Spanje's politiek in binnen- en buitenland.
Kantongerecht te Schagen.
DE BINNENLANDSCHE TOESTAND IK SPANJE.
ONDERDRUKTE PERS.BANNELINGEN
IN AFRIKA, FRANKRIJK, SPANJE
EN HET VRAAGSTUK DER
MIDDELLANDSCHL ZEE.
(Van onzen reizenden correspondent.)
MADRID, 10 October.
Nu, tegen dat ik de Spaansche hoofdstad en haar
omgeving verlaat, is het mijn plicht eens enkele woor
den te wijden aan de Spaansche binnen- en buiten-
landsche politiek, die den beschouwer van verre wel
zeer verward moet schijnen.
Na den mislukten staatsgreep van 10 Augustus,
mocht men de hoop koesteren, dat de atmospheer ge
heel gezuiverd zou zijn, cn de jonge republiek in vol
zelfvertrouwen rustig de toekomst tegemoet zou gaan.
Dit is evenwel niet het geval. Op de republikeinsche
regeering drukt nog steeds als een nachtmerrie de
angst voor een monarchistische beweging, die het ko
ningschap zou kunnen, herstellen. Éigenaardig is
deze angst voor rechts, daar zoowel volgens vele
Spanjaarden als volgens alle builenlandsche kenners
der Spaansche toestanden het groote gevaar niet van
rechts, maar veel meer van uiterst links dreigt.
Op het land is een sterke beweging voor loonsver-
hooging gaande, maar deze volkomen begrijpelijke be
weging is op .zichzelf niet als een gevaar te beschou
wen. De loonen der landarbeiders zijn schrikbarend
laag. Ze bedragen in vele streken nog niet meer dan
avier peseta (tachtig cent) per dag. Dikwijls maakt
het weder den arbeid op het land onmogelijk en op
zulke dagen wordt niets verdiend. Men kan dus moei
lijk anders dan sympathiek staan tegenover een be
weging welke ten doel heeft die loonen aanmerke
lijk te verhoogen. Wilde elementen trachten evenwel
in dezen zuiver economische en volkomen gerecht
vaardigde beweging extremistische politiek te men-
gèn. Een, naar men zegt door het buitenland betaalde
propaganda werkt in dezen geest en hier en daar
kwam het gedurende vergaderingen reeds tot een
strijd tusschen de arbeiders onderling, waarbij doo-
den én gewonden vielen en de politie krachtdadig
moest ingrijpen om de orde te herstellen. De nieuwe
agrarische wet, die grond ter beschikking van de ar
beiders stelt, zal misschien verbetering brengen in de
toestanden op het platteland.
De angst voor rechts en herhaalde excessen van
uiterst links, hebben de regeering kopschuw gemaakt
en van ouds weten we, dat angst een slechte raad
geefster is. Op de dagbladpers wordt thans door de
republikeinsche regeering een zoo strenge censuur
uitgeoefend als men onder monarchie vrijwel nimmer
heeft gekend. Andere dan regeeringsgezinde bladen
worden niet toegelaten, waardoor een soms toch heil
zame critiek op de daden der regeering onmogelijk is
gemaakt. Zelfs het in het buitenland algemeen be-
kende gematigde blad A.B.C. kan sedert maanden
niet. meer verschijnen. Met mondelinge critiek op den
bestaanden toestand zijn de menschen ook in gewone
gesprekken zeer voorzichtig geworden. Onder mijn
Spaansche kennissen heb ik langzamerhand ontdekt
ontevredenen met het huidige systeem( maar klaar en
duidelijk hebben ze zich niet uitgesproken, behalve
een enkelen keer als ik met een hunner eens alleen
was. Is deze angst voor meeningsuiting onder de dic
tatuur van generaal Primo de Rivera nog grooter ge
weest? Ik weet het niet, maar kan het nauwelijks
aannemen.
Er is reden voor zulk een angst, want de republi
keinsche regeering en Spanje bezit volmachten- en
past methoden toe, die wij in ons koninkrijk volko
men ontoelaatbaar en ln strijd met de eerste begin
selen van het recht zouden achten en die bij ons on-
mogelijk zouden zijn.
