J
Aan de verkeerde zijde
U
OMGEVING
Het gestolen luchtballonnetje
De geschiedenis van twee deugnieten.
Van verschillende kanten ontmoet dit bezwaar.
De heer Agena stelt voor, het presentiegeld te laten
op f3 en te vergaderen op Zaterdagmiddag. Zijn er
meer ledenraadsvergaderingen noodig, dan voor de
meerdere geen presentiegeld te betalen.
Dit voorstel wordt aangenomen.
Rondvraag*
Een der aanwezigen vraagt, of zijn zoon, die thans
in militairen dienst is en voor dien in dienst was van
„De Tijdgeest", na zijn diensttijd weer terugkomen
kan.
De Voorzitter deelt mede, dat het bestuur ten op
zichte daarvan een ruim standpunt inneemt, doch ze
kere toezegging kan het nu niet doen.
De heer Jb. de Rooij vraagt, hoe het komt dat en
kele groote coöperaties nog niet tot de Handelskamer
zijn toegetreden.
De heer Ten Hoorn vermoedt, dat die coöparties
meenen dai zij 't beter kunnen dan de Handelskamer.
Er zijn er al enkele op terug gekomen en toegetreden
en nu hoopt men ook nog „De Vooruit" te Rotterdam
te zien toetreden.
Inmiddels is de tijd waarover men de beschikking
over de zaal had, verstreken en kon de rondvraag
niet verder worden voortgezet.
Met een kort woord van dank voor de belangstel
ling en de aanwezigen te hebben opgewekt, vooral
thans de coöperatieve gedachte te verspreiden en te
bevorderen, ten voordcele van eigen coöperatie in
het bijzonder en verspreiden der coöperatieve gedach
te, in het algemeen. Daarna sluiting.
IT
DE
WARMENHUIZEN
ACHTERSTAND ZIEKENFONDSPREMIE.
In een speciale daartoe belegde vergadering, heeft jJ.
Maandagavond Dr. van Hesteren in het Patronaats
gebouw een uiteenzetting gegeven van het doel en
werkwijze van het ziekenfonds. Het doel, volgens Dr.
Van Hesteren, is in het kort, zich door een wekelijk-
sche bijdrage afdoend van medische hulp te verzekeren.
Zooals velen wel zullen weten, bedraagt de premie voor
volwassenen (vanaf 16 jaar) 25 cent per week. Voor de
eerste drie kinderen in een huisgezin 6 cent per kind,
en de eventueele meerdere kinderen vrij van premie.
Door dezen maatregel zijn vele kinderen in Warmen-
huizen vrij van betalen. Ontkend kan niet worden,
dat deze gemeente in groote financieele moeilijkheden
zit, maar ook zitten in groote moeilijkheden huisgezin
nen met groote kinderen, welke reeds langen tijd werk
loos zijn of niets kunnen verdienen. Deze huisgezinnen
zijn wel het ergste gedupeerd. Een massa kunnen
thans niet meer de ziekenfondspremie betalen. Vele
malen is thans de vraag gesteld, wat thans gedaan
moet worden. Dr. Van Hesteren heeft reeds aan B. en
W. voorgesteld, diegenen, die reeds lang op achter zijn
met betalen, op den Geneeskundigen Armenlijst te
plaatsen. Voor eventueele specialistenhulp voor die
armlastigen, wordt de gemeente dan aansprakelijk ge
steld. Dat de hulp van den plaatselijken geneesheer
voor de op den Geneeskundigen Armenlijst geplaatste
Inwoners soans onvoldoende is. behoeft wel geen betoog.
Wanneer in zulke gevallen de gemeente de specialls-
tenrekeningen niet wil betalen, zullen de menschen
jammer genoeg teleurgesteld moeten worden. Dat de
gemeente alles op dokters schouders schuift, is geen
juist standpunt. De financieele draagkracht van spr.
heeft ook grenzen, en kan maar niet in lengte van
dagen blijven doorgaan met premie voor te schieten.
Dr. Van Hesteren moet namelijk 33 pet, van de ver
schuldigde premies afdragen voor specialistenhulp. Er
zijn menschen, die reeds lbk jaar op achter zijn met
de betaling van de premies. Spreker zou het wel zeer
op prijs stellen, als er een uitweg gevonden wordt.
