Arrondissementsrechtbank te Alkmaar
De Zwarte Monnik
HONIG'S VERMICELLISOEP 6 borden voor 15 ets.
Donderdag 11 Januari 1934.
SCHAGER COURANT.
Tweede blad. No. 9413
Politie-emoties te Spanbroek.
meervoudige strafkamer.
zitting van dinsdag 9 januari 19m.
een stokoude koe.
Het nieuwe zittingsjaar ving aan met ©en oeroude
zaak, nota bene van 7 Mei 1918 contra den 53-jarigen
kok Gcr. Jos. B„ wonende Ketelstraat 76 te 's-Graven-
hage, die zich in December 1917 te Alkmaar had schul
dig gemaakt aan diefstal van een pak eiwit, ten nadee-
le van den banketbakker R. L. Schrcurs aan het Ver-
dronkenoord te Alkmaar, alwaar hij onder den valschen
naam De Jong als knecht werkzaam was. De man was
destijds elders gedetineerd en bU verstek veroordeeid
tot 4 maanden gevangenisstraf, doch dit vonnis was
nimmer geëxecuteerd door een of andere omstandig
heid. Het geheugen der justitie is echter onverwoest-
baar. zooals de kok tot zijn schade moest ondervinden. brief omtrent Kamp te verzenden.
Schoorlsch© duinen In kwaliteit van onbezoldigd rijks
veldwachter handelingen, bestaande in het beloeren van
vrijende paartjes, had verricht, zonder daartoe door
getuige, noch door den burgemeester van Schoor], op
dracht was gegeven.
De verdachte gaf toe In die duinen met een verrekij
ker te hebben gemanoeuvreerd, doch niet speciaal vrij
ende paartjes als object te hebben uitgekozen. Voorts
ontkende hij bij jonge gehuwde menschen te hebben
blnnengegluurd met minder loffelijke bedoelingenl
Een en ander was echter aanleiding geweest tot het
ontslag van dezen zonderlingen veldwachter.
Eenlgemate aarzelend gaf de burgemeester voorts
toe. dat de echtelijke verhouding in het gezin van ver
dachte wel Iets te wenschen overliet. Absoluut ver
trouwde burgemeester dezen verdachte niet.
Op de vraag van verdediger verklaarde de burge
meester. dat hij verdachte ernstig had ontraden, den
Hij was thans wandelend van Den Haag gekomen,
blijkbaar houdt hij meer van loopen dan van zitten.
De heer Schreurs. die Intuschen ook al 'n aardig dag-
Je ouder is geworden, verklaarde dat bedoeld eiwit 'n
■waarde had van f «8.
De heer Officier, zeer mild gestemd tegen dezen
verouderden zondaar, memoreerde dat over 2 Jaar het
feit verjaard zcu zijn geweest. Overigens requireerde
de Officier bekrachtiging van het vonnis bij verstek ge
wezen met uitzondering van de straf, die spreker thans
■wensohte te reducecren tot f 10 boete of 10 dagen.
Mr. G. A. de Lange, verdediger van den opposant uit
het grijs verleden, hield een sympathiek speechjc, en
concludeerde een uiterst kleine boete of 'n lichte straf
voorwaardelijk op aannemelijke condities.
Spanbroek Opmeer.
RIJKS VELDWACHTER KAMP VALSCHELLTK
BETICHT.
De voormalige gemeenteveldwachter Pleter Gr. te
Spanbroek, momenteel nog gemeente-bode. benevens
dien* 26-jarige dochter. Johanna Maria Margaretha Gr.,
stonden heden gezamenlijk terecht ter zake het aan
den Minister van Jpstltle indienen van een rapport
waarin hij rijksveldwachter Kamp beschuldigde een laf
en onbetrouwbaar politieman te zijn, omdat hy ten
tijde van den te H ogwoud ten huize van Dr. Pool ge-
pleegden Inbraak geen maatregelen die zijn plicht hem
voorschreven, had genomen, welk rapport werd ver
ondersteld valsch en smadelijk te zijn voor de eer en
goeden naam van rijksveldwachter Kamp.
