Bij de Roofdieren thuis. Zaterdag 3 Juni 1933. SCHAGER COURANT. Vijfde blad. No. 9289 HET DIERENPARK IN ZUID-AFRIKA. Waar menschen vriendschappelijk met wilde dieren omgaan. Avonturen onder den Zeespiegel. EEN KAPPER-GEESTEN- BEZWEERDER Het is verboden vuurwapens mee te nemen. Door RALPH ERWORTH. Het is een, in Europa nog onbekend feit, dat er in Afrika een dierentuin, of lievei een natuurreservaat is, dat in zekeren zin overeenkomt met het reusachtige Natuur park in de Vereenigde Staten, het „Yellow- etone" park. En, zooals talrijke Amerikanen uit alle deelen der Vereenigde Staten daarin rond trekken, er de geweldige canons' bewonde ren en langs geweldige oerwoudboomen hun auto sturen, maken de burgers van Zuid-Afrika groote tochten naar het „Krü gerpark", dat zijn naam aan den beroem den President uit den tijd van den Boeren oorlog te danken beeft. Het „Krügerpark" biedt geen landelijke (bezienswaardigheden, zooals het Amcri- ikaansche Natuurpark. Eindeloos strekt zich de dorre steppe uit, die, omdat er liet gematigde klimaat heerscht, slechts zelden door lage bosclijes onderbroken wordt. Het vervelende, ccntoonige landschap dankt zijn bijzondere aantrekkingskracht uitsluitend aan zijn kolossalen rijkdom aan wild, dat zich hier, vrijwel ongestoord, kan Vermenigvuldigen. Alle Afrikaansche roofdieren zijn in groo ten getale vertegenwoordigd; er zijn groote massa's wilde en andere dieren. Het gebied herbergt, leeuwen, giraffen, (buffels, nijlpaarden, krokodillen, rhino oerossen, olifanten, steenbokken cn vele andere diersoorten. In het Natuurpark bevinden zich alleen reeds 800 leeuwen, die jaarlijks 50.000 stuks van het kleine wild opeten. Het Zuid-Afrikaansche Natuurpark grenst in het Z.-Oosten aan de Sabi rivier, overigens ligt het aan de grens van Portu geeschOost-Afrika n Zuid-Rh«lesia. De bezoekers, die hoofdzakelijk uit Kaapstad komen, bereiken het over Pre toria, de hoofdstaf van Zuid-Afrika. De entree bedraagt 30 shilling per auto, on verschillig hoeveel personen er in zitten. Verboden te schieten! Op drie plaatsen van het Natuurreser vaat zijn door de Regeering, die het heele park onderhoudt, rustplaatsen aange bracht. Het was overbodig dat de Regeering den reizigers verplichtte, dc nachten slechts in een van deze drie rustplaat sen door te brengen. Het zou ook niet aan te bevelen zijn, in de steppe te overnach ten, waar men aan de roofdieren is over geleverd. Waarschijnlijk zal dc lezer zich kleur rijke en spannende reisbeschrijvingen her inneren, waar dc koene ontdekkingsreizi gers bij een hoogoplaaiend kampvuur, gewapend overnachten. Maar dit zou in het Afrikaansche Natuurpark niet aan te bevelen zijn. De regeering heeft tot bescherming van het wild, straffe maatregelen genomen, die streng gehandhaafd moeten worden. Daarom is het Krügerpark slechts drie maanden per jaar, gedurende het droge seizoen geopend en de overige maanden van het jaar gesloten. Gedurende den „be zoektijd"' mag niet geschoten worden en het medenamen van wapens is, ondanks het groote aantal roofdieren, verboden. Dank zij dit schictverbod, hebben de dieren tegenover de menschen, hun oor spronkelijke argeloosheid' bewaard, zoo dat de meesten, met open wagens, de leeuwen, buffels en olifantentroepen voor bijtrekken. Niemand is bang voor ze, om dat dc" dieren er niet aan denken, dc men schen aan tc vallen. Vaak worden op dergelijke tochten ook kinderen medege nomen, wier grootste vreugde het is, als een, giraffe, waar de auto langs rijdt, van uit de hoogte, nieuwsgierig in den wagen kijkt. Vele dieren zijn zoo vertrouwelijk, dat men ze, in dc auto zittend, rustig beet pakken kan. Als men 's morgens vroeg van zijn rust plaats weg rijdt, gebeurt het wel, dat de auto, door een groote troep steenbokken of andere gras-etende beesten wordt om singeld, zoodat ze noch voor-, noch ach teruit kan. Dit doen ze, als ze- honger heb ben. De steppe is te dor in het natuurpark en daarom gaan de dieren 's nachts de grens over, om nieuwe weiden tc zoeken. 's Morgens vroeg komen ze dan weer De groote moordpartij Hoe expedities aan het einde van de vorige eeuw onder het wild huishielden, tafreelen, die thans gelukkig niet meer voorkomen. Naar een oude penteekening. zoo geleidelijk terug.