Bij dozijnen worden menschen verbannen naar een
der Spaansche koloniën in Afrika, naar Cisneros, op
de „Rio de Oro'\ de Goudkust, Zulk een verbanning
zou bij ons natuurlijk onmogelijk zijn. Maar het al
lerergste is, dat deze verbanning plaats heeft niet bij
rechterlijk vonnis, doch bij eenvoudig regeeringsbe-
vel Als de Spaansche minister van binnenlandsche
zaken een persoon verdacht vindt, heeft hij geen rech
terlijk vonnis noodig om zoo'n persoon naar Afrika te
laten transporteeren. Hij onderschrijft een desbetref
fend bevel en de politie zorgt voor de rest. Niemand
protesteert. Wie zou den moed daartoe hebben?
Nog de vorige week werden ruim honderd banne
lingen op een schip weggevoerd naar hun verban
ningsoord. Onder hen was kapitein Sanjurjo, de zoon
van generaal Sanjurjo, den hoofleider van den Staats
greep in Augustus. De kapitein stond tegelijk met
zijn vader terecht. De generaal werd ter dood veroor
deeld, zooals men zich herinneren zal, doch dit dood
vonnis werd door den president der republiek in over
eenstemming met den ministerraad veranderd in le
venslange opsluiting. De zoon echter wérd vrijgespro
ken. Niettegenstaande dit vrijsprekend vonnis is hij
thans bij eenvoudigen administratieven maatregel
verbannen, tegelijk met ruim honderdveertig ande
ren. Een nieuwe groep zal hen weldra volgen.
De republikeinsche regeering gaat hierbij niet bui
nu kunnen wij wel eenige reclame en sensatie gebrui
ken!"
Daarop verliet Savages zijn kantoor om zioh naar de
tweede étage van het gebouw te begeven. Voor een der
deuren bleef hij staan en las met ziohtbaar welgeval
len het opschrift van een koperen naamplaatje, dat op
deze deur was aangebracht: Lady Nicole Davis, Lid
van den raad van toezicht der Safety Trade Company.
In de beste stemming trad hij Nicole's kantoor bin
nen. Hij vond haar aan een schrijftafel, welke met boe
ken en papieren overdekt was. Met een van vreugde
stralend gezicht stak zij Savages haar hand toe. „Wij
hebben u allen zeer gemist; u bent lang weggebleven,
Mr. Savages."
„Ja, er was heel wat te doen in Manchester". Hij trad
nader aan de schrijftafel en wierp een blik op de boe
ken, welke daar verspreid lagen. „Wat? Zakenpapieren
Exposé's? Verslagen van algemeen® vergaderingen?
Wat is dat dan voor lectuur?"
Eenigszins verlegen keek zij hem aan.
„Ik heb de drie weken van uw afwezigheid gebruikt
om mij, zoo goed en zoo kwaad als dat ging, op de
hoogte te stellen van het Jules Savages concern. Ik
meen, dat ik daarover wel iets meer mag weten, nu ik
dit concern in den raad van toezicht der Safety Trade
Company representeer..."
Een geamuseerd glimlaohje speelde om Savage's lip
pen. Hij vroeg, hoe zij zioh dat eigenlijk gedacht had.
Het was geen kleinigheid een zoo gecompliceerde mate
rie onder de knie te krijgen en zij moest zich het hoofd
maar niet breken over dergelijke nuttelooze dingen. Hij
nam tegenover haar plaats. „Ja taak is niet zoo heel
omvangrijk. Zij bestaat alleen hieruit, een door mij ge
schreven rede, welke Mr. Haynes je in een kwartiertje
zal overhandigen, op de eerstvolgende algemeene verga
dering van de Safety voor te lezen."
Nicole voeilde zich zeer teleurgesteld. „En is dat al
les, wat u van mij eisoht, Mr. Savages?* vroeg zij be
drukt.
„Natuurlijk is dat alles. Wat dacht je dan?"
„Ik dacht", antwoordde zij spijtig, dat ik mij op de
een of andere manier in uw bedrijf nuttig kon maken."
„Onzin, kind! Ga jij maar wandelen. Amuseer je, zoo
veel je wilt en laat de leiding van de zaken maar aan
ons, mannen, over."
