De Langendijker
Groentenveilingen.
Barbara Worth
Uit
de OMGEVING
Vergadering LT.B.
V.V.V.-Feesten te Bergen.
Een fcroostelooze boel de organisaties
hebben alles gedaan, wat mogelijk is het
succes blijft uit er zal geholpen moeten
worden, wil de tuinbouw niet ten onder
gaan buitengewoon slechte prijzen voor
aardappelen veel onverkoopbaar lagere
pryzen voor tomaten idem voor bloem
kool roode, witte- en gele kool loopen
bedenkelijk In prijs achteruit uien prijs
houdend lage prijs voor uien slaboo-
nen bevredigend sterk dalende pryzen
van wortelen lage prys voor tuinboonen.
Het was ook deze week weer een troostelooze boel
op de veilingen aan Langendyk en als het niet was,
dat we ons moeten troosten met de gedachte, dat er
op iederen nacht weer een morgen volgt, dan zou alle
hoop en verwachting wel zijn vervlogen. Het blijft een
schrale troost en de nacht duurt zoo bijzonder lang.
Dien door te worstelen wordt al moeilijker, omdat de
kracht daartoe al geringer wordt. Van actie der tuin
ders- en veilingsorganisaties aan Langendijk wordt
maar weinig opgemerkt en als Koedijk den laatsten tijd
niet van zich had laten hooren. dan zou men meenen,
dat de bouwers zich met den toestand hadden ver
zoend, de gedachte koesterende: na ons de zondvloed.
Dat er de laatste weken weinig van daadwerkelijke
actie te bespeuren valt, is ongetwijfeld toe te schrijven
aan de overweging, dat de organisaties alles hebben ge
daan wat menschelijkerwijze mogelijk is, om bij de be
voegde instanties den toestand bloot te leggen, zooals
die in barre werkelijkheid is. Als dan met feiten en
cijfers wordt aangetoond, dat de tuinbouw met de Tuin-
bouwsteunwetten niet voldoende gebaat is, om de be
drijven in stand te houden, als met sprekende feiten
wordt bewezen, dat de geheele bevolking verarmt en de
tuinbouwstreek onder de tegenwoordige hoede der re
geering naar den kelder gaat en dat alles helpt nog
niet, dan blijft er voor de organisaties niets over dan
te berusten. De tuinbouwers zijn nog niet uit het revo-
lutionnaire hout gesneden om tot scherpe agitatie over
te gaan, en dus wacht men dan maar gelaten de din
gen af, die over hen komen. Dat per slot van rekening
aan verschillende verplichtingen, zelfs wettelijke, niet
meer zal kunnen worden voldaan, is duidelijk voor
ieder, die beseft, dat men geen twee gulden kan uitge
ven als men er maar één bezit. Herhaaldelijk ia be
toogd, dat de limiet van 5 millioen de sta-in-den-weg is
voor een gezonde steunregeling, en wij gelooven, dat
men dat in Den Haag ook wel weet. Als er geen ver
betering in de toestanden op de groentemarkt intreedt,
dan gelooven we, dat de regeering niet lang meer zal
kunnen wachten met een wijziging van haar starre
standpunt, om niet meer dan die fatale 5 millioen te
geven. Geschiedt dit niet, dan zien we straks rare din
gen gebeuren. De een sleept dan den ander in zijn val
mee, en met den tuinbouw in Westfriesland is het dan
gedaan. De Westfriesche tuinbouwers zijn toch ook Ne
derlanders en ze zonder meer de woestijn in te jagen,
zal toch moeilijk gaan. Zij hebben toch, al zijn ze dan
zelfstandige werkers, evengoed recht op ondersteuning
als een arbeider, die geen werk kan vinden. Dan zullen
ze toch ook niet met minder dan 't bedrag, dat aan
werklooze arbeiders wordt uitgekeerd, mogen worden
afgescheept. De 5 millioen zal dan op verre na niet
voldoende blijken en men zal er zich pp kunnen beroe
men, dat onder het wijze beleid van Hen. die het beter
weten dan de menschen. die eiken dag de armoede aan
den lijve voelen, de tuinbouw kapot is gemaakt
Er werden in de afgeloopen week ongeveer 215 spoor
wagens aardappelen aangevoerd, in hoofdzaèk Schot-
sohe muizen. De groote Sohotten werden weeT voor het
grootste gedeelte overgenomen door de regeering voor
den, bij steunwet 1933 bepaalden minimum-prijs. De an
dere aan den handel verkochte partijen brachten soms
f 0.801 op. Voor mooie blanke Schotsche muizen, van
gegarandeerde qualitelt brachten een paar dagen tot
ongeveer f 2 op, hoewel er ook versohillende partijen
voor minder van de hand gingen. Ook van de niet-
groote aardappels, beneden de maat van 50 mM., werd
veel voor den minimum-prijs overgenomen. Voor drie
lingen werd voor de meeste partijen f 0.75 betaald; en
kele brachten 80 en soms 90 cent op. Voor eigenheimers
was, onder deze omstandigheden, ook niet veel animo.