-Voor het park zijn deze nachtelijke zwerftochten een groot gevaar. Want aan dc andere zijden van de grenzen, die tegelijk de grenzen van de Zuid-Afrikaansche Unie zijn, is geen wapen- en schictverbod en dat is natuur lijk gevaarlijk voor het voortbestaan van het wild. Dat daar de jacht nog niet in drijfjach ten ontaard is, komt doordat de roofdie ren het jachtgebied over de grens opzoe ken. Pas wanneer men een Zuid-Afrikaan over zijn „Nationaal Park" hoort spreken, krijgt men er eenig idee van met wat een prachtig stuk natuur men hier te doen heeft en begrijpt men, waarom het Na tuurpark een van de grootste attracties van dit land is. Ook de vele grandiooze Afrikaansche roofdieropnamen op de film stammen uit Een apenfamilie, zooals die in het Zuid- Airikaansche Natuurpark vreedzaam kan leven. clit Nationaal Park, waar men zonder-veel gevaren, filmopnamen verrichten kan. Als men niet zoo onvoorzichtig is, roof dieren te plagen, komen er geen noemens waardige ongelukken voor. Ik kan U zoon geval, dat gelukkig goed afliep, vertellen. Een marineofficier, die eenigen tijd in Durban gestationneerd was, ging met een echtpaar uit Kaapstad naar hetKrüger park. Onderweg hielden ze stil om een leeu wenfamilie te fotografeeren. De leeuwin zag er prachtig uit, ze scheen zeer op haar hoede te zijn, cn was blijkbaar be zorgd voor haar jongen, die wat om de auto speelden. Een tweede wagen, die langs kwam, stopte eveneens om de die ren te filmen. De reiziger had de camera juist ingesteld, toen hij een schreeuw uit den anderen wagen hoorde. De jonge vrouw had geprobeerd een leeuwenjong in dén wagen te tillen.Op hetzelfde oogen- blik was de leeuwin met één sprong op den open wagen toegesprongen. Gelukkig was zij niet in den wagen zelf gekomen, maar stond achter op een koffer en het neergeklapte zeildek. De officier, die aan het stuur zat, had met een bewonderenswaardige tegen woordigheid van geest dc gevaarlijke si tuatie dadelijk begrepen cn gaf oogenblik- kclijk vol gas. De leeuw, die juist zijn klauw uitstak, om de vrouw een vreeselij- ken houw toe te dienen, verloor het even wicht en stortte van den wagen. De jonge vrouw kwam zoodoende met den schrik en 'n onbetcckenende schram vrij. Dc chauffeur van den anderen wagen had het op windende voorval gezien en met dc camera opgenomen, daar hij toch niet helpen kon. Hij had daar werkelijk een buitengewone scène vastge legd. Nadat hij zijn vrienden in veiligheid had gebracht, reed hij dc andere auto na en haalde ze in. Allen waren zeer nieuwsgierig naar deze film, toen ze van den schrik bekomen waren. Zc reden toen gezamenlijk verder en bleven op behoorlijken afstand als er gens een leeuw te voorschijn kwam. Vlak voor ze een rustplaats bereikten, passeerden zij een klein riviertje, dat hier en daar van krokodillen wemelde. De ca rnera werd weer voor den dag gehaald. Een paar schitterende opnamen waren al gelukt, toen de operateur plotseling he rwerkte, dat er tusschen hem en de ande ren die met veel belangstelling in het wa ter tuurden, een krokodil was en op hem afkwam. Van schrik liet hij het toestel in het water vallen, en maakte een sprong. De anderen vluchtten met hem. Na een poos je gingen ze terug, maar niemand was zoo moedig, de camera met de sensationeele filmrol, uit het water te visschen. Het water was iy2 M. diep, en niemand had lust, na den emotievollen dag ook nog eens nader met krokodillen kennis te maken. Welke schatten men in 1933 hoopt te lichten. Milliarden op den bodem der zee. ZOODRA de voorjaarsstormen voor bij zijn en het water der oceanen weer rustig begint te worden, komt er leven in de kantoren der internationale lichtingsconcerns Er mag nu geen uur meer verloren gaan, want slechts gedurende enkele maanden kunnen de duikers afdalen naai de in zee verzonken schatten. Dank zij den vooruitgang op het gebied der duikers- tecniek zijn er de laatste jaren weliswaar milliarden aan de zee ontrukt, maar deze sommen vormen nog maar een fractie van het bedrag, dat door ondernemende men