Echtgenoote Engelsche films. Donderdag 20 Juli 1933. SCHAGER COURANT. Tweede blad. No. 9315 Duitschland wil zijn koloniën terughebben. DE IDEALE Wat verwacht de moderne man van zijn vrouw? EEN BRIEF VAN SCHEIDEMANN. Duitschland wil zijn koloniën in Afrika, die het na den wereldoorlog heeft moeten afstaan, terug hebben. Een verzoek of neen een eiseh van de „heeren" te Berlijn, waarvan de overige wereldstaten nog niet heelemaal diep overtuigd zijn. Inmiddels wordt voor dit nieuwe idéé van het opkomende Derde Rijk reeds propaganda gemaakt in den vorm van een koloniale tentoonstelling te Berlijn, om het Duitsche volk de noodzakelijkheid van het terugkrijgen der koloniën aan te toonen Wij gelooven wel, dat er nog heel wat water door den Rijn zal stroomen, alvorens het zóóver is. £Mc land en elk mensch heeft zijn eigen Idealen, het la dan ook onmogelijk om de ideale echtgenoote zooda nig te beschrijven, dat de voorstellingen van ieder af zonderlijk er geheel mee overeenstemmen. Wel kunnen wij beschrijven, wat over het algemeen door den mo dernen man wordt gezocht. En dan is het wel treffend, hoezeer de voorstellingen omtrent de ideale echtgenoote de laatste jaren zijn veranderd. In menig opzicht eischt de moderne man van zijn vrouw veel minder dan zijn grootvader, in. andere opzichten echter onvergelijkelijk In het begin van deze eeuw verlangde de man nog in hoofdzaak, dat zijn vrouw het huishou den op rolletjes liet loo- pen. hem geregeld ver blijdde met een uitbrei ding van het gezin, zijn vrienden en kennissen 's avonds kleine dlner- tjes aanbood en daarbij het gesprek gaande hield, al was het dan ook niet op de meest in teressante manier, ter wijl zij zich verder moei te gaf om het hem ge makkelijk en behagel ijk te maken en zijn meeningen met in stemming of althans met geduld aanhoorde. Wat dit alles betreft, is de moderne echtgenoot heel wat min der veeleisdhend geworden. Hij kan het zich over het Blgemeen best begrijpen, dat zijn vrouw ook belang stelt in dingen, die buiten de sfeer van haar huishou den en gezin liggen; hij zal zijn wenschen naar kin derzegen binnen zekere grenzen terugdringen, en ver der is hij ten volle bereid om te erkennen, dat zijn vrouw zeer goed haar eigen meeningen kan hebben, die volstrekt niet minderwaardig behoeven te zijn ver geleken bij de zijne. Doch terwijl de man vroeger voornamelijk de huis vrouw, de moeder en de vrouw zocht, heeft hij onge twijfeld zijn eischen buitengewoon opgevoerd, waar het gaat om de vrouw als levensgezellin, als kameraad. Terwijl hij in het begin dezer eeuw nog tevreden was, als zijn vrouw eerbiedig bewonderend naar hem op zag, verlangt hij thans medeleven, begrip voor zijn belangen, vaak zelfs raad, hoe hij zal handelen. D« moderne echtgenoot verlangt van zijn levensgezellin, dat zij onder alle omstandigheden een goede kameraad is, die alle problemen van het leven samen met hem tracht op te lossen. Is dit het geval, dan is hij tot op zekere hoogte zelfs bereid om bij zijn vrouw het een of andere gebrek aan huishoudelijke bekwaamheden over het hoofd te zien, dat zelfs zijn vader nog een driftbui zou hebben bezorgd. Hiermee is dan ook de eigenschap, welke de ideale echtgenoote van thans voor alles moet bezitten, dui delijk gekenschetst. Zij mag haar gezichtsveld evenmin beperken tot hulshouding, kinderen en keuken als tot kleeren, vriendinnen, bridge en sport. Zij zal moeten trachten om zich met een open geest en een werkelijk