IiibhI
.11 iiil
npj r
LKMAARSCHE m
CAUSERIE
NIEUWE N1EDORP
TAN OEN DIJK
i UlT DE O M GEVING
Bloembollenveiiinsfsver. West-Friesland
te Bovenkarspel.
a i
«»i
Pecunia non olet! Nachtelijk
kanongebulder in den Grootgort-
buikenburger Hout. Geen inval
van de moscovische roode troepen,
maar uitbarsting van overmatige
Oranje-liebe. - Aangename verras
sing voor ziekenhuispatiënten en
ouden van dagen. Hoe de Ko
ningin over een dergelijke hulde
betuiging zou denken.
Feestvierende toehoordaren!
Het jaarlijksche kermisfestijn tot heil de« Grootgort-
buikenburger gemeenteontvangers, die ettelijke dulzen-
de pegels uit dit zondig vermaak en verderf der zielen
in het laad je pikt onder het wonderschoons motto:
Pecunia non olet (geld. stinkt niet), behoort weer tot
het verleden. De reuk van oliebollen en vette paling is
langzamerhand weer opgetrokken. De inhoud van net
geslachte spaarvarken ia foetsie en overgegaan in de
zakken van de ondernemers der diverse vermakelijk
heden. die de eer genoten in den smaak van het
mesjokkere publiek te vallen- Vooral deden goede za
ken de motorduivels met hun ijzingwekkende toeren op
Indian mor /ren. waarvan de toeschouwers, die blijk
baar nog niet voldaan zijn over de dagelijksche rubriek
van bloed en smeerolie, hebben gelikkebaard.
Donderdag in de kermlsweek was de Grootgortbulken-
burger Oranjevereeniging. die den dood van Piero heeft
gezien, aan de kermis, het Hoogfeest van Beëlzebub, in
volle actie, ter viering van den 53sten verjaardag van
Hare Majesteit, onze geëerbiedigde Koningin!
Nu, eerlijk gezegd, de vertooning was globaal geno
men tamelijk in overeenstemming met den naam van
den voorzitter „Dun", en de gondelvaart maakte een
po veren indruk. Mijn moeder zaliger, die nogal critlsoh
waa aangelegd, 'n lastige eigensohap, die ik vermoede
lijk met de moedermelkflesch heb ingelurkt, zou heb
ben gezegd: De gekroonde naarheid! En het feestelijk
verlichte propagandabootje, dat indertijd 's avonds door
de grachten pufte en ten doel had de kiezers op te
wekken hun stem uit te brengen op onzen leeraar in
politlebeleefdheidsvormen, Mr. Jan Duys. sloeg de
voornaamste Oranjevlet met vele paardekoplengten.
Als ik het verslag lees in het officleele juttersorgaan
van Zolderkonijnenburg tot Pikkersstein, in de wande
ling genaamd: Den Helder, omtrent bet in die ge
meente gevierde Koninklijke verjaardagfeest, dan heb
ik de eer te concludeeren. dat de Grootgortbuikenbur-
ger Oranjevereeniging zich wel kon abeenteeren naar
de plaats, waarin zelfs Dolf Hitier genoodzaakt is zich
neder te zetten. Edoch, dat is maar 'n kwestie van
duimkruid en organisatievermogen en in een kermls
week is een dergelijke feestviering vrijwel 'n paskwil.
Men behoeft echter op gTond van die impotentie nog
niet te vervallen in het maken van nachtelijk burenge
rucht en zieken of zenuwlijders uit de ziekenhuizen, plus
fcde ouden van dagen uit het „Westerliobt en Plusstich
ting, niet op te schriken, uit hun toch al moeilijk ver
worven slaap door het donderend lawaai van vuurpij
len, kanonnades. Chineesche zonnen en hoe al dit grof
spectakelmakend gespuis heet, in het middernachtelijk
uur.
Het ie respectabel om uiting te geven in zijn geest
drift en sympathie voor het vorstelijk huls. maar men
moet daarmede niemand hinderen en zelfs ergeren!
Be ben er tot in het diepst van mijn ziel van over
tuigd dat onze 1 andsmoeder Wilhelmlna allerminst zou
ingenomen zijn met een hulde, die voor lichamelijke en
geestelijke zieken en oude tobbers last veroorzaakte en
onaangenaam was!
