Hervorming van
mannenkleding.
De Zwarte Monnik
/JCKER.CACHETS ("AKKERTJES")
Woensdag 13 December 1933.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9398
Uitspraak van een commissie
te Londen.
Verzoek aan de Koningin.
Lü:en "AKKERTJES"
Uw dagelijksche hoofdpijn verdrijven
BRIEVEN OVER
ENGELAND.
(Van onzen Engelschen Briefschrijver.)
9 December 1933
KENT U dat aardige tooneelstukje van A. A.
Milne: The Romantic Age? Als U neen zegt
benijd ik U, want dan staat U nog eenmaal
het genot te wachten, het voor de eerste maal te
lezen. Ik ben nu bezig aan de vierde, vijfde of zesde
maal, en met groot genoegen. Maar het genoegen van
de eerste maal is niet meer te herkrijgen, dat is weg,
zooals Uw jeugd, en de mijne.
Gervase Mallory is de held van het verhaal, en wij
en de heldin, of liever de heldin en wij, zien hem
voor de eerste maal in voor hot uiterlijk schoon van
Gervase niet ongunstige omstandigheden. Hij is in zijn
auto op weg naar een gecostumeerd bal. Niemand
ziet iets vreemds in hem, zooals hij aan het stuurrad
zit, want Gervase heeft over zijn costuura een groote.
tot op zijn voeten reikende jas geslagen. Maar het
costuum is er evengoed, en daarin, zonder overjas,
zal het de heldin gegund zijn haar eersten blik op
hem te slaan.
Wanneer ik U nu zeg, dat het een wonderschoon
costuum was, een prinsenkleederdracht uit oude, lang
vervlogen dagen, toen Prinsen van Wales nog niet
in een colbertcostuum padvinders inspecteerden, of
tentoonstelling openden, dat het, ik zal maar niet in
beschrijvingen vervallen, die toch op niets dan fiasco
uitdraaien, een costuum was van blauw en goud, dat»
zult U het zeker wel met mij eens zijn, wanneer ik
nog eens zeg, dat Gervase bofte, zoo voor de eerste
maal gezien te worden door de wonderschoone Meli
sande (door haar moeder steeds Sandy, of te wel Zan
derig genoemd). Het is een pakje, dat zelfs U en mii
baast dragelijk zou maken voor 'smenschen aange
zicht
Toch is het een pakje Is U moedig? Juist
ik ook, vooral op een redelijken afstand. Zoudt U in
lichtblauw fluweel, met gouddraad gestikt of gezoomd
of geborduurd of gemaasd, of hoe de dames dat
noemen, naar de Schager markt durven gaan, of
kalmpjes over de straat wandelen, juist tegen den
tijd, dat de school uitgaat? Natuurlijk, ik ook, hm
Maar Gervase bezat niet die onversaagdheid van 1'
en mij, en dat was de reden, dat hij die groote jas
over zijn prinsengewaad had geslagen. Maar auto*
blijven auto's, al zijn zij niet langer „stoomwagens
van Bax", zalige herinnering uit onze jeugd. Niet
altijd wou de stoomwagen van Bax vooruit Nog dui
delijk zie ik hem voor me staan in de schuur van
Korf in Lutjewinkel, een man er onder, er in, er ach
ter, om er aan te schroeven, 'te draaien, om er op
te slaan of er tegen te schoppon, en wij jongens er
om heen. Vol eerbied, vol bewondering, maar toch
ook met een klein beetje vrees, dat hij aanstonds uit
elkaar zou springen.
FEUILLETON
DOOR
EDGAR WA T.T.ACE.
Indien Mr. Gilder vrijpostig geweest was, zou zij hem
gemakkelijk op zijn plaats hebben kunnen zetten, maar
hij was de erbiedlghld zelve. Zijn houding was waar
dig zijn toon vriendelijk. Hij was zeer goed en zorgvul
dig gekleed, vond zij, en zij vroeg zioh af of Arthurs
verwijfdheid in zake zijn kleeding op zijn personeel aan
stekelijk gewerkt zou hebben. Zijn grijs pak, zijn ste
vig schoeisel, wogen tegen de fijnheid van zijn linnen
op. En met haar vrouwelijk oog constateerde zij, dat
deze man in zijn soort eveneens een soort dandy was.