Als men bijna voor niets een goeden eetaardappel kaïn
krijgen, besteedt men geen hoogen prijs voor een andere
soort, al wordt die door sommige koopers geprefereerd.
Met blauwe eigenheimers ging het al niet beter. De
eigenheimers noteerden f 12, blauwe f 0.502, Voor
Schoolmeesters werd geen hoogeren prijs dan 75 cent
besteed.
De aanvoer van tomaten was alweer kleiner dan de
vorige week. De prijzen waren niettemin laag. In het
begin der weelf werd voor A-kwallteit f 7.90-—9.10 be
taald, wat een paar gulden lager was dan den laagsten
prijs van de vorige week. Deze prijs kon in den loop van
de week nog iets stijgen, n.1. tot f 912.50. B zette in
imet een noteering van f 9.70 en steeg tot f 11.10. C ver
beterde den prijs van f 5.40, aanvankelijk gemaakt, tot
f 8.40. CC bracht f 3.60—4.70 op. Aanvoer: 27000 Kg.
FEUILLETON.
Door
HAR O LD BELL WRIGHT
39.
Tex antwoordde niet -en zij drong wederom aan:
„Oom Tex, ik luister. Ik zou mij zoo graag alles willen
voorstellen, zooals het gebeurd is. U kunt toch wel be
grijpen, dat ik daar behoefte aan voel."
En hij begon haar te vertellen en wees haar de
plaatsen aan, zoo nauwkeurig als hem dit mogelijk was
en. hij legde haar uit, hoe de zandverstuivingen altijd
naar het oosten gericht zijn en hoe, vooral in het voor-
'jaar, als de stormen door den bergpas en over het dal
heen gieren, de vlakte een zee gelijkt wier zandgolven
zoo snel voortrollen dat span en wagen binnen enkele
uren geheel bedolven zijn, en hoe zij in het rustige
jaargetijde van duim tot duim voortkruipen en onge
merkt hun weg vervolgen. Terwijl hij sprak, zag Bar
bara een dun zandfloers als een nevel over de vlakte
strijken om ginds te verdwijnen achter de toppen van
de heuvels.
Texas stopte bij de plek waar de karavaan toen ge
kampeerd had, in afwachting dat de storm zou gaan
liggen. Hij toonde haar, hoe zij met behulp van een
stuk zeildoek een schuilplaats hadden vervaardigd. Ver
der wees hij haar de plek waar zij het paard met den
losgescheurden halsterrlem gevonden hadden en inmid
dels waren zij den heuvelrug genaderd waar de haren
het laatst gekampeerd hadden en waar, zoo vele jaren
later, Jefferson Worth dien eenzamen nacht had door
gebracht, alleen met den geest die in Handpalm Gods
huist.
Weder liet Texas zijn span stilhouden en Barbara
besteeg den heuvel aan welks voet in de diepte begra
ven lag... Was daar de laatste rustplaats van haar
wericelrï'-"?n rader? Sliepen haar broeders en zusters
daar den eeuwigen slaap? En wanneer deze wereld
van zand spreken kon, zou zij haar dan kunnen zeggen
Er werd aanmerkelijk meer bloemkool aangevoerd,
dan de vorige week. De prijzen waren beduidend lager.
