■-.'■i.r
Zijn laatste avontuur
Neutrale Bond.
,1III li,
IIIBI11
LKMAARSCHE en
CAUSERIE
DE MOOISTE FOTO
Gigantische strijd tusschen Belzebub, de
bokspoot, en Vikkle met de steenen vler
ken: Dood van Belzebub! Grootgort-
burgia Victoria! 3 Tenten voor het
vorstelijke gezin in Grootgortbulkenstad.
Het strijdlied der Gortbuiken- Slappe
Oats met een klontje de populaire iafenia
der Spanjoler verdelgers. Cave Canum
vraagt aan de cassa zijn entrée terug!
Gesloten auto's dooden elke geestdrift.
De rede van meester Koos een salvo van
knaleffecten. Vlckie klapwiekte van en
thousiasme! De prinses nam de taak
over van Piet v. d. Pol, 78-jarige specialiteit
in 't uitreiken van Victoriakransen, - 50 Jaar
president van een ijscinb en nog nooit een
Uscootje gesnoept! De dictator van do
IS" ie u wian dersingel af deeling kouwe aard
appelen in de blommen gezet. Grafschrift
op vader Dirk- Het sobere gouden jubi-
leum van den boodschapper des doods.
Het met papaverstroop en rammen asbast
doorpekelde feestvarken, benoemd tot broe
der in de orde van de Nederlandsche
leeuw.... Maar nou mot je niet lachen!
Gruss ohne Worte van Cave Canum.
Geeerde toehoorders!
Het zal u bekend zijn. dat monsieur le Diable, ofte
wel meheer de Duivel zoo ongeveer de eerste revolu
tionaire socialist is geweest Hij was het die onder de
engelen de revolutie predikte en tot straf voor die on
beschaamdheid werd hij voor eeuwig naar den hel ver
wezen. Nietemin is vader Belzebub en zijn ongure tra
wanten met deze verbanning naar het eeuwige vuur,
nog niet tot werkeloosheid gedoemd en tracht hij in de
nuchtere plannen der menschen in 't algemeen en die
van de Grootgortbuikenburgers in het bijzonder weer
roet in de gortpap te werpen. Heel de Oranjeknubbels
en roodwitte strikjesdragende burgers der beroemde
gort- en 40-p lus-stad hadden met de liefde van een min
naar voor zijn eerste knotje gezwoegd en geezeld om de
stad een ongekend feestelijk aanzien te geven, zoodat
onze beminnelijke landsprlnses zou kunnen getuigen:
Het is mij aangenaam en genoegelijk hier te zijn. laat
ons den Ruijgenhoek vaarwel zeggen en hier des zo
mers 3 tenten bouwen, een voor moeder, een voor va
der en een voor mij. of ziet
Daar komt Belzebub met zijn enorme kachel pook van
100 kilo en port daarmee zijn onmetelijke vuurpot met
70 millioen korte turven met helsche woede op, en dis
tilleert daarmede de regenwolken, die klodders en drup
pels groot en klein doen neerkwalsteren op de met zoo
veel zweet en opoffering van heitjes en pegels aange
brachte stadsversierselen
Evenals in het jaar 1573 op den bangsten dag. stond
Grootgortbuikenburg er slecht voor, doch gelukkig Vik-
kie uit het Victoriapark, verrees van haar standplaats
zonder vergunning, zooals de commissaris van Politie
heeft nagevlooid in de annalen van het politiebureau en
klapte met haar vleugeltjes, kraaide als een verliefde
haan en de tranen van Jupiter Pluvius werden ge
droogd, de aloude Oranjezon, met 50 jaar garantie, brak
door de pestgrauwe wolken en valsch. maar dankbaar
donderde langs het strand van het gat van Bachus de
zegezang der Grootgortbuiken:
Wie heeft van Gortbuik niet gehoord
Die strijders bü de Fransche poot?
Voor 6 x 60 lange jaren (tweemaal crescendo)
Toen Flippies lust naar Kaaskop's bloed,
Beteugeld werd door Gortbuiks moed,
De doodsangst joeg in 's vfjands schare
Door kokend lood en ouwe Klare!
