Alititei Nieiws-
Het drama te Putbroek.
Doodvonnistp Nazi's
Naar de Middeilandsche Zee
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co, Schagen.
Eerste Blad.
Dinsdag 23 Augustus 1932.
SC1ACER
75ste Jaargang No. 9128
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
lentiën nog zooveel mogelijk In het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT TELEF. No 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERT
TIëN van 1 tot 5 regels f0.85, iedere regel meer 15 cent (bewijsno^
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend1
VrEN4
vijsno J
ekendl
DIT NCMMEB BESTAAT DIT DRIE BLADEN.
Behandeling voor
het Hof.
Zal het stroopersraadsel thans worden
opgelost?
Vader zoowel als zoon houden hun onschuld vol.
Het geheim van de bosschen van Putbroek gaat
thans wellicht ontsluierd worden. Versch in het ge
heugen van velen ligt nog de herinnering aan het
trieste drama en fel is nog de verontwaardiging
over de laffe daad, die hier met voorbedachten rade
moest zijn gepleegd.
Bij de behandeling van dit luguber feit voor de
rechtbank te Roermond, bleek wel overduidelijk hoe
in alle lagen der bevolking meegeleefd werd met
slachtoffers, nabestaanden en daders, met hoeveel
spanning het verloop van het vonnis werd gevolgd.
Men zal zich nog herinneren, hoe plotseling de
gemoederen werden opgeschrikt, toen de Maandag
ochtendbladen van 29 November de eerste bijzonder
heden brachten omtrent de lugubere vondst in de
Putbroeksche bosschen, waar men de lichamen der
vermiste mannen onder een hoop versch opgeworpen
zand ontdekte.
Omtrent middernacht van Vrijdag 27 November
waren de 27-jarige F. Werens en zijn twee vrien
den, de 27-jarige W. Kersten en diens broer, de 19-
jarige M. Kersten, na een kaartavondje de bosschen
van Putbroek ingetrokken, om te gaan zien naar de
strikken, die zij er hadden uitgezet.
Zij keerden den anderen morgen niet te^ug en aan
vankelijk maakte men zich niet ongerust over hen.
Ook zij, die in den nacht schoten hadden hooren
vallen in de bosschen, waren niet bewust, dat zich
daarbij een bloedig drama had afgespeeld.
Zondagmorgen deed de marechaussee, die Zater
dag met een onderzoek was begonnen, de huivering
wekkende ontdekking.
Er werd gezocht en gegist, onuitgesproken werd
nog meer vermoed en tenslotte vond de Officier van
Justitie voldoende termen aanwezig, om over te
gaan tot de arrestatie van den jachtopziener der
Putbroeksche bosschen en diens zoon, H. v. d. E. en
M. v. d. E. Op 1 December had de arrestatie plaats,
terwijl de politie in hun woning nog vijf revolvers
en vier geweren in beslag nam.
In hooger beroep.
Na de veroordeeling van den rechtbank te Roer
mond van 15 jaar voor den vader en 8 jaar voor
den zoon, gingen beiden, die hun onschuld vol
hield, in hooger beroep.
Gister werd voor het Gerechthof begonnen met de
behandeling in hooger beroep.
De belangstelling van het publiek voor deze rechts
zaak was geweldig. Reeds Zondagnacht stonden de
menschen voor 't paleis van justitie om zeker te zijn
van een plaatsje op de publieke tribune.
Er zijn 43 getuigen opgeroepen. De dagvaarding
luidt dat verdachten in den nacht van 27 op 28 Nov.
1931 Willem Kersten tezamen en in vereeniging en
met voorbedachte rade van het leven hebben beroofd
door deze neer te schieten.
Den vader wordt tenslotte nog ten laste gelegd, dat
hij in denzelfden nacht, op hetzelfde tijdstip en de
zelfde plaats, opzettelijk en met voorbedachten rade
Franciscus Hubertus Werens en Matthias Kersten
van het leven heeft beroofd.
Het verhoor.
Als deskundigen worden gehoord geweermaker
Koenen, Dr. Huist en van Waegeningh, scheikundige.