In het begin kon voor de allermooiste nog tot f 14 wor
den gemaakt, doch Zaterdag was de hoogste prijs f 6.80.
Kleinere van de eerste soort brachten van f 57 op. Op
het eind der week echter van f 3.604. Voor de grootste
tweede soort kon nog wel eens f 4 worden gemaakt,
meestal echter f 2.503. De kleinste brachten mt 1.502
op. Er werden ongeveer 32000 stuks aangevoerd.
Ging het de vorige weken nog zoowat met de prezen
der roode kool, deze week was het met dit product ook
al heelemaal mis. Werd Maandag nog van f 2.403.20
besteed, geleidelijk zakte de prijs in, zoodat Zaterdag
aan de veiling te Broek f 11.70 en te Noordscharwoude
f 11.50 werd betaald. Er werden ongeveer 30 spoorwa
gens verhandeld.
De prijzen van de gele kool liepen eigenlijk nog ster
ker achteruit. Maandag werd aan de Broeker veiling
nog f 6.607 betaald, wat Woensdag tot f 4.905.40 was
teruggeloopen. Zaterdag echter lagen de noteeringen
tusschen f 1.402.60. De aanvoer deed het hem hier
niet. daar betrekkelijk kleine hoeveelheden aan de
markt werden gebracht
Helaas verminderde de kooplust voor witte kool ook
op bedenkelijke wijze. In de eerste helft der week werd
voor de mooiste partijen nog tot f 2 betaald en brachten
de grootere f/l.501.70 op. De tweede helft der week
zakten de prijzen echter in die mate In. dat de notee
ringen toen tusschen 40 en 80 cent per 100 Kg. lagen!
Minder aan prijsschommelingen onderhevig waren de
uien. Voor zilvernep werd in het begin f 5.206.60 be
taald. Om deze prijzen schommelden de noteeringen
bijna de heele week. Op het laatst was de prys iets la
ger. zoodat Zaterdag aan de Broeker veiling f 5.205.80
werd betaald en te Noordscharwoude f 4.206.20. Drie
lingen brachten aanvankelijk f 3.604.50 op. Op 't
laatst der week kon echter maar f 23.40 worden ge
maakt. Voor zilveruien werd f 0.501 gemaakt. Gele
nep bracht van f 35.50 op. De aanvoer aan uien beliep
ongeveer 8 spoorwagens.
Evenals het vorige jaar is de kooplust voor bieten
gering. De prijzen waren laag, n.1. f 0.601.20.
De aanvoer van slaboonen nam toe. De prijzen waren
bevredigend. In het begin der week werd f 1824.60 be
steed, Zaterdag werd als minimum f 19.20als laag
ste prijs f 15 betaald.
De prijs der wortelen liep ook op bedenkelijke wijze
achteruit. Werden ze Dinsdag nog met f 4.90—6.50 be
taald. Zaterdag brachten ze f 2.102.50 op.
Voor tuinbouwboonen werden lage prijzen besteed,
n.1. van f 1—1.80.
BARSINflERHORN
Voor de betrekking van wegwerker In deze gemeente
hebben zich '51 sollicitanten aangemeld.
Aan den dienstplichtige der lichting 1932, G. J.
Jannes, werd door den Minister van Defensie bij be
schikking van 19 Juli j.1. voorgoed vrijstelling van den
dienstplicht verleend wegens kostwinnerschap.
ANNA PAP T.OWNA
Openbare vergadering van den Raaad der gemeente
Anna Paulowna, op Vrijdag 28 Juli 1933, des namid
dags te 3 uur ten Raadhuize.
Punten van behandeling:
1. Notulen.
2. Mededeelingen:
a. verslag en verlies- en winstrekening over 1932
en balans per 31 December 1932 van de N.V. Spoor
(tram)weg WieringenSohagen.;
b. verslag van den Keuringsdienst voor waren
over 1932;
c. verslag van den Keuringsdienst van vee en
vleesch in den kring Den Helder;
d. verslag van de commissie van vakonderricht
aan het gemeentelijk Politiepersoneel 1932-'33.
