De barmhartige
Samaritaan.
WORDT DE NOORDZEE
DOODGEVISCHT
ONDERWIJ S-BEZUINIGING.
ÜT oe OMGEVING
Kort
verhaal
UIT DE PERS-
Bekend is, dat door onzen nieuwen minister van
Onderwijs, mr. Marchant, dezer dagen een wetsont
werp is ingediend, waarbij een ingrijpende bezuiniging
op het Lager Onderwijs zal worden toegepast.
Inmiddels is het ontwerp, zooals elders in dit nummer
blijkt, gewijzigd in verband met enkele door de Twee
de Kamer in het voorloopig verslag geuite verlangens.
Natuurlijk is er sedert de indiening van het nieuwe
wetsontwerp heel wat critiek op uitgeoefend. O-a. heeft
Prof. Rutgers er in de „Standaard" een lang artikel
aan gewijd.
In het partijblad, de „Vrijz. Democraat" wordt nu
het ontwerp-Marchant tegen de critiek van prof. Rut
gers verdedigd. Hieraan is het volgende ontleend:
Het is duidelijk, dat wij. nu Rijk en gemeenten zuch
ten onder den financieelen druk en men zich gedwon
gen ziet, allerlei zeer nuttige, doch niet volstrekt
noodzakelijke uitgaven achterwege te laten, hier eens
even op adem moeten komen en tijd winnen om te
overwegen, of niet een regeling is te 'treffen, die. alle
beginselen sparende, aan onhoudbare toestanden een
einde maakt.
Wat zegt prof. Rutgers hiervan?
Vooreerst stelt hij vast. dat het hier uitgaven be
treft voor de gemeente. Het is niet juist: elke nieuwe
achool, elke uitbreiding van bestaande scholen, geeft
onvermijdelijke kosten voor het Rijk, dat de leerkrach
ten moet betalen voorzoover ze niet ..boventallig" zijn,
en de wachtgelden voor wie overcompleet blijken.
Maar zelfs al waren het alleen lasten voor de ge
meenten: is het onverschillig op zichzelf, is het onver
schillig ook voor het Rijk, dat de gemeenten onder
baar lasten bezwijken?
Vervolgens schrijft prof. Rutgers: er zijn schoolge
bouwen genoeg, het openbaar onderwijs laat er vele
buiten gebruik, er behoeven geen nieuwe gebouwen te
worden gesticht. Laten wij aannemen, dat het juist is:
niettemin worden, zonder dat men er iets tegen kan
doen, dagelijks besluiten genomen tot het stichten van
nieuwe gebouwen. Moet dit dan maar zoo doorgaan?
Neen, zegt prof. Rutgers, maar het ontwerp-Terpstra
behelst bepalingen, die het beschikbaar stellen van
leegstaande openbare scholen voor het bijzonder onder
wijs bevorderen. Best, maar moeten wij dan niet, in
afwachting van een nieuwe wettelijke regeling, onmid
dellijk een einde maken aan een geldverslindende
methode? Maar bovendien: wanneer de gemeente aan
het vragende schoolbestuur een bestaand gebouw van
de gemeente beschikbaar moet stellen, kost dit dan
aan de gemeente niets? Kost het haar alleen iets, als
zij voor een nieuw gebouw geld moet geven?
Men beweert, dat de schorsing van dezen onhoudba-
ren gang van zaken geen of weinig bezuiniging zal
geven: de feiten leeren iets geheel anders; dagelijks
rijzen de klachten van de gemeentebesturen: wij moe
ten betalen en wij hebben geen geld! De juridische
redeneeringen van prof. Rutgers brengen hun geen
cent in de kas.
Er is nog een derde punt: de kosten van vervoer van
schoolkinderen naar een ver afliggende school, de ver
hooging van 4 tot 6 kilometer. Ook hier kent prof-
Rutgers de werkelijkheid niet; hü geeft daaraan al
thans geen aandacht Het Is de moeite niet waard,
zegt hij: het vervoer kost maar vijftigduizend gulden.
