Liefde de Sterkste.
Zaterdag 3 December 1932
SCHAGER COURANT.
Vijfde blad. No. 9187
Over den koning
der Prairie.
De lage loonen der
landarbeiders.
EEN STUKJE FILM.
Van een kerkdak gevallen.
wem
Ecr tegenstander van
geneesmiddelen slikken
wrijft in 24 uur
RHEUMATIEK
geheel en al weg!
IMMMKM
Neemt U in acht!
Werkloozenrelletjes
te Amsterdam.
De grootste georganiseerde en ongeorgani
seerde moordpartij, welke ooit op onze aar
de gehouden is, is die geweest op den Ame-
rücaanschen blson.
Het is algemeen bekend, dat op verschillende plaat-
zen op aarde omvangrijke stukken gronde zijn afge
perkt, die men reservationa noemt, en waar men pro-
beeren wil de daar aanwezige mensohen, planten en
dieren voor algeheele uitroeiing te vrijwaren. Op die
joanier hoopte men tenminste nog iets te bewaren, dat
jich van de gestandaardiseerde gemeenschap onder-
eoheidde. Aldus vonden de Engelschen hun game reser-
vstlons In Afrika uit; zij maakten van Bali een open
luchtmuseum, de Amerikanen zetten op dezelfde manier
hun roodhuiden op spiritus en ontketenden een even
bruisenden stroom van naastenliefde in de richting van
hun buffels.
Aan deze laatste dieren hadden ztj bovendien ook nog
vat goed te maken. De grootste georganiseerde en onge
organiseerde moordpartij, welke ooit op onze aarde ge
houden geworden is, woedde zioh n.1. op de Amerikaan-
sche bisons uit en er is misschien in de litteratuur geen
melancholieker boek voorradig dan de gesoheidenis van
deze voormalige koningen der prairie. Garretson heeft
het geschreven en gaf "het den titel „History of the
American Blson."
Op het oogenblik wonen er ongeveer 100 millioen
bleekgeziohten op het grondgebied van de Vereenigde
Staten, maar vóór de groote Invasie van het oosten een
aanvang nam, nomadiseerden rond 60 millioen buffels
over de Middel West heen. Deze dieren waren blijkbaar
op zeelucht niet erg gesteld; zij zwierven van de om
geving van het Groote Slavenmeer af tot dicht bij de
Golf van Mexico geregeld op en neer. 's Winters in het
lekkere warme Zuiden en 's zomers in Canada.
Men huldigt veelal het inzicht, dat het de groote Ajne-
jrikaansche spoorwegen zijn. die den blsonmoord op hun
geweten hebben. Dit is bijna, maar toch niet heelemaal
Juist. De hooger reeds genoemde schrijver toont in zijn
boek aan. dat het bloedbad al Ingezet had lang vóór
toen aan de stoommachine dacht. In 1803 werd In de
omgeving van de stad. die naar deze dieren genoemd
wordt. Buffalo dus, het laatste exemplaar van den blson
americanus gezien. In 1820 werden oostelijk van de Mte-
sisslppi nog maar zeer sporadisch bisons aangetroffen
en In 1830 werd het laatste exemplaar in den staat Wls-
consin neergeschoten.
Maar de groote opruiming begon toch pas bij den
aanleg van de spoorbanen.
Voor een deel ls het schieten van buffels altijd ge
rechtvaardigd geweest want de mensch moet ook le
ven en hij wil wel eens graag een goede tong eten en
tegelijkertijd zijn moeizaam bewerkte akkers tegen on-
gewenscht bezoek vrijwaren. Maar het zinnelooze moor
den uit louter baldadigheid, waarvan de dieren het
Blaohtoffer werden, zal altijd als een beschuldiging yan
lafhartigheid en onsportlviteit tegenover de vaak zoo
geroemde „pioniers" overeind blijven staan.