3. Verzoeken ontheffing aanslagen schoolgeld.
4. Verzoek voorschot Landarbeiderswet J. Glorie.
5. Aanbieding Gemeenterekening over 1932.
6. Benoeming van een Agent der Arbeidsbemiddeling
en werkloosheidsverzekering voor den proeftijd van
één jaar. Aanbeveling: 1. C. Wuis Jr., 2 A Blok.
7. Vaststelling van een verordening op het bouwen
en de bewoning.
8. Rondvraag.
Die vlieger ging niet op.
Een paar Alkmaarders, die hier Zondagmiddag met
bandenpech hadden te kampen, lieten bij den heer
G. Visser maar een nieuw bandje om het wiel lieggen.
Of die vrienden nu dachten met een „boertje van
buiten" te doen te hebben, of veronderstelden dat men
met de kermis niet al te frisch en dus niet goed bij
wie zij was, hoe zij heette en tot welk gezin zij behoor
de?
Zij daalde den heuvel langzaam af en aan den voet
van de steile oosterzijde trachtte zij met haar handen
een kuil te graven. Bij iedere beweging die een handvol
zand verplaatste, kwam een droge gele stroom van bo
ven toevloeien en het werk van haar handen uitwis-
schen. Met inspanning van al haar krachten groef zij
steeds sneller en sneller. Maar even snel kwam het
zand langs de steile helling omlaag glijden, met een
bijna onhoorbaar fluisterend geluid, dat den spot scheen
te drijven met haar arbeid. Toen riep Texas haar en,
zonder dat er een zweem van aandoening op haar ge
laat zichtbaar was, keerde zij tot hem terug.
Hij kon zich zoo goed in hare stemming verplaatsen
en vond het daarom beter de plekken snel voorbij te
rijden die zoo droevige herinneringen opwekten en lie
ver over andere dingen te spreken. Maar daar verzette
zij zioh tegen. Zij verlangde alles te weten... Hij liet
haar zien waar zij de sporen in het zand ontdekt had
den, waar de indruk van de kindervoetjes zichtbaar
was geweest, hetgeen een aanduiding was dat de ver
moeide moeder zich daar had nedergezet om te rusten.
De avond begon reeds te dalen, toen zij het graf ge
naderd waren ter zijde van het oude spoor, het spoor
dat in den loop der ^jden zoo menig graf had zien del
ven. En Barbara stond nu voor dien eenvoudigen opge-
riehten steen die niets meer vermeldde dan den datum
en het ééne woord dat alles zegde: „Moeder"... En de
zwijgende man die in zijn veelbewogen en avontuur
lijk leven zoo menigmaal vóór 't raadsel van den dood
had gestaan, wendde zijn aangezicht af, toen het meisje
naast den heuvel neerknielde. Toen Texas haar lichten
tred hoorde naderen, waren haar oogen gevuld met
tranen en over haar aangezicht lag een vrede en dank
baarheid die alle verstand te boven ging.
Achter hen scheen de zon bloedrood op den top van
den purperen bergmuur en boven hunne hoofden, in de
eeuwige diepten van den fluweelen hemel, lichtte een
vroege ster. Rondom, waar men den blik ook wendde,
zagen zij de Woestijn als een zachtkleurige zee, met
sluiers van nevelachtig licht en wolkbeelden, afwisse
lend paarsch en rozenrood. Zij zagen de schemering op
de groote vlakte nederdalen. De geheimzinnige kreet
van den uil weerklonk van een heuvel bij het oude
spoor, de sohimmengedaante van een hyena sloop
tersluiks in de donkere schaduw en wie zijn gehuil
hoorde, dien was het te moede als vernam hij de uit
zeil zijn, weten we niet, maar in ieder geval probeer
den ze op de allergoedkoopste manier de fiets weer
in orde te krijgen. Toen de band er om lag, beweerden
ze brutaalweg, reeds van te voren betaald te heb
ben! De heer Visser „nam" dat natuurlijk niet en het
werd een bekvechten van „welles en nietes", waaraan
de rijwielhersteller tenslotte 'n eind wilde maken door
de heeren van het erf te werken en de fiets achter
te houden, toen juist de politie zich in het geval
kwam mengen. De fietsers werden even apart geno
men en moesten opbiechten met wat voor kapitaal
ze van huis waren gegaan en met welke geldstukken
ze de band dan betaald hadden. Een kleine inspectie
van de portemonnaie was toen voor de politie aan
leiding om den raad te geven, maar vlug te beta
len. Zonder verdere praatjes volgden ze dien raad
op en verdwenen zoo gauw ze maar konden.
