TERUG IN HOLLAND.
Zaterdag 22 October 1932.
SCHAGER COURANT.
Vierde blad. No. 9163
EEN TRIP NAAR DE
BRITSCHE HOOFDSTAD.
Hittegolf-impressies op
k a r n e m e 1 k-d i e t.
De dame'
die zich Bancroft noemde
Zenuwachtig, Slapeloos
en Overspannen
Avonturen
van twee
afgestudeerde
H.B.S.=ers.
(Slot.)
HET verzamelde rund-, pluim- en ),knor"vee
zorgde er voor dat de trekkers bij zevenen
geen pogingen meer konden wagen zich nog
eens om te draaien.
Te zeer was de lucht vervuld van het gekraai, ge
loei en geknor van de „trekkers" die buiten of in
een ander deel van de boerderij hun tenten hadden
opgeslagen.
Op het slaapzaaltje stonden typische waschkasten.
Deze waren van een oud schip gesloopt. Op zeer
eigenaardige wijze moet men zich van deze schceps-
inventaris bedienen.
We gaven de voorkeur aan het wasschen bij don
regenbak.
In de stralende morgenzon was het een verrukking
om het hoofd tot de schouders in een emmer ijskoud
water te steken.
Het ontbijt daar in Yerseke was meer dan stevig
en zou ons minstens tot des middags een uur of drie
van maaggeknor bevrijd houden.
Om haif tien ongeveer hadden we alles ingepakt
en waren we gereed om op te stappen.
In het Hcrbergsboek moesten we nog even een let
tertje schrijven. Er zijn Jeugd-Herbergen waar het een
moeilijke kwestie is om iets behoorlijks in het Her-
bergboek te schrijven. Maar in Yerseke kwamen de
oprechte woorden van lof spontaan naar voren.
Natuurlijk moest een Duitscher het Herbergsboek
weer misbruiken om aan z'n politieke voorkeur
lucht te geven:
Für Hitier, für Freiheit, für Arbeit und Brot,
Deutschland erwache und Juda den Tot.
Dergelijke dingen treft men tegenwoordig meer
dan eens aan in de .Teugd-herbergsboek. Het wijst er
op hoe het nationaal-sorialismc vooral de studeerende
jeugd van onze oostelijke naburen wortel heeft ge
schoten.
Enfin, het was schitterend weer toen we de Jeugd-
Herberg verlieten. Over Krabhcndijke kwamen we op
den hoofdweg die ons Zeeland uitvoerde.
Zeeland heeft op ons een goeden indruk achterge
laten.
Het warme weer maakte dorstig. Het was dan ook
met meer dan gewone belangstelling dat we uitkeken
naar melkbussen en melkzaken.
Onderwijl passeerden we den beruchten overweg bij
Billand Bath en hobbelden over een erbarmelijk stuk
„kinderhoofdjes". Bij de Scheldedam werd het geluk
kig beter.
UHks en rechts 'strekt zich daar do Schelde uit
ï.i ffbeger* eeuwen lag daar ook land. Het zeewater
zit nog stcods onder de Zeeuwsche eilanden te wer
ken. Dat komt omdat de ondergrond uit verschillen
de lagen bestaat, waarvan er sommige zeer poreus
zijn. Deze poreuze lagen nu spoelen weg, waardoor
het land daalt. Zoo verklaart men het „verdrinken"
van het land van Saaftinge en het land van Zuid-
Bevcland.
Hierover behoefden wij ons niet ongerust te makem
De Scheldedam die Zeeland sinds 18G7 uit haar isole
ment verlost en sinds 1915 een rijweg draagt, zag er
vertrouwenwekkend uit. Tegen twaalf uur bereikten
we Bergen op Zoom. In de omgeving van deze plaats
is het prachtig. Bosch partijen, afgewisseld door groote
aspergecultures, vormen een treffend landschap.
In Bergen op Zoom verwerkten we eerst wat
ijsco's.
Door Noord-Brabant.
Veiligheidshalve vroegen we aan den ijscovcnter
hoe bet zat met dat provinciale weggeld dat in Noord-
Brabant van alle gebruikers der provinciale wegen
geëischt wordt.
De man vertelde dat er inderdaad op toegekeken
werd. Voor vreemdelingen waren echter gratis formu
lieren verkrijgbaar bij de rijksontvangers, waardoor
men van dat weggeld h f2.50 per jaar is vrijgesteld.
