Het kweeken
van een sterk volk.
Barbara Worth
Sparta-nieuws.
Donderdag 3 Augustus 1933. SCHAGER COURANT. Tweede blad. No. 9323
De ontploffragsramp te Briinn.
Als ze allemaal zoo eens deden.
Een vergelijking met de Ver. Staten.
Ingezonden Stukken.
tXB EUGENETISCHE WETGEVING IN DVHRKE.
LAND. HAAR DOEL EN MOTIVEERING.
fMkwtyto heeft de sterilisatie in Amerika, gelijk later
blijkt, onder pressie plaats gehad en hebben
de misdadigers, waarop dit proces
is toegepast, er later
spijt van.
Amerika stelt als doel: beperking der criminaliteit
Duitschland wil in de eerste plaats rasveredeling.
Reeds de oude Spartanen, de mannen, die
leefden van de beruchte „bloedsoep", hielden
hun geslacht sterk en flink, door de in
dien tijd aan de orde van den dag zijnde
methode van het dood en van zwakke kinde
ren. Zwakke, misvormde of ziekelijke kin
deren wierpen zij eenvoudig in den afgrond.
Onze hedendaagsche methoden zijn, door
hun wetenschappelyken ondergrond, huma
ner en.,, practischer.
D« wetten der erfelijkheid, voor zoover wy ze thans
kennen, berusten op de waarnemingen van Mendel. die
sindsdien ten volle zijn bevestigd door de resultaten
van plantenkweekers en dierenfokkers. Men kan ze
relf met betrekkelijk geringe onkosten controleeren
door kruisingsproeven met verschillend gekleurde bloe
men. b.v. En al vrij spoedig zijn sommigen op het idee
gekomen, dat er ook op menschen volgens de wet van
Mendel experimenten genomen konden worden. In the
orie is dit natuurlijk volkomen waar. De erfelijkheids-
wetten, die voor een bepaald gewas of voor een zeker
hondenras gelden, gaan ook voor menschen op. Doch
ln de praktijk stuitte men op het bezwaar, dat de men
schen ziohzelf nog beschouwen als iets anders dan als
proefdieren in een fokkerij.
De Duitsche regeering stelt zich echter op een ander
standpunt. Zij wil van het Duitsche volk maken, wat er
van te maken is en volgt daarbij, voor zoover dat mo
gelijk is zonder al te veel verzet te ontketenen, dezelfde
richtlijnen als een veebezltter ten opzichte van zijn
dieren. In positieve richting valt er weinig te doen;
men kan „uitgezochte exemplaren" van het menschen-
ras niet dwingen om een huwelijk met elkaar aan te
gaan. In negatieve richting kan men echter wel iets
bereiken door sterilisatie (onvruchtbaar, ongeschikt
voor de voortplanting maken) van ongewenscjite ele
menten. Op den duur zullen dan. naar men hoopt, alle
zwak- en krankzinningen. alle geestelijk minderwaardi
gen uitsterven.
Tegen hen richten zich voornamelijk de nieuwe
Duitsche wetsbepalingen. Lijders aan erfelijke ziekten,
zooals t.b.c.. worden er niet door getroffen, zelfs niet
de lijders aan de beslist erfelijke bloedziekte, al is over
laatstgenoemd punt wel lang en breed gedebatteerd.
Men heeft zich op het standpunt gesteld, allereerst die
elementen te laten uitsterven, die de criminaliteit doen
toenemen en den staat geld kosten. Er is n.1. een dui
delijk verband tusschen misdadigheid en geestelijke
minderwaardigheid. Volgens Lombrose komt 37 pet. der
brandstichters, 32 pet. der dieven. 29 pet der sexueele
misdadigers uit abnormaal aangelegde families. En wat
de onkosten voor den staat betreft: men heeft bere
kend, dat in den loop van 75 jaar de nakomelingschap
van één enkele vrouw het land ongeveer drie millloen
heeft gekost aan openbare liefdadigheid, gevangenisver
zorging, enz. Zulke gevallen zijn natuurlijk uitzonde
ringen. evenals de tegenhanger van dit voorbeeld: de
familie Bach, die in vijf generaties onder 73 nakome
lingen 30 musici van naam telde.