Nicole keek zwijgend voor zioh uit. Zij voelde zich
verongelijkt. Mr. Savages onderschatte haar krachten;
hij hield haar voor een oppervlakkig persoontje.
ten haar boekje, want er is een wet, welke haar tot
zulke maatregelen machtigt, de wtt van 21 October
1931, maarzulk een wet moet ons bewoners van
een constitutioneele monarchie nogal zonderling
voorkomen.
De republiek heeft op militair gebied eenige ingrij
pende veranderingen gebracht. Ten eerste heeft ze
met zachten drang een groot aantal officieren, die
haar niet republikeinsch genoeg waren, in de reserve
gezet Maar dan ook is ze bezig dit leger, dat tot nu
toe feitelijk niet meer dan een parade-leger was, met
een anderen geest te bezielen. Juist dezer dagen heb
ben op ruim honderdvijftig kilometer van Madrid
manoeuvres plaats, waarbij de oorlogstoestand zoo
goed mogelijk wordt nagebootst, iets wat vroeger niet
gebeurde. Nieuw anti-vliegmachine-geschut werd
daarbij in het veld gebracht en een aantal militaire
attaché's woonden de oefeningen bij. De bladen wij
den uitvoerige artikelen aan deze manoeuvres.
Waarom is dit alles? Waarom moest de lichting
voor dit jaar weer worden vastgesteld op meer dan
150 000 man? Men zou meenen, dat Spanje aan zulk
een buiten verhouding tot zijn draagkracht sterke
weermacht geen behoefte heeft veilig als het ligt
achter den beschuttenden wal der Pyreneeën, gren
zend aan een staat. Frankrijk, die niet den minsten
lust heeft zich een nieuwen vijand te maken. Eenige
Spanjaarden uitten tegenover mij de meening, dat de
Spaansche regeering voornemens zou zijn meer ac
tief deel te gaan nemen aan de Europeesche politiek
ZITTING VAN DONDERDAG 20 OCTOBER.
(Kantonrechter Mr. H. Judell, te Bergen).
AANGEHOUDEN.
De zaak tegen den heer N. M. wordt aangehouden,
daar verdachte zich op het oogenblik in het Ziekenhuis
te Alkmaar bevindt, waar hij als slachtoffer van de
Maandag plaats gehad hebbende aanrijding te 't Zand
is opgenomen.
GEEN AANLEIDING GEWEEST OM AAN
TE RIJDEN.
Corn. K. te Barsingerhorn had onlangs voor zijn
vader de melk gereden. Het was geen gelukkige dag
voor hem, daar hij in den Korten Burenweg de auto,
bestuurd door dr. Hoogkamer uit de Wierlngermeer,
aanreed. Laatstgenoemde was voor alle zekerheid maar
stil gaan staan op den berm, doch ondanks werd het
achterspabbord van zijn wagen aangereden.
Verdachte, die doorgereden was, was nu nog zoo
waarheidlievend om te zeggen, dat indien hij voorzich
tiger had gereden, de aanrijding niet gebeurd zou zijn.
Door deze ruiterlijke bekentenis was natuurlijk het
pleit spoedig beslist en de ambtenaar van het Q.M.,
die het toch al niet erg op melkrijders voorzien heeft,
vroeg maar eventjes f 30 boete of 30 dagen hechtenis.
De uitspraak luidde f 15 of 15 dagen.
DE BURGERVLOTBRUG WORDT BERUCHT.
De rijksweg van Alkmaar naar Den Helder langs het
Noord-Hollandsch Kanaal begint om zijn vele verkeers
ongelukken, waaronder helaas talrijke ernstige, een
zékere vermaardheid, of beter misschien beruchtheid,
tp krijgen.
.De..plek bij de Burgervlotbrug heeft daar dezen
zomer het hare toe bijgedragen.
Het was op den lOden Augustus, dat de 22-jarige
Jac. B. van Petten op een motorfiets van Burgerbrug
over de Vlotbrug naar zijn woonplaats tufte.
Van de brug afkomende, kwam echter van rechts een
auto aanrijden, bestuurd door IJ. van Dijk, en waar de
laatste niet spoedig genoeg kon stoppen, volgde een
hotsing, waardoor B. met zijn motorfiets in den berm
van den weg terecht kwam.