Zoo kan in ieder geval niet verder gegaan worden. Om
de achterstallige betaalders op den Gem. Geneeskundi
gen armenlijst te plaatsen, voelt de Gemeente niets
voor. Dr. Van Hesteren heeft ook voorgesteld om de
risico van de eerste 3 maanden contributie zelf te
dragen, en ingeval iemand, boven de 3 maanden premie
op achter is, dat dan de Gemeente daarvoor zorg
draagt. Ook op dit voorstel heeft spreker niets ver
romen.
Hierna had een gedachtenwisseling plaats tusschen
Dr. Van Hesteren en diverse aanwezigen. Diverse
vragen werden over en weer gesteld en beantwoord.
Ten slotte werd besloten, dat het Bestuur van den
Volksbond zich met andere organisaties hier ter plaat
se in verbinding zal stellen, teneinde het daarheen te
leiden, dat een gezonde regeling tot stand komt met
het Gemeentebestuur.
Hierna volgde sluiting.
NIEUWE N 1 EDORP
Het Fanfarecorps „Excelsior", directeur de heer B.
Koolhaas, van Twisk. gaf Zondagavond voor een volle
zaal een -uitvoering bij den heer Kossen', alhier. Wel
willende medewerking werd verleend door Niedorp's
Gemengd Koor en de damesafdeeling der Gymnastiek-
vereeniging Hercules-Hebe.
Na het welkomstwoord van voorzitter Groot, werd
aangevangen met een opwekkende marsch van Sam
Vlessing Vers d'Avenir. Terwijl werd voortgezet met
de mooie ouverture de Concours Patrio van A. Pain-
paré met haar afwisselende muziek, welke correct en
zuiver ten gehoore werd gebracht.
Ook de overige nummers van het programma werden
door Excelsior zeer goed uitgevoerd en verwiterven
steeds een welverdiend applaus. Nummer 8 van het
programma, uitgevoerd door Jong Excelsior, n.m. door
een 12-tal leerlingen van 10 tot 14 jaar, brachten een
paar nummertjes op zeer pittige wijze zonder zenuwen
ten gehoore. Gezien hoe moeilijk het is voor ouderen
om een blaasinstrument te leeren bespelen, kan dit een
buitengewone prestatie worden genoemd van Directeur
en leerlingen, waarvoor dan ook daverend werd ge
applaudisseerd, zoodat nogmaals een der nummertjes
moest worden gespeeld. Hetgeen Excelsior hedenavond
heeft laten hooren, bewijst dat het geheel onder emi
nente leiding staat en Excelsior zich gelukkig kan
achten met een Directeur als de heer Koolhaas.
Onder leiding van den heer Jb. I. Hovenier werden
door Niedorp's Gemengd Koor op zeer goede wijze een
aantal nummers ten gehoore gebracht. Vooral naar
nummer 13 van het programma: Laatste Zonnestraal
van L. Paardekoper, hebben wij met groot genoegen
geluisterd.
De voor ons niet onbekende Matrozendans van Hebe,
verwierf veel succes, zoodat dit nummer tweemaal
werd gegeven. Ter versterking van de kas werden
nog een aantal doozen met gebak verloot, wat een zeer
gewilde attractie bleek te zijn. Na afloop werd gedanst
op muziek, gegeven door enkele leden van Excelsior.
Excelsior kan met deze uitvoering een succesvollen
avond -boeken. Het talrijk opgekomen publiek zijn een
paar genotvolle uren bezorgd. Er Is dezen avond, hoewel
er door de leden misschien niet altijd is gepresteerd wat
zij konden geven, toch zeer veel goeds gegeven, voor
weinig geld. Zoowel de leden van Excelsior als haar
Directeur zullen zonder twijfel met groot genoegen op
dezen avond terug zien.
Zoo is dan gebleken, zooals voorzitter Groot terecht
in zijn sluitingswoord aanhaalde, dat met samenwer
king (wat wij toch in dezen tijd zoo noodig hebben)
veel is te bereiken.
7 IJ P E
ST. MAARTENSBRUG.
Zondagavond hadden wij het genoegen een uitvoering
bij te wonen van de gymnastiekvereen. „S.S.S." en
„D.I.N.D.U.A." onder leiding van den heer C. Met.
Dat beide vereenigingen goed staan aangeschreven,
bewees wel de flinke opkomst. Wij verheugen ons
daarover, temeer, omdat het Bestuur, Directeur en le
den altijd hun uiterste best doen, de aanwezigen een
genoegelijken avond te bezorgen en de belangsteling
dus meer dan verdiend is. Ook nu weer is het hun
gelukt een goed geslaagde voorstelling te geven.
