Zijn laatste avontuar
Arrondissementsrechtbank te Alkmaar
DE MQNT-BIANC
WORDT DOORGEGRAVEN
ZITTING VAN MAANDAG 3 OCTOKER.
VOOR DEN POI^TIMRIESaR'l'iJK.
NA 6 JAAR UIT HET GRAF VERREZEN.
Hadden we op Vrijdag 22 September een extra bij
eenkomst van het edelachtbaar strafcollege in pleno,
bijgewoond ter officieele herkenning van den Dult-
schen Rijnaakschipper Friedrich K. aan wiens be
perkte vingers in het jaar 1927 'n paar Heldersche
vetleeren laarzen bleven kleven, thans zou dan deze
oude kennis nogmaals als opposant verschijnen voor
den politierechter, ten einde die versleten-laarzen
affaire nog eens met hem te bespreken. De heer K.
was echter niet te consulteeren, dus werd het verzet
vervallen verklaard en voorgoed afgevoerd.
NOG EEN VERGETEN BABY.
Het verzet tegen oude beschimmelde veroordeelin-
gen schijnt aanstekelijk te zijn, eerst ging het over
|een schipper uit Leiderdorp, dia in 1919 te Schermer-
jfaorn 'n das had gestolen, toen kwam Herr Friedrich
|K. en nu was het zekere heer Gerrit M., bijgenaamd
'„Kleine Gerrit". thans wonende Geldersche Kade 51
te Amsterdam, die te Schagen in Mei 1930 een huur
kooprijwiel had verduisterd en deswege op 3 Sept. d.a.
v. tot f 30 boete of 30 dagen was veroordeeld. De man
stond nu te leuteren, dat hij was aangehouden voor 2
vonnissen, wat hem wat al te machtig was. Door be
krachtiging van het gewezen vonnis werd deze zaak
uit de politierechterswereld geruimd.
Sohagen.
WAT GEBEURT ER MET DAT VENTJE?
Op 26 Juni verscheen voor het aanschijn des Politie
rechters het 21-jarig manufacturen-scharrelaatje Wij-
be de G. uit Schagen, welk jongmensch zoo idioot was
geweest op een zijner handelsexcursies in den omtrek
in een onbewaakt moment uit de woning van den
heer G. Zwaan te Zijpe, 'n bedrag van f 10.45 te ont
vreemden. Mr. Ledeboer achtte het toen rationeel den
heer Wiggers eens op recherche uit te zenden en be
paalde de voortzetting der zaak op heden. Verdachte,
die een kuif draagt als een kaketoe, was behoorlijk
present en werd na ingewonnen advies van den amb
tenaar van het genootschap, dat gunstig luidde, voorw.
veroordeeld tot 3 maanden met 3 proefjaren u-s.w.
M e d e ra b 1 i k.
'N „HERDER" GESTOLEN.
Het betrof hier echter geen herdershond, maar een
fiets, merk .Herder", die in den kermisnacht van 23
Aug. 1932 was ontvreemd door den groentenhandelaar
P. G. B. uit Medemblik. ten nadeele van den heer S.
Beemsterboer,. welk rijwiel was geplaatst tegen het
café van den heer de Vries aan den Lagendijk te
Wervershoof. Na een jaar in het ongestoorde bezit te
zijn geweest van dit karretje, werd de groentenman
eindelijk gesnapt en ter verantwoording geroepen. Na
ampele bespreking werd kwade trouw aangenomen en
verdachte veroordeeld tot f 50 boete of 25 dagen. De
Officier had 1 maand gev. gevorderd.
Hoorn.
D»E WEDiERSPANNIGE OPNIEUW IN VERZET.
Een heer uit Hoorn, met name Hermanus B-. een
55-jarig los werkman, had zich op 29 April verstout
een nogal pittig verzet te plegen tegen den agent
Selderbeek, die het noodig achtte hem op staanden
voet in te rekenen. Deze beschermeling van Herman
dad werd bij verstek onthaald op 1 maand gevange
nisstraf. doch waar de oppositie hem blijkbaar In het
bloed zat kwam hij ook tegen dit vonnis ln verzet.
