Echtgenoote
Engelsche films.
Donderdag 20 Juli 1933.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9315
Duitschland wil zijn koloniën terughebben.
DE IDEALE
Wat verwacht de moderne man
van zijn vrouw?
EEN BRIEF VAN
SCHEIDEMANN.
Duitschland wil zijn koloniën in Afrika, die het na den wereldoorlog
heeft moeten afstaan, terug hebben. Een verzoek of neen een eiseh
van de „heeren" te Berlijn, waarvan de overige wereldstaten nog niet
heelemaal diep overtuigd zijn. Inmiddels wordt voor dit nieuwe idéé
van het opkomende Derde Rijk reeds propaganda gemaakt in den vorm
van een koloniale tentoonstelling te Berlijn, om het Duitsche volk de
noodzakelijkheid van het terugkrijgen der koloniën aan te toonen Wij
gelooven wel, dat er nog heel wat water door den Rijn zal stroomen,
alvorens het zóóver is.
£Mc land en elk mensch heeft zijn eigen Idealen, het
la dan ook onmogelijk om de ideale echtgenoote zooda
nig te beschrijven, dat de voorstellingen van ieder af
zonderlijk er geheel mee overeenstemmen. Wel kunnen
wij beschrijven, wat over het algemeen door den mo
dernen man wordt gezocht. En dan is het wel treffend,
hoezeer de voorstellingen omtrent de ideale echtgenoote
de laatste jaren zijn veranderd. In menig opzicht eischt
de moderne man van zijn vrouw veel minder dan zijn
grootvader, in. andere opzichten echter onvergelijkelijk
In het begin van deze
eeuw verlangde de man
nog in hoofdzaak, dat
zijn vrouw het huishou
den op rolletjes liet loo-
pen. hem geregeld ver
blijdde met een uitbrei
ding van het gezin, zijn
vrienden en kennissen
's avonds kleine dlner-
tjes aanbood en daarbij
het gesprek gaande
hield, al was het dan
ook niet op de meest in
teressante manier, ter
wijl zij zich verder moei
te gaf om het hem ge
makkelijk en behagel ijk
te maken en zijn
meeningen met in
stemming of althans met geduld aanhoorde. Wat dit
alles betreft, is de moderne echtgenoot heel wat min
der veeleisdhend geworden. Hij kan het zich over het
Blgemeen best begrijpen, dat zijn vrouw ook belang
stelt in dingen, die buiten de sfeer van haar huishou
den en gezin liggen; hij zal zijn wenschen naar kin
derzegen binnen zekere grenzen terugdringen, en ver
der is hij ten volle bereid om te erkennen, dat zijn
vrouw zeer goed haar eigen meeningen kan hebben,
die volstrekt niet minderwaardig behoeven te zijn ver
geleken bij de zijne.
Doch terwijl de man vroeger voornamelijk de huis
vrouw, de moeder en de vrouw zocht, heeft hij onge
twijfeld zijn eischen buitengewoon opgevoerd, waar het
gaat om de vrouw als levensgezellin, als kameraad.
Terwijl hij in het begin dezer eeuw nog tevreden was,
als zijn vrouw eerbiedig bewonderend naar hem op
zag, verlangt hij thans medeleven, begrip voor zijn
belangen, vaak zelfs raad, hoe hij zal handelen. D«
moderne echtgenoot verlangt van zijn levensgezellin,
dat zij onder alle omstandigheden een goede kameraad
is, die alle problemen van het leven samen met hem
tracht op te lossen. Is dit het geval, dan is hij tot op
zekere hoogte zelfs bereid om bij zijn vrouw het een
of andere gebrek aan huishoudelijke bekwaamheden
over het hoofd te zien, dat zelfs zijn vader nog een
driftbui zou hebben bezorgd.