schen is gestoken in de uitrusting der ber gingsexpedities. Het zoeken naar schatten onder den zeespiegel is dus verre van rendabel; het is op en top een avontuur lijk hazardspel, waarbij de deelnemers niet eens hun inzet terugwinnen. En toch zoolang er nog één schip ongeopend op den bodem der zee ligt, zoolang zullen er al tijd menschen tc vinden zijn, die hun geld in dergelijke ondernemingen willen steken. Hoevelen er ook hun geld door verliezen, op dit punt schijnt de menschheid niet te willen leeren. Het bergen van de schatten wordt met eiken nieter diepte ontzaglijk veel moei lijker. Bijna steeds moet n.1. de scheeps brandkast worden opengebroken. Wanneer de schat zich op ongeveer honderd meter diepte bevindt, is het puur geluk, wan neer men hem aan de oppervlakte kan brengen. Ligt hij op nog grootere diepte, dan is de eenige kans, dat men de al lerlaatste uitvindingen op dit gebied toe past en ook dan is de mogelijkheid, dat men succes heeft, uiterst gering. In dit ver band is het wel ontmoedigend, dat juist de meest loonende objecten over het alge meen zoo diep liggen. Een andere moeilijkheid wordt gevormd door de steeds toenemende verzanding dei- gezonken wrakken, waardoor de duikers hun weg versperd vinden. De 130 jaar ge leden bij Terschelling gezonken „Lutine" met goud ter waarde van 14 millioen gulden aan boord, ligt bijv. op slechts 18 meter diepte, maar is bedekt met een 13 meter dikke laag drijfzand met daarbo ven slechts 5 meter zeewater. Er zijn reeds 102 boringen' od don scheeps romp verricht, waarbij men op een roest- klornp ter dikte van P/2 meter is gestoo- ten, die bestaat uit dc overblijfselen van kanonskogels. Die klomp is weggenomen en daarmee is de weg naar de schatkamer vrijgemaakt. Door de zandlaag kan men heendringen met behulp van een zuigto- ren; Nog moeilijker is de lichting bij een wrak als de „Florencia", die sinds 1588 op den bodem van de Tobermory Baai aan de Noordkust van Schotland ligt. Zij was het vlaggeschip der Spaansche Armada onder bevel van Don Perveira. Deze liep de baai binnen om het schip opnieuw van proviand te laten voorzien. De bevolking wilde dc levensmiddelen echter alleen leveren, wanneer Perceira hen hielp in den strijd tegen een naburige clan. Perceira vond dit goed, doch naderhand ontstond er oneenigheid over den prijs der geleverde waren en toen de Schotten eenige mannen van de „Florencia" als gijzelaars aanhiel den, voer Don Perveira met hun clanhoofd aan boord de baai uit. De Schotsche gij zelaar drong echter met een brandende fakkel het kruitmagazijn binnen en liet zoo het schip met de gehccle bemanning en de ooiiogsschat. van minstens 10 milli- oenen dollar in zuiver goud te gronde gaan. Eerst drie eeuwen later werden de eerste bergingspogingen ondernomen en tot dusverre heeft men inderdaad reeds goud ter waarde van ongeveer 10 millioen dol lar opgehaald, maar de eigenaar van het bergingsrecht, de Hertog van Argyll, is be reid om tienmaal zooveel in het natte avon tuur tc steken. Dit jaar wil de hertog met behulp van nieuwe duiktoestellen zijn groo te slag slaan. Zal het hem gelukken? Wij herinneren ons allen nog wel, dat in 1915 de „Lusitania" getorpedeerd is, doch minder bekend is het, dat met dit grootsche schip ook een vast gesloten stalen safe in dc diepte verzonk, waarin zich edelsteenen ter waarde van een millioen dollar bevon den, benevens zes millioen in baar geld. Deze safe bevindt zich 870 M. onder den zeespiegel; de geweldige druk van 88 at mosferen, die daar heerscht, heeft tot dus verre de berging onmogelijk gemaakt, maar verleden jaar wekte de Amerikaansche in genieur Simon Lake veel opzien door zijn uitvinding, die het werk op zoo groote diep te mogelijk zou maken. Het betreft een buis met een wenteltrap aan dc binnenzijde, waaraan zich onderaan een luchtkamer be vindt, die zoodanig volgepompt kan worden met lucht, dat de druk daarbinnen gelijk wordt aan de druk, die buiten in liet wa ter heerscht. Onder de expedities, die voor dit jaar op het programma staan, heeft o.i. een Itali- aanschc combinatie de meeste kans van slagen, een combinatie, die zich op het oogenblik