De bejaarde opposant, die nog heeft een stokoude
vader en moeder, welke bang voor hem zijn, had ge
rukt, getrapt en geslagen, maar kon zich van het ge
val niets meer herinneren. Wèl wist hij, in Hoorn 6
gulden boete te hebben gekregen ter zake dronken
schap. Maar dat klusje stond afzonderlijk en werd de
zaak ter nader onderzoek uitgesteld tot 15 Jan. 1934-
Hoorn.
DE SPIJBELAAR OPGEVISOHT.
De heer Joh. G., die te Hoorn het edele vak van
palingvilder en veedrijver beoefent, en derhalve min of
meer voorstander van directe actie, had op 7 Juni
„bonje" gekregen met een technicus uit Hoorn, over
het plaatsen van een auto voor zijn huis en zou toen
dezen heer J. Groen bij name in de lies hebben ge
schopt. Waar echter verdachte deze beschuldiging af
wees en de mishandelde getuige door ziekte was belet,
was het noodig het politierechters-apparaat nog eens
in werking te stellen.
De heer Groen was thans ter plaatse en werd het
gebeurde nog eens meer uitvoerig gerepeteerd, met
als .unhappy end" voor den veedrijver, diens veroor
deeling tot f 25 boete of 25 dagen.
Verdachte kwam niet voor het eerst met deze koop
waar ter markt, vandaar de nogal peperige straf.
Alkmaar.
EEN WEERSPANNIGE VENTER.
De 31-jarige, «forsch gebouwde, zwervende grondwer
FEUILLETON.
Humoristische roman van
JOH BRANDT.
12.
Als eenige uitweg bleef hem nog slechts de vlucht.
Nog eenmaal zou hij zich te goed doen aan de produc
ten van de voortreffelijke keuken van het hotel om dan
b\j nacht het gastvrije stadje te verlaten.
Maar niet alleen hij, ook de ingezetenen van Riese-
nau smeedden op dezen dag verstrekkende plannen.
Hun wantrouwen was nu eenmaal opgewekt en het uit
wisselen der meeningen onderling was slechts in staat
dit wantrouwen nog te doen toenemen. Dit was oor
zaak, dat de gemeenteraad in buitengewone zitting bij
een werd geroepen, om den vroeden vaderen gelegen
heid te geven den toestand eens rustig onder de oogen
te zien.
„Het wordt tijd, dat we er eens een eind aan maken",
meende burgemeester Lorenz. wiens delicatessezaak
zioh vooral in Emil's bijzondere belangstelling had mo
gen verheugen.
„Wat mij betreft, mijne heeren", zei hotelier Honin-
ger, ,ik ben helaas niet in staat het toch reeds aanzien
lijke crediet nog te verhoogen". Hij had Erail in zijn
hotel zitten en droeg de zwaarste last van de grafelijke
hofhouding.
„Bij mij heeft hij kans gezien voor een paar honderd
mark schulden te maken", deelde Krupnick, de grootste
sigarenwinkelier van het dorp mede. „Ik heb uitslui
tend voor hem sigaren van een halve mark per stuk
moeten laten komen en hij neemt telkens een kistje van
vijftig. Voor ik nieuwe voorraad bestel, zou ik nu toch
eerst wel eens geld willen zien. Ik stel daarom voor...
een oogenblik er zal me zoo direct wel iets te binnen
schieten..."
De hoofdonderwijzer Reppert meende van deze korte
pauze gebruik te moeten maken om de aanwezigen ge
rust te stellen. „Mijne heeren", zei hij sussend, „ik ge
loof, dat wij te ver gaan. Het woord van een edelman
moet ons toch genoeg zijn!"
ker Petrus v. d. P., had zich op 24 Juli duchtig verzet
tegen den politie-agent Hooijer, die hem op grond
van de Politieverordening het venten zonder vergun
ning wilde beletten. De recalcitrante handelsman, die
veters ten verkoop presenteerde, verklaarde niets met
den agent te maken te hebben, terwijl hij weigerde
zijn naam op te geven. Het feit was gepleegd in den
omtrek Scharloo, dus het was een lastig karweitje
voor één man, doch gelukkig daagde collega Verbaan
op ter assistentie en gelukte het den agenten dit bru
tale heerschap te de-poneeren.