De monteur KI. Schagen had de remmen van beide
vehikels nagezien en daar scheen nog al iets aan te
mankeeren.
Inmiddels had B. behooren te wachten, zooals door
de heeren rechters werd uitgemaakt, en werd hij ver
oordeeld tot f 10 boete of 10 dagen hechtenis.
Deze zaak had echter een staartje en zagen we ver
volgens den getuige Van D. thans als verdachte ver
verschijnen, terzake dat zijn remmen niet in orde waren
Samen met vorengenoemde monteur Schagen had
veldwachter v. d. Heijde de remproef genomen en toen
bleek, dat de handrem bepaald slecht was en de voet-
rem bij een vaart van 30 K.M. eerst op 23 meter den
wagen tot stilstand kon brengen.
Toch waren de remmen nog denzelfden dag nagezien,
waarvan verdachte de rekening van den garagehouder
kon overleggen. Verder voert hij te zijner verdediging
aan, dat door zijn remmen juist nog erger is voorko
men.
Er lag iets van koppig verweer in haar stem. toen
zij antwoordde: „Mr. Savages, ik wil werken. Ik wil al
tevreden zijn. als Ik Mr. Haynes wat zou kunnen ont
lasten. Kijkt u eens hier", ze legde hem eenige schrif
ten voor. „ik leer machineschrijven enstenografie."
Savages. was ten zeerste verbaasd. Deze onverwachte
werklust van Nicole was bedenkelijk. „Je bent in de
drie weken van mijn afwezigheid zeer veranderd. Ni
cole", zei hij. „Wat is er gebeurd? Hoe is je verhouding
tot Berry? Vertel me eens oprecht, wat er allemaal ge
beurd is."
Sleohts met moeite scheen zij aan deze uitnoodiging
gevolg te kunnen geven. Er kwam een bittere trek om
haar mond, toen zij eindelijk haperend verklaarde tot de
erkenning te zijn gekomen een onwaardige te hebben
lief gehad. Zij had zich in Berry vergist, zij verachtte
hem nu zoo, dat het ondraaglijk voor haar was hem on
der de oogen te moeten komen.
„Er blijft mij slechts één uitweg. Mr. Savages", be
sloot zij smeek end. „één enkele uitweg, het werk!
Slechts daardoor kan ik over m'n teleurstelling heen
komen."
Savages stond op en liep met groote stappen het ver
trek op en neer. Wat hij zoo juist gehoord had. haalde
een streep door al zijn berekeningen.
Er dreigde gevaar! Als Nicole er niet in slaagde Berry
aan zich te binden, zou zijn met zooveel moeite opge
bouwd plan mislukken. Over een week reeds zou zijn
echtsoheidingszaak voor de rechtbank behandeld wor
den. En juist op dit kritieke oogenblik liet Nicole hem
in de steek en bekommerde zij zich niet om Berry. zoo
dat deze volop gelegenheid had de verwijdering, welke
tusschen El is en hem ontstaan was, nog te verscherpen.
Voor de naaste toekomst had Savages grootsche plan
nen. Juist nu kwam het er op aan, dat alles liep, zooals
hij zioh dat had voorgesteld. Het risico zou anders te
groot zijn. Een heimelijke vrees overviel hem, als hij er
aan dacht, dat het hem evenzoo zou kunnen vergaan
als destijds, toen hij zioh met de gevaarlijkste specu
laties Inliet, alleen om zijn huiselijke zorgen te verge
ten. De onverwachte discontoverhooging van de Bank
of Engeland had hem toen ln de laatste minuut voor den
ondergang bewaard. Dat was een gelukkig toeval ge
weest! Maar men kon niet altijd op gelukkige toevallig
heden rekenen, die op het juiste moment te hulp kwa
men.
Ja, zijn zoo weldoordacht plan was mislukt! Er was
een fout in geweest. Hij had geen rekening gehouden
en toenadering zou zoeken tot Frankrijk. Om zich als
bondgenoot waarde te geven, zou het zijn leger wil
len verbeteren. In verband met dezen nieuwen koers
werd ook gebracht de tot den Franschen minister
president gerichte uitnoodiging Madrid te komen be
zoeken, welke uitnoodiging in principe werd aange
nomen.
