De vreeselijke daad
VARIA.
Plantenziektenkundige vraagstukken.
Staatsloterij.
Kort
verhaal
De Rockefellers zijn afstammelingen
van de Plantagenets.
DE LEVENSGESCHIEDENIS VAN DEN
RIJKSTEN MAN TER WERELD. HIJ
SCHONK 500.000.000 DOLLARS WEG.
..Het geld werd mij door God gegeven," zei John
Davlson Rockefeller, 's werelds grootste multimilllon-
nalr, in het eerste Interview, dat hij een journalist
toestond. Vóór dien tijd was hij den meest ongenaak-
baren mensch op aarde geweest. Een oester was bij
hem vergeleken gemakkelijk toegankelijk. Men liad
hem gescholden voor „anaconda" en voor „octopus" en
nog heel wat andere onplezierige namen; hij vond het
echter wenschelljk zichzelf te rechtvaardigen en daar
om zei hij: „God heeft mij het geld gegeven."
Was Rockefeller een veinzaard, een huichelaar?
De theorie, dat hij geen ..geveinsde" maar reeds van
af zijn Jeugd werkelijk „religieus" was. wordt door
John T. Flynn in een nieuw boek. getiteld „Gods
Goud" ontwikkeld. Dit boek vertelt de verbazende,
wonderbaarlijke geschiedenis van Rockefellers verhef
fing uit armoede tot ondankbaren rijkdom.
Rockefeller. die in Juni van dit jaar zijn vijf en
negentigste jaar Is ingetreden, heeft meer dan een
half milllard dollars weggeschonken, afgeworpen door
de Standard Oil Company.
ROCKEFELLER.
Hij begon al met geld weg te geven voordat hij nog
eenlg salaris ontvangen had uit zijn eerste betrek
kink je op een kantoor te Cleveland (Ohio), toen hij
zestien jaar oud was. -
Waar kwam Rockefellers durf en genie vandaan?
Een genealogist heeft zijn geslacht nagegaan tot de
Plantagenets en vond, dat hij onder zijn voorzaten
zestien Engelsche koningen, een koning van Schot
land, een koning van Frankrijk en eèn Duitsche kei
zer telde.
De geslachtsnaam Rockefeller wordt gezegd een ver
bastering te zijn van „Roquefeuille", den naam van
een beroemde familie in Languedoc, in het Zuiden van
Frankrijk, duizend jaar geleden.
Later werden de Roquefeuilles, die tot de Hugeno
ten behoorden uit Frankrijk verdreven en vestigden
zich te Sagendorf in Duitschland. waar de naam ver-
duitscht werd tot Rockefeller. De molen van Johan
Peter Rockefeller, die in 1792 naar Amerika emigreer
de, bestaat vandaag den dag nog.
Kort voor hij zestien zou worden, begon John D.
naar een baantje om te zien. Hoeveel teleurstelling hij
daarbij ook ondervond, zijn courage begaf hem niet.
Eindelijk, op den 26sten September van het jaar 1855
een dag die elk jaar gevierd wordt door de Rocke-
feller-Familie-Associatie (waarvan John D. géén lid
Is) veroverde hij zijn eerste betrekking als assis
tent- boekhouder In het kantoor van een commlssion-
nair in landbouwproducten. Over salaris werd niet ge
sproken. Deze man, die meer geld maakte dan eenlg
ander man vóór of na hem, aanvaardde zijn eerste
betrekking zonder eerst te vragen hoeveel zijn salaris
zou bedragen. Hij werkte drie maanden alvorens er
over geld gesproken werd. Toen kreeg hij vijftig dollar
in een ronde som, zijnde 24 weken salaris ad 3Vs dol
lar per week, en werd hem gezegd, dat zijn bezoldi
ging 25 dollar per maand zou bedragen.