Vooreerst zijn die kosten thans heel wat hooger dan
het laatste school verslag aangeeft Maar er ia meer.
De gemeente zit ln nood. Als zij een school aanhoudt,
betaalt het Rijk de jaarlijksche kosten, zeg f 5000. Doet
de gemeente het niet dan moet zij jaarlijks de ver
voerkosten van de kinderen betalen, zeg f 500. Kan men
het der noodlijdende gemeente kwalijk nemen, dat zij
dan maar liever het Rijk f 5000 laat betalen dan zelf
t 500 te dokken?
Eindelijk „durft" te schrijver „niet te ramen, hoevele
ambtenaren er voor het meerdere werk noodig zullen
zijn". Durft hij dat niet? Ook udt zijn opstel blijkt
weer, dat het hem aan durf niet ontbreekt. Als hij
moed zou vatten, kan hij het ramen: geen enkelen
ambtenaar.
Ten slotte het recht, de Grondwet.
Men moet, zoo dikwijls strijd wordt beweerd met de
Grondwet, goed opletten; de Grondwet wordt veel ge
bruikt als vogelverschrikker. Als het niet pluia is, zoo
als hier, dan pleegt men te spreken, zooals hier, van
„het ste.lsel der Grondwet". Dat is gemakkelijker
want dan behoeft men niet met den tekst der wet te
(komen. Doet men dit wél, dan blijkt dat er van schen
ding der Grondwet geen sprake is.
„Het geven van onderwijs is vrij, behoudens het toe
zicht der Overheid." het blijft vrij.
„Het bijzonder algemeen vormend lager onderwijs,
dat aan de bij de wet te stellen voorwaarden voldoet,
wordt naar denzelfden maatstaf als het openbaar on
derwijs uit de openbare kas bekostigd". Woord voor
woord blijft „de financieele gelijkstelling" gehand
haafd.
door
ELSA KAISER.
LUCIE legde met een zucht haar laatsten
rijksdaalder op de tafel. De schrijfmachine-
reparatie moest betaald worden, het koste
wat het wilde! Ze verschoof het geldstuk
na_ar het midden van het tafelblad en legde er een
briefje hij: „Ziezoo, dat zou de hospita wel begrij
pen!
Met haar handtaschje
onder haar arm ging ze
de trap af.... solïicitee-
ren op een betrekking.
Daar stond ze op straat
Wat nu? Het geheele
eind van de Vogelkers
straat naar den Sta
tionsweg loopen? Bo
vendien, het regende
pijpestelen. Dat was on
mogelijk! Dan maar de
tram nemen en p ro
beeren den conducteur
te bedotten. Ze had dit
spelletje meer geprobeerd, maar dan had zij toch
steeds wel 1234 ct in de donkere schuilhoeken van
haar taschje gehad voor hel geval dat de conduc
teur heel goed wist, dat hij haar nog niet gezien
had. Maar nu had ze geen cent meer. Met een ener
giek gebaar stapte Lucie bij de halte in de tram.
Gelukkig, er waren veel passagiers! Maar helaas,
de conducteur kwam. heel zeker van zijn raak, op
Lucie af. Om tijd te winnen, begon zij in haar tasch
je te zoeken, ze zocht en zochtDe conducteur
stond voor haar als hef standbeeld van Jan de Wit,
met uitgestrekte hand.
Lucie zocht! De conducteur werd ongeduldig, trok
zijn schouders op en hielp een volgenden passagier
Lucie bleef zoeken, zij legde daarbij al haar kleine
bezittingen op haar schoot. De tram reed door en
Lucie hoopte op de halte, waar zij uit kon stappen
en tevens niet te ver van haai doel af zou zijn. De
passagiers keken haar aan. niemand hielp! Weer
kwam de conducteur. Dame?.