Van zulk een streven naar een bondgenootschap
met Frankrijk geloof ik niets, al is het duidelijk dat
alleen reeds door de ligging van Spaansch Marokko,
grenzend aan onder Franschen invloed staand gebied,
een vriendschappelijke verhouding tot Frankrijk zeer
gewenscht is. Meer toenadering tot Frankrijk, zonder
dat dit echter tot een bondgenootschap behoeft te lei
den. is nog om een andere reden begrijpelijk Geduren
de den tijd der dictatuur van goreraal Primo de Ri
vera bestond in de hoogste kringen een zeer ver
klaarbare sympathie voor Italië, het andere land on
der dictatuur. Wat is er natuurlijker dan dat de re
publiek Spanje zich afwendt van Italië en vriendelijke
blikken wisselt met de andere Latijnsche republiek
Frankrijk?
Zonder beteekenis is dit'niet bij den na-ijver, welke
bestaat tusschen Frankrijk en Italië en*velke bij alle
mogelijke vraagstukken Italië stepds drijft aan de zij
de van Duitschland en tegen zijn ouden bondgenoot
Frankrijk.
He.t bezoek van den Franschen minister-president
was oorspronkelijk gedacht in de eerste helft van Oc
tober en ik had gehoopt het bij te kunnen wonen
overtuigd, dat dit bezoek nog wel eens een andere
beteekenis dan van een eenvoudige beleefdheidsvi
site zou kunnen hebben doch de chef van het Fran-
sche kabinet wordt thans door dringender aangele
genheden in beslag genomen, zoodat de Spaansche
hoofdstad vooreerst nog wel geen gelegenheid zal
hebben hem te ontvangen.
J. K. BREDERODE.
De Kantonrechter vindt, dat verdachte de boete van
f 15, die hij hem thans oplegt, maar van de rekening
des garagehouders moet aftrekken.
Op den 22sten Juli had het tweede ongeluk bij de
Burgervlotbrug plaats. Het geschiedde op dezelfde wijze
als hiervoor. De vrachtrijder Jb. v. E. uit Anna Pau-
lowna reed nog midden op de brug, toen van rechts
dus uit Den Helder de heer Schaaf met zijn auto
aan kwam rijden. Van E. had gedacht dat hij nog best
met vol gas over kon steken, zoodat Schaaf links kon
passeeren, doch het pakte wel een beetje anders uit en
links aangereden, werd laatstgenoemde met zijn wagen
in den rechterberm van den weg gedrukt. De heer De
Boer, die in dezen wagen zat, weet alleen van dit
laatste, doch minder prettige moment te vertellen.
Joh. Komen zat bij verdachte in den wagen, en ge
hoord als getuige a decharge, verklaarde hij, dat ook
hij van meening was geweest,, dat Van E. nog best
kon oversteken, vóórdat de andere auto naderbij was
gekomen.
Kantonrechter: Ja, dat blijkt nu wel.
Verder wordt de verklaring van verdachte en zijn
getuige, als zouden zij reeds op den rechterkant van den
weg zijn aangekomen, volkomen door de feiten gelogen
straft. zooals de heeren rechters aantoonen en daarom
zegt de Ambtenaar van het O. M. niet te schromen, om
in deze zaak een zware straf van f 40 boete of 40 dagen
hechtenis te eischen.
De uitspraak luidde f 25 of 25 dagen.
Tegen dit vonnis zegt verdachte hooger beroep te
zullen aanteekenen.
Thans volgt nummer drie op deze plaats.
Slager W. de Beurs van Petten «tond met zijn auto
rechts van den weg. Iets verder had de bus stilgehou
den voor het opnemen van passagiers en in OU oogen
blik kwam uit de richting Alkmaar met een aardig
gangetje een luxe auto, bestuurd door Ger. P. M. te
Den Haag. Aangezien deze heer blijkbaar niet wensch-
te te stoppen, had hij het maar om het kiezen, óf de
wagen van de Beurs, óf de bus.
Hij koos de eerste, wat blijkbaar een goede keus was,
want zijn wagen kon doorrijden naar Den Helder en die
van De Beurs kon 2 huizen verder naar de garage
gebracht worden.
