i/aarom de bovenlip van een
haas gespleten is.
Een Zuid-Afrikaansch dierensprookje.
Naverteld door
TINE BREEBAART.
Er was eens een haasje, dat alleen op een
ooi eiland woonde en volop groene blaad
s vond om van te leven. Op een zonnigen
orgen zat hij aan den oever van een groote
rier en genoot van het mooie weer. toen
n visch zijn kop boven water stak en zeide:
„Goeden morgen, juffrouw Haas. Hoe
aak je het vandaag?"
„Aha, meneer Visch, ben jij daar? Ik maak
t heel goed. maar ik voel me een beetje
nzaam".
„Ik heb al eenige dagen naar je uitge-
ken, juffrouw Haas, want ik heb een bood-
hap aan je over te brengen van den over-
nt van de rivier", zeide meneer Visch.
„Een boodschap voor mijvan den
erkant? Wat zal dat wel zijn?" vroeg de
suwsgierige hazendame.
„Luister, juffrouw Haas. De koning van de
zen houdt erg veel van Jou en zou heel
aag willen, dat jij hazenkoningin werd."
,Wat! Ikkoningin van alle hazen!"
p juffrouw Haas heel verbaasd. „Nu geloof
heusch dat je mij wat op den mouw
It spelden".
Het zou mijn visscheneer te na komen om
s te vertellen, wat niet waar is. De koning
eft mij bevolen je deze boodschap over te
sngen en verlangt, dat je zoo gauw moge-
c komt om bruiloft te vieren".
Toen de visch dit gezegd had, verdween
onder water en zwom weg, zoodat juf-
tuw Haas, vervuld van het groote nieuws,
een achterbleef.
Hoe zou zij den overkant ooit kunnen be
ken? De rivier was zeer breed en zwem-
;n kon zij niet; als de visch nu maar niet
gauw verdwenen was, had zij deze om
id kunnen vragen.
}p eens kreeg zij een ingeving, ze sprong
;schen de biezen, die langs het water
>eiden en ging in de nabijheid zitten van
1 krokodil, die daar lag te slapen,
ruffrouw Haas ging onbedaarlijk zitten
hen, waardoor de krokodil, nog half sla-
ide, vroeg:
.Waarom lach je zoo, juffrouw Haas?"
)e haas deed, alsof zij heel erg schrok van
krokodil en zeide: „Hè. oom Krokodil, wat
t u mij schrikken, ik krijg er gewoon een
rtklopping van. Ik dacht, dat ik hier hee-
ïaal alleen was."
.Geef mij nu eens antwoord op mijn
.ag, juffrouw Haas", hernam de krokodil
reduldig.
.Ja", zei het haasje, „als u dit eens wist.
wil het u wel vertellen, maar dan moet u
beloven, het aan niemand anders te
gen, hoor, oom Krokodil",
lij wachtte even en begon te vertellen,
zij met een invloedrijke jakhals had ge-
oken. die haar in het geheim had mede-
leeld. dat de eerste krokodil, die kon zeg-
hoeveel hazen er op de aarde waren,
ïing van alle krokodillen zou worden".
Wel. wel, wel", riep de krokodil ten hoog-
verwonderd uit. „Kan jij mij dit niet ver
en, lief nichtje?"
Natuurlijk", hernam de haas, „dit is zoo
voudlg als iets, daarom zat ik juist te
hen
Nu vertel het mij dan als je blieft",
eekte de krokodil.
Goed. maar dan moet jij mij vertellen,
a Krokodil, hoeveel krokodillen er noodig
zijn om van hier tot aan den overkant van
de rivier te reiken, als de staart van de een
de neus van de volgende zou raken".
„Hoe zou ik je dat nu kunnen vertellen?'
hernam de krokodil.
„Roep dan alle krokodillen bij elkaar en
laat ze een lange rij vormen, waarvan jij
dan het dichtst bij den overkant komt. Ik
loop dan over jelui heen en zal tellen hoe
veel krokodillen er achter elkander liggen en
daarna zal ik je vertellen hoeveel hazen er
in de wereld zijn".
De krokodil vond dit een uitstekend denk
beeld en zwom dadelijk de rivier op, om zoo
veel mogelijk krokodillen bij elkander te
krijgen, die hij in een lange rij opstelde van
den eenen oever naar den anderen, zoodat
zij als het ware een brug vormden.
Het was op deze wijze heel gemakkelijk
voor de haas om over deze levende brug te
springen en in korten tijd was zij behouden
aan de overzijde en wilde zich met groote
sprongen verwijderen.
„Heila, nichtje", riep de krokodil, ..dat
gaat zoo maar niet. Je vergeet onze af
spraak: wij hebben afgesproken, dat jij mij
zou vertellen, hoeveel hazen er op de wereld
zijn".