Voorts stond mej. Gr. terecht wegers smaad tegen
gezegden rij'xrveldwnchter Kamp. die zich tegenover
haar cp redelijk gebied zou hebben misdragen.
De belde verdachten, verdedigd door mr. P. Lange-
veld. werden door president mr Ledeboer ernstig over
deze feiten onderhanden genomen en er door hem met
nadruk op gewezen, dat ve-dachten vóór het aanvangen
van het getuigenverhoor, de geschikte gelegenheid kre
gen om hun schuld te erker,nen. waarop door beiden
werd verklaard in hun ten laste leggingen te volhar
den.
De rijksveldwachter Kamp, die de klacht had inge
diend. werd als eerste getuige gehoord, verklaarde In
den nacht van den Inbraak bij Dr. Pool omstreeks 1
uur Hoogwoud te hebben berurveilleerd. De inbraak
had echter eerst pln-ts gehad tussehen 2 en 3 uur.
Voorts cnikerdc getuige op 17 September ten huize
van eersten verdachte een gesprek te hebben gehad,
zoonls In het raoport was gereleveerd, aangezien getui
ge dien dag belastingcontrole uitoefende met den be
lastingambtenaar Blnauw.
Bedoeld gesorrk hield verfjand met den Inbraak bij
Dr. Pool en alstoen zou Kamp zich hebben beklaagd,
dat hij er steeds alleen op uit moest en ze den gemeen
teveldwachter maar in bed lieten liggen. Ook zou hij
lichtjes hebben gezien in de woning vaji Dr. Pool In
bewusten lnbraak-nncht. Voorts erkende Kamp. mej.
Gr. wel eens te hebben thuisgebracht, doch hij ontken
de pertinent zich alstoen onweivoegelljk te hebben ge
dragen.
Verdachte Pieter Gr. gaf toe 29 Augustus 1933 te zijn
ontslagen, maar beweerde dat dit ontslag geen verband
hield met het omt-ent den heer Kamp ingediend rap
port bij den minister.
Burgemeester Commandeur, voor het hekje gecom
mandeerd. deelde mede. dat verdachte op 1 Seutember
•was ontslagen als gemeenteveldwachter, doch hij had
hem ter wille van zijn bestaan nog gehandhaafd al»
gemeentebode. Voota verklaarde getuige dat G. In de
FEUILLETON
DOOR
EDGAR WAT.T.AC.E.
Verdachte liet uitkomen, dat het schrijven was ver
zonden met volkomen instemming van den burgemees
ter. Deze had zelfs gezegd, het jammer te vinden dat
hij die feiten niet eerder had kenbaar gemaakt.
Hierop brak de burgemeester ook los en verklaard.,
dat verdachte meermalen had geweigerd, opdrachten,
door hem gegeven, uit tc voeren. Zelfs had de hu ge-
meester moeten dreigen, zijn bezwaren in te brengen
bij den Commisaris der Koningin. Het ontbrak hem
meermalen aan dienstijver.
Majoor v. d. Schans uit Medemblik, onder wiens bri
gade ook Spanbroek ressorteert, had eenmaal contra
den verdachte een onderzoek gevoerd en nistoen een
slechten indruk van hem gekregen. Hot betrof hier een
mishandeling, gepleegd door zekeren CcniJn. naar aan
leiding van het feit. dat G. bij hem door de ruiten had
gegluurd. De bewoner, boos geworden, was ln nachtge
waad den veldwachter te lijf gegaan.
De M-Jarige huishoudster, mej. Annie Biorsteker.
nicht van den ex-veldwachter, die destijds bij haar
nichtje sliep, had geen confidenties van haar ontvangen,
toen oom Kamp. zooals hij toen vertrouwelijk werd ge
noemd. haar op bewusten avond thuis bracht. Hij was
wel wat los in den mond. maar overigens 'n nptte man.
