Bank Holiday in Engeland.
Telefoon
Donderdag 10 Augustus 1933.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9327
Op dezen dag gaat de
Engelschman uit.
Een „vrediger" bestemming.
Het saneeringsplan der
bloembollen.
Mussolini helpt oogsten.
Een heel huis verrold.
in den binnenzak.
(Van onzen Engelschen Briefschrijver).
BICESTER. 6 Aug. 1933.
't Is Zondag 6 Augustus, terwijl ik dit schrijf,
en morgen, Maandag, is de eerste Maandag in
Augustus. Een belangrijke dag voor den Engelsch
man, een vrije dag voor ieder, een feestdag voor
het heele land. En als het weer blijft, zooals het
de laatste dagen geweest is, zal deze Bank Holi
day er een worden, die kans heeft om records te
slaan.
Want op de Bank Holidays gaat de Engelsch
man uit. Godsdienstige gevoelens kunnen hem er
van weerhouden op Zondag te reizen, of zelfs, als
reizen niet noodig zou zijn, op Zondag te genie
ten, maar geen enkel bezwaar van dien aard
brengt de vrije eerste Maandag in Augustus met
zich mee. Morgen gaat de Engelschman uit.
Laat ik liever zeggen: Morgen is de Engelsch
man uit. We hebben hem gister. Zaterdag, al
zien vertrekken. Ongelukkig genoeg trof onze
reis van Londen naar Bicester juist op dien Za
terdag, Ongelukkiger nog moesten we daarvoor
op een van de grootste Londensche stations zijn:
Paddington Station.
Als we eergister aan onzen jongsten zoon had
den verteld, wat we hem gistermiddag op dat
station meedeelden, zou hij ons zeer waarschijn
lijk maar half geloofd hebben. Gister evenwel
twijfelde hij geen seconde, toen zijn moeder zei,
dat er in Londen alleen evenveel menschen woon
den, als in heel Nederland. Waarom zou bij
twijfelen? Hij zag ze immers voor zich.
Ik kan geen menschen menigte schatten. Als
iemand mij zou zeggen, dat er tienduizend men
schen aan het station waren, zou ik hem geloo-
ven. Maar ik zou hem evengoed gelooven. wan
neer hij zei, dat het er twintig, of dertig duizend
waren.
De Bicestertrein van 4.10, zoo zagen wij op een
bord, zou vertrekken van perron 1. We waren
vroeg, heel vroeg zelfs. Kwart voor 4 torsten we
onze zware bagage het eerste perron van Pad
dington Station op.
Het oogenblik daarvoor zou je eigenlijk ge
dacht hebben, dat er geen vier menschen en vier
koffers meer bij konden op dat eerste perron
Maar dat viel mee. Er zijn ten slotte altijd nog
gaatjes en hoekjes, waar je je in kunt dringen.
Die groote menigte liet ons trouwens tamelijk
onverschillig. Ze zou vertrekken, vóór het de
beurt van onzen trein was om binnen te komen.
Want de eerstvolgende trein, die van perron 1
af zou gaan, lazen we, was een trein naar Zuid-
Wales, die om kwart voor 4 moest vertrekken
't Was nu kwart voor 4, en de menschen waren
er. Ze stonden voor me. achter me. links en
rechts van me, maar de trein liet op zich wach
ten..
Hij kwam kort na vieren. Hij vertrok even
over kwart, ruim een half uur te laat. Hij was
leeg, toen hij kwam, tot in elk hoekje gevuld, toen
hij vertrok. Maar ik moet tot mijn verbazing ver
klaren, dat ik niet gemerkt heb, dat er iemand
van het perron was verdwenen.
Het werd tijd voor onzen trein. Meer dan tijd,
want we hadden al ruim vijf minuten onder weg
moeten zijn. Maar je kunt moeilijk verwachten,
dat je trein voor komt rijden, wanneer zijn voor
ganger daar met een onverschillig gezicht staat te
puffen, en er zich niet van bewust schijnt te zijn,
dat hij schandelijk over zijn tijd is.
Onze Bicestertrein was een reuzensneltrein:
de Birmingham expresse. Of die dan in zoo'n
plaatsje als Bicester, ruim 3000 inwoners, zou
stoppen. Wel heen, hij niet, maar wij.