En daarom begrijp ik op de wereld van den goeden
God niet, hoe onze beste burgerkapitein, mijn hoofver-
eerde vriend Willem Wendelaar, zelf het voorbeeld van
hoffelijkheid en minzaamheid, voor het geven van een
dergelijk kabaal op zulk een ongelegen uur vergunning
kon geven!
„Vaarwel."
Toen de deur achter den ingenieur gesloten was,
stond James Greenfield onbeweeglijk in het midden van
de kamer. Hij deed een schrede naar de deur. maar
bleef onmiddellijk daarna stilstaan. Toen keerde hij zich
langzaam om en viel neer in den stoel bij zijn schrijf
tafel. Enkele oogenblikken tastte hij doelloos rond in
de papieren die vóór hem lagen en haalde toen uit zijn
zak een lederen omslag dien hij opende. In gedachten
verzonken, staarde hij naar het portret dat zich daarin
bevond, de beeltenis van de moeder van den ingenieur.
Hij werd niet moede het gelaat aan te zien van do
vrouw, die steeds de eerste plaats in zijn hart had in
genomen en zijn lippen prevelden woorden die hij niet
luid kon uitspreken.
Hij boog zijn hoofd en drukte de beeltenis vaster in
zijn hand en eindelijk verborg hij zijn gezicht in zijn
handen te midden van al de zakenpapleren op den
schrijftafel.
ZES EN DERTIGSTE HOOFDSTUK.
Uit de Handpalm Gods.
Kort na het middaguur reed do eerste trein van Ge-
meenebest, door het Koningsdal, het station van Baiba
binnnen. Later op den dag ging Jefferson Worth met
zijn dochter, zijn opzichter en den Profeet naar de Elec-
trisohe Centrale aan den oever van de Droge Rivier.
Voor die Centrale was een plaats uitgekozen die zoo
laag gelegen was dat door een zeer aanzienlijk verval-
van de rivier de beweegkracht verzekerd zou zijn. Toen
Jefferson Worth en zijn reisgezellen nu aan den oever
van de rivier stonden, zagen zij dat het drjjfwiel van
de turbine bijna dertig voet boven het wateroppervlak
uitstak. Het water dat zioh diepe wegen gebaand had
door het hart van het Dal en op zijn weg Kingston be
dolven had, was op dezelfde manier, zij het ook op
kleiner schaal in de omgeving van de Droge Rivier te
werk gegaan. Er was een nauwe doorgang losgewoeld
van een diepte van vijftig voet tot bij de uitloozing van
het groote kanaal.
Zij waren nu dicht bij de plek waar zij. vele jaren ge
leden, het kleine meisje gevonden hadden.
De Profeet vroeg hem: „Weet je wel wat deze nieu
we uitloozing je oplevert?"
„Neen, daarom had ik je juist verzocht er eens naar
te komen zien."
„Het komt hier op neer", zeide de Profeet, „dat de
rechten dië je hierdoor tot je beschikking krijgt een
waarde vertegenwoordigen van minstens een millioen
dollars. Wanneer je de turbine op een lager niveau
brengt, dan kun je met dezelfde hoeveelheid water die
je te voren gebruikt hebt, genoeg kracht ontwikkelen
om nog vele jaren na dezen in het heele Koningsdal
alle electrische inrichtingen aan den gang te houden."
„Dat wil dus zeggen, dat de rivier door de overstroo
ming aan het eigendom van vader een hooger waarde
van een millioen dollars gegeven heeft?" vroeg Barba
ra, geheel buiten adem.
Da Profeet wendde zich tot haar. „Ja, Barbara. De
Als een of andere onbeschofte vlegel het zou durven
wagen in den voor Grootgortbuikenburg voor de nacht
rust bestemden tijd. een lamlendige zevenklapper af te
steken, dan zou zonder twijfel het geheele dappere po
litiecorps van Grootgortbuikenburg, van den langsten
tot den kleinsten agent, hem op het lijf vallen en de
kantonrechter hem op een gevoeligè manier in zijn
portemonnaie tasten!
