De tuinders demonstreeren.
Alltitti Nitiis-
Groote Meeting te Alkmaar.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Van den Neutralen Bond van
Boeren, Land- en
Tuinbouwers.
Transpireerende Voeten,
Donderdag 25 Augustus 1932.
SCliGEII
75ste Jaargang No. 9130
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
jtentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330 INT TELEF. No 20.
Prijs per 3 maanden fl.SO. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f0.85, iedere regel meer 15 cent (bewijsno«
inbegrepen). Groote letters worden naar plaatsruimte berekend1.1
2000 betoogers uit geheel
West*Friesland bijeen.
Op Woensdag 24 Augustus werd te Alkmaar de
groote demonstratie en meeting gehouden van bo-
vengenoemden bond, met het doel e©n protest te
laten klinken tegen de wijze, waarop de regeering
deze categorie van vaderlanders in dezen zoo zwa-
ren tijd aan hun lot overlaat. Ten einde de meeting
te doen slagen was in geheel Westfriesland een op
roep gedaan aan de boeren en tuinders, alsmede aan
de arbeiders uit deze bedrijven om dien dag in Alk
maar vereenigd te zijn.
Om half een naderde een stoet van wel 2000 be
toogers de kaasstad uit de richting Oudorp, een
stoet welke netjes geordend kwam aanmarcheeren
onder do directe leiding van liet hoofdbestuur. Een
uitgebreide politiemacht vergezelde de betoogers, die
werden voorafgegaan door enkele tamboers.
Er waren vertegenwoordigers uit de gemeenten
KoedUk. Oudkarspel, St. Pancras, Warmenhuizen,
Dirkshorn, Zuid- en Noord-Scharwoude, Venhuizen,
Wijdenes, Schellinkhout, Bovenkarepel, Grootebroek
Hoogkarspel, Oost- en West-Blokker, Hoorn, Berk
hout, Oudendijk, Beemster, Sijbekarspel, Hauwert,
Twisk, Abbekerk, Oostwoud, Oudendijk, Obdam,
Heemskerk, Wijk aan Zee, Oterleek, St. Maarten, Lan-
gereis en Harenkarspel.
In de stoet werden vele leuzen medgevoerd, als:
Wij eischen bescherming der Regeering!
Wij eischen door toeslag op producten een
minimum bestaan!
Wij laten ons niet afslachten!
>Vij eischen voor voedselvoorziening der gemeen
schap voor ons bestaanszekerheid!
Geen langzaam moordende credieten!
Wij eischen Sociale rechten!
Wij eischen aanneming der Pachtwetten!
Geen verkoopingen wegens crisisschulden!
,Wij eischen onmiddellijke behandeling van steun
aan don tuinbouw in de 2c Kamer!
Een crisisbelasting van hooge inkomens en ver
mogens verschaft ons de middelen.
Enz. enz.
De route welke werd gevolgd was: Halvemaans-
brug, de Friesche Brug, langs Kanaalkade tot Hel-
Jderschewcg, Landbouwhuis, Groote Kerk, Lange-
ptraat, Huigbrouwerstraat, Laat, Ritsevoort, Kenne-
pierstraatweg, Nieuwpoortslaan, naar den Sted. Mu-
piektuin.
In den tuin merkten we o.a als belangstellenden
pp het Kamerlid Braat en den loco-burgemeester
ivan Alkmaar, den heer Westerhof.
Om twee uur opende de heer Schermer, voorzitter
|van den bond. deze protestmeeting. Spreker heette
^llen welkom. Het is, aldus de heer Schermer, de
groote nood in onze bedrijven die ons naar hier deed
komen. We willen aantoonen, dat de tuindersbevol
king is ontwaakt. We zien den totalen ondergang,
die waarlijk binnen enkele weken werkelijkheid zal
zijn geworden, als de tuinders niet direct en afdoen
de worden gesteund. De groote nood is den regee
ring en den minister wel bekend, maar men neemt
geen notitie van onze ellende. Maar zie, de mentali
teit van de plattelandsbevolking is ter dege gewij
zigd, en we willen ons niet langer goedschiks laten
trappen; we eischen, ja eischen een mcnschwaardig
bestaan. Dezen voortgang zal geven een totale ver
nietiging van ons levenspeil. Zeer terecht ontvan
gen de werkloozen regeeringssteun, maar aan ons,
in nood verkeerende tuinders wordt niet gedacht.