WARMENHUIZEN
Groote ontstemming en verbittering onder
do tuinders tegenover de regeering. Het
moet eerst leelijk gaan, voordat de Minister
bang wordt.
Bovengenoemde vereeniging hield in het Patronaats
gebouw een buitengewone ledenvergadering. De voor
zitter, de heer W. Dekker, zeide in zijn openingswoord,
dat de treurige tijdsomstandigheden oorzaak waren,
dat thans midden in den zomer werd vergaderd. Spre
ker herinnerde aan de vele werkzaamheden, die het
bestuur gedaan heeft en nog misschien zullen moeten
doen, zulks als gevolg van den hitteraten nood der
leden.
De notulen der vorige vergadering werden door den
secretaris voorgelezen en onveranderd goedgekeurd.
Bespreking noodtoestand.
De voorzitter doet mededeeling van een kringverga
dering, welke eertijds op initiatief van de afd. Obdam
heeft plaats gehad. Naar aanleiding van deze vergade
ring heeft de heer Groen geprobeerd van den Minister
gedaan te krijgen, dat de minimumprijs van de aard
appelen verhoogd werd tot f 1-50. Dit is hem echter
niet gelukt. De Secretaris doet eenige mededeelingen
Inzake de vergadering van de 3 kringvereenigingen,
alwaar o.a. ook aanwezig waren burgemeesters van
diverse gemeenten uit Noordholland. Op deze vergade
ring heeft de heer Groen ook gesproken. De werkloo-
zen, zoo zeide de heer Groen .worden door deze re
geering veel beter gesteund, da nde arbeidende, nood
lijdende tuinbouwers. De Tuinbouwsteunwet is goed,
maar de minister moet niet vast houden aan de 5 mil
lioen gulden. Trouwens met de tuinbouwsteunwet ko
men de tuinders er toch niet. Heeft men klachten of
wenschen en gaat men daarmede naar den Minister,
dan zegt de Minister: „Praat er met Valstar over".
Komt men vervolgens bij Valstar, dan zegt deze op
zijn beurt: „Praat er met den minister over". De heer
Groen gaf toen den raad. als men broodgebrek heeft,
ga dan naar de gemeente. Op deze vergadering Is toen
een commissie benoemd, met het doel, met den heer
Valstar eens te praten. De uitslag van die bespreking
was den secretaris niet bekend. Volgens geruohten,
heeft men te Koedijk vernomen, dat steun op korten
termijn te verkrijgen zou zijn. De voorzitter is met den
Neutralen Bond van meening, dat allen, die dringend
om eten of geld verlegen zijn, maar naar t armbestuur
moet gaan.
De heer K. Tesselaar Gz. steunt dat idee, maar dan
gemeenschappelijk.
De heer W. Tesselaar Gz. voelt er voor, om het
werk demonstratief neer te leggen. Men moet eerst
weten, wat men krijgt. Vele menschen zijn volgens
dezen spreker van dezelfde gedachte. Er moet wat ge
beuren.
De voorzitter betwijfelt of alle menschen er zoo over
denken. Redeneerde men zoo maar algemeen, dan zou
het gauw anders worden.