Het streven naar sterilisatie van minderwaardigen
vindt men niet alleen in Duitsohland, maar vooral in de
Vereenigde Staten, waar het dateert van het begin de
zer eeuw en voornamelijk gericht is tegen misdadigers
Op het oogenblik is in 27 van de 48 staten sterilisatie
toegelaten, in Californië bovendien ln bepaalde gevallen
verplicht. Deze gedwongen sterilisatie is tot dusverre
slechts in zeer enkele gevallen toegepast. De „Vrijwil
lige" sterilisatie is in deze laatste tien jaar ln den staat
Californië bij meer dan 5000 misdadigers doorgevoerd,
doch uitlatingen dezer misdadigers na ommekomst van
hun straftijd bewijzen, dat er weieens pressie op hen
wordt uitgeoefend en dat zij het later betreuren, zich
FEUILLETON.
Door
HAROLD BELL WRIGHT
45.
Toen de sneltrein dien namiddag zijn reizigers bij het
verbindingspunt gelost had. had de trein, die bij den
aanleg van de nieuwe lijn dienst deed. Jefferson Worth
zoover gebracht als de rails gelegd waren. Hier wachtte
hem Texas Joe met een vlug span paarden en een licht
rijtuigje. En zoo was het mogelijk geweest dat. ter
wijl de menschen zioh tegenover het hotel in afwachting
van den postwagen verdrongen, Jefferson Worth ter
zelfder tijd in zijn huis rustig aan zijn avondeten aan
zat en zijn bevreesde dochter geruststelde.
Toen de verzamelde pioniers van den voerman van
den postwagen vernamen dat de man op wien het wach
ten was, bij het verbindingspunt op de zijlijn was door
gestoomd, begrepen zij alras de ware toedracht van het
geval. De opwinding werd aangewakkerd eensdeels door
wat men bij Worth voor vrees aanzag, en anderdeels
door de deskundige bemoeiingen van Horace P. Van
een ordelievende betooging van een groep verontwaar
digde burgers, die een openbaar persoon ter verant
woording wenschten te roepen, ontaardde de beweging
weldra in een straatrumoer ontstaan door het achter
volgen van een ontsnappend slachtoffer. Schreeuwende
en loeiende zette de stoet zich in beweging naar het
huis van Worth. En tegelijk met de bende, trokken de
rustige mannen van het Zuider-Centraal District op.
Toen de geluiden van de naderende bende de beiden
bereikten die aan hun avondeten zaten, sprong Bar
bara van angst en schrik overeind: „Pappie, daar ko
men zij! Daar komen zij!" fluisterde zij en zij sidderde
van angst voor de veiligheid van haar vader. „Gauw!
Capitan staat klaar. Ik heb Pablo gezegd dat hij hem
in het tuig moest laten."
Maar Jefferson Worth was juist bezig met de zwarte
koffie, waarmede hij gewoon was eiken maaltijd te be
sluiten en onverstoorbaar antwoordde hij: „Blijf zitten,
Barbara. Ik heb Capitan vanavond niet noodig."
Terwijl hij dit zeide, was de bende voor zijn huis ge
Hierboven een beeld van het door een explosie
verwoeste hotel „Europa" in het centrum van
de stad Briinn. Tot gister kon men nog steeds
niet met zekerheid zeggen hoeveel menschen-
1 evens bij deze ramp waren te betreuren. Er
waren toen reeds 6 dooden en 11 zwaar
gewonden geborgen.
te hebben laten bepraten. Het motief is in Amerika ook
ln hoofdzaak de vermindering der criminaliteit. Wel
vindt men in de Vereenigde Staten naar schatting on
geveer tien millioen geestelijk minderwaardigen, die het
land jaarlijks een milliard kosten, doch hiertegen richt
zich ln Amerika de eugenetische wetgeving niet, terwijl
zij in Duitschland de misdadigers praktisch ongemoeid
laat. Zoowel de motleven als de praktische uitwerking
der wetten verschillen dus in de beide landen.
(Nadruk verboden).
komen en de vreedzame stilte die plotseling inviel,
scheen zijn woorden te bevestigen.
Bij het hek aan den weg, in den rooden gloed van de
zon. wier laatste stralen de hooge toppen van het Nie-
mandsgebergte kleurden, stond de rijzige gestalte van
den oudgediende Texas Joe. niet verre van hem de
breedgeschouderde. Iersche worstelaar met zijn stieren
nek. Pat ginds de man van de Woestijn met zijn
ijzeren zenuwen. Abe Lee... En kalm hun weg banende
naar de voorste rijen, zag men de mannen van het Zui-
der-Centraal-Distriot.