In zwaren arbeid zijn we gedoemd om onder te gaan.
Maar dat is niet te gedoogen. We hebben rechten en
eischen loon naar werken. In de moeilijke jaren
richtte de regeering zich tot de tuinders, die voor de
geheelc bevolking van Nederland hebben geprodu
ceerd, maar nu laat ze die zelfde tuinders in ellende
en armoede omkomen. Grooter en grooter wordt de
schuldenlast der tuinders, die straks geheel ten on
der zullen gaan. Maar, aldus de heer Schermer, dat
zullen we zoo maar niet gedoogen. Met de woorden:
Plattelanders ontwaakt eindigde de voorzitter zijn
openingsrede. (Applaus).
De heer P. Hart spreekt.
Daarna verkreeg de heer Hart uit Koedijk het
woord, die als onderwerp had gekozen: „W aarom
en waarvoor wij demonstreere n."
We zijn. aldus spreker, voor de laatste maal bij
een gekomen. De armoede heeft ons naar hier ge
voerd en dwingt naar verlossing. Wij willen niet
worde gedegenereerd tot paria s. Lang hebben de
tuinders zich ingehouden, want ze zijn niet gauw
in beweging te krijgen. De arbeiders hebben steeds
naar lotsverbetering gestreefd en er om gestreden.
Voor land- en tuinbouwers was dat ook niet noodig,
want die hadden hunne bedrijven. Hiervoor werd
gewerkt en 'gestreden en daar lag hun geluk. Maai
de tijden veranderden en ook de gedachten moesten
veranderd worden. We moeten onze kinderen trach
ten te vrijwaren voor dat wat ons nu treft. Deze ac
tie voeren we om aan te toonen, dat we geen onder
gang willen. Ook willen we geen smart hebben, wij
werkers der aarde. Nog versch ligt het in ons ge
heugen, wat Minister Treub zei. toen de groote oor
log de wereld teisterde: „Denk, tuinders om het Ne-
derlandsche volk. En dat hebben we gedaan. Maar
nu wij, die zelfde redders van toen, om hulp schreeu
wen voor onze vrouwen en kinderen, nu worden we
niet verstaan. Naar men zegt. zal de regeeriug in
September aan ons denken, nu niet, want de hoeren
moeten eerst met vacantie. De tuinders komen later
wel. Zeker, er heerscht overal ellende, maar wij gaan
ten onder en daarom roepen we om hulp. Is deze
behandeling onzen dank? We willen geen langzaam
moordende crisis en wat do tuinderscredieten zijn
zal de toekomst leeren. Wij vragen garantieprijzen
op al onze producten, opdat onze arbeid niet be
loond zal worden met een wegwerpen van onze pro
ducten, als zijnde waardeloos. Het is aan ons om
deze regeering te dulden of niet, want al was het
tot nu toe nacht, nu zijn we ontwaakt en staan pal
voor onze rechten. Onze vaderlandsliefde bestaat
uit het verrijken van den vaderiandscneii bodem en
het voortbrengen van voedsel voor de gemeenschap.
Er blijkt wel geld te wezen voor vernietiging, maar
niet voor opbouw. We eischen een crisisbelasting,
toegepast op degenen die niet door den nood der tij
den worden getroffen. Het is een Christenplicht el
kanders lasten te dragen. We moeten een zijn in het
strijden, solidariteit is een gebiedende eisch.
Mannen, vereenigt U tot een groote macht en sa
men zullen we waken voor een algeheelen ondergang
van deze categorie van het Nederlandscne volk. (Ap
plaus.)
