DE IJZEREN DEUR
Partijdigheid,
Miss Frankrijk 1933 gekozen
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
TOULOUSE ZENDT NIET MEER UIT
De verplaatsing van
een stembureau.
Mlle Jacqueline Bertin, een
jeugdige Parisienne, werd uit
165 mededingsters tot miss
Frankrijk 1933 gekozen.
Nu wordt toch ons volk „partijdig",
En altijd waren we neutraal,
Denk maar eens aan de oorlogsdagen,
Wat deden we niet nationaal!
Wat waren we niet nauw verbonden.
Toen waren alle deelen één.
Nu vallen we, straks bij de stembus,
In vele scherven weer uiteen!
Ik weet niet meer hoeveel partijen,
In dezen opgewonden tijd.
Een plaatsje vragen in de Kamer,
We zijn de tel een beetje kwijt.
Maar w?l wordt overal begrepen.
En dit is 't, wat de aandacht wekt,
Dat zich een politieke crisis
Ook over Nederland voltrekt!
De kruik gaat net zoolang te water,
Totdat ze eind'lijk eenmaal breekt.
Tot zich fle slappe geest der tijden
In velerlei excessen wreekt.
De kiezer gaat zijn stuur verliezen.
De stembus geeft een dwaas geluid.
Hoe ook de uitslag moge wezen.
De tweedracht klinkt er bovenuit!
Ik weet niet meer hoeveel beginsels
Zich werpen op ons Staatsbestel,
We raken op z'n „drie en vijftigst"
Partijdig leelijk in den knel!
Want wie er straks ook moge juichen.
Bij meerder stem- of zetelwinst.
De kiezerslijst blijft tóch getuigen:
„Dit is wel Holland op z'n minst!"
April 1933.
KROES.
(Nadruk verboden).
FEUILLETON
Uit het Engelsch
van HAROLD BELL WRIGHT.
HOOFDSTUK XX.
Zijn eenige kans.
Zwijgend trad de blanke terug.
De Indiaan trad binnen en sloot de deur zacht achter
zich dicht.
Edwards wachtte tot zijn bezoeker zou spreken, ter
wijl de roodhuid hem aanzag met dien schimmigen glim
lach van wreede voldoening.
„Ik ben vanmiddag uit Tucson teruggekomen," zeide
hij eindelijk. „Ik kwam langs een anderen weg terug,
over de bergen, uit het zuiden. Toen de zon onder was.
ben ik hier gekomen."
Edwards wist niet wat te zeggen. Hij besefte, dat dit
bezoek, op dit uur van den nacht, iets meer te beteeke-
nen had dan een eenvoudige beleefdheid. Hij voelde, dat
hij om de een of andere reden plotseling een voorwerp
van meer dan gewone belangsteling voor den Indiaan
was geworden, en zich diens woorden bij hun laatste
r.rstmoeting herinnerde, wachtte hij onrustig af wat er
komen zou. Het gelukte hem echter een paar woorden
van welkom te prevelen.
Ernstig hervatte Natachee:
„Ik heb je iets te vertellen waarin ik denk dat
.te belang zult stellen."
Zenuwachtig bood Edwards hem een stoel aan.
Voen zij gezeten waren, begon de Indiaan:
moet je eerst vertellen, dat ik naar Tucson ging
jouw belang." Met een glimlach voegde hij er bij.
„Ie jov*r belang en voor mijn genoegen."
„Ik zie niet in. wat mijn belang met jouw genoegen
te maken kan hebben", antwoordde de blanke, geprik
keld door iets spottends in den toon van den Indiaan.
..Niet? Neen. dat zal wel. Maar straks zul je het wel
begrijpen," 2eide de ander, alsof hij schik had in de
onrustige vree*» van den blanke en zijn genoegen wilde
vwrlengen.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
ZETTENG VAN MAANDAG 10 APRIL.
UITSLUITEND BEHANDELING VAN RIJWIEL
EN WEGENBELASTINGZAKEN.