Zij zelf had nimmer Iets onbehoorlijks van Kamp on
dervonden.
Ten slotto werd nog gehoo-d ryksveldwachter-brlg.-
tlt. J. H. Noot uit Oudkarspcl. die meermalen met
Kamp bij verdachte G. een bezoek had gebracht. Het
was hem bekend, dat Gr. wel een motor- doch geen rij
bewijs had. Verdachte erkende zulks, zijn rijbewijs was
verloopen. De dochter had zich tegen Noot uitgelaten
omtrent Kamp. dat het eigenlijk 'n „blechtpuntje" was.
Hierop werd aan den heer Officier het woord ver
leend tot het houden van zijn rcqlusitoir waarin hij
deed uitkomen, dat bij het ingestelde onderzoek niets
in het nadeel van rijksveldwachter Kamp is gebleken,
noch is aangetoond zijn plichtsverzuim of oneerbare
handelingen ten opzichte van de dochter. Ook omtrent
de betrouwbaarheid van verdachte Gr. was de heer Of
ficier zeer twijfelachtig gestemd, evenals omtrent de
waarheidsliefde en juistheid van het door hem gezonden
rapport aan den minister. Nog meerdere punten werden
door den Officier naar voren gebracht, onder anderen
de onjuistheden in het zakboekje en het optreden van
dezen veldwachter tegen den burgemeester, dat terecht
den burgemeester met verontwaardiging vervulde. Ook
releveerde de Officier de uitstapjes ln de duinen en het
welverdiende pak rammel, hem toegediend door Conijn.
Voorts het ontbreken van het rijbewijs bij 'n ambtenaar,
die zelf Is aangewezen om dergelijke overtredingen te
controleeren. De Officier constateerde nog, dat de ex-
veldwachter hier op de zlttine totaal In zijn chemlse is
komen te staan. Ook de aantijgingen van de dochter
beschouwde de Officier als pure fantasie.
Ten slotte requireerde spreker, gelet op het ernstige
van het feit. tegen Pietr Gr. 6 maanden gev. en mej.
J. M. M. G. f 50 boete of 50 dagen.
Mr. Langeveld kon niet Inzien, dat zijn cliënt Pie
ter O. hier nu stond, moreel ontdaan van alle kleeding-
riukken en wees op den geprlkkelden toestand, die
hcersehtc tussehen verdachte en den rijksveldwachter.
Hij had den officieeien weg bewandeld en een request
ingediend bij den minister, omdat hij vermeende dat het
algemeen belang niet was gediend door de handhaving
van een dergelijken ambtenaar. Voorts besprak pleiter
de kwestie van het rijbewijs, dat hij een futiliteit
noemde, alsmede de uitdrukking van het meisje omtrent
het „blechtpuntje". Een valsche aanklacht achtte plei
ter allerminst bewezen, misschien wel een eenvoudige
bcleediglng. Ten slotte kon pleiter niet tot de conclusie
komen, dat hier bewezen was hetgeen was ten laste
gelegd. Beter zou het zijn geweest Indien deze zaak
riet was behandeld. Het corps der rijasveldwacht is er
In 't minst niet mee gediend. Pleiter verzocht ten slot
te vrijspraak of een zeer clement vonnis in den vorm
van een lichte geldboete.
Verdachte wilde al direct appèl aanteekenen nog
vóór de uitspraak werd gedaan. Een dergelijke tech
nische kennis werd op de julsle waarde geschat,
W y k aan Zee.
MAATSCHAPPELIJK HULPBETOON BENADEELD.
De 22-jarige paardenknecht uit Wijk aan Zee en Duin
Wiebe Kn„ stond terecht wegens diefstal of verduiste
ring van een zwadkeerder of 'n wallenmaker, een mon-
stcrdlng. waarvan niemand de strekking begreep, maar
dat het eigendom was van het Haatsch. Hulpbetoon.
