Zaterdag 20 Januari 1934.
SCHAGER COURANT.
Vierde blad. No. 9418
DE VERDEELING VAN DEN
RADIO-ZENDTIJD.
Ingezonden stukken.
Weer een geestelijke in Duitschland
gearresteerd.
II
Brie^^
/en van een bc
>er
1
t
iit de buurt.
-
Het resultaat van de bijeenkomst op 1 De
cember. V.A.R.A. en Radio-Con
trolecommissie.
Aan de Memorie van Antwoord op het voorloop!?
versla? der Eerste Kamer over dc P T.T.-begrooting
is het volgende ontleend.
Met betrekking tot het onderwerp, dat op de bij
eenkomst niet de omroepvereenigingen op 1 De
cember jl. een punt van bespreking heeft uitge
maakt. schijnt hij enkele leden een misverstand te
bestaan.
Niet over het vraagstuk van de verdeeling van
den zendtijd, doch over het vraagstuk van den bouw
en de exploitatie van de voor den Nederlandschen
omroep benoodigde zendapparatuur is in die bespre
king van gedachten gewisseld.
De minister neemt dan het communiqué, dat des
tijds over deze bijeenkomst is uitgegeven, in zijn
memorie over
V.A.R.A. en de controle-commissie.
Dat de Radio-Omroep controle-commissie haar
taak ten opzichte van de V.A.R.A. onjuist zou op
vatten. kan de minister allerminst toegeven. Inte
gendeel is hij van meening, dat dezo commissie
haar uiterst moeilijken arbeid ernstig en met veel
tact verricht.
Zij legt hij de beoordoeling van hetgeen de
V.A.R.A. voor uitzending aanbiedt geen anderen
maatstaf aan dan dien. welken zij ook voor de uit
zendingen der andere omroepvereenigingen t>epast.
Indien de V.A.R.A. zich houdt aan do wettelijke nor
men, zooalh deze nader zijn gepreciseerd in het K.B
van 22 April 1933 zullen haar door de commissie
geen moeilijkheden in den weg gelegd worden. Dat
het deze vereeniglng onmogelijk zou worden ge
maakt door middel van den radio-omroep te getuigen
van het beginsel, waaraan zij haar ontstaan dankt,
kan in verband met het vorenstaande dan ook geens
zins worden beaamd.
De V.A.R.A. kan blijven getuigen van haar begin
sel, miis zij daarbij in alle opzichten de wetteüjko
normen in acht neemt
Tijdens de beraadslagingen in de Tweede Kamer
der Staton-Generaal heeft, de Minister uiteengezet
waarom hij van meening is, dat ten aanzien van de
beslissingen van dc Radio-Omroep controle-commis
sie het laatste woord moet zijn aan den Minister,
belast met de uitvoering van de Telegraaf- en Tele-
foonwet 1904 en als zoodanig verantwoordelijk voor
den goeden gang van zaken.
Vooral in bewogen tijden als de tegenwoordige
moet de Regeering, die in vele gevallen beter dan
wie ook zal kunnen en moeten beoordeelen, of het
landsbelang door bepaalde uitzendingen kan worden
geschaad, iu staat zijn dergelijke uitzendingen te
beletten. Zij toch kan het best overzien, of uit een
oogpunt van algemeon rcgeeringsbcleid, binnen het
kader van art. 5 van het Radio-controle-reglement
1930, uitzendingen moeten worden geacht te zijn in
strijd met het algemeen belang of met de wet.
De bedoeling is dus, dat de Minister van Bin
nen landsche Zaken wordt aangewezen als de eind
beslissing gevende instantie, doordat hem, mei in
achtneming van de in het Radiocontrole regbment
gestelde normen, de bevoegdheid wordt gegeven
zoo noodig besluiten van de Radio Omroep controle
commissie te schorsen of te vernietigen.
Wegens „afschuwelijke" laster, zegt een
D.N.B.-bericht.
Naar het officieuse „Deutsches Nachrichtenbu
reau' uit Breslau meldt, is de Woldenburger geeste
lijke Weichenhcim Dinsdag jl. wegens een „gonz
ungeheuerlichc" belastering van den rijksjeugdlei
der, Baldur von Schirach, in „Schutzhaft" gesteld.
De rijksjeugdleider Baldur von Schirach.