De heer Kaan voert het woord.
De heer Kaan uit Oudkarspel sprak daarna met
als onderwerp: „Onze strijd". Vroeger, aldus
spreker, deden we ons best en leefden sober. We
hadden dan een eenvoudig bestaan, waarmee we te
vreden waren. Nu is het een strijden om het bestaan.
We hebben groot gebrek aan geld om onze bedrijven
in stand te houden en om onze gezinnen het hoogst
noodzakelijke te kunnen geven. De reserve, welke
we ploeterende hebben verzameld, is opgeteerd en
we worden nog eiken dag door de regeeriug met een
kluitje in het riet gestuurd. Maar nu is ons geduld
ten einde. De oogen gaan open en de tuinders ont
waken. Wij willen de regeering tot steun noodzaken
en daarom organiseeren we ons. Eendracht maakt
macht en die macht vvilien we gebruiken. We wer
ken van den vroegen morgen tot den laten avond
en zien elk voorjaar met trots onze zaden ontkie
men, die helaas tot waardelooze producten gewor
den. De vrouwen en kinderen hebben de plaatsen
moeten innemen van onze arbeiders. Daarom is on
ze eisch om steun rechtvaardig. Wel is het platte
land een blok aan 't been gebonden, in den vorm van
de regeeringscredieten. Deze zijn niet gegeven, maar
geleend en als we straks eens weer iets mogen ver
dienen, moeten wc dat afstaan, om onze credieten
terug te betalen. Dan is onze ellende en armoede al
even groot. We moeten steun hebben om niet ten
onder te gaan. Men bedenke wel dat als de tuin
bouw niet wordt gesteund, men straks geld zal moe
ten geven voor armenzorg.
We vragen ons ook af, waarom een tuinder geen
recht heeft op sociale wetten, die hem beschermen.
Zijn wij clan niet even goed mensch als de ar
beiders?
We willen vooruit, we willen werken voor onze
kinderen. En orti de wereld te overtuigen, dat we
waarlijk in ernst om de wereld te overtuigen, dat we
we ons vereenigen. Slaat de handen ineen, mak
kers, het is aan UI
Den heer Veltrop aan het woord.
Daarna sprak de heer Veltrop uit de Beemster over
het onderwerp: Moeten wij ons nog langer laten af
slacht?
Nog bloediger dan de slagvelden uit den oorlog is
de vernieling die in onze gezinnen plaats vindt en
waarmee onze bedrijven worden bedreigt. En met"
angst in het hart vragen we ons af op welke wijze
we zullen worden afgeslacht. De afslachting is reeds
in de mobilisatie begonnen, toen de. regeering ons
dwong om een bepaald pecentage onzer producten
af te staan om daarmee het volk voor ondergang
te behoeden. Dit deden we als mede Christen gaarne.
Maar daar Ibleef het niet bij. De financieele offers
die we in deze. periode van welvaart moesten bren
gen waren niet gering. Maar is het dan niet natuur
lijk, dat de regeering ons nu voor ondergang be
hoedt, nu wij dreigen ten onder te gaan? De regee
ring bracht ons de tuinderscredieten, maar juist
daardoor is er schande over ons gekomen.
Wij konden ondersteuning krijgen als we maar
schriftelijk bevestigden dat we het geleende geld
zouden terug betalen. En juist dit is een schandelijke
eisch geweest. We wisten dat wij dat geld nooit
zouden kunnen terug geven, maar door honger en
ellende gedreven teekenclen we. De regeering ver
leidde ons tot leugenaar en bedrieger, (geroep: juist,
zeker, schande). Dit willen we niet dulden. >Ve zijn
eerlijke trouwe werkers. Maar de regeering zit met
ons in haar maag en denkt hoe eerder weggerot,
hoe liever. De trekhondenwet is ten zegen van de
dieren, maar wij worden niet eens pijnloos afge
maakt als we overcompleet zijn.