In de eerste vier maanden besteedde John D. 9 dol
lar voor kleeren en gaf 5M dollar aan de kerkcollee-
te en weldadigheid, maar hij bazuinde het niet van de
daken der huizen! Hij noteerde het alleen maar in
zijn zakboekje. Hij was toen heelemaal zestien jaar
oud. Was dat allemaal huichelarij?
En sedert is hij onafgebroken blijven doorgaan met
geld weg te geven, wat voor Rockefeller heel iets
anders beteekent dan geld weg te smijten. Jaren
later, toen hij millionnair was. en toen hij werd uitge
kreten als des werelds grootste, de boosaardigste mo
nopolist en de „wreedste ollewolf', gaf hij voor de
zending 100.000 dollars. Predikanten protesteerden ge
weldig tegen het aannemen van zijn „bezoedeld geld".
En te midden en ten spijt van al dat kabaal, waaraan
geheel Amerika deelnam, schonk John D. tien milli-
oen dollar aan het onderwijs.
„Gedurende veertig jaar", wordt gezegd, „van 1872
tot 1914, was de naam van John D. Rockefeller de
meest verafschuwde in de Vereenigde Staten, een
naam die vereenzelvigd was met hebzucht, roofzucht,
schijnheiligheid en corruptie."
Thans neemt een aureool de plaats van de horens in.
Roosevelt kent veel talen.
De president der V. S. beschikt over een talenkennis,
waarop slechts weinige menschen zich kunnen beroe
men. Bij de besprekingen met Herriot bleek, dat hij
zeer vloeiend Fransch sprak. Toen dr. Luther hem als
Duitsch gezant zijn geloofsbrieven overhandigde, on
derhield Roosevelt zich met hem in correct Duitsch.
En toen hij onlangs generaal Balbo in gehoor ont
ving. was deze zeer verrast, toen de president hem in
vloeiend Itallaansch welkom heette.
^Het Amerikaansche blad, waaraan wij deze bijzon
derheden ontleenen, vertelt verder. dat Roosevelt
slechts eenmaal groote moeite heeft gehad om zich
met zijn bezoeker te onderhouden en wel bij de gele
genheid van het bezoek van den Engelschen minister
president MacDonald. Deze Brit spreekt het Engelsch
met een Schotschen tongval, waardoor het voor een
Amerikaan vrijwel onverstaanbaar wordt. Maar ook 't
Amerikaansche Engelsch is gewoonlijk geen juweeltje
van zuiverheid van taal en uitspraak. De voornaamste
reden echter, waarom Roosevelt en MacDonald elkan
der niet konden verstaan, was waarschijnlijk meer van
zakelijken dan van taalkundigen aard.
Het vaderland van den Aardappel.
HET EILAND MOCHA AAN DE KUST
VAN CHILI.
Op omstreeks 30 KM. van Araucania aan de kust
van Chili, ligt het eiland Mocha, het vaderland van
den aardappel. Hier was het dus, dat de vermaarde en
gevreesde Engelsche kaperkapitein Drake de plant
ontdekte, die eenmaal zulk een voorname rol in alle
landen ter wereld zou gaan spelen. Dat men aanvan
kelijk in Europa bij vergissing het loof opdiende in
plaats van den kruimigen aardappelknol met alle ge
volgen van dien, kon de dappere kaperkapitein niet
helpen. Ook hij wist niet beter.
Ondanks het feit dat Mocha betrekkelijk dicht bij
de kust is gelegen, wordt het maar zelden bezocht. De
Mapuche-Indianen, die de kuststreek bewonen, durven
't eiland niet te naderen, omdat zij 't wegens den rijken
plantengroei voor het Indianenparadijs houden, waar
derhalve de afgestorvenen huizen.
In werkelijkheid is het eiland heelemaal geen para
dijs, want er wonen eenige blanke families, die nooit
naar het vasteland oversteken en die tengevolge van
voortdurende onderlinge huwelijken sterk ontaard zijn.
