Alititei Nieiws- Het drama te Putbroek. Doodvonnistp Nazi's Naar de Middeilandsche Zee Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co, Schagen. Eerste Blad. Dinsdag 23 Augustus 1932. SC1ACER 75ste Jaargang No. 9128 COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- lentiën nog zooveel mogelijk In het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT TELEF. No 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERT TIëN van 1 tot 5 regels f0.85, iedere regel meer 15 cent (bewijsno^ inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend1 VrEN4 vijsno J ekendl DIT NCMMEB BESTAAT DIT DRIE BLADEN. Behandeling voor het Hof. Zal het stroopersraadsel thans worden opgelost? Vader zoowel als zoon houden hun onschuld vol. Het geheim van de bosschen van Putbroek gaat thans wellicht ontsluierd worden. Versch in het ge heugen van velen ligt nog de herinnering aan het trieste drama en fel is nog de verontwaardiging over de laffe daad, die hier met voorbedachten rade moest zijn gepleegd. Bij de behandeling van dit luguber feit voor de rechtbank te Roermond, bleek wel overduidelijk hoe in alle lagen der bevolking meegeleefd werd met slachtoffers, nabestaanden en daders, met hoeveel spanning het verloop van het vonnis werd gevolgd. Men zal zich nog herinneren, hoe plotseling de gemoederen werden opgeschrikt, toen de Maandag ochtendbladen van 29 November de eerste bijzonder heden brachten omtrent de lugubere vondst in de Putbroeksche bosschen, waar men de lichamen der vermiste mannen onder een hoop versch opgeworpen zand ontdekte. Omtrent middernacht van Vrijdag 27 November waren de 27-jarige F. Werens en zijn twee vrien den, de 27-jarige W. Kersten en diens broer, de 19- jarige M. Kersten, na een kaartavondje de bosschen van Putbroek ingetrokken, om te gaan zien naar de strikken, die zij er hadden uitgezet. Zij keerden den anderen morgen niet te^ug en aan vankelijk maakte men zich niet ongerust over hen. Ook zij, die in den nacht schoten hadden hooren vallen in de bosschen, waren niet bewust, dat zich daarbij een bloedig drama had afgespeeld. Zondagmorgen deed de marechaussee, die Zater dag met een onderzoek was begonnen, de huivering wekkende ontdekking. Er werd gezocht en gegist, onuitgesproken werd nog meer vermoed en tenslotte vond de Officier van Justitie voldoende termen aanwezig, om over te gaan tot de arrestatie van den jachtopziener der Putbroeksche bosschen en diens zoon, H. v. d. E. en M. v. d. E. Op 1 December had de arrestatie plaats, terwijl de politie in hun woning nog vijf revolvers en vier geweren in beslag nam. In hooger beroep. Na de veroordeeling van den rechtbank te Roer mond van 15 jaar voor den vader en 8 jaar voor den zoon, gingen beiden, die hun onschuld vol hield, in hooger beroep. Gister werd voor het Gerechthof begonnen met de behandeling in hooger beroep. De belangstelling van het publiek voor deze rechts zaak was geweldig. Reeds Zondagnacht stonden de menschen voor 't paleis van justitie om zeker te zijn van een plaatsje op de publieke tribune. Er zijn 43 getuigen opgeroepen. De dagvaarding luidt dat verdachten in den nacht van 27 op 28 Nov. 1931 Willem Kersten tezamen en in vereeniging en met voorbedachte rade van het leven hebben beroofd door deze neer te schieten. Den vader wordt tenslotte nog ten laste gelegd, dat hij in denzelfden nacht, op hetzelfde tijdstip en de zelfde plaats, opzettelijk en met voorbedachten rade Franciscus Hubertus Werens en Matthias Kersten van het leven heeft beroofd. Het verhoor. Als deskundigen