„Deze geestelijke" aldus het D.N.B.-bericht, „heeft
de ongelooflijke bewering gelanceerd, dat de rijks
leider een Jood is en eigenlijk Barauch Meijer heet".
„Men zou het niet mogelijk achten", zoo gaat het
bericht verder in commentaar over. „dat op het
oogenblik, waarop de Duitscho jeugd om haar een
heid worstel, waarop de leider Adolf Hitier in zijn
Nieuwjaarswensch aan den Rijksjeugi'eider juist
zijn volste vertrouwen voor zijn succesvollen arbeid
tot het brengen van eenheid heeft uitgesproken, der
gelijke smerige aanvallen van de zijde van een
geestelijke tegen den leider der Duitsche jeugd
ondernomen worden
De commentaar van het „D.X.B." gaat nog verder,
doch we laten het maar hierbij.
Zijn wij wel ingelicht, dan is Baldur von Schirach
geen Jood, maar een heiden.
Anna Paulowna, 17 Jan. 1931
Mijnheer de Redacteur.
Gaarne even ruimte voor persoonlijke handhaving te
genover eene „meneer', zich noemende Jb. Koorn te
Breezand.
Noch aan mij. noch aan mijn vrouw, die een ras
echte Breezander is is een Koorn bekend, die derge
lijke laag bij dc grondsche handelwijzen tot de zijne
zou kunnen maken, en steunend op een gerucht van
hooren zeggen, eigen rechter speelt, zonder de gang
van zaken te begrijpen.
Als genoemde Koorn over eenige persoonlijkheid be
schikt, zal hij 't oordeel van andersdenkenden moeten
eerbiedigen en z'n mond houden als hij er niets van
weet.
Hopelijk is het niet tevergeefs om er op te wijzen dat
er mannen in den Raad zitten, die het algemeen be
lang willen toetsen aan hun eigen inzicht.
En wat betreft de loonsverlaging. Weet U. wat mijn
standpunt was? Welaan: de Minister moet de schroef
naar beneden drukken en dat gebeurt ook! Hij zakt van
3C op 27 ct. en dan op een kwartje. De S.D.A.P. zei:
30 cent willen we niet loslaten. Ik meen dat het beter
Is deze koppigheid te laten varen en als zakenman te
trachten, met de wettelijke bijzondere omstandigheden
in de hand. de verlaging tot April uitgesteld te krijgen.
Dat was voor de arbeiders het béste geweest
En wat de fijne reclame voor m'n zaak betreft. Inge
wijden kunnen u over mijn belangelooze gastvrijheid,
gegeven gedurende ongeveer 20 jaar, aan S.D.A.P., land
arbeiders enz. vertellen, en er niet bij vergeten dat
„Veerburg" als een der eerste café's uit den heelen
omtrek, zijn zaal afstond voor wat in de jaren 1912 nog
voor revolutionnair doorging!
Hoogachtend met dank.
H. Jonker, Raadslid.
Warmenhuizen, Jan. 1934
Mijnheer de Redacteur.
Als abonné wil Ik u beleefd verzoeken om wat plaats
ruimte.
In den Raad der Gemeente Warmenhuizen is ge
sproken over de reductie op de landhuren. Tot verba
zing van vele pachters liet wethouder Molenaar daar
hooren: „Reductie geven is niet verplichtend; t Is
slechts een goedheid." En tot mijn verbazing hebben
alle raadsleden er boe nog ba op geantwoord.
Ik wil hierbij den heer Molenaar even in herinnering
brengen dat er een crisispachtwetje bestaat. Duizenden
boeren en tuinders hebben daar al gebruik van ge
maakt. De reductie die de kantonrechter dan vaststelt,
bedroeg in de regel tusschen de 40 en 80 pet.
De wetgever heeft hiermee dus vastgelegd dat re
ductie plicht, en geen goedheid is. De Neutrale bond,
waar ik lid van ben. heeft verleden zomer al overleg
gepleegd met het bestuur van den L.T.B. te Warmen
huizen. Gezamenlijk werd aangenomen om In de maand
December een verzoekschrift tot den Raad te richten,
omtrent de reductie der gemeentelanderijen. Dit waa
daarom noodig, omdat de pachtwet nog van toepassing
was over het pachtjaar 1933.
Voor de leden van den L.T.B. was dit van groot be
lang. omdat onder hen de groote meerderheid van
pachters van gemeentelanderijen zit. De aanvragen
voor de pachtwet moeien ook vroegtijdig ingediend
worden.