Het kantoor was tusschen den middag natuurlijk
dicht en aangezien we nog een rit naar Rotterdam
of Den Haag voor de boeg hadden, besloten we het er
maar op te wagen.
FEUILLETON.
Roman van Norbert Garai.
18.
Lord Douglas Davis scheen in het geheel niet te be
merken. dat er in het zaaltje een merkbare onrust ont
stond. Moeizaam haalde hij uit zijn zak een bundel brie
ven te voorschijn, deponeerde deze op de lessenaar voor
fcich en terwijl hij zorgvuldig zijn bril van het foudraal
ontdeed, vervolgde hij op sarcastischen toon: „Ja, der
tig leden der familie Davis schreven mij, dat zij, zeer
tot hun spijt, op dat oogenblik niet in staat waren om
mij te helpen..."
En toen begon hij de brieven voor te lezen, woord
voor woord.
Toen hij het tiende epistel ten einde gelezen had,
stond Lord Drummond op en verzocht hem dringend
aan deze pijnlijke scène een einde te maken.
Lord Douglas borg de brieven in de achteraak van
zijn rok. „Enfin", zei hij, blijkbaar berustend, ,het is
ook eigenlijk niet noodig, dat ik den inhoud van eiken
brief afzonderlijk meedeel. Zij zijn tooh büna allemaal
gelijkluidend. Destijds zou in 'n inmenging in mijn par
ticuliere aangelegenheden op prijs hebben gesteld. Maar
nu wijs ik die af! Ik ben niemand verantwoording schul
dig en ik heb de verre reis van Dundee naar hier on
dernomen om jullie dat te kunnen zeggen!"
De bijeenkomst dreigde haar plechtig cachet te zullen
verliezen. Er vormden zich groepjes, die voor of tegen
Lord Douglas partij kozen.
Lord Hasting Davis trad op den ouden heer toe. Hij
betreurde het ten zeerste hem slechts de linkerhand te
kunnen reiken, daar de rechter ergens bij Amiëns was
achtergebleven. „Je hebt je er dapper doorheen gesla
gen. ouwe brombeer!" zei hij. Lord Douglas op den
schouder kloppend. „Je hebt ons allen eens flink de
waarheid gezegd. Je dertig motieven waren steekhou
dend genoeg..."
In een verborgen hoek van de bibliotheek zat Lord
Berry, slechts vervuld van één wensch, n.1. zijn vader
Het Raadhuis te Halsteren van 1633.
Aan de Noordzijde van Bergen op Zoom vertoonde
zich een melkventer.
Hebt u karnemelk?
Nou. Hoeveel wou u gehad hebben?
We namen ieder een liter, die in stevige teugen
naar binnen ging.
We hadden moeite om met een dikke maag, waarin
de karnemelk bijna hoorbaar heen en weer klotste,
op de fiets te stijgen.
Van Bergen op Zoom fietsten we noordwaarts.
Prachtige asphalt- en betonwegen gleden onder ons
door. Was dat het weggeld soms?
In Halsteren, een oud „stadje, .kpii^ép^vp^niet na-s
laten een foto te neiheii van .hcj..ra&dhijis' van 163$
en de kerk er achter.
Bij verhaal no. 6 stond..het geval reeds afgebeeld,
maar wij voegen het hier nog eens aan toe.
Zoovele grootscherc en vreemde dingen hadden ons
in het buitenland al geimponeerd, maar van dit een
voudige degelijke Hoilandsche groepje raadhuisje,
kerkje en die boom er bij straalde een weldadige
vertrouwelijke gloed af. „Eigen haard is goud waard"
en „Oost West, thuis best", lieten zich als nooit te
voren voelen.
We moesten de sokken er een beetje inzetten.
Dies stevenden we op Steenbergen af. In ons eerste
verhaal noemden we Zevenbergen abusievelijk Steen
bergen. 'n Belangstellend lezer kwam het ons al gauw
vertellen, vandaar dat hier de foirt hersteld wordt.
Door Steenbergen weer Noordwaarts. In Dinteloord
informeerden we hoe laat de boot van Willemstad
naar Numansdorp ging. Precies om 2 uur ging er één.