Een mooi opgestelde, zingende damesgroep was de
opening van het program. Verder hadden de gebrui
kelijke oefeningen plaats voor jongens en voor dames.
Wanneer men het voorrecht heeft eiken dag met
de jongens op straat kennis te maken en hun verma
kelijk gedoe beziet, dan kan men zich moeilijk inden
ken, dat deze zelfde reeks op den avond van uitvoering
niet stalen gezichten voor het voetlicht kunnen ver
schijnen. Dit pleit wel in 't bijzonder voor den Direc
teur en is o.i. een overtuigend bewijs, dat de leiding bij
den heer Met in uitstekende handen is.
Hebben de jongens zich uitstekend van hun taak
gekweten, hetgeen de meisjes en de dames gepresteerd
hebben, was wel het glanspunt van den avond. Dansen
en knotaoefeningen, wat werden ze prachtig uitgevoerd.
Bovendien was de aankleeding en verlichting bepaald
schitterend te noemen.
Ons hartelijk compliment aan de meisjes en de dames
leden, maar niet minder aan den Directeur voor de
keurige verzorging van het geheel. Is het te verwon
deren dat er herhaalde malen daverend werd geapplau
disseerd? De verschillende nummers werden uitgevoerd
met passende muziek en uitstekende begeleiding van
Mej. de Bakker.
De heer Kist heeft weer op loffelijke wijze gezorgd
voor de gewenschte afwisseling. Herhaalde malen
heeft hij de aanwezigen hartelijk doen lachen met zijn
voordrachten. Ook ham viel een hartelijk applaus ten
deel.
Het was een uitstekend geslaagde avond, waarop
het Bestuur, Directeur en leden met voldoening kunnen
terugzien. Voegen wij er nog aan toe, dat de voorzit
ter, de heer Nierop, in de pauze het woord richtte tot
de aanwezigen. Spreker deelde mede, dat de vereeniging
groot gebrek heeft aan werkende heeren-leden. Het aan
tal is langzamerhand zoodanig ingekrompen, dat het
niet mogelijk is, ook met het oog op de financiën, op
deze wijze voort te kunnen gaan.
Spreker wekte daarom de aanwezige jongens op, om
als werkend lid toe te treden, aangezien het al of niet
voortbestaan van de vereeniging, hiervan geheel af
hankelijk is. In de aanstaande vergadering, die in
het begin van Maart zal worden gehouden, zal hier
over beslist moeten worden. Wij, en zeker velen met
ons. hopen van harte, dat de uitslag zoo gunstig moge
lijk zal zijn.
CALLANTSOOG
Muziekuitvoering.
Zondagavond jl. gaf het fanfarecorps „Callantsoog"
een uitvoering in de zaal van het „Dorpskoffiehuis"
alhier. De voorzitter, de heer C. v. Twuijver, opende
den avond en sprak de hoop uit. dat het gebodene
in den smaak mocht vallen. Hij wees er op, dat door
oneenigheid een drietal leden had bedankt. Hiervoor
zijn echter weer andere in de plaats gekomen, zoodat
de vereeniging er niet op achteruitgegaan is.
Vervolgens werden ten gehoore gebracht Caecilia-
marsch van Ant. M van Leest, „Caprice sur 1'opéra
Norma", van Bellini, „Mathilda", Valse, van D. Bau-
wens en „Goede Kameraden", marsch van Ch. de
van Zijdewijn.
De directeur, de heer A. Vriesman, toonde het corul
goed in zijn macht te hebben. Sedert de vorige uit
voering is het spel er goed op vooruitgegaan. Hel
tweede nummer, dat zeer zwaar was, werd voorai
goed ten gehoore gebracht. Nummer 3 werd bij eet
vorige gelegenheid wel eens beter uitgevoerd. De di-
recteur merkte ons hierover op, dat er in de bezet
ting van dit nummer een altpartij miste, waar ht:
spel zeer onder leed.
Ook de nummers 1 en 4 werden onberispelijk uit
gevoerd.
Na de pauze werd opgevoerd een klucht in 2 bedrij
ven „Liefde zoekt list", door Henzilemor. Een zeer
geestige tweeacter, die de zaal heeft doen bulderen
van het lachen. Het stukje werd vlot gespeeld. Me-
despelenden waren de dames A Vos en N. Mooij en
dc heeren A. de Wit, C. van Twuijver, A. Kruit, Jb.
