Donderdag 27 Juli 1933. SCHAGER COURANT. Tweede blad. No. 9319
Bij gelegenheid van zijn
50sten verjaardag.
Kamperduin badplaats.
NOODTOESTAND VAN ENGELSCHF.
AARDAPPELKWEEKERS.
Mussolini's Jeugd.
Benito Mussolini, die 29 Juli a.s. zijn 50st©n verjaar
dag zal vieren, werd geboren 29 Juli 1883 te Dorra. in
de gemeente Predappio, in de Romagna. Zijn vader
was Allessandro Mussolini, eerst smid, later hotel
houder in „Varano di Costa". Deze was niet ontwik
keld en ontving als overtuigd socialist, meermalen de
martelaarskroon van den politicus. Van hem en zijn
socialistisch inzicht, ontving de zoon Benito, eerst
geborene, zijn eerste politieke scholing; zijn eerste
kennis en den wil verder omhoog te klimmen op den
ladder der wetenschap, kreeg hij van zijn moeder,
signora Rosa, die tevens de onderwijzeres van het
dorp was. De zoon was ongetwijfeld een der weer
spannigste leerlingen dezer onderwijzeres de
kleine jongen dwong reeds alles af, wat hij wilde,
door den blik van zijn groote, trotsche oogen, die uit
het magere gezicht onder het gewelfde voorhoofd, als
geheimzinnige sterren schitterden. Daarnaast leerde
Benito, in de harde leerschool van zijn vader, het
smidswerk, dat hij ook thans nog niet verleerd heeft.
Onderwijzer en socialist.
Van het instituut der Salesianen. waar hij vooral
op aandringen van zijn moeder heengezonden was,
ging hij naar het seminarium voor onderwijzers te
Forlimpopoli en behaalde hier het onderwijzers-diplo
ma.
Mussolini
Afgestudeerd, werd Benito onderwijzer in het. dorp
je Gualtieri en als zoon van zijn vader, overtuigd
socialist. Na een jaar stelde zijn moeder hem in staat
tot het maken van een „vacantiereis" de onder
wijzer reisde naar Zwitserland, leed honger en
werd opperman en metselaarsknecht, was meestal
dakloos en beleefde in Lausanne het avontuur van
zijn eerste arrestatie. Hij sliep hier onder een brug.
werd tegen den ochtend gearresteerd en zat 24 uren
in hechtenis wegens landlooperij. Twintig jaar later
verscheen de minister-president en dictator Mussolini
op een conferentie in hetzelfde Lausanne, nadat on
geveer drie maanden tevoren Zwitserland het tegen
Mussolini, als gevaarlijk revolutionnair, bestaande
verbod om in dit land te verblijven, had ingetrokken-
Een hooggeplaatst Zwitsersch beambte verscheen in
het hotel om van den Duce instructie inzake den vei
ligheidsdienst in ontvangst te nemen. Bij deze gele
genheid vroeg hij of mijnheer de minister-president
tevreden was. „Ik ben volkomen tevreden, mijnheer
de commissaris", zei Mussolini. En hij wees lachend
naar een brug, welke men van het raam van het
prachtige hotel uit, kon zien. „Herinnert u zich, mijn-
lieer de commissaris, dat is de plaats, waar uw pa
litie twintig jaar geleden mij arresteerde". De com
missaris maakte een lichte buiging en merkte phi-
losofisch op: „Zoo is het leven nu eenmaal, mijnheer
de president
Maar tusschen zijn eerste en dit verblijf te Lau
sanne lagen vele jaren. In dien tijd werd hij elf kee-
ren gearresteerd. Hij was in die jaren steenendrager,
metselaar, student, loopjongen, journalist, hoofdredac
teur, socialistenleider, soldaat, korporaal, stichter van
het fascisme. Inderdaad een bont leven.
Mussolini als loopjongen.