Vonnis f 25 boete of 25 dagen.
Enkhuizen.
EEN ONBEDACHTZAME VERGUNNINGHOUDER.
De caféhouder Dries R. te Enkhuizen 'hielp zich op
15 Juni. tijdens de kermis, ook leelijk in de nesten,
door den agent van politie de Bruijn te beletten een
overtreding der verordening te constateeren en ten
dien einde een glaasje, gevuld met een geel vocht, ver
moedelijk sterken drank op den vloer uit te gieten.
Het was natuurlijk niet toegestaan op zekere uren
sterken drank te tappen. Voor de politie had verdach
te het feit toegegeven en een uitvoerige bekentenis af
gelegd. Thans scheen hij echter op die erkentenis ge
deeltelijk terug te willen komen. Overigens stond R-
gunstig bekend, volgens testimonium van den getuige
de Bruijn. Gevorderd werd f 100 boete of 60 dagen.
Deze aderlating werd door den Politierechter iets
verzacht en opgelegd f 50 boete of 40 dagen.
Spanbroek.
'N AANGEZICHTSKLAP VAN 'N CONCURRENT.
De Spanbroeker broodbakker G. J. Otben werd op
14 Juni onthaald op een slag in 't gelaat van den niet
verschenen fouragehandelaar Wijert de V. Verdachte
was ontevreden op den bakker, die iets onaangenaams
van hem zou hebben gekletst. Beiden zijn ook nog
caféhouders! Eisch en vonnis f 15 boete of 15 dagen.
Anna Paulowna.
LOSSE LIPPEN.
De heer Joh. B. te Anna Paulowna, wiens naam
ons bekend in de ooren klinkt had aldaar den schilder
Erich German verweten, dat hij een dief zou zijn, wel
ke aantijging den schilder zoo slecht bekwam, dat hij
een klacht deed ter zake beleediging. De heer B. ex
ploiteert een danstent en staat bekend, niet afkeerig
te zijn van een hartig slokje. Hij is reeds meermalen
veroordeeld. Eisch en vonnis f 20 boete of 20 dagen.
Alkmaar.
ONSMAKELIJK ZAAKJE.
Een 31-jarig persoon, met name L. C. de B., wonende
te Oudorp, had zich te Alkmaar aan openbare schen
nis der eerbaarheid schuldig gemaakt. Behandeling
met gesloten deuren en nader onderzoek gelast
A n d ij k.
EEN LOSHANDIGE ANDIJKER
Tijdens een voetbalwedstrijd werd een de^ medespe
lers. de heer J. Beller, door een bestuurslid, Jan B.,
getrakteerd op een klap ln 't gezicht wat met het
oog op den omvang van Jan's vuisten geen aangename
streling zal geweest zijn.
Eisch f 15 boete of 15 dagen. Vonnis f 12 of 12 dg.
Anna Paulowna.
12-JARIG KNAAPJE AFGEROST.
De niet verschenen heer Klaas H. uit Anna Pau
lowna, had op 12 Juni den 12-jarigen Pietje Muntje-
werf eenige trappen onder zijn achtersteven toege
diend. Mej. Kossen—Gaarthuis had de strafoefening
waargenomen. De jongens waren op den nieuwen weg
8an 't spelen en wierpen elkander met uitgetrokken
gras, waarover Klaas kwaad werd en juist den ver
keerde te grazen nam. Eisch en vonnis f 5 boete of
5 dagen.
Den Helder.
DAMESOONFLTCT TE DEN HELDER.
De 32-jarige mevrouw Adrlana J., huisvrouw J. J.
K. te Den Helder had op 2 Juli een soort simultaan-
partij gespeeld ln beleedigingen en eenige gehuwde
mede-bewoonsters zeer onaangename woordjes toege
voegd. Zoo had zij een dezer dames geanimeerd om
haar „gore 6moel" te wasschen. Het was weer een
•van de bekende buurtjesruzies, die door Den Helder
meermalen worden aangevoerd. Vonnis f 12 boete of
12 dagen.