In do wintersportplaatsen wordt nog volop genoten
van de heerlijke ski-sport
De berg Fujlyama is Japan's hoogste en mooiste berg en verheft zich 3780 meter boven
den zeespiegel. De weg naar den top leidt over vlakke gedeelten, bosschen en kale
rotsen. In verband met de plotseling opkomende geweldige regenbuien, hebben de be-
klImmers van dezen berg vóór alles een go ode beschutting daartegen noodlg. Deze
regenmantels zijn van dusdanige stof, dut de dragers er als reusachtgle meikevers
uitzien.
Hij had het voorwerp geruild met een tilbury en f 7.50
toe bU den getuige K. Muls, veehouder te Heiloo. Jon
geheer Wiebe wist er zich heden niet uit te draalen en
werd tegen hem gevorderd ter zake verduistering, f 25
boete of 25 dagen.
N.B. Later bleek, dat men hier te doen had met een
soort hooihark.
Castrlcum.
DE TOOVENAAR MET DE NOTENDOPJES EN
DE BALLETJES.
De 41-jarige glimmend gemotorjaste koopman Hen
drik M. uit Amsterdam verscheen ln de middagzi'.tlng
voor de rechters op grond van het feit, dat hij op 14
October te Castrlcum ter gelegenheid der aldaar gehou
den harddraverij 't geëerde publiek gelegenheid had ge
schonken zich aan listig uitgedacht hazardspel te be
zondigen. Dit spel was namelijk samengesteld uit no
tendoppen en balletjes en de Inzetters moesten nu ra
den. onder welke notendop een balletje lag.
Twee personen, de boekhouder Herm. Streevers en.
de vrachtrijder Joh. de Groot waagden 'n kans en zet
ten tesamen f 10 in. Indien zij juist raadden, werd dis
inzet dubbel terug betaald: was het schot mis, dan
streek de ondernemer het flapje op. NatuurlUk werd
lcelUk mis geraden en de 10 pop verhuisde in de zak
ken van den impressario. doch even later kwam d»
rijkspolitie eens neuzen en nam brigadier KoelewUn do
heele „bubs" ln beslag.
Thans werd de heer M. in de gelegenheid gesteld zijn
geluksmachinerie te demonstreeren. We hadden het
echter zoo druk met pennen, dat we niet konden na
gaan, of de rechtbank het geheim van den smid wist tb
achterhalen.
Door den heer officier, die het tenlaste gelegde, ge
legenheid geven bewezen achtte en ontkende dat dit hiep
een behendigheidsspel gold, werd gerequlreerd tegen
verdachte, die meermalen werd veroordeeld en drank
zuchtig schijnt te zijn, nae en harde schrobbeerlng aan
de lichtzinnige dobbelaars, 10 maanden gevangenisstraf.
Verdediger Mr. Scholten, die de zaken steeds punctu
eel onder de loupe neemt, twijfelde sterk aan het gele
verde Juridische bewijs, wat hU uttvoerlg trachtte a-m
te toonen. Het stond z.1. niet vast. dat het spel geen
behendigheid vorderde. Pleiter concludeerde vrijspraak,
beter nog ontslag van rechtsvervolging.
DE BOERDERIJ TROK HEM NIET AAN.
S t. M a a r te n.
De laatste verdachte werd voorgesteld door den per
soon van den 39-Jarlgen arbeider Reijer K., 'n grof ge
bouwd Ingezetene van St- Maarten, die op 5 December
j.L ln gesloten zitting moest terechtstaan, ter zake het
beruchte artikel 432 tertio strafr. Hij was echter
niet aanwezig om zijn St. Nicolaascadeautje, bestaanJ©
uit 4 dagen hechtenis en opzending naar Ommerschana
voor den tijd van twee jaar uit de handen van den of
ficier ln ontvangst te nemen. Hij werd op 12 Dec. d.a.v,
veroordeeld en was nu tegen dit bij verstek gewezen
vonnis ln verzet gekomen, thans in rechten bijgestaan
door Mr. Eecen uit Oudkarspel. Ook ditmaal had d©
behandeling bulten tegenwoordigheid van publiek plaals
Door den officier werd ge requireerd bekrachtiging van
het gewezen vonnis.