De bouw van de Union Pacific deelde de bison-kvdde
voor goed in een noordelijk en een zuidelijk deel. Dank
zij dit transportmiddel, kreeg de huid en het vleesch
vu de neergelegde prairiebewoners een zekere waarde
éh toen dat eenmaal vast stond, was 't afslachten niet
zoo te houden. En de buffels kwamen westelijk
van de Mississippi nog in zulke onwaarschijnlijke hoe
veelheden voor, dat men den voorraad wel voor onuit
puttelijk moest houden. Zoo werd in 1871, door betrouw
bare ooggetuigen, een kudde van rond vier millioen
exemplaren geobserveerd, op haar marsch door de Ar-
kan<=asrivier naar nieuwe weidevelden.
De spoorbaan maakte het transport van de huiden
mogelijk en op slag wemelde het allerwege van facto
ryen. welke de Indianen tegen de buffels ophitsten om
deze tot het inleveren van huiden te bewegen. Voor een
handvol suiker of tabak gaven de roodhuiden zich de
noorftce moeite en daarna maakte de faetory van 5 tot
10 dollpr per vel. Alléén langs de Plattenrivier werden
over een afstand van 300 K.M. twaalf van die neder
zettingen gegrondvest, die in razende, onderlinge con
currentie de roodhuiden tot moorden en altijd maar
meer moorden opzweepten.
Het spreekt van zelf. dat honderden dieren neerge
legd moesten worden %'oor men één huid van goede
kwaliteit aan de faetory afgeleverd had. maar des
ondanks was aan het artlkei nimmer gebrek. Een fir
ma in St, Louis verhandelde in 1872 niet minder dan
250.000 goede hulden, maar daarmede was het hoogte
punt dan ook bereikt. Een jaar later zat de Union
Pacifis met een loods van meer dan 100 meter lengte
bij Cheyenne in haar maag, wan nee er men dat zoo
zeggen mag, die tot den nok toe met huiden gevuld
was. waarvoor zich geen koopers meer meldden.
De spoorwegdirecteuren wisten nu wel op andere
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. Patrick MacGill.
16.
„Wat Is er dan. kindje? Je hebt haar toch niet ver
schrikt?" en driftig wendde hij zich tot Max Reiss, die
vanuit den eenlgen diepen leunstoel, dien de ka
mer bevatte, naar hen zat te kijken.
..Ik haar verschrikt? Neen. maar die ls goed! In mijn
tijd voelde een jong meisje zioh gevleid wanneer ze ten
huwelijk werd gevraagd, maar ik mag gehangen worden
als ik mij herinneren kan, dat er zich ooit eentje zoo
aanstelde."
Met een schamperen lach eindigde hij den zin.
Robert Loring hield zijn dochter op armslengte van
dch af en keek nieuwsgierig in het blozende, ernstige
«Wichtje.
„Een je daarom zoo opgewonden, meisjeslief? Mijn
heer Reiss doet je met zijn huwelijksaanzoek heel veel
aan!" klonk het kalmeerend.
Hetty hief het hoofd op en streek het haar van haar
voorhoofd.
..Is het een eer. vadertje? Maar ik Ik kan hem niet
trouwen omdat ik hem niet liefheb; ik kan hem nooit
liefhebben. Ik houd van Jaok Perivale en zal van hem
blijven houden tot aan mijn dood", eindigde zij en haar
toon klonk uitdagend.
Maar bij het hooren van den naam Perivale liet Ro
bert Loring zijn dochter los en met van woede fonke
lende oogen en bevende stem viel hij uit: „Ik zou je
nog liever dood zien dan getrouwd met een afstamme
ling van dat geslacht De broer van Lord Perivale waa
eens mijn vriend en ik vertrouwde hem als een kind
zijn eigen moeder. Ik heb zelfs tsrwille van hem ande
ren benadeeld, toen hij veel geld noodlg had; by een
heftig onderhoud, waarbij hij mij met een revolver
dreigde, is hij door zijn eigen kogel per ongeluk gedood
en na zyn dood werd in zijp bureau een brief gevonden,
manier geld uit de bisons te slaan en gingen nu tot
een schreeuwende reclame over, waarin de koning der
prairie zich aan de heeren sportvrienden als een mag
nifieke sohijf voor hun jachtgeweren aanbood. Deze
reclame pakte; de bison werd nu een weekend-verma
kelijkheid en in de zeventig jaren heerschte in de Sta
ten dezelfde zede als bij de Papoea's van Gulnea: geen
jongeling zou de uitverkorene zijns harten ook maar
durven aankijken, wanne& hy voor haar voeten niet
een buit van zoo en zooveel gedoode buffels kon op
leggen. Deze vorm van sport bereikte haar hoogtepunt
toen de spoorwegmaatschappijen speciale treinen tot
midden In de weidenlaatsen van het wild lieten rijden
en de jagers, zonder zelfs hun comfortabele zitplaatsen
ook maar te verlaten, de dieren vanuit de vensters
neerpaften.