Enkhuizen.
KRACHT IN DE KUITEN GEPOMPT.
De 33-jarige heer Klaas N., journalist te Enkhuizen,
stond terecht ter zake beleediging van zekeren heer
Marshal, 'n voetbaltrainer, die de voetballers kracht
in de kuiten moest pompen of zoo iets. Hij had dien
mijnheer ook Kwiebus genoemd. Mr. James Marhal
is een Engelschman, doch het gespeende Hollandsch
van den heer Klaas N. begreep hij zeker heel goed.
Het geïncrimineerde stuk was opgenomen in de Vrije
Westfries.
Een spoorbaan en een autoweg.
Geen moeilijkheden door hooge
temperatuur?
Berichten in de pers maakten er reeds
melding van, dat den laatsten tijd tusschen
Frankrijk. Zwitserland en Italië onderhan
deld werd, over een reusachtig plan: het
graven van een tunnel door den Mont-Blanc
Daardoor zou er een groote verandering in
het Zuid-Europeesche verkeer komen. Dit
project is van veel grooter beteekenis dan
het Simplon-plan van vroeger.
Het reusachtige massief van den Mont-Blanc, den
hoogsten berg van de Alpen en van geheel Europa, ligt
precies op het punt, waard e grenzen van Frankrijk,
Italië en Zwitserland samenkomen.
Deze machtige berg is een paradijs voor de bergbe
klimmers, een paradijs voor de geologen, maar tevens
een hindernis voor het Europeesche en vooral voor het
Zuidelijke internationale verkeer.
In de laatste jaren is er veel gesproken over een tun
nel onder de Straat van Gibraltar: zelfs zijn onlangs
de metingen en peilingen gereed gekomen. Ook werd
zoo nu en dan weer eens gesproken over het tunnel
plan voor het Nauw van Cal ais. maar het zal nog wel
wat jaren duren, vóór die projecten werkelijkheid zijn
geworden. Zij zijn niet zoo urgent, zij zijn geen abso
lute noodzakelijkheid. Zij zijn niet van zoo overwegend
belang voor meer landen, zooals bjjv. met het Mont-
Blanc-probleem het geval is.
Initiatief van Genève.
Genève heeft het Initiatief genomen en met onver
wacht succes.
Wanneer dit project eenmaal zal zijn uitgevoerd, zal
het toerisme naar deze drie landen, die in sterke mate
van het vreemdelingenverkeer afhankelijk zijn, nog toe
nemen: duizenden menschen zullen jarenlang werk heb
ben en een belangrijke nieuwe handelsweg zal zijn aan
gelegd. Mussolini was terstond zeer ingenomen met het
plan en hij gaf aanwijzingen, de metingen en den voor-
arbeid te bevorderen, voor zoover dat van Italiaansche
zijde mogelijk was.
Men zal nu de plaats opzoeken, waar het bergmassief
De Officier achtte het woord „kwibus" beleedigend
en vorderde f 50 boete of 50 dagen.
De verdachte hield daarop een uitvoerig betoog of
tewel oratio pro domo. dat ongetwijfeld in de Vrije
Westfries een welkome bladvulling zal zijn. Spreker
ontkende de bedoeling te hebben willen beleedlgen,
doch had meer een humoristische beschrijving willen
geven van het Enkhuizer voetballeven.
De politierechter noemde het woord ..kwibus" niet
beleedigend en sprak denverdachte vrij. Een vonnis,
dat geen tegenspraak baarde.
Venhuizen.
HET ONMISBARE BIERFLESCHJE WAS OOK
WEER PRESENT.