In de 16de eeuw moet het eiland echter veel dichter
bevolkt geweest zijn, want Mocha was destijds het
hoofdkwartier van sir Francus Drake, Cavendish en
andere Engelsche zeeroovers, die in samenwerking
met de inboorlingen den Spaanschen veroveraars zoo
veel mogelijk nadeel toebrachten.
Onlangs is er onder leiding van prof. Schneider van
het museum te Conception in Chili een expeditie heen
geweest, om te zoeken naar overblijfselen uit den
zeerooverstijd. Daarnaast is de aardkundige gesteldheid
van den bodem van het eiland onderzocht; ook heeft
men gezocht naar sporen van de sinds lang uitge
storven oorspronkelijke eilandbevolking, ten einde haar
aard en eigenschappen te kunnen vaststellen.
Te midden van den dichten plantengroei heeft men
talrijke sporen van Drake en zijn mannen ontdekt
Men vond een aantal wapens, waaronder een Engelsch
kanon, dat Drake, die eens door de inboorlingen werd
verraden, op het eiland tijdens de vlucht moest ach
terlaten en dat mogelijkerwijze afkomstig is van zijn
beroemd kaperschip „Golden Hand".
Verder werden onder leiding van prof. Schneider in
totaal zes begraafplaatsen der oude eilandbewoners
blootgelegd en uit de aangetroffen voorwerpen in de
graven is gebleken, dat de oerbewoners geen Indianen,
maar Zuidzee-bewoners van het meIano-polynes:9che
ras zijn geweest. Hierdoor wordt de theorie van den
ethnoloog Rivet, dat de Zuidzee-volkeren deelen van
Zuid-Amerika hebben bewoond, bevestigd.
Tijdens de expeditie deed prof. Schneider eveneens
een zeer geologische ontdekking. In een bocht van het
eiland ontdekte hij een nog in werking zijnden vulkaan.
Deze ontdekking maakte de meening van het aard
bevingsstation in Santiago waar, volgens welke het
middelpunt van de veelvuldig voorkomende aardbe
vingen langs de Cbileensche kust in de omgeving van
Mocha moest liggen. Het eiland zelf rust op een vul-
kanischen bodem, en de metingen die Schneider heeft
gedaan, hebben bewezen, dat het eiland sedert de
tientallen jaren geleden gedane opmetingen een aan
zienlijk stuk boven den zeespiegel is verrezen.
Deze vergrooting zal het eiland op den duur even
wel slecht bekomen, want de zandduinen aan het
strand dringen steeds dieper het oerwoud van Mocha
binnen, zoodat eens de tijd zal komen, dat dientenge
volge de geheele fraaie plantengroei zal zijn vernietigd.
Wat menigeen niet weet.
De zendingslokalen der missionarissen in Groenland
worden in den winter, zelfs bij de felste koude niet
verwarmd. Dit doen de Groenlanders, met de hun
eigen warme uitwaseming, zelf, en wel in zulke mate,
dat de in het vergaderlokaal aanwezige Europeanen,
tengevolge van de hitte en den reuk, het daarin niet
lang kunnen volhouden.
In China is het meest gewaardeerde geschenk, dat
een zoon zijn vader geven kan, een doodkist.
Het oudste Chineesche nieuwsblad, dat dagelijks in
de stad Peiping reeds gelurende 1022 jaar verschijnt,
heet te „Khing Po."
Tengevolge van een meer intensieve inspectie van
de te exporteeren bloembollen, in dit geval de tul
penbollen, is de laatste jaren de aandacht geves
tigd geworden op een verschijnsel bij de tulpen, dat
we zouden willen noemen „het gedeeltelijk vleezig
blijven van de buitenste bolschubben.
Omdat we echter de hulp in willen roepen van die
genen, die dit verschijnsel bij hun tulpen ontmoe
ten, zullen we trachten, een bruikbare beschrijving
ervan te geven.