..Ik hoor dat u bij ons ln de buurt komt wonen, Mr.
Gilder?" zei zij. en hij was zichtbaar overrompeld.
„Eh o, jawel", antwoordde hij onbeholpen .„Ik heb
een bezittinkje dicht bij uw huls gekocht. Ik houd veel
van dat stukje platteland."
„Dan zullen wij buren worden." hernam zij met een
glimlachje, maar zonder zich op het vooruitzicht te ver
heugen.
„H'm jawel. Dat denk lk ook, Miss Gine," gaf hij
toe
„Het zou erg prettig zijn voor Arthur. Het voorstel
om u daar te vestigen ging zeker van hem uit?"
Hij had zich het zenuwachtige aanwendsel eigen ge
maakt, om over een onzlchtbaren knevel t« strijken,
want hij was gladgeschoren.
„Och, dat juist niet", zei hij. „Ik heb Mr. Gine nog
niet meegedeeld dat ik die bezitting gekocht heb. Ik
wachtte den gesehikten tijd af. Ik kocht haar voor een
appel en een ei vijfendertighonderd pond."
Zij sloeg snel de oogen naar hem op. „Dat is een duur
appel en ei", zei zij en besefte eerst toen, aan welk een
lompheid zij zich schuldig gemaakt had.
Ditmaal scheen zijn ontsteltenis nogg rooter.
„Och ja; maar ik heb het geld geleend," zei hij.
Zij had een voorgevoel dat hij haar een gunst zou
vragen, en raadde welke die gunst zou zijn; Leslie bezat
de geheimzinnige gave om iemands gedachten te kun
nen lezen en te raden wat zij oppervlakkig dachten, en
ln die oogenblikken waarin Fabrian Gilder het masker
had laten vallen, was hij tamelijk gemakkelijk te lezen.
Hij opende de lippen tot spreken, bedacht zich. ver
moedde misschien, dat zijn verzoek ijskoud geweigerd
zou worden, en zei toen:
„Ik zal eens gaan kijken of uw broer vrij is", om zich
naar de kamer van Arthur Gine te begeven, het hoof-3
duizlend vna een visioen, dat zich door den grauwen
nevel van zijn plledasgrch bertaan geboord had.
Dag aan dag had hii haar beloerd, zonder dat zij het
ooitgeweten had. Hij had zijn hengel in den steek ge-
De auto van Gervase was wel niet in Lutjewinkel,
en kon wel niet de gastvrijheid inroepen van den al
tijd even gullen en vriendelijken Korf, maar stil
staan deed hij even goed. Een onpleizierige toestand
voor Gervase in zijn blauw en goud, al was het dan
ook met een jas er over.
Laat in den avond komt hij de hulp inroepen van
den hem geheel onbekenden heer Knowle, of liever
van diens chauffeur. En terwijl Peters, de chauffeur
zijn vrijerij met Alice, het kamermeisje, tijdelijk heeft
onderbroken, om voor de auto te zorgen, kort Ger
vase den tijd binnenshuis met den heer 'Knowle, die
dit onverwachte bezoek een voldoend e,\cuus vindt,
om twee glazen whisky in te schenken. Terwijl hij
daarmee bezig is, legt Gervase op zijn herhaald ver
zoek ten slotte aarzelend zijn lange jas af. Als Mr.
Knowle wer opkijkt, staart hij Gervase vol verbazing
aan.
Mr. Knowle (wijzende op zijn glas whiskev): Maar
ik ben er nog niet eens aan begonnen Misschien
komt het van de port.
Gervase (lachendHet spijt me vreeselijk. U moet
U wel afvragen, wat ik in hemelsnaam uithaal.
Mr. Knowle: Nee, nee. Ik vraag me af, wat ik in
hemelsnaam uithaal.
Gervase; Ziet U, ik ben op weg naar een gecostu
meerd bal te Collingham.