In het licht van den vroed?.amen en dommen aard
dezer dieren, worden de contracten begrijpeiyk, die de
spoorbaanbouwers met sommige individuen afsloten
met het doel de arbeiderskampen gestadig van versch
vleesch te voorzien. Kolonel Cody, in de geschiedenis
als Buffalo Bill bekend, sloot b.v. een anderhalf jarig
contract, waarbij hem een salaris van 500 dollar in de
maand gegeven werd op conditie, dat hy dagelijks de
achterdeelen van 10 a 12 bisons aan het spoorwegkam
pement zou afleveren.
Regeering kan er weinig aan doen.
's-GRAVENHAGE 1 Dec.
Op de vragen van het Tweede Kamerlid den heer
Loerakker betreffende het nemen van maatregelen van
regeeringswege in verband met de voortdurende verla
ging van de loonen der landarbeiders, heeft de minister
van Economische Zaken en Arbeid, de heer Verschuur,
geantwoord, dat hem deze feiten bekend zijn en dat een
dergelijke lage loonstandaard ongetwijfeld het platte
land in een ongewenschte positie brengt. Hy zou dan
ook een toestand, die hoogere dan de thans geldende
loonen zou medebrengen, zeer op prijs stellen. Het la
echter niet doenlijk «de steunmaatregelen, welke ten be
hoeve van den landbouw van regeeringswege reeds zijn
of nog zullen worden getroffen, zóó ln te richten dat de
landbouwers, wier bedrijven ondanks de geboden hulp
veelal nog verlies opleverden, verplicht zijn hun arbei
ders een van overheidswege vastgesteld loon uit te be
talen. Zoodanig ingrijpen zou vermeerdering der werk
loosheid en verwaarloozing der bedrijven in de hand
werken. Een oplossing in deze richting acht hij dan
ook niet te aanvaarden en hy ziet eerder in de richting
van overleg tussohen de partijen een mogeiykheid, dat
bevrediging van beide partijen zal ontstaan.
Harold Lloyd mist zi]n trein.
Na een kort verblijf in ons land is de bekende
filmkomiek Harold Lloyd, vergezeld van vrouw en
broer, gisteren weer naar elders vertrokken. Om 3
uur gistermiddag arriveerde het gezelschap per auto
uit Amsterdam aan het station te Roosendaal Het
lag in de bedoeling den trein van 4.07 naar Brussel
te nemen, waar hij in den vooravond officieel zou
worden ingehaald.
Nu is Harold in zijn particuliere leven een gemoe
delijk en joviaal mensch, die overal, waar hij komt,
met zijn omgeving dadelijk op goeden voet staat.
Vrouw en broer zijn van hetzelfde slag, wat men
noemt: aardige menschen
En zoo gebeurde het dat het drietal zich „op zijn
duizend gemakken" in het restaurant aan de lunch
zette, allergenoegelijkst een praatje maakte met den
gérant en diens vrouw, en daarna voor de spijsver
tering een kleine inspectie ondernam in wachtka
mer. op het perron en in de naaste omgeving, alles
in de overvoldane stemming van „Wij hebben den
tijd aan onszelf."
