De barmhartige Samaritaan. WORDT DE NOORDZEE DOODGEVISCHT ONDERWIJ S-BEZUINIGING. ÜT oe OMGEVING Kort verhaal UIT DE PERS- Bekend is, dat door onzen nieuwen minister van Onderwijs, mr. Marchant, dezer dagen een wetsont werp is ingediend, waarbij een ingrijpende bezuiniging op het Lager Onderwijs zal worden toegepast. Inmiddels is het ontwerp, zooals elders in dit nummer blijkt, gewijzigd in verband met enkele door de Twee de Kamer in het voorloopig verslag geuite verlangens. Natuurlijk is er sedert de indiening van het nieuwe wetsontwerp heel wat critiek op uitgeoefend. O-a. heeft Prof. Rutgers er in de „Standaard" een lang artikel aan gewijd. In het partijblad, de „Vrijz. Democraat" wordt nu het ontwerp-Marchant tegen de critiek van prof. Rut gers verdedigd. Hieraan is het volgende ontleend: Het is duidelijk, dat wij. nu Rijk en gemeenten zuch ten onder den financieelen druk en men zich gedwon gen ziet, allerlei zeer nuttige, doch niet volstrekt noodzakelijke uitgaven achterwege te laten, hier eens even op adem moeten komen en tijd winnen om te overwegen, of niet een regeling is te 'treffen, die. alle beginselen sparende, aan onhoudbare toestanden een einde maakt. Wat zegt prof. Rutgers hiervan? Vooreerst stelt hij vast. dat het hier uitgaven be treft voor de gemeente. Het is niet juist: elke nieuwe achool, elke uitbreiding van bestaande scholen, geeft onvermijdelijke kosten voor het Rijk, dat de leerkrach ten moet betalen voorzoover ze niet ..boventallig" zijn, en de wachtgelden voor wie overcompleet blijken. Maar zelfs al waren het alleen lasten voor de ge meenten: is het onverschillig op zichzelf, is het onver schillig ook voor het Rijk, dat de gemeenten onder baar lasten bezwijken? Vervolgens schrijft prof. Rutgers: er zijn schoolge bouwen genoeg, het openbaar onderwijs laat er vele buiten gebruik, er behoeven geen nieuwe gebouwen te worden gesticht. Laten wij aannemen, dat het juist is: niettemin worden, zonder dat men er iets tegen kan doen, dagelijks besluiten genomen tot het stichten van nieuwe gebouwen. Moet dit dan maar zoo doorgaan? Neen, zegt prof. Rutgers, maar het ontwerp-Terpstra behelst bepalingen, die het beschikbaar stellen van leegstaande openbare scholen voor het bijzonder onder wijs bevorderen. Best, maar moeten wij dan niet, in afwachting van een nieuwe wettelijke regeling, onmid dellijk een einde maken aan een geldverslindende methode? Maar bovendien: wanneer de gemeente aan het vragende schoolbestuur een bestaand gebouw van de gemeente beschikbaar moet stellen, kost dit dan aan de gemeente niets? Kost het haar alleen iets, als zij voor een nieuw gebouw geld moet geven? Men beweert, dat de schorsing van dezen onhoudba- ren gang van zaken geen of weinig bezuiniging zal geven: de feiten leeren iets geheel anders; dagelijks rijzen de klachten van de gemeentebesturen: wij moe ten betalen en wij hebben geen geld! De juridische redeneeringen van prof. Rutgers brengen hun geen cent in de kas. Er is nog een derde punt: de kosten van vervoer van schoolkinderen naar een ver afliggende school, de ver hooging van 4 tot 6 kilometer. Ook hier kent prof- Rutgers de werkelijkheid niet; hü geeft daaraan al thans geen aandacht Het Is de moeite niet waard, zegt hij: het vervoer kost maar vijftigduizend gulden. Vooreerst zijn die kosten thans heel wat hooger dan het laatste school verslag aangeeft Maar er ia meer. De gemeente zit ln nood. Als zij een school aanhoudt, betaalt het Rijk de jaarlijksche kosten, zeg f 5000. Doet de gemeente het niet dan moet zij jaarlijks de ver voerkosten van de kinderen betalen, zeg f 500. Kan men het der noodlijdende gemeente kwalijk nemen, dat zij dan maar