Dus leert dan 's lands historie
Van Gortburg de Victorie!!
Ik heb dit jubellied eenigszins gewijzigd om uit te
doen komen, dat de dappere Gortbuiken uit vroeger
dagen, veel lijdenstroost vonden in de goed gelegen jan
doedel!
Dank zij de drankwet is de laatste jaren het troost
middel in beter banen geleid en op hooger plan ge
bracht. Ze houden het nu meer bij slappe cats met een
klontje!
De blijde incomste van Hare Koninklijke Hoogheid
was prachtig voorbereid en had een keurig verloop,
maar baarde mij helaas een groote teleurstelling. Ik
heb niets anders kunnen belinken dan een visioen van
een frisch gezicht en een paarsch velours hoedje!
FEUILLETON
Humoristische roman van
JOH. BRANDT.
18.
Eensklaps voelde Emil een stoot in den rug.
Hij kromp ineen en maakte uit louter gewoonte
reeds een beweging om dc „handen omhoog*' te
steken. Het was echter geen politie-agent, maar
de heer, die tijdens den wedstrijd in de aangren
zende loge had gezeten.
„Pardon", zei deze, verontschuldigend den
hoed lichtend. Hij maakte voor de beide dames,
die achter hem aankwamen, den weg vrij en was
in al zijn ijver tegen Emil aangeloopen. Reeds
ging hij verder.
Emil haalde verlicht adem, hoewel de schrik
hem nog beklemmend om het hart zat. Hij her
kende nu de beide dames, voor wie hij zich een
uur geleden zoo bijzonder geïnteresseerd had.
Zijn romantiek was echter verdwenen. Hij was
geen graaf meer, doch slechts een armzalig hoop
je mensch, dat bedreigd werd door den ijzeren
vuist der wet.
Henry kwam in den menschenstroom slechts
langzaam vooruit. De garages en kleedkamers
der deelnemers werden belegerd door honderden
nieuwsgierigen. Caroline, Mabel en Alice volgden
hem op den voet, maar zij hadden desondanks
moeite bij elkaar te blijven.
Eindelijk had Henry de omheining bereikt. Hij
debatteerde met den portier, die hem den toegang
wilde weigeren. Nu wenkte hij de drie dames na
derbij te komen. De man aan de deur scheen
voor zijn argumenten, of misschien ook voor
eenige bankbiljetten gezwicht te zijn.
Ik had verwacht, dat onze toekomstige vorstin met
groot elan op Grootgortbuikenburg zou zijn ingetuft,
in een open Super de Luxe wagen. Die gesloten kiek
kasten zijn docdend voor elke geestdrift. Ik ben dan
ook zoo vrij geweest mijn entréegeld terug te vragen
aan do cassa.'
De magistrale rede van voorzitter meester Koos de
Lange was een juweeltje van stijl en constructie! En
uitgezonden met een prachtstem en onberispelijke de
clamatie!
Daar kon Kakedorus in zijn culminatiepunt niet aan
snuffelen. Zelfs onze betonnen Vikkie stond te klapwie
ken van emotie! Als onze geliefde prinses nog eeniger-
mate mocht hebben getwijfeld aan het bravour van
haar trouwe gort- en Spanjolenverslinders, dan is dio
twijfel nah et beluisteren van dezen Laudator temporis
acti par excellence wel volkomen vervaagd.
Onze lieve ouwe Vik heeft dit jaar vergeefs haar
mollige metselkalkarm opgehouden ter ontvangst van
den gebruikelijken fellcatiekrans. haar eerbiedig over
gereikt met behulp van een puthaak, door den timmer
man en opperkransbedeeler van Grootgortbuikenburg,
Pieter v. d. Poll. geboren 10 October 1855. binnen deze
muren, en die dus den 78-jarigen leeftijd zal heb
ben bereikt. Deze stoere kerel, een natuurgetrouwe af
spiegeling van de Grootgortbuiken. die in 1573 de bruin
gebakken stierenmartelaars zoo op hun pokkei hebl»en
gespoeld; deze ouwe Piet heeft nu zoowat 30 jaren deze
plechtigheid verricht, doch ditmaal was het Juliana.