Een 23-jarig landarbeider uit Venhuizen, Cornelis R.,
wilde op 6 Juni gratis binnendringen door de controle
van de locale balgaal van Schippers, doch werd door
den controleur, P. Visje gesnapt, waarop hij den heer
Visje met een bierflesohje op het hoofd timmerde. Hat
bleek thans dat de slag was bedoeld voor een anderen
controleur, en wel voor den heer G. Degeling. Verdachte
ontkende en had nog een getuige décharge, J. P. Bot
man mee naar Alkmaar gesleept. Deze had het slaan
met het bierfleschje niet gezien. Aangenomen voor ken
nisgeving. Eisch 1 maand gev. Vonnis conform eisch.
Alkmaar.
AAN HET PUBLIEKE WASCHLIJNTJE.
De heer C. W. K., 'n 45-jarlge propagandist te Alk
maar, stond terecht ter zake beleediging van zijn zwa
ger J. Kwast, dien hij zou hebben toegevoegd op 21
Juni: Je bent de moordenaar van je moeder. De heer
K. erkende, doch sprak tegen het opzet, te hebben wil
len beleedigen. Het onaangename gesprek had plaats
in het „Waaigat" en werden.de geïncrimineerde woor
den op verzoek van den beleedigde op het politiebureau
herhaald in tegenwoordigheid van den hoofdagent A
J. ter Horst. Overigens zullen we over deze onprettige
familiegeschiedenis niet verder uitwijden en volstaan
met de mededeeling, dat de heer K. werd veroordeeld
tot f 25 boete of 25 dagen.
'S VOGELAARS VRUCHTELOOS FLUITEN.
Een deel van Neerlands jongelingschap, dat welhaast
den 19-jarigen leeftijd heeft bereikt, en is uitverkoren
om in tijd van verdrukking het vaderland te verdedigen.
de kleinste breedte heeft en tegelijk gunstig ligt, ten
aanzien van de bestaande spoorlijnen. De tunnel moet
op Genève gericht zijn. De groote spoorweg uit Enge
land over Parijs zou direct over den M.-Blanc n. Italië
worden verlengd. Ook op den weg van Spanje over
Marsellle aar Oost-Europa zou veel tijd bespaard kun
nen worden. Weliswaar legt de vliegtuigdienst uit Ge-
n ve deze trajecten veel sneller af dan ooit door een
tunnel mogelijk zou zijn, maar het spreekt vanzelf, dat
voor het grootere goederenvervoer de spoorweg nog
steeds aangewezen blijft.
Maar men wil niet alleen een spoorbaan door den
Mont-Blanc aanleggen, doch ook een autoweg, die vóór
het vrachtverkeer berekend moet zijn.
Men gelooft, dat de tunnel in vier jaren gereed zal
zijn. De spoorweg- en de autotunnel zullen beiden een
breedte hebben van 6.45 M. De lengte zal ongeveer 13
K.M. bedragen, althans volgens de berekeningen, die
men tot nog too de nauwkeurigste aoht.
Een voorlooplge begrooting constateert, dat een be
drag van 38 millioen gulden noodig zal zijn. Een lee
ning zal worden uitgeschreven, waarop kleine aandoe-
len zullen worden uitgegeven. De amortisatie moet
worden opgebracht door de passagegelden van het rei
zigersverkeer en door een toeslag op het vrachtverkeer,
niet echter op het.spoorweg-personenvervoer.
Een vergelijking met den SimpIon-tunneL
Vijf-en-dertig jaar geleden werd te Domo-d'Ossola en
te Brieg, aan beide zijden van het Simplonmassief, ge
lijktijdig begonnen met het werk voor den grootsten
tunnel ter wereld, die, ln rechte l|jn een lengte van
19 K.M. 730 M. had.
Evenals bij den Mont-Blanc het geval zal zijn, ont
moette men bij den Simplon eerst prachtig vast gesteen
te (de Mont-Blanc bestaat aan den buitenkant hoofdza
kelijk uit kristailijngesteente en wel uit protogine met
gneis en glimmerleisteen): daarna stootte men op af
brokkelend materiaal, dat den weg vrij Het voor heets
en koude waterstroomen. Toen moesten steeds nieuwe
afleidingskanalen worden aangelegd, die nog thans het
water naar buiten voeren.