Jawel, zegt de heer Rutgers, maar tusschen de open
bare en de bijzondere school zijn drie verschillen. Ze
ker, er zijn er nog meer dan die. Maar is prof. Rutgers,
die de Grondwet zoo goed kent, vergeten, dat de
Grondwet wel geeft „financieele gelijkstelling", maar
niet gelijkheid? Is hij het vergeten: „in elke ge
meente wordt van overheidswege voldoend openbaar
algemeen vormend lager onderwijs gegeven in een ge
noegzaam aantal scholen?
En geheel Is de schrijver van de wijs ,als hij zegt:
„De twee mogelijkheden voor de Bijzondere School
(schoolstichting wegens toeneming of verplaatsing der
bevolking en schoolstichting wegens overgang; van
leerlingen) worden beide door prohibitieve eischen weg
genomen. Zelfs algeheele omzetting van een Openbare
school van 40 tot 80 leerlingen (in een kleine plaats) in
een Bijzondere School zal onmogelijk worden, hoezeer
daarvan geen enkele vermeerdering van kosten het ge
volg behoeft te zijn."
Wat hij hier schrijft, is ten hoogste alleen toepasse
lijk op overgang van leerlingen en op de omzetting.
Voor toeneming of verplaatsing der bevolking zorgt lid
3 van art. 3 van het ontwerp. En schoolstichting we
gens overgang van leerlingen van de eene bijzondere
school naar de andere en omzetting van een geheele
openbare school in een bijzondere kan gerust een jaar
wachten.
Ten slotte wordt bezwaar gemaakt tegen arbitraire
beslissing door de regeering. De redelijkheid zou, tot
zekere hoogte, kunnen worden erkend, indien, onder
toepassing van de geldende wet, elke arbitraire beslis
sing ware uitgesloten. Het is er ver van af. Onder de
„vage uitdrukkingen", waaraan Marchant „zijn hart
heeft verpand", wordt genoemd de „normale eischen".
Prof. Rutgers moet toch weten, dat de ambtsvoorgan
gers van dezen minister aan de uitvinding van de ..nor
male eischen" zelf schuldig staan? De Visser, Waszink,
Rutgers. Terpstra hebben geheel hunne toepassing van
artikel 72 op de .normale eischen" gebaseerd; waren
dat „losse schroeven?" Laat hij dan zich zelf met die
schroeven om de ooren gooien!
Ja, de „gepaste zuinigheid" komt er bij. Is dat een
kwaad, in dezen tijd?
Zeker, het zou prachtig zijn, Indien men alle regelen,
die moeten worden gevolgd, precies en woordelijk in de
wet kon vastleggen: een minister behoefde dan alleen
juridisch automaat te wezen. Maar dat kan nu eenmaal
niet; er blijft altijd arbitraire ruimte. En zonder arbi
traire ruimte is, in dezen tijd vooral, regeeren onmoge
lijk.
Engeland en Duitschland verwijten elkaar.
OOK ONZE VISSCHEN KRIJGEN EEN
VEEG UIT DE PAN.
Het Engelsche ministerie van Landbouw en
VlsecherU heeft een rapport gepubliceerd
over de vischvangst in de Noordzee.
Het schijnt met de scholvisscherij slecht te gaan. Als
wij de Engelschen ^ogen gelooven, zullen de groote,
dikke schollen weldra zeldzaam zijn. terwijl nog slechts
kleinere exemplaren te krijgen zullen zijn.
Grootte- en dikte der schollen houden verband met de.
wijze, waarop de vangst wordt uitgeoefend. Toen in.den
wereldoorlog de Noordzeevisschers hun bedrijf grooten-
deels hadden gestaakt, beleefden de visschen een goe
den tijd. De visschers waren bevreesd voor mijnen ëh
onderzeebooten. Na den oorlog werden de mijnen weg
geruimd; de vlsschersschepen verschenen weer en
brachten grooter visschen dan ooit mee naar huis. Spoe
dig waren de beste exemplaren weggevangen. Reeds in
de periode van 1921 tot 1923 namen de visschers waar.
dat de schollen weer kleiner werden, hoewel ze nog
altijd iets steviger waren dan de doorsnee-schol van
vóór den oorlog.