Mr. Knowle: Dank U. Dat is een geweldige op
luchting voor me.
En zoo voort Ik begrijp eigenlijk niet, dat de in
Londen gevormde commissie, wier taak het is plan
nen op te stellen, ten einde te komen tot een deugde
lijke hervorming op het gebied van mannenkleeding.
niet een motte heeft kunnen vinden in het tooneel
stukje van Milne, om dit als iets pakkends boven
haar brochures te plaatsen. De commissie is zeer on
bewimpeld in haar uitspraken:
„De mannenkleeding is leelijk, ongemakkelijk, vuil
(omdat zij niet gewasschen kan worden), en onge
zond (omdat zij zwaar, dicht en onventileerbaar is)".
laten om achter de boomen te sluipen, ten einde haar
te zien voorbij gaan. Zij was romance in excelsis he.
volmaakte Ideaal van dertig jaren droomens.
Hij moest een oogenblik stilstaan om tot zichzelven
te komen voor hij den deurknop omdraaide en naar
binnen ging, en toen stond hü als aan den grond gena
geld door de woorden, die hij opving.
HOOFDSTUK XI
„Mijn zuster?" vroeg Arthur gejaagd. Hij keek van
Gilder naar Mary Wenner, „Kom later nog eens terug,"
fluisterde hij deze laatste toe. „Gilder, laat Miss Wen
ner door de zijdeur uit."
Gilder opende de privé-deur en volgde Miss Wenner
de gang op.
„Waar woont u?" vroeg hij.
Er laR zulk een meesterachtige toon in zijn stem, dat
de jonge vrouw er een oogenblik door van haar stuk
gebracht werd.
„37, Cranston Mansions. Waarvoor?" vroeg zij, met
een zekere schalksheid, die gechoqueerdheid moest be
duiden, maar tot verdere vertrouwelijkheid aanmoedig
de.
„Omdat lk u een bezoek wil komen brengen," zei Gil
der. „Mag ik op een avond naar uw flat komen?"
Dit was Miss Wenner een beetje te kras. Er deden
zich oogenblikken voor, dat haar zin voor betamelijkheid
gemakkelijk beleedigd werd. Maar toch; haar nieuwsgie
righeid was opgewekt al was zij door dit aanmati
gend verzoek eenigszins beleedigd. zij was er niettemin
door gevleid.
„Goed; lederen avond volgens uw wensch, mits u mij
vooraf van uw komst verwittigt. Dan zal ik een vrien
din vragen mij gezelschap te komen houden."
Gilder krulde zijn dunne lippen. „Tenzij u om een bi-
zondere reden gezelschap wenscht, zou ik dat niet doen"
zei hij. „Ik heb u zeer veel te zeggen, dat voor geen
andere ooren bestemd is dan de uwe."
Hij bracht haar tot aan de lift, en kreeg onderweg
van haar de belofte dat zij hem alleen ontvangen zou.
Miss Wenner was bijna even nieuwsgierig om het doel
Zie zoo, dat weten we tenminste. We zijn leelijk, on
gemakkelijk, vuil en ongezond gekleed. En ik vrees,
dat er niet heel veel tegen in te brengen zal zijn
De commissie doet meer dan afbreken. Zij tracht
ook opbouwenden arbeid te verrichten. Na voorge
schreven te hebben, welke de beste stoffen zijn voor
onze onderkleeding, doet zij een heftigen aanval op
onzen boord en das, welke twee kleedingstukken zij
de meest aanstootelijke vindt van de geheele man
nenkleeding, en waarvoor zij de open schillerkraag in
de plaats wenscht te stellen.
Het overhemd komt er bij de commissie ook niet
zonder kritiek af. Zij wenscht dit gedeelte van onze
kleeding te vervangen door een blouse, en wijst er op,
dat deze in den loop der tijden steeds zoowel voor
mannen als voor vrouwen een kleedingstuk is ge
weest, en op het vasteland nog heden ten dage door
werklieden wordt gedragen.
