Het meisje met het raven
zwarte haar.
Auto-Zondag.
De Avontuurlijke Lotgevallen van Miep Muizenschrik en Bul Krakebeen
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 9 September 1933. No. 9344.
ZATKRl)AtiAVONI»SCHF/rS
Vrij naar een gegeven uit het Duitsch.
bewerkt door SLROLF.
"(Nadruk verboden
alle rechten voorbehouden).
IN betrekkelijken korten tijd had Mr.
James, die men algemeen voor een
jongen, rijken, Amerikaanschen
student hield, zich een massa kennissen
en oppervlakkige vrienden gemaakt in de
keurige, Engelsche badplaats, waar men
in de beslotenheid van het deftige hotel,
waar een beschaafde „band" voor zachte
dansmuziek zorgde, ook nog op zeer be
schaafde wijze gelegenheid tot spelen gaf
door middel van een van die zoogenaamde
„behendigheidsspelen", waarmee men op
zeer behendige, niettemin beschaafde ma
nier de gasten van al te overvloedige geld
middelen ontdoet.
Maar Mr. James had slechts oogen voor
het meisje met de zwarte haren, dat in
een eenvoudig doch zeer bekoorlijk avond
toiletje zich door de bal- en casinozalen
bewoog, dansend en causeerend, nu eens
met dien, dan rpet dien. Ze scheen moeder
ziel alleen zich in.deze badplaats te amu
seeren, filosofeerde Mr. James. De directie
van het zeer beschaafde hotel wist echter
beter. Zij had de jonge dame met de raven
zwarte lokken in dienst genomen, om het
tekort aan dames-partners in de danszaal
een zeer merkwaardig doch typisch
verschijnsel in deze Engelsche badplaats
aan te vullen, en tevens, om een discrete
kracht te hebben, die de heeren met goed
gevulde portefeuilles onopvallend attent
kon maken op het aardige „behendig
heidsspel" in de kuische speelzaal.
Kort en goed, Mr. James was eenvoudig
„weg" van de ravenzwarte haren. De dan
sen die hij met haar deed, waren niet te
tellen, en op een romantischen zomer
avond hield hij na het beëindigen van een
meesleependen wals haar kleine hand vast
en troonde haar, hoewel ze weerstreefde,
mee naar een klein prieel. En toen hij een
kellner had geropen, om iets te bestellen,
was hij even met haar alleen. Ze scheen
van zijn attenties niot geheel afkeerig te
zijn; niettemin, toen de kellner verdwenen
was, boog ze het hoofdje met de raven
zwarte lokken tusschen haar handen, en
Mr. James hoorde duidelijk een snik. „Wat
Is er dan, lieveling?", verstoutte hij zich te
zeggen. En toen kwam de bekentenis. Zij
was niet het meisje uit goede kringen, dat
hij gedacht had, nee, ze was maar een
dansmeisje van het hotel. En nu was ze
ook nog haar betrekking kwijt, omdat het
streng verboden was door de directie, dat
zij zich op intiemeren voet met de gasten
mocht bewegen, of met een van hen aan
een tafeltje mocht gaan zitten. Want dit
was een zeer deftig hotel.
Mr. James was verteederd. Hij sloeg een
arm om haar heen, en fluisterde lieve din
gen, dat ze zich niets ongerust hoefde te
maken, want ze had nu hem toch? „O."
zuchtte zij door haar tranen heen. „het
leek wel een droom. Meende hij het
heusch, dat hij met haar wilde trouwen,
en dat ze samen een nieuw leven zouden
beginnen, ergens in een klein huisje, bui
ten, met wilde wingerd langs de vensters?"
Hm, meende Mr. James, dat was nu niet
precies zijn bedoeling. Want trouwen kon
hij haar niet, dat ging nu eenmaal niet;
iedereen, al zijn vrienden hadden haar ge
kend als de dansdame van het hotel, trou
wen ging dus eenvoudig niet. dat mocht
hij zijn familie niet aandoen. Maar een
nieuw leven beginnen hoefde ook niet, hij
was toch Immers rijk? Had ze dat niet
geweten? Maar ze konden immers beste,
lieve vrienden blijven?
Toen kwamen de tranen weer. O. ze had
gedacht dat hij net zoo'n arme drommel
was als zij, een Amerikaansch studentje,
dat met geleend geld zijn vacantle hier
doorbracht. O, wat Jammer... Maar zijn
vriendin zijn, nee, dat kon ze niet... ze was
een fatsoenlijk, keurig meisje, dat met
hard werken haar brood verdiende, en dat
nooit, nee nog nooit van iemand zooveel
had gehouden als van hem. Nee, als hij
niet met haar wilde trouwen dan... Wan
hopig snikkend snelde ze heen...