Nadat geweermaker Koenen over cie schietwapenen
een en ander heeft medegedeeld, komt Dr. Hulst
voor het getuigenbankje. Deze verklaart, dat Kersten
is geveld door de hagelschoten. Hij moet nog geieeld
heoben toen de kogelwond werd toegebracht. Waar
schijnlijk is deze het eerst toegebracnt. Uver den af
stand, waarop de kogels zijn toegebracht,, kan spr
niets verklaren. Het meest waarschijnlijke is, dat de
getroffenen den schutter zijn tegemoet geloupen. Van
achtervolgen is geen sprake geweest. Een der schoten
op Werens moet gelost zijn met den loop op de klee-
ren van het slachtoffer gedrukt. Het tweede en het
derde schot waren doodelijk.
Getuige van Wageningh, scheikundige, te Maas
tricht, verklaart pertinent dat de schoten moeten
zijn gelost uit de op verdachten bevonden vuurwa
penen.
Als verdachte v. d. E. Jr. eenige vragen van den
president heelt beantwoord, wijst raadsheer van dei-
Veer op de tegenstrijdigheden in de verklaringen van
verdachte en de deskundigen.
Op een vraag van den president, waarom verdachte
van 9 uur af met Thevissen naar Roermond is ge
weest, antwoordt hij, dat afgesproken was er heen te
gaan om een broek te koopen. De president meent,
dat verdachte flink aangeschoten moet zijn geweest,
wat deze ontkent. De president vraagt wat verdachte
zoolang in Roermond gedaan heelt. Hij antwoordde
er met een broer van Trevissen gekaart te hebben.
Daarna wordt gepauzeerd.
Na de pauze werd als getuige gehoord de wacht
meester Houterman. Deze getuige noemde de bevol
king rustig en ordelijk. Hij nam de eerste verhooren
af. Rijksveldwachter Paulssen zegt direct na de ver
missing der mannen aan 'n stroopersdrama te heb
ben gedacht.
De in beslag genomen jas en broek zijn beide door
de vrouw van vader Van der Elzen herkend, ook
de broek, die de oudste verdachte niet als zijn eigen
dom beschouwt. Toen hij met Houterman bij den
zoon van v. d. Elzen de wapens in beslag nam, is
dezen medegedeeld, dat hij als verdacht werd be
schouwd. V. d. Elzen vroeg echter niet naar de
reden dezer verdenking. Inmiddels waren de lijken
der verslagenen toch ook reeds gevonden.
Getuige heeft geen schoten noch gekerm gehoord.
V. d. Elzen (vader) was een zeer goed schutter. Hij
was den laatsten tijd niet drankvrij en vroeger dronk
hij nooit. De verslagenen zijn wel eens lastig ge
weest, vooral in het stroopen, maar overigens waren
ze wel oppassend. Getuige heeft den zoon wel ge
waarschuwd voor den vader, omdat deze in den
laatsten tijd veel dronk.
De moeder.
Daarna komt moeder M. Kerstens aan het woord,
die met klagende stem vertelt, hoe haar zoon uit
ging en niet wederkeerde.
Moeder Kerstens verklaart ten slotte nog, dat M.
Kerstens en Wehrens geld bij zich hadden. De laat
sten zelfs twee briefjes van f 10. Van dat geld is
nooit iets teruggevonden.
Voorts vertelt ze. dat vader v. d. Elzen reeds
meerdere malen op haar zoon heeft geschoten en dat
deze bang was voor verdachte.
Moeder Wehrens vertelt o.a. dat vader v. d. Elzen
ook op M. Kerstens heeft geschoten. Kerstens is toen
bij haar binnen komen loopen en een half uur
bewusteloos gebleven.
M. Thoolen, vroegere verloofde van Roebroeks,
verklaarde, dat deze doodsbang was voor v. d. Elzen,
had toen een revolver willen koopen, maar getuige
Deze heeft hem eenmaal in zijn buik gschoten. Hij
had hem daarvoor gewaarschuwd. Toen Roebroeks
verdwenen was, heeft zij dadelijk gezegd, dat v. d.
