De vreeselijke daad VARIA. Plantenziektenkundige vraagstukken. Staatsloterij. Kort verhaal De Rockefellers zijn afstammelingen van de Plantagenets. DE LEVENSGESCHIEDENIS VAN DEN RIJKSTEN MAN TER WERELD. HIJ SCHONK 500.000.000 DOLLARS WEG. ..Het geld werd mij door God gegeven," zei John Davlson Rockefeller, 's werelds grootste multimilllon- nalr, in het eerste Interview, dat hij een journalist toestond. Vóór dien tijd was hij den meest ongenaak- baren mensch op aarde geweest. Een oester was bij hem vergeleken gemakkelijk toegankelijk. Men liad hem gescholden voor „anaconda" en voor „octopus" en nog heel wat andere onplezierige namen; hij vond het echter wenschelljk zichzelf te rechtvaardigen en daar om zei hij: „God heeft mij het geld gegeven." Was Rockefeller een veinzaard, een huichelaar? De theorie, dat hij geen ..geveinsde" maar reeds van af zijn Jeugd werkelijk „religieus" was. wordt door John T. Flynn in een nieuw boek. getiteld „Gods Goud" ontwikkeld. Dit boek vertelt de verbazende, wonderbaarlijke geschiedenis van Rockefellers verhef fing uit armoede tot ondankbaren rijkdom. Rockefeller. die in Juni van dit jaar zijn vijf en negentigste jaar Is ingetreden, heeft meer dan een half milllard dollars weggeschonken, afgeworpen door de Standard Oil Company. ROCKEFELLER. Hij begon al met geld weg te geven voordat hij nog eenlg salaris ontvangen had uit zijn eerste betrek kink je op een kantoor te Cleveland (Ohio), toen hij zestien jaar oud was. - Waar kwam Rockefellers durf en genie vandaan? Een genealogist heeft zijn geslacht nagegaan tot de Plantagenets en vond, dat hij onder zijn voorzaten zestien Engelsche koningen, een koning van Schot land, een koning van Frankrijk en eèn Duitsche kei zer telde. De geslachtsnaam Rockefeller wordt gezegd een ver bastering te zijn van „Roquefeuille", den naam van een beroemde familie in Languedoc, in het Zuiden van Frankrijk, duizend jaar geleden. Later werden de Roquefeuilles, die tot de Hugeno ten behoorden uit Frankrijk verdreven en vestigden zich te Sagendorf in Duitschland. waar de naam ver- duitscht werd tot Rockefeller. De molen van Johan Peter Rockefeller, die in 1792 naar Amerika emigreer de, bestaat vandaag den dag nog. Kort voor hij zestien zou worden, begon John D. naar een baantje om te zien. Hoeveel teleurstelling hij daarbij ook ondervond, zijn courage begaf hem niet. Eindelijk, op den 26sten September van het jaar 1855 een dag die elk jaar gevierd wordt door de Rocke- feller-Familie-Associatie (waarvan John D. géén lid Is) veroverde hij zijn eerste betrekking als assis tent- boekhouder In het kantoor van een commlssion- nair in landbouwproducten. Over salaris werd niet ge sproken. Deze man, die meer geld maakte dan eenlg ander man vóór of na hem, aanvaardde zijn eerste betrekking zonder eerst te vragen hoeveel zijn salaris zou bedragen. Hij werkte drie maanden alvorens er over geld gesproken werd. Toen kreeg hij vijftig dollar in een ronde som, zijnde 24 weken salaris ad 3Vs dol lar per week, en werd hem gezegd, dat zijn bezoldi ging 25 dollar per maand zou bedragen. In de eerste vier maanden besteedde John D. 9 dol lar voor kleeren en gaf 5M dollar aan de kerkcollee- te en weldadigheid, maar hij bazuinde het niet van de daken der huizen! Hij noteerde het alleen maar in zijn zakboekje. Hij was toen heelemaal zestien jaar oud. Was dat allemaal huichelarij? En sedert is hij onafgebroken blijven doorgaan met geld weg te geven, wat voor Rockefeller heel iets anders beteekent dan geld weg te smijten. Jaren later, toen hij millionnair was. en toen hij werd uitge kreten als des werelds grootste, de boosaardigste mo nopolist en de „wreedste ollewolf', gaf hij