Tevergeefs probeerde Mr. James haar in
de dagen die volgden, te naderen. Ze was
uit' het hotel verdwenen en woonde nu in
een klein pension. En als hij haar aan het
strand zag, was zij steeds omringd door
een paar jongelui, die haar het hof maak
ten, hoewel haar bleeke gezichtje diep-
melankoliek stond. Een week hield mr.
James dat uit Toen wierp hij alle conventie
en familie overboord en schreef haar:
„Liefste meisje met je ravenzwarte lok
ken, Kom vanavond in het prieeltje, ik
wil met je trouwen".
Lang voor de schemering viel, zat Mr.
James al in het prieeltje van het zeer def
tige hotel en wachtte op het meisje met de
zwarte haren. Pas toen het bijna heelemaal
donker was geworden, kwam ze, in een
japonnetje gekleed, dat nog zwarter
scheen dan heur haren. Een heel klein,
bleek, bedroefd meisje was het, dat daar
in het prieeltje naast hem plaats nam en
met stokkende stem uitbracht: „Nu je me
schriftelijk beloofd hebt te trouwen, moet
ik je iets bekennen. Ik... ik... heb een paar
misslagen in mijn leven begaan... slechte
vrienden gehad... geld gestolen... in de ge
vangenis gezeten... drie keer... ook een
keer aangehouden op vermoeden van
valschheld in geschrifte, maar ze moesten
me vrijspreken, wegens gebrek aan be
wijs..."
Mr. James schrok. Maar dat was ontzet
tend. Natuurlijk kon hij nu niet niet met
haar trouwen. Waarop het onschuldige
meisje met de ravenzwarte lokken vreese-
Hjk begon te snikken en vroeg of dat nu
zijn groote, onuitroeibare liefde was... dat
ze het eigenlijk wel had kunnen weten,
maar dat ze zooveel van hem had ge
houden, dat ze in hem geloofd had... maar
dat haar leven nu verwoest was... en dat
ze hem die brief met die trouwbelofte niet
terug zou kunnen geven, tenzij hij 50.000
dollar betaalde om haar gewonde hart te
heelen...
„Heb je den brief bij je? Dan zal ik een
Een mooie oude vestingpoort (vijl eeuwen oud) in
de Keizerstad Tangermiinde. De stad houdt in Sep
tember een feestweek ter eere van het duizend
jarig bestaan.
kellner met een cheque naar het bank
filiaal in het hotel sturen," besloot de in
het nauw gedreven Mr. James aan de af
persing te voldoen.
„Ja" knikte het meisje, wier tranen plot
seling gedroogd waren, terwijl ze zijn
zorgvuldig opgevouwen brief even uit
haar taschje haalde en snel weer weg
stopte.
„Goed', zei Mr. James droog en tikte op
het tafeltje, om een kellner te roepen. Hij
tikte op een eigenaardige manier, drie
keer, kort doch luid achter elkaar. Eenige
seconden later ging er plotseling een sche
merlamp aan en stonden er drie heeren,
onberispelijk in avondcostume, voor den
ingang van het prieeltje. Het zwarte meis
je keek verschrikt op: „Wat moet dat be-
teekenen? vroeg ze gekwetst.
Mr. James wendde zich tot de drie hee
ren en zei: „Hebben jelui alles gehoord,
heeren? En goed in je geheugen vastge
legd?"
„Yes sir", antwoordde een van hen, „elk
woord is opgeschreven en bovendien vast
gelegd op de wasplaat van de dictafoon."
„Mooi', antwoordde Mr. James weer op
zijn beurt, „dan is alles in orde. Mijn bes
te, kleine, zwarte Asta, voorzoover je de
heeren niet mocht kennen, het zijn brave
inspecteurs van Scotland Yard. En jij
beste kind, bent geknipt. We loerden al
sinds verleden jaar op je, wegens een paar
gevalletjes van chantage. Tja, Asta, en
als de justitie hier met je heeft afgere
kend, laten we zeggen over een jaar of
zes, dan heeft de Parijsche politie nog eeen
appeltje te schillen met je. En nu, kind,
weees verstandig, ga netjes met de heeren
mee, buiten staat een dichte auto op je te
wachten."
Even later reed het meisje met de ra
venzwarte lokken heen. Met drie bewon
deraars, meenden de menschen. die haar in
de auto zagen stappen, zeker naar een
fuifje. Maar dan een fuifje op water en
brood binnen vier kale muren, meende Mr.
James, hoofdinspecteur van Scotland Yard.