„Tracht ze zelf maar te tellen, oom Kro
kodil", riep het haasje heel brutaal.
De krokodil bemerkte nu eerst, hoe het
overmoedige hazenjuffertje hem voor den
gek had gehouden en woedend sloeg hij met
zijn staart in het water, zoodat het naar alle
kanten rondspatte en hief een vervaarlijk
gehuil aan.
Het haasje, dat zag, dat de krokodil zich
zoo vreeselijk boos maakt, begon heel erg
hard te lachen, ja onbedaarlijk zelfs het
geen heelemaal niet aardig van haar was
waardoor haar bovenlip in tweeën barstte.
Van dien dag af hebben alle haasjes een
gespleten bovenlip.
De wegwijzer van den zeeman.
Evengoed a!s de automobilist of fietser overal
langs de wegen wegwijzers tegenkomt, vindt ook
de zeevaarder, ove'-ai waar hij den weg moet
zoeken, wegwijzers in den vorm van vuurtorens-
Langs onze kust van Schiermonnikoog tot Bres-
ken s in Zeeuwsch Vlaanderen, staan de lichten
de bakens, die den zeeman den weg naar een
\eilige haven wijzen-
Vele eeuwen geleden reeds hebben de men-
sohen plannen gemaakt cm de zeevaarders des
nachts door allerlei teekens te helpen om den
weg over den oceaan te vinden. Zco lezen wij
bijv., dat de priesters van de G-ush-stam op
de Egyptische kust van de Roode Zee reeds
eeuwen voor het begin onzer jaartelling een
soort vuurtoren hebben gekend. Deze bestond
uit een groote koperen pot. die vol brandend
hout aan den top van een paal. hoog in de lucht
wss opgehangen. Deze vuurtoren werd door de
zeevaarders uit dien tijd zoo op prijs g'esteld, dat
zij hem als een soort afged aanbaden.
Op het eiland Pharoe. in de Middeilandsche
Zee. bevond zioh. 250 j voor Christus- een vuur
toren. waarvan de geschiedschrijvers dier dagen
verhalen, dat hij zes honderd voet hoog was en
honderd mijl in den nacht zichtbaar was. Dit is
echter moeilijk te gelooven. als wij in aanmer
king nemen, dat weinig of geen moderne vuur
torens zoover zichtbaar zijn Een van de aller
hoogste. die te South Foreland. aan de Engel-
sohe kust. is 374 voet hoog en is dertig mijlen
ver zichtbaar.
De bouw van sommige vuurtorens, die tegen
woordig absoluut onmisbaar zijn, hebben den
ingenieurs, die met den bouw ervan belast
waren, heel wat hoofdbrekens gekost. Verschil
lende vuurtorens zijn op gevaarlijke plaatsen
gebouwd, die dikwijls slechts met een puntje of
heelemaal niet boven het water uitsteken.
In zulke gevallen kost de bouw van vuurtorens
(-en massa geld en soms ook menschenlevens.
DE GRAPPIGE ZWARTJES
Ijs zat op een zeis
wip zei de zeis.
weg was Ijs.
Zus zat in een hts.
rrrf zei de lus
weg was Zus.
Vic zat op een blik.
tjoep zei het blik,
weg was Vic.
R?el zat op een stoel,
plof zei de stoel,
weg was Roel.
Na zat in de la.
rrrt zei de la.
weg was Na.
Mie zat op m:in knie.
hop zei de knie.
weg was Mie.
Sam zat op een kam,
terts zei de karn.
weg was Sam.
T.ui zat op een ui.
wip zei de ui.
weg was Tcui.
Bij den bouw van den Minot's Legde vuurtoren
op de Westkust van Ncord-Amerika. was het 't
eerste jaar niet mogelijk cm meer dan dertig
en het tweede jaar 160 uur er aan te werken,
wegens het stormachtige weer. dat daar voort
durend heerscht- Maar de bouwmeesters hebben
volhard en tegenwoordig is die vuurtoren een
van de onmisbaarste ter wereld.
De oudste vuurtorens werden verlicht met
houtvuren, vervolgens met kaar.cen en later met
olielampen Het is nog maar dertig of veertig
jaar geleden, dat petroleum, aoetyleengas en
electrisch licht in de vuurtorens werd toegep:st.
Later zijn er nog meer verbeteringen gekomen
er. het gebruik van prisma-lenzen heeft er toe
geleid, dat men een lichtsterkte van 26 millioen
kaarsen kan uitstralen.