De man bij wien Mussolini als loopjongen in dienst
Is geweest, een van die Italiaansche handelaren in
Lausanne, die zoowel kruidenier als spekslager zijn,
Charles de Paulis, heeft eenige jaren geleden aan een
journalist iets over dien tijd verteld, dat Mussolini
bij hem in dienst was, te Lausanne.
„We gaan terug tot 1905", zeide hij, „toen ik nog
in de Rue de la Merciri gevestigd was. Mussolini
was juist uit het canton Genève uitgewezen, nadat
hetzelfde met hem in verschillende andere cantons
gebeurd was. Zoo kwam hij hier, zonder geld, in de
stad. Een modelbediende was hij niet bepaald, hij was
gewillig, maar geen harde werker. Hij voelde, dat al
leen de studie hem interesseerde. Als ik hem met
een leverantie uitzond, ging hij de deur uit met het
pak op zijn schouder en een boek in zijn hand.
De professoren der universiteit waren reeds op
merkzaam op hem geworden, vooral prof. Milhaud.
Hij schreef zeer belangrijke artikelen voor een Ita
liaansch blad, dat in Zwitserland gedrukt werd.
Daar mijn zaken op dat tijdstip niet erg schitterend
gingen, moest ik mij binnen het jaar Mussolini's dien
sten ontzeggen. Hij werd toen door een Italiaansch
handelaar, Tedesite genaamd, in dienst genomen."
Soldaat, secretaris en redacteur.
Mussolini verdiepte zich in Zwitserland steeds meer
in het wetenschappelijk socialisme dat men hem
tenslotte als revolutionnair het verblijf in Zwitser
land ontzegde, werd reeds opgemerkt.
Iets dergelijks was natuurlijk niet geschikt om hem.
toen hij als recruut in 't 11e Bergsaglieri-regiment te
Verona, in dienst trad, een vriendelijke ontvangst te
verzekeren. Men moest evenwel spoedig erkennen, dat
deze „revolutionnair" zich toch een goed soldaat
toonde. Na zijn dienstijd hielp Mussolini eerst in het
hotel van zijn vader, ontwikkelde zich met buitenge
wonen ijver verder. In 1907 en 1908 was hij, in Tol
mezzo, weer eens onderwijzer, trok er daarna weder
Caricaturen van den Duce.
en leed sedert langen tijd aan asthma. Dus deed hij
een beroep op de blankte dokters en kwakzalvers, doch
geen hunner kon hem van zijn kwaal afhelpen. Ten
einde raad wendde hij zich tenslotte tot een z.g. „Voe-
doedokter", een medicijnman, die nog altijd precies de
zelfde recepten voorschrijft, als de negers mee naar
Amerika brachten, toen zij door gewetenlooze slavenr
jagers uit hun vaderland werden weggevoerd.
Deze medicijnman nu verstrekte aan Dauphin tien
„oewaris", ovale, platte boonen, waarvan hij er da
gelijks één in een liter water moest koken en vervol
gens den plas naar binnen wetiken. Vijf dagen lang
hield hij zich getrouw aan het voorschrift maar er
gebeurde niets en daarom nam hij op den zesden dag
twee boonen tegelijk en slikte deze met een liter
water naar binnen.
Het succes liet niet lang op zich wachten. Dauphin
kreeg hevige koortsaanvallen en uitslag. Dat duurde
zoo vijf dagen; toen begon hij te vervellen, terwijl hij
op uit, mengde zich in werkstakingen, bracht na
zulke „ophitsingen" weder eenigen tijd in de gevan
genis door en werd dan socialistisch secretaris van
de kamer van Arbeid in Trient. Daarna trad hij als
hoofdredacteur van het blad „II Popoio" op. In snelle
opeenvolging ontstonden tal van opstellen, brochures
en essais. ook over litteratuur. Voorts maakte hij ro
mans. novellen en drama's. Het slot was gevan
genisstraf en uitwijzing uit het destijds nog Oosten
rijksche Trient. De verjaagde werd hierop socialistisch
secretaris in Forli Hier begon hij zijn strijd tegen hel
destijds heerschende socialisme voor het herstel van
het idealisme in het Italiaansche socialisme. De
groote ommekeer begon Mussolini werd een
soort „tegenpaus", die het officieele socialisme van
Milaan en Rome bestreed. En intusschen: wegens
„verzet tegen den staat" vijf maanden gevangenis
straf. Daarna: hoofdredacteur van de Milaansche
„Avanti".