Waarmee echter het verhaaltje natuurlijk nog niet
uit is, want hedenmorgen moest deze kilometervreter
voor den rechter verschijnen, doch hij was wijselijk in
het Haagje gebleven, wat vanzelf niet wegneemt, dat
hij evengoed tot f 20 boete of 20 dagen werd veroordeeld.
De civiele vordering van De Beurs, ad f 37.75, die
met het oog op diens minderjarigheid door zijn vader
had moeten worden ingediend, kan nog een postje
worden, dat nog bij die f 20 komt,
HET BLIJVEN VERKEERSOVERTREDINGEN.
Nu we van de geografische ligging van de Burger
vlotbrug, mede aan de hand van de noodlge schets
kaartjes, volkomen op de hoogte zijn, verplaatsen we
ons naar den Langendijk, waar het verkeersvraagstuk,
als overal elders, niet minder urgent is.
Ditmaal was het te Oudkarspel, waar de niet versche
nen Joseph v. H. met zijn zandauto doorged... was en
toen den fietsrijder Bartus Drost, die nog net op zij kon
springen, bijna tot het zooveelste slachtoffer van het
verkeer gemaakt.
met de gevoelens ven dit jonge meisje. Zij verachtte
Berry nu. Die mogelijkheid had hij eigenlijk vooruit
onder de oogen moeten zien. Het harde noodlot had
haar nu gemaakt tot een mensoh, die de dingen scherp
en duidelijk onderscheidde en onder die omstandighe
den behoefde het zeker niet te verworftieren. dat Berry*e
minderwaardige karaktereigenschappen ook voor haar
niet verborgen waren gebleven.
Savages kwam tot het besluit, dat hij nu zelf zoo spoe
dig mogelijk moest ingrijpen. Er was nog één kans. Ja!
Maar dat was een va banque spelletje, waaraan hij zich
tot dusver niet had durven wagen.
Aarzelend bleef hij een oogenblik voor de telefoon
staan. Het viel hem niet gemakkelijk de laatste troef,
welke hij nog in handen had, uit te spelen. Hazard!...
Mr. Savages speelde niet graag hazard!
Maar met een gedecideerd gebaar nam hij plotseling
de hoorn van de haak. „Haynes, bel onmiddellijk mijn
vrouw op. Zeg haar, dat ik haar verzoek binnen een
uur bij mij op kantoor te komen. Vergeet niet er bij te
zeggen, dat het een dringende aangelegenheid is, waar
voor ik haar wensch te spreken.
Hij legde de hoorn weer op de haak. Over een uur
dus... Elis zou komen, dat wist hij. Wat zou het einde
zijn van dit onderhoud?"
Nicole stond aan het raam en staarde naar buiten.
Toen Savages, die haar geheel vergeten scheen te heb
ben, het vertrek wilde verlaten, keerde zij zich schuch
ter om. Zij zag bleek en haar gelaat toonde duidelijk
sporen van tranen.
„Mr. Savages," zei zij. „het spijt me zoo, dat ik..."
Savages bleef staan. Het aanstaande onderhoud met
zijn vrouw had zijn gedachten zoozeer in beslag geno
men, dat haar stem hem plotseling uit zijn gepeins deed
opschrikken.
„Ja, ja, Nicole..." zei hij, met een vermoeide beweging
de hand langs het voorhoofd strijkend. „Ik kan je voor-
loopig nog niets zeggen... In elk geval dwingt je onver
wachte mededeeling mij er echter toe een hazardspel te
spelen... het grootste hazardspel van mijn leven..."
Een uur later zat Elis in het privékantoor vam haar
man en vroeg hem, wat hy haar te zeggen had.
Hij haalde zijn portefeuille te voorschijn, nam er een
brief uit en overhandigde haar dien. In de enveloppe zat
de chèque, waarop aan de achterzijde de woorden ge
schreven waren: Ik zal nooit meer spelen Elis.
Een donkere blos overtoog haar gelaat. In een plotse
Verdachte was doorgereden naar Alkmaar, cn zeker
..nattigheid" voelende, zijn wagen bij den reparateur
gebracht voor het nazien der remmen.