De stilte werd verbroken door de ietwat teemende
stem van Texas Joe: „Goeden avond, samen. Wat is er
hier te doen? Wij willen hopen dat alle aanwezigen er
voor zullen zorgen dat het gras in den tuin van mijn
heer Worth niet vertrapt wordt."
Barbara en haar vader hoorden die eigenaardige
waarschuwing en de wangen van het jonge meisje her
namen hun gewone kleur, toen zij met een glimlach
fluisterde: „Die beste Oom Tex!"
En ln die zachte stem speurde men een onderstroom
van koele beradenheid, van een bewuste beheersching
van den toestand. Zij voelde dat de vrees werd wegge
nomen uit haar hart. En ook voor de menigte ln de
straat bleven de omstandigheden niet verborgen die
Barbara geruststelden. Gedurende enkele oogenblikken
die volgden op de begroeting van Tex, was er een on
rustige gisting onder de aanwezigen. Daar maakte zich
op eenmaal de indrukwekkende gestalte van Horace P.
los van de gewone stervelingen. „Geen geweld, vrien
den! Geen geweld! Om Godswil, schiet niet! Laat mij
een oogenblik tot u spreken."
Het was niet duidelijk of hij zich in het bijzonder
richtte tot de drie mannen by het hek, dan wel tot het
geheele gezelschap. Maar Texas antwoordde: „Wy zul
len u met genoegen aanhooren. kommandant! Ik weet
zeker dat niemand hier zoo onbeleefd zal zyn u in de
rede te vallen."
,Js mijnheer Worth thuis?"
„Dat is hy zeker. Hij voelt zioh hier erg thuis."
„Zouden wij hem misschien een oogenblik kunnen
spreken om hem het een en ander te vragen over een
zaak waarby wy allen het hoogste belang hebben?"
Horace P. verheugde zich opnieuw in het bezit van
zyn adem en van zijn gewicht.
„Mynheer Worth is juist op dit oogenblik bezet. Hy
zit met zyn dochter aan het avondeten. Maar zy'n rech
terhand, mynheer Lee, is hier tegenwoordig en zal met
het grootste genoegen aanhooren wat u te zeggen hebt."
De vormelijke beleefdheid van den ouden Tex was
verrukkelyk om aan te zien. In weerwil van den ernst
BEDANKT ALS LID:
H. Uitterdyk en A. Uitterdyk, beiden te Schagen,
wegens verhuizing naar Wieringerwaard.
JAARVERGADERING.
De jaarvergadering wordt gehouden op Dinsdag 8
Augustus a-s. des avonds 8.30 uur ten huize van den
heer H. Raven alhier.
Agenda:
1. Opening.
2. Voorlezing notulen.
3. Ingekomen stukken en mededeelingen.
4. Verslag secretariaat
5. Verslag penningmeester.
6. Andere verslagen, o.a. kascommissie, E.C. e.a.
7. Verkiezing voorzitter.
8. Verkiezing secretaris en penningmeester.
9. Verkiezing commissarissen.
10. Verkiezing elftalcommissie.
11. Rondvraag.
12. Sluiting.
HET BESTUUR,
Opkomst dringend gewensoht
INDEELING COMPETITIE.
Besloten is in te schrijven by den K.N.V.B. met Scha
gen I. In den N.H.V.B. met Schagen II en III, en A en B.
DE NIEUWE VIERDE KLASSE A.
Een aardige klasse.
Succes by toelating) Alkm. Boys (idem) Andyk
(idem) Schagen Alkmaar D.T.S. Vrone
Texel Uitgeest
Zoowaar een klasse bestaande uit grootendeels clubs
uit den kop van Noord-Holland. Drie nieuwe vereeni-
gingen zyn opgenomen en wel Succes, Alkmaarsche
Boys. en Andyk. De anderen zyn alle oude bekenden
doch niettegenstaande is het een aardige klasse met tal
van prachtige wedstrijden. Veel zal men elkander niet
toegeven.
ALGEMEENE JAARVERGADERING.
Leden die nog eenig punt behandeld willen zien op de
komende jaarvergadering geven dit op by onzen voor
zitter, den heer K. S. Leguit. Ons bestuur kan er dan
op rekenen.