voor de zending 100.000 dollars. Predikanten protesteerden ge weldig tegen het aannemen van zijn „bezoedeld geld". En te midden en ten spijt van al dat kabaal, waaraan geheel Amerika deelnam, schonk John D. tien milli- oen dollar aan het onderwijs. „Gedurende veertig jaar", wordt gezegd, „van 1872 tot 1914, was de naam van John D. Rockefeller de meest verafschuwde in de Vereenigde Staten, een naam die vereenzelvigd was met hebzucht, roofzucht, schijnheiligheid en corruptie." Thans neemt een aureool de plaats van de horens in. Roosevelt kent veel talen. De president der V. S. beschikt over een talenkennis, waarop slechts weinige menschen zich kunnen beroe men. Bij de besprekingen met Herriot bleek, dat hij zeer vloeiend Fransch sprak. Toen dr. Luther hem als Duitsch gezant zijn geloofsbrieven overhandigde, on derhield Roosevelt zich met hem in correct Duitsch. En toen hij onlangs generaal Balbo in gehoor ont ving. was deze zeer verrast, toen de president hem in vloeiend Itallaansch welkom heette. ^Het Amerikaansche blad, waaraan wij deze bijzon derheden ontleenen, vertelt verder. dat Roosevelt slechts eenmaal groote moeite heeft gehad om zich met zijn bezoeker te onderhouden en wel bij de gele genheid van het bezoek van den Engelschen minister president MacDonald. Deze Brit spreekt het Engelsch met een Schotschen tongval, waardoor het voor een Amerikaan vrijwel onverstaanbaar wordt. Maar ook 't Amerikaansche Engelsch is gewoonlijk geen juweeltje van zuiverheid van taal en uitspraak. De voornaamste reden echter, waarom Roosevelt en MacDonald elkan der niet konden verstaan, was waarschijnlijk meer van zakelijken dan van taalkundigen aard. Het vaderland van den Aardappel. HET EILAND MOCHA AAN DE KUST VAN CHILI. Op omstreeks 30 KM. van Araucania aan de kust van Chili, ligt het eiland Mocha, het vaderland van den aardappel. Hier was het dus, dat de vermaarde en gevreesde Engelsche kaperkapitein Drake de plant ontdekte, die eenmaal zulk een voorname rol in alle landen ter wereld zou gaan spelen. Dat men aanvan kelijk in Europa bij vergissing het loof opdiende in plaats van den kruimigen aardappelknol met alle ge volgen van dien, kon de dappere kaperkapitein niet helpen. Ook hij wist niet beter. Ondanks het feit dat Mocha betrekkelijk dicht bij de kust is gelegen, wordt het maar zelden bezocht. De Mapuche-Indianen, die de kuststreek bewonen, durven 't eiland niet te naderen, omdat zij 't wegens den rijken plantengroei voor het Indianenparadijs houden, waar derhalve de afgestorvenen huizen. In werkelijkheid is het eiland heelemaal geen para dijs, want er wonen eenige blanke families, die nooit naar het vasteland oversteken en die tengevolge van voortdurende onderlinge huwelijken sterk ontaard zijn. In de 16de eeuw moet het eiland echter veel dichter bevolkt geweest zijn, want Mocha was destijds het hoofdkwartier van sir Francus Drake, Cavendish en andere Engelsche zeeroovers, die in samenwerking met de inboorlingen den Spaanschen veroveraars zoo veel mogelijk nadeel toebrachten. Onlangs is er onder leiding van prof. Schneider van het museum te Conception in Chili een expeditie heen geweest, om te zoeken naar overblijfselen uit den zeerooverstijd. Daarnaast is de aardkundige gesteldheid van den bodem van het eiland onderzocht; ook heeft men gezocht naar sporen van de sinds lang uitge storven oorspronkelijke eilandbevolking, ten einde haar aard en eigenschappen te kunnen vaststellen. Te midden van den dichten plantengroei heeft men talrijke sporen van Drake en zijn mannen ontdekt Men vond een aantal wapens, waaronder een Engelsch kanon, dat Drake, die eens door de inboorlingen werd verraden, op het eiland tijdens de