Harold zou geen filmspeler zijn, als die overmoe
digheid ongestraft bleef. De komiek moet zwaar ver
diept zijn geweest in de een of andere onbenullig
heid, want terwijl hij doodgemoedereerd ergens op
het perron rondscharrelde klonk plotseling het ver
treksignaal van don internationalen trein enKa-
reltje had het nakijken! Van louter verbluftheid
bleef zelfs zijn traditioneele Hollywood-ren achter
wege. Maar toen kwam op slag ook weer de filmspe
ler in den verbouwereerden Harold boven. Vliegens
vlug rende hij met de zijnen het perron af en sprong
in een taxi om als de wind naar Esschen te rijden,
nagewuifd door kellners, treinpersoneel en publiek.
Op het. nippertje haalde men daar den trein, zoo-
dat het drietal toch nog op tijd in Brussel arriveerde.
Ernstig ongeluk te Middelburg. Lood
gieter met verbrijzeld hoofd opgenomen.
Donderdagmiddag is de 25-jarige loodgietersknecht
A. de Wijze, vader van één kind, bij het verrichten
van werkzaamheden aan de Oostkerk te Middel
burg uitgegleden en van 25 Meter hoogte op de
straat gevallen. Zijn collega, die in de kerk werkte,
hoorde een gil, ging kijken en vond de W. met ver
brijzeld hoofd op straat liggen, de levensgeesten wa
ren reeds geweken. Enkele weken geleden was de
W. getuige van een dergelijk ongeluk van een jeug
dig kameraad, die van het dak van de Abdijgebou
wen viel en nog donzelfden dag aan de gevolgen
overleed.
„Al dat innemen van geneesmiddelen,
ik laat het maar aan de liefhebbers
over. Ik gebruik liever iels uitwendigs,
Zoodoende heb ik, naar mijn inzicht,
m(jn gezondheid zoo goed kunnen
houden. Maar daar wordt ik Zondag
voor f'inksteren wakker mei een pijn
in mijn schouder om tureluursch van
te worden. En zoo in eens. Ik kon
niet meer heen of weer. Ik zeg tegen
Klaartje, haal jij me eens een groote
pot Akker'8 Kloosterbalsem. Ik kon
mezelf niet wrijven van de pijn, maar
liet het mijn vrouw doen. Niet te hard,
zeg ik, want alles, ook de geheele
omgeving, deed me zeer. Zij wreef mij
zachtjes om te beginnen, naderhand
wat harder en het was of er een won
der gebeurde. Onder het wrijven ver
minderde de pijn al en toen het
's avonds herhaald was, stond ik den
volgenden morgen weer even frisch
op als altijd. Slikken jullie maar ta
bletjes, poedertjes en drank/es. Geef
mü maar voor spierpijn en rheuma-
tieh Akker's Kloosterbalsem, ze zeggen
toch „Geen goud zoo goed."
Fr. D. te G.
Origineel ter Inzage.)
In drie opzichten U Akker'» Kloo»terb»lsem een onovertroffen middelai» wrijfmid.
del en al» huls- en heelmiddel. Krachtig zult Ge er de onultstaanhaarste spierpijn en
de smartelijkste spit mede weg kannen wrijven. Alom verkrijgbaar h 60 et. per pot
aan rijn broer geadresseerd, waarin hij de geheele waar
heid vertelde en mü tenminste ontlastte van de besohul-
diglng, dat ik het geld mijner cliënten ten eigen bate
zou aangewend hebben. Het zou een beduidend verschil
in myn vonnis gemaakt hebben als die brief waa gevon
den en voorgelezen, maar Lord Perivale wilde den naam
van zijn gestorven broeder hoog houden; daarom noem
de hy dien brief niet en probeerde een valschen aan
klacht wegens moord tegen mij in te dienen. En de
zoon van zoo iemand zou jy willen trouwen?"
Toen Robert Loring aan het einde van zijn verhaal
waa gekomen, kon men hem nauwelijks meer verstaan
zoozeer had zijn bekentenla hera aangegrepen, groote
zweetdruppels parelden op zijn voorhoofd en ln zyn
oogen ontbrandde hartstochtelijke haat, die in da laat
ste jaren eerder aangewakkerd dan bekoeld was.