Sedert 1926 werd de visscherij in de Noordzee zorg
vuldiger dan vroeger gadegeslagen, daar men zich be
zorgd maakte over de geleidelijke kwaliteitsverminde
ring der gevangen visschen. De Engelschen wijdden het
meest hun aandacht aan dit vraagstuk. Daarbij deden
zij in ieder opzicht onaangename ontdekkingen. Gedu
rende de laatste vijf jaren hebben hun visschers steeds
minder visschen uit de Noordzee gevangen en boven
dien waren ook de afmetingen kleiner. Kleine visschen
maakten in hoofdzaak de vangst uit. Gewoonlijk be
staat 70 procent uit kleine vlsch. Vóór den oorlog ver
stond men onder „kleine visschen" de normale exem-
Ik, ik..... moet mijn portemonnaie verloren heb
ben, fluisterde Lucie.
Dan zult U er uit moeten, stelde den conduc
teur zijn ultimatum. Hij keek haar doordringend aan
en voegde er aan toe: U hoeft zeker niet ver
der, ik ken die trucs!
Het was waar! Lucie had nog maar een paar
stappen te loopen, het ging er nu echter om, haar
eer te redden.
Hemel, neen! zuchtte ze. ik moet nog over
stappen. ik moet naar Rijswijk!
Ze stapte hals over kop uit en liep naar het op
gegeven adres.
De sollicitatie gelukte. Ze kon op den eersten van
de volgende maand beginnen.
Dat was heerlijk, maar wat te doen met de rest
van deze maand? Ze zou op een houtje moeten bij
ten, want er was geen geld.
Op dit oogenblik was echter de vraag, hoe ze
thuis moest komen, van grooter gewicht! Ze ging bij
een tramhalte staan. De tram kwam en hetzelfde
spelletje herhaalde zich. Alleen, toen de conducteur
zijn ultimatum wilde stellen, was zij al thuis. Met
een zucht van verlichting sprong zij bij de halte er
van af en wilde juist de straat inloopen, die naar
haar pensioen voerde, toen ze een elegante jonge
man op zich zag toekomen. Hij nam zijn hoed af en
zeide vriendelijk: Wat was dal onbeleefd van den
conducteur, zulk een veronderstelling, hij moest toch
zien, wie hij voor zich had
Ja, ja, erg vriendelijk van U, fluisterde Lucie
ontdaan, en wierp een verlangende blik naar de
straat, waar zij woonde.
U moest naar Kijkduin?
Ja, antwoordde Lucie verlegen.
Mag ik U dan dit kleine bedragje leenen?
vroeg de elegante.
Dank U zeer, maar... weerstreefde Lucie.
Hoe komt de conducteur aan de brutaliteit om
te zeggen, dat U maar tot hier moest meerijden,
schandelijk! meende de elegante heer verontwaar
digd.
Voor het eerst keek Lucie hem aan. Hij zag er
vriendelijk en betrouwbaar uit en had goedige blau
we oogen.
Komt U maar mee. als U het pijnlijk vindt een
tramkaartje van andersmans geld te betalen, zei hij
goedig en nam haar bij de hand.
Willoos liep Lucie mee naar de bushalte. In de bus
nam hij twee kaartjes, één voor Lucie, en één voor
zichzelf.
Aan het eindpunt gekomen, hielp hij haar uit
stappen.
Ziezoo, nu bent U er, lachte hij goedig en nam
zijn hoed voor haar af.
plaren, mooie schollen, waarmede de huisvrouw Iets kan
doen. Thans zijn de „kleine visschen" van veel slechter
afmetingen, zij zijn zoo schraal, dat zij nauwelijks eeni-
ge waarde hebben.