Daarom was het zaak, dat je er voor zorgde
in den goeden wagen te gaan zitten. Niet in de
voorste wagons, want die zouden in volle vaart
Bicester voorbij schieten. Maar de achterste wa
gen, misschien de twee achtersten, zouden „slip
carriages" zijn, d.w.z. ze zouden onderweg, kort
voor Bicester, terwijl de trein in volle vaart door
ging, losgekoppeld worden. Er zou een conduc
teur bij zijn, in één van de wagons, en die zou
op het goede oogenblik de remmen aanzetten.
Op die manier kunnen ook kleine plaatsen zon
der bezwaar in het snelverkeer opgenomen wor
den.
Toen ten slotte onze Bicestertrein voorreed, en
tot stilstand kwam, viel een gedeelte van het per
ron, of althans van de levende have op dat per
ron, naar binnen, vulde alle derde klas coupè's
en alle gangen, en alle ruimte, tusschen de ban
ken. De coupè's waren vol, full up, zooals de
Engelschman zegt, en er kon eenvoudig niemand
meer bij. Wij stonden met ons vieren, en onze
vier koffers, en vroegen ons af, wat er nu zou
gebeuren.
Ik sprak een eenigszins officieel uitziend
iemand aan. „Zijn deze wagens voor Bicester?"
i,Ja," „Hoe kom je er in, als ze stampvol zijn?"
v,Vraag maar aan den conducteur. Daar staat
hij."
„Conducteur! Vier plaatsen voor Bicester."
„Daar. Twee wagens," en hij wischte zich het
zweet van zijn voorhoofd. Ik had hem nog willen
vragen, of hij 't mijne ook meteen niet eventjes
kon afvegen, nu hij toch bezig was, maar vond
het beter, voorloopig maar bij het onderwerp te
blijven. „Die twee wagens zijn vol, conducteur".
„Kan ik niet helpen", en hij keerde zich resoluut
om. „Conducteur, deze eerste klas coupé is leeg.
Er zijn zeker nog wel middelen om daarin te
komen?" Even keek hij me aan, toen nam hij een
kloek besluit. „Vier menschen, vier koffers? Voor
uit maar. Geeft U maar aan mij, mijnheer. Past
U op bij het instappen, mevrouw. Ik leg alles
wel in het net. Gaat U maar gauw zitten. Ik zal
de deur afsluiten." „Dank je wel, conducteur" en
een shilling veranderde van eigenaar.
Wat is een shilling op een warmen, op een
snikheeten Zaterdagmiddag, op een vol, op een
stampvol perron'? Ik was bereid geweest hem het
dubbele, en het driedubbele te geven voor die
ruime, leege coupé. Maar dat was niet noodig.
Hij had maar een halve shilling verwacht, de ge
wone fooi in zoo n geval, en was buitengewoon
ingenomen met den meevaller.
Het bleek uit zijn gezicht. Het bleek uit de ma
nier, waarop hij het portier afsloot. Zoo onge
veer als een liefhebbende moeder de slaapkamer
deur van haar jongste lieveling sluit. Het bleek
ten slotte in Bicester, want hij was de conduc
teur, die onze afgehaakte wagens moest remmen.
Toen wij stilstonden, was hij in een oogwenk voor
ons portier, en in den wagen. Hij haalde de
koffers uit de netten, en zette ze op het perron.
En dat alles voor dien eenen shilling. Want dit
moet ik dien conducteur tot zijn eer nageven, dat
hij geen oogenblik, geen tiende van een seconde
draalde, toen de koffers uit den wagen waren ge
haald. Resoluut keerde hij zich om, en ging heen.
0, conducteur, ik weet niet, of je nog meer
werk had dien middag, nu je trein toch immers
vertrokken was. Was je vrij, om naar huis te
gaan? Had dan liever nog een oogenblik bij die
koffers gedraald.
Wij waren wel in Bicester, maar daarom nog
niet in het Schoolhouse, waar we heen moesten.
En waar was het Schoolhouse? Er was geen
enkele taxii geen enkele kruier, en toen we het
station uit waren, zelfs geen enkel mensch. Alleen
waren er vier koffers, en het was heet.
We sloegen op goed geluk links om. We zagen
een jongen, negen of tien jaar oud. We hoopten
het beste van zijn vlugheid van begrip, vreesden
het ergste.