Hetty had een vaag gevoel, dat er ergens leta niet
klopte. Haar vaders lezing van Lord Perlvale's gedrag
was niet in overeenstemming met die van hemzelf; hy
gaf als de voornaamste reden van zijn afkeer voor haar
op, dat hy haar haatte omdat zy de dochter waa van
den man, die naar rijn overtuiging zijn broeder had
vermoord maar door den jury van die beschuldiging
was vrijgesproken.
Maar zij had niet langen tijd om hierover na te den
ken. Haar vader's toon veranderde plotseling en zacht
en ernstig klonk het: „Wat jy liefde noemt, kind, is
alleen maar jeugdige bevlieging, waar je gauw genoeg
overheen komt, wanneer je met iemand andera ge
trouwd bent"
„Waa uw liefde voor mijn moeder dan ook een droom,
waar U al overheen bent. zooais U het noemt? Als dat
zoo te, kan ik u de verzekering geven, dat dit met haar
niet het geval was. Hoewel zij ons vertelde, dat u ge
storven was om haar en ons onnoodlg verdriet te be-
sparon. waa uw naam altijd op haar lippen en uw beeld
in haar hart, tot het uur waarin zij stierf!"
Hetty's stem trilde en toen zy haar vaders verwron
gen en zenuwachtig vertrokken gezicht zag, speet het
haar. dat zij zoo uitgevallen was.
„Vadertje, ik heb je geen pijn willen doen", vervolgde
zy zachtjes, haar wang tegen de zyne vleiend. Zoowel
vader als dochter hadden de aanwezigheid van Max
Reiss vergeten, die zwijgend en kwaad in zijn leunstoel
zat. Maar plotseling werd hij ongeduldig en riep ruw:
,.En waar biyf Ik? Vergeten jullie niet. dat als ik er
niet geweest was jullie belden nu ln de doos had geze
ten inpl-aats van veilig gehuisvest en gevoed te worden
op mijn kosten. Maar denk niet. dat ik zoo'n doetje ben
om dat alles voor niets te doen. Of je trouwt met me en
wel dadelijk een tweede maal laat ik my niet voor
den gek houden of ik geef je vader aan de politie
over! Nu. wat te je antwoord?"
Het masker van liefderijke bezorgdheid viel van hem
af, terwyi hy deze woorden spraik. ZUn absoluut gebrek
aan gevoel voor den man. die kiezen moest tussohen
het terugkeeren tot een levenden dood of het huweiyk
van zijn kind met dezen ruwen, kwaadaardigen man
wekte «en wilde woede op by Robert Loring.
Zijn stem klonk yrig koel, toen hy langzaam en afge
meten zei:
„Het biykt my, dat mijn dochter Uw huwelijksaanzoek
niet wenscht aan te nemen, mynheer Reiss Het spijt
my, dat u om mijnentwille zooveel moeite hebt gehad
en Ik hoop eens in staat te zijn u terug te betalen. Maar
ik ben niet zoo'n schooier om myn dochter te dwingen
tot een huweiyk, dat haar ongelukkig zou maken."
Een vreugdesnik ontsnapte aan Hetty's bevende lip
pen: voor één oogenblik vergat zy alles behalve het
heerlijke; dat haar vader aan haar zijde stond, dat hy
niet van haar verlangde met Max Reiss te trouwen!
Maar toen haar vader met een. bleek, vastbesloten ge
zicht uit zyn stoel opstond en haar tot afscheid wilde
kussen hij wilde met Max Reiss naar het dichtst-
bygelegen politiebureau gaan en zichzelf aangeven
toen rees met angstige helderheid de geheele situatie
voor haar oogen.
Wat zou er van Ohick en Dump^ling worden, wan
neer haar vader weer naar de gevangenis terug moest
en zy zonder een cent op straat werd gezet? Het zou
natuurlijk onredelijk zijn te verwachten dat Max Reiss
medelijden met hen zou hebben en daar Jaok haar in
den steek had gelaten, was er niemand anders tot wlen
zy zich zou kunnen wenden Zelfs als het haar kon
gelukken de politie te vermijden wat zeer onwaar
schijnlijk was zou zy toch niet genoeg kunnen ver
dienen om behalve zichzelf de twee kinderen te kun
nen onderhouden en dat nog wel met een invalide erby.