Zooals bekend is een rijpe tulpenbol licht- tot don
kerbruin van kleur en in dat geval omgeven door
een dunne opperhuid, die men schub pleegt te noe
men. Deze huid gaat, naar bekend is, gemakkelijk
door verschillende oorzaken barsten b.v. door een
sterken groei of ook wel door tocht. Onder die gebar
sten huid ziet men dan een wit bolweefsel, dat be
staat uit wat men vleezige rokken pleegt te noemen.
In ons geval nu, in dit abnormale geval dus, heb
ben we te doen met tulpenbollen die slechts ten
deele bruin geworden zijn; een klein gedeelte, veelal
slechts een vijfde deel van de geheele oppervlakte
van de bol, is wit gebleven en da! witte deel is ook
niet schubbig geworden, maar dik en vleezig ge
bleven.
Dit nu zou slechts van plantkundig belang zijn,
ware het niet, dat bollen, die slechts ten deele bruin
geworden zijn, op het wit gebleven deel gemakkelijk
verschillende schimmels tot ontwikkeling brengen.
De bollen worden daar ter plaatse dus grmakkelijk
huidziek. Voor export zijn zulke bollen, vooral als
het percentage aan den hoogen kant is, dus niet ge
schikt, want, exportbollen moeten het kunnen ver
dragen, eenigen tijd afgesloten in een kisi een groo
te reis te maken Bovendien zou men het. nog een
schoonheidsgobrek kunnen noemen En vooral-don
laatsten tijd wil het oog ook wat hebben.
Ter verduidelijking dieno nog, dat tusschen het
dikke, vleezige deel van den bol en het dunne, vlie
zige deel zich veelal een klein, met de vingers voel
baar walletje bevindt. Wat de oorzaak is van het
gedeeltleijk vleezig blijven van dergelijke bollen is
nog niet met zekerheid bekend er hier willen wij
ook niet in gissingen treden.
Juist in verband met dat onderzoek zouden de
bollenkweekers goed doen, uit te zien naar dergelij
ke exemplaren en ondergetcekende zou gaarne veel
van die bollen ontvangen.
De porto behoeft geen bezwaar te zijn, want, als
men even schrijft zal ondergnteekende wel zorgen,
dat de mogelijkheid geopend wordt, dat kosteloos
te doen.
Aangezien het verschijnsel zich wel voornamelijk
vertoont op de zwaardere gronden, is het vooral een
belang van de streek dat een oplossing gezocht
wordt voor dit vraagstuk.
De Ambtenaar bij den Plantenziekten-
kundigen Dienst,
VAN HERWIJNEN. St. Pancras.
Trekking van Dinsdag 5 September.
4e klasse 2e lijst
No. 2406 f 2000.
No. 13627 f 1500.
Nos. 13546 19307 en 19754 ieder f 1000.
Nos. 8670 13388 en 14544 leder f 400.
Nos. 5415 en 10130 ieder t 200.
Nos. 3345 4322 6567 7583 14280 18165 en 18846 ieder
f 100.
Prijzen van f 65.
41
64
65
102
174
300
312
413
424
449
466
540
542
545
570
620
694
731
755
774
776
790
801
802
839
850
864
908
946
954
974
981
1101
1125
1147
11%
1207
1219
1247
1250
1268
1280
1283
1386
1457
1509
1511
1580
1630
1640
1678
1695
16%
1726
1731
1768
1813
1849
1881
1910
1933
1944
1989
2015
2045
2057
2088
2137
2181
2197
2232
2283
2305
2312
2336
2370
2373
2379
2407
2409
2412
2426
2482
2488
2497
2527
2545
2576
2661
2767
2772
2780
2806
2812
2814
2878
2921
2979
3010
3088
3103
3203
3212
3254
3266
3271
3279
3290
3335
3361
3390
3456
3460
3468
3497
3512
3557
3602
3681
3682
3684
3721
3747
3748
3749
3765
3873
3894
3957
3976
4024
4062
4078
4142
4199
4219
4275
4285
4296
4297
4331
4335
4337
4400
4415
4419
4425
4439
4448
4451
4472
4474
4496
4501
4505
4508
4512
4530
4541
4568
4607
4618
4636
4665
4687
4730
4752
4794
4815
4829
4876
4909
4945
5017.