Daar nu de visschen ln den oorlog beter teelden dan
vóór 1914 en bij de toenemende concurrentie na den
oorlog kleiner werden, ligt de conclusie voor de hand,
dat de Noordzee te intensief is afgevischt. Met andere
woorden: Men zou gedurende een bepaalden tijd van
het jaar de vangst moeten verbieden of door interna
tionale overeenkomsten de vangst moeten regelen, op
dat de vischstand niet verder gevaar loope.
Men zou den Engelschen, die thans de aandacht op
dit verschijnsel hebben gevestigd, kunnen tegenwerpen:
de vischvangst is teruggeloopen en dat bewijst geen
roofbouw, integendeel. Want bij roofbouw wordt meer
dan vroeger geproduceerd en niet minder. Daarop
antwoord het Eïngelsche ministerie voor landbouw en
vischerijrover 't geheel is gedurende de laatste jaren uit
de Noordzee meer schol gevangen dan voorheen, maar
het percentage van Engeland is minder. Het leeuwen
aandeel hebben de Denen weggesleept, maar ook de
Nederlandsche en Duitsohe visschers maken grootere
vangsten.
In Duitschland nu schijnt men zich dit verwijt nog al
te hebben aangetrokken en de Duitsche visschers schui
ven nu de schuld op hun Nederlandsche en Engelsche
collega's. Het komt er niet alleen op aan aldus deze
Duitschers hoeveel men vangt, maar ook welke
visschen men vangt.
In Denemarken, zetten zij hun betoog voort, wordt
bijna alleen levende schol gekocht. Om aan de wen-
schen der Deensche huisvrouw te voldoen, moeten de
visschers dus sterke exemplaren aan land brengen, die
het transport overleven. De kleinere visschen worden
door de Denen gespaard. Maar kan de visscher nu uit
kiezen, welke visschen hij wil hebben, welke niet? Dat
hangt af van de vangmethode. Vroeger werden de
schollen hoofdzakelijk met den stoomtreiler gevangen,
een stoomschip dus, dat een sleepnet achter zich mee
voert. Wat in dit net raakte, was de buit 'en men kon
dus niet van tevoren eischen: wij willen groote vis
schen hebben. Thans worden niet meer zooveel treilers
gebruikt. In plaats daarvan varen Deensche motor
schepen met slagnetten over de zee en daarbij komen
dan Nederlandsche en Duitsche kuststoomers.
De nieuwe vischmethode der Denen achten de Duit
schers rationeeler. Zij geeft meer waarborg, dat de
voortteling der visschen geen geweld wordt aangedaan.
Bij de visscherij moet dezelfde regel gelden, die ook hij
de jacht ingang heeft gevonden: de diersoort moet
voor algeheele vernietiging gespaard blijven.
Maar aldus de Duitsche boutade de Nederland
sche en Engelsche treilers vernietigen alle kleine vis
schen, die zij vangen. In Engeland en Nederland be
staan fabrieken, waar uit de kleine exemplaren visch-
meel wordt bereid. Dat is verkwisting van een natuur-
geschenk.
Intusschen is er een Duitscher, die niet zoo pessi
mistisch gestemd schijnt. Dat is Dr. Buckman van het
Biologische Instituut op Helgoland, die van meening is,
dat de Noordzeevisscherij rationeeler dan ooit wordt
bedreven. Volgens hem is de scholvoorraad van de
Noordzee niet ln gevaar.
Maar dit is wel duidelijk: als de visohstand tóch eens
achteruit zou gaan dan weten onze Oostelijke buren,
waar zij de schuld moeten zoeken!
CALLANTSOan
Maandagavond vond ln het Dorpskoffiehuis alhier de
trekking plaats van de verloting, ingesteld door de oud-
reddersvereen. „Moed, Volharding en Zelfopoffering" te
Den Helder. De hoofdprijs, een olieverf-schilderij, voor
stellende de toebereidselen tot een redding viel op lotaio.
339. welk lot in het bezit bleek van den heer H, Hoog
land te Groote Keeten.