Maar wat gebeurde er; toen de N.B. het bestuur van
den L.T.B. er aan herinnerde, dat het gezamelijk ge
nomen besluit (aanvrage van reductie) moest worden
ingediend, trok het bestuur van den L.T.B. zich terug;
allicht tot schade der leden. Nu zijn de pachters werke
lijk aan de „goedheid" van den raad overgeleverd. Dit
is v.n.1. de schuld van het bestuur van den L.T.B. We
willen voor de leden hopen en ook natuurlijk voor an
deren dat de raad een ruime reductie verleent.
Dankend voor de verleende plaatsruimte.
Warmenhuizen D. GROET.
Geachte Redactie.
Verzoeke beleefd een kleine ruimte in uw veelgele
zen blad, om den heer H. Henderiks even van ant
woord te dienen op zijn stukje in de Schager Courant
van Donderdag 1.1.
Genoemde heer ergert zioh aan het woord „rentetrek
ker." Waarom? Rentetrekkers zijn menschen van 65
jaar, die staatspensioen genieten, hetzij voor hen is
geplakt of vrijwillig verzekerd, maar in beide gevallen
verdiend ten volle, evengoed als alle menschen van 65
jaar en daarboven staatspensioen verdienden. Waar wij
als bestuur van de afd. St Maartensbrug al onzen vrijen
tijd voor beschikbaar stellen, waar en wanneer dat noo
dig is, en geen enkel menscht met een gezond verstand
zal zich er aan ergeren, dat wij Rentetrekkers, dus
menschen van 65 jaar, vrijen toegang geven op onze
propaganda-avonden. Ik had gaarne Hendriks persoon
lijk van antwoord gediend, maar zijn adres staat er
niet bij, dus moet ik de courant ook te baat nemen,
wat anders mijn gewoonte niet is. Wil genoemde heer
in deze meer weten, dan vervoege hij zich aan onder
staand adres:
C. Nierop, voorzitter,
Bond van Staatspensionneering,
afd. St. Maartensbrug.
Oude Niedorp, 18 Jan. 1934.
M. de R.,
Wilt U onderstaande regelen in Uw blad opnemen?
Bij voorbaat onzen dank,
WERKLOOZEXSTEUN EN EEN ADVIES VAN
DEN BURGEMEESTER»
Zoo stonden we verleden week dan voor het feit,
van eenige guldens per week te moeten leven. Twee
dagen hadden we gestempeld, en ontvangen alleen uit-
keerlng als er langer gestempeld wordt Toen den
polder in. Doch van de vier dagen welke we daar werk
ten, werd er één uitbetaald. De andere dagen bleven
als z.g. „pendagen" staan en konden we op „moeder
de vrouw" af met f 1.02 en f 3.02 in ons zak, voor een
gezin van 3 leden en één van 7 leden. Iedereen voelt
dan waar of je aan toe bent. Geen mensch kan hiervan
leven. Nog minder als je zwaar werk verricht. We za
ten in nood. En we wilden toch eten. Waartoe zul je
je dan eerder wenden, dan tot den Vaterd er burgers?
Zoo kwamen we dan op bezoek bij den burgemeester,
't Werdl een teleurstling. Ook deze kan nits voor ons
doen, zooals hij zeide. En de beste raad die hij ons
gaf, was om maar te borgen bij bakker en winkelier.
Moeten deze menschen dan als particulieren aan werk-
loozenzorg doen? En als de vrouwen levensmiddelen
koopen. kunnen ze er dan mee af, om te zeggen; de
burgemeester heeft gezegd, we moeten maar bij jullie
borgen? Neen natuurlijk, dat willen we niet voor deze
*t Is teugenswoordig 'n taid dat je aigelijk nerre-
gens meer van verskiote. As er in Frankeraik 'n han
dige jongen zoo'n 400 millioen frankjes achterover
slaat dat benne den zoowat 40 millioen van onze
goeie Holiandsche guldentjes en as je den hoore
hoe 't deer gong en wie deer allegaar an mee hic-
lepe en d'r wan meeprofiteerde, den zeg jc hoog
stens „leve de democratie" en zand er ver. Barmat
en Kutisker en Kreuger en Sinc'air en Sïavmsky en
K (nou deer had ik me as Hollander zainde
haasi verskreven!) dat doet ons allegaar niet veul
meer.