vlucht moest ach terlaten en dat mogelijkerwijze afkomstig is van zijn beroemd kaperschip „Golden Hand". Verder werden onder leiding van prof. Schneider in totaal zes begraafplaatsen der oude eilandbewoners blootgelegd en uit de aangetroffen voorwerpen in de graven is gebleken, dat de oerbewoners geen Indianen, maar Zuidzee-bewoners van het meIano-polynes:9che ras zijn geweest. Hierdoor wordt de theorie van den ethnoloog Rivet, dat de Zuidzee-volkeren deelen van Zuid-Amerika hebben bewoond, bevestigd. Tijdens de expeditie deed prof. Schneider eveneens een zeer geologische ontdekking. In een bocht van het eiland ontdekte hij een nog in werking zijnden vulkaan. Deze ontdekking maakte de meening van het aard bevingsstation in Santiago waar, volgens welke het middelpunt van de veelvuldig voorkomende aardbe vingen langs de Cbileensche kust in de omgeving van Mocha moest liggen. Het eiland zelf rust op een vul- kanischen bodem, en de metingen die Schneider heeft gedaan, hebben bewezen, dat het eiland sedert de tientallen jaren geleden gedane opmetingen een aan zienlijk stuk boven den zeespiegel is verrezen. Deze vergrooting zal het eiland op den duur even wel slecht bekomen, want de zandduinen aan het strand dringen steeds dieper het oerwoud van Mocha binnen, zoodat eens de tijd zal komen, dat dientenge volge de geheele fraaie plantengroei zal zijn vernietigd. Wat menigeen niet weet. De zendingslokalen der missionarissen in Groenland worden in den winter, zelfs bij de felste koude niet verwarmd. Dit doen de Groenlanders, met de hun eigen warme uitwaseming, zelf, en wel in zulke mate, dat de in het vergaderlokaal aanwezige Europeanen, tengevolge van de hitte en den reuk, het daarin niet lang kunnen volhouden. In China is het meest gewaardeerde geschenk, dat een zoon zijn vader geven kan, een doodkist. Het oudste Chineesche nieuwsblad, dat dagelijks in de stad Peiping reeds gelurende 1022 jaar verschijnt, heet te „Khing Po." Tengevolge van een meer intensieve inspectie van de te exporteeren bloembollen, in dit geval de tul penbollen, is de laatste jaren de aandacht geves tigd geworden op een verschijnsel bij de tulpen, dat we zouden willen noemen „het gedeeltelijk vleezig blijven van de buitenste bolschubben. Omdat we echter de hulp in willen roepen van die genen, die dit verschijnsel bij hun tulpen ontmoe ten, zullen we trachten, een bruikbare beschrijving ervan te geven. Zooals bekend is een rijpe tulpenbol licht- tot don kerbruin van kleur en in dat geval omgeven door een dunne opperhuid, die men schub pleegt te noe men. Deze huid gaat, naar bekend is, gemakkelijk door verschillende oorzaken barsten b.v. door een sterken groei of ook wel door tocht. Onder die gebar sten huid ziet men dan een wit bolweefsel, dat be staat uit wat men vleezige rokken pleegt te noemen. In ons geval nu, in dit abnormale geval dus, heb ben we te doen met tulpenbollen die slechts ten deele bruin geworden zijn; een klein gedeelte, veelal slechts een vijfde deel van de geheele oppervlakte van de bol, is wit gebleven en da! witte deel is ook niet schubbig geworden, maar dik en vleezig ge bleven. Dit nu zou slechts van plantkundig belang zijn, ware het niet, dat bollen, die slechts ten deele bruin geworden zijn, op het wit gebleven deel gemakkelijk verschillende schimmels tot ontwikkeling brengen. De bollen worden daar ter plaatse dus grmakkelijk huidziek. Voor export zijn zulke bollen, vooral als het percentage aan den hoogen kant is, dus niet ge schikt, want, exportbollen moeten het kunnen ver dragen, eenigen tijd afgesloten in een kisi een groo te reis te maken Bovendien zou men het. nog een schoonheidsgobrek kunnen noemen En vooral-don