De politie echter, niet minder bij de hand, was hem
wat men zou kunnen noemen op den voet gevolgd en'
na opsporing van den wagen, kwam men tot de ont
dekking dat de remmen zich in een schrikbarend
slechten toestand bevonden.
De Ambtenaar wond zich bijna op over zooveel roe
keloosheid (bestuurders van zand-auto's mogen wel
goed kijken naar hun remmen, want „meneer is er voor
klaar"!!) de Ambtenaar dan vroeg maar even f 40 of
40 dagen, waar de Kantonrechter f 30 of 30 dagen van
maakte. Een heeleboel geld. waarvoor men verscheidene
malen zijn remmen kan laten nazien.
IN HET GROEN. GROEN KNOLLENLAND.
G. M. te Wieringerwaard is niet verschenen. Den 13en
September had hii zonder acte gejaagd ln het bieten
veld van De Jonge.
De jongeman Corn. Meereboer had M. zijn jagerslust
zien botvieren en kan er nu een omstandig relaas van
doen.
Eerst schoot M. mis. vertelde getuige.
Kantonrechter: Ook dat nog!
...en toen, gring getuige verder, ging M. op zijn sok
ken achter „het" haas aan, die in een greppel tegen
het moordend lood dekking zocht. En toen sohoot 'ie
raak (dat wil zeggen M.)
Kantonrechter: Gelukkig maar!
De ambtenaar: En komt M. nu nog in dat bietenveld
jagen.
Kantonrechter: Neen, natuurlijk niet. want „het" haas
is nu dood (algemeene hilariteit).
Inmiddels wordt Meereboer bedankt en krijgt M. f 8
boete of 8 dagen hechtenis, met verbeurdverklaring van
het ln beslag genomen geweer.
ER DOORGEROLD.
De garagehouder Gerrit B. te Medemblik moet terecht
staan, omdat op zijn bus. die den dienst tusschen Me
demblik, Barsingerhorn en Schagen onderhoudt
zoo stond het n.1. ln de dagvaarding niet stond
hoeveel personen deze mocht bevatten.
Het wordt wel een beetje anders, als verdachte ver
telt, dat dezen dienst heelemaal niet bestaat, doch hij
op den dag van de bekeuring met een groep voetballers
naar Kolhora was geweest.
Wij hebben op het oogenblik de motor- en rijwiel wet
niet bii de hand. doch anders zou het wel eens interes
sant zijn om na te slaan, of niet evengoed dat aantal
op die bus had moeten staan. Het is maar een veron
derstelling.
Inmiddels werd de heer B. van het hem ten laste ge
legde vrijgesproken.
DE LOOZE VISSCHERTJES.
Een tweetal heeren uit Anna Paulowna. J. Sp. en
Corn. M. hadden op de Waddenzee een beetje zitten
peuren, zonder dat ze daarvoor een consent, oftewel
vergunning hadden. Dat wisten de onschuldige visscher-
tjes niet. ofschoon Je ambtenaar zich dat moeilijk kon
voorstellen, doch de kantonrechter hield er rekening
mee en veroordeelde ze elk tot f 1.50 of 2 dagen.
DE SCHOOL KOMT IN DE EERSTE PLAATS.
Joh. P. Pr. te Harenkarspel zou zijn kind van de R.K.
school hebben thuisgehouden.
Verdachte licht toe. dat de jongen zijn been bezeerd
had en daarom het bed moest houden, doch later kon
hij wel mee naar den bouw. doch nog niet naar school.
Dit schenen de school-autoriteiten niet mogelijk te
aohten en nu stond Pr. terecht.
Enfin, na een vaderlijke vermaning van den kanton
rechter. waarin deze deed uitkomen dat in de eerste
plaats de sohoo! komt, werd Pr. tot f 1 of 1 dag ver
oordeeld.
IN DE OUDE STREEK.
We kennen vrijwel allen de Oude .Streek te Kpjhorn.
en weten ook. dat.men daar niet fietsen mag. Dé nerr
Kt K. van Anna Paulowna had daar blijkbaar ook wel
eens over gehoord, maar toen hii er zich bevond en bij
iemand was geweest over het afsluiten van een verze
kering, was hij naar een anderen cliënt, een stukje ver
derop... per fiets gegaan, denkende, dat het daar al was
toegestaan, doch de politie wist hem wel beter te vertel
len. Met de zucht tot onderzoek, zooals het den wethou
der van z*n gemeente betaamt, had de heer K. later
het bord bestudeerd en daarop kunnen lezen dat hij in
derdaad gefoudeerd had.