Door de verschillende wijzen, waarop een
vuurtoren zijn strilen uitzendt, weet de
zeeman waar hij zich bevindt. Srmmige hebben
gekleurde lichten, maar het meest Hgemeene
stelsel is dat van korte en lange flitsen, bijv.
een korte en twee lange, twee korte en een lange
twee korte. enz.
In eiken vuurtoren, of deze zioh op de kust
bevindt of op een eilandje of rots in de zee
staat, bevindt zich gewoonlijk een vuurtoren
wachter. die voor de goede werking der lichten
moet zorgdragen. Hun leven is in de laatste
gevallen, zooals te begrijpen is. zeer eentonig.
Daarin is de wetenschap tegemoet gekomen en
heeft er in enkele gevallen voor kunnen zorgen
dat er niet altijd menschen in zoo'n vuurtoren
behoeven te zijn Op de Fransche kust is een
vuurtoren, de Platte Fougère, waarin niemand
woont. Zijn licht wordt gevoed door een elec-
tTirchen kabel, die met het land. dat op 40 mijl
afstand is gelegen, is verbonden. De lichten en
misthoorns worden dus van het land af gecon
troleerd.
Het geheim van de zwaarte
kracht.
Men plaatst vier wijn- en waterglazen,
waarop een dun plankje of een stevig stuk
bordpapier wordt gelegd, op tafel en precies
Klaas en Piet waren samen van plan een
grapje uit te halen met Frederiks, den
vrachtrijder. Deze had altijd erg veel praat
en zeide, dat hij nooit bang was. zslr's niet
als hij een spook zag ln het donksre boszh,
waardoor hij 's avonds uit de stad terug reed
naar huis.
De be.de jongens hadden ln hun tuin een
grooten pompoen en mochten deze van hu i
moeder plukken. Ze begonnen met hem u t
te hollen en gaatjes uit te snijden op de
plaats van oogen neus en mond. terwijl zij
binnen in den pompoen een kaars plaat ten
Toen hun kunststuk gereed was. zijn d
jongens 'savonds naar het bosch gegaan eD
hebben den pompoen aan een boom opge
hangen. die aan den kant van den rijweg
stond. Zijzelf hadden zich, nadat zj d
kaars aangestoken hadden, waarvan t lich*
door de aangebrachte openingen in het
donker duidelijk te zien was, in het struik
gewas verstopt.
Op eenigen afstand geleek het, alsof e
een groot verlicht hoofd aan den boom hing
Na eenig wachten hooren de Jonzens ur.
de verte het aanrollen van een wagen en zi.
begrepen dat het Frederiks moest zijn. Het
geluid kwam nader en nader en de Jongen
moesten de hand voor den mond houden
om hun lachen te temperen, want ander;
zou de geheele grap bedorven zijn.
De voerman kwam dichter en dichter bij
en het knallen van de zweep was du'delijk
t? hooren. Nu was het oogenblik gekomen
dat Klaas zich naar den rijweg zou begeven
met den uitroep: „Een spook! een spook!'
Voerman Frederiks keek eens om zich
heen, maar had den verlichten pompoen
nog niet gezien en begreep niet, wat Klaai
met het spook bedoelde. Dez? bleef echtïr
maar steeds roepen: „Een spook! Een spook!'
totdat Frederiks het verl chte gezicht einde
lijk in de gaten kreeg, van zijn kar klom et
hard wegliep, luidkee's schreeuwende: „Help!
Help!" met het gevolg, dat hij languit op
den grond viel en n.et dur'de opstaan.
Ook Piet kwam nu uit zijn schui plaats te
voorschijn en l eide jongens liepen naar den
langen Frederiks toe
„Wel, Frederiks, wat is er aan de hand?"
vroeg Piet.
„O. Piet. Ik heb een spook gezien, ik hel
het nooit kunnen denken, dat m j zoiets zoi
overkomen! Kijk maar ginds in een booi
O. help help1 een spook!'
Toen de Jongens den grooten man daar
roo hulpeloos en angstig hoorden ro pen,
konden zij hun lachen ni-t m er inhouden
en zeiden tegen hem. „Nu. Fredoriks wij
dachten, dat jij nooit bang was: je hebt
altijd gezegd: ik ben nu iemand, die bang is
voor niemand en waar blijf je nu met Je
nraats? Wat jij voor een spook aangez'en
hebt. was nVs ande-s dan een pompoen
met een brandende kaars er in!"
Beschaamd stond Frederiks od. hij had
een lesje gehad, dat hU n'et licht veraten
-ou en zonder verdar ve*l te z-geen. stond j
hij od en maakte zich gereed om huiswaarts
te rijden.
Gevulde dadels en truffels.
Snoeperijen, die meisjes zelf kunnen maken.