worden gehoord geweermaker Koenen, Dr. Huist en van Waegeningh, scheikundige. Nadat geweermaker Koenen over cie schietwapenen een en ander heeft medegedeeld, komt Dr. Hulst voor het getuigenbankje. Deze verklaart, dat Kersten is geveld door de hagelschoten. Hij moet nog geieeld heoben toen de kogelwond werd toegebracht. Waar schijnlijk is deze het eerst toegebracnt. Uver den af stand, waarop de kogels zijn toegebracht,, kan spr niets verklaren. Het meest waarschijnlijke is, dat de getroffenen den schutter zijn tegemoet geloupen. Van achtervolgen is geen sprake geweest. Een der schoten op Werens moet gelost zijn met den loop op de klee- ren van het slachtoffer gedrukt. Het tweede en het derde schot waren doodelijk. Getuige van Wageningh, scheikundige, te Maas tricht, verklaart pertinent dat de schoten moeten zijn gelost uit de op verdachten bevonden vuurwa penen. Als verdachte v. d. E. Jr. eenige vragen van den president heelt beantwoord, wijst raadsheer van dei- Veer op de tegenstrijdigheden in de verklaringen van verdachte en de deskundigen. Op een vraag van den president, waarom verdachte van 9 uur af met Thevissen naar Roermond is ge weest, antwoordt hij, dat afgesproken was er heen te gaan om een broek te koopen. De president meent, dat verdachte flink aangeschoten moet zijn geweest, wat deze ontkent. De president vraagt wat verdachte zoolang in Roermond gedaan heelt. Hij antwoordde er met een broer van Trevissen gekaart te hebben. Daarna wordt gepauzeerd. Na de pauze werd als getuige gehoord de wacht meester Houterman. Deze getuige noemde de bevol king rustig en ordelijk. Hij nam de eerste verhooren af. Rijksveldwachter Paulssen zegt direct na de ver missing der mannen aan 'n stroopersdrama te heb ben gedacht. De in beslag genomen jas en broek zijn beide door de vrouw van vader Van der Elzen herkend, ook de broek, die de oudste verdachte niet als zijn eigen dom beschouwt. Toen hij met Houterman bij den zoon van v. d. Elzen de wapens in beslag nam, is dezen medegedeeld, dat hij als verdacht werd be schouwd. V. d. Elzen vroeg echter niet naar de reden dezer verdenking. Inmiddels waren de lijken der verslagenen toch ook reeds gevonden. Getuige heeft geen schoten noch gekerm gehoord. V. d. Elzen (vader) was een zeer goed schutter. Hij was den laatsten tijd niet drankvrij en vroeger dronk hij nooit. De verslagenen zijn wel eens lastig ge weest, vooral in het stroopen, maar overigens waren ze wel oppassend. Getuige heeft den zoon wel ge waarschuwd voor den vader, omdat deze in den laatsten tijd veel dronk. De moeder. Daarna komt moeder M. Kerstens aan het woord, die met klagende stem vertelt, hoe haar zoon uit ging en niet wederkeerde. Moeder Kerstens verklaart ten slotte nog, dat M. Kerstens en Wehrens geld bij zich hadden. De laat sten zelfs twee briefjes van f 10. Van dat geld is nooit iets teruggevonden. Voorts vertelt ze. dat vader v. d. Elzen reeds meerdere malen op haar zoon heeft geschoten en dat deze bang was voor verdachte. Moeder Wehrens vertelt o.a. dat vader v. d. Elzen ook op M. Kerstens heeft geschoten. Kerstens is toen bij haar binnen komen loopen en een half uur bewusteloos gebleven. M. Thoolen, vroegere verloofde van Roebroeks, verklaarde, dat deze doodsbang was voor v. d. Elzen, had toen een revolver willen koopen, maar getuige Deze heeft hem eenmaal in zijn buik gschoten. Hij had hem daarvoor gewaarschuwd. Toen Roebroeks verdwenen was, heeft zij dadelijk gezegd, dat v. d. E. hem gedood had. Jhr. A. van Aefferden, burgemeester van