E. hem gedood had.
Jhr. A. van Aefferden, burgemeester van Geule,
verklaart 27 Nov. thuis te zijn geweest. Hij is eige
naar van „Annendaal" en v. d. E. is de eenige jacht
opziener in zijn dienst. Getuige is dien nacht niet op
„Annendaal" geweest. Hij was thuis Daags erna is hij
naar een jachtpartij in Duitschland gegaan en
's avonds nog is hij in België geweest. V. d. E. is 9
jaar bij zijn vader in dienst geweest en 9 jaar bij
hem. Bijzondere instructies heeft hij van spr. niet ge
kregen. Spr. protesteert tegen de berichten dat hij
invloed zou hebben willen uitoefenen op de autoritei
ten. Wat er geschreven is heeft zijn goeden naam
schade gedaan.
Hij is altijd tevreden over zijn jachtopziener ge
weest.
De adv.-generaal wijst er op. dat er verteld is, dat
direct na het gebeurde de zoon van getuige naar
Italië is vertrokken.
Getuige antwoordt geen zoons te hebben, terwijl hij
op een andere vraag van den advocaat-generaal ver
klaart met de zaak zelf niets te maken te hebben
gehad.
Nadat daarna nog een viertal getuigen zijn ge
hoord. die allen bezwarende verklaringen afleggen
in het nadeel van de beide verdachten, wordt de zit
ting verdaagd tot Dinsdagmorgen 10 uur.
Veewagen van den dijk
gereden.
Een der inzittenden er onder verpletterd.
Auto door de politie in beslag genomen.
Op den straatweg van Losser naar Oldenzaal had
gistermorgen om 8 uur een droevig ongeluk plaats. De
veehandelaar H. Hassink uit Losser vervoerde op een
vrachtauto een zevental koeien naar de markt te Olden
zaal. Hij had tusschen den chauffeur en een zekeren L.
plaats genomen. Nabij den tol raakte de auto aan het
slingeren.
De chauffeur kon het stuur niet meer meester blijven.
De wagen kwam op den kop in een veel lager langs
den weg loopende weide te liggen.
Toen H-, die onder den veewagen was geraakt, be
vrijd werd, bleek dat de levensgeesten reeds waren ge
weken.
De andere Inzittenden kwamen met den schrik vrij.
Eén der beesten werd eveneens gedood. H. was ge
huwd en vader van vijf kinderen
De auto is door de politie in beslag genomen. De
vaste zijsohoiten van den wagen waren niet hooger dan
een halve meter en de wagen werd ongeschikt voor vee
transport geacht.
NOORDZEE, a/b „DEMFO, 17 Augs.
In een zeereis, vooral met een van Neerland's groot
ste oceaanstoomers. ligt ongetwijfeld een zekere beko
ring. Reeds bij aankomst aan het groote schip, dat
voor de eerstkomende tien dagen ons „tehuis" zal zijn,
wordt men getroffen door de gezeliige en ongewone
drukte, die op de steigers, in de loodsen en op de terrei
nen van onze groote Scheepvaartmaatschappij „de
Roterdamsche Lloyd" heerscht.
Het is een komen en gaan van passagiers en van
bezoekers, die hun verwanten en vrienden uitgeleide
komen doen. De zorg voor paspoorten en bagage ver-
elscht minder tijd dan men wel zou denken, dank zij de
uitstekende regeling, welke bij deze maatschappij
heerscht, en al spoedig zijn we door alle controleposten
heen, en staan we voor den grooten reus, die „Dempo"
heet. Aan boord dezelfde goede regeling als in de lood
sen, behulpzame Javaantjes wijzen ons den weg naar
onze hutten en zorgen voor de bagage.
Wij loopen het schip eens rond om ons te oriënteeren
en vertrouwd te geraken met alle gangen, dekken en
andere scheepsgedeelten, waar w(j gedurende ons ver
blijf aan boord zullen moeten bivakkeeren. Het vertrek
is bepaald op 3 uur, maar het is reeds over vijf, wan
neer het sein tot vertrek wordt gegeven. Een meeval
ler voor de vele bezoekers, die twee kostbare uren lan
ger bij hun verwanten, die naar Indië vertrekken, heb
ben mogen zijn. Menige traan wordt bij het afseheid-
nemen gestort. Moeders nemen afscheid van hun kin
deren, kinderen van hun vertrekkende ouders, vrienden
en vriendinnen drukken elkaar nog eens krachtig de
hand, en wenschen elkaar een goede toekomst en een
behouden weerziens na lange jaren van scheiding. Het
zijn moeilijke oogenblikken voor velen, maar zoo is nu
eenmaal het leven. Partir c'est mourlr un peu, zegt een
bekende Fransche uitdrukking, vertrekken is een wei
nig sterven, het doet altijd zeer. Langzaam worden de
trossen losgesmeten en nief minder dan 4 sleepbooten
zijn noodig om het groote zeekasteel van den steiger
los te trekken en in vrij vaarwater te brengen.