Straks kunnen we geen kleeren meer koopen voor
ons en onze kinderen laat staan 't noodige voor onze
bedrijven. We ploeteren van vroeg tot laat en geen
wet is er die ons een menschelijke arbeidstijd voor
schrijft. Onze vrouwen en kinderen werken in de
bedrijven en de gezinnen worden uiteen gerukt.
Maar dat willen we niet langer. Neen, dat niet meer.
We kunnen al die ellende niet aanvaarden in de
wetenschap, dat zoovele anderen zich in weelde ba
den en er auto's jachtn en zelfs vliegmachines op
na houden, terwijl wij van ellende omkomen. Is er
dan geen naasten liefde meer op aarde? Maar we
laten ons niet afslachten. Alles is weg, onze ouders
hebben geen rustige levensavond na al hun werken
en strijden en onze kinderen hebben een duistere
toekomst. We vragen steun, maar als de regeering
daartoe niet bereid is, dan komen onze daden en
staken we tot het jetalen van een cent aan de re
geering.- Kameraden, weest een van zin en laten we
strijden voor ons recht. De nood dringt. Mannen één!
De heer Hoogland.
Kan een crisisbelasting ons de middelen verschaf
fen? Dit was het onderwerp waarmee de heer Hoog
land uit Sint Pancras tot de vergadering kwam.
Spreker zag hierin het middel om aan geld te
komen waarmee dan de noodlijdende tuinbouw kan
worden geholpen. Deze belasting dient dan te worden
toegepast op groote 'nkomens en op de vermogens
Het eerste dan op de hooge inkomens daar deze
positief zijn, terwijl vermogens aan de tijdsomstan
digheden zijn gebonden. Spreker riep uit: ..Ik wou
dat ik minister was, dan zou ik het wel weten." Ik
zou de inkomens tot 2000 gulden onbelast laten
maar iemand die er 10.000 verdient kan ook met
i.000 toe en daarvan kan dus wel aardig wat worden
afgenomen. Spreker wekte de aanwezigen op zich
aaneen te sluiten en zich te vereenigen in den
neutralen bond. Eendracht maakt macht, aldus ein
digde spreker.
De heer Ham aan het woord.
De heer Ham uit Wijdenes besprak het verband
tusschen tuinbouwers en hunne arbeiders. Spreker
begon met er op te wijzen dat de tijden voorbij
zijn waarin er afstand bestaat tusschen de werk
gevers en werknemer, in den tuinbouw. Nu zijn ook
de tuinbouwers er aan toe te strijden voor een
menschwaardig oestaan en staan daardoor zeer na
aan hunne arbeiders. Maar deze hebben veel voor
op de werkgevers. De arbeiders worden beschermd
door sociale wetten en zijn tegen ziekte en onge
vallen verzekerd. Maar wie zorgt er voor den ouden
dag der tuinders jn wie steunt hen bij ziekte en
ongeval? Ook dit moet niet worden vergeten en
daarom is het zoo mooi dat baas en knecht nu
samen hier vereenigd zijn, opdat allen als een man
zullen moeten strijden voor hun rechten als mensch.
Een motie.
Ten slotte werd besloten een motie ter kennis te
brengen van de regéering en de autoriteiten, behel
zende de uitdrukking van den grooten nood in land
en tuinbouw en de eisch om onmiddellijken steun
aan deze bedrijven alsmede de invoering van een
crisisbelasting op groote vermogens en inkomsten.
De meeting gesloten.
Daarna werd dank gebracht aan allen die hebben
medegewerkt om deze meeting te doen slagen en
werd teven 'n opwekking gedaan om in September
mede te demonstreeren in Amsterdam. Hiermede
was deze bijeenkomst ten einde.
Het geheel had een rustig en ordelijk verloop.
Alleen werd tijdenr de demonstratie zoo nu en dan
de Internationale aangeheven en weerklonken uit
roepen als:
Wie brengt er onze centen zoek,
wei Ruys de Berenbrouck.
en: „weg met de politie-terreur".
Maar dit laten we voor rekening van hen, die
meenden op deze wijze hun belangen te dienen.
