Donderdag 27 Juli 1933. SCHAGER COURANT. Tweede blad. No. 9319 Bij gelegenheid van zijn 50sten verjaardag. Kamperduin badplaats. NOODTOESTAND VAN ENGELSCHF. AARDAPPELKWEEKERS. Mussolini's Jeugd. Benito Mussolini, die 29 Juli a.s. zijn 50st©n verjaar dag zal vieren, werd geboren 29 Juli 1883 te Dorra. in de gemeente Predappio, in de Romagna. Zijn vader was Allessandro Mussolini, eerst smid, later hotel houder in „Varano di Costa". Deze was niet ontwik keld en ontving als overtuigd socialist, meermalen de martelaarskroon van den politicus. Van hem en zijn socialistisch inzicht, ontving de zoon Benito, eerst geborene, zijn eerste politieke scholing; zijn eerste kennis en den wil verder omhoog te klimmen op den ladder der wetenschap, kreeg hij van zijn moeder, signora Rosa, die tevens de onderwijzeres van het dorp was. De zoon was ongetwijfeld een der weer spannigste leerlingen dezer onderwijzeres de kleine jongen dwong reeds alles af, wat hij wilde, door den blik van zijn groote, trotsche oogen, die uit het magere gezicht onder het gewelfde voorhoofd, als geheimzinnige sterren schitterden. Daarnaast leerde Benito, in de harde leerschool van zijn vader, het smidswerk, dat hij ook thans nog niet verleerd heeft. Onderwijzer en socialist. Van het instituut der Salesianen. waar hij vooral op aandringen van zijn moeder heengezonden was, ging hij naar het seminarium voor onderwijzers te Forlimpopoli en behaalde hier het onderwijzers-diplo ma. Mussolini Afgestudeerd, werd Benito onderwijzer in het. dorp je Gualtieri en als zoon van zijn vader, overtuigd socialist. Na een jaar stelde zijn moeder hem in staat tot het maken van een „vacantiereis" de onder wijzer reisde naar Zwitserland, leed honger en werd opperman en metselaarsknecht, was meestal dakloos en beleefde in Lausanne het avontuur van zijn eerste arrestatie. Hij sliep hier onder een brug. werd tegen den ochtend gearresteerd en zat 24 uren in hechtenis wegens landlooperij. Twintig jaar later verscheen de minister-president en dictator Mussolini op een conferentie in hetzelfde Lausanne, nadat on geveer drie maanden tevoren Zwitserland het tegen Mussolini, als gevaarlijk revolutionnair, bestaande verbod om in dit land te verblijven, had ingetrokken- Een hooggeplaatst Zwitsersch beambte verscheen in het hotel om van den Duce instructie inzake den vei ligheidsdienst in ontvangst te nemen. Bij deze gele genheid vroeg hij of mijnheer de minister-president tevreden was. „Ik ben volkomen tevreden, mijnheer de commissaris", zei Mussolini. En hij wees lachend naar een brug, welke men van het raam van het prachtige hotel uit, kon zien. „Herinnert u zich, mijn- lieer de commissaris, dat is de plaats, waar uw pa litie twintig jaar geleden mij arresteerde". De com missaris maakte een lichte buiging en merkte phi- losofisch op: „Zoo is het leven nu eenmaal, mijnheer de president Maar tusschen zijn eerste en dit verblijf te Lau sanne lagen vele jaren. In dien tijd werd hij elf kee- ren gearresteerd. Hij was in die jaren steenendrager, metselaar, student, loopjongen, journalist, hoofdredac teur, socialistenleider, soldaat, korporaal, stichter van het fascisme. Inderdaad een bont leven. Mussolini als loopjongen. De man bij wien Mussolini als loopjongen in dienst Is geweest, een van die Italiaansche handelaren in Lausanne, die zoowel kruidenier als spekslager zijn, Charles de Paulis, heeft eenige jaren geleden aan een journalist iets over dien tijd verteld, dat Mussolini bij hem in dienst was, te Lausanne. „We gaan terug tot 1905", zeide hij, „toen ik nog in de Rue de la Merciri gevestigd was. Mussolini was juist uit het canton Genève uitgewezen, nadat hetzelfde met hem in verschillende andere cantons gebeurd was. Zoo kwam hij hier, zonder geld, in de stad. Een modelbediende was hij niet bepaald, hij was gewillig, maar geen harde werker. Hij voelde, dat al leen de studie hem interesseerde. Als ik hem met een leverantie uitzond, ging hij de deur uit met het pak op zijn schouder en een boek in zijn hand. De professoren der universiteit waren reeds op merkzaam op hem geworden, vooral prof. Milhaud. Hij schreef zeer belangrijke artikelen voor een Ita liaansch blad, dat in Zwitserland gedrukt werd. Daar mijn zaken op dat tijdstip niet erg