Statig stoomt ons schip de nieuwe Maas af naar den
Nieuwen Waterweg. Wij passeeren Schiedam, Vlaardin-
gen, Maassluis en bereiken Hoek van Holland, het stad"
je. waar wij den laatsten Hollandschen toren zien. In
middels zijn we aan tafel gegaan, maar het bereiken
van de open zee kan de passagiers niet verhinderen om
even het diner te onderbreken, ten einde door de
groote patrijspoorten van de eetzaal een laatste blik tot
afscheid te werpen op de Hollandsche kust. Thans is
alles water om ons heen.
Na het diner hebben we volopgelegenheid het schip
en de passagiers goed op te nemen. We hooren
Fransch. Duitsch, Engelsch en Hollandsch spreken.
Men sluit zich vlot aan, vooral landgenooten vinden
elkaar gauw. Er zijn veel toeristen naar Tanger en
Marseille, en op het oogenblik, dat ik cleze regelen
voor IJ schrijf, zijn in de conversatie- en rooksalon ve
len bij elkaar om te luisteren naar het scheepsorkestje,
dat er wezen mag. Onze eerste uren aan boord geven
ons de stellige verwachting, dat wij ons niet zullen
behoeven te beklagen. Alles is even comfortabel en ge
zellig en men voelt de zorgen van het dagelijkseh leven
vrdwijnen. Zelfs mt geld kan men aan boord niet te
recht! Een ideale toestand, lezer! Alles gaat op bon
nen. Als het dan later maar niet tegenvalt! De Ja
vaantjes zijn manusjes van alles. Hun tafeldienen Is
keurig. Wat gaat van deze kereltjes een rust uit. De
meesten loopen op bloote voeten, enkelen op Sandalen,
maar allen zijn even geruischloos in doen en laten.
Van zeeziekte heb ik nog niets bespeurd, ook niet
bij de andere passagiers. Het is buitengewoon stil weer,
en het schip vertoont niet de minste neiging om onze
magen overstuur te maken. Moge het zoo blijven!
En thans, lezer, moet ik mijn eerste dagbeschrijving
beeindigen. Het is elf uur, het strijkje gaat naar bed.
en wij ook. Morgenoohtend arriveeren we te Southamp-
ton en gaan van daar een uitstapje maken naar het
summum van natuurschoon, het eiland Wight, aan de
Zuidkust van Engeland. Een rust van een vollen dag
stelt ons daartoe in de gelegenheid, en ik hoop u dit
bezoek aan Wight, in een volgende beschrijving te kun
nen doen volgen, zij het dan ook slechts in uw gedach
ten. Ik zal nu probeeren in mijn bed te komen. Dit
klinkt eenvoudiger dan het wel is, want ik heb de bo
venverdieping en heb in eenige jaren niet aan klimsport
gedaan, zoodat het niet denkbeeldig is, dat de eerste
poging wel eens zou kunnen mislukken. En zal ik, als
ik wakker word, er nog in liggen? Ik hoop u de erva
ringen van deze eerste zeenacht morgen toe te vertrou
wen, en wensch u nu „een goeden nacht en .wel te
rusten".
Donderdag 18 Augustus.
Mijn eerste naoht is om. Ik hen heelemaal uit mijn
gewone doen. Reeds om 6 uur was ik gekleed en wel op
het dek. Ik heb dus reeds den eersten dag met iedere
gewoonte gebroken want vroeg opstaan is mijn ge
woonte niet! Maar je gaat er uit, of je wilt of niet.
want de Engelsche kust zou reeds vroeg in zicht zijn.