Stellen wij ons eens voor, dat onze geëerbiedigde Ko
ningin op Zondag verjaart en op grond van de heilig
heid van dien dag, de officleele viering uitstelt tot
Maandag daaraanvolgende. Beste Juul en brave Hen
drik, zou ze zonder twijfel zeggen tot haar vorstelijke
huisgenooten (want je begrijpt, dat entre nous al die
officleele verslering van Majesteit en Koninklijke Hoog
heid en al die poepelderij achterwege blijft...) we heb
ben morgen weer een stoeren dag voor de deur en
feestvieren met mijn bemind volk is soms nog moeiza
mer dan aardappelenrooien, bovendien wordt ik ge
plaagd door 'n tikje migraine, dus stel ik voor om ten
tien uur uiterlijk ons ter ruste te begeven. Welk voor
stel met algemeene stemmen want wie zou de Ko
ningin durven tegenspreken? 'n brutaliteit, die hen
slecht zou bekomen wordt aangenomen. En ver
beeld je nu het malle idee dat eenige Oranjemaniakken
of beleefder gezegd: enthousiasten hebben zitten loe
ren op de klok van twaalf, die den Zondag zijn conRÓ
geeft en nu eensklaps voor de deur van het Koninklijk
Paleis verschijnen, om door het afploffen van vuurpij
len, donderbussen, zevenklappers, rotjes en vuursissere,
tuiting te geven aan hun uitlaaiende sympathie voor het
huis van Oranje-Nassau-Dillenburg!
Nu. ik zal er niet heel veel van klessioneerenWe
moeten tegenwoordig, nu er 'n actlviteltsopleving van
onze regeering valt waar te nemen, voorzichtig zijn met
onze uitingen, zooals de twee heeren persmuskieten,
die de redactie vormden van het blijkbaar nogal onbe
schofte landstormerskrantje „De Storm" hebben onder
vonden met hun „Koninklijke oliever" en nu op de voor
dracht staan voor drie maanden vrij logies met volle
dig pension in den gasthof „zum braunen Bohn"! Maar
als we nog leefden in het glorietijdperk der lijfstraffe
lijke rechtspleging, van welks wederinvoering ik een
krachtig voorstander ben, zou ik de bibs van die on
bekookte Oranjeminnaars wel eens hebben willen ob-
serveeren na een grondige bewerking met „the cat with
nine tails" die vroeger bij de Engelsche marine zoo
groote paedagogische rol speelde In de training van de
Engelsche pikbroeken.
Neen. het is onbehoorlijk en geheel in strijd met de
elementaire regels der burgerlijke beleefdheid. o<m te
middernacht geheel nutteloos de rust van kranken en
ouderlingen te verstoren. Dit wijst op een gebrek aan
medegevoel en doorzicht, waaraan een bewonderaar
van onze Vorstin allerminst mag souffreeren. Als in
den nacht van 1 Mei de roole partij zich op een derge
lijke ongepaste wijze had geuit, dan zou men eens wat
hebben gehoord over het brute optreden van het pro
letariaat. dat alle behoorlijke omgangsvormen met de
voeten treedt! En zou voorzeker Mr. Jan Duys nog
eens een extra brochure in elkaar spijkeren om ztfn
partljgenooten nog eens flink de pen op de neus te
zetten.
Het aangevoerde argument ten slotte, dat vroeger in
het oude stadsziekenhuis van Grootgortbuikenburg en
thans nog de verpleegden in de „Dlaconie'Nwerden en
worden gehinderd door het kermisgejoel, dat is een
verweer van labberdepoepje. om het nu eens hyperbe-
schaafd te noemen. Vooreerst worden er op de kennis
geen donderbussen enzoovoorts afgestoken en in de
tweede plaats bevonden de ziekenzalen van het oude
gasthuis zich geheel aan de achterzijde van het ge
bouw. en ten derde genieten de ouwe snurkers uit de
Diaconie des daags wel zooveel van de gezellige drukte,
die ook de duizendmaal vervloekte kermis medebrengt,
dat ze er 'n beetje lawaai nog wel voor over hebben.
En nu zullen we voor ditmaal de bajonet maar af
slaan, afzwaaien, en snikken, met Koos Speenhof:
Tabé dan. lezers. Ik heb Jelui zoo lief.
De lamp gaat uit, ik eindig nou m'n brief.
C. C.
zelfde natuurkracht die Kingston vernietigde en de
Maatschappij geruïneerd heeft, maakt je vader meer
dan die som rijker. Want een millioen is een zeer ma
tige schatting."