Ook de jas heeft vele nadeelen, volgens de com
missie. Zij belet op ernstige wijze de vrije beweging
van de armen, terwijl het feit, dat een man zijn jas
niet uit kan trekken, zonder gedeeltelijk ontkleed te
zijn, hem in een onvoordcelige positie plaatst tegen
over de vrouw, die niet met een manteltje aan in de
kamer hoeft te zitten, of, veronderstel, dat zij winkel
juffrouw is, op een heeten zomerdag zwaar gekleed
achter de toonbank hoeft te staan. Om deze reden
wenscht de commissie het overhemd, of beter nog
de blouse, tot volmaakt respectabele kleedingstukken
te verheffen, waarmee iedere man zich ten allen tijde
en op elke plaats kan vertoonen, zonder „ongekleed"
te zijn.
Wat het benedengedeelte van de mannenkleeding
betreft, is de commissie niet onverdeeld in haar oor
deel. Sommige leden zijn voorstanders van de korte
broek, maar anderen wenschen »ns te steken in het
geplooide rokje, dat de Bergschotten dragen. Ik hoop,
dat U mooie knieën heeft, 't Lijkt mij voorloopig
eenigszins frisch in den winter.
Waar de commissie wel eenstemmig over is, is het
van dat bezoek te vernemen, als Gilder om te weten
welke de beteekenis was van de verrassende woorden,
die hij opgevangen had. Hij liep voorbij de gesloten
deur van de kamer van Arthur en hoorde stemmen.
Het zou hem veel waard geweest zijn als hij een aan
leiding gehad had om het gesprek tusschen broer en zus
ter te storen, maar een stem ln zijn binnenste fluisterde
hem in, dat hij verstandiger deed met zijn patroon uit
den weg te blijven, tot hij de volstrekte zekerheid had,
dat het meisje de angstvallig geheim gehouden trans
actie, die hem eigenaar van Red Farm gemaakt had.
niet had verraden.
„Je bent een dom gansje, om zonder geld naar de
stad te gaan." zei Arthur, terwijl hij drie bankbiljetten
uit zijn portefeuille nam. „Hier heb je genoeg, om er
de rest van je leven pleizler van te hebben."
„Zouden vijftien pond daartoe voldoende zijn?" lachte
zij. en wilde weggaan, toen Iets haar te binnen schoot
Arthur luisterde met de grootste verbazing naar haar
nieuwtje.
„Heeft Gilder een huis ih Chelfordbury gekocht? On
mogelijk!" riep hij. „Dan zou hij het mij verteld hebben.
Wat moet hij in 'a hemelsnaam met een huis begin
nen? trouwens, hij heeft geen geld."
„Is dat zoo?" vroeg zij op haar beurt verbaasd.
Arthur plukte gemelijk aan zijn kin. „De man zal wel
Iets hebben; maar een huls In Chelfordbury dat is
merkwaardig! Ik wist niet eens, dat het plaatsje hem
bekend was."
„Hij is de man. die den geheelen zomer in Ravensrill
Cottage gewoond heeft", merkte ze op.
„Die hengelaar!" Hij floot. „Wat een stiekemerd!
Maar het spreekt van zelf", liet hy haastig volgen, „dat
er niets vreemds aan Is, wanneer iemand in Chelford
bury wenscht te gaan wonen, en er bestaat hoegenaamd
geen reden waarom hij geen huis zou koopen. Tooh
welk een slimme oude vos!"
Hij maakte zich ernstig ongerust; het ontging haar
niet. dat hij dit achter een al te doorzichtige luchthar
tigheid probeerde te verbergen.
feit, dat plus fours afschuwelijk zijn, evenals de lange
broek, welke laatste bovendien het groote nadeel heeft
een groote vuil- en stofverzamelaar te zijn, vooral,
wanneer zij een omgeslagen rand heeft. „Een afschu
welijk ding", noemt de commissie onze lange broek,
en erger nog, „het stomste, vuilste kleedingstuk, dat
ooit is uitgedacht"
Ook aan de avondkleedij voor deftige gelegenhe
den heeft de commissie haar aandacht gewijd. Zij
wenscht ons, mannen, daar te zien verschijnen in
een mooie zijden of satijnen blouse, wit van kleur
natuurlijk, in zwarte kniebroek, en zijden kousen.