Geule, verklaart 27 Nov. thuis te zijn geweest. Hij is eige naar van „Annendaal" en v. d. E. is de eenige jacht opziener in zijn dienst. Getuige is dien nacht niet op „Annendaal" geweest. Hij was thuis Daags erna is hij naar een jachtpartij in Duitschland gegaan en 's avonds nog is hij in België geweest. V. d. E. is 9 jaar bij zijn vader in dienst geweest en 9 jaar bij hem. Bijzondere instructies heeft hij van spr. niet ge kregen. Spr. protesteert tegen de berichten dat hij invloed zou hebben willen uitoefenen op de autoritei ten. Wat er geschreven is heeft zijn goeden naam schade gedaan. Hij is altijd tevreden over zijn jachtopziener ge weest. De adv.-generaal wijst er op. dat er verteld is, dat direct na het gebeurde de zoon van getuige naar Italië is vertrokken. Getuige antwoordt geen zoons te hebben, terwijl hij op een andere vraag van den advocaat-generaal ver klaart met de zaak zelf niets te maken te hebben gehad. Nadat daarna nog een viertal getuigen zijn ge hoord. die allen bezwarende verklaringen afleggen in het nadeel van de beide verdachten, wordt de zit ting verdaagd tot Dinsdagmorgen 10 uur. Veewagen van den dijk gereden. Een der inzittenden er onder verpletterd. Auto door de politie in beslag genomen. Op den straatweg van Losser naar Oldenzaal had gistermorgen om 8 uur een droevig ongeluk plaats. De veehandelaar H. Hassink uit Losser vervoerde op een vrachtauto een zevental koeien naar de markt te Olden zaal. Hij had tusschen den chauffeur en een zekeren L. plaats genomen. Nabij den tol raakte de auto aan het slingeren. De chauffeur kon het stuur niet meer meester blijven. De wagen kwam op den kop in een veel lager langs den weg loopende weide te liggen. Toen H-, die onder den veewagen was geraakt, be vrijd werd, bleek dat de levensgeesten reeds waren ge weken. De andere Inzittenden kwamen met den schrik vrij. Eén der beesten werd eveneens gedood. H. was ge huwd en vader van vijf kinderen De auto is door de politie in beslag genomen. De vaste zijsohoiten van den wagen waren niet hooger dan een halve meter en de wagen werd ongeschikt voor vee transport geacht. NOORDZEE, a/b „DEMFO, 17 Augs. In een zeereis, vooral met een van Neerland's groot ste oceaanstoomers. ligt ongetwijfeld een zekere beko ring. Reeds bij aankomst aan het groote schip, dat voor de eerstkomende tien dagen ons „tehuis" zal zijn, wordt men getroffen door de gezeliige en ongewone drukte, die op de steigers, in de loodsen en op de terrei nen van onze groote Scheepvaartmaatschappij „de Roterdamsche Lloyd" heerscht. Het is een komen en gaan van passagiers en van bezoekers, die hun verwanten en vrienden uitgeleide komen doen. De zorg voor paspoorten en bagage ver- elscht minder tijd dan men wel zou denken, dank zij de uitstekende regeling, welke bij deze maatschappij heerscht, en al spoedig zijn we door alle controleposten heen, en staan we voor den grooten reus, die „Dempo" heet. Aan boord dezelfde goede regeling als in de lood sen, behulpzame Javaantjes wijzen ons den weg naar onze hutten en zorgen voor de bagage. Wij loopen het schip eens rond om ons te oriënteeren en vertrouwd te geraken met alle gangen, dekken en andere scheepsgedeelten, waar w(j gedurende ons ver blijf aan boord zullen moeten bivakkeeren. Het vertrek is bepaald op 3 uur, maar het is reeds over vijf, wan neer het sein tot vertrek wordt gegeven. Een meeval ler voor de vele bezoekers, die twee kostbare uren lan ger bij hun verwanten, die naar Indië vertrekken, heb ben mogen zijn. Menige traan wordt bij het afseheid- nemen