We denke d'r hoogstens eres over of we ons spaar
centjes maar niet in een oude kous in de hanebal-
leke hange zelle. omdat dat. nag t vailigste is, en
den gaan we over tot de orde van de dag.
Maar toch kwam er nou in de vorige week *n be
richt, deer kreeg ik 'n douw van. Dat was toe Vaz
Dias omriep dat ze in Duitschland Van der Lubbe
onthoufd hewwe. Kaik ik ben wel 'n nationalist,
maar gien chauvinist. Maar ik het minstens 24 uur
lang de p in had op alles wat Duits her of
Duitsch was.
Wat was 'n questie van gevoel en 't is weer over
gaan. Maar toch kaik zoin arreme zieke psycho
paat, hallef imbeciel in z'n leste dage, die probcerd
heb om in z'n botte en ongeoefende hersens al de
dorre en liefdeloozo theoriëu te verwerreken, deer
hetere koppe van an 't dwalen rake, zoo'n «arm uit
't lood skoten niemendalletje die z'n nigen voor wat
bijzonders houe gong, die miendc dat-i wat grootsch
doen most en die dus in 'n hoekie van zijn hart
en houfd toch 'n ideaal koesterde zoo'n tobberd
onder de guillotine leggen is op z'n minst bar. As
't Duitsche vollek dat arreme mislaide houfd aisch*
te, heb 't de zaak slecht begrepen. En dat de regeer
ders an die aisch toegavve was wreed en stom.Want
as ze ooit wat doen woue. om de miening van de wir-
relt teugen d'r op te zetten, hadde ze niks beters
uitzoeke kent. De communiste, die zel'ef de heele
Czarenfamilie en veule duzende aare in Rusland af
maakt hewwe, zelle d'r dik gebruik van nuke.
En ik staan met m'n gevoel an do kant van de
lui die dat vonnis afkeure! Ik hecht eran dut hier
te zeggen teugen de mensche die m'n vroegere brie-
ve en die van Arie lezen hewwe.
Ik vind gien excuus voor die executie. Wel was
't voor ons land gien eer, dat voor dc heele wereld
zoo duidelijk uitkwam, wat voor types onze rooie
en skarlaken agitatoren hier opvoede. Maar voor de
balie was maar al te duidelijk uitkommen, dat 't
gien kèrrel was. die deer terecht, stond arreme
Marinus, jo was op gien ende nei 'n Diinitrof. An dc
fascistische idéé doet 't heele geval niks af. Ok de
Holiandsche fasciste z >ue de doodstraf invoere voor
wilde oproerige anarchistische elcmentc. die met
moord en brand de boel overhoup gooie willen.
Mar verlaide tobbers as van der Lubbe hoore niet op
't blok. maar in 'n gesticht.
Ziezoo en nou ik m'n miening over dut geval ge
ven heb ben ik van plan om 't heele jaar '34 in dut
hoekje gien woord meer te skraiven over politiek.
Ok de brievo van Arie. die ik geregeld kraig, blaive
thuis in de laad. Ik wil 't hier over de bouw en over
de koeie en over de varrekons hewwe. Miskien ok
nag al deris over de verskillende mooie raiksicgc-
linge, commissies en centrales en over de manier
weerop die huishoue.
Maar verder kenne we beter lache dan kankere.
Deer wordt dc boel toch niet beter van, dat ken
allien komme deur werreken en anpakl<en.
In de allereerste bric! die ik hier skreef, had ik 't
beurscmand ruft kuch
Dit jaar is het 300 jaar geleden, dat de beroemde
Passiespelen te Oberammergau In Duitschland voor het
eerst werden gespeeld. Voor dit jubileum, dat zal plaat9
hebben In de maand September is bovenstaande expres
sieve reclame ontworpen, die we binnenkort op alle
stations en reisbureaux in binnen- en buitenland
zullen aantreffen.
over de K., die dat grappie mit dat kiefteaiere zoe.
kon uithaalt heb. wat 'm toen 'n pond jodekoek en
'n kan brandewain kostte, llai had deer toe knappies
de p over in en hai wou Gert en Kees natuurlijk
terug peste. Nou en mit Gert had-i groot succes.
Wai boere weto allegaar, dat je 'n peerd, as t 'n
klainc boskip doen moet. deer 't makkelijkst toe
brenge konr.e deur te fluiten. De toon weerop je
fluitc moete ken elleke vakman, zoo'n peerd wordt
den rustig en doet wat 't moet.