Over de blouse, indien men dit verkoos, kon een
soort van vest gedragen worden, maar dit zou in geen
geval voorschrift mogen zijn. Het vest zou meer be
schouwd moeten worden als buitenkleeding, en voor
zien moeten zijn van mouwen.
Hoeden beschouwt de commissie als geheel over
bodig, en de schoenen wenscht zij vervangen te zien
door sandalen. Kunt U zich al voorstellen, hoe een
receptie ten hove er binnenkort uit zal zien. Of zou>
het nog zeer verre toekomstmuziek zijn?
Inzake de opheffing van de Openbare
Lagere School te Haringhuizen.
Naar we vernemen zal binnen eenige da
gen een verzoekschrift worden gericht aan
H.M. de Koningin, geteekend door de ouders
van leerlingen der,openbare lagere school
en door ouders van kinderen die binnen
kort deze onderwijsinrichting zullen bezoe
ken. In dit verzoekschrift zal worden ge
vraagd de openbare lagere school niet op te
heffen, of mocht daartoe niet kunnen wor
den besloten, de school niet te sluiten vóór
1 Mei 1934. Dit verzoek zal worden gesteund
door een begeleidend schrijven van „Volks
onderwijs", afd. Schagen, waarin gewezen
zal worden op de nadeelen, aan opheffing
verbonden, voor het dorp, de kinderen,
ouders en onderwijzend personeel.
SPORT.
PROGRAMMA N.H.V.B.
17 December a.s.
Als het niet plotseling weer gaat vriezen, zullen
we het volgende programma te verwerken krijgen.
1 B: Bergen 1W.F C. 5.
1 C: Petten—Helder 3; Wieringerw.Succs 2;
B.K.C. J.V.C.
1 D: N. NiedorpM.F.C.; Hollandia 4Berkhout»
Hollandia 3Andijk 2.
2 D; C.S.V.—Alkm. Boys 3: D.T.S. 2—A'.cmnria 4.
2 E: WatervogelsSparta 2; H.R.C. 4Helder 4;'
D.O.S.K.O. Hsld. Boys.
3 B: Ursem—Bergen 2; Schoorl 2—Koedijk; Vrone
2Egm. Boys.
3 C: V.C.L. 1—W. Frisia 5.
3 D: D.K.S.—H.R.C. 6; Sparta 3—Succes 3(?); Oude-
schild 1H.R C. 7; KolhornHelder 5.
4 D: Ursem 2Oudorp 1.
4 E: Akersloot 2-Koedijk 3.
4 F: Strandvogels 2V C.L. 2.
4 G: Aartswoud 2O.K.B.
4 K: Texel 3—H.R.C. 9; Callantsoog—Oudeschild
2; Held. Boys 2—H.R.C. 9.
4 L; J.V.C. 3Kolhorn 2; Succs 4-B.K.C. 3.
Junioren: Alkm. Boys aW. Frisia A; Bergen a
—Schoorl a: D.T.S. a—Alcmaria a; Ursem a—Alc-
maria c; Vrone aAlkm. Boys b; M.F.C. a—Berk
hout a; Helder a—Sparta a; Helder b—J.V.C. a;
H.R.C. e—Succes b. (Alg. Sportblad.)
SCHAGEN -NIEUWS.
De elftallen, welke bij doorgang der wedstrijden Zon
dag a.s. moeten spelen, zullen morgen worden gepubli
ceerd. De E.C.
„Ik wist natuurlijk wel, dat Iemand het visschershuls,
zooals het genoemd wordt, gehuurd had, maar als ik
bedenk dat nij daar al die maanden gewoond heeft zon
der er Iemand iets van te zeggen!"
„Hy heeft een auto als hy dezelfde man ls, die
daar woonde", zei zij. „DIck Alford ia woedend."