De wereldoorlog breekt uit. De socialist in Mussolini
was voor neutraliteit, de Italiaan in hem voor den
oorlog tegen de Midden Europeesche landen. De Ita
liaan zegeviert volkomen: in zijn nieuwe, door hem
gestichte krant, de „Popoio d'Italia", komt Mussolini
heftig voor den oorlog aan de zijde der „Entente" op.
Nogmaals: gevangenisstraf, daar tusschendóor duels
Dan: oorlog. Den hoofdredacteur wordt toegestaan als
eenvoudig infanterist in het leger te dienen. Hij vecht
mee in verschillende veldslagen, brengt het tot kor
poraal en brengt uit den oorlog 42 wonden mee
Opkomst.
De naoorlogstijd begint. Werkeloos overstroomden
de teruggekeerde soldaten het land: Italië leed hon
ger, de partijen bestreden verbitterd elkander, drei
gend verhief zich het spook van het Bolsjewisme,
Italië, de „overwinnaar", scheen aan den rand van
den ondergang. Mussolini streed wederom als hoofd
redacteur de socialist in hem was tot Italiaansch
imperialist geworden.
Een maand later zag men hier de eerste beschei
den vergadering der „Fasci di Combattimento", wier
ziel Mussolini was. Drie en een half jaar duurde het
voor deze fascisten en hun „Duce", hun leider, zoo
ver waren, dat zij de gezamenlijke macht in den staat
over konden nemen en dezen staat opnieuw opbou
wen. De door Mussolini jubelend begroete Putsch van
Fiume kwam. de fascistische scharen groeiden en
verschenen militaristisch geformeerd in het publiek,
den 16den Mei 1921 had de verkiezingsoverwinning
plaats, welke den fascisten van geen enkele, 33 par
lementszetels bracht. Mussolini trad als leider dezer
parlementaire groep de Kamer binnen.
Den lsten November 1922 verlaat Mussolini het pa
leis des konings minister-president., onbeperkt
heérscher en leider van Italië. De slag is geslage"n
de overwinning volkomen
Als privé-persoon.
Mussolini is en blijft een journalist. Hij interes-"
seert zich voor alles en besteedt zeer veel tijd aan
het lezen van kranten.
Zijn villa staat onder geheime, doch strenge bewa
king, meestal rijdt hij per auto over de Piazza Vene-
zia naar het ministerie, waarvoor twee stramme le
den van de fascistische militie met de bajonet op het
geweer de wacht houden. Dikwijls bestuurt Mussolini
zelf zijn gelen wagen, het gebeurt ook wel, dat hij
op zijn motorrijwiel door de straten rijdt, zonder dat
dit opvalt. Het is een feit, dat slechts weinigen hem
kennen en zelfs dezen herkennen hem niet ais hij in
zijn auto of op zijn motorfiets hun voorbij snort.
Zijn innige belangstelling en zijn geheime liefde
gelden den schouwburg. Hij liet daarom ook het van
ouds beroemde Teatro Costanzi voor vele millioenen
lires vernieuwen: hij maakte daaruit een koninklijke
Opera, opdat het voornaamste operatooneel niet als
tot dusver in Milaan, doch in Rome zou zijn en om
ook daarop den nadruk er op te leggen, dat Rome de
hoofdstad van Italië is.
Het is bekend, dat de grondgedachte en eenige
scènes uit de .Campo di Maggio", zijn werk zijn; het
Teatro Argentina in Rome speelde nog tot voor kort
een stuk „Villafranca", getiteld, welks eerste vijftien
opvoeringen, zooals trouwens de opvoeringen van too-
neelstukken in het algemeen, voor vrijwel een leege
zaal werden gespeeld. Eerst na veertien dagen lekte
het bericht door, dat Mussolini ook aan dit stuk mee
gewerkt had; de Italiaansche aristocratie, de diploma
tie, de ingewijden begonnen toen weldra het theater
te vullen; het volk volgde en het
stuk werd meer dan honderd kee-
ren voor een uitverkocht huis opge
voerd.