HOOFDSTUK xxvil
Mr. Fabrian Gilder. gewezen procuratiehouder van
Glne Glne. en nu rentenier, was ln zekeren zin een
hardvochtig man. Hij kon zelfs een lichte beleediging
niet vergeven, en had in vroeger dagen geen moeite
ontzien om quitte te worden met hen. die hem op ©eni
gerlei wijze benadeeld hadden. En Arthur Glne ftad
hem op onherstelbare wiize beleedigd. Een paar dagen
eerder, zou Gilder het als een zeer eenvoudig iets be
schouwd hebben om zich op zijn vijand te wreken, maar
nu was een aanklacht wegens het plaatsen van een val
sche handteekenlng op vier wissels, die hU 1» zijn bezit
had. geheel afhankelijk gemaakt van do erkenning door
den man, die verondersteld werd ze geëndosseerd te
hebben.
Hij kon niets anders doen dan deze gewichtige papie
ren presenteeren. en dat deed hU door middel van zijn
bank. Dick had reeds maatregelen voor het honoreeren
getroffen. Dit was niet geheel en al een filantropisch©
daad van zijn kant, want hU was een degelijk man van
zaken, en nam van den openlijk afkeerlgen Mr. Glno
een aantal onverkoopbare aandeelcn over, die door Dirk
beschouwd werden nog van eenlge waarde te zijn. De
wissels, die van tijd tot tyd geprolongeerd waren. w-*r-
den gehonoreerd, en daarmee was de kans om rijn be
dreiging tot uitvoering te brengen voor Mr. Gilder ver-
keken.
Hij behoorde tot die soort mannen, die eerst bij op
positie opleven. Hoewel het waar was. dat hU op het
eerste gezicht op Lcslle Glne verliefd werd. en dit had
maanden vóór het onaangename tooneel in zijn flat
plaats gehad, werd zijn begeerte om haar to bezitten
sterker, naarmate zijn kansen om haar te winnen klei
ner en kleiner werden.
Op den avond, dat Dick hem aangetroffen had. tus
sehen de ruinen van de abdij snuffelende, was Mr. Gil
der naar den hollen weg teruggekeerd, zoodra hij dacht
dat het gevaar voorbij was. en had ontdekt dat benalve
hU. nog Iemand anders naar den schat aan 't zoeken
was. HU was van het gesprek tussehen de twee man
nen getuige geweest en Arthur naar Willow Hous© ge
volgd. met geen ander oogmerk dan hem. voor een
aandeel In de winst, in het ontdekken van den schat Je
behulpzame hand te bieden. Want op den dag, toen hij
zUn patroon en Mary Wenner overrompelde, had bU
voldoende gehoord om de gevolgtrekking te maken, dat
de schat, of de sleutel daartoe, ergens onder de abdij
moest liggen. HU had Arthur op de opryiaan inge
haald. en Arthur was in een onplezierige stemming;
woedend op den man, die hem was komen storen, ver
bitterd onder den angel van Dick's sarcasme.
Aanvankeiyk van de onverwachte verschijning van
zUn procuratiehouder geschrokken, blafte Arthur hem
daarna aan. om hem vervolgens zUn ontslag aan te
kondigen en tot het uiterste te tarten. Het was Gilder,
die den eersten slag toegebracht had.
Wanneer Arthur ln een van zijn slechte buien ver
keerde. liet hij zich dingen ontvallen, welke géén man.
die zlchzelven achtte, zich kon laten aanleunen, en het
blauwe oog. dat hij nu verzorgde, was het loon voor
zUn grofheid geweest.