De heer Koot stelt zioh de vraag hoe het mogelijk
Is dat arbeiders alles gedaan kunnen krijgen en de
tuinders tot heden nog maar weinig. Z.i. moeten de
tuinders meer een geheel vormen. De massa moet
den minister bang maken. De organisatie en de massa
kunnen veel tot stand brengen. De regeering is bang
van de arbeiders. Was de organisatie van de tuinbou
wers zooals die van de arbeiderse dan zou ook de mi
nister bang zyn van de tuinbouwers.
De secretaris bestrijdt enkele opmerkingen van den
heer Koot.
De heer W. Tesselaar Gz. Is van meening. dat de
regeering, niettegenstaande de pogingen van het Hoofd
bestuur ons maar laat verrekken.
Intusschen is de ontstemming onder de aanwezigen
duidelijk merkbaar en stoppen zij dat niet onder stoe
len en banken.
Het volgend voorjaar moet men weten, wat wij krij
gen, voordat wij beginnen te werken, zoo spreekt een
der aanwezigen. Zwart op wit, anders moeten wij het
allemaal verdommen. Het moet eerst leelijk worden,
anders krijgen wij het niet anders.
De heer Jn. van Diepen zegt, dat men ook een tele
gram naar de Regeering kan sturen, met de mede
deeling, dat thans het einde nabij is. De groote verbit-
daging van een geestenbende die de kinderen der men
schen wilde lokken in de duisternis... En als men den
blik naar 't oosten richtte, zag men aan den gezichts
einder de langzaam voortbewegende stofwolken die door
de vermoeide voeten van de trekdieren werden opge
jaagd. Nu de dagtaak volbracht was, keerden zij naar
het kamp terug en vingen de laatste stralen op van
de ondergaande zon. Aan gene zijde van het diepe ka
naal, dat eertijds de Droge Rivier was en waardoor nu
het overvloedige water stroomde, konden zij de tenten
zien van het kamp enkelen met den vriendelijken
glans van het licht dat daarbinnen brandde, anderen
slechts zichtbaar als een dof witte vlek in de duisternis
En daartusschen bewogen zich de lantaarns als groote
glimwormen.
Toen hij bij twee tentwoningen was aangekomen, die
op eenigen afstand stonden van het groote kamp. deed
Tex zijn span stilstaan. Zoodra de geluiden van hun
aankomst tot hem waren doorgedrongen, versoheen
Jefferson Worth onmiddellijk in de geopende deur van
de woning om zijn dochter te begroeten. En weldra
kwam ook Abe Lee opdagen, die zijn patroon op den
voet gevolgd was, maar enkele oogenblikken ter zijde
was blijven staan. Later in den avond, toen Barbara
met haar vader en Abe in 't groote lokaal van 't kamp
haar avondeten genuttigd had en zij met elkaar bij den
ingang zaten, kwamen Pat en Texas om, zooals de Ier
zeide: „te zien hoe het nieuwe '-.vartier aan de patro
nes beviel." En eindelijk kwam Pablo met zijn guitaar
uit de duisternis te voorschijn om de Senorita welkom
te heeten en haar een oogenblik gehoor te vragen voor
de muziek, die zij, naar hij wist, zoo lief had.
Zoo ontving Barbara haar hofstoet vóór de eenvoudige
tentwoning met haar rieten dak. In het midden van de
Woestijn en op een steenworp afstands van de plaats
waar eenmaal de reizigers rondom een kind geschaard
stonden wier doode moeder daar lag naast den drogen
waterput. En geen van hen allen dacht aan de dieper
beteekenis van dit samenzijn, dacht er aan dat elk
van hen een verschillende soort vertegenwoordigde en
opkwam voor een levenselement in de groepeering van
menschelijke krachten die hier de ontginning van het
land tot stand brachten. De slanke, lenige opziohter, in
de Woestijn geboren en getogen, opgeleid in geen an
dere school dan de school van den arbeid, terwijl de
droomen van den Profeet hem zijn weg en zijn werk
wezen, de hardhandige, strijdlustige Ier, als uitver
koren om met dat eigenaardig menscbenslag om te
Te Bergen, waar thans volgens de officieele badlijst
3341 gasten vertoeven, organiseert de V.V.V. 26 Juli
a.s. een verlichtingsavond in het centrum van het
dorp en de omgeving van de Kerkruïne. 10000 Oranje
lampions hangen dan in het groene boaderendak van
het boomenrijke dorp, terwijl twee muziekcorpsen
muzikale rondwandelingen maken. Zij die dit reeds
eerder bijwoonden weten, dat dien avond duizenden
uit N.-H. naar Bergen komen om te genieten van de
sprookjesachtige aanblik.