die zijn taak overnam en. niet met de puthaak natuur
lijk. een krans, en een piekfijnen krans, nedervleido
aan den voet van het ycdenkteeken. waarvan haar
vorstelijke vader, Zijn Koninklijke Hoogheid Willem Hl
zooals Mr. Koes het zoo roerend uitboezemde, in 1872
den eersten steen legde. Ik ben er ook nog bij geweest,
maar ik lag begraven in de treksnor, op gegoten ijzeren
gummibanden, volgens de rustieken sti.il van dien tijd,
dus ik kon van die groote gebeurtenis in Grootgortbui
kenburg, nog geen stenografisch verslag maken. Nu
trouwens ook nog niet!
Maar wat Piet van de Poll. de nestor der kransof-
freerders van hetl Patattersland betreft, hém draag ik
voor als candldaat voor het eereburgerschap van Groot
gortbuikenburg, hij heeft er evenveel recht op als Jaap
Pels de paardenslager, die aldus gehuldigd werd. omdat
hij 50 jaar voorzitter was geweest van de Burger ijsclub
en nog nooit één ijscootje had opgelikt. Een staaltjo
van ijveren wilskracht, dat beloond moest worden.
Van jubileums gesproken, de vorige week is vader
Dirk Govers. de ongekroonde dictator van de Nleuwlan-
dersingel, afdeeling kouwe piepers, gehuldigd bij gele
genheid van zy'n zilveren feest als lid van den gemeen
teraad van Grootgortbuikenburg en werd hem door den
lord Mayor William Wendelaar de gouden eeremedaille
der gemeente Grootgortbuikenburg op zijn fiere boe
zem gespeld. Rood en zwart en blauw en geel. iedere
kleur heeft hem spontaan gelukgewenscht. Ziet u. dat
is nu eer, waarop ik de meeste prijs zou stellen, vriend
schap boven en buiten alle partijen!
Vertellen jullie mij eens wie dat vader Dirk na kan
lappen! Zijn beminnelijkheid zonder aanzien des per-
soons garandeert hem de onsterfelijkheid en zijn graf
schrift zal luiden: Hallo, hier Vader Dirk! Hij is dood.
gaf zwart en rood een pooi. en hield van ieder groot!
Maar als ik deze luisterrijke viering stel naast het feest
van Piet Nagel, die op 3 October het meer dan zeldza
me feit herdacht 50 jaar lang het ambt van drankies-
en pillenlooper te hebben bekleed en die gefêteerd werd
met een ruikertje bloemen en een kisje sigaren, dan
vind ik zoo'n herdenking wel wat poover! 50 Jaar lang
te hebben gefungeerd als boodschapper van Magere
Hein en nooit zelf je handen te hebben besmeurd met
het bloed van je evennaaste, dat is een krachttoer, dio
minister Piet Oud hem niet zou naapen. Deze van pa
paverstroop en rammenasbast doortrokken veteraan
hadden ze moeten benoemen tot broeder in de Orde van
den Nederlandschen Leeuw met een jaargeld van 200
piek, 'n belooning voor zijn 50-jarigen trouwen dienst
die dezen ouden martelaar in den zevenden hemel zou
hebben gebracht.
CAVE CANUM.
Portret-Atelier JAC. DE BOER,
Keizerstraat DEN HELDER.
Rolf had zijn sportuitrusting reeds afgewor
pen. Als in een roes aanvaardde hij de daveren
de ovaties, waaraan geen eind scheen te zullen
komen.
Roeder had hem als eerste geluk gewenscht
toen hij uit zijn wagen stapte en Rolf was toen
nog geheel onder den indruk geweest van de op
winding en de nerveus© .spanning van het laat
ste half uur. Zijn keel leek hem dicht gesnoerd
en hij wist niet, of hij lachen of huilen moest.
Hij had Roeder's hand gegrepen en deze in de
zijne gehouden. Zijn blik vast in die van zijn
vriend. Hem immers dankte hij het wonderbaar
lijke geluk van dezen dag, misschien wel van
heel zijn verder leven.
„Ik kan niet spreken, Fritz", zei hij, met een
van ontroering overslaande stem, maar je weet,
hoe ik het meen."