En die kon het weten.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Is het U bekend:
dat er op het eiland Sark, een van de
Kanaaleilanden, een belasting bestaat vol
gens welke men een kip moet betalen voor
eiken schoorsteen op ieder huis?
dat de rijstbloem slechts twee a drie uur
bloeit?
dat Moskou een bevolking heeft van drie
en een half millioen inwoners?
dat Tokio ruim 5 millioen inwoners telt?
d a-t er in Amerika meer tarwe wordt
verbruikt dan in eenig ander land?
dat de oudste tarwe-velden ter wereld in
China gevonden werden?
Ze kwamen weer langs
De wegen geraasd
Vol gas en full speed.
Want ze hadden haast.
Ze zochten de bosschen,
De.hei en het strand,
In een razenden ren
Door 't Augustuslaud
De mooiste plekjes,
Ze zagen ze niet,
De motor gonsde
't B e n z i n e-1 i e d,
De knalpot knalde,
Voldaan en paraat,
De claxon loeide
Vol overdaad!
De boomen schoten,
Heel dicht van terzij,
Als een flitsend gevaar
Aan hun oogen voorbij.
Ze zaten weer achter
Het stuurrad geklemd,
In en polo-shirt.
Of een overhemd.
Zij waren de helden,
Met zóóveel P. K.,
Dat deed hun geen mensch
Op de wegen na.
De snelheidsmeter
Wees 10 0 aan,
Totdat hij op 1 1 0
Kwam te staan.
Vooruit! Steeds vooruit
Op de maximum-kracht,
De blikken gescherpt,
En het stuur in je macht!
Ze zijn weer tegen
Elkander gebotst,
Ot dwaas langs een dijk
Naar beneden gehotst.
Een steen langs den kant
En een plekje wat mul,
Toen stond er hun moed
En hun meter op0!
Een oploop, een dokter.
Verband, een brancard.
Een droeve ruine.
En levensgevaar.
Ontredderde leden,
Verbonden gelaat,
Het einde van
ROEK'LOOZE OVERDAAD!!
September 1933. KROES.
(Nadruk verboden).
dat er door de Hollandtunnel onder de
Hudson-rivier door in Amerika, eiken dag
gemiddeld 30.000 auto's rijden?
dat Japan onlangs afgedankte hoefijzer®
in Australië bij scheepsladingen heeft op
gekocht?
dat men de oppervlakte van een cirkel
berekent, door het vierkant van den mid
dellijn te vermenigvuldigen met 0.7854?
133. Hij stapt zoo in gedachten
voort, dat hij die groote buldog "niet
zag aankomen. Wat vreeselijk het is
nog een oom van hem die hij in geen
jaren gezien had. Van schrik glijdt
de mand van zijn arm af en vliegt
hem om den haK Bul zou voor zijn
vrijheid vechten. Nu of nooit, gilt hij
en geeft zijn oom een schop met zijn
schoeen, dat deze de lucht in vliegt.
134. Nu zet Bul het op een loopen
en doet vlug zijn boodschappen. Ang
stig heeft hij nog eens omgekeken,
maar van zijn oompje was niets meer
te zien. Als de portier hem terug
ziet komen met de brooden, keurig
netjes in de mand, krijgt Bul een
pluimpje. Jij mag meer boodschap
pen doen. Maar eerst moet je met
je vriendinnetje en Knipstaart de
ramen aan den buitenkant schoon
maken. a
132. Zou ik nog maar even terug
gaan en vragen? Dat staat zoo dom,
net of je niet eens behoorlijk een
boodschap kunt doen. En 'k vind het
wel een leuk baantje, want je ziet
nog eens wat .Ik waag 't er maar op.
Hoera, ik weet het weer. 3 witte en
2 bruine brooden. Welgemoed stapt
Bul nu weer verder, want de por
tier had beloofd .dat hij ook nog heel
ver weg een boodschap mocht doen.
Dan mocht hij een auto nemen.
135. Dat Is een heel werk en het
moet goed gebeuren. Laat U dat
maar aan ons over, mijnheer, U zult
zien dat U tevreden is over ons werk
Zegt U maar, waar buiten een kraan
to vinden is. Alles werd hun gegeven
en zie maar eens, wat onze vriendjes
deden. Miep's tooverstaart, die hun al
zooveel goede diensten had bewezen,
werd nu met water gevuld. Miep, die
heel handig kon klimmen, vloog op
een ladder naar boven, tot in de
dakgoot.
131. Nu goed mijn boodschappen
onthouden. 3 witte en 2 bruine broo
den. 3 gele en 2 bruine brooden, nee
2 bruine en 3 witte brooden, nee zoo
was 't niet Hè, wat moet )k ook
"weer hebben? Ik weet het. warempel
niet meer. Eens kijken, met hoeveel
zijn wij ook weer? Ik heb een zuster
gezien, de badknecht, de dokter, de
portier... en wij!