De volgende ging om kwart over drie. Het was pre
cies half twee en de A.N.W.B. vertelde ons dat, de af
stand 9.8 K.M. was.
Het moest dus hard gaan. En het ging hard. Wel
hadden we er zoo n 60 a 70 K.M. opzitten, maar we
waren fit en kiplekker, de wegen waren goed en de
wind stond, als hij er geweest is. in den rug.
De karnemelk was dan ook heelemaal op toen we
met een reuzevaart om vijf voor twee op het bootje
stonden. Deels had de karnemelk onze gewrichten vet
gehouden: voor het andere, overgroote deel had zij
het transpiratieproces ondergang was naar de huid
verhuisd.
vóór diens vertrek niet meer te ontmoeten. Misnoegd
trok hij aan zijn sigaret. De oude heer had hem oip on
beschaamde wijze voor den geheelen familieraad gebla
meerd. Het was trouwens heelemaal een dwaze geschie
denis. Elis had den familieraad bijeengeroepen om af-
weermaatregelen fe treffen tegen Nicole Irvine. En wat
was het resultaat? Dat allen zich verontwaardigd toon
den. Maar niet over haar... over hem! Over hem. den
verkwister! Hij had zich 'n ernstige philippica van Lord
xiasting moeten laten welgevallen en ook andere leden
van het gezelschap hadden zich ^gedrongfen gevoeld
hem eens te vertellen, hoe ze over hem dachten...
..Hallo, Berry", hoorde hij plotseling een stem naast
zioh. „Waarom zit je hier zoo alleen? Ik heb je al overal
gezocht"
Berry keek op. Voor hem stond, vroolijk lachend,
Lord Baynes Davis, bijgenaamd Baby. „De oude heer
heeft je eens flink de waarheid gezegd, ouwo jongen.
Nu ik zou het maar niet aJ te zwaar opgenemen. Je
moet oude menschen toch ook eens aan het woord laten
komen."
Hij trok een stoel bij en nam naast Berry plaats. „Luis
ter eens even," zei hij vertrouwelijk. „Ik heb twee dagen
verlof. Daarna moet ik naar Parijs terug. Doe jij me
nu een plezier en stel me eens voor aan je nieuwe zus
ter, Berry!"
„Ik denk er niet aan," riep Berry woedend. „Die blijft
voor ons allen een vreemde. Ik verzoek je dringend
daarvan goede nota te willen nemen. Baby!"
Baby wierp hem een verbaasden blik toe. Hjj zweeg
even. doch bleek niet in staat zijn nieuwsgierigheid
.,n^onc*erdrukken. „Ik heb me laten vertellen, dat
zij bijzonder knap is, Is ze blond of donker, Berry?"
„Als je wilt weten, hoe zij er uit ziet, moet je dat maar
Scotland Yard vragen. Daar zuilen ze wel een foto van
haar hebben. En als je je missohien ook nog voor haar
vingers interesseert... Scotland Yard zal je daarvan ze
ker een mooien afdruk kunnen laten zien..."
Savages neemt een besluit,
Jules Savages vertoefde in Manchester. Zijn berichten
dienst functioneerde zoo goed, dat hij nog dienzelfden
avond op de hoogte was van het resultaat der in een
familieraad gevoerde besprekingen. Een uur later ver
soheen bij Mr. Haynes een reporter en de Daily Mail,
welk blad in de eerstvolgende ochtend-editie zijn lezers
een sensationeel artikel voorzette, dat tot opschrift
droeg; Avontuurlijke loopbaan van een actrice.
Een brandende zon geleidde ons over het Hol-
landsch diep. Dat was maar goed ook, want we waren
door en doornat van het transpireeren.
Aan boord troffen we twee Engelsche padvinders
aan. Ze zouden een trektocht door ons land maken,
doch- konden geen woord Hollandsch. Ze verzochten
ons in hun boekje op te schrijven, wat ze aan deze
of gene boer zouden moeten vragen als ze er de tent
wilden opzetten. Gaarne gaven we aan hun wensch
gehoor. In Numansdorp raakten we ze kwijt. Zij gin
gen door naar Rotterdam; wij zouden zien dat we
wat eten kregen. Een bakkerij was gauw ontdekt.