laatsten tijd wil het oog ook wat hebben. Ter verduidelijking dieno nog, dat tusschen het dikke, vleezige deel van den bol en het dunne, vlie zige deel zich veelal een klein, met de vingers voel baar walletje bevindt. Wat de oorzaak is van het gedeeltleijk vleezig blijven van dergelijke bollen is nog niet met zekerheid bekend er hier willen wij ook niet in gissingen treden. Juist in verband met dat onderzoek zouden de bollenkweekers goed doen, uit te zien naar dergelij ke exemplaren en ondergetcekende zou gaarne veel van die bollen ontvangen. De porto behoeft geen bezwaar te zijn, want, als men even schrijft zal ondergnteekende wel zorgen, dat de mogelijkheid geopend wordt, dat kosteloos te doen. Aangezien het verschijnsel zich wel voornamelijk vertoont op de zwaardere gronden, is het vooral een belang van de streek dat een oplossing gezocht wordt voor dit vraagstuk. De Ambtenaar bij den Plantenziekten- kundigen Dienst, VAN HERWIJNEN. St. Pancras. Trekking van Dinsdag 5 September. 4e klasse 2e lijst No. 2406 f 2000. No. 13627 f 1500. Nos. 13546 19307 en 19754 ieder f 1000. Nos. 8670 13388 en 14544 leder f 400. Nos. 5415 en 10130 ieder t 200. Nos. 3345 4322 6567 7583 14280 18165 en 18846 ieder f 100. Prijzen van f 65. 41 64 65 102 174 300 312 413 424 449 466 540 542 545 570 620 694 731 755 774 776 790 801 802 839 850 864 908 946 954 974 981 1101 1125 1147 11% 1207 1219 1247 1250 1268 1280 1283 1386 1457 1509 1511 1580 1630 1640 1678 1695 16% 1726 1731 1768 1813 1849 1881 1910 1933 1944 1989 2015 2045 2057 2088 2137 2181 2197 2232 2283 2305 2312 2336 2370 2373 2379 2407 2409 2412 2426 2482 2488 2497 2527 2545 2576 2661 2767 2772 2780 2806 2812 2814 2878 2921 2979 3010 3088 3103 3203 3212 3254 3266 3271 3279 3290 3335 3361 3390 3456 3460 3468 3497 3512 3557 3602 3681 3682 3684 3721 3747 3748 3749 3765 3873 3894 3957 3976 4024 4062 4078 4142 4199 4219 4275 4285 4296 4297 4331 4335 4337 4400 4415 4419 4425 4439 4448 4451 4472 4474 4496 4501 4505 4508 4512 4530 4541 4568 4607 4618 4636 4665 4687 4730 4752 4794 4815 4829 4876 4909 4945 5017. 5037 5105 5165 5222 5268 5322 5323 5327 5341 5355 5374 5419 5455 5469 5495 5528 5562 5620 5621 5626 5703 5795 5798 5849 5963 5981 6012 6208 6251 6288 6301 6303 6305 6332 6342 6350 6421 6456 6495 6496 6497 6529 6541 6589 6635 6666 6749 6765 6813 68% 6901 6926 6965 69% 7011 7073 7149 7171 7270 7293 7303 7314 7326 7354 7452 7458 7524 7538 7558 7560 7588 7593 7609 7717 7763 7774 7781 7812 7869 7877 7919 7959 7979 7986 8037 8054 8074 8100 8138 8146 8150 «175 8225 8230 8233 8266 8269 8287 8330 8346 8350 8358 8378 8383 8386 8397 8454 8466 8471 8483 8492 8582 8613 8639 8642 8671 8677 8730 8748 8757 8764 8805 8857 8894 8919 8934 8%2 9034 9070 9113 9213 9231 9237 9244 9296 9300 9302 9340 9401 9412 9456 9483 9491 9513 9542 9545 9647 9650 9681 9683 9743 9754 9757 9778 9784 9835 9839 9848 10030 10121 10209 10220 10228 10271 10282 10381 10470 10477 10490 10521 10552 10560 10569 10602 1%75 10682 10728 10752 10753 10783 10793 10816 10837 10883 10895 10992 11014 11033 11046 11073 11080 11111 11161 11172 11233 11270 11273 11289 11293 11297 113% 11317 11350 11391 11444 11469 11517 11540 11574 11575 11606 11609 11667 11757 11758 11761 11771 11775 11777 11785 11793 11873 11894 11901 11925 11932 11976 11988 11992 11993 12007 12126 12176 12183 12259 12262 12274 12282 12287 12307 12328 12331 12334 12355 12357 12361 12387 12419 12422 12441 12501 12521 12528 12539 12542 12605 12624 12648 12674 12713 12752 12769 12802 12849 12877 12896 12948 12978 13036 13062 13091 13092 13093 13095 13118 13228 13244 13261 13289 13290 13301 13365 13391 13393 13404 13417 13453 13474 13508 13531 13537 13564 13629 13636 13648 