vaste wil een begrip te vormen van de sfeer, waarin haar man verkeert door zijn werk en door de dingen, waar hij belang in stelt. Zoo kan hij zich bij haar uiten, wat hij anders beslist buitenshuis kan doen. Dit betee- kent natuurlijk volstrekt niet, dat een vrouw dezelfde scholen afgeloopen of hetzelfde beroep uitgeoefend moet hebben als haar man, maar'wel moet zij in haar geest en in haar hart de noodige hoekjes vrijhouden om de gedachten in zich op te nemen, die haar levens kameraad beheerschen. Dit laatste valt menige vrouw moeilijk, als zij niet is opgevoed in het begrip van (echtelijke saamhoorigheid. De opvatting, dat een man zijn vrouw niet graag modern gekleed ziet, behoort meer thuis in de mop- penblaadjes, dan in het werkelijke leven. Gewaagde kleeding ie natuurlijk wat anders, maar voor het overige zal hij toch willen, dat zijn vrouw zich zoo aardig en modern kleedt, als in verband met zijn in komen mogelijk is. Verder dient men in het oog te TOT NU TOE IN NEDERLAND WEINIG VERTOONT. Het cinegraphiech werk, dat bjj one ingang vond, werd voornamelijk uit Amerika en Duitschland geïm porteerd. Een enkele Fransche rolprent kreeg men te zien, en dan nog gewoonlijk slechts in de groote steden. Een paar Deensehe films hebben we hier gehad (Watt «n Half Watt) en nu en dan krijgen we 'n Tsjechische in de Duitsche taal (films van Carl Damack met Anny Ondra). En tenslotte we vergaten het bijna wer den door een kléin avant-gardetheater van tijd tot tijd Nede-riandsche producten gebracht De toestanden zijn echter vrij snel veranderd. De nationale fllmnijverheid kan dat niet andera dan ton goede komen, hetgeen niet wil zeggen, dat se nood zakelijkerwijs slaagt. Er zijn n.1. voor succes nog andere houden, dat het snel wisselen der damesmode voor een man eenigszins onwennig blijft, waarom een ver standige vrouw de kleine modegrillen nooit zal over drijven. De voornaamste eigenschap der ideale echtgenoote is echter ongetwijfeld de geschiktheid om de zwak heden en goede eigenschappen van de heeren der schepping te onderkennen en hieruit de juiste conclu sies te trekken; kan zij dit, dan zal zij als regel ook een rustig huwelijksleven kunnen verkrijgen en behou den. Er is veel waarheid in de bewering, dat een man in zijn meer intiem, huiselijk leven een groot kind is en dat men hem sommige dingen eerst op handige wijze duidelijk moet maken, voordat hij ze zonder verstoring van den huiselijken vrede accepteert. Het vereischt zeker veel tact van de vrouw om eigenschap pen of gewoonten van haar man, die haar kinderen te veranderen, want hij mag jjooit den indruk krijgen, dat de verandering niet op zijn eigen initiatief plaats vindt. Hoe dikwijls kwetst een vrouw om zulke be trekkelijke kleinigheden niet noodeloos de gevoelens van haar man? Een vrouw moet niet karig zijn met haar lof over de goede eigenschappen, die tenslotte elke man bezit, want dan zal hij zeker streven naar zelfverbetering. Als zij hem toont, dat zij hem respecteert en voor beter dan andere echtgenooten houdt, zal hij instinc tief trachten om die goede meening niet te beschamen. Wanneer een man zijn uiterlijk niet voldoende ver zorgt. bereikt men veel meer succes door een opmer- king, dat hij er altijd veel netter uitziet dan die of die, die zich den laalsten tijd zoo verwaarloost; dit is voor een man veel meer een aansporing om zich te- verzorgen dan een aanmerking ooit kan wezen. Toon steeds uw waardeering voor elk succes, dat