Erger nog was, dat plotseling de door den druk van
het gesteente voortgebrachte warmte toenam en steeg
van 50 tot 53 graden. De werklieden zakten in elkaar,
ofschoon voortdurend koude lucht werd toegevoerd en
ijskoud water in de gangen werd gesproeid. Intusschen
hoopt men, dat de temperatuur in den Mont-Blanc la
ger zal zijn door de nabijheid van zoovele gletschers.
Bij den aanleg van den Simplontunnel moesten 4000
man, terwijl dag en nacht werd gewerkt, een millioen
kubieke meter steen en aarde uit den berg naar buiten
brengen. Voor het doen springen van het gesteente werd
1350 ton dynamiet gebruikt Men zal met de moderne
Instrumenten echter minder materiaal noodig hebben.
Het zou van wereldbelang zijn, indien men nu. 35 jaar
na den aanleg van den Simplon-tunnel, den Mont-Blanc
zou gaan doorgraven. Een hindernis zou worden weg
genomen, die het verkeer eeuwenlang dwong, groots
omwegen te maken.
toont zich al zeer ongevoelig voor de teedere zorg der
overheid, die de eandidaten in de gelegenheid stelt zich
to overtuigen van hun lichamelijken welstand. Ten dien
einde noodigt de burgemeester hen beleefd uit te willen
verschijnen voor den met dit onderzoek belasten keu-
ringsraad, doch helaas worden vooral In Noord-Holland
vele invité's aangetroffen. di« aan deze politesse niet
de minste aandaóht schenken en nu door den rechter op
hun nationale verplichting worden gewezen, door een
stevige geldboete of hechtenlsstraf. Ook heden stonden
op de zittlngsrol ingeschreven een viertal jonge snaken,
die geen oor hadden geleend aan het lokkend fluiten
van den vogelaar, waarmede zij ter keuring werden ge
nood. De heer Joh. B. had verzuimd den keuringsraad
te Winkel te bezoeken, vonnis f 50 boete of 50 dagen.
Ook de heer Jan J. had gemankeerd, f 25 boete of 25
dagen. Do heer O. J. v. Soh. uit Hoogwoud, een broei
nest van anti-militairisten, was eveneens niet aanwezig
geweest. Uitspraak als voren. Ten slotte was het nog
de heer Simon S. uit N. Nledorp, die het zoo weinig di
plomatiek afstak, dat de officier een maand gev. requi-
reerde. Uitspraak als voren.
H e i 1 o o.
EEN RUMOERIGE HEILOOER.
De 21-jarige forsch ge-bouwde los arbeider Corn. Joh.
de W. uit Heiloo stond terecht ter zake mishandeling
van de Alkmaarsche politieagenten v. d. Brink en Flo
rijn, welk feit werd gepleegd in den nacht van 24 op
25 Juli. De agenten hadden ln de Heerenstraat een be
schonken persoon gearresteerd en wilden dezen man
overbrengen naar het bureau. Op den Dijk bemoeide
verdachte zich daarmede, en geraakte de agent v. d.
Brink bij de ontstane worsteling op den grond, waar
door hij een ernstige luxatie in de rechterarm bekwam.
Toen v. d. Brink op de straat lag gaf verdachte den
weerloozen agent een sohop en werd v. d. Brink aan het
hoofd verwond. Ook agent Florijn, die van der Brink
wilde ontzetten, kreeg van verdachte een klap op het
hoofd.
De verdachte wist niet, dat hij v. d. Brink had ge
schopt. Geelscht werd voor dit buitengewoon ernstige
feit 3 maanden!
Mr. Belonge, verdediger van verdachte, pleitte spon
taan clementie voor dezen kostwinnaar zijner oude moe
der.
Daarna maakte hij, dat hij wegkwam. Het kostte hem
niet veel moeite den gemeenteraad van de noodzakelijk
heid van deze reis te overtuigen. Eerstens toch voelden
de heeren door de grafelijke uitnoodiging aan het hoofd
der gemeente zichzelf gevleid en in de tweede plaats
was het de eenige mogelijkheid om hun geld terug te
krijgen. Niemand der schuldeischers koesterde dan ook
eenig bezwaar.