Vos en N. Kossen.
Hierna besloot het fanfarecorps het progamma met
een tweetal nummers, die zeer goed werden uitge
voerd. Xanthia, een wals in verschillende tempo's,
was zelf zeer goed en oogstte dan ook een langdurig
applaus.
Na de finale, de Caecilia-marsch, bracht de voorzit
ter een woord van dank aan allen, die medegewerkt
hebben om dezen avond te doen slagen, waarna hij
de aanwezigen een gezellig bal toewenschte. Het fan
farecorps kan op een zeer goed geslaagde uitvoering
terugzien.
Of
862.
Plotseling liet Wim zich zakken,
Wilde snel nu vluchten gaan.
Maar de orang-oetang, waakzaam,
Ging gezwind achter hem aan.
Dat ls niet aardig van je, jongen.
Zei de aap en greep hem kloek,
Terwijl Wim wanhopig schopte.
Bij zijn pijpen van zijn broek.
552.
Toen de pijn nu wat bedaard was.
Zei de vlieger: kom maar mee,
Van deez' nare plaata vlug weg nu,
Liever gaan wij weer naar zee.
Pim probeerde toen te loopen,
Met zijn arm in het verband.
Ia hij verder weer gaan dwaler
Door het groote, vreemde land.
Kort verhaal
door
MAY HUNTING.
SYBILLE kwam als gewoonlijk op het laatste
nippertje de kleedkamer binnen rennen en
ratelde direct een heel verhaal over Teddy,
die een autotocht met haar gemaakt had en
die panne had gekregen. Mariëtte luisterde zwijgend.
Haar hoofd deed pijn, haar stemming was beneden
nul.
Wat, kijk jij zuur, merkte Sybille op, toen ze
was uitgerateld als een afgeloopen wekker en in 'n
rijden kimono gekleed, het laatste geschenk van Ted
dy, aan haar schminktafel zat.
Ik?
Waar denk je aan, terwijl je mc zoo verwozen
aanstaart? informeerde Sybille.
Mariëtte ging door met schminken en antwoord
de: Als je het weten wilt: ik dacht er aan, wat
een benijdenswaardig schepseltje jij bent.
Waarom? Om Teddy?
Om alles. Om je jeugd, je charme, om de manier
waarop je je laat verwennen door iedereen: publiek,
directrices, aanbidders, het leven...... om je natuur,
die alle onaangename dingen van zich afschudt,
zooals een zwaan het water.
Hmzei Sybille alleen, want ze was bezig
haar mond rood te maken.
Mariëtte sprak niet verder, maar zij dacht: ja, Sy
bille is handig. Alles wat ze doet is precies zooals
het zijn moet en zoo vlot, zoo geroutineerd...... of ze
zich schminkt, kleedt, tooneelspeelt, flirten hoe
handig behandelt ze haar kennissen en haar direc
trice. Ze kan geen regel schrijven zonder taalfouten,
leest nooit een behoorlijk boek, haar beste rollen
speelt ze vaak zonder er veel van te begrijpen. Maar
ze heeft iets ontwapenends. Haar critieken zijn nooit
slecht, ze haalt uit iederen aanbidder 100 pet. genoe
gens, zonder zelf ooit ernstig verliefd te worden.
In de pauze van de voorstelling zat Sybille met
een prachtigcn ruiker rozen op de knieën een briefje
te ontcijferen.
Wat een schrift, zei ze, nog erger dan het mij
ne. Kun jij hier uit wijs worden?
Mariëtte nam den brief Het was een eigenaardig,
zeer karakteristiek handschrift.
De schrijver sprak zijn bewondering uit over Sy-
bille's spel en verzocht'haar, hem de eer te willen
doen persoonlijk met haar te mogen kennis maken.
Wat staat er onder? vroeg Sybille zonder veel
belangstelling.
Mariëtte ontcijferde de handteekening en zei toen
opgewonden:
H. Eenlyhet is Henry Eenly!
Nou, en, informeerde Sybille koeltjes.
De auteur van „Bladeren in den herfst" en „Een
tuin in zonlicht".
Rare titels, zei Sybille, auteur? Hmdan zal
hij wel arm rijn.
Zijn boeken werden in veertien talen vertaald,
zei Mariëtte kortaf, wat dat betreft kun je gerust zijn.