uw man in zaken of op sportief gebied behaalt; hij hoeft zooveel behoefte aan bewondering, dat hij zeker bij andere menschen zijn schade zal inhalen, als hij haar thuis niet vindt. Toon ook steeds uw erkentelijkheid, wanneer hij U helpt bij huishoudelijke bezigheden of U een attentie bewijst; doet ge dit niet, dan bederft ge zijn plezier in die dingen en dan zal hij ze in het vervolg geheel achterwege laten. Tracht ook nooit Uw man „op te voeden", zoolang er vreemden bij zijn of wanneer hij moe of zenuwach tig is. Wacht eerst, tot er een kalme, tevreden stem ming in huis heerscht en zeg hem dan pas, dat hij eigenlijk Tante Bertha bij haar laatste bezoek toch wel zelf in haar mantel had kunnen helpen, inplaats van dit over te laten aan het dienstmeisje. Maar voeg er dan aan toe, dat ge hem hierop alleen attent maakt, omdat door zulke kleinigheden den goeden in druk van zijn aangeboren hoffelijkheid verloren gaat. Huil nooit om kleinigheden en huil in geen geval langer dan een paar minuten. Als Uw man U troosten wil, laat U dan spoedig troosten, want het gevoel van te kunnen beschermen is een der beste eigenschappen in een man en houdt zijn instincten levendig. Het is natuurlijk niet voldoende, dat een vrouw re kening weet te houden met de gevoelens van haar man, maar wanneer zij dit weet te combineeren met een net, frisch uiterlijk en haar vanzelfsprekende plich ten als huisvrouw en moeder niet verwaarloost, dan is zij het ideaal van een goede echtgenoote toch op zijn minst zeer nabij gekomen. „Mijn vrouw, mijn eene dochter en schoonzoon direct den dood ingedreven, alle andere fa milieleden in een concentratiekamp opgesloten." IX WIL EERST NOG BIJ DE AFREKENING ZIJN. Men zal zich herinneren, dat dezer dagen een vijf tal familieleden van den gewezen Duitschen rijks kanselier en vooraanstand socialist, Philipp Schei demann, die om lijfsbehoud genoodzaakt is geworden naar het buitenland te viuchten, in een concentratie kamp zijn opgesloten. Dit was geschied, omdat Scheidemann in de New-York Times een artikel zou hebben geschreven, waardoor de „heeren" te Berlijn zich zwaar beleedigd gevoelden en nu hun gevoe lens van wraak op de familieleden richtten, om op die wijze Scheidemann te treffen. Inmiddels is reeds gebleken, dat dit zoogenaamde artikel een vertaling was van wat door Scheidemann lang hiervoor voor een Duitsch-Zwitsersch blad was geschreven, en dat op ergerlijke wijze was verminkt, zoodat Scheide mann woorden in de pen waren gegeven, die hij on mogelijk had kunnen neerschrijven. Volgens den correspondent van de N.R.Crt., te Praag heeft Scheidemann nu een brief van den vol genden inhoud tot het S.P.D.-bestuur aldaar gericht. „Het bureau van de geheime staatspolitie te Ber lijn deelt mede, dat het vijf mijner familieleden in een concentratiekamp heeft gebracht, omdat ik in de N.Y. Times een artikel zou hebben gepubliceerd, waarin ik de vooraanstaande mannen van 't nieu we Duitschland zwaar zou hebben be'cedigd en waardoor ik tegelijk zou hebben gepoogd een nieuwe „greuelhetze" tegen Duitschland te ontketenen. Woordelijk wordt gezegd: „De arrestatie van de fa milieleden van Scheidemann moet beschouwd wor den als een daad uit noodweer van den staat." „Ik heb voor de N.Y. Ti mes in het geheel geen arti kel geschreven. Waarschijn lijk is hier de nadruk be doeld van het eenige artikel dat ik in den loop der laatste vijif maanden voor een Duitsch-Zwitsersch blad heb geschreven en