liever het Rijk f 5000 laat betalen dan zelf t 500 te dokken? Eindelijk „durft" te schrijver „niet te ramen, hoevele ambtenaren er voor het meerdere werk noodig zullen zijn". Durft hij dat niet? Ook udt zijn opstel blijkt weer, dat het hem aan durf niet ontbreekt. Als hij moed zou vatten, kan hij het ramen: geen enkelen ambtenaar. Ten slotte het recht, de Grondwet. Men moet, zoo dikwijls strijd wordt beweerd met de Grondwet, goed opletten; de Grondwet wordt veel ge bruikt als vogelverschrikker. Als het niet pluia is, zoo als hier, dan pleegt men te spreken, zooals hier, van „het ste.lsel der Grondwet". Dat is gemakkelijker want dan behoeft men niet met den tekst der wet te (komen. Doet men dit wél, dan blijkt dat er van schen ding der Grondwet geen sprake is. „Het geven van onderwijs is vrij, behoudens het toe zicht der Overheid." het blijft vrij. „Het bijzonder algemeen vormend lager onderwijs, dat aan de bij de wet te stellen voorwaarden voldoet, wordt naar denzelfden maatstaf als het openbaar on derwijs uit de openbare kas bekostigd". Woord voor woord blijft „de financieele gelijkstelling" gehand haafd. door ELSA KAISER. LUCIE legde met een zucht haar laatsten rijksdaalder op de tafel. De schrijfmachine- reparatie moest betaald worden, het koste wat het wilde! Ze verschoof het geldstuk na_ar het midden van het tafelblad en legde er een briefje hij: „Ziezoo, dat zou de hospita wel begrij pen! Met haar handtaschje onder haar arm ging ze de trap af.... solïicitee- ren op een betrekking. Daar stond ze op straat Wat nu? Het geheele eind van de Vogelkers straat naar den Sta tionsweg loopen? Bo vendien, het regende pijpestelen. Dat was on mogelijk! Dan maar de tram nemen en p ro beeren den conducteur te bedotten. Ze had dit spelletje meer geprobeerd, maar dan had zij toch steeds wel 1234 ct in de donkere schuilhoeken van haar taschje gehad voor hel geval dat de conduc teur heel goed wist, dat hij haar nog niet gezien had. Maar nu had ze geen cent meer. Met een ener giek gebaar stapte Lucie bij de halte in de tram. Gelukkig, er waren veel passagiers! Maar helaas, de conducteur kwam. heel zeker van zijn raak, op Lucie af. Om tijd te winnen, begon zij in haar tasch je te zoeken, ze zocht en zochtDe conducteur stond voor haar als hef standbeeld van Jan de Wit, met uitgestrekte hand. Lucie zocht! De conducteur werd ongeduldig, trok zijn schouders op en hielp een volgenden passagier Lucie bleef zoeken, zij legde daarbij al haar kleine bezittingen op haar schoot. De tram reed door en Lucie hoopte op de halte, waar zij uit kon stappen en tevens niet te ver van haai doel af zou zijn. De passagiers keken haar aan. niemand hielp! Weer kwam de conducteur. Dame?. Jawel, zegt de heer Rutgers, maar tusschen de open bare en de bijzondere school zijn drie verschillen. Ze ker, er zijn er nog meer dan die. Maar is prof. Rutgers, die de Grondwet zoo goed kent, vergeten, dat de Grondwet wel geeft „financieele gelijkstelling", maar niet gelijkheid? Is hij het vergeten: „in elke ge meente wordt van overheidswege voldoend openbaar algemeen vormend lager onderwijs gegeven in een ge noegzaam aantal scholen? En geheel Is de schrijver van de wijs ,als hij zegt: „De twee mogelijkheden voor de Bijzondere School (schoolstichting wegens toeneming of verplaatsing der bevolking en schoolstichting wegens overgang; van leerlingen) worden beide door prohibitieve eischen weg genomen. Zelfs algeheele omzetting van een Openbare school van 40 tot 80 leerlingen (in een kleine plaats) in een Bijzondere School zal onmogelijk worden, hoezeer daarvan geen enkele vermeerdering van kosten het ge volg behoeft te zijn." Wat hij hier schrijft, is