EEN AMATEUR-VUURSPÜWER.
Jongen ernstig gewond.
De 13-jarige jongen A. B. uit Rotterdamschestraat te
Rotterdam wilde eens probeeren of hij evenals z.g. fa
kirs en varietéartisten vuur kon spuwen. Daartoe nam
hij wat benzine in den mond en hield toen een aange
knipte sigarenaansteker voor de mondopening. Toen hij
de vlam vlak bij zijn mond had gebracht, vloog de ben
zine in brand. De jongen schrok zoo hevig, dat hij ver
gat de benzine uit te spuwen. Aan mond, gelaat, handen
en borst liep hij ernstige brandwonden op. Hij is in het
ziekenhuis aan den Bergeweg opgenomen.
DE SPAARZAME.
Mijnwerker in verzekerde bewaring gesteld
Door de mijnpolitie van de Oranje Nassau Mijnen te
Heerlen is op de mijn Oranje Nassau I te Heerlen aan
gehouden de 25-jarige mijnwerker S., diee en aanzien
lijke hoeveelheid materieel uit de ondergrondsohe wer
ken van de mijn gestolen heeft. Hij nam iederen dag
een aantal gereedschappen in zijn zak mee en deed dit
al eenlge maanden lang. Hij was voornemens een eigen
smederij te beginen. Ook heeft hij bij een ijzerhandelaar
op het stationsemplacement een aantal lasohapparaten
gestolen. De man is in verzekerde bewaring gesteld. De
goederen zijn in beslag genomen en de mijnpolitie stelde
een nader onderzoek in.
Spoorwegongeluk op het
station te Utrecht.
Goederentrein grijpt eenige stilstaande wa
gens in de flank en loopt uit de rails.
De hoofdgeleider gedood.
Gistermorgen te ongeveer half zes is op het Centraal
Station te Utrecht een uit Amsterdam komende goede
rentrein ontspoord.
Hierbij is de hoofdgeleider Kloekke uit Amsterdam,
die zich in een der wagens bevond, gedood. Het slacht
offer was van middelbaren leeftijd en ongehuwd.
De schade is groot. Een vijftal wagens is gedeeltelijk
vernield. De oorzaak van het ongeval is onbekend en
een erstig onderzoek is onmiddellijk aangevangen.
Een geweldig gekke zaak.
Nader verneemt de „Msb." nog het volgende: Om 5.24
uur kwam een goederentrein binnen uit Amsterdam
(Rietlanden) die bezijden het derde perron zijdelings in
botsing kwam met eenige op een naast gelegen spoor
staande rijtuigen. Hoe het mogelijk was, dat hier enkele
wagens onvrij waren neergezet, zoodat de goederentrein
niet kon passeeren, is tot nu toe niet opgehelderd. Toen
de wagens op elkaar liepen, hoorde men over het geheele
emplacement het geweldige gekraak, waarmee eenige
goederenwagens, niet alleen geheel en al uit de rails
werden geworpen, maar bovendien bijna volkomen wer
den vernield. De hoofdgeleider Kloekke- uit Amsterdam,
die zich in de voor hem bestemde ruimte in een der
wagens bevond, geraakte met zitplaats en al onder de
stukken hout en tusschen de verbogen en verwrongen
ijzeren onderdeelen, waardoor hij op slag werd gedood.
Behalve K. waren er geen employé's in den trein. De
machinist bleef geheel ongedeerd.
Dadelijk na het ongeval werd met het opruimings-
werk aangevangen, waarbij men allereerst probeerde het
lichaam van het slachtoffer te bevrijden. Dit bracht
evenwel zóóveel moeilijkheden mede, dat het lijk eerst
tegen elf uur onder den zwaar beschadigden wagen van
daan kon worden gehaald.
De wagens van den goederentrein werden totaal ver
nield en versplinterd. De houten bovenstukken waren
geheel ingedrukt, terwijl dé ijzeren gedeelten verwron
gen en verbogen dooreen lagen. Het was een zware
ruine, terwijl ook de rails en een seinpaal ernstig wa
ren beschadigd.