gestort. Moeders nemen afscheid van hun kin deren, kinderen van hun vertrekkende ouders, vrienden en vriendinnen drukken elkaar nog eens krachtig de hand, en wenschen elkaar een goede toekomst en een behouden weerziens na lange jaren van scheiding. Het zijn moeilijke oogenblikken voor velen, maar zoo is nu eenmaal het leven. Partir c'est mourlr un peu, zegt een bekende Fransche uitdrukking, vertrekken is een wei nig sterven, het doet altijd zeer. Langzaam worden de trossen losgesmeten en nief minder dan 4 sleepbooten zijn noodig om het groote zeekasteel van den steiger los te trekken en in vrij vaarwater te brengen. Statig stoomt ons schip de nieuwe Maas af naar den Nieuwen Waterweg. Wij passeeren Schiedam, Vlaardin- gen, Maassluis en bereiken Hoek van Holland, het stad" je. waar wij den laatsten Hollandschen toren zien. In middels zijn we aan tafel gegaan, maar het bereiken van de open zee kan de passagiers niet verhinderen om even het diner te onderbreken, ten einde door de groote patrijspoorten van de eetzaal een laatste blik tot afscheid te werpen op de Hollandsche kust. Thans is alles water om ons heen. Na het diner hebben we volopgelegenheid het schip en de passagiers goed op te nemen. We hooren Fransch. Duitsch, Engelsch en Hollandsch spreken. Men sluit zich vlot aan, vooral landgenooten vinden elkaar gauw. Er zijn veel toeristen naar Tanger en Marseille, en op het oogenblik, dat ik cleze regelen voor IJ schrijf, zijn in de conversatie- en rooksalon ve len bij elkaar om te luisteren naar het scheepsorkestje, dat er wezen mag. Onze eerste uren aan boord geven ons de stellige verwachting, dat wij ons niet zullen behoeven te beklagen. Alles is even comfortabel en ge zellig en men voelt de zorgen van het dagelijkseh leven vrdwijnen. Zelfs mt geld kan men aan boord niet te recht! Een ideale toestand, lezer! Alles gaat op bon nen. Als het dan later maar niet tegenvalt! De Ja vaantjes zijn manusjes van alles. Hun tafeldienen Is keurig. Wat gaat van deze kereltjes een rust uit. De meesten loopen op bloote voeten, enkelen op Sandalen, maar allen zijn even geruischloos in doen en laten. Van zeeziekte heb ik nog niets bespeurd, ook niet bij de andere passagiers. Het is buitengewoon stil weer, en het schip vertoont niet de minste neiging om onze magen overstuur te maken. Moge het zoo blijven! En thans, lezer, moet ik mijn eerste dagbeschrijving beeindigen. Het is elf uur, het strijkje gaat naar bed. en wij ook. Morgenoohtend arriveeren we te Southamp- ton en gaan van daar een uitstapje maken naar het summum van natuurschoon, het eiland Wight, aan de Zuidkust van Engeland. Een rust van een vollen dag stelt ons daartoe in de gelegenheid, en ik hoop u dit bezoek aan Wight, in een volgende beschrijving te kun nen doen volgen, zij het dan ook slechts in uw gedach ten. Ik zal nu probeeren in mijn bed te komen. Dit klinkt eenvoudiger dan het wel is, want ik heb de bo venverdieping en heb in eenige jaren niet aan klimsport gedaan, zoodat het niet denkbeeldig is, dat de eerste poging wel eens zou kunnen mislukken. En zal ik, als ik wakker word, er nog in liggen? Ik hoop u de erva ringen van deze eerste zeenacht morgen toe te vertrou wen, en wensch u nu „een goeden nacht en .wel te rusten". Donderdag 18 Augustus. Mijn eerste naoht is om. Ik hen heelemaal uit mijn gewone doen. Reeds om 6 uur was ik gekleed en wel op het dek. Ik heb dus reeds den eersten dag met iedere gewoonte gebroken want vroeg opstaan is mijn ge woonte niet! Maar je gaat er uit, of je wilt of