Met een witbrood en een bruinbrood gewapend, gin
gen we op de zuivelfabriek af. Hier werden we har
telijk ontvangen. In de fabriek mochten we ons brood
opeten. Het was er heerlijk koel. Er lag een dikke
waterslang op den grond, waaruit een appetijtelijke
straal water over den betonnen vloer uitvloeide. Wat
was er minder eenvoudig om de polsen en armen er
even onder te houden!
We bestelden een liter karnemelk de persoon. Een
half pond boter voor het brood en een halve flesch
melk voor „het lekker" na.
Maar aan den anderhalven liter, vloeistof moesten
we nog een hal ven liter karnemelk toevoegen, alvo
rens we voldaan waren.
De „braspartij" had ons niet arm gemaakt. We wa
ren misschien een gulden samen kwijt.
Van Bergen op Zoom tot Numansdorp hadden we
1 op 40 geloopen en als onze „motoren" van Numans
dorp naar Den Haag nu maar 1 op 25 liepen, dan zou
den we met de opgenomen karnemelk wel in de Sche-
veningsche Jeugdherberg komen.
Hoe we nog op de fietsen gekomen zijn mag een
wonder hoeten. Vast staat dat we bij elk hobbeltje
in den weg een soort maagverzakking wnarnamen.
Over de Zuid-Hollandsche eilanden gingen we op
Rotterdam af. Aan den overkant van Gosschalksoord
in IJsselmonde, hebben we een kwartiertje peren zit
ten eten en aangezien met „in het veen niet op een
turfje zag", reden we voor enkele centen met de zak
ken vol verder.
In Rotterdam kwamen we langs Waalhavén aan
het pont. Na het lappen van een lekke band staken
we de Maas over.
Het was nog pas vijf uur. De keus tusschen de Rot-
tcrdamsche en de Haagsche (eigenlijk Schevening-
sche) Jeugdherberg viel ten gunste van de laatst
genoemde uit. Zoo doorkruisten we zonder aan te leg
gen dc Rottestad. Juist buiten Rotterdam reed een
groote vrachtauto, die naar Den Haag ging, ons ach
terop. We klopten'gelukkig niet aan doovemans-
ooren; we mochten mee!
Het was een zeer brutale chauffeur Want op den
smallen drukken weg van Rotterdam naar Delft
gierde hij er met zijn zcswieler overheen en sneed
dc meeste luxe wagens.
Het was lang geen pretje op den stootenden laad
bak. Een doordringende vischmeel- én kunstmestreuk
-ovcrheorschte en de fietsen werkten als lagen ze op
rolletjes.
We kwamen vrij gemakkelijk in Den Haag. Reeds
om zeven uur hadden we de Jeugd-Hcrberg in de
Vijzelstraat te Scheveningen te pakken.
Eerst moesten we de stank van het vischmeel weg-
wasschen. Zelfs in onze kleeren was hij blijven han
gen!
Op de slaapzaal was het nogal rumoerig Maar we
hadden zoo'n gezonde dosis slaap, dat m'n acroba-
Een herinneringl
Het avondblad van de Times wijdde een artikel van
twee kolom lengte aan deze opzienbarende affaire. Het
kwam ln hoofdzaak met dat van de Daily Mail over
een: slechts het opschrift vertoonde een kleine afwij
king, want de Times vermeldde met vette letters in
de kop: Van actrice tot lid van den raad van toezicht
der Safety Trade Company!
Zooals Savages %*erwacht had baarde het roman-
tiesch verhaal van het Iersche tooneelspeelstertje. dat
uit liefde voor een haar onwaardige tot oplichting ver
vallen was. onder het krantenlezend publiek geweldig
opzien. Een modern sprookje! Zij was de adoptiefzuster
geworden van denzelfden man, voor wie zij indertijd zoo
vernederd was.
Een dag later vond men de geschiedenis van Lady
Nicole Davis in alle bladen, tot welke politieke partij
deze ook behoorden. Opgesmukt met vele tragische bij
zonderheden. ontsproten aan het fantastische brein van
al te actieve reporters, woekerde het verhaal voort in de
buitenlandsohe pers, vond ook daar gevoelige lezers en
wekte bewondering en afgunst.
En zoo kon het gebeuren, dat Berry en Elis overal
waar zij zich vertoonden, bestormd werden met nieuws
gierige vragen, waarom men Lady Nicole.Davis niet te
zien kreeg, of deze jongedame werkelijk over zulke bui
tengewone koopmanstalenten beschikte en hoe het dan
toch eigenlijk gekomen was, dat zij de adoptiezuster van
Berry werd.