Het jonge meisje zag omlaag in den afgrond aan hun
voeten. En zij zeide langzaam: „De Indianen hebben
het wel geweten. Dit moet inderdaad Gods Handpalm
zijn. Ergens anders zou zoo iets niet mogelijk zijn."
Daar hoorden zij het geluld van wielen achter zich
en zij zagen (Mn, de woestijn in, en naar het oude weg
spoor van San Fellpe. Het waren Texas en Pat in bet
rijtuig, gevolgd door Capitain. Zij hielden stil en gingen
bet gezelschap begroeten dat aan den oever van de ri
vier stond.
„Goedenmorgen samen", klonk het uit den man van
Tex. „Wij dachten wel dat wij u hier in de buurt ont
moeten zouden,"
„Ja, het heeft veel van een familie-bijeenkomst en er
wordt er niet één gemist", zeide de Ier. „Wie had ooit
kunnen denken dat het kind, dat wjj hier gevonden
hebben, zoo voorspoedig zou opgroeien. En ik had nog
wel een duren eed gezworen, dat ik nooit meer een voet
In de Woestijn zou zetten. En toch zijn wij hier nu al
len bijeen, met Barbara en Abe grooter dan levensgroot
Ik geloof nu dat de oude Woestijn zelf bezig is te ver
dwijnen..." En hij streek zijn groote. ruige hand over
zijn oogen.
Ook Barbara's oogen werden vochtig en de anderen
durfden elkaar niet aan te zien. De woorden van Pat
hadden het tooneel van den drogen waterput in hun
herinnering teruggeroepen en daarmede al de verande
ringen die zijzelven en die de Woestijn hadden onder
gaan.
Texas Joe verbrak het eerst het stilzwijgen, „Mijn
heer Worth, Pat en ik zouden u vanavond graag een
oogenblik willen spreken, Wanneer het u niet al te on
gelegen komt."
„Wat is er, Tex?" vroeg Worth en zag den ouden man
ernstig aan.
„Het betreft iets waarvan u misschien op de hoogte
zoudt willen zijn. Hoe laat kunt u ons verwachten?
Er was iets hij wist zelf niet wat waren het do
herinneringen aan deze plaats die door de woorden van
Pat waren wakker geroepen?... de vingers van Worth
bewogen zich langs zijn kin... Hij wendde zich tot de
anderen en zeide: „Ik ga met» Tex en Pat vooruit naar
het hotel en de andere vrienden komen dan wel later,
wanneer het hun schikt"
Hij stapte in het rijtuig en reed met hen beiden weg...
Zij stopten bij een hoeve waar zij hun paarden stalden.
Texas nam van de zitbank van het rijtuig een pakje
dat in een linnen zak gewikkeld was.
Toen zij in de kamer van mijnheer Worth waren
binnen gekomen, zagen de beide mannen elkander aan,
alsof de een op den ander wachtte met het begin van
hetgeen zü te zeggen hadden.
„En. vrienden", zeide Jefferson Worth, „wat is er
aan de hand?"
..Ga je gang, ouwe oester", gromde Pat Tex toe.
„Waarom kom je niet over de brug? Kom, pak eens
uit.'"
HUMEURIGE EN KNORRIGE VROUW.
Ongeschikt om mee om te gaan.
Herstelde zichzell volkomen.
„Ik ben 39 jaar", schrijft een vrouw, „maar een
tijd lang heb ik er uitgezien en me gevoeld of ik 100
jaar was. Ik kroeg nu en dan zonder eenige reden
een gevoel van totale uitgeputheid Ik was niet ge
schikt ommee om te gaan, omdat ik altijd humeurig en
knorrig was. Ik had absoluut geen lust meer om mijn
huishouden te doen en evenmin om eens hier en daar
heon te gaan. Ik was altijd maar doodmoe, zoodat ik
het leven als een voortdurenden last begon te voelen.
Twee jaar geleden kreeg ik ischias langs mijn ge
heele linkerzij vanaf de heup naar beneden. Ik nam
Kruschen Salts en vond dat het me uitstekend hielp.
Sedert ik het begon te gebruiken ben ik een heel an
der menscb gewerden. Ik ben gaan inzien, dat het le
ven waard is om geleefd te worden. Mijn werk valt
me gemakkelijker en ik heb veel meer energie."