Een betrekking als by Madame Estelle, waar rij drie
Pond per week had verdiend, zou ze niet zoo gemakke
lijk weervinden, in ieder geval niet zonder prima ge
tuigschriften, Het meeste, dat zij zou kunnen verdienen
was dertig shillings per week op een kantoor en zij
wist ook. dat de markt overvuld was met aanbod op
dit gebied,
Hetty's zacht, jong gezichtje, bleek, wanhopig en ver
trokken en de rampzalige blik in haar blauwe oogen
zou ieder hart vermurwd hebben behalve dat van
Iemand als van Max Reiss.
Bliksemsnel schoten allerlei gedachten door haar
Hoe komt liet, dat vrouwen zoo vaak lijden aan
rugpijn, rheumatische pijn, waterzuchtige zwellin
gen, duizeligheid, zwakte, uitputting, zenuwachtig
heid en urinekwalen? Haar lichaamsgesteldheid, de
verschillende perioden in het leven der vrouw, de
geboorte van kinderen, vormen vaak de oorzaak van
verzwakking der organen in den rug. Deze organen
beginnen traag en slecht te werken, waardoor urine
zuur en andere onzuiverheden zich ophoopen en de
kwaal zich door het lichaam kan verspreiden.
Voor vrouwen zijn Foster's Rugpijn Pillen dan ook
een uitkomst in dergelijke kritische tijden. De ver
sterkende werking van dit speciale middel op de
betreffende organen maakt spoedig een einde aan de
hinderlijke verschijnselen en baat tegen rheumatleJc,
ischias, spit en waterzucht.
Bij alle drogisten enz. f 1.75 per flacon.
Troffen tusschen betoogers en politie.
Botsingen op de Elandsgracht. Demon
stratie met geweld verspreid. Raadslid
Huizinga door de politie uit den lantaarn
paal getrokken.
Donderdagmiddag is het. te Amsterdam omstreeks
1 uur tot een ernstig treffen gakomen tusschen po
litie en betoogers. Het werkloozen-agitatiecomité had
n.1. de werkloozen op het Amstelveld bijeengeroepen
om vandaar een optocht te houden. Van de politie
was hiertoe op bepaalde voorwaarden vergunning
verkregen. Om 12 uur waren op het Amstelveld on
geveer 1000 werkloozen opgekomen, die zich onder
politiegeleide door de Kerkstraat in de richting
Leidschegracht bewogen. Reeds dadelijk begonnen de
betoogers met zgn. spreekkoren die, gelijk men weet,
door den burgemeester verboden zijn. Men riep o.m.:
Wie brengt ons in de ellende? Weg met Ruys en
zijn bende! De politie trad hiertegen op, maar men
stoorde zich hieraan weinig; ook schreeuwde men
hier en daar beleedigingen tegen leden van het Vor
stelijk Huis. Bij de Vijzelgracht ontrolde iemand in
den stoet een doek met het opschrift: Weg met Hon-
ger-Ruys!, hetwelk de politie had verboden in den
optocht mede te dragen. Een inspecteur gelastte het
doek te verwijderen, waaraan gevolg werd gegeven,
maar even later kwam het opnieuw voor den dag,
waarna de politie het in beslag heeft genomen.
Op de kruising KerkstraatLeidsohestraat hebben
eenige betoogers fietsen geworpen voor de pooten der
politiepaarden; een dereenen, die zich hieraan schul
dig maakte, is gearresteerd.
De stoet trok verder langs de Leidschegracht en da
Prinsengracht naar de Elandsgracht; de stemming
werd steeds rumoeriger en baldadiger en men ging
voort met schreeuwen.
Bij de Hazenstraat deelde de bevelvoerende inspec
teur, de heer Stolp, met luider stemme mede, dat de
optocht ontbonden moest worden. Het eindpunt van
den optocht zou anders de Noordermarkt zijn ge
weest, Toen de betoogers nu weigerden uiteen te
gaan, is eerst eenige malen gesommeerd. Het politie-
detachement, dat de stoet begeleidde, was intusschen
reeds met ruiters en agenten te voet versterkt. De
betoogers bleven onwillig om zich op het bevel der
politie te verspreiden; toen zijn eenige charges uit
gevoerd, waarbij zij in alle richtingen uiteengejaagd
zijn.