5037
5105
5165
5222
5268
5322
5323
5327
5341
5355
5374
5419
5455
5469
5495
5528
5562
5620
5621
5626
5703
5795
5798
5849
5963
5981
6012
6208
6251
6288
6301
6303
6305
6332
6342
6350
6421
6456
6495
6496
6497
6529
6541
6589
6635
6666
6749
6765
6813
68%
6901
6926
6965
69%
7011
7073
7149
7171
7270
7293
7303
7314
7326
7354
7452
7458
7524
7538
7558
7560
7588
7593
7609
7717
7763
7774
7781
7812
7869
7877
7919
7959
7979
7986
8037
8054
8074
8100
8138
8146
8150
«175
8225
8230
8233
8266
8269
8287
8330
8346
8350
8358
8378
8383
8386
8397
8454
8466
8471
8483
8492
8582
8613
8639
8642
8671
8677
8730
8748
8757
8764
8805
8857
8894
8919
8934
8%2
9034
9070
9113
9213
9231
9237
9244
9296
9300
9302
9340
9401
9412
9456
9483
9491
9513
9542
9545
9647
9650
9681
9683
9743
9754
9757
9778
9784 9835 9839 9848 10030 10121 10209 10220
10228
10271
10282
10381
10470
10477
10490
10521
10552
10560
10569
10602
1%75
10682
10728
10752
10753
10783
10793
10816
10837
10883
10895
10992
11014
11033
11046
11073
11080
11111
11161
11172
11233
11270
11273
11289
11293
11297
113%
11317
11350
11391
11444
11469
11517
11540
11574
11575
11606
11609
11667
11757
11758
11761
11771
11775
11777
11785
11793
11873
11894
11901
11925
11932
11976
11988
11992
11993
12007
12126
12176
12183
12259
12262
12274
12282
12287
12307
12328
12331
12334
12355
12357
12361
12387
12419
12422
12441
12501
12521
12528
12539
12542
12605
12624
12648
12674
12713
12752
12769
12802
12849
12877
12896
12948
12978
13036
13062
13091
13092
13093
13095
13118
13228
13244
13261
13289
13290
13301
13365
13391
13393
13404
13417
13453
13474
13508
13531
13537
13564
13629
13636
13648
13659
13660
13667
136%
13768
13785
13830
13839
13851
13854
13856
13908
13952
14012
14029
14147
14157
14163
14177
14186
14233
14253
14260
14298
14305
14320
14326
14387
14388
14430
14448
14468
14502
14531
14607
14622
14632
14645
14698
14712
14740
14743
14828
14851
14877
14906
14907
14912
14915
14925
14985
15005
15026
15031
15073
15103
15154
15188
15235
15253
15279
15315
15392
15402
15439
15473
15483
15530
15552
15567
15588
15611
1612
15623
15624
15634
15641
15648
15653
15666
15679
15685
15686
15704
15715
15780
15789
15823
15835
15870
15893
15918
15925
15932
15934
16046
16047
16064
16108
16124
16160
16178
16204
16228
16247
16302
16307
16326
16342
16372
16407
16409
16434
164%
16526
16655
16661
16666
16682
16758
16848
16851
16856
16868
16885
16925
17005
17033
17052
17092
17130
17178
17182
17185
17224
17257
17280
172%
17297
17313
17315
17399
17441
17503
17514
17581
17607
17616
17638
17653
17675
17734
17747
17756
17761
17769
17822
17885
17911
17935
17%8
17995
18010
18021
18049
18068
18081
18105
18130
18139
18151
18159
18166
18186
18205
18208
18220
18282
18321
18344
18354
18358
18370
18430
18484
18502
18553
18558
18568
18598
18605
18637
18713
18725
18757
18765
18801
18829
18831
18875
18887
18897
18921
19045
19104
19144
19152
19163
19168
19244
19252
19286
19332
19393
19417
19460
19507
19520
19535
19549
195%
19635
1%71
19675
19677
19683
19688
19723
19732
19745
19865
19895
19897
19906
1990T
19911
19931
19957
20031
20039
20162
20290
20297
Elke zomervacantie kwam Lily logeeren bij haar
tante, een lange, magere, strenge, maar goedhartigo
dame van acht-en-vijftig jaar.