13659 13660 13667 136% 13768 13785 13830 13839 13851 13854 13856 13908 13952 14012 14029 14147 14157 14163 14177 14186 14233 14253 14260 14298 14305 14320 14326 14387 14388 14430 14448 14468 14502 14531 14607 14622 14632 14645 14698 14712 14740 14743 14828 14851 14877 14906 14907 14912 14915 14925 14985 15005 15026 15031 15073 15103 15154 15188 15235 15253 15279 15315 15392 15402 15439 15473 15483 15530 15552 15567 15588 15611 1612 15623 15624 15634 15641 15648 15653 15666 15679 15685 15686 15704 15715 15780 15789 15823 15835 15870 15893 15918 15925 15932 15934 16046 16047 16064 16108 16124 16160 16178 16204 16228 16247 16302 16307 16326 16342 16372 16407 16409 16434 164% 16526 16655 16661 16666 16682 16758 16848 16851 16856 16868 16885 16925 17005 17033 17052 17092 17130 17178 17182 17185 17224 17257 17280 172% 17297 17313 17315 17399 17441 17503 17514 17581 17607 17616 17638 17653 17675 17734 17747 17756 17761 17769 17822 17885 17911 17935 17%8 17995 18010 18021 18049 18068 18081 18105 18130 18139 18151 18159 18166 18186 18205 18208 18220 18282 18321 18344 18354 18358 18370 18430 18484 18502 18553 18558 18568 18598 18605 18637 18713 18725 18757 18765 18801 18829 18831 18875 18887 18897 18921 19045 19104 19144 19152 19163 19168 19244 19252 19286 19332 19393 19417 19460 19507 19520 19535 19549 195% 19635 1%71 19675 19677 19683 19688 19723 19732 19745 19865 19895 19897 19906 1990T 19911 19931 19957 20031 20039 20162 20290 20297 Elke zomervacantie kwam Lily logeeren bij haar tante, een lange, magere, strenge, maar goedhartigo dame van acht-en-vijftig jaar. Tante Mary had een zekere plechtstatigheid om zich, die afstraalde op alles, waarmee ze in aanra king kwam. Het heele ^groote huis ademde plechtsta tigheid uit, de mooi onderhouden, maar stijve tuin, ja zelfs de bedienden, een dikke keukenmeid, een ka mermeisje en de trouwe oude bediendo James. Men zou eigenlijk denken, dat Lily zich doodelijk moest vervelen, in die omgeving, maar Lily verveeldo zich nooit. Zo nam tante's plechtstatigheid op den koop toe, zich troostend met de lekkernijen, het mooie speelgoed en het prettige leventje, dat zij bij tante had. Want de oude dame gaf zich altijd veel moeite haar nichtje te amuseeren. Zoo werd Lily veertien jaar en steeds kwam ze 's zomers hij tante. Het was nu een vlotte, ondeugende bakvisch, heel pienter en modern. Tante knorde over de lichtzinnigo kleeding en de coquetterie van het meisje, over haar vrije manier van praten en haar lectuur, ja eigen lijk over alles. Zo zucht te, als Lily pertinent weigerde, handwerken te maken, maar met dat a! was ze heel goed voor het meisje en Lily amuseerde zich, als altijd Toen gebeurde het vreeselijke. Op een dag, dat Lily op het punt siond, met haar lante uit te gaan en ze f™eien Sroote gang, wachtten tot James hen' een shawl had gebracht, dio tante had laten halen T ïïw,!;''.T.0rgeL^oorbii en spoelde ee" oud deuntje! Lily floot het zachtjes mee en juist toen tante daar over een reprimande op de lippen had, verscheen James boven aan de trap. Hij stond daar een oogen- bhk plechtig, ais uit hout gesneden, zooals Lilv hem sinds vele jaren kende. James leek nooit te verande ren, nooit ouder to worden, nooit uit de plooi te kun- X^?meni,ED,,0Ch,gebeurde 1,et ongelooflijke, het afschuwwekkende, dat wat tante Marv bljnu deed bezwijmen en zelfs Lily met van verbazing openhan genden mond staren: James zette zich ijlings op de trapleuning en gleed naar beneden! Daar stond hij tegenover de oude dame, met een gezicht, misschien even ontsteld als het hare, terwijl Lily, bekomen van de eerste verbazing, het uit proestte. Dit deed tante Mary tot zichzelf komen. Ze nam de shawl aan en