SCHAGEN I—STORMVOGELS EL
Bovengenoemde wedstryd zal plaats hebben op Zon
dag 13 Augustus a.s. en des middags 2.30 uur.
van den toestand, konden vele toeschouwers hun lar
chen niet bedwingen.
.Mynheer Worth is bereid uw commissie te woord te
staan." zeide Lee kortaf.
De burgerij was haar commissie ten eeivenmale verge
ten. Het scheen dat Horace P. den glans dier commis
sie geheel verduisterd had. Er kwamen nu drie mannen
uit de menigte te voorschyn en de lofredenaar van Ja-
mee Greenfield volgde hen naar het hek. Terwyl zy na
derden, sprak Abe enkele woorden tot zyn beide metge
zellen, met het gevolg dat de stevige figuur van Pat
hem den weg versperde.
„Ig u ook aangewezen om met mynheer Worth te
spreken?" vroeg Abe droogweg, „ik had gehoord
dat er daarvoor een commissie van drie leden was be
noemd."
„Ik ben weliswaar niet lid van die commissie, maar
ik sta altijd klaar, mijn diensten in het belang van
medemenschen beschikbaar te stellen."
„Mynheer Worth verlangt de oommissie te ontvan
gen", zeide Abe.
„Maar u hebt niet het recht, mynheer Dat is een
beleediging, dat is een schande..."
Daar viel de Ier hem in de rede. „Dat is juist wat ik
al by mijzelven dacht Dat zoo'n verdachte bemoeial
hier tegenwoordig is by een samenkomst van godvree-
zende eerlyke burgers. neen, dat moest eigenlijk niet
voorkomen en als Abe mij permissie geeft..."
Horace P. trok zich voorzichtig terug en toen hy bui
ten het bereik van die vuisten gekomen was, zeide hy:
„Vriendje, dat zal ik mynheer Worth vertellen."
„Misschien had die liever gezieii dat ik je eens onder
handen nam."
Horace P. ging nog verder achteruit. „Ik zal er voor
zorgen dat hy te weten komt dat ik hier myn diensten
heb aangeboden." verklaarde hy met vertoon van al
de waardigheid waarover hy beschikken kon.
„Dat moet je doen", riep de Ier. „Als je diensten
maar niet te duur zijn, dan kan hy je misschien wel by
den nieuwen spoorweg gebruiken. Ik zou je dolgraag
in myn ploeg hebben. Dat zou meteen goed zyn om dat
buikje van je een beetje in te binden."
Alle aanwezigen lachten hartelijk, want er was on
der die werkzame pioniers niet één die de werkeiyke
waarde van Horace P. niet kende.
Terwyl Pat en ondanks zichzelven de groote
Blanton het publiek vermaakten, geleidde Abe de com
missie naar Jefferson Worth. Een van hen was een zeer
populair koopman die gedurende de eerste acht maan
den van het bestaan van zyn zaak in Kingston in een
gebouw van Worth de noodige ruimte huurvry tot zijn
De beide eenige oorlogsschepen, die Estland
bezit, zyn door de regeering van dat land aan
Peru verkocht geworden. Men vraagt zich on
willekeurig af, als ze allemaal zoo eens deden,
of dan de kansen op algemeene ontwapening
niet zouden stygen. Misschien dat nog de vraag
zou rijzen, waar de koopere er voor te vinden,
maar als het aanbod zóó groot werd, zou on
tegenzeggelijk de waarde van dit oorlogstuig
sterk dalen. En zou dit alleen niet reeds een
stap in de goede richting zyn?
ADSFIRANTENWEDSTRIJDEN.
Zondag 6 Augustus zullen de Schagen-adspiranten te
Wieringen wedstryden spelen tegen Succes en b.
Succes bSchagen b om 10 uur.
Succes aSchagen a om 11 uur.
De elftallen zyn als volgt samengesteld:
SCHAGEN B:
R. Prins
P. Koning W. Quax
S. Visser H. Lem N. Blaauboer
A. Veen stra Jb. Schram P. Schoorl R. v. Haren
J. P. de Wit
SCHAGEN A:
T. Bijpost
P. Bruin Alb. de Wit
T. Moransart J. Peetoom J. Gelder
Alb. Molenaar S. Grootes C. v. Haren Naber L. Strijders
AJg. reserves: J. Klant. Chr. Neefkes; W. Gorter. J.