niet. want de Engelsche kust zou reeds vroeg in zicht zijn. Bovendien moet je eerst nog wennen aan het dreunen in bed. Alles trilt, en dat maakt een rustige slaap in het begin onmogelijk. Het is anders wel meegevallen, wat betreft het Inklimmen en er in blijven. Ik was een der eersten die aan dek kwam, maar al spoedig volgden er meer. Van de Engelsche kust was nog niets te zien. Schitterend was de opgaande zon. Het effect op die wijde waterplas was in een woord prachtig. Plotseling was ieder uitzicht belemmerd. We zaten midden in een van de bekende mistbanken van 't En gelsche kanaal. Onafgebroken loeit de mistsirene, iedere minuut een lang aangehouden getoeter. Het is dicht om ons heen. De zon probeert er doorheen te breken, maar het duurt wel een uur, voordat we eruit zijn. En daar doemt aan weerszijden land op in de verte. Een klein sloopje komt uit volle zee naar ons toe. Het is de loods, die vanaf de verder gelegen loodskotter naar ons schip wordt gebraoht. Aan onze linkerzijde zien we Wight. Veel bosch, en daartuschen rijzen prachtige kasteelen op. We varen zeer dicht onder het eiland langs en kun nen menschen en dieren zelfs onderscheiden. De passa giers zijn in extase bij het zien van dit eiland vol na tuurschoon, En ook uw amateur-journalist is in vervoe ring. Een Englesch vliegtuig cirkelt bov ons schip. We passeeren de „Aquitania," een van de grootste passa giersschepen der wereld. We wuiven elkaar toe. Zijn we op zee niet allen kennissen? Op de reede van Wight ligt een zeer mooi jacht, zeker het eigendom van een Engelschen Lord. Onze scheepskapel opent haar dagtaak met een Engelsch jazz-band-nummer. Zeer toepasselijk! We neuriën mee, en raken weer vertrouwd met de En gelsche klanken. Een goede oefening voor de eerste twee dagen, want we zullen wel veel „How do Iou do's" moeten stamelen. Thans hooren we „Dus musz ein stück vom Himmel sein". Ja, lezer, dat is zeker iets van Hooger hand, deze doortocht tusschen de kust en Wight. Het is onbeschrijf lijk mooi. En dan het weer! Alles werkt mee, om de komst in Engelsche dreven zoo schoon mogelijk te doen zijn. Zoowel dames als heeren zijn zoo luchtig mogelijk gekleed, en ieder bevindt zich op het open promenade dek, waar het zonnetje onze teint donker kleurt. We naderen de haven van Southampton. Ik breek de zen brief hier af, ten einde terstond na aankomst deze cople te kunnen verzenden. Misschien leest gij dan. Za terdag reeds deze eerste beschrijving. Voor vandaag neem ik dus afsoheid van u. TOERIST. Vijftal ter dood veroordeeld. DOOR DE SPECIALE RECHTBANK TE BEUTHEN} "WEGENS HET VERMOORDEN VAN EEN COMMUNIST. NA HET BEKEND WORDEN VAN HET VON NIS GROOTE OPWINDING OP STRAAT. Naar uit Berlijn gemeld wordt, heeft gister de spe ciale rechtbank te Beuthen uitspraak gedaan in het; proces tegen een aantal nationaal-socialisten in ver band met den moord op den communistischen arbei der Pietrzuch, dien zij in den nacht van zijn bed had den gehaald en gedood. Vier hunner werden wegens „politieken doodslag" eru éen wegens aansporing tot moord ter dood veroordeeld, Eén kreeg wegens medeplichtigheid twee jaar tucht huis, drie werden vrijgesproken. Terwijl het bq de voorlezing van het vonnis en van de motiveering in de rechtszaal kalm was gebleven, kwam het onmiddellijk na het einde van de zitting tot opgewonden tooneelen, die zich van de rechtzaal uit op straat voortplantten. Betoogende nationaal-socia listen werden door politiebeambten met stalen helmen op en met karabijnen gewapend uiteen gedreven. Drei gend staken