Gilder mocht bookmaker zUn. maar hij was geen
dief. Althans „dief" was een overdreven benaming voor
zijn dubbelhartigheid. HU kwam half razend van woede
in Londen aan. maar een dag in bed herstelde zUn gees
telijk evenwicht
Zijn gespleten lip was In een paar uren genezen, hoe
wel nog gezwollen, en tegen den avond van den twee
den dag na zUn ontslag bU Gine en Glne, kleedde hij
zich met groote zorgvuldigheid, nam een taxi en reed
naar het adres, dat hy destyds op rijn witte mancnet
geschreven had.
Mary Wenner bewoonde een kleine flat, waarvan
ieder vertrek gemakkelijk ln een groote kamer neerge
zet had kunnen worden. Ze lag geheel op de bovenste
verdieping van een flatgebouw bij Baker Street. Zij ge
noot van het voortdurende uitzicht op de Metropolitan
Railway en het rangeeren. dat gewoonlijk op dat druk
ke punt plaats heeft, en ontving in den regel geen be
zoek, want het flaigebouw bezat geen lift. en het be
klimmen van vier steile trappen was een heele onder-
neming.
Mr. Gilder was geen liefhebber van lichamelijko in
spanning en verwenschte den zuinigen architect, die
verzuimd had om zulk een gerieflijk' transportmiddel tc
laten aanbrengen. Toch hecsch hij zich naar boven, en
trok weldra aan de gepoetsto bel van No. 37.
Mary hield een dienstbode, die 's morgens werk
vrouw, 's middags tweede meisje en na zessen wan
neer zij naar huls ging vrij was. Deze bejaarde vrouw
met haar ooquet wit mutsje schuin op het hoofd, dec-l
open. en bracht het kaartje aan haar juffrouw, terwijl
zU Mr. Gilder op de mat liet staan. Zy keerde met een
aanminnig glimlachje terug, en wees naar de kamer,
waar hy Mary Wenner kon vinden.
„Dit is een onverwacht genoegen Mr. Gilder" zei
Miss Wenner hoffeiyk. „Ik had nooit gedacht dat u
zoo goed zoudt zyn als uw woord. Wilt u niet plaats
nemen?"
Zij was warempel knap. merkte hU op; ln haar een
voudige hulskleeding was zU aantrekkelijker dan wan
neer ze zich opgedirkt had. De flat, hoewel klein, was
goed, maar niet kostbaar gemeubileerd. HU kreeg den
indruk, dat zU alles met haar eigen geld betaald had, en
dit deed haar ln zUn achting rUzen. Want Fabrian Gil
der was zooiets van Puritein en avonturier beide. La
ter had Mary een voor haar zeer gunstig verloop der
dingen aan haar flat te danken.
Er was maar één stoei, waarop hy kon gaan ritten,
en dien nam hU.
„Een kopje thee? Ik ga Juist theedrinken", zei Miss
Wenner. ,jk heb den geheelen dag boodschappen ge
daan en zoo."
„Is u eh ln betrekking?" vroeg Gilder voorzich
tig-
„Neen. nu juist niet," antwoordde Miss Wenner.
ZU ging de kamer uit en verdween in een geheim
zinnige kast, waar juist voldoende plaats was voor een
kleine keukentafel en een gaskacheltje, en hy hoordo
het rammelen van een kopje tegen een schoteltje, en
het „plof!" van een gasvlam, die aangestoken werd.
Toen kwam zy terug, met een hoogere kleur en zich
verontschuldigende.
„Dienstboden zijn zoo onhandig, vindt u niet?" vroeg
zU. „Je kunt die ordinaire werknienschen niets toever
trouwen. Ik had zoo'n aardig dienstmeisje, maar zo
ging weg, omdat ze ging trouwen, het domme kind!"
ZU kreeg weinig bezoek, vertelde ze hem. Haar
„naaister" kwam tweemaal per week. Zij had een zeer
dierbare kennis en jong meisje, haastte zy zich hem
gerust te stellen die haar 's Dinsdagsavonds kwam
opzoeken en soms in de flat bleef slapen. Maar een
mannclyke bezoeker was het zeldzaamste verschynsel.