Nou had de K. ontdekt dat die fluiterai bai Gert
net aarsom werrekte as baie n peerd. Op 'n goeie
dag ware we mit 'n man of zes an 't eerappelero-
den. Drie man ware skuin achter mekaar an t uit
steken. elk twei regels, en op kniese. ie K. voorop.
Kees in de middeni en Gert achteran. De aare dede
ze in de mande, in de zakke en rede ze nei huis.
Nou op 'n oogenblik gong Gert overend en n beetj
op zai staan. Maar dat zou niet gaan! Want toen
begon de K. te fluiten en Gert most vloe
kende maar onverrichter zake terugkommo, en gdüg
maar weer an 't roden, knappies de pest in vanzelf,
omdat wai allegaar zoo lachte. En efkes deernei
gong-i weer, maar nou zoo stikum mogelijk toe die
docht dat de K. er gien acht op gaf. Maar lou hoor.
K. was waakzaam en begon weer te fluiten en deer
stond Gert weer, maar verder om de drommol niet
spra' eloos.
„Hou je Iilleke smoel, donderslag", skreeuwde-i
Maar dat werrekte niet op do K.. die rustig deur-
floot, net of Gert n peerd was. En wat lagge krom
van 't lachen tusschen de eerappele op de bouw.
„Aigelik most ik je doodtrappe," zaid'i teugen dc K.
Maar die gaf gien sjoege, maar gong deur mit z'n
werk en Gert wier natuurlijk verlegen plaagt en
most allerhande toespeulingo anhoore. Tot-i voor de
derde keer gong. Maar toe de Ka. weer begon te flui
ten, stoof Gert mit de graaf op 'ni af, en as wai er
niet tusschen kommen ware. was er 'n ongeluk
beurd. Anfain toe was 't ok mooi genog en de baas
bemoeide z'n aigen d'r mee en was 't afloope
En daags teran ware ze skainbaar de dikste vrin-
de weer, maar wai vertrouwde dat al niet erreg.
want we konne Gert en we wiste dat-i dat de K.
toch nog eres betaald zette zou. Nou en dat beurde
gauw ok. K. had 'n weg huurd en maait en nou
wou-i 'n koe stalle en deervoor wou-i twei honderd
gulden liene om dat beist te koupen. Dat had-ie
an Gert verteld en die zaide: „Vraag 't an du baas,
joon. Kom vanijvend efkes en den hei-je dat zoo
voor mekaar.Nou dat zou de K. den doen.
Maar de K. hakkelde "n beetje, en «as je 'm nou
staif ankeke, as-i wat zegge wou den kon-i er gien
goed woord uitkraige.
'sIJvens kwam i En we zatte allegaar bai me
kaar gezellig 'n paip te rouken, en bohallcven Gert
wist gien mensch weerom dc K. kommen was, en
die kon mit z'n vraag de hip niet kraige. Maar Gert
hield 'm geregeld in de gatc en toe 't zoo teugen bed-
taid begon te loupen wou de K. z'n boskip voorbrenge
en begon: Bbaas, ikkikkik verder kwam-i niet.
Gert zat 'm. mit z'n mond hallef open, staif an
te kaiken. En K. die begreep, dat 't die ijvend toch
niks worre zou. gong iniens overend en zaide:
„G g-goeien ijvend samen', en teuge.i Gert: „en
j-j-jij k-k kenne b-b barste!"
Nou daags teran heb-i t de baas vroegen en de
duite natuurlijk lient kregen.
zKn kwaje vrinde kenne Gert en de K. nooit worren.
JAAP.
menschen en ook niet voor ons zelf. Daarom gingen
twee vrouwen van werkloozen naar den burgemeester
om over het eerst noodige levensonderhoud te praten-
Weer een teleurstelling. De burgemeester wilde deze
vrouwen niet ten antwoord staan. Wilde niet praten,
hoe wij deze week zouden moeten leven, nu we geen
steun hadden ontvangen-
Tenslotte hebben we dan na veel moeite f 6 van het
Burgerlijk Armbestuur ontvangen. Gekregen hebben
we dit niet. Deze f 6 moet met f 1 per week worden
afbetaald van onze verdiensten in den polder.
We weten nu zoo langzamerhand waar we aan toe
zijn in de wereld. Dat we van deze kapitalistische
wereld, waar alles werkt voor winst en menschelijke
ontbering geen tel is, niets hebben te verwachten.