Dat was het eenige moment geweest, waarop
hij met zijn vriend alleen was.
Nu was hij reeds lang door een menigte be
wonderaars omgeven: sportsterren, zaken men
schen, prominente figuren uit de autowereld, al
len schudden hem de hand en overlaadden hem
met gelukwenschen en aanbiedingen.
Rolf verstond nauwelijks, wat zij zeiden. Hij
sprak woorden van dank. die hem mechanisch
over de lippen kwamen. Zijn gedachten waren
ver weg De dag van heden zou moeten beslissen,
of hij de zoo zeer verlangde zege werkelijk be
haald had. Mabel Mabel! juichte het in hem.
Plotseling staarde hij ontzet naar de deur van
de kleedkamer.
Was dat niet Mabel? Geen twijfel mogelijk; bij
herkende haar zelfs op de en afstand aan haar
blauwen hoed. die haar zoo goed stond. En nu
ontdekte hij ock Henry, Alice en Caroline.
Zij kwamen regelrecht op hem af.
Wat moest hij doen? Hier mocht zij hem niet
vinden. De mogelijkheid, dat het nu. in tegen
woordigheid van zoovele getu>en tot een verkla
ring zou komen, moest tot eiken prijs worden
ülT DE OMGEVING
AVi F. vnrj F
OUDKARSPEL.
De afd, van den Neutr. Bond van Boeren. Land- en
Tuinbouwers vergaderde Donderdag ten huize van den
heer C. Vis. alhier.
Een 50-tal leden was aanwezig.
De voorzitter, de heer K. Kaan, opende de vergade
ring met een woord van welkom. Het wachten Is steeds
op de steunmaatregelen, waardoor de vergadering zoo
laat wordt gehouden. De oorzaak dezer vergadering is
het Congres, dat Zaterdag te Alkmaar zal worden ge
houden. Spr. hoopte op aangename besprekingen en
dat, mochten er soms meen'.ngsverschillen zijn, deze op
vriendschappelijke wijze worden besproken.
De secretaris las daarna de notulen der vorige ver
gadering, welke werden gceögekeurd en vastgesteld-
Van het Hoofdbestuur was een rondschrijven inge
komen. met de agenda van het Bondscongres.
Het Hoofdbestuur stelde voor. althans de meerder
heid, den wettelijken weg te volgen, terwijl een min
derheid zich niet meer aan dezen wettelijken weg wil
houden.
De voorzitter noemde het een moeilijk punt Na am
pele besprekingen in het H3. is met groote meerder
heid tot de slotsom gekomen, dat het voordeeligst voor
allen is de wettelijke weg. Als men Iets wil bereiken,
moet men bij de Overheid komen en gehoord worden.
Ook bij de gemeentelijke overheid zou men den neus
kunnen stcoten als men niet wettelijk ging werken.
Spr. deelde eenige besprekingen uit het H.B. mee.
De heer M. Borst meende, dat men er door de Re
geering toe werd gedwongen den onwettelijken weg te
bewandelen, wilde men iet3 bereiken.
De voorzitter was het daar gedeeltelijk mee eens.
Spr. wees op de ontevredenheid in andere streken, met
name in het Westland. Men heeft zoo niets bereikt.
De heer P. Volkers vroeg welke organisatie niet
wettelijk is. Ze bestaan allemaal nog. Practisch gespro
ken heeft men nog niets bereikt. Spr. verwachtte, dat
men met confereeren en samenwerken toch nog weer
met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
De Voorzitter merkte op, dat het toch heel dwaas
zou zijn den gevolgden weg af te gaan. De actie wordt
nu al breeder door samenwerking met de zusterorga
nisaties in het Centraal Bureau. De door de minder
heid gewilde actie van „dit niet betalen en dat niet
doen" gaat niet met het 'stteven van den Bond samen.
Spr. wees op de demonstratie te Noordscharwoude, die
door den Burgemeester is verboden. Daar moet tegen
worden geageerd.