ten hoogste alleen toepasse lijk op overgang van leerlingen en op de omzetting. Voor toeneming of verplaatsing der bevolking zorgt lid 3 van art. 3 van het ontwerp. En schoolstichting we gens overgang van leerlingen van de eene bijzondere school naar de andere en omzetting van een geheele openbare school in een bijzondere kan gerust een jaar wachten. Ten slotte wordt bezwaar gemaakt tegen arbitraire beslissing door de regeering. De redelijkheid zou, tot zekere hoogte, kunnen worden erkend, indien, onder toepassing van de geldende wet, elke arbitraire beslis sing ware uitgesloten. Het is er ver van af. Onder de „vage uitdrukkingen", waaraan Marchant „zijn hart heeft verpand", wordt genoemd de „normale eischen". Prof. Rutgers moet toch weten, dat de ambtsvoorgan gers van dezen minister aan de uitvinding van de ..nor male eischen" zelf schuldig staan? De Visser, Waszink, Rutgers. Terpstra hebben geheel hunne toepassing van artikel 72 op de .normale eischen" gebaseerd; waren dat „losse schroeven?" Laat hij dan zich zelf met die schroeven om de ooren gooien! Ja, de „gepaste zuinigheid" komt er bij. Is dat een kwaad, in dezen tijd? Zeker, het zou prachtig zijn, Indien men alle regelen, die moeten worden gevolgd, precies en woordelijk in de wet kon vastleggen: een minister behoefde dan alleen juridisch automaat te wezen. Maar dat kan nu eenmaal niet; er blijft altijd arbitraire ruimte. En zonder arbi traire ruimte is, in dezen tijd vooral, regeeren onmoge lijk. Engeland en Duitschland verwijten elkaar. OOK ONZE VISSCHEN KRIJGEN EEN VEEG UIT DE PAN. Het Engelsche ministerie van Landbouw en VlsecherU heeft een rapport gepubliceerd over de vischvangst in de Noordzee. Het schijnt met de scholvisscherij slecht te gaan. Als wij de Engelschen ^ogen gelooven, zullen de groote, dikke schollen weldra zeldzaam zijn. terwijl nog slechts kleinere exemplaren te krijgen zullen zijn. Grootte- en dikte der schollen houden verband met de. wijze, waarop de vangst wordt uitgeoefend. Toen in.den wereldoorlog de Noordzeevisschers hun bedrijf grooten- deels hadden gestaakt, beleefden de visschen een goe den tijd. De visschers waren bevreesd voor mijnen ëh onderzeebooten. Na den oorlog werden de mijnen weg geruimd; de vlsschersschepen verschenen weer en brachten grooter visschen dan ooit mee naar huis. Spoe dig waren de beste exemplaren weggevangen. Reeds in de periode van 1921 tot 1923 namen de visschers waar. dat de schollen weer kleiner werden, hoewel ze nog altijd iets steviger waren dan de doorsnee-schol van vóór den oorlog. Sedert 1926 werd de visscherij in de Noordzee zorg vuldiger dan vroeger gadegeslagen, daar men zich be zorgd maakte over de geleidelijke kwaliteitsverminde ring der gevangen visschen. De Engelschen wijdden het meest hun aandacht aan dit vraagstuk. Daarbij deden zij in ieder opzicht onaangename ontdekkingen. Gedu rende de laatste vijf jaren hebben hun visschers steeds minder visschen uit de Noordzee gevangen en boven dien waren ook de afmetingen kleiner. Kleine visschen maakten in hoofdzaak de vangst uit. Gewoonlijk be staat 70 procent uit kleine vlsch. Vóór den oorlog ver stond men onder „kleine visschen" de normale exem- Ik, ik..... moet mijn portemonnaie verloren heb ben, fluisterde Lucie. Dan zult U er uit moeten, stelde den conduc teur zijn ultimatum. Hij keek haar doordringend aan en voegde er aan toe: U hoeft zeker niet ver der, ik ken die trucs! Het was waar! Lucie had nog maar een paar stappen te loopen, het ging er nu echter om, haar eer te redden. Hemel, neen! zuchtte ze. ik moet nog over stappen. ik moet naar Rijswijk! Ze stapte hals over kop uit en liep naar het op gegeven adres. De