Hiermee is dan ook de eigenschap, welke de ideale
echtgenoote van thans voor alles moet bezitten, dui
delijk gekenschetst. Zij mag haar gezichtsveld evenmin
beperken tot hulshouding, kinderen en keuken als tot
kleeren, vriendinnen, bridge en sport. Zij zal moeten
trachten om zich met een open geest en een werkelijk
vaste wil een begrip te vormen van de sfeer, waarin
haar man verkeert door zijn werk en door de dingen,
waar hij belang in stelt. Zoo kan hij zich bij haar uiten,
wat hij anders beslist buitenshuis kan doen. Dit betee-
kent natuurlijk volstrekt niet, dat een vrouw dezelfde
scholen afgeloopen of hetzelfde beroep uitgeoefend
moet hebben als haar man, maar'wel moet zij in haar
geest en in haar hart de noodige hoekjes vrijhouden
om de gedachten in zich op te nemen, die haar levens
kameraad beheerschen. Dit laatste valt menige vrouw
moeilijk, als zij niet is opgevoed in het begrip van
(echtelijke saamhoorigheid.
De opvatting, dat een man zijn vrouw niet graag
modern gekleed ziet, behoort meer thuis in de mop-
penblaadjes, dan in het werkelijke leven. Gewaagde
kleeding ie natuurlijk wat anders, maar voor het
overige zal hij toch willen, dat zijn vrouw zich zoo
aardig en modern kleedt, als in verband met zijn in
komen mogelijk is. Verder dient men in het oog te
TOT NU TOE IN NEDERLAND
WEINIG VERTOONT.
Het cinegraphiech werk, dat bjj one ingang vond,
werd voornamelijk uit Amerika en Duitschland geïm
porteerd. Een enkele Fransche rolprent kreeg men te
zien, en dan nog gewoonlijk slechts in de groote steden.
Een paar Deensehe films hebben we hier gehad (Watt
«n Half Watt) en nu en dan krijgen we 'n Tsjechische
in de Duitsche taal (films van Carl Damack met Anny
Ondra). En tenslotte we vergaten het bijna wer
den door een kléin avant-gardetheater van tijd tot tijd
Nede-riandsche producten gebracht
De toestanden zijn echter vrij snel veranderd.
De nationale fllmnijverheid kan dat niet andera dan
ton goede komen, hetgeen niet wil zeggen, dat se nood
zakelijkerwijs slaagt. Er zijn n.1. voor succes nog andere
houden, dat het snel wisselen der damesmode voor
een man eenigszins onwennig blijft, waarom een ver
standige vrouw de kleine modegrillen nooit zal over
drijven.
De voornaamste eigenschap der ideale echtgenoote
is echter ongetwijfeld de geschiktheid om de zwak
heden en goede eigenschappen van de heeren der
schepping te onderkennen en hieruit de juiste conclu
sies te trekken; kan zij dit, dan zal zij als regel ook
een rustig huwelijksleven kunnen verkrijgen en behou
den. Er is veel waarheid in de bewering, dat een man
in zijn meer intiem, huiselijk leven een groot kind is
en dat men hem sommige dingen eerst op handige
wijze duidelijk moet maken, voordat hij ze zonder
verstoring van den huiselijken vrede accepteert. Het
vereischt zeker veel tact van de vrouw om eigenschap
pen of gewoonten van haar man, die haar kinderen
te veranderen, want hij mag jjooit den indruk krijgen,
dat de verandering niet op zijn eigen initiatief plaats
vindt. Hoe dikwijls kwetst een vrouw om zulke be
trekkelijke kleinigheden niet noodeloos de gevoelens
van haar man?
Een vrouw moet niet karig zijn met haar lof over de
goede eigenschappen, die tenslotte elke man bezit,
want dan zal hij zeker streven naar zelfverbetering.
Als zij hem toont, dat zij hem respecteert en voor
beter dan andere echtgenooten houdt, zal hij instinc
tief trachten om die goede meening niet te beschamen.
Wanneer een man zijn uiterlijk niet voldoende ver
zorgt. bereikt men veel meer succes door een opmer-
king, dat hij er altijd veel netter uitziet dan die of
die, die zich den laalsten tijd zoo verwaarloost; dit
is voor een man veel meer een aansporing om zich te-
verzorgen dan een aanmerking ooit kan wezen.