schitterend gingen, moest ik mij binnen het jaar Mussolini's dien sten ontzeggen. Hij werd toen door een Italiaansch handelaar, Tedesite genaamd, in dienst genomen." Soldaat, secretaris en redacteur. Mussolini verdiepte zich in Zwitserland steeds meer in het wetenschappelijk socialisme dat men hem tenslotte als revolutionnair het verblijf in Zwitser land ontzegde, werd reeds opgemerkt. Iets dergelijks was natuurlijk niet geschikt om hem. toen hij als recruut in 't 11e Bergsaglieri-regiment te Verona, in dienst trad, een vriendelijke ontvangst te verzekeren. Men moest evenwel spoedig erkennen, dat deze „revolutionnair" zich toch een goed soldaat toonde. Na zijn dienstijd hielp Mussolini eerst in het hotel van zijn vader, ontwikkelde zich met buitenge wonen ijver verder. In 1907 en 1908 was hij, in Tol mezzo, weer eens onderwijzer, trok er daarna weder Caricaturen van den Duce. en leed sedert langen tijd aan asthma. Dus deed hij een beroep op de blankte dokters en kwakzalvers, doch geen hunner kon hem van zijn kwaal afhelpen. Ten einde raad wendde hij zich tenslotte tot een z.g. „Voe- doedokter", een medicijnman, die nog altijd precies de zelfde recepten voorschrijft, als de negers mee naar Amerika brachten, toen zij door gewetenlooze slavenr jagers uit hun vaderland werden weggevoerd. Deze medicijnman nu verstrekte aan Dauphin tien „oewaris", ovale, platte boonen, waarvan hij er da gelijks één in een liter water moest koken en vervol gens den plas naar binnen wetiken. Vijf dagen lang hield hij zich getrouw aan het voorschrift maar er gebeurde niets en daarom nam hij op den zesden dag twee boonen tegelijk en slikte deze met een liter water naar binnen. Het succes liet niet lang op zich wachten. Dauphin kreeg hevige koortsaanvallen en uitslag. Dat duurde zoo vijf dagen; toen begon hij te vervellen, terwijl hij op uit, mengde zich in werkstakingen, bracht na zulke „ophitsingen" weder eenigen tijd in de gevan genis door en werd dan socialistisch secretaris van de kamer van Arbeid in Trient. Daarna trad hij als hoofdredacteur van het blad „II Popoio" op. In snelle opeenvolging ontstonden tal van opstellen, brochures en essais. ook over litteratuur. Voorts maakte hij ro mans. novellen en drama's. Het slot was gevan genisstraf en uitwijzing uit het destijds nog Oosten rijksche Trient. De verjaagde werd hierop socialistisch secretaris in Forli Hier begon hij zijn strijd tegen hel destijds heerschende socialisme voor het herstel van het idealisme in het Italiaansche socialisme. De groote ommekeer begon Mussolini werd een soort „tegenpaus", die het officieele socialisme van Milaan en Rome bestreed. En intusschen: wegens „verzet tegen den staat" vijf maanden gevangenis straf. Daarna: hoofdredacteur van de Milaansche „Avanti". De wereldoorlog breekt uit. De socialist in Mussolini was voor neutraliteit, de Italiaan in hem voor den oorlog tegen de Midden Europeesche landen. De Ita liaan zegeviert volkomen: in zijn nieuwe, door hem gestichte krant, de „Popoio d'Italia", komt Mussolini heftig voor den oorlog aan de zijde der „Entente" op. Nogmaals: gevangenisstraf, daar tusschendóor duels Dan: oorlog. Den hoofdredacteur wordt toegestaan als eenvoudig infanterist in het leger te dienen. Hij vecht mee in verschillende veldslagen, brengt het tot kor poraal en brengt uit den oorlog 42 wonden mee Opkomst. De naoorlogstijd begint. Werkeloos overstroomden de teruggekeerde soldaten het land: Italië leed hon ger, de partijen bestreden verbitterd elkander, drei gend verhief zich het spook van het Bolsjewisme, Italië, de „overwinnaar", scheen aan den rand van den ondergang. Mussolini streed wederom als hoofd redacteur de socialist in hem was tot Italiaansch imperialist geworden. Een maand later zag men hier de eerste beschei den vergadering der „Fasci di Combattimento", wier ziel Mussolini was. Drie en een half jaar duurde het voor deze fascisten en hun „Duce", hun leider, zoo ver waren, dat zij de gezamenlijke macht in den staat over konden nemen en dezen staat opnieuw opbou wen. De door Mussolini jubelend begroete Putsch van Fiume kwam. de fascistische scharen groeiden en verschenen militaristisch geformeerd in het publiek, den 16den Mei 1921 had de verkiezingsoverwinning plaats, welke den