sollicitatie gelukte. Ze kon op den eersten van de volgende maand beginnen. Dat was heerlijk, maar wat te doen met de rest van deze maand? Ze zou op een houtje moeten bij ten, want er was geen geld. Op dit oogenblik was echter de vraag, hoe ze thuis moest komen, van grooter gewicht! Ze ging bij een tramhalte staan. De tram kwam en hetzelfde spelletje herhaalde zich. Alleen, toen de conducteur zijn ultimatum wilde stellen, was zij al thuis. Met een zucht van verlichting sprong zij bij de halte er van af en wilde juist de straat inloopen, die naar haar pensioen voerde, toen ze een elegante jonge man op zich zag toekomen. Hij nam zijn hoed af en zeide vriendelijk: Wat was dal onbeleefd van den conducteur, zulk een veronderstelling, hij moest toch zien, wie hij voor zich had Ja, ja, erg vriendelijk van U, fluisterde Lucie ontdaan, en wierp een verlangende blik naar de straat, waar zij woonde. U moest naar Kijkduin? Ja, antwoordde Lucie verlegen. Mag ik U dan dit kleine bedragje leenen? vroeg de elegante. Dank U zeer, maar... weerstreefde Lucie. Hoe komt de conducteur aan de brutaliteit om te zeggen, dat U maar tot hier moest meerijden, schandelijk! meende de elegante heer verontwaar digd. Voor het eerst keek Lucie hem aan. Hij zag er vriendelijk en betrouwbaar uit en had goedige blau we oogen. Komt U maar mee. als U het pijnlijk vindt een tramkaartje van andersmans geld te betalen, zei hij goedig en nam haar bij de hand. Willoos liep Lucie mee naar de bushalte. In de bus nam hij twee kaartjes, één voor Lucie, en één voor zichzelf. Aan het eindpunt gekomen, hielp hij haar uit stappen. Ziezoo, nu bent U er, lachte hij goedig en nam zijn hoed voor haar af. plaren, mooie schollen, waarmede de huisvrouw Iets kan doen. Thans zijn de „kleine visschen" van veel slechter afmetingen, zij zijn zoo schraal, dat zij nauwelijks eeni- ge waarde hebben. Daar nu de visschen ln den oorlog beter teelden dan vóór 1914 en bij de toenemende concurrentie na den oorlog kleiner werden, ligt de conclusie voor de hand, dat de Noordzee te intensief is afgevischt. Met andere woorden: Men zou gedurende een bepaalden tijd van het jaar de vangst moeten verbieden of door interna tionale overeenkomsten de vangst moeten regelen, op dat de vischstand niet verder gevaar loope. Men zou den Engelschen, die thans de aandacht op dit verschijnsel hebben gevestigd, kunnen tegenwerpen: de vischvangst is teruggeloopen en dat bewijst geen roofbouw, integendeel. Want bij roofbouw wordt meer dan vroeger geproduceerd en niet minder. Daarop antwoord het Eïngelsche ministerie voor landbouw en vischerijrover 't geheel is gedurende de laatste jaren uit de Noordzee meer schol gevangen dan voorheen, maar het percentage van Engeland is minder. Het leeuwen aandeel hebben de Denen weggesleept, maar ook de Nederlandsche en Duitsohe visschers maken grootere vangsten. In Duitschland nu schijnt men zich dit verwijt nog al te hebben aangetrokken en de Duitsche visschers schui ven nu de schuld op hun Nederlandsche en Engelsche collega's. Het komt er niet alleen op aan aldus deze Duitschers hoeveel men vangt, maar ook welke visschen men vangt. In Denemarken, zetten zij hun betoog voort, wordt bijna alleen levende schol gekocht. Om aan de wen- schen der Deensche huisvrouw te voldoen, moeten de visschers dus sterke exemplaren aan land brengen, die het transport overleven. De kleinere visschen worden door de Denen gespaard. Maar kan de visscher nu uit kiezen, welke visschen hij wil hebben, welke niet? Dat hangt af van de vangmethode. Vroeger werden de schollen hoofdzakelijk met den stoomtreiler gevangen, een stoomschip dus, dat een sleepnet achter zich mee voert. Wat in