Het bloemencorso, waarvoor Bergen terecht een ze
kere vermaardheid verwierf, wordt dit jaar op 9 Au
gustus gehouden. Aanvang des middags drie uur, in
het Van Reenenpark. Ook dit. jaar belooft het bijzon
der mooi te worden. In de vereenigingsrubriek
schreven reeds negen verenigingen voor een nummer
in, w.o. een die uitkomt met de 24 vliegtuigen van
generaal Balbo. Voorts schreef een ruitergroep van
26 personen in, terwijl twee muziekkorpsen het corso
zullen opluisteren. Het corso is nationaal, de deel*
name gratis. Ook voor auto's is er een afzonderlijke
rubriek. Het gemeentehetuur en de V.V.V. stelden gou
den medailles en vier geldprijzen van f50.en vier
van f25.— beschikbaar. Alcmaria VVV. schonk een
verguld zilveren en een zilveren medaille; de K.N.A.C
een verguld zilveren medaille. Voorts worden er me
dailles beschikbaar gesteld door verschillened plaat
selijke vereenigingen, terwijl tal van particulieren
fraaie kunstvoorwerpen als prijzen beschikbaar stel
len.
De dag van he tbolemencorso is de gloriedag voor
de badplaats. Hij geniet de belangstelling van geheel
N.-H. Het vorig jaar vervoerde alleen de tram 26000
passagiers naar Bergen, terwijl het aantal auto's en
wielrijders legio was.
tering tegen de regeering is thans niet meer te ver*
doezelen.
De heer C. Mosch stelt voor gezamenlijk naar het
Armbestuur of het Gemeentehuis te gaan.
De heer Jn. de Nijs ondersteunt dat voorstel.
De heer Jn. Dekker zegt dat daar zoo gauw mogelijk
in gewerkt moet worden.
De voorzitter zegt, dat dit het eenigste middel ia.
Bespreking collectief arbeidscontract;
Het Bestuur was van meening. dat zij zonder voor
afgaande machtiging van de vergadering, het contract
niet zonder meer mocht onderteekenen. Het voorge
stelde contract werd ln zijn geheel voorgelezen. Na enr
kele wijzigingen, werd na lange discussies en tegen*
stand van enkele leden, zonder stemming besloten
het bestuur te machtigen, het contract te teekenen.
Bespreking landverhuring.
De voorzitter doet mededeeling van een vergadering
met den Neutralen Bond over deze aangelegenheid
Naar aanleiding van die vergadering is het plan ont
worpen, een adres te richten tot den Raad der Ge
meente. In dat adres zal oa. gevraagd worden te
mogen huren zonder borgen en dat openbare landver
huring niet meer zal plaats hebben. Het bestuur ver
kreeg van de vergaderipg ook machtiging het bewuste
adres, na eenige wijzigingen en redactieverbetering, ts
onderteekenen.
Hierna volgde sluiting.
Z JJ P E
Van de ingeschrevenen voor den dienstplicht in
deze gemeente, lichting 1934, zijn bestemd:
tot gewoon dienstplichtige: Johanncs N. M. li
Breed, P. Bremer, Ph. de Graaf, K. Homan, Th. C
van der Hoorn, D. A. Jippes, A. Kapitein, N. P. J.