zei op een toon, die een ijsbeer zou hebben doen rillen: James, je bent ont slagen. Op den eersten kun je vertrekken." James opende zijn mond, als om iets te zeggen, maar hij was nu weer geheel de houten, vormelijke, stijve knecht en hij maakte enkel een onderdanige buiging. Natuurlijk was Lily vervuld van het hevig gebeu ren. Ze liet den stroom van verontwaardigde woor den, die tante uitte, zoodra ze weer spreken kon, over zich heen gaan en liep er over te piekeren, wat Ja mes in 's hemels naam kon hebben bezield. Zoo nieuwsgierig was ze, dat ze 's avonds een gesprek be gon met de dikke keukenmeid, die huilde, want ze had een zwak hart voor James. De keukenmeid vertelde, dat James zelf wel een uur lang als versteend was geweest van ontzetting en verbazing over zichzelf. Toen was er ineens een licht in hem opgegaan. Hij had zich herinnerd, dat er juist een orgel speelde voor de deur, toen het gebeurde en dat orgel speelde een wijsje dat juffrouw Lily zacht jes meefloot. Toen ik dat hoorde, had ik opeens zoo'n raar gevoel, had James verteld. „En nau herinner ik me, dat mn' broertjes en ik vroeger altijd dat wijsje floten als we de trapleuning afgleden, beurt om beurt, wie 't vlugste was." Lily vertelde het verhaal tegen tante, maar tant'1 snoof verachtelijk en mompelde: Nonsens wijsje! Ik moet geen halve dwazen in mijn huis hebben! Trapleuningen afglijden en voor mijn oogen! Wie weet wat hij nog doet als ik het niet zie! Wijs je hu". Lily zag met spijt aankomen, dat oude James wer kelijk zou moeten verdwijnen, na zoovele jaren van trouwen dienst. In die dingen placht tante halsstar rig to zijn als een muilezel. En het oude huis zonder James kwam Lily voor niet meer hetzelfde tc kunnen zijn. Eenige dagen na het opzienbarend gebeuren be zocht Lily haar grootmoedeiwat altijd een heel feest voor haar was, want de oude grootmama was even gemoedelijk en gezellig, als tante stijf en vorme lijk was. Lily deed het verhaal "en grootmama zuchtte. „Ja, als ik Mary zoo zie, dan kan ik me maar nooit voor stellen, dat ze toch eens ook een vroolijk, klein meisje is geweest, dat dol was op spelletjes, zooals ik dio altijd verzon voor haar. Er was er een. dat ik altijd weer met haar moest doen. Dat heette poes en muis spel. Zij was de poes en ik de muis. Dat ging zoo: eerst kwam de muis uit een hol gekropen. Ik zei dan: een muis kwam tc voorschijn uit zijn holletje. En dan deed ik de muis na en zei: piep!" Dan zei ik verder: Maar ze had nog geen drie pasjes gedaan, of daar kwam een groote poes de kamer binnen. Als Mary dat hoorde, zetto ze 'n hoogen rug en kwam met slui pende passen binnen, terwijl ze zei: „Miauw, Miauw!" Dan zei ik: Poes neemt een sprong en hap! Altijd moest ik dat weer opnieuw doen en als ik dan zei: „Poes neemt een sprong, hap, dan sprong ze op een denkbeeldige muis toe en riep: „Miauw, dat hooren en zien verging! En een pret als zc daar mee had! Ja. 't is een onnoozel spelletje, maar ze was nog erg klein, moet je denken." Lily's oogen toonden een interesse, die niet geheel in overeenstemming scheen met liet onderwerp. „Grappig is dat", zei ze nadenkend, „deed U dat spelletje véél met tante?" „Ja, honderden malen! En altijd moest het precies zoo gaan, want als ik niet woordelijk zei: Eerst kwam de muis uit een hol ge kropen, dan verbeterde ze me dadelijk." „Lily", zei tante, eenige dagen later, „ga je mee naar Mevrouw Longsdale? Kleine Ethel heeft naar je gevraagd." Het was een van de twistpunten tusschen tante en Lily, dat tante Ethel zoo'n echt vriendinnetje vond voor Lily en deze het daarmee niet eens was. Want Ethel was een toonbeeld van deugd, breide sokken en haakte kleedjes en las nooit heimelijk