.Je kunt nooit voorzichtig genoeg zijn", verklaarde
zU preutsch. „De goede naam van een meisje is haar
kostbaarst bezit vindt u ook niet. Mr. Gilder?"
Mr. Gilder vond dat ook.
„Dat heb ik ook altyd gezegd, toen ik werkte voor
Harry o. pardon. Lord Chelford, bedoel ik maar
wij waren zulke goede vrienden, dat het nooit by mU
opkwam hem anders dan bij zijn voornaam to noemen."
„En noemde u Richard Alford ook bij zUn voornaam?
vroeg Mr. Gilder, niet zonder eenige boosaardigheid.
Zij stak haar neus in de lucht. „Hem!" riep zU ver
achtelijk. „Ik nam van hem geen zier méér notitie dan
van een van de hoogere bedienden! Hij heeft een ta
melijk goede opvoeding gehad hy studeerde af in
Eton en Harrow" hier duizelde het zelfs Mr. Gilder
even „maar men beoordeelt een man naar zUn ma
nleren en niet naar zijn opvoeding. En het valt niet te
betwyfelen, dat Dick Alford zoo lomp is als een var
ken!"
Zy verklaarde dit met groote beslistheid en geen ge
ringe heftigheid. Mr. Gilder, die van de omstandigheden
eenigszins op de hoogte was, begreep haar en gaf haar
geiyk.
„En ik moet uo ok zeggen, dat ik my ln Fossaway ln
dat groote huls een beetje eng voelde, met geen ander©
dame dan de huishoudster, die feitelUk maar een dienst
bode was, en... O, ben jy daar, Gladys!"
HOOFDSTUK XXVHL
ZU stond op, toen Gladys het theeblad binnenbracht,
dat zy voorzichtig op de tafel zette. Gladys was zestig,
tandeloos, en min of meer kinloos. Zij droeg het groot
ste deel van haar haren in een dot, die los zat, en in
schilderachtige verwarring laag in haar hals hing. Gla
dys glimlachte als iemand, die het voorrecht heeft iea
bezoeker aangenaam bezig te houden. Zy lachte tegen
Mary, tegen Mr. Gilder, en verdween lachende. Fabri
an Gilder vond dat hy nooit een afschuweiyker vertoo
ning gezien had.
„U is een goede vriendin van Gine, nietwaar?" vroeg
hU. aan zUn thee slurpende.
Zy sloeg de oogen in maagdeiyke verlegenheid neer.
„WU kennen elkaar zoo tamelijk, méér niet. Mis
schien worden wy intiemer wie weet? Hy heeft zich
altyd als een volmaakt gentleman gedragen en my sla
een dame behandeld. Dat moet lk Arthur tot zUn eer
nageven. Maar hy kan soms zoo lastig zUn, vindt u ook
r.let?" vroeg zU. met een meisjesachtige naïviteit, die
een tikje overdreven was.
„Ik ben niet meer bij hem", zei Mr. Gilder kortaf.
„HU en ik kregen woorden over een zekere gedragslijn
en ik nam myn ontslag. Wy kregen zelfs hoogloopende
ruzie en gingen tot handtasteiykheden over ik vertel
u dit. omdat de feiten vroeger of later toch te uwer
kennis zouden komen, door hem."
Mary was gechoqueerd, en wanneer Mary gechoqueerd
was. bedekte zU haar tamelük breeden mond met haar
twee kleine, blanke handen.
„Wat vertelt u me daar!" riep zU met heesche stem,
„Handtasteiykheden! Wat u zegt!" Zy maakte met haar
hoofd een beweging naar zUn lip.
„Ja. dat heb ik er by opgeloopen," zei Gilder kort en
bondig.
„Vuistslagen!" riep Mary Wenner, „Foei! hoe vreese-
iyk gemeen en ordinair!"
Wordt vervolgd.