Komen, H. Konijn. N. A. Kruijer, C. G. J. van Leeu
wen, J. van der Meij, C. J. van der Molen, P. Nop-
pert, S. van der Oord, P. Ott, P. Peetoom, Jb. Pool,
H. Rijs Cz., H. Rijs Jz., J. A. van Schaik, J. P.
Slijkerman, W. P. van Straten, P. C. Tuin, A. Veken,
K. J. Wijn;
tot buitengewoon dienstplichtige: G. W. Bouthoorn,
N. Groot, N. de Haan, P. J. Kreijgcr, P. Metselaar, J.
Th. Meijer. L. van Nispen, J. van der Oordt, J. N. Ra
ven, M. Raven, H. A. Rens, P. Roozing, A. J. Schil
der, A. Spierdijk, K. Vader, Th. Volkers, D. Wilbers,
C. J. de Wit, J. J. de Wit, K. de Wit;
Niet voor inlijving aangewezen zijn:
G. W. Apeldoorn, P. Bakker, K. Buik, P. van Eeten,
J. C. Groot, M. M. A. Janssen, I. Koopman, P. Kroo-
nenburg, H. T. M. Leek, M. Marees, C. S. de Moor,
W. Muntjewerf, P. G. Raatgers, M. Schoen, J. A. Slij
kerman, P. A. Tuin, C. G. Volder, G. J. de Wit, K.
Zeeman.
PETTEN.
Bij den heer Visser, rijksveldwachter te Petten, is
aangebracht en altlaar terug te bekomen, een post
duif, gemerkt 168290'33 Holland.
PETTEN.
De voetbalvereeniging Petten, die getracht had
voor het tweede elftal seriewedstrijden uit te schrij
ven, slaagde daarin niet door gebrek aan deelneming.
Nu vond slechts één ontmoeting plaats, n.1. Petten 2-
gaan dat by den arbeid geen hooger kracht dan die
van de spieren erkent, de man van het naburige
land met zijn donker gekleurd aangezicht dien moei
zame jaren gevormd hadden voor zijn bijzondere plaats
in deze verschuiving van het ras. zooals de golven van
de rivier en de winden en de zon aan het Koningsdal
zijn gedaante hadden geschonken, de in zichzelf ge
keerde geldman die aohter zijn grijs masker de groote
kracht van deze eeuw als een machtig wapen hanteer
de en een weinig ter zijde, leunende tegen een van de
boomstammen, die het rieten dak steunden, de brons
kleurige Pablo die zijn guitaar bespeelde en een volk
scheen te vertegenwoordigen dat nog op een van de
onderste treden stond van den ladder die het zinnebeeld
van 's werelds hemelvaart is en in het midden van
de groep, als het middelpunt van haar hofs'.cet,... Bar
bara de ware vertegenwoordigster van eer geadelde
vrouwelijkheid, die zelve de toekomst van ge
slacht bewaakte, evenals de Woestijn in zich zr-ve de
kiemen bewaarde van een hooger leven dat de gee3t oer
tijden eenmaal zou wakker roepen.
„Ja, ja," zeide Pat, toen de guitaar van Pablo een
oogenblik zweeg, „als de Profeet nu nog hier was,
dan was de familie voltallig."
„Die goede, oude Profeet." fluisterde Barbara,
„wat zou hij hier gaarne bij ons gezeten hebben en wat
zouden wij er niet voor over hebben, als hij bij ons
kon zijn."
Hoewel onzichtbaar door de duisternis, verfde een
diepe blos de wangen van het jonge meisje, want eer
Pat van hem gesproken had, had zij niet aan de afwe
zigheid van haar ouden vriend gedacht, maar de aan
wezigheid van een anderen Ingenieur gewenscht die
bezig was voor de ontginning van haar Woestijn, maar
ook op zijne beurt den invloed van zijn werk onderging
en zooals zij dat gehoopt had de taal van het land
leerde.
Jefferson Worth zeide op de hm eigen nauwkeurige
manier: „Al is hij zelf ook nu niet hier, het is toch alles
het werk van den Profeet."
Heel uit de verte klonk daar het geheimzinnig ge
huil van een hyena en het scheen het antwoord van den
geest der Woestijn op de woorden van den bankier.
„Gil maar toe! Monsters! Je tijd in dit land is nu
voorbij..." riep de Ier met onmiskenbare voldoening.
En in de schaduw werd de zachte, klagelijke muziek
van Pablo's guitaar weggedragen op de vleugelen van
den nacht. Wordt vervolgd.