Tante Mary had een zekere plechtstatigheid om
zich, die afstraalde op alles, waarmee ze in aanra
king kwam. Het heele ^groote huis ademde plechtsta
tigheid uit, de mooi onderhouden, maar stijve tuin,
ja zelfs de bedienden, een dikke keukenmeid, een ka
mermeisje en de trouwe oude bediendo James.
Men zou eigenlijk denken, dat Lily zich doodelijk
moest vervelen, in die omgeving, maar Lily verveeldo
zich nooit. Zo nam tante's plechtstatigheid op den
koop toe, zich troostend met de lekkernijen, het mooie
speelgoed en het prettige leventje, dat zij bij tante
had. Want de oude dame gaf zich altijd veel moeite
haar nichtje te amuseeren.
Zoo werd Lily veertien
jaar en steeds kwam ze
's zomers hij tante.
Het was nu een vlotte,
ondeugende bakvisch,
heel pienter en modern.
Tante knorde over de
lichtzinnigo kleeding en
de coquetterie van het
meisje, over haar vrije
manier van praten en
haar lectuur, ja eigen
lijk over alles. Zo zucht
te, als Lily pertinent
weigerde, handwerken
te maken, maar met dat a! was ze heel goed voor
het meisje en Lily amuseerde zich, als altijd
Toen gebeurde het vreeselijke. Op een dag, dat Lily
op het punt siond, met haar lante uit te gaan en ze
f™eien Sroote gang, wachtten tot James hen'
een shawl had gebracht, dio tante had laten halen
T ïïw,!;''.T.0rgeL^oorbii en spoelde ee" oud deuntje!
Lily floot het zachtjes mee en juist toen tante daar
over een reprimande op de lippen had, verscheen
James boven aan de trap. Hij stond daar een oogen-
bhk plechtig, ais uit hout gesneden, zooals Lilv hem
sinds vele jaren kende. James leek nooit te verande
ren, nooit ouder to worden, nooit uit de plooi te kun-
X^?meni,ED,,0Ch,gebeurde 1,et ongelooflijke, het
afschuwwekkende, dat wat tante Marv bljnu deed
bezwijmen en zelfs Lily met van verbazing openhan
genden mond staren: James zette zich ijlings op de
trapleuning en gleed naar beneden!
Daar stond hij tegenover de oude dame, met een
gezicht, misschien even ontsteld als het hare, terwijl
Lily, bekomen van de eerste verbazing, het uit
proestte. Dit deed tante Mary tot zichzelf komen.
Ze nam de shawl aan en zei op een toon, die een
ijsbeer zou hebben doen rillen: James, je bent ont
slagen. Op den eersten kun je vertrekken."
James opende zijn mond, als om iets te zeggen,
maar hij was nu weer geheel de houten, vormelijke,
stijve knecht en hij maakte enkel een onderdanige
buiging.
Natuurlijk was Lily vervuld van het hevig gebeu
ren. Ze liet den stroom van verontwaardigde woor
den, die tante uitte, zoodra ze weer spreken kon, over
zich heen gaan en liep er over te piekeren, wat Ja
mes in 's hemels naam kon hebben bezield. Zoo
nieuwsgierig was ze, dat ze 's avonds een gesprek be
gon met de dikke keukenmeid, die huilde, want ze
had een zwak hart voor James.