fascisten van geen enkele, 33 par lementszetels bracht. Mussolini trad als leider dezer parlementaire groep de Kamer binnen. Den lsten November 1922 verlaat Mussolini het pa leis des konings minister-president., onbeperkt heérscher en leider van Italië. De slag is geslage"n de overwinning volkomen Als privé-persoon. Mussolini is en blijft een journalist. Hij interes-" seert zich voor alles en besteedt zeer veel tijd aan het lezen van kranten. Zijn villa staat onder geheime, doch strenge bewa king, meestal rijdt hij per auto over de Piazza Vene- zia naar het ministerie, waarvoor twee stramme le den van de fascistische militie met de bajonet op het geweer de wacht houden. Dikwijls bestuurt Mussolini zelf zijn gelen wagen, het gebeurt ook wel, dat hij op zijn motorrijwiel door de straten rijdt, zonder dat dit opvalt. Het is een feit, dat slechts weinigen hem kennen en zelfs dezen herkennen hem niet ais hij in zijn auto of op zijn motorfiets hun voorbij snort. Zijn innige belangstelling en zijn geheime liefde gelden den schouwburg. Hij liet daarom ook het van ouds beroemde Teatro Costanzi voor vele millioenen lires vernieuwen: hij maakte daaruit een koninklijke Opera, opdat het voornaamste operatooneel niet als tot dusver in Milaan, doch in Rome zou zijn en om ook daarop den nadruk er op te leggen, dat Rome de hoofdstad van Italië is. Het is bekend, dat de grondgedachte en eenige scènes uit de .Campo di Maggio", zijn werk zijn; het Teatro Argentina in Rome speelde nog tot voor kort een stuk „Villafranca", getiteld, welks eerste vijftien opvoeringen, zooals trouwens de opvoeringen van too- neelstukken in het algemeen, voor vrijwel een leege zaal werden gespeeld. Eerst na veertien dagen lekte het bericht door, dat Mussolini ook aan dit stuk mee gewerkt had; de Italiaansche aristocratie, de diploma tie, de ingewijden begonnen toen weldra het theater te vullen; het volk volgde en het stuk werd meer dan honderd kee- ren voor een uitverkocht huis opge voerd. Mussolini over antisemietisme. Te Kamperduin is het moderne café-restaurant, geëxploiteerd door den heer Minkema, officieel in gebruik genomen, ter gelegenheid waarvan Zaterdag en Zondag druk be zochte feesten zijn gehouden. De totstandkoming van dit gebouw, dat wij hierboven in beeld brengen, zal ongetwijfeld veel bijdragen tot de ontwikkeling van deze opkomende badplaats aan onze blonde Noordzeekust. tevena stekeblind werd. Een maand later echter her kreeg hij eensklaps weer het gezicht, maar toen hij in den spiegel keek. herkende hij zichzelf niet meer... hij was blanik geworden. Trotsch als een pauw keerde hij naar zijn dorp te rug, maar de ontvangst viel hem niet mee. Niemand wilde gelooven, dat de blanke met het zwarte kroes haar en de dikke lippen dezelfde was als degeen die als chocoladekleurig inboorling naar den „Voedoe- dokter" was getogen. Zijn vtouw en zijn bloedeigen kinderen herkenden hem niet, zijn vrienden en de burgemeester wilden hem niet gelooven. Ter overtuiging vertelde hij allerlei détails uit zijn lev, maar dit maalkte de zaak slechts erger, Want nu was iedereen er van overtuigd, dat Ysmeond Dauphin was gestorven en dat zijn geest in den vorm van den geheimzinnigen blanken naar J aam el was terugge keerd om er te gaan spoken... EUf maanden lang liep Dauphin rond met zijn mooie blanke huid, waarop hij zoo trots was geweest, maar die blijkbaar zelfs op Haiti niemand kon imponeeren. Toen pas kreeg hij van' de regeering een officieel cer tificaat, waarin zijn Identiteit met dien oorspronkelijker! donkengetinten Ysmeond Dauphin op zegel is geboek staafd. Maar ook nu was het leed nog lang niet geleden, want niemand spreekt van hem als blank, maar uit sluitend van den „blankgeworden neger". Dat was Dauphin's bitterste ontgoocheling. Dumping van Nederlandsche aardappelen aan de Engelscbe markt Het Engelsche blad de „Daily Express" van gister bevatte een uitvoerig artikel over den noodtoestand der Engelsche aardappel kweekers, waarin o.a. de beschul diging wordt geuit, dat door middel van dumping de Nederlandsche aardappelen de gevaarlijke concurren ten voor het Engelsche product zouden zijn geworden. De bestaande Engelsche tarieven zouden te gunstig zijn en in het artikel worden hooger invoerrechten geëischt