Het viel niet gemakkelijk op deze vragen te antwoor
den. Elis moest tot haar niet geringe verbazing en ver
ontwaardiging erkennen, dat haar man er Inderdaad in
geslaagd was Nicole in de voorname kringen van Lon
den te introduceeren en zij begon den dag te vreezen,
waarop zij deze Nicole in de salons zou ontmoeten. Zoo
kwam het, dat zij een of andere uitnoodiging eerst dan
aannam, wanneer zij een nauwkeurige opgave ontvan
gen had, wie tot de gasten zouden betoooren.
Berry, bij wien zij herhaaldelijk naar de gedragingen
van Nicole, die nog steeds in hetzelfde huis woonde,
informeerde, kon haar geen inlichtingen verschaffen.
Hij wist slechts, dat zij 's morgens om aoht uur de wo
ning verliet om zich naar het kantoor van Savages te
begeven. Daar bleef zij dan verder den geheelen dag.
Eerst om zes uur 's avonds kwam zij weer thuis. Dat
leek er dus veel op, of zij tot de vrouwelijke employé's
van het Jules Savages concern behoorde.
Berry had getracht hierover iets meer te weten te
komen, maar het was bij een poging gebleven. Geduren
de de eerste week, dat Nicole bij hem inwoonde, had
Mijnhardt's Zenuwtabletten
zullen Uw zenuwen kalmecren en sterken
en Uw slapeloosheid verdrijven.
Buisjè 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
tische „bovenslaap" na een kwartier de pogingen
om me wakker te houden, staakte.
Den anderen dag hebben we rust gehouden. En dat
was goed bekeken. Het was zoo warm als het nog
nooit geweest was. In de Wagenstraat en op het
Spui werden we haast duizelig van de warmte. Op
den daktuin van de Bijenkorf was het nog eenigs-
zins uit te houden.
Een paar ice-cream soda's sloegen in. Trekkers-
zuinigheid werd even opzij gezet!
Langzaam wachten we het oogenblik af waarop
on ze magen zouden beginnen te rammelen. Om een
uur of twee kwam het. We -hebben toen een restau
rant opgezocht.
Biefstuk, groenten en aardappels. Vooral echte
lekkere Hoilandsche aardappels. Als een bijzondere
lekkernij werden deze lang ontbeerde spijzen ge-,
nuttigd. Ondanks de warmte zaten we met winteiv
sche élan te bikken!
Na afloop van de smulpartij hebben we een lees
zaal opgezocht. Hier was het heerlijk frisch en men
behoefde zich niet uit te sloven. Er was een schat
van lectuur en er stonden meubelen, die heel wat
behagelijker zaten dan de harde stoelen en banken
van een jeugdherberg.
Des avonds hebben we ons weer in het gewone
leven gestort. Familiebezoek en kranten lezen. Met
een voel je dan dat je in een andere sfeer komt.
Toch deed die vertrouwelijk aan.
Den anderen morgen om kwart over acht stapten
we den Scheveningsche jeugdherberg uit.
Tempo tempo!
Goed weer schitterend zelfs voor den wind, welge
moed en buitengewoon frisch.
Geen wonder dan ook dat we de voeten stevig op
de pedalen drukten en met een reuze vaart over
Wassenaar naar den prachtigen asphaltweg, die
langs de duinen voert, reden.
Niet zoo hard man, 't is geen aangenomen werkl
Beurtelings zenden we dat tot elkaar. Maar onwille
keurig bleven we de sokken er in zetten.
Om twaalf uur waren we dan ook in Castricum.
Hier ondergingen we de zegeningen van familie op
de reisroute. We werden onthaald, als vreesde men
dat we al dien tijd niets gehad hadden.
De plaats van bestemming naderde. Om twee uur
hadden we Alkmaar.
Tusschen Schoorldam en de Zijpersluis kregen we
ons laatste het zevende lekke bandje!
In een huisje leenden we een goede voetpomp en
in 10 minuten was alles voor elkaar.
Tempo, tempo, maar weer. De hittegolf deerde ona
niet.
Hoe we verder thuiskwamen kan ieder zich voor
stellen.
