Een telegram
indruk maakte.
Barbara Worth
Zaterdag 2 September 1933. SCHAGER
COURANT.
Vierde blad. No. 9340
OPZIENBARENDE MOORD.
Ontploffing in tankschip.
DE MOOISTE FOTO
BRUTALE ROOFOVERVAL
TE AMSTERDAM.
De aardappelinvoer
in Engeland.
Zaansche arbeiders blijven weigerachtig.
DE RUZIE IN DE HOOGERE RANGEN ONDER DE
FASCISTEN. EEN BRIEF, DIE ONBEANT
WOORD BLEEF. GEFOPTE SPIONNEN.
HET TELEGRAM VAN DEN GEZANT
EN DE DAPPERE GENERAAL.
HET UITWIJZINGSBEVEL INGE
TROKKEN, MAAR ANDERE
LISTIGE KUNSTGREPEN.
ALEXANDRIë. Augustus.
IN mijn onschuld meende ik. dat het besluit tot
uitwijzing uit Cirenaica van mij en mijn reismak
ker dadelijk zou worden ingetrokken, indien ik
me wendde tot den gouverneur-generaal, den
maarschalk Badoglio te Tripoli, die mij immers alle mo
gelijke hulp en medewerking had toegezegd en deze
belofte ook gehouden had in Trlpolitanu, waar we over
al zoo gastvrij waren ontvangen.
De maarschalk is gouverneur-generaal van geheel
Libië, dus ook van Cirenaica en de generaal te Bengasi
ls zijn direct ondergeschikte.
Ik zond dus dadelijk een uitvoerigen brief aan het
persbureau der regeering te Tripoli.
Een Italiaan, die door zijn betrekking op de hoogte
Iton wezen van de toestanden, fluisterde mij in het oor:
„Uw groote fout is. dat u werd aanbevolen door maat-
Bchalk Badoglio. Generaal Graniani heeft steeds ruzie
met den maarschalk. Hij wil alleen baas zijn en hij
grijpt nu deze gelegenheid aan, om nog eens te laten
zien, dat hij zich niet stoort aan den maarschalk, onder
wiens bevel hij officieel staat. Protesteeren kunt u te
Tripoli bij den gouverneur-generaal niet. want generaal
Graziani laat alle brieven of telegrammen, die u naar
Tripoli zoudt willen zenden, eenvoudig opvangen. Daar
van kunt u zeker zijn. Als u het goed beschouwt, ver-
keeren Tripolitanië en Cirenaica in oorlog, al wordt er
aan de grens dezer twee Libische provinciën dan ook
niet gevochten."
Dat fascistische stelsel is een stelsel, waarbij zonder
linge dingen mogelijk zijn.
Intusschen, ik kon aan dit alles toen nog niet geloo-
ven. Het fascistische stelsel is immers een stelsel van
orde, van organisatie, van strenge tucht, zoo hebben
we steeds gehoord. Vol vertrouwen wachtte ik dan ook
het antwoord uit Tripoli.
Toen echter dit antwoord in den bestemden tijd niet
kwam (drie maal per week is er luchtpostverbinding in
beide richtingen tusschen Bengari en Tripoli), besloot
ik onzen gezant in Rome om tusschenkomst te verzoe
ken. Ik had er nog juist tijd toe. Zaterdags moesten we
gedwongen het land per schip verlaten, maar Vrij
dagsmorgens nog kon de gezant mijn luchtpostbrief in
handen hebben. Het was wel laat, maar ik besloot hél
te probeeren.
Daar Ik vreesde, dat mijn handschrift btf de spionnen
van generaal Graziani bekend was. en dezen mijn
brief wel eens konden laten verdwijnen, liet ik het
adres schrijven door mijn reismakker. Heel groot stond
op de enveloppe „Roma, Italië: de rest was veel klei
ner en dus onopvallender geschreven.
Zou die brief terecht komen? en wat zou de gezant
doen? vroegen we ons af.
Zaterdagsmorgens vroeg werden we gewekt door een
politieman, die ons kwam zeggen, dat we hadden te
zorgen om. elf uur alle^ voor- ons yertrak gereed te
hebben* -Wg. zouden .dan dadelijk worden gebracht naar
het schjp. dat 's avonds zou vertrekken.