De heer C. Borst Pz. las een stukje voor uit „Het
licht ln den afgrond". Spr. noemde het gepraat prutse-
rig. Het gaat niet voor wettig of onwettig. Het gaat
om den strijd tegen het kapitalisme. Als men naar de
Regeering ziet. Hoe zijn we geholpen? Door de Tuln-
bouwsteunwet is men naar den afgrond gebracht. Ook
de andere steunregelingen zijn er op ingericht, de klei
ne boertjes in den put te helpen. Allen, behalve de
communisten hebben tegen de Landbouwcrisiswet ge
stemd. Alle anderen waren er voor. Ook de aardappel
centrale is heelemaal verkeerd. De tijd zal ons wel
leeren, wat ons te doen staat Men moet niet piekeren
of het wettelijk gaat of niet Moeten geen verkooplngen
meer worden verhinderd? Als er nog een demonstratie
verbod komt, zal men heelemaal niets kunnen.
De heer A. Swager zag een scheuring voortkomen
uit deze kwestie.
Voorzitter was het er mee eens, dat er saamhoorig-
heid moet zijn, om meer voor den tuinbouw te berei
ken. doch er zal nog wel wat moeten gebeuren voor er
eenheid is. Het stond voor spr. vast dat als er een
anderen weg werd gevolgd door de Regeering, men
een betere export kon krijgen, maar daarvoor zal aan
drang moeten worden uitgeoefend. Er moet bewustwor
ding kemen. Dit inzicht is er echter nog niet. Met
strijd tegen het kapitalisme zal het lang duren voor er
een andere maatschappij komt.
De heer D. Wonder zeide, dat men zich niet aan de
wet kon houden, tenzij men zooveel steun kreeg, dat
men de menschen alles kon betalen.
De Voorzitter antwoordde, dat het vap de betrokke
nen afhangt of men z'n invloed zal kunnen aanwenden
inzake de verplichtigen. De officleele weg wordt door
het meerendeel der menschen geprefereerd. Ook door
de arbeiders. Spr. noemde het bedoelde middel van den
onwettlgen weg te volgen, politiek. De N. B. moet niet
volgens een politiek stelsel optreden.
De heer C. Borst Pz. meende dat de eenheid van
onder af moest komen, niet door samenwerking met
de groote organisaties. Men zal hun „knechtje" worden.
Medelijden van de Regeering heeft men niet te ver
wachten.
vermeden. Als hij tegenover haar stond, zou een
beslissende uitspraak onvermijdelijk zijn. Dan
moest hij haar alles opbiechten, wat hij zoo lang
op het hart had gedragen. Maar eerst, wanneer
hij alleen met haar was, geheel alleen, niet hier.
En reeds was hij besloten weg te loopen.
„Ik kom morgen bij je", zei hij in het voorbij
gaan tot Roeder.
„En vanavond dan?" vroeg deze verbaasd.
„Ons souper in Adlqji?"
„Vanavond nietl" verzocht Rolf, bijna sraee-
kend. „Je weet immers niet... maar neen. dat
kan ik je nu niet allemaal vertellen alleen
vandaag niet... morgenl"
Gejaagd keek hij om zich heen. Er was maar
één deur in dit ruime vertrek en wel die, waar
door Henry en de beide dames waren binnenge
komen. Hij schoof het raam open en sprong naar
buiten, zonder zich zelfs den tijd te gunnen zijn
hced op te zetten. Toen hij op den grond neer
kwam. gleden zijn voeten uit en een oogenblik
later lag hij languit in een modderplas. Haastig
krabbelde hij overeind. Hij was van onder tot bo
ven met slijk bedekt. Zelfs op zijn gelaat en in
zijn haar zaten groote modderspatten.
Rolf had echter geen tijd op dit alles te let
ten. Hij drukte zich stijf tegen de schutting, wel
ke de renbaan omgaf en hield het hoofd gebogen
uit vrees, dat iemand hem zou herkennen en hem
door, op dit oogenblik wel zeer ongewenschte
ovaties zou ophouden.
Voorzichtig om zich heen spiedend, sloop hij
daarop naar de eenzame plek, waar hij, teneinde
op alles voorbereid te zijn, Mabel's sportwagen
had neergezet.
XVI.
Kestenberg naderde met Emil den uitgang
van het autcdróme. Hij hield zijn vreegeren me
dewerker nog sfo: ds onder don ar en conver
seerde, bli kbaar in de beste stemming over aller
lei onbelangrijke onderwerpen.