Mevr. G. M.
In negen en negentig van de honderd gevallen is
een slechte gezondheid de oorzaak van een slecht
humeur. Een ziekelijke geest vindt zijn oorzaak in
een ziekelijk innerlijk het gevolg van traag wer
kende organen, waardoor de afvalstoffen zich in het
lichaam ophoopen.
Do „kleine, dagelijksche dosis" Kruschen maakt een
eind aan dit alles, omdat het de afvoerorganen tot
geregelde werking aanspoort Het gevolg van deze
inwendige schoonheid is, dat verfrischt en vernieuwd
bloed door Uw aderen stroomt. Uw lichaam en geest
zullen van deze zuiverende werking den weldadi-
gen invloed ondervinden: U voelt zich gezonder en
gelukkiger.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten a fO.&O en ft.60 per flacon.
Let op dat op het etiket op de flesch, zoowel als op
de buitenvorpakking, de naam Rowntree Handels
Maatschappij, Amsterdam, voorkomt. Stralende ge
zondheid voor één cent per dag. (Adv.)
Woensdagavond vergaderde het Nutsdepartement N.
Niedorp in de Prins Maurits.
Na opening en notulen wordt mededeeling gedaan,
dat het stamkapitaal van het Nut rentegevend is
belegd en dat met Februari de portefeuille is opgehe
ven en is samengesmolten met het leesgezelschap, wat
uitstekend voldoet
De heeren A. Peereboom. D. Olie en Adr. Prins wor
den aangewezen om de rekening van den Penning
meester na te zien. die thans niet aanwezig is.
De heer Wilbrink brengt uitvoerig verslag van de
dlstricts- en algemeene vergadering.
Tot bestuurslid In de plaats van den heer P. Haring
hulzen. niet herkiesbaar, wordt gekozen de heer D.
Rempt, die zijn benoeming aanneemt Hierna geschiedt
vaststelling van de nutsavonden.
De heer Olie gevoelt veel voor 4 avonden, in verband
met de financiën, en om de avonden evengoed op peil
te houden. De subsidie die wordt ontvangen, is inplaats
van f 150 thans f 100. De sprekers nemen echter iets
minder.
Besloten wordt dat 5 avonden in het komende sei-
zlen worden gehouden. Voor den eersten avond, Dins
dag 17 Oct. zal worden gevraagd Ds. Doornbos, over
zijn reis naar Palestina. In November zal worden ver
zocht de door het Nut aanbevolen Russische film te
laten draaien: „De verovering van het land', behande
lende het vijf-jaren-plan. Dit moet een hoogst interes
sante film ztin over Rusland, het land dat feitelijk
dichtbij is en waarvan we zoo weinig definitiefs weten.
Op den derden avond zal optreden Edwin Doornbos,
die hier vorig jaar is geweest, met Beversluis. Doorn
bos zal ons vertellen van zijn zigeunerzwerftochten door
de verschillende landen. Deze avond wordt op Zondag
gegeven.
Op de vierde lezing zal optreden Gerard Pilger, die 't
een en ander zal vertellen over het land van de rijzende
zon, Japan. Ongetwijfeld een belangrijk onderwerp.
De laatste avond zal gewijd zijn aan letterkunde, waar
voor nog iemand zal worden gevraagd.
Ongetwijfeld biedt het Nut zijn leden en abonné's
dit winterseizoen wederom zeer leerzame avonden. De
commissie voor afgifte van de boeken der bibliotheek
wordt hetzelfde samengesteld als vorig jaar.
Hierna volgt sluiting.
Texas Joe schraapte zijn keel en begon zeer plech
tig. „Ik mag wel aennemen. mijnheer Worth. dat u dien
wagen nog niet vergeten is dien wij tusschen de zand
heuvels hebben aangetroffen bij het wegspoor van San
Felipe op dien dag toen wij het kind gevonden heb
ben..."
Bij die woorden herkreeg het aangericht van Jeffer
son Worth het uiterlijk van een grijs masker, als deed
hij zijn best reeds bij voorbaat te weten wat Tex hem
had mee te deelen. „En?"... Dat enkele woord had den
kleurloozen klank van een dof metaal.