Hij viel mee, hij kende het Schoolhouse, wees
ons den weg. Het stadje door, bij de Bank rechts
om. Hoe ver het was? O, zoo wat een mijl.
Elke meter telde voor tien met die koffers, en
na enkele minuten vroegen we opnieuw. Nu had
den we een man met een fiets, die ons te woord
stond. „Het Schoolhouse? Ja, daar kunt U zoo
wel komen, maar dat is een heel eind om. Hier
den hoek om. en dan door het land, komt U er
veel gauwer."
We waren dankbaar, en gingen den hoek om.
Hij reed ons nog eens achterop, gaf nog meer tflV*
structies. Een politieagent, en een garagehouder
vulden ze later nog aan. „Hier links af", zei de
garagehouder,, „en aan het eind van dit wegje is
LJ er. 't Is nog zoowat honderd meter."
We liepen het wegje af. We kwamen aan het
eind er van. Er stond maar één huis, een. ja. wat
zal ik zeggen, een soort kerkje, een soort kasteel
tje.
We liepen achter elkaar, zwoegend met onze
koffers. Ik liep voorop, en was al doorgeloopen.
Mijn vrouw stond stil. Er passeerde juist iemand
Ik hoorde mijn vrouw's vraag: „Waar is het
Schoolhouse?" En van verbazing liet ik mijn
koffer met een zwaren smak neervallen toen ik
het antwoord hoorde: „Dat is het Schoolhouse".
We waren op onze bestemming aangekomen.
OOGONDERZOEK-INRICHTING
GROOTSTE KEUZE BRILMONTUREN EN GLAZEN
SPECIALE REPARATIE-INRICHTING
W. C. VAN GEELEN
GEDIPLOMEERD OPTICIEN - REFPACTIONIST
LAGEZIJDE B40 TEL. 26. SCHAGEN.
OOGONDERZOEK GEHEEL GPATlS.
Het fort van Mainz, is door de Duitschers vol
gens het Verdrag van Versailles gesloopt moeten
worden. We zien de afbraak op het onderste deel
van de foto. Van de groote hoeveelheid steenen,
die de reusachtig dikke muren opleverden heeft
men aan -den rand van de stad een nederzetting
gebouwd, welks ongetwijfeld „vrediger" aanzien
U de bovenste helft van het plaatje toont.
De Neutrale Bond van Boeren. Land- en Tuinbou
wers te Venhulzen heeft aan zijn afdeelingen het vol
gende schrijven rondgezonden:
Mijne Heeren,
Het saneeringsplan der bloembollen ls reeds enkele
weken bekend, en vraagt onze volle aandacht.
Zoo gauw de cijfers der saneering bekend waren,
hebben wij een vergadering gehouden, met het bestuur
der kring ..De Streek", welke allen belanghebbende
zijn. Het in te leveren percentage plantgoed, vooral
van de Darwin- en late tulpen, is veel te hoog. dit
brengt-geen saneering tot* 65 pet., doch een vernieti
ging voor vele, van hun geheele kraam.
Ook de vroege tulpen vonden wij te hoog gesteld,
wat inlevering aangaat, zoomede de narcissen.
Na verschillende besprekingen zijn wij tot de vol
gende cijfers gekomen, wat voor vele nog een offer is,
doch algemeen was men van oordeel, dat, voorop ge
steld dat de Regeering het doorgedraaide leverbaar
wat de gestelde minimumprijs niet kan halen, voor
deze prijs overneemt (wat inmiddels toegezegd is) wij
een offer ^moesten brengen.
Door het Bestuur is n.1. besloten, op de reserveering
van het gestelde leverbaar 1 K.G. van vroege tulpen
en 2xh K.G. van Darwin- en late tulpen, per R.R. geen
aanmerking te maken.
Maar wat de inlevering en reserveering van plant
goed aangaat, het volgende voor te stellen:
Inplaats van 1% K.G. inleveren der vroege tulpen en
1 K.G. reserveeren, deze cijfers te stellen op 1 KG.
en Vz KG. En van de Darwin en late soorten, Inplaats
van 5 K.G. inleveren en 3 K.G. reserveeren, dit op 3
K.G. en 1% K.G. te stellen.