Mün makker begon in te pakken, terwijl ik nog snel
naar het postkantoor ging. Daar lag voor mij een
's nachts aangekomen telegram van den gezant te Ro
me met de volgende bewoordingen: „Brief ontvangen.
Ministerie zal onderzoek instellen, maar kan, gezien
kort tijdsbestek, uitwijzing niet meer voorkomen."
Ik overlegde met mijn makker. We besloten, dat ik
onder een of ander voorwendsel den commissaris van
politie te spreken zou vragen en hem dan als terloops
het telegram zou toonen.
Dit deed ik. Ik vroeg den commissaris hoe en door
wie onze machine zou worden overgebracht naar het
op de reede liggende schip. Toen. zoo langs mijn neus
weg, zeide ik: „Vanmorgen heb ik een telegram uit
Rome ontvangen."
„Uit Rome?" vroeg de commissaris eenigszins onge
rust
„Ja. van den diplomatieken vertegenwoordiger van
mijn land", antwoordde ik.
Wezenloos keek de commissaris me aan.
Ik gaf den commissaris het telegram ter inzage. Hij
werd bleek, sprong op van zijn stoel en liep eenige ma
len blijkbaar angstig het vertrek op en neer.
Hij maakte den Indruk van een misdadiger, die op
heeterdaad was betrapt
Ik vond het voldoende en nam afscheid. Bij deze
gelegenheid reikte de commissaris me hartelijk de
hand, die ik met een glimlachje aannam. „Om elf uur
zijn we voor vertrek gereed en waohten we uwe man-
nen om ons en onze machine naar het schip te bren
gen", zeide ik nog. De commissaris knikte maar met
heel weinig overtuiging.
Om elf uur zaten we in ons hotel, de machine voor de
deur, wachtend op de politiedienaren, doch er verscheen
niemand. Meer dan een uur verstreken. Toen eindelijk
kwam een man mij beleefd vragen, of ik een oogenblik
bij den commissaris kon komen, daar deze mij drin
gend wenschte le spreken.
Ik begaf mij dadelijk naar het bureau van politie,
maar de commissaris was er nog niet. Hij zou spoedig
komen, zoo werd me gezegd. Ook een ander hoorde ik
naar den commissaris vragen en hij kreeg ten ant
woord: „De commissaris bevindt zich bij Zijne Excel
lentie. generaal Graziani,"
Ik lachte eens in mijn vuistje. Het telegram heeft in
geslagen. dacht ik.
Na enkele oogenblikken verscheen de commissaris,
die me plotseling zeer vriendelijk begroette. Hij had me
een gewichtige en verblijdende mededeeling te doen,
vertelde hij, doch hij begon er niet mede, voordat hij
eenige Franseh sprekende getuigen tezamen had ge
trommeld. In het bijzijn dier anderen verklaarde hij
mij: „Tegen uw langer verblijf tc Bengari bestaat niet
het minste bezwaar. De verdenking, die men tegen u
koesterde is ongegrond gebleken. Deze verdenking is
ontstaan door uw omgang met den heer Rossini (den
vice-consul van Spanje), maar het blijkt dat deze heer
Rossoni u en niet u hem heeft opgezocht. U kunt dus
te Bengasi blijven, zoolang als u wilt. Echter de re
geering kan tot haar leedwezen niet toestaan, dat u
den tocht naar Egypte over land maakt."
De dappere generaal, die zoo'n angst heeft voor zak
mesjes, en de commissaris van politie, krabbelden dus
terug, waarbij ze zelfs den vice-consul van een bevrien
de mogendheid (Spanje) tot een verdacht persoon
verklaarden.
Ik vroeg, waarom mij den tocht verder over land naar
Egypte niet kon worden toegestaan. Het antwoord luid-
Joodsch hoogleeraar te Marienbad
vermoord.
Donderdagnacht is de voormalige hoog
leeraar aan de Technische Hoogeschool te
Hannover, Prof. Theodor Lessing, in de
Tsjechische bad- en kuurplaats, Mariëbad,
waar hij vertoefde sedert hij na het aan de
macht komen van het Nazi-bewind in
Duitschland uit zijn functie was ontslagen,
het slachtoffer geworden van een moord
aanslag.