LANGEND JJK
NOOKDSCHARWOUDE.
Maandagavond vergaderde de Wielerclub „Ons Ge
noegen" ln „Concordia".
Na opening door den Voorzitter, die zijn misnoegen
uitsprak over de geringe opkomst en de vereeniging
feliciteerde met haar 10-jarig bestaan, volgden diverse
mededeelingen. De bespreking Vaardigheidsrit had tot
resultaat dat besloten werd leden voor 50 cent te laten,
starten. Er zullen twee stempel-controle's onderweg
zijn, de eerste bij het ingaan van de Wieringermeer hij
café van der Woude. De wegaanduiding zal zoo goed
mogelijk gebeuren met witte pijlen, zoodat iedereen den
weg goed zal kunnen volgen. Dit werkje zullen 3 per
sonen uit de vereeniging 's morgens voor de rit op
knappen. Als goede reclame, werd besloten, de medail
les ten toon te stellen in de etalage van den heer K.
Nap, Rijwielhandel te Oudkarspel, welke etalage hij
gratis disponibel stelt voor de vereeniging, hetgeen
Lucie knikte verlegen en liep energiek in den re
gen door.
Ze zag een portiekwoning, klom de trap op en
bleef een tijdje in het portaal staan om te overleggen.
Na vijf minuten liep ze de trap weer af. Nu moest
ze terug. Probeeren of ze met een tram kon gaan
en den conducteur vermurwen. Ze liep doodmoe in
den regen een paar straten door en vond een tram
halte.
Toen de tram aankwam stape ze er in en liep
heelemaal naar voren. Nog eens de angst voor den
conducteur en zij was zoo moe! Haar oogen stonden
vol tranen, ze kneep ze dicht en wachtte. Plotseling
een stem: Dame, Uw kaartje?!
Het was een controleur! Door een mist van tranen
keek Lucie naar den man
En ineens was daar een goedverzorgde mannen
hand, die den controleur twee kaartjes overreikte en
daarbij op Lucie en zichzelf wees.
Ze hief haar betraande oogen op en keek in twee
blauwe, goedige oogen.
Bij de halte, waar ze wezen moest stapte ze uit,
een blanke hand hielp haar. Ze kon van schaamte
geen woord spreken. Ze keek maar in de trouwe,
blauwe oogen en dacht met een vaag heimwee, hoe
heerlijk het zou zijn, als die hand er altijd was, al
tijd en overal!
De regen had allang haar hoedje onherroepelijk
verflenst en drupte nu neer op haar verheven ge
zichtje.
De elegante heer stak zijn paraplui op.
Hij glimlachte en zeide: Och, ziet U, ik moest
heelemaal niet in Kuikduin zijn, net zoo min als
U, maar ik kon U toch niet zóó laten tobben! Is de
geldnood werkelijk zoo hoog!
Lucie knikte sprakeloos.
Kijk, zeide de barmhartige Samaritaan ik
hoop niet, dat ik U beleedig. maar kan ik U soms
met iets helpen? U kunt mij terug betalen, als U
het weer hebt.
Een wilde vreugde steeg in Lucie omhoog, dan
echter bedacht zij zich, werd voorzichtig en keek
hem achterdochtig aan.
Hij glimlachte goedig: Neen kindje, je vergist
je, geef mij je adres, ik zal je hei mijne geven. Ik
stuur je morgen een postwissel, je kunt mij het be
drag later weieens teruggeven, Je behoeft mij in dien
tusschentijd niet eens te zien, als je niet wilt!
Mijn naam is Meyburg van de firma Meyburg en
Co. En hoe heet jij?
Ik.... stamelde Lucie. Ik heet Lucie de Lange
en hen daar straks door Uw vertegenwoordiger als
typiste op Uw kantoor aangesteld Ik kan den eer
sten van de volgende maand in dienst komen.