Toon steeds uw waardeering voor elk succes, dat uw
man in zaken of op sportief gebied behaalt; hij hoeft
zooveel behoefte aan bewondering, dat hij zeker bij
andere menschen zijn schade zal inhalen, als hij haar
thuis niet vindt.
Toon ook steeds uw erkentelijkheid, wanneer hij U
helpt bij huishoudelijke bezigheden of U een attentie
bewijst; doet ge dit niet, dan bederft ge zijn plezier in
die dingen en dan zal hij ze in het vervolg geheel
achterwege laten.
Tracht ook nooit Uw man „op te voeden", zoolang
er vreemden bij zijn of wanneer hij moe of zenuwach
tig is. Wacht eerst, tot er een kalme, tevreden stem
ming in huis heerscht en zeg hem dan pas, dat hij
eigenlijk Tante Bertha bij haar laatste bezoek toch
wel zelf in haar mantel had kunnen helpen, inplaats
van dit over te laten aan het dienstmeisje. Maar voeg
er dan aan toe, dat ge hem hierop alleen attent
maakt, omdat door zulke kleinigheden den goeden in
druk van zijn aangeboren hoffelijkheid verloren gaat.
Huil nooit om kleinigheden en huil in geen geval
langer dan een paar minuten. Als Uw man U troosten
wil, laat U dan spoedig troosten, want het gevoel van
te kunnen beschermen is een der beste eigenschappen
in een man en houdt zijn instincten levendig.
Het is natuurlijk niet voldoende, dat een vrouw re
kening weet te houden met de gevoelens van haar
man, maar wanneer zij dit weet te combineeren met
een net, frisch uiterlijk en haar vanzelfsprekende plich
ten als huisvrouw en moeder niet verwaarloost, dan is
zij het ideaal van een goede echtgenoote toch op zijn
minst zeer nabij gekomen.
„Mijn vrouw, mijn eene dochter en schoonzoon
direct den dood ingedreven, alle andere fa
milieleden in een concentratiekamp
opgesloten."
IX WIL EERST NOG BIJ DE AFREKENING ZIJN.
Men zal zich herinneren, dat dezer dagen een vijf
tal familieleden van den gewezen Duitschen rijks
kanselier en vooraanstand socialist, Philipp Schei
demann, die om lijfsbehoud genoodzaakt is geworden
naar het buitenland te viuchten, in een concentratie
kamp zijn opgesloten. Dit was geschied, omdat
Scheidemann in de New-York Times een artikel zou
hebben geschreven, waardoor de „heeren" te Berlijn
zich zwaar beleedigd gevoelden en nu hun gevoe
lens van wraak op de familieleden richtten, om op
die wijze Scheidemann te treffen. Inmiddels is reeds
gebleken, dat dit zoogenaamde artikel een vertaling
was van wat door Scheidemann lang hiervoor voor
een Duitsch-Zwitsersch blad was geschreven, en dat
op ergerlijke wijze was verminkt, zoodat Scheide
mann woorden in de pen waren gegeven, die hij on
mogelijk had kunnen neerschrijven.
Volgens den correspondent van de N.R.Crt., te
Praag heeft Scheidemann nu een brief van den vol
genden inhoud tot het S.P.D.-bestuur aldaar gericht.
„Het bureau van de geheime staatspolitie te Ber
lijn deelt mede, dat het vijf mijner familieleden in
een concentratiekamp heeft gebracht, omdat ik in
de N.Y. Times een artikel zou hebben gepubliceerd,
waarin ik de vooraanstaande mannen van 't nieu
we Duitschland zwaar zou hebben be'cedigd en
waardoor ik tegelijk zou hebben gepoogd een nieuwe
„greuelhetze" tegen Duitschland te ontketenen.
Woordelijk wordt gezegd: „De arrestatie van de fa
milieleden van Scheidemann moet beschouwd wor
den als een daad uit noodweer van den staat."