Eenly behoort tot de zeldzame schatrijke auteurs
van ons land.
Sybille begon teekenen van belangstelling te geven.
Rijk en beroemd, zei ze, hmals zoo'n man
iets schrijft waarvan iedereen, zegt: Dat is Mariëtte
L,oder, die hij heeft beschreven, die hem inspireer
de, dat zou een reuze-reclame zijn! Lili is alleen be
kend geworden doordat die auteur hoe heet hij ook
weer? dat boek hoe heet dat ook weer? tegen
haar heeft geschreven. Ik zal meneer Eenly de hooge
eer aandoen. Vanavond haalt Teddy mc af, morgen
avond dineer ik met kennissen, morgenavondja,
dan zou het gaan.
Ze gooide achteloos de rozen neer en schikte haar
blonde krullen voor den spiegel.
Mariëtte zette zorgzaam de bloemen in het water.
Heerlijke rozenhaar zond niemand rozen. O,
vroeger, toen ze nog heel jong wasmaar het was
nooit een man geweest, die haar aantrok Ln ze was
geen meisje, dat dit kon verbergen, dat berekenend
kon zijn, zelfs in de kleinste dingen.
Tranen drongen brandend in haar oogen. Sybille,
die juist opkeek, zag het. Ze kwam naar de andere
toe en sloeg een arm om haar heen. Vaag voelde
ze eenig verband tusschen de rozen en de tranen.
Toen herinnerde ze zich, dat Mariëtte haar onlangs
haar vrees had toevertrouwd dat men haar niet zou
meenemen als het stuk op tournée ging. Ze zou dan
zonder engagement komen.
Maak je maar niet ongerust, zei ze ik zal wel
eens mei de baas pratenje weet, hij heeft nog,
al een zwak voor me!
Mariëtte glimlachte zwak. Ze had aan dien angst
nu niet gedacht, maar de goedhartigheid van de an
dere trof haar.
Dank je, zei ze, doe maar geen moeite voor
me.
Neem die rozen maar mee, ik heb al zooveel
bloemen. Maar doe me een plezier, ik schrijf zoon
beestenpootje, antwoordt hem even op dien brief van
mij. Zoo'n beroemd auteur krijg, natuurlijk een halve
flauwte,, als iemand een n of i verkeerd zet!
Dus antwoordde Mariëtte op den brief en zij dacht
er ernstig bij na, want een brief aan Henri Eenly
schrijf je niet eiken dag!
Den volgenden avond, toen zij het theater verliet,
zag zij voor de tooneeldeur een grooten, grijzen auto
staan. Een jongeman leunde er tegen, de oogen strak
gevestigd op de deur Het gaf Mariëtte een schok,
zoozeer was hij de man, die haar zou kunnen beko
ren. Ze had zich Eenly veel ouder voorgesteld. Op
eens kwam Sybille de deur uit, gehuld in haar
mooien bontmantel, in haar armen de mooie bloe
men, die Eenly haar weer gestuurd had. Mariëtte be
luisterde nog net even den klank van zijn stem, bij
hun begroeting: warm en sympathiek.
Sybille's helder lachje, haar lieve stem, die de on
beduidendste woorden soms een schijnbare diepte
kon verleenentoen reed de auto weg. Mariëtte,
een smal, eenvoudig figuurtje, stond hem na te sta
ren, met in haar hart een zoo wilde pijn, dat zij er
van schrikte.
Hij valt mee. berichtte Sybille den volgenden
avond in de kleedkamer, heelemaal anders, dan ik
me had voorgesteld. Kan leuk vertellen, heeft veel
gereisd. En zeg, hij vond, dat ik zoo'n karakteristiek
handschrift had! Ze proestte het uit. En dat ik me
zoo aardig had uitgedrukt! Hij moest eens weten,
dat ik nooit k3n onthouden, wanneer t één of twee
e's of o's of a's moet zijn!
Mariëtte zweeg. Ze schaamde zich, omdat ze zeer
goed besefte, dat zij gekweld werd door naijver.
Twee dagen later zei Sybille: Je gaat mee op
tournée hoor, ik heb met den baas gesmoesd. Zeg,
Henri is wel een grappig type.
Henri?
Eenleyjammer, dat Teddy me zoo in beslag
neemt. Ik weet nou niet meer wat ik zal doen
Teddy is dol op me en zou liever vandaag trouwen
oan morgen en hij hééft geldalleen moet ik op
passen, dat Teddy voorloopig niets merkt, die iS ja-
loersch als een tijger.