Daar het ongeval op eenz ijspoor plaats vond, had het
gewone spoorwegverkeer geen vertraging. Van de zijde
der reizigers bestond evenwel zeer groote belangstelling
In drommen sloegen zij het opruimingswerk, waarmede
men voor het vallen van den avond gereed hoopte te
zijn, gade.
Zooals begrijpelijk, heeft het ongeval, dat voor een der
employé's van de spoorwegen zoo treurig is afgeloopen,
onder het personeel veel verslagenheid verwekt.
Handen en Oksels behandele men met
Purolpoeder. Dit is het meest afdoende
middel. In bussen van 45 en 60 ct.
Alleen bij Apoth. en Drogisten.
Gevaarlijke misdadiger
aangehouden.
Die ontsnapt was uit het kranl rzini/nlgeng©-
sticht te Woemse-1. De daflér van den
moordaanslag op inspecteur Paul te Den
Haag.
Eenige jaren geleden heeft in Den Haag een schiet
partij plaats gehad, toen inbrekers by een inbraak op
Houtrust werden betrapt. Daarbij hd de thans 43-jari-
ge H. P. R. een revolverschot gelost op den inspec
teur van politie Paul, die zwaar werd gewond. R. is
voor dat feit tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Zijn straftijd zou 20 April 1943 beëindigd zijn. Na eerst
eenige jaren in de strafgevangenis te Leeuwarden te
hebben doorgebracht, werd R. naar het krankzinnigen
gesticht te Woensel in Noordbrabant overgebracht. Op
8 Mei van dit jaar, 's avonds om 9 uur, wist hij uit dit
gesticht te ontsnappen. Tot voor een paar dagen ble
ven alle nasporingen zonder resultaat. Het vermoeden
bestond dat de man naar het buitenland was uitgewe
ken. De officier van justitie te 's Hertogenbosch loof
de f 100 uit voor het terugvinden van den man.
Dezer dagen kwam de Rotterdamsche recherche er
achter dat de man daar verblijf hield en enkele re
chercheurs kregen opdracht hem te volgen.
Men moest daarbij met de grootste omzichtigheid te
werk gaan want het Haagsche geval had. wel bewe
zen, dat R. een man is, die, als hij in het nauw ge
bracht wordt, voor niets terugdeinst.
Dinsdagavond om half 11 zagen rechercheurs hem op
het Strooveer loopen. Een van hen nam een kloek
besluit en wierp zich, toen hij de kans daartoe schoon
zag, plotseling op R., dien hij met een hevigen vuist
slag tegen de straat werkte.
Wie de mentaliteit van het Rotterdamsche publiek
ook maar een beetje kent, zal er zich niet over ver
wonderen, dat dit optreden al aanstonds protest uitlok
te. Voorbijgangers drongen op en om te voorkomen,
dat men van die zijde zou trachten den arrestant be
hulpzaam te zijn, zag de politie zich wel genoodzaakt
in het kort even mede te deelen. ,dat de man een ge
vaarlijke „moordenaar" was.
Een bewering, die onmiddellijk daarna bevestigd
werd. Want R. had inmiddels kans gezien een revol
ver uit zijn achterzak te halen en niet dan na veel
moeite gelukte het den politiemannen dit wapen aan
den man te ontfutselen, en bracht hem daarna over
naar het hoofdbureau van politie aan het Haagsche
Veer. De revolver bleek geladen te zijn. In de kamer,
gereed voor onmiddellijk gebruik, bevond zich een
scherpe patrpon, terwijl de houder er nog zes bevatte.
Bij fouilleering werden op den man nog 18 scherpe
patronen, benevens een valsche pas gevonden.
Het is ongetwijfeld een geruststelling, dat dit ge
vaarlijk heerschap thans weer onschadelijk gemaakt is
en de Rotterdamsche recherche komt voor haar kranig
optreden in deze zeker een woord van lof toe»