met mijn naam heb ondeiteekend. Dat zich de geheime staatspolitie niet op den Zwitserschen, oorspronkelijken tekst be roept, maar wel op een voor mij volkomen oncontroleer bare vertaling van een Arne- kaansch blad, is vooral inte ressant in verband met het feit, dat de eenige zin uit de N.Y. Times, welke totnogtoe in Duitschland is aan gehaald, gewoonweg een vervalsching is. In de N.Y. Times laat men mij aan het slot zeggen: „Het spreekt vanzelf dat dit een bloedigen oorlog niet uitsluit." Wat nu zou een bloedigen oorlog niet uitsluiten?, Wanneer nu, zou een bloedige oorlog niet zijn uitgesloten? Wanneer de beschaafde wereld met mij de meening was toegedaan, dat de huidige tocstan-i den in Duitschland onduldbaar waren. In werkelijk-: heid luidde de zin, zooals ik dien redigeerde en zoo als me in Zwitserland ook drukte, in overeenstem ming met het sociaal-democratisch parool .Nooit weer oorlog' woordelijk als volgt: „Dat daarbij niet aan een bloedigen orolog wordt gedacht, spreekt van zelf." „Het druischt tegen de menschelijkc natuur in van menschenrechten wil ik in verband met het nieuwe Duitschland maar in het geheel niet spre ken om tegen de politiek der heeren Hitier, Gö- ring, Frick enz. zijn stem niet te verheffen. Zeker, ik heb met mijn artikel willen protesteeren, dat i§ waar. Daarom moeten nu vijf absoluut onschuldige, buiten de politiek staande menschen als gijzelaars naar het concentratiekamp! Moet een dergelijke maatregel niet elk woord van kritiek, dat ik liet hoe ren, tien-, honderdvoudig versterken, en de beschaaf de wereld in opstand doen komen? Wie zijn die vijf familieleden, die men in hechtenis heeft genomen? Ik wéét het niet. Waar zijn zij heengebracht? Ik wéét het niet! Ik heb twee dochters: de eene is, toen men haar had geschreven dat ik zwaar ziek was, hierheen gereisd. De andere woont in Berlijn: de zorg voor haar twee knideren neemt haar geheel in be slag: een jongen, die naar ik gehoord heb, in een magazijn van de Stahlhelm werkt en een twintig jarige dochter, die eenige weken geleden is ge trouwd. Haar man ken ik niet: men heeft mij tot mijn genoegen verteld, dat hij een flinke kerel is, die zich in den oorlog verdienstelijk heeft gemaakt. Tot mijn leedwezen heeft men mij er weliswaar óók bij verteld, dat hij in politiek geen belang stelt, en mijn politiek standpunt in geen geval deelt. Dat nu zijn mijn bloedverwanten, die voor mijn doen en la ten al evenmin aansprakelijk kunnen worden ge steld. als een of ander familielid van de heeren Hit- Ier of Frick. „Wat is het doel van deze gijzeling? Moeten zij boeten voor hetgeen ik heet te hebben misdreven? Zal men hen in vrijheid stellen, wanneer ik mij ter beschikking der Duitsche regeering stel? „De meest infame politieke ophitserij tegen mij greep mijn arme vrouw zóó aan, dat zij in den herfst van 1926 aan de gevolgen van een beroerte over leed. Twee maanden geleden kozen mijn oudsta dochter en haar man, na een gelukkig huwelijk van twintig jaren, den weg, die hen vrijwillig van hot leven scheidde. Het waren beiden menschen met huiselijken aard en met liefhebberijen, die met poli tiek niets gemeen hebben. Zij bezweken onder de op hitsingen en krenkende beleedigingen van den staat. In hun hartverscheurende afscheidsbrieven vroegen zij mij om vergiffenis, maar, zóó schreven zij, „wir können die neue Verhaltenisse und die Hetzerei nicht ertragen." En het vreeselijkst waren voor hen de voortdurende belasteringen van