Kleinere groepen verzamelden zich echter weer en
zijn de Jordaan ingetrokken, waar zij op de Noorder-
r;arkt bijeenkwamen. Daar trachtte het communis
tische raadslid Huizinga, een der leiders van den
ontocht, tegen het politieverbod in een toespraak te
houden, dat hem echter belet is door eenige agenten,
die hem uit den lantaarnpaal trokken, waar hij in
geklommen was. Ook hier heeft de politie nog eenige
charges uitgevoerd, waarbij rake klappen zijn ge
vallen. Eenige personen zijn aangehouden.
In de buurt van de Noordermarkt is het nog ge-
ruimen tijd rumoerig gebleven.
WOLKBREUK BOVEN TOSCANE.
Station van Livorno onder water,
Uit ROME. 1 Dec.
In den nacht op Donderdag heeft bo\'en Toecase
noodweer gewoed. Het station van Livorno staat geheel
onder water, zoodat de treinen om het traject Rome-
Genua moesten worden omgelegd. De treinen komen
met groote vertraging binnen. De te velde staande ge
wassen hebben ernstige schade opgeloopen. Ook in de
omgeving van Cortona staan de landerijen onder water
doordat daar beken bulten hun oever traden.
brein, terwijl zy, stijf als een standbeeld op haar ertoe!
zat en toekeek hoe haar vader voorbereidselen voor zijn
vertrek maakte
Max Reiss stond by den haard, met een elleboog ge
leund op den schoorsteenmantel en zijn kleine oogjes
dwaalden van den een naar de ander als een havik, die
niet weet welken prooi hy het eerst aanvallen zal.
Robert Loring's onverwacht optreden had hem in het
eerste oogenblik even van zyn stuk gebracht en door
een absoluut stilzwijgen te bewaren had hy zyn gewone
taktiek gevolgd, wanneer hij in verlegenheid was.
Terwijl de minuten voorbygingen, scheen het byna,
alsof al rijn mooie plannen om zich van Hetty te verze
keren, die hy niet alleen als een mooie, zakelijke aan
winst beschouwde, maar ook ais het mooiste en begeer
lijkste wezen, dat hy ooit gezien had, schipbreuk zou
lijden.
„U ls gewapend, geloof ik?"
Robert Loring's heesche en verraderlik trillende stem
verbrak de gespannen stilte in het kleine vertrek.
„Ja", beet Max Reiss hem toe.
„U kunt me fouilleeren voor we weggaan, om zeker
te zijn, dat ik geen wapens bij me heb en dan zal ik
met u naar het dorp wandelen."
„Aan den eenen kant vader, de kinderen en mijn
eigen vrijheid; aan den anderen kant een liefde, die
heerlijk was zoolang rij geduurd heeft, maar die tekort
schoot toen zy op de proef werd gesteld", en toen nam
Hetty Loring afscheid van haai meisjeedroomen
Over het gezicht van Max Reiss trok een sluwen
glimlach en zijn oogen schitterden van voldoening, toen
Hetty haar arm door dien van haar vader schoof es
met een glimlach zei:
„U hebt het mis, vader als u denkt, dat ik zoo'n he
kel aan mijnheer Reiss heb. De heb Jack lief en ik
zal hem altijd blijven liefhebben, dus moet ik mijn
droomen begraven."
De zachte stem trilde, maar de blauwe oogen bleven
kalm en keken vastbesloten in die van Max Reis», toen
Hetty rustig vervolgde:
„Mynheer Reiss, u heeft zeer zeker veel voor mij en
myn familie gedaan en als ik kan bijdragen tot uw
levensgeluk, door uw vrouw te worden, zal ik met u
trouwen, zoodra u dit wenscht."
Zoo gaf Hetty Loring haar belofte ten tweede male.
Alleen.
„Gisteravond laat, nadat je naar bed was gegaan,
kreeg ik bezoek van kapitein Siras. Hy moest plotseling