dit net raakte, was de buit 'en men kon dus niet van tevoren eischen: wij willen groote vis schen hebben. Thans worden niet meer zooveel treilers gebruikt. In plaats daarvan varen Deensche motor schepen met slagnetten over de zee en daarbij komen dan Nederlandsche en Duitsche kuststoomers. De nieuwe vischmethode der Denen achten de Duit schers rationeeler. Zij geeft meer waarborg, dat de voortteling der visschen geen geweld wordt aangedaan. Bij de visscherij moet dezelfde regel gelden, die ook hij de jacht ingang heeft gevonden: de diersoort moet voor algeheele vernietiging gespaard blijven. Maar aldus de Duitsche boutade de Nederland sche en Engelsche treilers vernietigen alle kleine vis schen, die zij vangen. In Engeland en Nederland be staan fabrieken, waar uit de kleine exemplaren visch- meel wordt bereid. Dat is verkwisting van een natuur- geschenk. Intusschen is er een Duitscher, die niet zoo pessi mistisch gestemd schijnt. Dat is Dr. Buckman van het Biologische Instituut op Helgoland, die van meening is, dat de Noordzeevisscherij rationeeler dan ooit wordt bedreven. Volgens hem is de scholvoorraad van de Noordzee niet ln gevaar. Maar dit is wel duidelijk: als de visohstand tóch eens achteruit zou gaan dan weten onze Oostelijke buren, waar zij de schuld moeten zoeken! CALLANTSOan Maandagavond vond ln het Dorpskoffiehuis alhier de trekking plaats van de verloting, ingesteld door de oud- reddersvereen. „Moed, Volharding en Zelfopoffering" te Den Helder. De hoofdprijs, een olieverf-schilderij, voor stellende de toebereidselen tot een redding viel op lotaio. 339. welk lot in het bezit bleek van den heer H, Hoog land te Groote Keeten. LANGEND JJK NOOKDSCHARWOUDE. Maandagavond vergaderde de Wielerclub „Ons Ge noegen" ln „Concordia". Na opening door den Voorzitter, die zijn misnoegen uitsprak over de geringe opkomst en de vereeniging feliciteerde met haar 10-jarig bestaan, volgden diverse mededeelingen. De bespreking Vaardigheidsrit had tot resultaat dat besloten werd leden voor 50 cent te laten, starten. Er zullen twee stempel-controle's onderweg zijn, de eerste bij het ingaan van de Wieringermeer hij café van der Woude. De wegaanduiding zal zoo goed mogelijk gebeuren met witte pijlen, zoodat iedereen den weg goed zal kunnen volgen. Dit werkje zullen 3 per sonen uit de vereeniging 's morgens voor de rit op knappen. Als goede reclame, werd besloten, de medail les ten toon te stellen in de etalage van den heer K. Nap, Rijwielhandel te Oudkarspel, welke etalage hij gratis disponibel stelt voor de vereeniging, hetgeen Lucie knikte verlegen en liep energiek in den re gen door. Ze zag een portiekwoning, klom de trap op en bleef een tijdje in het portaal staan om te overleggen. Na vijf minuten liep ze de trap weer af. Nu moest ze terug. Probeeren of ze met een tram kon gaan en den conducteur vermurwen. Ze liep doodmoe in den regen een paar straten door en vond een tram halte. Toen de tram aankwam stape ze er in en liep heelemaal naar voren. Nog eens de angst voor den conducteur en zij was zoo moe! Haar oogen stonden vol tranen, ze kneep ze dicht en wachtte. Plotseling een stem: Dame, Uw kaartje?! Het was een controleur! Door een mist van tranen keek Lucie naar den man En ineens was daar een goedverzorgde mannen hand, die den controleur twee kaartjes overreikte en daarbij op Lucie en zichzelf wees. Ze hief haar betraande oogen op en keek in twee blauwe, goedige oogen. Bij de halte, waar ze wezen moest stapte ze uit, een blanke hand hielp haar. Ze kon van schaamte geen woord spreken. Ze keek maar in de trouwe, blauwe oogen en dacht met een vaag heimwee, hoe heerlijk het zou zijn, als die hand er altijd