bezig houdt met het bergen van de 20 millioen, die in 1912 met de „Egypt" is gezonken. In 1930 werd het wrak na zes maanden van zoeken op een diepte van 120 M. gevonden. Verleden jaar vond men de- sleutel van de stalen scheepssafe en dit jaar hoopt men de werkzaamheden met succes te beëindigen. Tenslotte moeten wij in dit verband ook nog Kapitein Rowdoin noemen, die dit jaar voor de zeventiende maal een poging waagt om de „Merida" te openen, die in 1911 met 1 millioen dollar cn de kostbare kroonju- weclen van Keizer Maximiliaan bij Kaap Virginia strandde. Geen jaar heeft hij over geslagen, maar nu heeft hij toch verklaard, dat het onherroepelijk de laatste maal is. Zullen dan de „Merida", de „Florence" cn zooveel andere goudschepen met rust wor den gelaten? Zullen drijfzand en wuivend zeewier hen weer gaan bedekken in hun natte graf? Deze vragen moeten ongetwij feld ontkennend worden beantwoord, zoo lang het gele metaal, waar aller begeerte r?aar uitgaat, een algemeene waardemeter is. Zoolang zal d: menschheid de verzoe king niet kunnen weerstaan, het goud te gaan zoeken, waar het zich ook bevindt, on verschillig hoeveel geld en menscheule- vens daarvoor op het spel moeten wor den gezet-. Maar zijn grootste zorg was het slijk der aarde. Een spiritistisch bedrogproces, dat een diep inzicht in de vaak ongelooflijke dom heid van de menschen geeft, heeft dezer dagen in Denemarken plaatsgevonden. Bij dit proces werd onomstootelijk vast gesteld, dat de wegens bedrog aange klaagde kapper Ziirsen binnen een tijds verloop van 18 maandpn uit de lichtgeloo- vigheid van zijn aanhangers meer dan 30.000 gld. had los weten te experimentee- ron. Teekenend is, dat het meerendeel der gebrachte offers afkomstig is van jonge meisjes, cn vrouwen, van de meest uiteen- loopendc volksklassen. Om zijn werkzaam heden te verlichten had de geestenbe zweerder een spirististengemeenschap, de „Salomo Broederschap" gesticht. Een groot aantal Salomo-broeders en -zusters waren bijeen, want de Fidelio met een hoofd vol zwierige krullen, bezat een eigenaardige, fascinecrende blik en ern redenaarstalent zonder weerga, waarmee hij bijna iedereen, die naar hem toe kwam in zijn ban wist te trekken, Hoe helder en voor geen tegenspraak vatbaar de bewijzen voor de rechtbank wa ren, voor den schuld van den beklaagde, toch lieten velen van zijn aanhangers zich het geloof aan hun meester niet, ontnemen. Daar waren bevende grijsaards, resolute en waardige matrones, vermogende onder nemers, handwerkslieden en eeenvoudiae arbeiders, die getuigenis kwamen afleggen. Alles wat zij te zeggen hadden hoopte het belastende materiaal tegen Ziirsen op. Maar, dwaas, doch waar de getuigen ver namen het, spraken het uit, hoorden de bekentenissen van hun meester en waren desondanks toch niet van zijn schuld over tuigd. Zij hielden alles voor de verderfe lijke inwerking van de booze geesten, die hun meester in hun macht hadden. Alles, wat volgens burgelijke opvatting afschuw verdient, bedrog, diefstal, oplichting, din gen, die zij als eerbare burgers nimmer zelf zouden doen, scheen in hun oogen zonder beteekenis, als het om handelingen van den meester ging. Tijdens de geesten-zittingen, die door de Salomo-broeders onder leiding van Ziirsen gehouden werden, zijn vanzelfsprekend ook verschillende geesten van groote figu ren opgeroepen. De brave spiritisten von den het niets buitengewoon, dat bijv. Beethoven als hij verscheen juist niet ge disponeerd was en slechts op de zwarte toetsen kon spelen, dat Napoleon zijn Fransch verleerd had, toen hij op een hem in het Fransch gestelde vraag met een on begrijpelijk koeterwaalsch antwoordde, dat door den „meester" als „Corsicaansch" be stempeld werd. En ook thans nog, nadat de rechtbank Ziirsen tot een jaar gevangenisstraf heeft veroordeeld, begrijpen zij niet met een zwendelaar te doen te hebben gehad en wachten als trouwe volgelingen op zijn terugkeer om opnieuw een bondgenoot schap van geesten te sluiten. Voor de zoo- veclste maal is door dit proces weer eens bewezen, dat de wereld bedrogen wil zijn.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 17