(Nadruk verboden.)
gaarne wordt geaccepteerd. Besloten werd. dat leden
die meer dan twee maanden contributie schuldig zijn,
niet mee mogen rijden.
De bespreking maand-agenda Augustus had tot re
sultaat dat twee korte ritten en twee lange-afstandsrit
ten zullen worden gehouden om het kampioenschap
van de club over korte en lange afstand voor A en B-
klassen. 6 Augustus 500 Meter Sprint voor A en B, 13
Augustus Tijdrace voor A klasse 78 K.M. en voor B
klasse 56 K.M., 21 Augustus 1 K.M. tijdrace en 28 Aug.
lange afstand, voor A klasse 112 KM. en voor B klasse
8 KM. beiden gezamenlijk vertrek.
De secretaris richte verder nog een ernstig woord
tot de leden om beter te trainen, die 30 Juli tegen D.
T.S. zullen rijden.
Na rondvraag volgde sluiting.
Ook voor AUTOMOBIELREPARATIES is Uw adres:
NICO KAMP, Schagen.
Speciale Chevrolet-reparatie!
BARSINGE RH 0 RN
Brand.
Dinsdagmiddag te ongeveer 1 uur brak brand uit in
het woonhuis annex groentenzaak van den heer Jn.
Smit alhier. In betrekkelijk korten tijd stond het per
ceel in lichte laaie. Toen dan ook de brandspuit arri
veerde, viel aan redden niet te denken. De boerderij
van den heer Swaag evenwel, die op een afstand van
ongeveer 35 meter van het brandende perceel verwij
derd staat, liep gevaar. Het rieten dak begon op en
kele plaatsen reeds te smeulen. De inboedel uit dit
huis werd in allerijl in veiligheid gebracht, terwijl
vóór dat de spuit in werking was gesteld, reeds ver
scheidene personen op het dak waren geklommen en
met emmers water het riet nat hielden. Tot overmaat
van ramp bleek de spuit niet bij machte water te ge
ven, zoodat die van Haringhuizen moest worden ge
haald. Spoedig was deze ter plaatse cn toen scheen
het gevaar geweken. Inmiddels was ook de motor
spuit uit Schagen ter assistentie ontboden, wat maar
goed bleek ook, want na korten tijd ontwaardde men
vuur binnen. De slangen werden uitgelegd en na on
geveer 10 minuten te hebben gespoten, waarbij na
tuurlijk wel eenige waterschade werd toegebracht (er
werd n.1. van binnen uit gespoten) was het gevaar
voor uitbreiding bezworen. De nablussching van het
verbrande perceel werd nu ook door de motorspuit
verricht.
De brand was ontstaan bij het bakken van visch'.
Het is nu wel gebleken, dat de brandspuitkwestie
hier ter plaatse terdege onder oogen mag worden ge
zien. Wanneer vanuit Schagen geen assistentie waa
verleend, zou het een groote vraag geweest zijn of
de brand tot dat eene perceel beperkt was gebleven.
Laten wij hopen, dat deze aangelegenheid, welke in
den gemeenteraad reeds enkele malen werd bespro
ken, nu op afdoende wijze haar beslag zal krijgen.
Naar wij vernemen, zijn ter secretarie dezer ge
meente formulieren verkrijgbaar voor bloembollen
kweekers, die zich wenschen aan te sluiten bij de Ne
derlandsche Bloembollenkweekerscentrale.
Door B. en W. werd vergunning verleend aan G
Joon te Kolhorn, tot het doen bouwen van een woon-'
huis aan den Waardpolderweg aldaar.
Door den Inspecteur van de Volksgezondheid werd
tot 1 September 1933 ontheffing verleend van de
voorwaarden, gesteld bij het Dansbesluit (K.B. van *27
April 1»33, Stbl. *235) aan de navolgende caféhouder»
uit deze gemeente: Wed. Jb. Jonker, A. de Graaf, K.
Dekker, mej. E. van Houten, H. Zwagerman, W.
Pool.