was, al tijd en overal! De regen had allang haar hoedje onherroepelijk verflenst en drupte nu neer op haar verheven ge zichtje. De elegante heer stak zijn paraplui op. Hij glimlachte en zeide: Och, ziet U, ik moest heelemaal niet in Kuikduin zijn, net zoo min als U, maar ik kon U toch niet zóó laten tobben! Is de geldnood werkelijk zoo hoog! Lucie knikte sprakeloos. Kijk, zeide de barmhartige Samaritaan ik hoop niet, dat ik U beleedig. maar kan ik U soms met iets helpen? U kunt mij terug betalen, als U het weer hebt. Een wilde vreugde steeg in Lucie omhoog, dan echter bedacht zij zich, werd voorzichtig en keek hem achterdochtig aan. Hij glimlachte goedig: Neen kindje, je vergist je, geef mij je adres, ik zal je hei mijne geven. Ik stuur je morgen een postwissel, je kunt mij het be drag later weieens teruggeven, Je behoeft mij in dien tusschentijd niet eens te zien, als je niet wilt! Mijn naam is Meyburg van de firma Meyburg en Co. En hoe heet jij? Ik.... stamelde Lucie. Ik heet Lucie de Lange en hen daar straks door Uw vertegenwoordiger als typiste op Uw kantoor aangesteld Ik kan den eer sten van de volgende maand in dienst komen. (Nadruk verboden.) gaarne wordt geaccepteerd. Besloten werd. dat leden die meer dan twee maanden contributie schuldig zijn, niet mee mogen rijden. De bespreking maand-agenda Augustus had tot re sultaat dat twee korte ritten en twee lange-afstandsrit ten zullen worden gehouden om het kampioenschap van de club over korte en lange afstand voor A en B- klassen. 6 Augustus 500 Meter Sprint voor A en B, 13 Augustus Tijdrace voor A klasse 78 K.M. en voor B klasse 56 K.M., 21 Augustus 1 K.M. tijdrace en 28 Aug. lange afstand, voor A klasse 112 KM. en voor B klasse 8 KM. beiden gezamenlijk vertrek. De secretaris richte verder nog een ernstig woord tot de leden om beter te trainen, die 30 Juli tegen D. T.S. zullen rijden. Na rondvraag volgde sluiting. Ook voor AUTOMOBIELREPARATIES is Uw adres: NICO KAMP, Schagen. Speciale Chevrolet-reparatie! BARSINGE RH 0 RN Brand. Dinsdagmiddag te ongeveer 1 uur brak brand uit in het woonhuis annex groentenzaak van den heer Jn. Smit alhier. In betrekkelijk korten tijd stond het per ceel in lichte laaie. Toen dan ook de brandspuit arri veerde, viel aan redden niet te denken. De boerderij van den heer Swaag evenwel, die op een afstand van ongeveer 35 meter van het brandende perceel verwij derd staat, liep gevaar. Het rieten dak begon op en kele plaatsen reeds te smeulen. De inboedel uit dit huis werd in allerijl in veiligheid gebracht, terwijl vóór dat de spuit in werking was gesteld, reeds ver scheidene personen op het dak waren geklommen en met emmers water het riet nat hielden. Tot overmaat van ramp bleek de spuit niet bij machte water te ge ven, zoodat die van Haringhuizen moest worden ge haald. Spoedig was deze ter plaatse cn toen scheen het gevaar geweken. Inmiddels was ook de motor spuit uit Schagen ter assistentie ontboden, wat maar goed bleek ook, want na korten tijd ontwaardde men vuur binnen. De slangen werden uitgelegd en na on geveer 10 minuten te hebben gespoten, waarbij na tuurlijk wel eenige waterschade werd toegebracht (er werd n.1. van binnen uit gespoten) was het gevaar voor uitbreiding bezworen. De nablussching van het verbrande perceel werd nu ook door de motorspuit verricht. De brand was ontstaan bij het bakken van visch'. Het is nu wel gebleken, dat de brandspuitkwestie hier ter plaatse terdege onder oogen mag worden ge zien. Wanneer vanuit Schagen geen assistentie waa verleend, zou het een groote vraag geweest zijn of de brand tot dat eene perceel beperkt was gebleven. Laten wij hopen, dat deze aangelegenheid, welke in