Mussolini over antisemietisme.
Te Kamperduin is het moderne café-restaurant, geëxploiteerd door den heer Minkema,
officieel in gebruik genomen, ter gelegenheid waarvan Zaterdag en Zondag druk be
zochte feesten zijn gehouden. De totstandkoming van dit gebouw, dat wij hierboven in
beeld brengen, zal ongetwijfeld veel bijdragen tot de ontwikkeling van deze opkomende
badplaats aan onze blonde Noordzeekust.
tevena stekeblind werd. Een maand later echter her
kreeg hij eensklaps weer het gezicht, maar toen hij
in den spiegel keek. herkende hij zichzelf niet meer...
hij was blanik geworden.
Trotsch als een pauw keerde hij naar zijn dorp te
rug, maar de ontvangst viel hem niet mee. Niemand
wilde gelooven, dat de blanke met het zwarte kroes
haar en de dikke lippen dezelfde was als degeen die
als chocoladekleurig inboorling naar den „Voedoe-
dokter" was getogen. Zijn vtouw en zijn bloedeigen
kinderen herkenden hem niet, zijn vrienden en de
burgemeester wilden hem niet gelooven.
Ter overtuiging vertelde hij allerlei détails uit zijn
lev, maar dit maalkte de zaak slechts erger, Want nu
was iedereen er van overtuigd, dat Ysmeond Dauphin
was gestorven en dat zijn geest in den vorm van den
geheimzinnigen blanken naar J aam el was terugge
keerd om er te gaan spoken...
EUf maanden lang liep Dauphin rond met zijn mooie
blanke huid, waarop hij zoo trots was geweest, maar
die blijkbaar zelfs op Haiti niemand kon imponeeren.
Toen pas kreeg hij van' de regeering een officieel cer
tificaat, waarin zijn Identiteit met dien oorspronkelijker!
donkengetinten Ysmeond Dauphin op zegel is geboek
staafd.
Maar ook nu was het leed nog lang niet geleden,
want niemand spreekt van hem als blank, maar uit
sluitend van den „blankgeworden neger". Dat was
Dauphin's bitterste ontgoocheling.
Dumping van Nederlandsche aardappelen
aan de Engelscbe markt
Het Engelsche blad de „Daily Express" van gister
bevatte een uitvoerig artikel over den noodtoestand der
Engelsche aardappel kweekers, waarin o.a. de beschul
diging wordt geuit, dat door middel van dumping de
Nederlandsche aardappelen de gevaarlijke concurren
ten voor het Engelsche product zouden zijn geworden.
De bestaande Engelsche tarieven zouden te gunstig zijn
en in het artikel worden hooger invoerrechten geëischt
om de Engelsche aardappelenkweekers tegen de buiten-
landsche concurrentie te beschermen.
Het verlies dat de Engelsche aardappelindustrie
heeft geleden wordt op niet minder dan twaalf milli-
oen pond aterling geschat. De prijzen der Engelsche
aardappelen daalden verleden week tot 50 shilling per
pond, wat voor de kweekers een verlies van f 12 10 s.
per acres beteekent. In Groot-Britannië zijn ongeveer
700.000 acres grond in gebruik voor de aardappelteelt.
In de afgeloopen periode zou volgens den landbouw-
correspondent van de „Daily Express" Nederland 40.000
cwta (1 cwt Is 1 hundredweight is 50.8 Kg.) aardappelen
in Engeland hebben Ingevoerd, waarbij nog 6000 cwts
uk België en Spanje komen.