Naar aanleiding van de Inlevering van bloembollen
werd door de heeren Wonder, Borst en den Voorzitter
op de geringe solidariteit van de leden gewezen, wat
ook uitkwam in het geringe bezoek aan de meeting te
Noordscharwoude. Daar hadden veel en veel meer
menschen kunnen zijn.
In stemming gebracht werd met 37 tegen 13 stem
men besloten den wettelijken weg te volgen.
Tot afgevaardigden werden de heeren D. Wonder en
C. Borst Pz. benoemd. Tot plaatsvervangers de heeren
A, Bakker en G. Uff.
Bespreking propaganda.
De Voorzitter lichtte de bedoeling van den Bond toe.
De vergadering ging er mee accoord, dat er propagan
da wordt gemaakt.
Bij de rondvraag zeide de heer A. Swager, dat «de an
dijvie eerst op f 0 50 was vastgstold voor de minimum
prijzen. Nu de menschen aan 't snijden toe zijn. wordt
deze prijs gehalveerd. Spr. wilde er op aandringen,
dat de prijs van f 0.E0 voor dit jaar nog werd gehand
haafd. Zoo is het niet goed gegaan. Als de Regeering
'•en fout heeft gemaakt moet zij die erkennen.
De heer G. Amelink wilde meer met de arbeiders
"amenwerken. Die hebben toch dezelfde belangen al»
wij.
De Voorzitter was het hiermee eens. Men moet zich
zooveel mogelijk op één lijn stellen.
De heer G Uff bracht den Bond van Landpachtera
naar voren. Dubbel contributie betalen is wel bezwaar
lijk tegenwoordig. Daarom vroeg spr. of de afd. van
den Landpachtersbond niet bij den Neutr. Bond kon
worden ondergebracht.
De Voorzitter merkte op. dat een der urgente punten
van den Neutralen Bond da verbetering van het PachU
stelsel is, maar daar wordt natuurlijk niet alleen op ge.
hamerd. Spr. wees er op, dat het gemiddeld Inkomen
ln Nederland verleden jaar f 2SC0 per jaar is geweest
en wij hebben recht op een evenredig deel van het na
tionaal inkomen. Spr. gevoelde wel voor de redeneering
van den heer Uff.
De heer Wonder noemde een voorbeeld, hoe er soms
wordt opgeboden bij landverhuringen. Men bood maar
raak, om het mooiste lazid te krijgen, dicht bij huis,
want de huur werd tooh niet betaald. Zooiets mag niet
voorkomen.
De heer A. Bakker haalde de Tulnbouwsteunwet aan.
Wanneer zal er een uitkeering komen? Men zou in
October geld ontvangen en dat zou nog extra zijn ook.
De Voorzitter antwoordde, dat het geen extra was.
Dat extra moet nog komen uit de „pot" van de Groen
ten- en Fruiteentrale. De 5 millioen Is dit jaar 1 voor
Noordhclland veel minder dan verleden jaar, omdat er
meer producten voor in aanmerking zijn gekomen. Het
voorstel van den Neutr. Bond cm daarom een extra
"teun te geven van f 1C0 op een wagon roode en gele
kool en f 70 op een wagen aardappelen had een gunstig
onthaal. Spr. verwachtte wel, dat de ontvangsten van
de Groenten- en Fruitcentrale van dien aard zullen
zijn. dat het daarvoor benoodigde geld er voor 31 Dec.
a.s. zal zijn. Men heeft echter unaniem in de commis
sie gevraagd om een voorschot In October zal iets
worden uitgekeerd, maar waarop wist spr. niet.
Verder Informeerde de Voorzitter naar de Tuin-
bouwsaneering, waarop de Voorzitter antwoordde, dat
het advies ln het rapport luidt de bedrijven in het Am
bacht beneden 5 HA. vrij van saneering te doen zijn.
Daarbuiten wordt echter wel een groote inkrimping
voorgesteld. De bedoeling is den tuinbouw weer naar
het oude centrum terug te brengen.