W I ERINGERWAARP
Dinsdagmorgen kreeg de heer Van der Woude be
zoek van ongeveer 60 ouden van dagen van St. Pan-)
cras, die vanwege de afdeeling van den Bond voor
Staatspensionneering met twee prachtige bussen van
de HABO een rondreis gingen maken. De heer Van
der Woude had voor een keurige koffietafel gezorgd.
De oudjes waren vol lof over ons mooie dorp. Een en
ander trok nogal veel belangstelling bij de buurtbe
woners. Nadat hier ongeveer 45 minuten was gepau
zeerd, werd de tocht vervolgd naar Wieringermeer,
Wieringen, Den Helder, om verder langs den duin
kant naar Bergen te gaan.
Het was een genot al die blijde gezichten te zien.
Burgerlijke stand 2e kwartaal 1933.
Geboren: Catherine Marie, dochter van Cornelis
Boerman en Anna Daalmeyer. Jannie Femmigje,
dochter van Fokke Jager en Grietje Leeuw. Gerrifc,
zoon van Simon Mul en Hendrika Antonia Roos.
Janna Martje, dochter van Jan Johannes Gort en
Harmke Luders. Agatha Maria, dochter van Dirk de
Vries en Wilhelmina Geertruida van Wort. Corne
lis Johan, zoon van Cornelis Gerrit Jan Gt.el en Ma
ria Pieternella Mosk. Pieter Gerard, zoon van Jo-
seph Klouwers en Grietje Boon.
Gehuwd: Pieter Keppel, 27 jaar, en Peternella Aga
tha van Rijswijk, 27 jaar.
Overleden: Jansje Koster, weduwe van Klaas
Schenk, oud 81 jaar; Aria Bakker, weduwnaar van
Antje Kater, oud 77 jaar; Machiel Nelis Schenk, oud
25 jaar. Albert Ravon, echtgenoot van Aagje Johan
nes, oud 35 jaar.
ANNA PAülOWNA
Onze studeerênde jeugd.
Bevorderd van de 2e naar de 3e klasse RH3S.: Joh.
Groneman.
Van de le naar de 2e klas Handelsschool: M. de
Beurs en J. vam Duunen.
Van 2 naar 8 W. Bgmond en N. Keijzer.
Van 3 naar 4 P. Crum.
Van 4 naar 5 D. Blaauhoer.
(M.U.L.O.: R. §inke van IA naar 2A. A. v. d. Horst
van 1B naar 2!B.
Mej. A. A. Waiboer, oud-leerlinge van de U.L.O. te
Schagen, ontving bericht van de Rijkslandbouwhuis-
houdschool „Nieuw Rollecate" te Deventer, dat zij op
grond van haar ingezonden stukken is toegelaten tot
den cursus tot opleiding van huishoudkundige ten
plattelande.
WINKEL
Door den Keuringsraad voor Waren in het gebied
Alkmaar werden in 1932 ter plaatse alhier 753 keu
ringen verricht, van dranken en levensmiddelen, ter
wijl in het laboratorium te Alkmaar 106 monster»
werden onderzocht, met als gevolg dat 1 partij meel-
en grutterswaren aan de consumptie werd onttrok
ken.
Bij de bakkers werden 21 bezoeken gebracht, bij de
winkeliers 36 en bij de melkverkoopers 33.
In 7 gevallen moest worden gewaarschuwd, doch
processen-verbaal behoefden niet te worden opge
maakt
SINT P A N C R A S
Onze plaatsgenoot G. Turkstra slaagde te Alkmaar
voor het M.U.L.O.-examen.
Z IJ P E
ST. MAARTENSBRUG.
De heer Jb. de Geus Hz. alhier, is geslaagd voor
het eindexamen H.B.S. te Alkmaar.
BURGERBRUG.
De heer J. X. M. L. Breed alhier, is aan het R.-K.
Lyceum te Alkmaar geslaagd voor het einddiploma
H.B.S., 5-:arigen cursus (afd. B.).