Een onbekende dader plaatste een ladder tegen
den buitenbuur van de villa, warin prof. Lessing
met zijn vrouw woonde en loste, staande op den
ladder, twee revolverschoten door het raam van
próf. Lessing's werkkamer. Een der beide kogels
trof hét slachtoffer én-drong door den linker wang
1ri dén schedel'van" het achterhoofd: De vrouw van
den hoogleeraar vond haar echtgenoot badend in
zijn bloed, zittend aan zijn schrijf taf èl\ln "bewust#
loozen toestand werd hij naar het ziekenhuis over
gebracht, waar hij denzelfden nacht overleed.
De gehecle politiemacht van Marienbad werd ter
stond gemobiliseeid om aan het onderzoek en de
opsporing van den dader deel te nemen. Laat in
den nacht is een chauffeur gearresteerd, die ernstig
van de daad verdacht wordt. De naam van den ge
arresteerde en de motieven die tot zijn aanhouding
leidden, zijn nog niet bekend.
Het gebeurde heeft te Marienbad groote ontroe
ring veroorzaakt. Donderdagavand laat. toen de
moord bekend werd, werd het in het centrum der
stad weer zeer druk en den geheelen nacht bleven
bevolking en kurgasten het drama bespreken.
De vermoedelijke dader.
Marienbad, 31 Aug. (V.D.) De Tsjechische poli
tie heeft het onderzoek met een speurhond begon
nen. De hond hield stil voor een hofstede in het
plaatsje Schanz, waaruit eenige uren geleden de be
kende 31-jarige strooper Max Eckert was vertrok
ken. De huisgenooten werden streng verhoord, maar
konden geen inlichtingen geven over het verblijf van
Eckert. Tegen Eckert is een arrestatiebevel uitge
vaardigd. De politie verklaart te hebben vastge
steld, dat minstens 5 personen aan den overval deel
hebben gehad. De schoten zijn gelost door twee
FEUILLETON.
Door
HAROLD BELL WRIGHT
6L
De opzichter verbleekte onder de bronskfeur van zijn
gezicht. Hij legde zijn hand op het zachte bruine haa.
dat golfde op het kussen en zijn blikken schenen ver
weg te zwerven. Toen haar verdriet een weinig tot rust
gekomen was. zeide hij met zachten aandrang: „Bar
bara. zou het niet beter zijn, wanneer je mij vertelde
wat er gebeurd is?"
Toen zij niet antwoordde, vroeg hij broederlijk: „Heb
je hem zoo lief. Barbara?"
Haar hoofdknik was een bekentenis en een oogenblik
sloot Abe zijn oogen en wendde hij zijn aangezicht af.
Toen vroeg hij: „Zou ik je mogen helpen?"
Langzaam en met moeite vertelde zij hem wat zij
had opgevangen. En toen zij hem alles gezegd had.
zeide Abe eenvoudig: „Maar hij heeft je zijn liefde toch
niet verklaard, Barbara. Misschien is er een vergissing
in het spel."
„Neen, Abe, er is geen vergissing mogelijk. Hij heeft
het niet met woorden uitgesproken, maar ik weet het,
ik weet het..."
„Dan", zeide de opzichter, „dan zal hij ook zeker
eenmaal spreken... Hoor eens. Barbara, De man die
naast mij, tegenover die Mexicanen in den Duivelsweg
gestaan heeft, is er de man niet naar om een vrouw
op te offeren aan wat de menschen er van zullen den
ken. Een weinig geduld maar, en je zult zien dat ik
gelijk heb gehad. Wees niet haastig... vertrouw en
wacht..."
„Maar, Abe, mijnheer Greenfield heeft gelijk. Ik ben
een nietig wezen zonder naam en hij is..."
.„Hij is een man en jij bent een vrouw en wij zijn
hier in Gods Handpalm, waar van niets anders sprake
is", zeide Abe Lee, plechtig en streng.
Toen eenige minuten daarna Barbara was heenge
gaan, zonk het hoofd van Abe dieper in de kussens weg
en keerde hy zyn aangezicht naar den muur. Nog ver
scheidene malen kwam Barbara dien dag in zijn ka
mer en toen hij daar steeds zoo onbewegelijk lag, riep
zij hem met zachte stem. Hij antwoordde met een glim
lach, en toen zij zijn kussen had opgeschud, sloot hij
zyn oogen weer en fluisterde een woord van dank.