Al weer was het noodig opruiming te houden van
voorradige belastingzaken. De jacht schijnt voortdurend
beter resultaten op te leveren, tot heil van de schat
kist. De rijksadvocaat, een dignitaris, die, als het ernst
is met werkelijke practische bezuiniging bij de
rechterlijke macht, gevoegelijk kan worden gemist, had
ditmaal weer ruim 50 rijwiel- en wegenbelastingzaken
aangebracht. De rijke buit was kolossaal gevarieerd.
Men trof daaronder dienstboden, winkeldames, arbei
ders, landbouwers, reizigers, kooplieden, veehouders,"
tuinders, vischhandelaars, melkboeren, 'n matroos, 'n
kaasmaker, 'n Italiaansch granietwerker, 'n kippen-
slachter, 'n advocaat en procureur, ja, zelfs 'n burge
meester! Eén nalatige wegenbelastingbetaler had met
vóór- en achternamen zoo ongeveer beslag gelegd op de
halve litanie van Allerheiligen!
Bij het opmaken van de kas bleek het batig saldo
dan ook zéér bevredigend te zijn. Geen departement,
dat beter zjjn eigen kostje opscharrelt, dan Justitie.
Om van de gedwongen bediening dan maar niet te
gewagen!
DE MISKENDE SAMARITAAN GEREHABILITEERD
De bollenkweeker Jan P. uit Anna Paulowna stond
de vorige maal terecht wegens het autorijden, niet
gedekt door een rijbewijs van betaalde wegenbelasting.
Het jongemensch beweerde toen zeer verontwaardigd,
een persoon, die een ongeluk had gekregen, te hebben
vervoerd en toen In de haast verzuimd te hebben, zijn
wegenbelastingkwitantie bij zich te steken. Besloten
werd tot aanhouding en werden thans gehoord de
heeren H. v. d. Kampen en H. Schuwen als getuigen.
Resultaat: ontslag van rechtsvervolging.
Rijwielbelasting: Th. M. van A„ Den Helder, melk-
slijter; Dirk B„ Grootebroek, arbeider, Nico B., Den
Helder, Marine-matroos; Margaretha W. B„ Harenkar-
spel. dienstbode; Gerrit B., Medemblik. arbeider; Dirk
B., St. Maarten, kaasmaker; Douwe B„ Den Helder,
poelier; Hendrika D., Oudorp. winkeljuffrouw; Dirk D.,
Andijk, arbeider; Jac. van D., Broek op Langendijk,
koopman; Andr. D„ Engwirden. arbeider; J. G. H. G.
v. d. V., Amsterdam, kok; Nic. G., Venhulzen, land
bouwer; Corn. de H., Broek op Langendijk, arbeider;
Jan K., Nibbixwoud, landbouwer: Arie K„ Grootebroek,
arbeider; Jac. K., Wieringen,, arbeider; Simon Petr.
K.. Wervershoof. landbouwer; Hendr. K., Enkhuizen,
vischhandelaar; Mar. Cor. L-, Koegras, koopman; Jan
M., Texel, arbeider: dezelfde; Giovanni P., Alkmaar,
granietwerker; Leo P., Oudorp. koopman; Adriana de
R„ Anna Paulowna. zonder beroep; Kobus R-, Pen
Een verlies voor geheel Europa.
De zender van Toulouse was bekend tot ver buiten
Frankrijk's grenzen. Na middernacht kon men hem
nog langen tijd hooren; dan voorzag hij in de leegte,
die de meeste andere zenders nalieten en menigeen,
wien de nachtelijke uren om de een of andere reden
lang vielen, was er dankbaar voor. Doch dat was niet
de eenige reden van zijn populariteit. Hij muntte ook
uit door aardige programma's, waarin de Fransche
volksmuziek goed tot haar recht kwam, terwijl er ook
veel Engelsche gramofoonmuziek werd uitgezonden. De
omroep maatschappij, die dezen zender exploiteerde
Toulouse behoorde tot de 11 particuliere zenders die
Frankrijk naast zijn 12 regeeringszenders bezit ver-
teit. Nadat de eerste uitzendingen met de nieuwe in
stallatie waren verricht, verboden de Posterijen onmid
dellijk het gebruik van een zoo groote energie, omdat
de uitzendingen van het telegraaf bestuur er ook in
verband met de golflengte van Toulouse ernstige
storingen van zouden ondervinden. Er ontstond een
hevige polemiek over de kwestie, maar de autoriteiten
lieten hun standpunt niet los. Toen kwam de om-
roepmaatschappij op het origineele idee, om eens een
zenderstaking te beproeven als middel om pressie uit
te oefenen. Zij bereikte er het gewenschte resultaat
mee. Klachten en petities van luisteraars stroomden
binnen bij de Posterijen en deze moesten in zooverre
toegeven, dat Toulouse na 23 uur met de grootere zend-
energie mocht werken.