„Ik heb voor de N.Y. Ti
mes in het geheel geen arti
kel geschreven. Waarschijn
lijk is hier de nadruk be
doeld van het eenige artikel
dat ik in den loop der laatste
vijif maanden voor een
Duitsch-Zwitsersch blad heb
geschreven en met mijn
naam heb ondeiteekend. Dat
zich de geheime staatspolitie
niet op den Zwitserschen,
oorspronkelijken tekst be
roept, maar wel op een voor
mij volkomen oncontroleer
bare vertaling van een Arne-
kaansch blad, is vooral inte
ressant in verband met het
feit, dat de eenige zin uit de
N.Y. Times, welke totnogtoe in Duitschland is aan
gehaald, gewoonweg een vervalsching is. In de N.Y.
Times laat men mij aan het slot zeggen: „Het spreekt
vanzelf dat dit een bloedigen oorlog niet uitsluit."
Wat nu zou een bloedigen oorlog niet uitsluiten?,
Wanneer nu, zou een bloedige oorlog niet zijn
uitgesloten? Wanneer de beschaafde wereld met mij
de meening was toegedaan, dat de huidige tocstan-i
den in Duitschland onduldbaar waren. In werkelijk-:
heid luidde de zin, zooals ik dien redigeerde en zoo
als me in Zwitserland ook drukte, in overeenstem
ming met het sociaal-democratisch parool .Nooit weer
oorlog' woordelijk als volgt: „Dat daarbij niet aan
een bloedigen orolog wordt gedacht, spreekt van
zelf."
„Het druischt tegen de menschelijkc natuur in
van menschenrechten wil ik in verband met het
nieuwe Duitschland maar in het geheel niet spre
ken om tegen de politiek der heeren Hitier, Gö-
ring, Frick enz. zijn stem niet te verheffen. Zeker,
ik heb met mijn artikel willen protesteeren, dat i§
waar. Daarom moeten nu vijf absoluut onschuldige,
buiten de politiek staande menschen als gijzelaars
naar het concentratiekamp! Moet een dergelijke
maatregel niet elk woord van kritiek, dat ik liet hoe
ren, tien-, honderdvoudig versterken, en de beschaaf
de wereld in opstand doen komen? Wie zijn die vijf
familieleden, die men in hechtenis heeft genomen?
Ik wéét het niet. Waar zijn zij heengebracht? Ik
wéét het niet! Ik heb twee dochters: de eene is, toen
men haar had geschreven dat ik zwaar ziek was,
hierheen gereisd. De andere woont in Berlijn: de zorg
voor haar twee knideren neemt haar geheel in be
slag: een jongen, die naar ik gehoord heb, in een
magazijn van de Stahlhelm werkt en een twintig
jarige dochter, die eenige weken geleden is ge
trouwd. Haar man ken ik niet: men heeft mij tot
mijn genoegen verteld, dat hij een flinke kerel is,
die zich in den oorlog verdienstelijk heeft gemaakt.
Tot mijn leedwezen heeft men mij er weliswaar óók
bij verteld, dat hij in politiek geen belang stelt, en
mijn politiek standpunt in geen geval deelt. Dat nu
zijn mijn bloedverwanten, die voor mijn doen en la
ten al evenmin aansprakelijk kunnen worden ge
steld. als een of ander familielid van de heeren Hit-
Ier of Frick.
„Wat is het doel van deze gijzeling? Moeten zij
boeten voor hetgeen ik heet te hebben misdreven?
Zal men hen in vrijheid stellen, wanneer ik mij ter
beschikking der Duitsche regeering stel?
„De meest infame politieke ophitserij tegen mij
greep mijn arme vrouw zóó aan, dat zij in den herfst
van 1926 aan de gevolgen van een beroerte over
leed. Twee maanden geleden kozen mijn oudsta
dochter en haar man, na een gelukkig huwelijk van
twintig jaren, den weg, die hen vrijwillig van hot
leven scheidde. Het waren beiden menschen met
huiselijken aard en met liefhebberijen, die met poli
tiek niets gemeen hebben. Zij bezweken onder de op
hitsingen en krenkende beleedigingen van den staat.