„En u weet natuurlijk hoe die verstuivingen voort
durend in de weer zijn zoodat zij vandaag iets bedek
ken, zeg dien wagen bijvoorbeeld en men mag ver
wachten dat het later weer voor den dag komt."
De handen van Jefferson Worth grepen de leuning
van zijn stoel. Zijn vale lippen brachten geen geluid
voort
„Ik heb aldoor het oog gehouden op dien bijzonde
ren heuvelrand." vervolgde Texas en zoo zijn Pat en ik
vandaag ook even uitgestapt om eens rond te kijken
en langzaam haalde hij uit den graanzak een blikken
trommel te voorschijn „en dit hebben wij er gevon
den". Hij plaatste den trommel voorzichtig op de ta
fel vóór Barbara's vader. „Dit lag er bfj het overschot
van een groote houten kist die voor een groot deel
vergaan was en verder was er nog een stuk van den
wagen en datzelfde stuk van een halsterriem, die, zoo
als u u herinnert, aan een wiel was vastgemaakt. Er is
geen twijfel mogelijk, mijnheer Worth. dat dit dezelfde
wagen is en het is meer dan waarschijnlijk dat wij
hier papieren gevonden hebben die ons iets hebben te
vertellen waar wij zoo lang naar gezocht hebben, maar
waar..." en hier hield hij stil en zag in het rond en
eindigde fluisterend „waarnaar ik niet geloof dat
iemand van ons nog nieuwsgierig is."
Jefferson Worth zat onbewegelijk in zijn stoel zijn
oogen waren op den blikken trommel gericht.
De zware stem van den Ier verbrak de stilte.
„Wanneer Tex naar rede had willen luisteren, mijn
heer Worth, dan had ik dat ding daar in de rivier ge
gooid en wij hadden er niemand een woord van ge
zegd. Waar zou dat goed voor kunnen zijn om het ver
leden dat voor goed dood is, weer voor den dag te ha
len? Het meisje is bijna haar heele leven zoo goed als
uw eigen vleesch en bloed geweest en wie weet wat
voor een verwikkeling uit dat ding voort kan komen.
Laat het rusten, wat niet weet, wat niet deert. Het kan
nooit goed zijn u die dingen te brengen, nadat u zoo
veel jaren een vader voor haar geweest is. Laat alles
aan mij over, mijnheer. Het hoeft u maar één woord te
kosten en ik..." hij greep naar den trommel, maar Jef
ferson Worth hield dien met zijn zenuwachtige hand
vast
„Een oogenblik. Pat. Be geloof niet dat wij daar goed
aan zouden doen."
Nog nc't hadden deze mannen Jefferson Worth
zien aa;„elen. Zijn mannelijke wilskracht, waarvan de
koele vastberadenheid hem door zoo menige moeilijke
omstandigheid had heengeholpen en waarop de pio
niers ln de ure des gevaars hadden gebouwd, scheen
GEMEENTE NIEUWE NIEDORP.
Burgerlijke stand over de maand Augustus 1933.
Geboren: Gertrudes Maria. dochteT van Johannes
Adrianus Slijkerman en Anna Kruijer; Co melis en Mar
garetha, zoon en dochter van Arie Versluis en Jacoba
Geertrulda Margaretha Jansen.
OndertrouwdGeene.
Getrouwd: Henricua Groot, oud 40 jaren en Aaltje
van der Molen, oud 34 jaren, beiden alhier.
Overleden: Cornelis Lont, oud 1 maand, zoontje van
Jan Lont en Nellij Helder; Margaretha en Cornelis
Versluis.
GEMEENTE OUDKARSPEL.
Burgerlijke stand over de maand Augustus.
Geboren: Paulus Nicolaas, zoon van Petrus Zijp en
Maria Molenaar.
Getrouwd: Jan Beenken. 21 jaar en Klazina Man, 19
jaar. beiden te Oudkarspel.
Overleden: Pleternella Voorthuijzen, 34 jaar, echtg.
van Albert Cornelissen.
Loop der bevolking over de maand Augustus.
Ingekomen personen: A. de Koning van Harenkars
pel; J. Klein Teeselink en gezin van Nuth; N. J. Kooij-
man en echtg. van Alkmaar; J. M. C. Tuinman van
Zuidscharwoude,
Vertrokken personen: A. H. A. Aschoff en zoon naar
Alkmaar; G. D. Grootes naar Bergen (N.H.) H. Sorg-
drager naar Haarlem; W. Nugter en gezin naar Alk
maar; G. A. Zeeman naar Nieuwe Niedorp; H. A M.