Dien avond kwam Jefferson Worth terug en met
hem de Profeet, die zich in de havenstad bij hem ge
voegd had. Maar de vreugde van Barbara over hun
komst werd zeer getemperd door haar bezorgdheid voor
Abe die in een onrustbarenden toestand van bewuste
loosheid verkeerde. Toen zij de kamer binnenkwam, lag
Abe nog steeds met zijn aangezicht naar den muur ge
keerd en zag niet op.
„Pappie is hier, Abe", zeide Barbara, „Pappie en de
Profeet"
Hij wendde zich naar hen toe en reikte hun de hand
met een hartelijk woord tot elk hunner. „Ik ben blij
dat de heeren gekomen zijn. Barbara heeft hier haar
handen vol gehad."
Maar den Profeet ontging het niet dat hij, dit zeg
gende, Barbara niet aanzag.
Terwijl zij aanzaten aan den avondmaaltijd, verhaal
de Barbara al haar wedervaren. Daarna zeide de Pro
feet: „Jeff, ik weet dat je hier gewichtig werk te doen
hebt dat geen uitstel lijden kan en onze vriendin heeft
alle recht op een goede nachtrust... zij heeft zooveel
meegemaakt dat menige vrouw er onder bezweken zou
zijn. Voor dezen nacht zal ik nu eens voor Abe zorgen."
De oude chef van den opzichter plaatste een stoel
naast het bed en bleef daar langen tijd den gewonde
aanzien. Eindelijk zei hij: „Hoor eens vriendje, het zal
maar het beste zijn, openhartig met elkander te spre
ken. In de eerste plaats zou ik wel eens je been willen
zien."
Toen dat onderzoek was afgeloopen, zag hij den op
zichter doordringend aan. „Dit heeft niets te beteeke-
nen vergeleken bij dien messteek dien je eens in Arizo-
na hebt opgeloopen. En daarvoor heb je niet eens je
werk laten liggen. En wat dien rit naar San Fellpe
heen en terug aangaat, dat zou je met een dutje van
twaalf uur geheel en al te boven zijn. Kom aan. mijn
jongen, wat is er aan de hand? Voor den dag er mee!"
Abe glimlachte. „Ik geloof dat ik finaal afgetakeld
ben."
„Zeg toch niet zulke dwaasheden. Daar kom je niet
verder mee. En vergeet ook niet met wien je spreekt".
Toen boog hij voorover en zeide op een vertrouwelijken
toon: „Is het om Barbara?" Er ging een pijnlijke trek
king door Abe's oogen en de Profeet wist nu dat zijn
vermoeden juist was.
de, dat dit onmogelijk was, daar op dit oogenblik ver
plaatsingen van groote Bedoeïnenstammen het verkeer
zeer belemmerden. Bij latere navraag bleek niemand,
behalve de commissaris iets van zulke verplaatsingen
te weten.
Wilde generaal Graziani door de weigering van de
verdere reis overland door Cirenaica (nog ruim 600' ki
lometer', grootendeels over een prachtigen asphaltweg)
ons zijn macht nog laten voelen, of... was er een an
dere reden? Moest iets verborgen blijven? Is het waar,
wat men ons vertelde, dat zich bij Derna een kamp be
vindt van eenige duizenden Arabische knaapjes, die
werden gecastreerd?
Met mijn reismakker overlegde ik. De moeilijke reis
door de woestijn hadden we volbracht. Wat ons in Ci
renaica bij een tocht over land nog zou wachten, zou
kinderspel zijn bij wat wij achter den rug hadden. Het
kwam mij waarschijnlijk voor, dat ik door aandringen
te Tripoli of desnoods bij de regeering te Rome toch
nog vergunning zou krijgen verder over land te trek
ken. doch daarvoor zou ik moeten schrijven, verklaren,
alles uiteenzetten en heel veel tijd zou verloren gaan.
Generaal Graziani en zijn commissaris hadden even
wel nog een list ontdekt.
Het rijbewijs van mijn makker moest worden ver
nieuwd.Alles daarvoor werd bij de automobielclub te
Bengasi in orde gebracht, maar... de politic wilde net
nieuwe rijbewijs niet afleveren en aanvankelijk zelfs
het oude rijbewijs vasthouden. De commissaris ver
klaarde mij: „Het is wel vreemd, maar In onze veror
deningen is iets vergeten en zoo hebben we hier geen
volmacht een rijbewijs af te leveren."