De dragers van 't gezag willen toch steeds weer de
ln krisis en ondergang verkeerende wereld redden en
stenen, ten keste van ons lven. Door onze zergen. tnt-
bering, ons gebrek. Nietwaar, een ieder kan toch wel
v/eten dat van een werkloozenuitkeering men nauwe
lijks het leven kan rekken, laten we dan nieuwe klee
ding en een beetje veraangenaming maar buiten be
schouwing laten. Ons dunkt het zou nog wel eens nut
tig kunnen zyn. als er eens een burgervader, of een
-egeering3perscon. zich in de praktijk op de hoogte
stolde van het leven der werkloozen. Zelf eens mee-
arbeidde en leefde van onze uitkeering. zelfs eens moest
-neestrijden om het hoogst noodzakelijke te* kunnen
':oopen. Zelf voortdurend moest vragen aan de over
heid om steun of werk, zelf borgen bij andere men-
~chen, die ook reeds met moeilijkheden hebben te
'-.ampen en vaak ook niet weten hoe de kop boven wa
ter te houden.
Als de autoriteiten dat eens wilden doen.. Misschien
zouden ze dan. evenals wij tot de konklusie komen, dat
deze wereld, waar zooveel produkten, levensmiddelen
worden vernietigd, en toch duizenden en millioenen
gebrek lijden, niet meer waar is om in stand te houden.
En dat het voor duizenden werkloozen een uitkomst
was, als deze wanorde onderging, en allen die nu ont-
'ia-en de goederen machtig werden die thans ver
nield worden en ongebruikt bederven. En we weer nut
tigen arbeid zouden verrichten, waarvan dan allen,
die mee wilden werken, zouden kunnen genieten.
We hebben ons hart eens willen luchten na allo teleur
stelling. Ook aan anderen willen vertellen hoe de om
standigheden bij ons zijn. Welke behandeling wc krijgen.,
1
De gezamenlijke werkloozen
van Oude Niedorp.
DAGEN LANG HOOFDPIJN.
Een middel dat verbetering bracht.
Een onverwachte gewichtsafname.
Uit dankbaarheid voor het succes dat zij met. Kru
schen Sn lts had, schrijft een vrouw ons den volgen
den hrief:
„Voordat ik Kruschen nam had ik veel last van
rheumatiok en hoofdpijn, soms dagen achtereen. Ge
woonlijk liep ik rond met een verband om mijn hoofd,
omdat dit de pijn iets verlichtte, s Ochtends waren
mijn ledematen meest«al zóó stijf, dat ik nauwelijks
kon opstaan. Nu heb ik zeer zelden hoofdpijn en
's morgens voel ik me frisch en uitgerust. Tevens wil
ik nog vermelden, dat mijn gewicht verminderd is
van ruim 76 kilo tot 57 kilo. Zes maanden nam ik
Kruschen Salts vóór ik voelde, dat ik inderdaad he
ter werd. Nu zou ik het nooit meer willen mis
sen. Mevr W. H. C.
Meestal beginnen dc hoofdpijnen wanneer Uw in
wendige machine niet goed functionneert wanneer
Uw af voer organen onvoldoende werken en Uw orga
nisme niet meer vrij houden van afvalstoffen. Hot
gevolg is, dat onzuiverheden in Uw bloed komen.
I.aat daarom de zes zouten van Kruschen Uw af-
voerorganen nieren en ingewanden aansporen
tot regelmatige werking zooals dit voor een gezond
lichaam noodig is. De „kleine, dagelijksche dosis"
Kruschen Salts zorgt dat alle afvalstoffen geregeld
en volkomen uit het lichaam verwijderd worden Het
gevolg van deze inwendige schoonheid is, dat ver-
frischt en vernieuwd bloed door Uw aderen stroomt.
U voelt zich cezondcr en energieker, vrij van hoofd
pijnen. vermoeidheid, zwaarlijvigheid en dergelijke
hinderlijke kwaaltjes.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle
apothekers en drogisten a f0.90 en fl.60 per flacon,
omzetbelasting inbegrepen.
Stralende gezondheid voor één cent por dag.. Let
op dat op het, étiket op de fleseh, zuuwul als op de
buitenverpakking de naam Uovnn uidcls Mij.,
Amsterdam, voorkomt.