Om 12 uur 45 verliet Emil met zijn nieuwen vriend
Joachim Lorenz het idyllische stadje Riesenau. En op
het perronnetje had de voltallige gemeenteraad zich op
gesteld om den adellijken gast op plechtige wijze uit
geleide te doen.
X.
In Rolf had een groote verandering plaats gehad.
Voor het eerst ontwaakte in hem een ongekend verlan
gen naar werk en onweerstaanbaar drong de wil door
eigen kracht omhoog te komen, zich aan hem op.
Mabel echter voelde zich tegenover Rolf steeds onze
kerder worden. Het was haar zeer pijnlijk dicnsien van
iemand te moeten verlangen, die zich als slachtoffer
van den strijd om het bestaan zoo goed mogelijk aan de
gewijzigde omstandigheden trachtte aan te passen, doch
die desondanks herhaaldelijk bewees niet voor een on
dergeschikte betrekking geboren te zijn. Daarbij kwam
nog de voortdurende vrees, dat hij zich door een vrien
delijk woord zou laten verleiden van zijn gevoelens blijk
te geven en een dergelijke uiting zou dan zeker niet
het onschuldig karakter dragen als de handkus, waar
mee hij zichzelf had verraden. Om kort te gaan, Miss
Mabel Wilkins had haar aangeboren en tot dusver nooit
falende zekerheid bij dit avontuur ingeboet, al zou zij
dat zelf onder deze omstandigheden zeker nooit hebben
willen erkennen.
En intusschen zocht Rolf steeds weer naar nieuwe
bezigheden. De drang naar werk in hem werd steeds
sterker. Hij had veel vrijen tijd, daar Henry een harts
tochtelijk autorijder was en zelfs bij den kortsten rit
zelf achter het stuur van Mabel's wagen wilde zitten.
En zoo kwam het, dat Rolf tenslotte vergunning kreeg
om geheel alleen met Mabel's sportwagen uit te rijden
en van deze vergunning maakte hij een passend ge
bruik. Bij verre tochten was hij er steeds op uit de
snelheid van den wagen zoo hoog mogelijk op te voeren,
waarbij hij, zoowel van de auto als van zichzelf alles
elschte.
Wordt vervolgd.
De manufacturier Kern protesteerde heftig. „Naar
mijn meening is hij een doodgewone opliohter!"
Een oogenblik bleef het stil. De harten der aanwezi
gen klopten hoorbaar. Vrijwel ieder van hen was lang
zamerhand tot dezelfde conclusie gekomen, maar allen
hadden zij geaarzeld deze zware beschuldiging uit te
spreken. Het was dan ook niet gemakkelijk om te er
kennen, dat men zich had laten beetnemen. En zelfs
nu nog, nu Kern toch hun aller meening had uitge
sproken, aarzelden zij om tot ingrijpende maatregelen
te besluiten.
Maar eindelijk werd dan toch overeengekomen geza
menlijk een beroep te doen op het inzicht van den
graaf en hem natuurlijk In den minzaamsten vorm
een ultimatum te zenden.
Teneinde het gevoelige standsbewustzijn van den
voornamen gast niet te krenken, bood burgemeester
Lorenz aan graaf Godau het besluit van den gemeente
raad persoonlijk over te brengen.
En zoo gebeurde het. dat het hoofd van de gemeente
op Emil's kamer zat, toen de brief van Kestenberg be
zorgd werd. Aanvankelijk had de pseudo graaf zwijgend
en inz ich zelf gekeerd naar zijn gast geluisterd, maar
toen hij het schrijven uit Berlijn gelezen had. verander
de de situatie onmiddellijk. Binnen enkele minuten was
zijn plan gereed.
„Burgemeester", zei hij, „ik zal geen telegram verzen
den, zooals aanvankelijk in m'n bedoeling lag, want m'n
bankier schrijft mij daar juist, dat de bank, om even-
tueele fraude te voorkomen, slechts aan mij persoonlijk
kan uitbetalen. Het zal dus het beste "zijn, dat ik van
daag nog naar Berlijn vertrek." Hij wierp Lorenz een
onderzoekenden blik toe.