Over een rapport van de Prov. Commissie, wat vol
gens den heer Bakker voor deze streek ongunstig zou
zijn, was den Voozitter niets bekend.
Het kwartje van de witte koot
De heer Duijves vroeg naar het wittekool-kwartje-
Spr. was van meening, dat dit zou worden gebruikt
voor de doorgeloopen witte kool. Maar nu heeft spr.
van den vellinglelder gehoord, dat van dat „potje" de
vracht moet worden betaald van witte kool van Fries
land naar hier.
De Voorzitter kon hierop geen antwoord geven. Er
was spr. niets van bekend.
Daarna sluiting.
IV lERINfiE WAARD
Burgerlijke siand 3e kwartaal 1933.
Geboren: Hendrik, zoon van Jacob Kuijper en
Maartje Hollenberg; Jan, zoon van Leendert Tames
en Sophia Nieuwcnhuizeri Gezina, dochter van Arie
Jan Bruin en Cornelia Slikker. Simon, zoon van
Abraham Jan Borst en Grietje Grin; Jan. zoon van
Jan Boezerooy en Dieuvvertje Tiel. Cornelia, doch-
ter V£jt Hendrik van den Brink en Geertje Janna
Oudejans. Evert Jan, zoon van Evert Kooij en Marie
Anna Wonder. Elbert Gerrit. 2oon van Evert Kooij
en Marie Anna Wonder.
Gehuwd: Jan van Dorapselaar, oud 28 jaar en Ma-
rietje Hoogeveen, oud 30 jaar, IJsbrand van der Wall,
oud 23 jaar en Maartje Mereboer, oud 22 jaar.
Overleden: Jan Hoogland, oud 57 jaar, echtg. van
Hester Bakker. Trijntje Meeldijk, oud 73 jaar, wedu
we van Jacob Peper. Hendrik Hendriks, oud 63 jaar.
Aagje Boonackcr, oud 84 jr., weduwe van Aric Jo-
hannes van Rijswijk.
Lorzen bleef dicht achter hen; bij voelde zich
in het gedrang hoogst onbehaaglijk en voor het
eerst sinds zijn vertrek verlangde hij naar zijn
stil en vreedzaam Riesenau. Het besef van zijn
groote verantwoordelijkheid tegenover de burge
rij, die hem haar vertrouwen had geschonken,
drukte hem terneer. Hij, was een onwaardige, 'n
ontrouwe dienaar, van de gemeenschap, niet
waard aan het hoofd te staan van een eerzame
gemeente. Hij overlaadde zich zelf nu met verwij
ten en scheen zijn omgeving vrijwel vergeten te
hebben.
Ook Emil zat in zak en ascb. Slechts eenige
stappen nog waren zij van de poort verwijde!d.
Daar bleef Kesténberg staan, juist tegenover cm
groepje politie-agenten. Met een spottondon blik
maakte bij Emil op hun aanwezigheid opmerk
zaam.
„Wij zullen nu helaas afscheid moeten ne
men', zei hij. „Ik heb nog een en ander te doen.
k meet nog een belangwekkenden brief verbran
den en behalve dat wachten mij nog een paar
Weinigheden. Maar ik heb je voor vandaag ge
ïnviteerd en het zou dan ock bepaald onbeleefd
zijn om je nu alleen te laten. Ik zal daarom een
paar goede vrienden van me verzoeken mijn
iaak als gastheer te willen overnemen."
Nu was het dus zoo ver.
Maar ock juist nu werd Kes'enberg's vooruit
vastgesteld programma door een onvoorzien in-
cidont in de war gestuurd.
Lorenz, dien het plotseling opgekomen berouw
vcor zijn omgeving blind had gemaakt, was met
zijn volle gewicht op den vcet van een anderen
bezoeker gaan staan. Deze, wier - eksteroogon
tegen een dergelijke last niet bestand bleken, gaf
een gil en duwde Riesenau's burgervader een
éind op zij. Het gevolg hiervan was weer, dat
Lnrenz, hevig geschrokken, tegen Kestenberg
aantuimelde, dio nu op zijn beurt het evenwicht
verloor en, beide handen vooruit stekend oin e»m
steunpunt te zoeken, de duw aan de voor hem