hun vader door de gleichgeschaltete, van boven-af officieel geïnspi reerde pers en de radio, Dat alles moesten zij lezen en aanhooren, zonder dat hun vader de mogelijkheid Hoe Dr. Helen Golder te New- York, die sinds elf jaar aan hef hoofd van hel adviesbureau voor huwelijken van de Ameri kaan sche regee ring staat, de vrouw in het hu welijksleven ziet. SCHEIDEMANN. Anne Grey in „Arms and the man". dingen noodig buken den tegenslag van den concurrent Een tweede gebied, dat momenteel zijn kans schoon ziet, is het Vereen igd Koninkrijk. Zelden kon men tot nu toe in ons land Engelsche voortbrengselen aan schouwen, doch daar schijnt nu verandering in te zul len komen. Of de Britsche rolprenten hier populair worden Je moeilijk vooruit te aeggen. Amerika en Duitschland hebben het publiek verwend, zoowel wat de techniek der compositiee als wat de namen der stars betreft. Zonder dat de massa zich erg veel om film kunst bekommert, verwacht het van een moderne talk ie een vlotte montage, origineelen inhoud, geestigen tekst en welverzorgd beeld. De oude Engelsche films schenen aan deze eischen niet altijd naar behooren te voldoen, maar daar staat tegenover, dat er sindsdien veel ia verbeterd, en mogen we de experts gelooven, dan zijn de tegenwoordige Angelsaksische sound-prenten volko men gelijkwaardig aan de andere wat uitvoering aan gaat Blijven over de sterren, die hier hun naam nog moe ten vestigen. Wie heeft óóit gehoord van Nancy Brown, Judy Kelly, Julian Rose, Anne Grey, Rosita Garcia. Rex Ingram? De Engelschman Jack Buohanan heeft zijn bekend heid bij ons te danken aan het feit, dat hij met Jear nette Mac-Donald in een, Amerikaansoh product optrad. Reoee Oadd in „Letting in the Sunshine. Angentijasche Wondioe Renee Cadd. die we hiernevens artgebeeW zien. De Joodsóhe komiek Julian Rose speelt een rol in „Money TaJke", waarin ook de Iersche Judy Kelly haar kwalititen toont De thriller zal worden vertegenwoordigd door „The men at Six". Intuoscfeen wordt door de Engelsche producers niet zuinig in de litteratuur gegrasduind. Niemand anders den Qeorgje Bernard Shaw leverde de stof voor „Arms and the man", het vermaarde tooneelstuk. dat in het studio wel eenige wijziging zal hebben ondergaan. Ook mogen we een verfilming tegemoet zien van Jerome K. Jerome's klassieke „Drie man in een boot". Overigens wordt er werk van verschillende min of meer voorname auteurs verfilmd. Op de lijst staan: John Galsworthy, Thomas Hardy, John van Druten, Sir Arthur Conan Doyle, Edgar Wallace, Arnold Ben net en Frederiok Lon6dale. Nancy Brown in „The Makl of the Mountoine." De maatschappijen van AJbion, welke voor de export in aanmerking komen zijn op het oogenblik de „Bri- tish International Pictures" en „Gaumont Britsh", beide compagniën vervaardigen reeksen geluidsfilms, waar van de kwaliteit spoedig binnen onze grenzen op den proef zal worden gesteld. Wé noemen: „The maid of the Mountains" met de Australische lieftalligheid Nan cy Brown. Nancy werd geboren in Sydney en begon haar carrière op de planken. Zij trad o.a. op in mu zikale comediee zooals „Rose Marie", en „Show Boat" en werd voor de lens ontdekt door den ook hier veel genoemden Lupino Lane. Thans kunnen we haair aki „Meisje uit de bergen", bewonderen. Tevens speelt ze een hoofdrol in „Faclng the music". Voorts vermelden we „Letting in the SuneMne" met de Rosita Garcia in „Marokkaansche liefde."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 5