De keukenmeid vertelde, dat James zelf wel een
uur lang als versteend was geweest van ontzetting en
verbazing over zichzelf. Toen was er ineens een licht
in hem opgegaan. Hij had zich herinnerd, dat er juist
een orgel speelde voor de deur, toen het gebeurde en
dat orgel speelde een wijsje dat juffrouw Lily zacht
jes meefloot. Toen ik dat hoorde, had ik opeens zoo'n
raar gevoel, had James verteld. „En nau herinner
ik me, dat mn' broertjes en ik vroeger altijd dat wijsje
floten als we de trapleuning afgleden, beurt om beurt,
wie 't vlugste was."
Lily vertelde het verhaal tegen tante, maar tant'1
snoof verachtelijk en mompelde: Nonsens wijsje!
Ik moet geen halve dwazen in mijn huis hebben!
Trapleuningen afglijden en voor mijn oogen!
Wie weet wat hij nog doet als ik het niet zie! Wijs
je hu".
Lily zag met spijt aankomen, dat oude James wer
kelijk zou moeten verdwijnen, na zoovele jaren van
trouwen dienst. In die dingen placht tante halsstar
rig to zijn als een muilezel. En het oude huis zonder
James kwam Lily voor niet meer hetzelfde tc kunnen
zijn.
Eenige dagen na het opzienbarend gebeuren be
zocht Lily haar grootmoedeiwat altijd een heel
feest voor haar was, want de oude grootmama was
even gemoedelijk en gezellig, als tante stijf en vorme
lijk was.
Lily deed het verhaal "en grootmama zuchtte. „Ja,
als ik Mary zoo zie, dan kan ik me maar nooit voor
stellen, dat ze toch eens ook een vroolijk, klein meisje
is geweest, dat dol was op spelletjes, zooals ik dio
altijd verzon voor haar. Er was er een. dat ik altijd
weer met haar moest doen. Dat heette poes en muis
spel. Zij was de poes en ik de muis. Dat ging zoo:
eerst kwam de muis uit een hol gekropen. Ik zei dan:
een muis kwam tc voorschijn uit zijn holletje. En dan
deed ik de muis na en zei: piep!" Dan zei ik verder:
Maar ze had nog geen drie pasjes gedaan, of daar
kwam een groote poes de kamer binnen. Als Mary
dat hoorde, zetto ze 'n hoogen rug en kwam met slui
pende passen binnen, terwijl ze zei: „Miauw, Miauw!"
Dan zei ik: Poes neemt een sprong en hap!
Altijd moest ik dat weer opnieuw doen en als ik
dan zei: „Poes neemt een sprong, hap, dan sprong
ze op een denkbeeldige muis toe en riep: „Miauw,
dat hooren en zien verging! En een pret als zc daar
mee had! Ja. 't is een onnoozel spelletje, maar ze
was nog erg klein, moet je denken."
Lily's oogen toonden een interesse, die niet geheel
in overeenstemming scheen met liet onderwerp.
„Grappig is dat", zei ze nadenkend, „deed U dat
spelletje véél met tante?" „Ja, honderden malen! En
altijd moest het precies zoo gaan, want als ik niet
woordelijk zei: Eerst kwam de muis uit een hol ge
kropen, dan verbeterde ze me dadelijk."
„Lily", zei tante, eenige dagen later, „ga je mee
naar Mevrouw Longsdale? Kleine Ethel heeft naar je
gevraagd."
Het was een van de twistpunten tusschen tante en
Lily, dat tante Ethel zoo'n echt vriendinnetje vond
voor Lily en deze het daarmee niet eens was. Want
Ethel was een toonbeeld van deugd, breide sokken en
haakte kleedjes en las nooit heimelijk romannetjes en
gebruikte geen jongenswoorden etc. Onnoodig to ver
melden, dat Lily haar verafschuwde en minachtte.