Doch deze werd bleek. Zouden zij nu tenslotte toch
nog worden opgelicht?"
Ook een minder goede menschenkenner dan Emil,
zou het snel stijgende wantrouwen onmiddellijk op het
gelaat van den burgemeester hebben gelezen. Maar de
ze brief van Kestenberg bood hem voldoende kans op
redding. Hij deed dus of hij niets bemerkte, liet zich
niet verleiden tot een uitvoerig betoog, dat zijn eerlijke
bedoelingen zou moeten bewijzen, maar stelde zijn te
genstander door één enkele, geheel onverwachte zet,
buiten gevecht
„Weet u wat, burgemeester", zei hij, op een toon, als
of deze gedachte plotseling bij hem opkwam, „gaat u
mee! Nee, nee, geen uitvluchten; ik heb dan tevens een
schitterende gelegenheid mij eens behoorlijk te revan-
geeren. U vergezelt mij naar Berlijn natuurlijk: solo
alleen daar bent u mijnjgast en dan zullen wij samen
de bloemetjes eens buiten zetten. Wat zegt u daarvan?"
Hij wachtte het antwoord niet af, maar gaf den bur
gemeester een kameraadschappelijken stoot in de rib
ben en vervolgde met een vertrouwelijk knipoogje:
„Nou, ouwe jongen, dat lijkt je wel wat?! Zoo'n paar
dagen onder mijn leiding naar alle bezienswaardighe
den van de hoofdstad. Man, je zult er van staan te kij
ken, waar zoo'n echte graaf al niet den weg weet! Hier
een fleschje champagne, daar een fleschje champagne
en dan ter afwisseling nog eens een fleschje champagne
Je zult oogen opzetten, dat beloof ik je!"
Burgemeester Lorenz had in zijn grenzelooze verba
zing niet eens bemerkt dat de wijze van uitdrukking
van zijn gastheer een groote verandering had onder
gaan. Hij verstond slechts den zin; de woorden ontgin
gen hem. Met wijd opengesperde oogen, ais een kind
in een sprookjestheater, zat hij op zijn stoel, slechts
Emil aanstarend en zich verbazend over deze even on
verwachte als eervolle invitatie. En zonder er lang over
na te denken, greep hij de uitnoodiging met beijle han
den aan.
„Afgesproken!" riep Emil. „Dat komt dus voor el
kaar. We zullen een paar gezellige dagen hebben, re
ken daar maar op! Prosit, ouwe jongen!"
En voor de heer Lorenz eigenlijk wist. wat hem
overkwam, zat hij al met een vol glas in de handen,
dat hij met een uitnoodigend gebaar tegen Emil op
hief.
„En wanneer wanneer vertrekken we?" vroeg hij
met schitterende oogen. Hij kon nu den tijd nauwelijks
meer afwachten.
„Natuurlijk met den eerstvolgenden trein, kameraad.
Hoe heet je eigenlijk?"
„Joachim". antwoordde Lorenz haastig, om toch
vooral geen tijd te verliezen.
„Santjes dan, Joachim"' Emil drong den ongeduldi-
gen burgemeester nog een glas op. „En dan een beetje
vlot, hè? Breng maar gauw het zaakje met de familie
in orde en met de edelachtbare heeren van den ge
meenteraad vergeet vooral de gemeenteraad niet,
dat is 't voornaamste. Ik wacht hier zoolang op je."
Lorenz knikte ijverig. Daarna stond hij op en strom
pelde naar de deur. Maar nog voor hij het vertrek ver
laten had. riep Emil hem, als terloops toe: „Het reis
geld schiet je me nog wel even voor, wat Jochem! Om
te loopen is het een beetje te ver maar reken er
op, als we eenmaal in Berlijn zijn, zul je eens zien, hoe
ik het geld kan laten rollen!"
Bereidwillig ontdeed Lorenz zijn portefeuille van haai
inhoud en beloofde de rest straks te zullen meebrengen