den gemeenteraad reeds enkele malen werd bespro ken, nu op afdoende wijze haar beslag zal krijgen. Naar wij vernemen, zijn ter secretarie dezer ge meente formulieren verkrijgbaar voor bloembollen kweekers, die zich wenschen aan te sluiten bij de Ne derlandsche Bloembollenkweekerscentrale. Door B. en W. werd vergunning verleend aan G Joon te Kolhorn, tot het doen bouwen van een woon-' huis aan den Waardpolderweg aldaar. Door den Inspecteur van de Volksgezondheid werd tot 1 September 1933 ontheffing verleend van de voorwaarden, gesteld bij het Dansbesluit (K.B. van *27 April 1»33, Stbl. *235) aan de navolgende caféhouder» uit deze gemeente: Wed. Jb. Jonker, A. de Graaf, K. Dekker, mej. E. van Houten, H. Zwagerman, W. Pool. W I ERINGERWAARP Dinsdagmorgen kreeg de heer Van der Woude be zoek van ongeveer 60 ouden van dagen van St. Pan-) cras, die vanwege de afdeeling van den Bond voor Staatspensionneering met twee prachtige bussen van de HABO een rondreis gingen maken. De heer Van der Woude had voor een keurige koffietafel gezorgd. De oudjes waren vol lof over ons mooie dorp. Een en ander trok nogal veel belangstelling bij de buurtbe woners. Nadat hier ongeveer 45 minuten was gepau zeerd, werd de tocht vervolgd naar Wieringermeer, Wieringen, Den Helder, om verder langs den duin kant naar Bergen te gaan. Het was een genot al die blijde gezichten te zien. Burgerlijke stand 2e kwartaal 1933. Geboren: Catherine Marie, dochter van Cornelis Boerman en Anna Daalmeyer. Jannie Femmigje, dochter van Fokke Jager en Grietje Leeuw. Gerrifc, zoon van Simon Mul en Hendrika Antonia Roos. Janna Martje, dochter van Jan Johannes Gort en Harmke Luders. Agatha Maria, dochter van Dirk de Vries en Wilhelmina Geertruida van Wort. Corne lis Johan, zoon van Cornelis Gerrit Jan Gt.el en Ma ria Pieternella Mosk. Pieter Gerard, zoon van Jo- seph Klouwers en Grietje Boon. Gehuwd: Pieter Keppel, 27 jaar, en Peternella Aga tha van Rijswijk, 27 jaar. Overleden: Jansje Koster, weduwe van Klaas Schenk, oud 81 jaar; Aria Bakker, weduwnaar van Antje Kater, oud 77 jaar; Machiel Nelis Schenk, oud 25 jaar. Albert Ravon, echtgenoot van Aagje Johan nes, oud 35 jaar. ANNA PAülOWNA Onze studeerênde jeugd. Bevorderd van de 2e naar de 3e klasse RH3S.: Joh. Groneman. Van de le naar de 2e klas Handelsschool: M. de Beurs en J. vam Duunen. Van 2 naar 8 W. Bgmond en N. Keijzer. Van 3 naar 4 P. Crum. Van 4 naar 5 D. Blaauhoer. (M.U.L.O.: R. §inke van IA naar 2A. A. v. d. Horst van 1B naar 2!B. Mej. A. A. Waiboer, oud-leerlinge van de U.L.O. te Schagen, ontving bericht van de Rijkslandbouwhuis- houdschool „Nieuw Rollecate" te Deventer, dat zij op grond van haar ingezonden stukken is toegelaten tot den cursus tot opleiding van huishoudkundige ten plattelande. WINKEL Door den Keuringsraad voor Waren in het gebied Alkmaar werden in 1932 ter plaatse alhier 753 keu ringen verricht, van dranken en levensmiddelen, ter wijl in het laboratorium te Alkmaar 106 monster» werden onderzocht, met als gevolg dat 1 partij meel- en grutterswaren aan de consumptie werd onttrok ken. Bij de bakkers werden 21 bezoeken gebracht, bij de winkeliers 36 en bij de melkverkoopers 33. In 7 gevallen moest worden gewaarschuwd, doch processen-verbaal behoefden niet te worden opge maakt SINT P A N C R A S Onze plaatsgenoot G. Turkstra slaagde te Alkmaar voor het M.U.L.O.-examen. Z IJ P E ST. MAARTENSBRUG. De heer Jb. de Geus Hz. alhier, is geslaagd voor het eindexamen H.B.S. te Alkmaar. BURGERBRUG. De heer J. X. M. L. Breed alhier, is aan het R.-K. Lyceum te Alkmaar geslaagd voor het einddiploma H.B.S., 5-:arigen cursus (afd. B.).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 7