Geen automobilist of chauffeur te Bengasi, bij wie
we navroegen, had hiervan ooit gehoord. We moesten
we doen? Tijd verliezen te Bengasi, waar we zeker
konden zijn van alle mogelijke tegenwerking? We had
den gehoopt Sumatra te kunnen bereiken met hoogstens
een etmaal zeereis in het geheel. Er zou ongeveer vijf
honderdmijl zeereis meer bijkomen, goed anderhalve
etmaal varen, met een niet te snel loopend schip, indien
we niet verder door Cirenaica konden.
Hoewel we het uit eigen beweging niet zouden heb
ben gedaan (de eigenlijke terreinmoeilijkheden in Afri
ka waren immers achter den rug) besloten we ons
hoofd te buigen om geld- en tijdverlies te voorkomen.
J. K. BREDERODE.
mannen, die op een laddei stonden. De gebruikte
ladder is uit Schanz afkomstig Het touw was het
eigendom van Eckert. De daders zijn naar de mee
ning van de politie gevlucht in de richting van Egcr.
Van officieele zijde wordt gemeld, dat het hier
waarschijnlijk een politieke moord betreft.
Prof. Lessing was medewerker van het „Prager
Tageblat" en hield in Tsjecho-Stowakije voordrach
ten over het Joodsche vraagstuk. Naar uit liet on
derzoek der politie is komen vast te staan, bevond
zich eenige dagen geleden te Marienbad een zekere
Eckert, een onguur type, die in gezelschap was van
een Duitscher, wiens indentiteit niet bekend is.
Grensversterking in Tsjecho-Slowakije.
Volgens een V.D. bericht uit Praag, zullen naar
aanleiding van den aanslag op Prof. Lessing gister
nieuwe Tsjechische gendarmerie-formaties naar de
grenzen gezonden zijn, z.g. alarm-afdeelingen. Deze
afdeelingen zullen op auto's surveilleeren.
De werklooze Rudolf Eckert. verdacht van den
aanslag op Lessing, is volgens de politie reeds eeni
ge malen veroordeeld wegens benoving. Het vorige
jaar is hij te Eger veroordeeld tot 5 maanden zware
kerkerstaf. Hij staat bekend als een gevaarlijk
strooper en een uitnemend schutter.
Te Marienbad zijn 20 personen aangehouden, die
lid zijn van de nat.-soc. partij. Voor het grootste
deel werden zij na een uitvoerig verhoor weder op
vrije voeten gesteld. Slechts twee verdachten blijven
in arrest, hun namen worden door de politie ge
heim gehouden. Ook te Praag zijn verscheidene per
sonen door de politie aangehouden.
Vier dooden. Tal van gewonden.
Buenos Aires, 31 Aug. (V D.). Volgens
een mededeeling uit Comodoro Rivadavia
werden ten gevolge van een ontploffing aan
boord van Argentijnsche tankschip „Santa
Cruz" 4 man gedood en een groot aantal
personen gewond. De ontploffing had plaats
in een der ruimen van het schip.
Portret-Atelier JAC. DE BOER,
Keizerstraat - DEN HELDER.
En op zijn eigen manier deed de Profeet nu voor
Abe wat Abe voor Barbara gedaan had.
Toen het jonge meisje den volgenden morgen zijn
ontbijt bracht, begroette Abe haar als van ouds met
zijn blijmoedig Hallo! en verhaalde haar dat de Pro
feet hem in slaap gepraat had en hij nu ontwaakt was
met een honger als een wolf en volkomen geschikt
weer aan het werk te gaan.
Het herstel van de beide gewonden maakte snelle
vorderingen. Gedurende eenigen tijd kwam Holmes
iederen dag over van Kingston om Lee te bezoeken en
beiden met den Profeet en Barbara sleten menig ge-
noegelijk uur op het bordes voor het huis.
De ondernemingen van Jefferson Worth naderden
steeds meer hun voltooiing. De electrische Centrale in
Barba was gereed en aan den spoorweg die het Ko
ningsdal doorsnijden zou, ontbraken nog slechts enkele
mijlen.