Des te verbaasder was tante over de gewilligheid
waarmee ze bereid was, met tante mee te gaan. En
nog nooit was Lily zoo beminnelijk geweest tegen dat
„kind met de vooruitstekende tanden", zooals ze haar
altijd smalend noemde. Tante, zoowel als de, zoo
mogelijk nog keuriger, stijver en voi-lelijker dan
tante zijnde mevrouw Longsdale en haar alle beschrij
ving te buiten gaande zoo stijve schoonmoeder, con
stateerden het met welgevallige glimlachjes. Lily
was in druk gesprek in een hoekje van de stijf-deftige
kamer en op een gegeven moment luisterden de drie
dames onwillekeurig toe, terwijl ze de dom-starende
Ethel iets vertelde. Lily zag het met een snel, zijde
lings blikje en tot verbazing van Ethel veranderde
zc opeens van onderwerp. I-Iaar helle stemmetje zei
langzaam en duidelijk: „Een muis kwam te voor
schijn uit z'n holletje." „Zc vertelt Ethel een sprookje
fluisterde mevrouw Longsdale. „Hoe innig!"
„Maar begon Ethel. Lily doorboorde haar
met een woedenden blik en ging dan duidelijk en
langzaam verder: „Maar zc had nog geen drie pas
sen gedaan, of daar kwam een groote poes de kamer
binnen." Ze accentueerde de woorden, zooals groot
mama het had gedaan en liet haar stem zooveel mo
gelijk klinken als die van een oude vrouw. Tante
Mary's gezicht nam een vreemde nadenkende uitdruk
king aan, haar oogen kregen iets droomerigs. In de
doodsche stilte, vol van aandachtig luisteren, sprak
Lily verder: „Poes neemt een sprong en hap!"
Het was of men de oude grootmama hoorde. En
toen gebeurde het. Tante Mary stond plotseling op,
kromde haar rug, klauwde haar handen, nam een
sprong die bijna het leven kostte aan een tafeltje vol
bibelots en schreeuwde oorverscheurend:
„Miauauauauauw!
De paniek is onbeschrijfelijk, die daarop ontstond.
Mevrouw Longsdale slaakte een kreetje, de oude
schoonmama kreeg iets als een flauwte, Ethel begon
te huilen, Lily schaterde en tante stond als ver
steend, met precies dezelfde uitdrukking van ver
baasde ontzetting op het gezicht, die James had ge
had.
Toen de eerste consternatie wat bedaard was, sta
melde mevrouw Longsdale: „Beste vriendin, ga toch
zitten wil je een glas water? Het is de warmte
natuurlijk het is de warmte!"
Tante Mary ging zitten, ontzet.
„Hoe kon ik zooiets doen hoe kon ik Lily
wat was dat. voor een verhaal?" „Het is een spelletje,
waar grootmama me van verteld heeft, laatst", ant
woordde Lily met een onschuldig gezichtje.
Tante greep naar het hoofd. „Daar gaat mij een
licht op. Lieve hemel, ja, dat oude spelletje hoe
is het mogelijk, dat na zooveel jaar onbegrij
pelijk mysterieus
Ze ging kort daarop weg en niet geheel zortder
een gevoel van verlichting op te wekken bij mevrouw
Longsdale en haar schoonmoeder, die sindsdien al
tijd fluisterden, als tante Mary's naam genoemd werd,
..Een lieve vrouw, maar treurig erg treu
rig soms ,En dan maakten zo een veelbe-
teekenende geste.
Tante was erg stil op den terugweg. Maar 's avonds
belde ze om James, die verscheen, plechtstatiger dan
ooit. En even plechtstatig deelde tante hem mee: Ja
mes. toen je mc die eh zonderlinge houding
trachtte te verklaren, vond ik dio verklaring non
sens maar ch bij nader overleggen geloof ik
oh dat het toch wel mogelijk is en eh
verzoek ik je mijn overhaast besluit te willen verge
ten."
James boog en mompelde een paar woorden van
dank. Het. bleef hem ten eeuwigen da-go een raadsel,
wat de oude dame van opinie deed veranderen.
En Lily, als een slim, klein meisje lachte alleen ge
heimzinnig en zweeg.
W1LL1AM G. BERNETT.