Nu is deze populaire zender in vlammen opgegaan.
Zelfs de luisteraars zullen weinig aandacht aan het
bericht hebben geschonken in dezen tijd, nu aard
bevingen, stormen, scheepsbranden en ongelukken met
Het radio-station vóór den brand.
stond de kunst om met geringe middelen en zonder
schreeuwerige reclame haar plaats te verdedigen te
genover de groote concurrenten op het gebied van den
omroep.
Toen den laatsten tijd overal de energie der zenders
werd opgevoerd, moest ook Toulouse daartoe overgaan.
Men nam geen halve maatregelen, maar bracht de
energie der zenders meteen van 8 op 60 K.W. Dit gaf
aanleiding tot een conflict, dat in zijn verloop tot een
getuigenis werd van Toulouse's buitengewone populari
„Als je het dan maar wilt uitleggen", zeide Edwards
kort.
„Jullie blanken zijn zoo ongeduldig." prevelde Nata
chee met tergende bedaardheid. ..Je moest geduld leeren
van de Indianen. Een Indiaan moet wel geduldig zijn.
Hij moet opletten en wachten, lang en onverdroten op
zijn schaarsche kansen, en als de kans er eindelijk is,
moet hij die niet door ondoordachte haast bederven. De
blanke verspilt zijn genoegens, zooals hij zijn rijkdom
verspilt. In zijn roekelooze, gulzige begeerte om zich met
één teug te willen verzadigen, vermorst hij zijn vreugde
beker vóór hij nog recht beproefd heeft. De Indiaan ge
niet zijn genoegens met bedachtzaamheid, zooals hij zijn
vijanden tot de langzame foltering dwingt, en proeft zoo
doende tot den laatsten druppel van wat zijn goden hem
willen gunnen."
„Zeg in Godsnaam wat je tte zeggen hebt en laat het
uit zijn!" riep Edwards uit. maar de Indiaan lachte.
„In den ouden tijd heeft meer dan een blanke een
Indiaan gesmeekt om er een sneller einde aan te ma
ken. en het uit te laten zijn. Maar." vervolgde hij met
brutalen triomf, „het konijn dat door den vos gegrepen
is. stelt zijn overwinnaar de wet niet. Natachee de In
diaan zal op zijn eigen wijze aan Donald Payne vertellen
wat hij te zeggen heeft"
Bij dien naam sprong de man. die zich Hugh Edwards
noemde, met een kreet overeind, terwijl Natachee de
uitwerking van zijn woorden met wreede voldoening ga
desloeg.
Toen zijn slachtoffer zich als gebroken in zijn stoel had
laten terugvallen, zeide de roodhuid met boosaardigen
spot:
„Het spiit mij in zekeren zin. dat juffrouw Hillgrove
niet hier is om mijn verhaal aan te hooren. Het zou
aanmerkelijk tot mijn genoegen bijdragen, als ik er haar
samen met jou van kon zien genieten."
Hugh Edwards. die zijn gelaat in de handen verbor
gen had. kreunde.
„Maar dat komt nog wel", ging de Indiaan voort. „Ik
7.al je uitleggen hoe het konijn Donald Payne onder de
klauw van don Indiaanschen vos is gevangen.
Toen sheriff Burks dien uit de Californische gevange
nis ontsnapten misdadiger beschreef, zag ik voor mij.