Boontjes. De heer G. Rempt zal als geleider de reis mee
maken.
Geachte Redactie
Gaarne had Ik bygaande geplaatst; hebt u er echter
genoeg van ik kan het my indenken, in elk geval dank.
Vriend van Dalen.
Een macht, onafhankelijk van onzen wil zet ons op den
weg des levens, welke voert naar 't graf, en geeft ons
bovendien allen een bril mede, gekleurd door de le
vensomstandigheden onzer ouders en de erfeiykheid.
Onderweg ontmoeten wy andere reizigers en bespre
ken met hen het landschap dat wy doorreizen, maar
allen zien de kleuren der bloemen en planten verschil
lend.
En zie er ontstaat twist, zij die den hemel rood zien
zonderen zich af van die dwazen, die durven beweren
dat het licht blauw is.
Elke groep beweert nu: „wij en wy alleen zien het pad.
des levens in het juiste licht."
Zoo redekavelend bereiken wij het einde der reis en
hier vallen alle brillen af. Wy zien het witte licht, dat
in werkelijkheid hun pad heeft beschenen en zyn ver-
bysterd. Maar later gebruiken zy die kostelijke gave
van God, welke zy door hun twist vergeten waren: het
verstand. Wy ontleden het witte licht in het prisma der
rede en dan Van Dalen vindt elk zijn eigen kleur terug
in de werkelijkheid en eeuwigheid.
Kolhorn, 1 Aug. 1933. P. LANGENDDK.
beschikking had gehad. Een ander was een landbouwer
wien de bankier het kapitaal had voorgeschoten waar
mede hy enkele voordeelige zaken had kunnen afslui
ten. En de derde was de voorspoedige bezitter van een
tameiyk uitgebreid akkerland dat in de nabyheid van
de stad gelegen was. Deck Jordan had hem bij zijn
inkoopen van gereedschappen, zaaikoren en levensmid
delen door de eerste twee jaren heengeholpen.
Jefferson Worth begroette hen met zijn gewone kleur-
looze stem en terwijl zyn bezoekers hun best deden met
het blik door het grijze masker heen te dringen, voel
den zij de mogelijkheid van een element in den toestand
dat een geheel ander aanzien aan het geval zou geven,
al beweerde Horace P. dan ook dat hy de zaak glas
helder had uiteengezet Die kalme, bezadigde man. die
daar tegenover hen stond en die steeds bereid was ge
weest iederen pionier te steunen die dat vertrouwen
verdiende, kon toch onmogelijk dat monster zijn dat
de welsprekende redenaar beweerd had in hem te zien.
Van daar dat de commissie, nu zij buiten het bereik
van haar omgeving en van den woordenstroom van
Horace P. stond, een weinig beschaamd was.
Mynheer Worth," zeide de woordvoerder, „wy heb
ben de opdracht gekregen u inlichtingen te vragen over
dat geval met den spoorweg."
„Wat verlangde je te weten. Gordon?"
„In de eerste plaats, of het waar is dat u nagenoeg
al uw bezittingen in Kingston verkocht hebt"
„Ja. Die eigendommen behooren mij niet meer toe."
Hy voegde er niet bij dat hij dit alles verkocht had
omdat hij genoodzaakt was zyn bezit te gelde te maken
en op die manier de kosten te bestrijden van den aan
leg van den nieuwen spoorweg dien het nieuwe land
zoo dringend noodig had.
De commissieleden zetten een ernstig gezicht. „Is het
waar", vervolgde de woordvoerder, „dat u het ontwerp
van dien weg veranderd hebt, zoodat die weg Baroa
aandoet en tameiyk ver van Kingston verwijderd
blijft?"
„Het is waar dat het ontwerp gewijzigd is," antwoord
de de bekende kleurlooze stem.
„Zou het mogeiyk zyn daarop in zoover terug te ko
men dat de lijn Kingston aandeed?"
„Bedoel je tegen een vergoeding?"
„Juist mynheer Worth."
„Daarover kan ik zelfs niet onderhandelen."
„Zouden wy niets kunnen doen waardoor de toestand
veranderd werd?"
En het antwoord verraste de commissie. „Zeg Green-
field dat hy beter deed zich direct tot my te wenden."
Wordt vervolgd.