Stegers naar do Rijp; H. Rehmet naar Bergen (N.H.)
F. G. van Dijk naar Wlnsohoten.
De aanvoer zal vermoedelijk binnenkort minder
worden. De tweemaal doorgedraaide bollen gaan nu
dikwijls mede naar huis. Handel was op de 14e veiling
weer stug. Zeer veel draaide door. Op 20 September
zal plantgoed veiling worden gehouden. Noteering:
L'Aurore 11—12 1.10; idem 10—11 0.80; Albino 12 op
1.80—2.C5; idem 11—12 1.30—1.50; Bar. de la Tonnay 12
op 0.90; Bartigon 12 op 0.90—1; idem 11—12 0.65—0.70;
Bouton d'Or 12 op 0.90—1; idem 11—12 0.850.90; idem
10—11 0.700.80; Brillant Star 12 op 1.40; idem 11—12
1.10—1.30; idem 10-41 0.86—0.90; Clara Butt 12 op 0.90;
idem 11—12 0.65—0.70; idem 10—11 0.50-0.55; Cente-
naire 12 op 0.90—0.96; idem 11—12 0.65; Cramolsi Bril
lant 11—12 1.—; idem 10—11 0.75; Couleur Cardinal 12
op 1.40; idem 11—12 1^-; Calypso 11—12 1—; Duo de
Berlin 12 op 1.40—1.50; idem 11-42 1—1.06; idem 10—
11 0.76-0.80; Electra 12 op 1.40; idem 11—12 Fam-
combe Sanders 12 op 0.90; idem 1112 0.650.70; Faust
12 op 1.Frans Hals 12 op 0.90; Fred. Moore 12 op
1.40; idem 1112 1.Generaal de Wet 12 op 1.40
1 60; idem 11-42 1.10—1.25; Grand Duc 12 op 2.05; Gele
Prins 12 op 1.40; idem 1112 1.10; Hermann Schlegel
12 op 1.40; idem 11—12 1—«1.05: Mr. v. d. Hoeff 12 op
1.75—1.80 idem 11—12 1.10—1.20; Inglescombe Yellow
12 op 0.90—1; idem 11—12 0.66—0.70; idme 10—11 0.50—
0.55; Isabella 12 op 1.—; Ibis 12 op 1.40; idem 11—12
1—idem ÏO—11 0.75; La Merveille 12 op 0.90; idem
11—42 0.65; Le Notre 12 op 0.90-0.95; Darwin La
Candeur 12 op 0.90-1.05; La Reine 11—12 1—1.05; id.
10-41 0.75—0.80; La Reine Max 12 op 1-40; idem 11—
12 1—1.05; La Précieuse 12 op 1.40; Lucretla 11—12
1—<1.10; Madame Krelage 12 op 0.90; Idem 11—12 0.75
0.80; Madame Gevers 2 op 2.05; Miss Wilmott 12 op
I—1.10; idem 11—12 0.75-0.90; Marnix van St. Alce-
gonde 12 op 0.90; idem 11—12 0.70; idem 10—11 0.50:
Murillo 12 op 1-40; idem 1112 11.05; Nauticas 12 op
0.90; Philippe de Commlnes 12 op 0.90; Plcotê 12 op
0.90; idem 11—42 0-66—0.70; Pr. Ellsabeth 12 op 0.90
—1; Prins van Oostenrijk 12 op 1-40; idem U12 1
1.10; Peach Blossom 12 op 2.90—3.10; idem 1112 1.80
1.90; Pink Beauty 12 op 1-401.50; Prinses Juliana
11—12 1—; Rev. Ewbank 12 op 0.90; idem 11—12 0.65
—0.70; Prof. Rouwenhof 12 op 0.90; Roi d'Islande 12 op
0.90; Rose la Reine 11—12 LRijzende Zon 12 op
0.95; Rose Luisante 12 op 1.40; Rose Grisdelin 1112
1.—; Sundew 12 op 0.90 idem 111—2 0.65; Scarlet Duc
II—12 1—1.05; idem 10—11 0.75—0.80; Theeroos 12 op
1.40—1.50; idem 11—12 1—1.10; Victoire d'Oliveira 12
op 0.90—0.95; idem 11—12 0.65—0.70; Vermillon Brillant
12 op 1.40; idem llr-12 1—1.10; idem 15—11 0.75:
Vuurbaak 12 op 1-40; idem 1112 11.10; William Pitt
12 op 0.90—0.95; idem 11—12 0-66-0.70; w'illiam Cop
land 12 op 0.90—0.95; idem 11—42 0.66—0.70; idem 10
—11 050—0.55; Witte Zwaan 11—12 1—1.05; Witte Duc
Max 1—1.10; Witte Valk 12 op 1.40; idem 11—12 1—
1.20; Zwanenburg 12 op 2.35; alles per 100 stuks.