Natachee. een mogelijkheid van niet gering genoegen
en voldoening zulk een mogelijkheid als ik reeds lang
had afgewacht. De ontsteltenis van juffrouw Hillgrove,
haar wegloopen om je te waarschuwen en je eigen ma
nier van doen bevestigden mijn onderstelling wat be
treft dien vluchteling, die tot dusverre aan zijn vervol
gers ontsnapt was. Maar ik begreep dat ik er meer van
moest weten, en daar ik niet vanrtandig vond, te veel
vliegtuigen en luchtschepen elkaar opvolgen met on
begrijpelijke snelheid. Maar wij zullen den zender van
Toulouse steeds meer gaan missen. Den laatsten avond,
waarop hij in den aether was, deden er zich reeds
onophoudelijk storingen voor. Toen de musici het
zendergebouw hadden verlaten, ging het plotseling in
vlammen op. De oorzaak van den brand zal, naar wij
hopen, spoedig worden gevonden. Intusschen heeft de
Fransche omroep een gevoelig verlies geleden en met
hem alle Europeesche luisteraars.
belangstelling te laten blijken tegenover den sheriff,
ging ik naar Tucson, na mij eerst verzekerd te hebben,
dat ik je bij mijn terugkomst hier nog zou vinden. In
de stad der blanken en gewapend met keurige blanke-
mansmanieren. had ik de vrijheid de oude jaargangen
van de nieuwsbladen der blanken na tc zoeken, waarin
ik, dank zij mijn blanke opvoeding, het schandelijk ver
slag der misdaad van dien ontsnapte gevangene kon
lezen.
Ik las daar. hoe Donald Payne. een veelbelovend jong
zakenman en gegradueerde van de Calfornische Univer
siteit, een gewichtige post van vertrouwen had bekleed
in een zekere spaar- en beleggingsbank. Die bank was
speciaal opgezet en Ingericht ten bate van kleine spaar
ders de betere soort arbeiders, die uit hun bescheiden
verdiensten wat terzijde wilden leggen om hun kinde
ren een betere opvoeding te geven; weduwen met een
kleine levensverzekering, van de rente waarvan zij
moesten bestaan; onderwijzers, die moesten sparen tegen
den tijd dat zij niet meer konden werken; stenografen,
klerken, en die klasse van mingegoeden. wier opvoeding
en aspiraties boven hun verdiensten uitgingen en wier
eenige hoop lag in een eerlijke, veilige belegging van
hun zuurverdiende spaarpenningen. Iedere dollar in die
vertrouwen?mstelling vertegenwoordigde eerlijken, har
den arbeid en zelfopoffering.
Maar het was een blankemansonderneming. uit dui-
velsche blankenmanslist ontstaan en met al de meedoo-
genlocze wreedheid der blanken tot het doemwaardige
doel voortgezet. Toen het vertrouwen er voor was ge
wonnen. en velen er toe gebracht waren hun spaarpen
ningen aan de uitbuiters in ha.nden te geven, zoodat het
ten slotte de moeite waard was. ging de maatschappij
bankroet. De beleggers verloren alles. De oprichters
de directeuren der maatschappij wonnen alles. Maar
Donald Payne. het schitterende jeugdige finantieele ge
nie. wiens vernuftige knoeierijen de ramp teweeg had
den gebracht, kwam in de gevangenis te San Quentin.
Achttien maanden na zijn veroordeeling slaagde hij
er in te ontsnappen. Zijn moeder, een weduwe, was bin
nen een maand na haar zoon's veroordeeling gestorven,
gebroken door de schande, veracht en uitgestooten door
vrienden en buren, diep vernederd door de wreede open
baarheid van dat alles. Zonder eenigen twjjijfel is de
naam van Donald Payne de meest gehate en verachte
van onze dagen."
De man. die gedurende het opzettelijk uitvoerige ver
haal van den Indiaan op zijn stoel ineengedoken had ge
zeten. hief nu zijn verwilderd gelaat op, Zijn oogen ston
den dof van zielsangst, en zijn lippen waren wit en ver
trokken als van pijn; maar in weerwil van de ontzet
Helder. vlschknecht: Joh. Sch.. Wervershoof, tuinder;
Jan van T., Den Helder, arbeider; Petr. Joh. T„ Enk
huizen, schippersknecht; Jan Hendr. Nic. V.. zwervers-
de, koopman. Allen veroordeeld tot f 5 boeie of 1 dag.