I» Sën Interview dat genoemde oorrespondent met
een vooraanstaand aardappelkweeker uit Lincolnshire
had, verklaarde deze, dat de Naderlandsche invoer
bevorderd werd door de gunstige voorwaarden, die de
Bogelsche regeering toeliet. Tot het begin van Jult
was deze invoer gering omdat tot dan toe een invoer
recht van i 4 18 s. 4 d. per ton werd geëischt. welk
recfet thans verlaagd is tot 2 pond sterling per ton,
juist op het oogen blik dat de Engelsche aardappel
oogst op de markt kwam. De betrokken kweeker deel
de mede, dat hij een groote order had gereedgemaakt
voor Noord-En gel and, doch juist een dag tevoren had
vernomen dat 8000 cwts. aardappelen uit Nederland te
Sun der land waren aangekomen en 5000 cwts. te New-
castle. Deze aardappelen souden zoo goedkoop boord
vrij aan genoemde havens worden afgeleverd dat de
kweeker geen kans zag daar tegen te concurreeren en
zijn zending dan ook niet durfde wegsturen. Het ge
volg is dat hoewel de oogst rijk is bijna nergens in
Lancashlre wordt gerooid. Nog geen 10 pot. van de
aardappeloogst is tot nog toe geoogst. Velen, die in dit
bedrijf gewoonlijk werk vinden loopen op het ©ogen
blik werkloos rond of werken één dag per week. ter
wijl de meesten van deze werkloozen zelfs geen uit-
keering krijgen. De kweekers zelf. die in het geheel
voor geen steun in aanmerking knmen, zijn er minstens
zoo erg aan toe.
Het artikel eindigt met een bitter verwijt aan ds
Engelsche regeering, die niet ingrijpt op het oogen-
blik, dat dit noodig is. Misschien aldus de schrijver
dat tegen het najaar iets gedaan zal worden, doch
dan zal dit weer gepaard gaan met het oude verwijt
aan het adres van de Engelsche kweekers, dat dj vwr
een over-productie hebben veroorzaakt.
De neger die blank werd!
Ieder zag hem in den geest. Kan
een neger blank worden?
Eenige dagen geleden werd ln de kranten het geval
vermeld van een zekeren Ysmeond Dauphin, een neger
uit Haiti, die na het ondergaan van een kuur. hem
dor een medicijnman voorgeschreven, zoo blank als
een rasechte Europeaan is geworden. Een vertegen
woordiger van „United Press" heeft thans met dezen
blank geworden neger een onderhoud gehad, waarmee
dus de aan het hoofd dezes gestelde vraag blijkbaar
afdoende beantwoord is.
Ysmeond Dauphin is te Jacmel op Haiti woonachtig
In zijn boek „Gesprekken met
Mussolini", van Emil Ludwig geeft
deze laatste ook een onderhoud
weer, dat hij met den Duce over
antisemietisme had.
„Antisemietisme bestaat niet in
Italië", zeide Mussolini. „De Jood-
sche Italianen hebben zich steeds
goede burgers getoond en als soldaat
dapper gedragen. Zij bekleeden voor
aanstaande betrekkingen aan Uni
versiteiten, aan banken, in het le
ger. Er zijn verscheiden generaals
onder hen: de commandant van Sar
dinië, generaal Modena, een gene
raal bij de artillerie."
„En toch werken de ©migran
ten te Parijs openlijk tegen U met
het argument, dat U de joden tegen
werkt."
„Absurd", zei Mussolini.
„U bevindt zich in het gezel
schap van tal van groote mannen
uit de geschiedenis. Want ook de in
Duitschland verbreide meening, dat
Bismark en zelfs Goethe antisemiet
waren, is een fabel. De Franschen
hebben een zekere anomalie geheel
ten onrechte „le vice allemand" ge
noemd. Men moest het antisemietis
me zoo noemen."
„Hoe verklaart U dat?" vroeg
Mussolini.
„Steeds als het den Duitschers
slecht gaat, geven zij de schuld aan
de Joden. En thans gaat het hun
zeer slecht!"
„Aha! De zondenbok!" zei Mus
solini.
Mussolini als recruut van het 11de Bersaglier-regiment.