om de Engelsche aardappelenkweekers tegen de buiten- landsche concurrentie te beschermen. Het verlies dat de Engelsche aardappelindustrie heeft geleden wordt op niet minder dan twaalf milli- oen pond aterling geschat. De prijzen der Engelsche aardappelen daalden verleden week tot 50 shilling per pond, wat voor de kweekers een verlies van f 12 10 s. per acres beteekent. In Groot-Britannië zijn ongeveer 700.000 acres grond in gebruik voor de aardappelteelt. In de afgeloopen periode zou volgens den landbouw- correspondent van de „Daily Express" Nederland 40.000 cwta (1 cwt Is 1 hundredweight is 50.8 Kg.) aardappelen in Engeland hebben Ingevoerd, waarbij nog 6000 cwts uk België en Spanje komen. I» Sën Interview dat genoemde oorrespondent met een vooraanstaand aardappelkweeker uit Lincolnshire had, verklaarde deze, dat de Naderlandsche invoer bevorderd werd door de gunstige voorwaarden, die de Bogelsche regeering toeliet. Tot het begin van Jult was deze invoer gering omdat tot dan toe een invoer recht van i 4 18 s. 4 d. per ton werd geëischt. welk recfet thans verlaagd is tot 2 pond sterling per ton, juist op het oogen blik dat de Engelsche aardappel oogst op de markt kwam. De betrokken kweeker deel de mede, dat hij een groote order had gereedgemaakt voor Noord-En gel and, doch juist een dag tevoren had vernomen dat 8000 cwts. aardappelen uit Nederland te Sun der land waren aangekomen en 5000 cwts. te New- castle. Deze aardappelen souden zoo goedkoop boord vrij aan genoemde havens worden afgeleverd dat de kweeker geen kans zag daar tegen te concurreeren en zijn zending dan ook niet durfde wegsturen. Het ge volg is dat hoewel de oogst rijk is bijna nergens in Lancashlre wordt gerooid. Nog geen 10 pot. van de aardappeloogst is tot nog toe geoogst. Velen, die in dit bedrijf gewoonlijk werk vinden loopen op het ©ogen blik werkloos rond of werken één dag per week. ter wijl de meesten van deze werkloozen zelfs geen uit- keering krijgen. De kweekers zelf. die in het geheel voor geen steun in aanmerking knmen, zijn er minstens zoo erg aan toe. Het artikel eindigt met een bitter verwijt aan ds Engelsche regeering, die niet ingrijpt op het oogen- blik, dat dit noodig is. Misschien aldus de schrijver dat tegen het najaar iets gedaan zal worden, doch dan zal dit weer gepaard gaan met het oude verwijt aan het adres van de Engelsche kweekers, dat dj vwr een over-productie hebben veroorzaakt. De neger die blank werd! Ieder zag hem in den geest. Kan een neger blank worden? Eenige dagen geleden werd ln de kranten het geval vermeld van een zekeren Ysmeond Dauphin, een neger uit Haiti, die na het ondergaan van een kuur. hem dor een medicijnman voorgeschreven, zoo blank als een rasechte Europeaan is geworden. Een vertegen woordiger van „United Press" heeft thans met dezen blank geworden neger een onderhoud gehad, waarmee dus de aan het hoofd dezes gestelde vraag blijkbaar afdoende beantwoord is. Ysmeond Dauphin is te Jacmel op Haiti woonachtig In zijn boek „Gesprekken met Mussolini", van Emil Ludwig geeft deze laatste ook een onderhoud weer, dat hij met den Duce over antisemietisme had. „Antisemietisme bestaat niet in Italië", zeide Mussolini. „De Jood- sche Italianen hebben zich steeds goede burgers getoond en als soldaat dapper gedragen. Zij bekleeden voor aanstaande betrekkingen aan Uni versiteiten, aan banken, in het le ger. Er zijn verscheiden generaals onder hen: de commandant van Sar dinië, generaal Modena, een gene raal bij de artillerie." „En toch werken de ©migran ten te Parijs openlijk tegen U met het argument, dat U de joden tegen werkt." „Absurd", zei Mussolini. „U bevindt zich in het gezel schap van tal van groote mannen uit de geschiedenis. Want ook de in Duitschland verbreide meening, dat Bismark en zelfs Goethe antisemiet waren, is een fabel. De Franschen hebben een zekere anomalie geheel ten onrechte „le vice allemand" ge noemd. Men moest het antisemietis me zoo noemen." „Hoe verklaart U dat?" vroeg Mussolini. „Steeds als het den Duitschers slecht gaat, geven zij de schuld aan de Joden. En thans gaat het hun zeer slecht!" „Aha! De zondenbok!" zei Mus solini. Mussolini als recruut van het 11de Bersaglier-regiment.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 5