Wegenbelasting: Jan P., Anna Paulowna. bloemkwee-
ker. onAslag van rechtsvervolging; Paulus de B.. Den
Helder, chauffeur, f 5 boete of 1 dag; Jan Hendr. B.,
Bergen, handelaar, f 5 boete of 1 dag, Joh. Ev. Alb.
Jos. D., Groningen, garagehouder, f 10 boete of 4 dagen;
Jan G., Texel, arbeider, f 5 of 1 dag; Gerrit J.. ï^ieuwe
Niedorp, stoffeerder, f 6 boete of 3 dagen; Pieter Joh.
J., Amsterdam, artist, f 15 boete of 5 dagen; Hendr.
Jan K.. Texel, arbeider, f 6 boete of 3 dagen; Arie K„
Breezand. landbouwer, f 6 boete of 3 dagen; Servaaa
T. A. E. M. L., Sassenheim, handelaar, f 15 boete of 5
dagen: Bernard J. F. M., Oude Niedorp, burgemeester,
ingetrokken; Tj. N., Oudorp, reiziger, f 5 boete of 1 dag;
Dirk Corn. P„ Hengelo, koopman, f 10 of 4 dagen;
Harm P„ Schagen, grondwerker, f 6 boete of 4 dagen;
Mr. Simon R. C., den Haag, advocaat, f 10 boete of
4 dagen; Dirk S„ Den Helder, chauffeur, f 5 boete of
1 dag; Heridrik S., Alkmaar, koopman, f 10 boete of
4 dagen; Simon Sch.. Bovenkarspel, timmerman, f 6
boete of 3 da een; Abraham S„ Beemster, reiziger f 3
cf 1 dag; Joh. L. V.. Stabroek, beroep onbekend, f 10
of 4 dagen; Pieter v. d. W., St. Pancras. arbeider, f 10
boete of 4 dagen; Cornelis W., Sijbecarspel, veehouder,
f 6 boete of 3 dagen.
LANGS DEN WEG
VAN EWIJCKSLUIS. Bij ons bezoek aan het vis-
schersdorp maakten we een druk gesprek mee over bo
venstaand onderwerp.
Als er wat aan de hand is in een kleine plaats, bijv. al
is het maar alleen, dat enkele autoriteiten het een en
ander in oogenschouw nemen, wordt er al spoedig door
de nieuwsgierigen gevraagd: wat zou er toch aan de
hand wezen? en er wordt vaak wat gefantaseerd, of
schoon later blijkt, dat er dikwijls niets van waar is.
Of dit ook met het onderstaande het geval is, wil ik
niet beweren, maar in elk geval de geruchten gaan. dat
het stembureau in de toekomst niet meer zal zijn in het
kantoor van den polderbaas.
Dit is natuurlijk zoo'n groot bezwaar niet. want de
Ewijcksluis is groot genoeg om de kiezers de gelegen
heid te geven hun weloverwogen stem uit te brengen om
den toekomstigen redder van het in nood verkeerende
vaderland.
Maar ja. in dezen benarden tijd is de vraag maar: wat
is het minst kostbare, het doelmatigste en het geschik-
ste? En juist daar gaat het om en de adviezen over
zoo'n gewichtig vraagstuk, loopen tamelijk uiteen.
Er zijn, volgens onze zegsvrouw, twee plannen, die
dan om zoo te zeggen, sterk favoriet zijn. doch het eene
plan wordt door partij a, het tweede plan door partij b,
sterk naar voren gebracht. Op onze vraag, wat dat dan
wel was. moeten we eerlijk blijven en bekennen, dat ze
een zeer uiteenloopend karakter hebben.
Het eene plan werd sterk aanbevolen door de eene
partij; dat was namelijk een café en het meest geschikte
was dan vanWe zullen geen namen noemen om
toorn of gramschap niet op te wekken; de kastelein was
volgens onze zegsvrouw een heel aardige jongen. Dooh
de andere partij was daar vierkant tegen: stel Je voor.
zegt die. stemmen in een café: brrr. dr»n worden de ge
moederen nog meer verhit. Neen. dan is het andere
plan beter. We hebben hier staan een brandspuithuisje,
waaraan tevens een soort gevangenis is verbonden. Nou
brand komt hier nooit voor, de menechen kunnen zich
gerust laten schrapj>en uit hun brandverzekeringsmaat
schappij; slechte menschen zijn hier ook niet. dus een
Tevaneenis is tevens overbodig. Met een kleine ombou
wing is dat gebouwtje dus een prachtstem bureau en de
zaak is voor mekaar.