romannetjes en gebruikte geen jongenswoorden etc. Onnoodig to ver melden, dat Lily haar verafschuwde en minachtte. Des te verbaasder was tante over de gewilligheid waarmee ze bereid was, met tante mee te gaan. En nog nooit was Lily zoo beminnelijk geweest tegen dat „kind met de vooruitstekende tanden", zooals ze haar altijd smalend noemde. Tante, zoowel als de, zoo mogelijk nog keuriger, stijver en voi-lelijker dan tante zijnde mevrouw Longsdale en haar alle beschrij ving te buiten gaande zoo stijve schoonmoeder, con stateerden het met welgevallige glimlachjes. Lily was in druk gesprek in een hoekje van de stijf-deftige kamer en op een gegeven moment luisterden de drie dames onwillekeurig toe, terwijl ze de dom-starende Ethel iets vertelde. Lily zag het met een snel, zijde lings blikje en tot verbazing van Ethel veranderde zc opeens van onderwerp. I-Iaar helle stemmetje zei langzaam en duidelijk: „Een muis kwam te voor schijn uit z'n holletje." „Zc vertelt Ethel een sprookje fluisterde mevrouw Longsdale. „Hoe innig!" „Maar begon Ethel. Lily doorboorde haar met een woedenden blik en ging dan duidelijk en langzaam verder: „Maar zc had nog geen drie pas sen gedaan, of daar kwam een groote poes de kamer binnen." Ze accentueerde de woorden, zooals groot mama het had gedaan en liet haar stem zooveel mo gelijk klinken als die van een oude vrouw. Tante Mary's gezicht nam een vreemde nadenkende uitdruk king aan, haar oogen kregen iets droomerigs. In de doodsche stilte, vol van aandachtig luisteren, sprak Lily verder: „Poes neemt een sprong en hap!" Het was of men de oude grootmama hoorde. En toen gebeurde het. Tante Mary stond plotseling op, kromde haar rug, klauwde haar handen, nam een sprong die bijna het leven kostte aan een tafeltje vol bibelots en schreeuwde oorverscheurend: „Miauauauauauw! De paniek is onbeschrijfelijk, die daarop ontstond. Mevrouw Longsdale slaakte een kreetje, de oude schoonmama kreeg iets als een flauwte, Ethel begon te huilen, Lily schaterde en tante stond als ver steend, met precies dezelfde uitdrukking van ver baasde ontzetting op het gezicht, die James had ge had. Toen de eerste consternatie wat bedaard was, sta melde mevrouw Longsdale: „Beste vriendin, ga toch zitten wil je een glas water? Het is de warmte natuurlijk het is de warmte!" Tante Mary ging zitten, ontzet. „Hoe kon ik zooiets doen hoe kon ik Lily wat was dat. voor een verhaal?" „Het is een spelletje, waar grootmama me van verteld heeft, laatst", ant woordde Lily met een onschuldig gezichtje. Tante greep naar het hoofd. „Daar gaat mij een licht op. Lieve hemel, ja, dat oude spelletje hoe is het mogelijk, dat na zooveel jaar onbegrij pelijk mysterieus Ze ging kort daarop weg en niet geheel zortder een gevoel van verlichting op te wekken bij mevrouw Longsdale en haar schoonmoeder, die sindsdien al tijd fluisterden, als tante Mary's naam genoemd werd, ..Een lieve vrouw, maar treurig erg treu rig soms ,En dan maakten zo een veelbe- teekenende geste. Tante was erg stil op den terugweg. Maar 's avonds belde ze om James, die verscheen, plechtstatiger dan ooit. En even plechtstatig deelde tante hem mee: Ja mes. toen je mc die eh zonderlinge houding trachtte te verklaren, vond ik dio verklaring non sens maar ch bij nader overleggen geloof ik oh dat het toch wel mogelijk is en eh verzoek ik je mijn overhaast besluit te willen verge ten." James boog en mompelde een paar woorden van dank. Het. bleef hem ten eeuwigen da-go een raadsel, wat de oude dame van opinie deed veranderen. En Lily, als een slim, klein meisje lachte alleen ge heimzinnig en zweeg. W1LL1AM G. BERNETT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1933 | | pagina 7