Arthur grinnikte. „Die arme Dick", zei hy goedmoe
dig. „Hij kan dat stichten van woonhuizen niet uit
staan, en toen ik hem een plan voorstelde om op een
van zqn noordelijke terreinen landhuizen te laten bou
wen, vloog hy mij bijna naar de keel. Harry zou er zon
der eenig bedenken op ingegaan zyn, en ik hoop, lieve,
dat jq, zoodra je met hem getrouwd bent, hem zult
kunnen overhalen om..."
Hy wachtte gespannen op haar antwoord.
„Jawel als ik getrouwd ben, zei zij en haar toon
was oorzaak dat hy haar onderzoekend aankeek. Maar
hy was zoo verstandig om over het onderwerp heen te
loopen.
„Dick handelt dom, dat ligt voor de hand", merkte
hij met niet onvriendeiyke geringschatting op. „Hij stelt
een blind vertrouwen ln den landbouw in die streek,
en moppert over iederen morgen lands, wanneer hem
een plan voorgelegd werd om groote blokken huizen te
bouwen ter oplossing van het woningvraagstuk, of iet»
anders véLn dien aard en een even onbegonnen werk,
zou hij met beide handen toegrepen. Ik kan me best
begrypen, dat de gedachte aan een voorspoedigen advo-
catenklerk, die zich als landjonker gaat vestigen, in
staat is om Dick uit zyn vel te laten springer.!"
„Dat deed hy niet, toen ik afscheid van hem nam."
antwoordde zy droogjes.
„Toen je afscheid van hem nam?" Hy scheen zeer
prikkelbaar te zyn.
„Ja, hij bracht my naar het station". En zy kon geen
verklaring voor een kort oogenblik van verlegenheid
vinden.
Hy keek haar opnieuw scherp aan; toen legde hij zyn
handen op haar schouders en schudde haar zachtjes.
„Beste meid", zei hij, „zet den tweeden zoon uit ?e
gedachten! Hy Is een knappe jonge man, en tusschen
zyn broer en hem is de keuze niet moeiiyk! Maar hij is
de tweede zoon, wat gelijk staat met arm te zyn. En je
kunt niet leven van een knap uiteriyk of..."
Zy trok haar wenkbrauwen langzaam op en keek hem
aan.
„Wat wil je zeggen met dat ik niet van een knap
uiteriyk zou kunnen leven?" vroeg zij met nadruk.
„Waarom leg je zulk een klem op het feit, dat Dick
Alford onvermogend is? Ben ik geen erfgename?"
Hy sprak niet, en liet, mete en kort lachje zyn han
den zakken.
„Wel natuur!yk Immers, meid!" zei hy luchtig. „Al
leen welnu, ik wensch dat jy voor je persoon iets
bereiken zult. Verwerf je een naam in die streken. Het
is van beteekenis, om de positie te bekleeden, die Harry
je aanbieden kan. Dick is een beste brave jongen
een van de besten, a.1 kan ik niet goed met hem op
schieten. Maar met hem is volstrekt geen eer te beha
len. Leslie. Je zou evengoed met een doodarme heere-
boer kunnen trouwen..."
Wordt vervolgd.o
"AKKERTJES"
verdrijven
Hoofdpijn
Migraine
Kiespijn
Spierpijn
Influenza
Wanneer Gij aan hoofdpijn lijdt, probeer
dan eens een AKKER-CACHET. In minder dan
10 minuten is Uw arm hoofd dat Ge dacht
dat barsten rnu, volkomen vrij en Ge kunt
weer met lust Uw bezigheden hervatten.
AKKEP-CACHETS bevatten een bijzonder poeder, zeer
werkzaam en toch onschadelijk voor de gezondheid;
zij tasten majg, hart noch nieren aan. De cachet-vorm
heeft het groote vooideel, dat men niets proeft.
Het xijn vlugge, afdoende pijnstillers !r. gevallen van hoofdpijn,
migraine, kiespijn, spierpijn, zenuwpijn, neuralgie, vrouwenp.'jn
en rheumatische pijnen. Waarom langer te Iquen dan noodigi Neem
Volgens recept van ApotTn-ki-r Oumont. Slechts 50 cent per 72 stuks.