Toen de tegenpartij weer aan 't woord kwam om haar
meening kenbaar te maken, begreep ik. dat die men
schen het nooit eens zouden worden. Gelukkig kwam er
°en derde bij, een soort Salomo, die voorstelde om een
volksstemming aan te vragen over dit belangrijke onder
werp. Wiens plan de meeste stemmen verwerft, zei hij.
krijgt zijn zin. Dit hoort zoo in een democratischen tijd.
liet hij er lachend op volgen, en als je mij niet wilt ge-
looven. vraag het dan maar aan Hitier.
Laat Hitier maar met rust. zei de eene buurvrouw,
die man is er al slecht genoeg aan toe, want hij is ge
deeltelijk blind,
Blind? vroeg de tweede ongeloovig. Jammer, die borst
is in den grond wel goed, maar dat hy blind is, heb ik
nog niet gehoord.
Ja. zei nummer één, 't is waar wat ik zeg, want hij
kan geen jóden zien.
Nou, je voelt wel. dat ik toen maar gauw ben vertrok
ken.
tende verwoesting van zijn gezicht was het met een
zekere waardigheid dat hij zeide:
..En is dat al wat je weet?"
Dc Indiaan wachtte even als om zijn antwoord te meer
indruk te doen maken, en zeide toen:
„Neen, niet alles. Ik weet ook. dat die ontsnapte ge
vangene. Donald Payne. een vrouw heeft liefgekregen.
En ik weet ook, dat die vrouw dien man liefheeft, die
zich voor de gerechtsdienaren moet verborgen houden,
cm niet naar de gevangenis teruggezonden te worden."
„Ja," zeide de blanke met heesche stem. „dat is waar.
Indien je dat eenige voldoening geeft, beken ik, dat ik
Marta Hillgrove liefheb. Ik heb alle reden ook in haar
1'cfde voor mij te gelooven, en ik druf niet om
harentwil ik durf haar niet van mijn liefde spre
ken."
Hij rees overeind en stond voor den Indiaan met een
kracht en waardigheid die een flikkering van bewonde
ring in de donkere oogen van zijn pijniger brachten, toen
hij met een klinkende stem vol hartstochtelyken ernrt
uitriep:
„Maar luister, jou verdoemde roode wilde! Je weet
nog niet de geheele waarheid. Donald Payne is nooit
schuldig geweest aan de misdaad, waarvoor hij gevon
nist werd. Ik was een onschuldig werktuig in de han
den van den werkelijken schuldige. Van het begin af
maakte het deel van zijn plan uit, dat er een offer
moest vallen, een zondebok, om het publiek tevreden te
stellen. Hü had zijn plannen lang van te voren be
raamd om een ander voor schuldig te doen doorgaan en
zoodoende zichzelf in veiligheid te brengen. Voor dat
doel werd ik uitgekozen, en bevorderd tot een post van
vertrouwen met het plan mij later op te offeren. En dat
plan is uitgevoerd. De man. die al die menschen heeft
bestolen en voor wiens misdaad ik naar de gevangenis
werd gezonden, leeft nu nog in weelde en veiligheid in
Los Angeles van het geld. dat hij met de oprichting en
het bankroet van die bank heefl gewonnen.
De menschen, die mij haten omdat zij mij voor den
schuldige houden, weten dat niet. De bladen die mij
brandmerken en mijn schande over de heele wereld vex*-
kondigden. weten dat niet. De jury, die mij veroordeelde,
heeft het niet geweten. De rechter heeft 't niet gewe
ten. Mijn moeder heeft het niet geweten In de gevan
genis weten ze het niet. De gerechtsdienaars die mij
terug zouden sleepen, weten het niet. Maar ik ik
weet het ik weet het!"
Wordt vervolgd.