Wat de narcissen aangaat, dit zoowel voor de grove
als fijne soorten te stellen op 50 pet van het gestelde.
De L.T.B. door ons hiermede in kennis gesteld, heeft
dit althans in West-Friesland geheel overgenomen.
De Veilingsvereeniging „West-Friesland", die in deze
ook werkzaam is, heeft dit ook toegezegd na een on
derhoud met ons.
Nu is door Uw bestuur een audiëntie aangevraagd
bij den Minister van Economische Zaken en een be
spreking met het bestuur der bloembollenkweekers
Centrale doch dit laat nog op zich wachten, ofschoon
Zooals bekend zijn de Pontische moerassen nabij Rome, eenmaal de meest ongezonde kuststrook
van Italië, drooggelegd en in vruchtbaar land herschapen. Verleden jaar zijn er al eenige ton
nen graan in de droogmakerij geoogst, doch dit jaar is het al 2500 a 3000 ton. Mussolini, die
steeds groote belangstelling voor deze droogmakerij aan den dag heeft gelegd, heeft zich bijzonder
verheugd in het aanzien van den huidigen oogst. De Duce heeft er deze dagen een reis heen
gemaakt en hoe hij zich daarbij geamuseerd heeft, zien we op bovenstaand plaatje, waar hij
bezig is een handje mee te helpen bij het insteken van het graan in de dorschmachine.
wij dit verzoek, wat de kweekers Centrale aangaat peft
telefoon herhaald hebben.
Nu is bekend gemaakt door de bloembollenkweekers-
centrale dat de voorloopige inlevering van tulpen
voor Noord-Holland beneden het Noordzeekanaal ia
vastgesteld data 8, 9 en 15 en 16 Augustus en voor
Noord-Holland boven het Noordzeekanaal, dus West-
Friesland en Kennemerland op 10, 11, 17 en 18 Au
gustus.
Er moet worden ingeleverd van de vroege tulpen
plantgoed: 1% K.G. van elke R.R. en van het te re
serveeren gedeelte Vé K.G. en van leverbaar 14 K.G.
dus per R.R. 2 KG. plantgoed en Vz KG. leverbaar
Van Darwin en late tulpen. 5 KG. van elke R.R. en
van het te reserveeren gedeelte 1% KG. en van lever
baar 1% KG. dus per R-R. 6% K.G plantgoed en
1% k.G. leverbaar.
Nu stelt het Bestuur voor, aan alle leden, om te
wachten met inleveren, tot na de bespreking met de
bloembol Ie n kweekers-Ce ntral edaar wij met deze rege
ling geen genoegen kunnen nemen.
[Dus ons verzoek is: lever niets in tot nader
bericht. Hiervan is bereids mededeeling gedaan, aan
de naast ons werkende organisatie.
Voor het Bestuur:
(w.g.) A. SQHERMIEtR, Voorz.
(w.g.) W. VENNIK.
amerxkaansgke manter van web.
ken onder oude niedorp.
Men schrijft ons:
In de Frik te Heerhugowaard-Noord, onder Oude
Niedorp, wordt thans op Amerikaansche manier ge
werkt. Daar wordt namelijk door den aannemer De
Jong van Broek op Langendijk een geheel woonhuis
gedraaid en verrold. Het is een huls, gebouwd met
halfsteens muren, ter grootte van pl.m. 6 bij 11 M.,
waarvan alleen de deuren en ramen van den beganen
grond uitgenomen zijn en overigens geheel in tact is
gelaten, met schoorsteen, dakpannen, enz.
Eerst is een schuur van pl.m. 4.50 bij 15 M., voor
zien van een betonvoeting, verplaatst en is men thans
bezig het woonhuis een kwartslag te draaien, waarna
het pljm. 45 M. verrold zal worden, dit in verband
met de kanalisatie en aanleg van een nieuwen Pro
vincialen weg.
„geheimhouding verzekerd."
Te Rome is tusschen Santa Margherita Li-
gura en den roca di Papa de eerste korte-
golf-telefoonverbinding geopend. Daarmede
heeft de beroemde Marconl zijn nieuwste
ontdekking in practijk gebracht. Op deze
basis voortbouwend zal men in de toekomst
geen telefoonlijnen meer noodig hebben.