hem ten laatste te begeven. De aanblik van dien man
toonde hun duidelijker dan woorden vermochten, hoe
zwaar het leed was waaronder hij gebukt ging. „Ik
weet niet wat Ik doen moet', zeide hij zwak en beslui
teloos. „Geef mij tijd. Laat mij over alles nadenken."
En hij verborg zijn gelaat in zijn handen.
Pat mompelde een vloek en de oogen van Tex zwier
ven van de beide anderen naar den trommel en van
den trommel naar hen. Eindelijk zei hij: „Mijnheer
Worth. u kunt er zeker van zijn dat Pat en ik u in alles
ter wille zullen zijn. Ik geloof dat wij er niet goed aan
gedaan hebben u die vondst te brengen. Maar ik kon
het met mijzelf niet eens worden wat hï dit geval het
beste was. Ik kan niet inzien dat het noodig zou rijn
deze zaak aan de groote klok te hangen. Laten wij dus
afspreken dat u den tijd neemt er eens rijpelijk over te
denken. Pat en ik laten het geheel aan u over en wan
neer u besluit de geschiedenis te vergeten, dan hebben
wij daar niets tegen in te brengen. Niemand bulten ons
drieën zal er ooit een woord van hooren."
Jefferson Worth richtte zijn hoofd op. „Ik dank je
vrienden. Ik zal er eens kalm over nadenken."
Toen hij nu alleen was. stond Jefferson Wortih te
genover de groote verzoeking van zijn leven. Duizend
maal meer dan aan al de schatten die de onderneming
van het Koningsdal hem in den schoot had geworpen,
hing zijn hart aan het kind dat in de Woestijn tot hem
gekomen was. Hij wist dat de invloed die van Barbara
op zijn leven uitging, hem in dien nacht tusschen de
zandheuvels bezield had en hij daaraan het hooger in
richt te danken had dat hem geleerd had de daden van
zijn leven op hun rechte waarde te schatten. Nog dien
zelfden namiddag was alles hem in onbedriegelijke hel
derheid verschenen. In alles wat hij tot stand gebracht
had in de Woestijn van Barbara. dit voelde hij.
was hij geleid door het kind dat uit den Handpalm Gods
tot hem gekomen was. De Woestijn had haar aan hem
geschonken, daarom had hij zichzelf gegeven aan
het werk dat zij liefhad. Hij kon zich dat werk zonder
haar niet denken... Zij was van hem ja. van hem... Zijn
kleurlooze lippen fluisterden die woorden, terwijl hij
naar den trommel staarde. Niemand had het recht haar
van hem weg te nemen, zich in haar leven in te drin
gen. En nu... nu... Rusteloos liep hü in de kamer heen
en weer. Plotseling naderde hij de tafel. Koelbloedig
greep hij den trommel, zette dien op den grond neer en
verbrak de zwakke afsluiting met de hak van zijn
laars. Hu wachtte een oogenblik en wierp toen het
deksel open. De trommel was gevuld met papieren en
brieven en daarbij vier of vijf oude fotografiën.
Daar viel zijn oog op een groot geopend couvert en
hij deinsde achteruit, alsof een gruwelijke geestver
schijning daaruit was opgedoemd.
Toen Barbara dien avond met den Profeet en Abe in
het hotel kwamen, vond zij een brief van haar vader
die haar meldde dat hij wegens een belangrijke zaak
plotseling naar Gemeenebest vertrokken was en den
volgenden dag zou terugkomen.
Wordt vervolgd.