Het is niet zoo heel moeilijk om zelf lek
kernijtjes te maken. Hier volgen eenige
makkelijke recepten.
Eerst maken we gevulde dadels.
We hebben noodig1 half pond droge
dadels, 1 half ons amandelen, 1 half ons
poedersuiker 1 eiwit.
We beginnen voorzichtig de pitten uit de
dadels te nemen door een snede in de lengte
te geven en buigen ze daarna een weinig
open.
Je leent moeders amandelmolentje en
maalt hierdoor de amandelen, waarvan je
eerst het bruine schilletje hebt afgenomen
Dit gaat heel gemakkelijk, indien je ze eerst
een minuut of viif in kokend water hebt ge
legd.
Heb je de amandelen gemalen, dan her
haal je dit nogmaals, doch nu met de suiker
er bij, het mengsel, dat je nu gekregen hebt
vermeng Je goed met eiwit en maak er daar
na kleine rolletjes van, die je in de gemaakte
openingen der dadels legt; daarna moet
alles tot den volgenden dag worden wegge
zet om te drogen.
Truffels.
1 ons hazelnoten worden ln den oven ge
roosterd en gemalen of heel fijn gehakt.
Van 1 ons. dat ls een gewoon theekopje
vol suiker, kook je met een klein beetje wa
ter een stroopje, dat zoo dik moet zijn, dat
een paar druppels ln koud water een zacht
balletje vormen: nu roer je de noten er door,
laat het afkoelen en vormt er ongelijke bal
letjes van. die als ze koud zijn door poeder-
chocolade gerold moeten worden.
Deze truffels moeten een dag drogen voor
je hen kunt presenteeren.
Raadseltje.
Mijn geheel is de benaming van een aan
tal heel mooie dingen, die Jullie ook wel thuis
zult hebben. Juist in dezen tijd komen ze
voor den dag. Het ls één woord, dat maar
liefst uit 21 letters bestaat.
Dat is een hoop hè, en het lijkt misschien
moeilijk om het woord dat bedoeld wordt uit
te zoeken.
Welnu, lk zal jullie een beetje helpen. Van
het groote raadsel maak ik zes kleine raad
seltjes Als Je die hebt opgelost behoef Je de
nummers van de letters maar ln de juiste
volgorde te zetten enhet gróóte vraag
stuk is opgelost!
Let nu goed op:
1, 3. 7 en 9 ls NIET recht.
10. 14 en 21 is een deel van een visch.
12. 2, 4 en 5 is wat overblijft.
19, 8. 20 en 17 een meisjesnaam.
6, 11, 13 is een vrucht.
16, 18 en 15 is een dier.
Het gat in den zakdoek.
Dit is een goochelkunstje, waarmee Je op
een verjaar-avondje veel succes kunt be- 1
leven. Je vraagt aan een van de gasten een
zakdoen ter leen. die Je voor dit goochel
kunstje noodig hebt. De gast zal weinig ver
heugd zijn, als hij bemerkt, dat de toove-
naar plotseling met een schaar er een stuk
uit knipt en om deze vernieling beter te
laten zien den zakdoek op zijn mouw uit
spreidt. Maar „ven snel als de zakdoek stuk
geknipt was, is deze weer heel. Eén keer met
de hand over het gat gestreken en de
schade ls hersteld.
Een wit lapje en een rond stukje goed in
de kleur van het pak, dat je draagt, is alles
wat je noodig hebt om de goocheltoer te
doen slagen. Het witte lapje en het stukje
goed in de kleur van het pak verbergt men
in de linkerhand. Het witte lapje haalt men
te voorschijn als men den zakdoek ln de
hand heeft, de zakdoek frommelt men in de
vuist en laat het kleine lapje er uit steken.
Van het laatste knipt men nu een stuk af
Daarna spreidt men den zakdoek op de
mouw uit en legt er ongezien het ronde
stukje in de kleur van het pak op. dat nader
hand als men den zakdoek „herstelt" wee
even ongemerkt moet worden weggenome!
Een goocheltoer, waarmee je veel succ
kunt beleven.
^ier zie je nu het resultaat van de koppenverwisseling, het is maar goed, dat
menschen en dieren in werkelijkheid zoo niet rondloopen. Dat zou een al te dwaas
gezicht zijn, niet waar 1
boven elk glas op een schijfje kurk een hard
gekookt of steenen ei. Wie is zoo handig met
een korten, maar krachtigen slag hét plankje
of stuk bordpapier weg te slaan? Wien het
gelukt, die zal vaststellen, dat dan de eieren
loodrecht in de betreffende elazen vallen.
HET SPOOK IN HET BOSCH
DE VRACHTRIJDER, DIE BANG WAS VOOR NIEMAND