Het tournée duurde twee maanden. Toen keerden
ze terug. Marictte's hart was zwaar. Zorgen had ze
voorloopig niet. Sybille had blijkbaar veel te be
werkstelligen, daar men haar voor het nieuwe stuk
weer had geëngageerd, maar nu begon weer de mar
teling, hem zoc nabij te zien en zoo onbereikbaar,
een kwelling, dubbel pijnlijk na die weken, waarin
zij een spelletje met zichzelf had gespeeld, zich wijs
makend, dat zij het werkelijk was, die hij schreef..
Zij zag, den eersten avond al, Sybille met hem
weggaan en den avond daarop zeite zij zich inner
lijk schrap, voorbereid op verhalen over hem. Maar
Sybille was opmerkelijk stil. Alleen in de pauze zei
ze eensklaps: Ik vind Henri toen vermoeiend,
weet je. Eerst was hij wel leuk, maar tegenwoordig
is hij zoo zwaar op de hand Ik heb aan je brieven
gevoeld, hoe wij harmonieeren, zei hij gisteren
Eerst was ik alleen verliefd, maai nu is het zooveel
méérWat hèb je in 's hemelsnaam allemaal ge
schreven? Hij kent die brieven zoowat uit rijn hoofd
en soms snap ik heelemaal niet, waar hij 't over
heeft.
Mariëtte stond plotseling op. Haar oogen waren tra
gisch in het masker van schmink.
Hou alsjeblieft op over die brieven, stamelde ze.
Toen, Sybille s verbaasden blik ontmoetend, ging zij
weer zitten en steunde het voorhoofd in de handen,
om haar tranen te verbergen.
Sybille zat als versteend een poederdons opgehe
ven in haar hand. Eindelijk floot ze zachtjes tus
schen haar tanden. Het was haar menige antwoord
Maar den volgenden avond legde ze een ruiker
lelies bij Mariëtte neer en zei: Ik heb Henri zóó
gezegd, dat ik bezet was en nu schrijft hij, dat hij
me opwacht. En Teddy komtDoe me 'n plezier,
ik kèn Henri niet hebben....-- Teddy is toch veel
leuker en lang niet zoo vermoeiend en als hij nu iets
merkt van Henrije moet me helpen
Maar hoe kan ikstotterde Mariëtte.
O, besije stapt op hem af alsof hij voor jou
daar wacht en sleept hem mee en vertelt hem uit
mijn naam, de heele waarheid over die brieven en
zoojullie zult prachtig opschietenhij kan
jouw brieven voordragen en jij de zijné en geef mij
Teddy maar!
Mariëtte ontmoette Henri dien avond en deed haar
best, de waarheid niet al te hard te maken. Maar
toen zij. ergens in een restaurant, tegenover elkander
zaten, liet hij haar een briefje zien, dat Mariëtte hem,
blijkbaar voor alle zekerheid, door een tooneelknecht
had laten brengen.
Het luidde: Beste Henri, ik moet je maar eerlijk
zeggen, dat ik niet vrij ben en heb ik jou ook geen
enkele brief geschreeve maar Mariëtte. Je zal best
met haar opschiete, ze past egt bij je en wees niet
boos, ik heb er oover gedaend en pas ik beter bei
Teddy, je toegenegen?. Sybille.
De vrouw, die vóór het voetlicht hoort, zit nu soms
in een loge en de andere staat achter het voetlicht
en speelt. Dan is er voor de laatste altijd een prach
tige mand bloemen en een groote doos bonbons of een
andere attentie. En als ze na de voorstelling naar
huis rijdt, denkt Mariëtte tevreden erover, dat Sybille
blij zal zijn met het cadeautje dat het neerlijk is
zich nu niet te hoeven afschininken. naar een vredig
tehuis te rijden en geen vervelende reis of repetitie
in 't vooruitzicht te hebben voor den volgenden dag.
En de andere vrouw bekijkt-tevreden haar geschenk,
stelt zich voor, hoe ze naar huis zou zijn gereden met
een man, die zoo „vermoeiend" is en het vooruit
zicht van een volgenden dag vrijwel gelijk aan al!«
andere dagen van het jaar, lacht ineens en den'
Zij liever dan ik!
(Nadruk verboden.)