In hun hartverscheurende afscheidsbrieven vroegen
zij mij om vergiffenis, maar, zóó schreven zij, „wir
können die neue Verhaltenisse und die Hetzerei
nicht ertragen." En het vreeselijkst waren voor hen
de voortdurende belasteringen van hun vader door de
gleichgeschaltete, van boven-af officieel geïnspi
reerde pers en de radio, Dat alles moesten zij lezen
en aanhooren, zonder dat hun vader de mogelijkheid
Hoe Dr. Helen
Golder te New-
York, die sinds
elf jaar aan hef
hoofd van hel
adviesbureau
voor huwelijken
van de Ameri
kaan sche regee
ring staat, de
vrouw in het hu
welijksleven ziet.
SCHEIDEMANN.
Anne Grey in „Arms and the man".
dingen noodig buken den tegenslag van den concurrent
Een tweede gebied, dat momenteel zijn kans schoon
ziet, is het Vereen igd Koninkrijk. Zelden kon men tot
nu toe in ons land Engelsche voortbrengselen aan
schouwen, doch daar schijnt nu verandering in te zul
len komen. Of de Britsche rolprenten hier populair
worden Je moeilijk vooruit te aeggen. Amerika en
Duitschland hebben het publiek verwend, zoowel wat
de techniek der compositiee als wat de namen der stars
betreft. Zonder dat de massa zich erg veel om film
kunst bekommert, verwacht het van een moderne talk ie
een vlotte montage, origineelen inhoud, geestigen tekst
en welverzorgd beeld. De oude Engelsche films schenen
aan deze eischen niet altijd naar behooren te voldoen,
maar daar staat tegenover, dat er sindsdien veel ia
verbeterd, en mogen we de experts gelooven, dan zijn
de tegenwoordige Angelsaksische sound-prenten volko
men gelijkwaardig aan de andere wat uitvoering aan
gaat
Blijven over de sterren, die hier hun naam nog moe
ten vestigen.
Wie heeft óóit gehoord van Nancy Brown, Judy Kelly,
Julian Rose, Anne Grey, Rosita Garcia. Rex Ingram?
De Engelschman Jack Buohanan heeft zijn bekend
heid bij ons te danken aan het feit, dat hij met Jear
nette Mac-Donald in een, Amerikaansoh product optrad.
Reoee Oadd in „Letting in the Sunshine.
Angentijasche Wondioe Renee Cadd. die we hiernevens
artgebeeW zien.
De Joodsóhe komiek Julian Rose speelt een rol in
„Money TaJke", waarin ook de Iersche Judy Kelly haar
kwalititen toont
De thriller zal worden vertegenwoordigd door „The
men at Six".
Intuoscfeen wordt door de Engelsche producers niet
zuinig in de litteratuur gegrasduind. Niemand anders
den Qeorgje Bernard Shaw leverde de stof voor „Arms
and the man", het vermaarde tooneelstuk. dat in het
studio wel eenige wijziging zal hebben ondergaan. Ook
mogen we een verfilming tegemoet zien van Jerome K.
Jerome's klassieke „Drie man in een boot".
Overigens wordt er werk van verschillende min of
meer voorname auteurs verfilmd. Op de lijst staan:
John Galsworthy, Thomas Hardy, John van Druten,
Sir Arthur Conan Doyle, Edgar Wallace, Arnold Ben
net en Frederiok Lon6dale.
Nancy Brown in „The Makl of the Mountoine."
De maatschappijen van AJbion, welke voor de export
in aanmerking komen zijn op het oogenblik de „Bri-
tish International Pictures" en „Gaumont Britsh", beide
compagniën vervaardigen reeksen geluidsfilms, waar
van de kwaliteit spoedig binnen onze grenzen op den
proef zal worden gesteld. Wé noemen: „The maid of
the Mountains" met de Australische lieftalligheid Nan
cy Brown. Nancy werd geboren in Sydney en begon
haar carrière op de planken. Zij trad o.a. op in mu
zikale comediee zooals „Rose Marie", en „Show Boat"
en werd voor de lens ontdekt door den ook hier veel
genoemden Lupino Lane. Thans kunnen we haair aki
„Meisje uit de bergen", bewonderen. Tevens speelt ze
een hoofdrol in „Faclng the music".
Voorts vermelden we „Letting in the SuneMne" met de
Rosita Garcia in „Marokkaansche liefde."