Toen Abe in staat was den arbeid te hervatten,
kwam Holmes niet meer zoo vaak naar het huis van
Worth, maar de aanwezigheid van den Profeet was
niettemin een voldoende verontschuldiging voor zijn
veelvuldige bezoeken. En terwijl de jonge ingenieur
menigmaal den Profeet bezocht, niet alleen uit hoof
de van hun steeds groeiende vriendschap, maar ook
omdat hij er altijd op rekenen kon Barbara te ontmoe
ten, vermeed hij toch zorgvuldig met het meisje al
leen te zijn, omdat hij voelde dat hij zichzelf niet ver
trouwen kon. En van haar kant meende Barbara dat
zy zijn houding volkomen begreep en hij zich op een
afstand hield om de redenen die Greenfield hem op het
hart had gedrukt
In dienzelfden tijd ontving Holmes een brief van de
Southwestern-spoorweg-maatschappij, waarin hem een
betrekking werd aangeboden, die hem aan het hoofd zou
plaatsen van de lijn die door het Koningsdal liep. In
dien brief was vermeld dat het aanbod geschiedde op
aanbeveling van Jefferson Worth en in verband met de
omstandigheid dat het seizoen van de hooge waterstan
den op handen was en vroeg of laat rampen te vreezen
waren die belangrijk nadeel aan de bezittingen van de
spoorwegmaatschappij zouden kunnen toebrengen,
weshalve men hem verzocht de opgedragen functie te
legrafisch te aanvaarden... Hij had den brief in zijn
hand en het verlangen dien aan Barbara te laten zien.
maakte zich plotseling van hem meester. Hij wist dat
de Profeet voornemens was dien morgen met Abe Lee
naar Barba te gaan en hij het jonge meisje dus alleen
zou aantreffen.
Op klaarlichten dag een kassier zijn tasch
met 3000 gulden ontrukt. De dader ech
ter na een wilde jacht gegrepen.
Uit AMSTERDAM, 31 Aug.: Een ambtenaar
van den Gemeentelijken Woningdienst te Amsterdam
is Donderdag in den vroegen middag het slachtoffer
geworden van een uiterst brutalen overval, waarbij
hem een tasch met drieduizend gulden is ontrukt.
Deze ambtenaar, die, voor zoover wij konden nagaan,
belast was met het ophalen van huurpenningen aan
verschillende woningen, liep, niets vermoedend, op
den Olympiaweg. In de Simeonstraat gekomen, sprong
er, ter hoogte van het kantoortje van den woning-
dienst, waarheen hij zich wilde begeven, plotseling
een man op hem toe, die hem blijkbaar had opge
wacht en hem een vuistslag in het gelaat toebracht.
Onmiddellijk daarop ontrukte de man, die naar schat
ting 28 a 29 jaar oud is, zijn slachtoffer de tasch
met geld en ging er daarmede van door. Op het
hulpgeroep van den ambtenaar schoten van alle
kanten burgers toe, die zoodra zij begrepen hadden
wat er gebeurd was, den dader achterna zetten. Na
een wilde jacht kon de man, die de tasch nog bij zich'
had, gegrepen worden. Hij werd overgebracht naar
het posthuis Olympiaweg en is kort daarna in het
bureau Overtoom ingesloten.
De dader ontkent.
Nader vernemen we. dat de man die door de voor
bijgangers gegrepen is, bij zijn verhoor door de poli
tie van het bureau Overtoom, ontkend heeft, zich aan
den overval te hebben schuldig gemaakt. Toen hij
werd aangehouden was hij, naar thans wordt medege
deeld, niet in het bezit van de tasch. Deze is n.l.#
toen de dader zag dat ontsnappen niet mogelijk was,
door hem weggeworpen en door voorbijgangers opge
raapt. De tasch met het geld is aan het bureau Over
toom gedeponeerd. Ondanks zijn ontkentenis is de po
litie er van overtuigd, dat de aangehoudene de dader
is. Hij blijft dan ook in arrest. Onderzocht wordt nog,
of hij medeplichtigen heeft gehad.
Beperking voor Nederland en België.
Nederland mag van September tot en
met December 8000 ton invoeren.
Uit Londen:
De Engelsche minister van Landbouw heeft on
derhandeld met vertegenwoordigers der aardappelen
uitvoerende landen, in verband met de noodzake
lijkheid van het tot stand komen van een regeling
van den aardappeleninvocr.