Er is bijna geen deel der aarde, dat men per tele
foon niet kan bereiken. Men vraagt de verbinding aan
en het duurt niet al te lang, of men kan zijn stem over
landen en zeeën doen hooren.
Maar ook draadloos kan men zeeën overbruggen. Het
is wel wat duur, een radiogesprek, maar men kan
zich dan ook eenige minuten lang uitspreken, desnoods
tot in den Congo.
Is het dan niets nieuws, wat Marconi in practijk
heeft gebracht? Het is zonder eenigen twijfel iets zeer
nieuws. Als wij tot dusverre draadloos over zee spra
ken. dan hadden we het Idee. dat de geheele wereld
kon meeluisteren. Dat was ook inderdaad het geval,
d.w.z. de knutselaars, die de golflengten der post kenden
luisterden mee.
In Engeland werd zelfs een speculantentrust gevormd,
die alle Trans-oceaansche beursgesprekken afluisterden
om daarna maatregelen te nemen.
Tegen dat euvel zijn de regeeringen natuurlijk wel
opgetreden. Men verandert voortdurend de golflengten
waardoor geheimhouding veel meer verzekerd is.
Over zee sprak men dus reeds zonder draad. Maar
men dacht er nog niet aan, op de continenten zelf de
brave telefoondraad af te schaffen. En toch waren al
die draden en ingewikkelde apparaten den vaklieden
een doorn in het oog.
Deze wensch gaat nu in vervulling. De korte golf
verovert den aether. Het eerste telefoongesprek volgens
het nieuwe principe wordt gevoerd. En het voldoet aan
alle voorwaarden: het is geheim, goedkoop en zonder
draad!
Van Marconi hoort men nu en dan, dat hij met zijn
schip ergens op de Middellandsche zee rondvaart en
nieuwe proeven neemt. Toen hij kort geleden de haven
van Rome weer eens binnenliep, had hij een zeer sen
sationeel apparaat voltooid: den eersten kortegolf-
telefoon.
In theorie wist men al zeer veel van ultrakorte gol
ven, b.v. dat zij niet gestoord kunnen worden, geen at
mosferische en andere geluiden doorgeven, dat zij de
beeldtelegrafle mogelijk maken. Maar men wist ook,
dat deze golven slechts „rechtuit" kunnen gaan, door
lederen berg worden tegengehouden.
Marconi heeft bij de opening van dezen kortegol-
telefoon verklaard, dat hij thans reeds met gemak een
afstand van 150 KM. bestrijkt. En binnen eenige dagen
weken zal hij reeds tot 400 of 500 KM. zijn.
De ideale oplossing Is dus voorbij, maar de korte gol
ven In den door Marconi aangewenden vorm moeten
regelrecht gericht worden. Zij bereiken slechts dat punt
en zijn alleen daar hoorbaar. Rechts en links en boven
en beneden dat punt zijn zij onverstaanbaar.
In overeenstemming met de eigenaardigheden der
korte golven is ook het ontvangapparaat gebouwd. Een
holle spiegel vangt de golven op. In het centrum van.
dezen spiegel bevindt zicht een radiolamip.
In de verdere ontwikkeling en verbetering van dezen
ontvanger ziet ook Marconi de toekomst der ultra-korte
golven. Uitgezonden met bijzondere energie, zouden de
ultra-korte golven alle tot nog toe bestaande hinder
nissen moeten kunnen overwinnen. Dat zou beteeke-
nen het intercontinentale, het transoceanische telefoon
verkeer met golven tusschen 40 en 60 c.M. bij ab
solute geheimhouding van het gesprek en zeer goed
koop
Zoo'n telefoon in de binnenzak, en als wij ons be
vinden op de Mont-Blanc, in de Sahara, in de Siberische
steppe, In een kamer: als de zender op ons „richt", wor
den wy opgebeld en kunnen wij spreken.
Toekomstfantasiën
Misschien op dit oogenblik nog. Maar weldra niet meer
De beeldtelegrafie wordt eenvoudiger; het wonder der
radio wordt tastbaar voor ons.
Het ultrakorte draadlooze telefoongesprek tusschen
de beide punten bfj Rome zal een historische etappe
in de ontwikkeling der telefonie zijn. Een technisch
wonder, te gebruiken voor ons alleen. Een drar.dlooze
telefoon in de binnenzak.