Bovendien moet je eerst nog wennen aan het dreunen
in bed. Alles trilt, en dat maakt een rustige slaap in
het begin onmogelijk. Het is anders wel meegevallen,
wat betreft het Inklimmen en er in blijven. Ik was
een der eersten die aan dek kwam, maar al spoedig
volgden er meer. Van de Engelsche kust was nog niets
te zien. Schitterend was de opgaande zon. Het effect op
die wijde waterplas was in een woord prachtig.
Plotseling was ieder uitzicht belemmerd. We zaten
midden in een van de bekende mistbanken van 't En
gelsche kanaal. Onafgebroken loeit de mistsirene, iedere
minuut een lang aangehouden getoeter. Het is dicht om
ons heen. De zon probeert er doorheen te breken, maar
het duurt wel een uur, voordat we eruit zijn. En daar
doemt aan weerszijden land op in de verte. Een klein
sloopje komt uit volle zee naar ons toe. Het is de loods,
die vanaf de verder gelegen loodskotter naar ons schip
wordt gebraoht. Aan onze linkerzijde zien we Wight.
Veel bosch, en daartuschen rijzen prachtige kasteelen
op. We varen zeer dicht onder het eiland langs en kun
nen menschen en dieren zelfs onderscheiden. De passa
giers zijn in extase bij het zien van dit eiland vol na
tuurschoon, En ook uw amateur-journalist is in vervoe
ring.
Een Englesch vliegtuig cirkelt bov ons schip. We
passeeren de „Aquitania," een van de grootste passa
giersschepen der wereld. We wuiven elkaar toe. Zijn
we op zee niet allen kennissen? Op de reede van Wight
ligt een zeer mooi jacht, zeker het eigendom van een
Engelschen Lord. Onze scheepskapel opent haar dagtaak
met een Engelsch jazz-band-nummer. Zeer toepasselijk!
We neuriën mee, en raken weer vertrouwd met de En
gelsche klanken. Een goede oefening voor de eerste
twee dagen, want we zullen wel veel „How do Iou do's"
moeten stamelen.
Thans hooren we „Dus musz ein stück vom Himmel
sein". Ja, lezer, dat is zeker iets van Hooger hand, deze
doortocht tusschen de kust en Wight. Het is onbeschrijf
lijk mooi. En dan het weer! Alles werkt mee, om de
komst in Engelsche dreven zoo schoon mogelijk te doen
zijn. Zoowel dames als heeren zijn zoo luchtig mogelijk
gekleed, en ieder bevindt zich op het open promenade
dek, waar het zonnetje onze teint donker kleurt.
We naderen de haven van Southampton. Ik breek de
zen brief hier af, ten einde terstond na aankomst deze
cople te kunnen verzenden. Misschien leest gij dan. Za
terdag reeds deze eerste beschrijving. Voor vandaag
neem ik dus afsoheid van u.
TOERIST.
Vijftal ter dood
veroordeeld.
DOOR DE SPECIALE RECHTBANK TE BEUTHEN}
"WEGENS HET VERMOORDEN VAN EEN
COMMUNIST.
NA HET BEKEND WORDEN VAN HET VON
NIS GROOTE OPWINDING OP STRAAT.
Naar uit Berlijn gemeld wordt, heeft gister de spe
ciale rechtbank te Beuthen uitspraak gedaan in het;
proces tegen een aantal nationaal-socialisten in ver
band met den moord op den communistischen arbei
der Pietrzuch, dien zij in den nacht van zijn bed had
den gehaald en gedood.
Vier hunner werden wegens „politieken doodslag" eru
éen wegens aansporing tot moord ter dood veroordeeld,
Eén kreeg wegens medeplichtigheid twee jaar tucht
huis, drie werden vrijgesproken.
Terwijl het bq de voorlezing van het vonnis en van
de motiveering in de rechtszaal kalm was gebleven,
kwam het onmiddellijk na het einde van de zitting
tot opgewonden tooneelen, die zich van de rechtzaal
uit op straat voortplantten. Betoogende nationaal-socia
listen werden door politiebeambten met stalen helmen
op en met karabijnen gewapend uiteen gedreven. Drei
gend staken de nationaal-socialisten hun vuisten naar
het gerechtsgebouw op. De leider der Hitleriaanscha
stormtroepen in Silezië, de gepensionneerde luite
nant Heines, die lid van den Rijksdag is, riep bij het
verlaten van de rechtszaal: „Dit vonnis zal de vuur
baak, het uitgangspunt zijn voor het Derde Rijk!"