Eerst blij dat je toch maar weer rustig op het plat
teland in Nederland zit; later met verlangen terug
denkend aan dien fijnen tijd. in het buitenland.
Besluit.
Ondanks alle ontberingen alle tegenslagen, komt
die liefde voor het reizen en trekken weer in ons
boven. De wereld bekijken, er op uit Het hoeft niet
veel te kosten. Leert met weinig gemak tevreden
te zijn.
Vooral de jongelui zou ik op het hart willen druk
ken: legt iets over en maakt a.s. zomer een reis.
Pakt do fiets, desnoods de motor of auto, maar reist.
Hef is tegenwoordig zoo gemakkelijk. Jeugdherber
gen maken U het leven goedkoop.
In alle mooie streken van ons land staan ze. In
Duitschland en Engeland vindt men ze ook overal.
De eerste goede stap die onze lezers dan ook kun
nen nemen is: een briefkaartje te schrijven naar de
Nederlandsche Jeugd-Herberg Centrale, Plantage
Franschelaan 14, Amsterdam C, en te vragen naar
een aanmeldingsformulier.
We hebben het een plicht gevonden den N.J.H.C,
dezen dienst te moeten bewijzen als blijk van, dank
voor al het goede wat zij meehielp tot stand brengen
voor de jongeren en waarvan ook wij al zoovele kee-
ren mochten profiteeren.
Dan besluit ik deze reisverhalenreeks met een
woord van dank voor de betoonde belangstelling van
lezerszijde enmet de hoop dat ik het volgend
jaar weer een reis voor U mag beschrijven.
HENK JONKER Hz
hij steeds om drie ur 's middags zijn woning verlaten
om daarin eerst 's avonds laat terug te keeren. Hij deed
dat o«m een ontmoeting met Nicole te vermijden, doch
tot zijn verbazing constateerde hij al spoedig dat Nicole
zich niet in het minst om hem bekommerde.
Wel zag hij, dat in den loop van den tijd veel in zijn
woning veranderde. Meubels werden van hun plaats ge
haald. er doken nieuwe kussens op en de muren wer
den versierd met welgeslaagde etsen en schilderijen. De
verwaarloosde tuin werd weer in orde gemaakt en op
zekeren dag verscheen Tommy bij zijn meester, om de
zen met een verongelijkt gezicht mede te deelen dat
Mylady een kamenier en* een keukenmeid had aange
nomen.
Dit alles hield Berry's gedachten dusdanig bezig, dat
hij, toen er wederom een week verloopen was, op zeke
ren avond besloot thuis te blijven en Nicole op te wach
ten.
Het diner had geen geanimeerd verloop. Nicole was
zeer stil. Zij beantwoordde zijn vragen slechts met een
enkel woord. Eindelijk haalde hij twee plaatsbewijzen
voor de schouwburg te voorschijn en verzocht haar hem
dien avond te willen vergezellen.
Zij wees dit aanbod echter beleefd, maar beslist van
de hand. Zij had hoofdpijn, was moe van het werk en
zij had zioh voorgenomen vroeg naar bed te gaan.
En met een korten groet verliet zij de kamer...
Drie weken lang had Savages in Manchester doorge
bracht, alvorens hij er in geslaagd was de zakelijke
transacties, welke zijn aanwezigheid daar ter plaatse
noodzakelijk maakten, tot een bevredigend einde te
brengen.
Direct na zijn terugkomst liet hij het bestuur der S*>
fety Trade Company ervan in kennis stellen, dat het
Jules Savages concern de bijeenroeping van een buiten
gewone algemeene vergadering verlangde.
De redactievan de Daily Mail ontving bericht, dat
op deze vergadering Lady Nicole Davis een referaat zou
houden over het doel van de nieuw opgerichte maat
schappij. „Je zult eens zien, Haynes", zei Savages, ver
genoegd tot zijn secretaris, „hoe dat inslaat!" Wij zul
len de Victoriazaal voor dit doel huren. Daar kunnen
we 1500 menschen bergen en ik vermoed, dat de ruuate
nog te klein zal zijn. Van de firma's, die zich thans in
de Safety Trade Company vereenigd hebben, zal geen
enkele aandeelhouder op het appèl ontbreken. Allen zul
len popelen van nieuwsgierigheid om Nicole Irvine te
zien en te (hooren. Dat is van belang, Haynes, want ook
