevailcr.
4.50 Concert. f want de:
LANOBJI tlU, <4,8 H.|
1.20 Gramofoonmuziek; 1.50 Concert; 5.20 Vespercon» de
eert oJ.v. Eysoldt. patronei
DAVENTRY (1554 m.) 2omer I
1220 Orgelconcert: 1.20 Concert; 2.20 Sonate-recital; onze gij
4.05 B.B.C.-dansorkest o.l.v. Henry Hall: 8-20 Concert
door het B.B.C.-Theater-orkest; 9.55 Concert; 10.05 Dat h
Dansmuziek. met het
PARIJS-ELFFEL (1446 m.) jovenkle
9.00 Gramofoonmuziek. tandigh
PARIJS RADIO (1725 m.) jjans hf
5.05 Concert; 7.50 Gramofoonmuziek; 9.50 Gramofoon- atoen
muziek. jor een
MILAAN (331 m.) Jerstr0(
8.50 „II matrimonio Segreto". opera van Cimarosa. g en j.
rome (441 m.) reede
9.05 „Marken", opera van Giannl Buccerl. )nden,
WEENEN (517 m.) lderwel
9.30 Concert: 10.45 Populair concert door het David kl kati
Mathé Jazz-orkesL IW ZOO
WARSCHAU (1411 m.)
5.20 Solistenconcert; 6.40 Populair concert; 8.20 Concert Overig
door het Philharmonie-orkest van Warschau; 1020 jodegeb
Dansmuziek.
BEROMUNSTER (460 m-) jopen,
8.20 Jullus Weismann-concert;
10.05 Cithermuziek.
9.30 Gramofoonmuziek;
gene,
et and
leis je
aktiscl
e te h
agen,
kent mij nu al verscheidene jaren en meneer Etherton
ook. Ik mag zonder zelfverheffing zeggen dat ik een
trouw en toegewijd dienaar voor hem ben geweest van Qnne 6
het oogenblik af, dat ik mijn intrede op de fabriek deed. Oorend
Daarom durf ik te spreken. Ik heb u vanmiddag gezien." Ihoenei
„Zeker." zei Letty onschuldig. „Ik u ook, op de heide", jedrenn
„Die ontmoeting bedoel ik niet. Ik heb u op de fa- jaar v
briek gezien. U keek om den hoek van het gordijn aan Aperts
den eenen kant van uw vaders privékantoor. Ik stond te dwi
bij het gordijn aan den anderen kant te kijken. ver eer
Letty kreeg een kleur en ging instinctief een stap g ggori
achteruit moet
„U... jptond te luisteren?" riep ze uit. Éhoort
„Net zooals u. juffrouw Letty! Ik kwam mijn eigen ka- »ggen
mer binnen volkomen onopzettelijk... en hoorde uw jagen
vader en Sir Cheville Stanbury praten. Ik luisterde een jmnen,
minuut of wat, maar ik heb niets gehoord, dat ik niet al Ejj
wist." jat' die
„Wist u dan dat mijn vader geld schuldig was aan u^r Wj
Sir Cheville Stanbury?" klonk het onthutst. R
Pike's dunne lippen krulden zich tot een veelbeteeke- |j?
nend lachje EL
„Ik doe de heele boekhouding van uw va ?r. Het is l"UCiö
dus niet te verwonderen dat ik van zijn financie:!e trans
acties een en ander weet. Ik herinner me heel goed dat
Lpt
hij dat geld van Sir Cheville leende: hij was er hard om
verlegen!"
Letty zei niets. Het verbaasde haar dat Pike zooveel
wist en ze staarde afwezig naar hem, terwijl hij vol I Op v
ijver en aandacht was een klein plakje rubber met so- je ven X
lutie te besmeren. Üouse
„Er is iets geheimzinnigs gaande met meneer Ether- gdrage
ton, juffrouw Letty", hernam hij op zijn bedaarde ma-jj
nier. „Ik weet niet waar het geld blijft; ik bedoel, dat ik oS{Uur
niet begrijp, waar deze laatste paar jaren groote bed ra-
gen heengegaan zijn. Ik voel me niet gerust. U zou dat 1
misschien niet denken, maar ik ben erg aan uw vader 7^ 1
gehecht ik voel eerlijk gezegd een sterke genegenheid
voor hem. Hij is altijd heel vriendelijk en welwillend voor **00I(
me geweest. Natuurlijk heb ik van mijn kant mijn best l ®en
gedaan hem zoo goed mogelijk te dienen, maar dat doet «nter
niets af aan het feit, dat hij een uitstekend patroon voor Ueraai
mij is geweest. En werkelijk ik weet niet wat er gaande 8ld te
is. Hij neemt groote sommen op voor het een of ander leursc
en Ik heb er geen flauw idee van, wat hij ermee doet. Aang
Het eenige wat ik zeker weet, is dat het niet in de zaak ttltren
komt. U bent zelf ook ongerust." voegde hij er onver- Ingstl
hoeds bij met een scherpen blik op het gebruinde meis- «nen
jesgezicht. ,.U weet heel goed, dat het zoo is." Je uil
ïn er
Wordt vervolgd. Innen
oosje
L