Ja- ja, meende de ambtenaar, na het afsluiten van de
verzekering had U nog niet de zekerheid bekomen, dat
U tegen een proces-verbaal was verzekerd, en met een
dergelijke geestige woordspeling eischte hij f 3 of 3 d
Het werd f 2 of 2 dagen.
VAN MANESCHIJN EN EEN BEETJE ROMANTIEK
Jacob L„ een vriendelijk laohende arbeider .zeldzaam
heid in dezen tijd) uit de Zijpe had in den avond van
den 13den Augustus zonder licht op zijn fiets gereden.
Het was helder volle maan vertelde verdachte, zoo
dat ik niet kon zien. dat mijn lantaarn was uitgegaan.
Het draadje was gebroken, vertelde hij leukweg. Ja, die
draadjes zijn al menigmaal de stroohalmen geweest,
waaraan de slaohtoffers van de politie, zioh hebben
vastgeklampt, wanneer er nergens meer een uitweg was
te vinden.
Omdat verdachte het zoo leuk vertelde, kreeg hij f 2
of 2 dagen.
linge opwelling nam zij de chèque uit het couvert en
scheurde hem in kleine stukjes. „Dit vod heeft geen
waarde meer..." Met een verachtelijk gebaar wierp zij
de snippers in de papiermand.
„Dit waardelooze vod", zei Savages kalm, „was oor
zaak. dat ik je verzocht hier te komen. Je belofte om
niet meer te spelen schijnt me n.1. voldoende waarborg,
dat je voortaan je hartstocht voor het spel zult weten
te bedwingen. Er is dus voor mij geen aanleiding meer
je de betwiste vijftigduizend pond nog langer te onthou
den." Hii nam zijn ohèqueboek, schreef een chèque uit
en schoof haar die over de schrijftafel toe.
Zij kon haar oogen niet gelooven... Inderdaad, daar
stond:Mts. Elis Savages 50.000 pond contant te be
talen.
Langzaam vouwde zij de chèque samen. Wat bracht
haar man er toe plotseling met deze 50.000 pond voor
den dag te komen? Alleen haar belofte niet meer te
zullen spelen? Dat klonk toch hoogst onwaarschijnlijk!
„Ik zou je willen verzoeken. Jules..." zei zij, r nder hem
aan te zienik zou je willen verzoeken..."
„Wat Elis?"
„Ja, wat ik zeggen wil... die comedie met... en, dat
wicht, die Nicole Irvine, moet nu eindelijk eens ophou
den. Deze toestand Is voor ons allen eenvoudig ondraag
lijk. Zij moet Londen onmiddellijk verlaten."
Met een snelle beweging draaide hij zich naar haar
toe. Ziin gelaat versteende. Er was geen woord van
dank over haar lippen gekomen. Hij had zijn laatste
troef uitgespeeld door gebruik te maken van den macht;
die hij over haar bezat. En het resultaat? Als een
vreemde zat zij daar tegenover hem en in plaats van
een vriendelijk woord, dat hij verwacht had, getuigde
heel haar houding slechts van gekwetste ijdelheid.
„Ik had liever, dat je niet op een dergelijke verach
telijke toon over Lady Nicole Davis sprak," zei hij
scherp. „Daartoe mis je het recht."
Elis beet zioh op de lippen van ergernis. „Zooals je
wilt," ..antwoordde zij. „Ik vergat, dat deze jongedame
zich in jouw bijzondere sympathie mag verheugen." Zij
stond op. „Jij hebt haar in de familie Davis doen op
nemen en buitengewone koopmanstalenten in haar ont
dekt..." Zij lachte ironisch. „Misschien ligt het ook in
je bedoeling haar tot je vrouw te maken. In dat geval
wensch ik je veel succes!"
En met een stijf en hoogmoedig knikje verliet zij het
vertrek.
Wordt vervolgd.