Thans is overeengekomen, dat gedurende de
maanden September, October, November en Decem
ber de invoer uit Nederland niet meer dan 8000
ton zal bedragen, die uit België niet meer dan 250
ton. Andere landen, die gewoonlijk geen aardappe
len naar het Vereenigd Koninkrijk uitvoeren, is ver
zocht, gedurende de rest van het jaar niet in te
voeren.
Om naar de Rijkswerk verschaffing In den
Wieringermeerpolder te gaan.
Donderdag zou wederom een 25-tal arbeiders wor
den uitgezonden naar de Rijkswerkverschaffing in
den Wieringermeerpolder, doch slechts twee werkwil
ligen hebben zich aangemeld en zijn per bus naar
hun werk vervoerd. De overigen 'bleven, evenals de
25 arbeiders van de vorige week, weigerachtig.
Hoewel een der afgevaardigden van het N.V.V. de
arbeiders van tevoren had aangeraden wel naar de.
werkverschaffing te gaan, bleek dit niet van invloed
te zijn. De weigerachtige arbeiders worden uitgeslo
ten van werkverschaffing en steunverlcening.
Verschillende werkloozen houden zoo nu en dan,
samenscholingen en trachten door het verkoopen van
bonnen, langs de deuren der huizen de uitgestotenen
toch een geldelijke uitkeering te kunnen verstrekken.
Een uur later, stapte hij voor het huis van Worth.
van zijn paard. Barbara kwam hem aan de deur tega»
moet. „De Profeet is vandaag niet thuis", zeide zij,
„ik daoht dat u het wist."
„Ik kom niet om den Profeet", antwoordde hij kortaf
„Ik kom om met u te spreken."
„Met mij?"
„Ja, ik wilde u vragen wat ik hierop antwoorden
moet." En hij gaf haar den brief.
Zij las den inhoud en, al lezende, won zij tijd voor
zelfbeheersching. „Ik begrijp waarlijk niet waarom H
daarmee by mii komt"
Eer hij antwoordde, zag hij haar een oogenblik op
lettend aan. Hoe kon hij haar de beweegredenen duide
lijk maken die hem tot haar gedreven had zooala
iedere man geneigd is de groote vragen van zyn leven
voor te leggen aan de eene vrouw die voor hem mee*
dan alles ia
„Ik daeht... ik hoopte dat het u belang zou inboeze
men", zeide hij.
„Dat doet het ook", zeide zij, in het bewustzijn va*
hetgeen hij niet onder woorden kon brengen. „Het
spreekt toch van zelf dat het mij belang inboezemt Ik
was alleen verwonderd bij de gedachte dat u ook maar
een oogenblik aarzelen zou het aanbod aan te nemen*
Het is immers uw wensch uw werk voort te zetten? En
ook uw wensch hier bij ons te blijven?..." Zij voegde
die laatste woorden als ongemerkt daarbij en het hart
van den man verlangde niets liever dan haar te mogen
zeggen wat zij vóór alle dingen wenschte te hooren.
„Ja," zeide hij langzaam, „ik zou hier gaarne wille*
blijven maar... ik ben bang..." Ondanks zichzelve had
hij het woord uitgesproken.
Voor Barbara lag de verklaring van zijn antwoord kt
hetgeen zij van zijn onderhoud met Greenfield had on
gevangen en haar vrouwelijke fierheid ontwaakte in
volle kracht. Het was noodig hem aan het verstand t»
brengen dat er van haar kant geen gevaar dreigde. Dn
woorden die zij nu sprak, klonken als een uitdaging.
„Waar is u bang voor?"
„Ik ben bang voor u!" riep hij hartstochtelijk uit, „en
bang voor mij zelf. Omdat ik u liefheb... Van dien eer
sten dag af toen u mij de woestijn leerde zien, is u in
mijn gedachten zoo nauw verbonden geweest met dit
werk, dat ik er niet aan kan denken zonder tegelijker
tijd aan u te denken. Al wat ik gedaan heb, ik heb het
gedaan in het gevoel dat ik het deed voor u. Wel hon
derd malen ben ik op het punt geweest den arbeid neer
te leggen, maar de gedachte aan u hield mij dan daar
van terug. Iedere ontrouw aan mijn werk heb ik g»