Groote op wind wig te Beutheiü
T1
De Berlijnsche berichtgever van het „Alg. Hsbl."
meldt, dat de bevolking van Beuthen naar aanleiding
van de gevelde doodvonnissen gisterenmiddag en
avond in groote opwinding verkeerde, en dat menj
schier van een oproer kon spreken.
Terstond na het bekend worden der uitspraak omsin
gelde een groote menschenmenigte, in hoofdzaak nazi's,
het gerechtsgebouw. De massa nam een zeer dreigende
houding aan en maakte aanstalten om de gevangenis
te bestormen ten einde de veroordeelden te bevrijden.
De politie trad krachtig op en schoot herhaald el ijle
met scherp. Zij deed het plein voor het gerechtsgebouw
ontruimen en zette de geheele omgeving af, het ge
bouw zelf werd door een sterke politiemacht bezet.
Een afdeeling nat.-soc. stormtroepen, die uit Bres-
lau was gekomen, werd door de politie teruggedreven.
Door het ingrijpen van den leider, het rijksdaglid. Hei
nes, bleven botsingen achterwege.
Tegen den avond was de rust eenigszins teruggekeerd^
Dr. Göbbels over de uitspraak.
Dr. Góbbels, een der nationaal-socialistysche leiders,
publiceert in den „Angriff" reeds zijn standpunt inzake
het vonnis te Beuthen: Hij zegt daarin o.m.:
„Deze doodvonnisen zijn het ongehoordste en het
schandelijkste, wat wij in de
afgeloopen vier jaar hebben be
leefd. Deze vijf doodvonnissen
zullen den eersten stap betee-
kenen naar een nieuwe ontwik
keling in Duischland. Wij vra
gen da regeering-von Papen,
wij vragen den rijkspresident
Moeten deze vonnissen ten uit
voer worden gebracht? Zal het
in het belang zijn van den
staat, wanneer de hoofden van
deze vijf jonge mannen op het
schavot vallen? Zal men wer
kelijk hier het voorbeeld stellen,
dat in zijn gevolgen zoo afgrij
selijk, zoo vreeselijk is, dat men
het zich op het oogenblik nog
niet durft indenken? Dit ech
ter verklaren wij plechtig te
genover de openbare meening
van het land en van de ge
heel e wereld. Deze vonnissen
mogen niet ten uitvoer worden
gebracht! Deze vonnissen zijn
een vuistslag in het gelaat van
het nationale Duitschland. Wij
hebben 350 kameraden in het
graf gelegd. Vol verbittering
en grimmigheid hebben wij een latere, wettelijke wraak
gezworen. Aan de graven van deze dooden is het bruine
leger ontstaan. Een half millioen bruine soldaten heft
de kreet aan: de vonnissen van Beuthen mogen niet
worden uitgevoerd! Het geldt hier niet meer een kwes
tie van tactiek, het geldt hier de vraag, of het geheele
nationale Duitschland levensvatbaarheid bezit."
Nog tweo Hitlerianen veroordeeld.
Uit Insterburg: De speciale rechtbank heeft twee na
tionaal-socialisten, die deel hadden genomen aan een
schietpartij tusschen nat.-soc. en communisten in den
nacht voor de verkiezingen, veroordeeld tot resp. 17 en
5 maanden gevangenisstraf.
Telegrammen van de N.S.A.P. aan Hinden
burg en v. Papen. v
De N.S.D.A.P. heeft aan Hindenburg en Von Papen,
telegrammen gezonden, waarin zij protesteert tegen do'
„onbegrijpelijke" uitspraak van Beuthen en de verwach
ting uitspreekt, dat den veroordeelden onmiddellijk gra
tie zal worden verleend; voor de handhaving van den
binnenlandsche vrede wordt gratieverleening een nood
zakelijkheid genoemd.
Dr. Göbbels.