de nationaal-socialisten hun vuisten naar het gerechtsgebouw op. De leider der Hitleriaanscha stormtroepen in Silezië, de gepensionneerde luite nant Heines, die lid van den Rijksdag is, riep bij het verlaten van de rechtszaal: „Dit vonnis zal de vuur baak, het uitgangspunt zijn voor het Derde Rijk!" Groote op wind wig te Beutheiü T1 De Berlijnsche berichtgever van het „Alg. Hsbl." meldt, dat de bevolking van Beuthen naar aanleiding van de gevelde doodvonnissen gisterenmiddag en avond in groote opwinding verkeerde, en dat menj schier van een oproer kon spreken. Terstond na het bekend worden der uitspraak omsin gelde een groote menschenmenigte, in hoofdzaak nazi's, het gerechtsgebouw. De massa nam een zeer dreigende houding aan en maakte aanstalten om de gevangenis te bestormen ten einde de veroordeelden te bevrijden. De politie trad krachtig op en schoot herhaald el ijle met scherp. Zij deed het plein voor het gerechtsgebouw ontruimen en zette de geheele omgeving af, het ge bouw zelf werd door een sterke politiemacht bezet. Een afdeeling nat.-soc. stormtroepen, die uit Bres- lau was gekomen, werd door de politie teruggedreven. Door het ingrijpen van den leider, het rijksdaglid. Hei nes, bleven botsingen achterwege. Tegen den avond was de rust eenigszins teruggekeerd^ Dr. Göbbels over de uitspraak. Dr. Góbbels, een der nationaal-socialistysche leiders, publiceert in den „Angriff" reeds zijn standpunt inzake het vonnis te Beuthen: Hij zegt daarin o.m.: „Deze doodvonnisen zijn het ongehoordste en het schandelijkste, wat wij in de afgeloopen vier jaar hebben be leefd. Deze vijf doodvonnissen zullen den eersten stap betee- kenen naar een nieuwe ontwik keling in Duischland. Wij vra gen da regeering-von Papen, wij vragen den rijkspresident Moeten deze vonnissen ten uit voer worden gebracht? Zal het in het belang zijn van den staat, wanneer de hoofden van deze vijf jonge mannen op het schavot vallen? Zal men wer kelijk hier het voorbeeld stellen, dat in zijn gevolgen zoo afgrij selijk, zoo vreeselijk is, dat men het zich op het oogenblik nog niet durft indenken? Dit ech ter verklaren wij plechtig te genover de openbare meening van het land en van de ge heel e wereld. Deze vonnissen mogen niet ten uitvoer worden gebracht! Deze vonnissen zijn een vuistslag in het gelaat van het nationale Duitschland. Wij hebben 350 kameraden in het graf gelegd. Vol verbittering en grimmigheid hebben wij een latere, wettelijke wraak gezworen. Aan de graven van deze dooden is het bruine leger ontstaan. Een half millioen bruine soldaten heft de kreet aan: de vonnissen van Beuthen mogen niet worden uitgevoerd! Het geldt hier niet meer een kwes tie van tactiek, het geldt hier de vraag, of het geheele nationale Duitschland levensvatbaarheid bezit." Nog tweo Hitlerianen veroordeeld. Uit Insterburg: De speciale rechtbank heeft twee na tionaal-socialisten, die deel hadden genomen aan een schietpartij tusschen nat.-soc. en communisten in den nacht voor de verkiezingen, veroordeeld tot resp. 17 en 5 maanden gevangenisstraf. Telegrammen van de N.S.A.P. aan Hinden burg en v. Papen. v De N.S.D.A.P. heeft aan Hindenburg en Von Papen, telegrammen gezonden, waarin zij protesteert tegen do' „onbegrijpelijke" uitspraak van Beuthen en de verwach ting uitspreekt, dat den veroordeelden onmiddellijk gra tie zal worden verleend; voor de handhaving van den binnenlandsche vrede wordt gratieverleening een nood zakelijkheid genoemd. Dr. Göbbels.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1932 | | pagina 1