Steden, die tot stof vielen Eeuwenoude Bouwvallen Vagebonden in den Aether. Zaterdag 3 Maart 1934. SCHAGER COURANT. Derde blad. No. 9442 Beschaving, die in bloed en strijd ten onder ging ZEEMONSTER AAN DE KUST GEVONDEN. Huizen, die langzaam smelten Waarom wij Europeanen be scheiden moeten zijn (Van onzen reizenden correspondent). BAGDAD, 11 Febr. Er is misschien geen streek ter wereld, waar men tel- - kens weder zoo nadrukkelijk herinnerd wordt aan de ver- 'f&A gankelijkheid van alle men- schenwerk als „het gebied «Ier twee stroomen", zooals de landen bij en tusschen de Zij rivieren Tigris en Euphraat wel eens worden genoenul. Deze vervankelijkheid drukt zich het sterkst uit bij den benedenloop dezer rivieren, in de omstreken van Bagdad en zuidelijker tot aan de Perzische Golf. Hier zijn geen bergen, vlak is meestal het land, maar hier en daar ziet men een lagen heuvel van grauwe aarde, zooals de rest van den bodem is. Deze heuvels liggen gewoonlijk nabij de oevers van een der beide rivieren of nabij een plaats, waar vroeger dezo rivieren langs stroomden, want in den loop der eeuwen hebben zoowel de Tigris als de Euphraat op enkele plaatsen hun loop gewijzigd en bovendien drongen ze de noordkust van de Perzische Golf voor uit. Deze zeeboezem ontvangt immers do groote hoe veelheden slib, welko de beido machtige stroomen aanvoeren. In de laatste tientallen eeuwen is de noord kust van de Perzische Golf clko honderd jaar onge veer zes a zeven kilometer meer naar het zuiden ver plaatst, zoodat deze golf steeds kleiner werd en dit proces duurt nog steeds voort. De heuvels,, waarven ik hierboven gewaagde, vindt men In het nieuw aangeslihdo terrein niet, doch zioi men moer naar het noorden op den ouderen bodem, en deze loge heuvels zijn tot puin gevallen stedon. waarvan de legende of de geschiedenis verhaalt; sto den, die werden gebouwd In een tijd, dat in Europa nog geen stad bestond cn geen der bewoners van ons werelddeel nog wist, wat „een huls" was. In dien tijd bouwden de menschen van „het gebied der twee stroomen" hun woningen van in de zon ge bakken klei, zooals de bewoners dit nog doen. Do re gen, die hier zeldzaam is, spoelt langzaam maar ze ker de muren van zulke huizen weg, tot het gebouw tje instort, soms plotseling onder een hevigen bul. Nog gedurende de laatste dagen zijn te Bagdad enkele huizen ingestort en bij een dezer gevallen lie ten alle bewoners, behalve een nog niet tweejarig kind, het leven. Natuurlijk zijn de groote stadshuizen, de hotels, de receeringsgebouwen thans van duurzamer materiaal gebouwd, doch te Bagdad cn vooral in kleinere ste den en op het land ziet men nu nog vele woningen, zooals de menschen hier reeds duizenden jaren ge leden bewoonden. Ook vroeger stortten natuurlijk deze huizen op den duur in cn op de pocderhoopen (want heel veel meer blijft er niet van over), werd dan een nieuw huis gebouwd, dat na een tiental jaren cn soms spoediger ineen viel om weder door een nieuw te worden ver vangen. Door de zich op elkander stapelende puin- hoopen ontstonden de lage en soms uitgestrekte heu vels, die nu nog aanwijzen, waar vroeger steden ston den en soms zelfs groote, machtige steden met pa leizen, dio van hetzelfde vergankelijke materiaal wa ren gebouwd. Zoo is b.v. van het oude Babyion, enkele tientallen kilometers ten zuiden van Bagdad, bijna niets meer overgebleven. Dit oude Babyion is niet het ongeveer vijftien ecuwen jongere Babyion van den Bij bel, doch een der oudst bekende steden, meer dan twintig eeuwen vóór onzo jaartelling gesticht en veer tien eeuwen later verwoest. In „het Gebied der Twee Stroomen" rekent men bij de geschiedenis van 't land niet met eeuwen, doch met tientallen eeuwen, wat oen hier vertoevend mensch tot de grootste bescheidenheid kan stemmen en hem zal terughouden van een minachtend ncder- zien op de bewoners, ook al zijn die dan vergeleken met Europa, aanzienlijk ten achter bij wat wij be schaving noemen. Zeker, zeer vele menschen kunnen hier niet lezen en schrijven, maar hier kende men reeds schriftteekens in een tijd, vierduizend jaar geleden ongeveer, toen in Europa nog de volkomcnste barbaarschheid heerschte. Uit de stofhoopen heeft men zelfs tafels van in vuur gebakken klei opgediept met ingekerfd enkele wetten, waarvan enkele bewijs geven van gezond verstand bij de oude heerschers. Ileeds tweeduizend jaar vóór onze jaartelling hadden de vrouwen hier zekere rechten, meer rechten dan thans hij vele moderne volken. Dc vrouwen mochten bijvoorbeeld voor eigen rekening handel drijven. Tot verschillende beroepen waren ze toegelaten, zoo bij voorbeeld tot het ambt van openbaar schrijfster, na tuurlijk mits zij de vcroischto school had afgeloopen, waaruit dus blijkt, dat er reeds scholen waren. Het volk, dat deze streken bewoonde, telde niet fcij tientallen en honderdtallen, maar had als grootere •enheld bet cijfer zestig; het verdeelde den cirkel De bouwval (tusschen Euphraat en Tigris) van wat vermoedelijk eenmaal een sterrenwacht der Baby- loniërs was, veel meer dan 2000 jaar geleden. in 6 X CO graden en van dat volk kwam waarschijn lijk ook onzo gewoonte het uur in zestig minuten te verdeden. Aan den Tigris heeft men in de bouwvallen van een oude stad duizenden stuks beschreven kleitafelen gevonden: een boekerij uit een tijd, toen in do lan den bij de Noordzee (grootcndecls waren die landen nog niet eens aangeslibd) nog niemand wist wat le zen en schrijven was. Een postdienst bestond in dezo deden van Azië, vele eeuwen voordat een enkele be woner van het avondland aan de mogelijkheid van zoo'n dienst dacht. Inderdaad, bescheidenheid past een Europeaan in dezo streken, dio getuigen waren van een zooveel ou dere beschaving dan do onze, welke den oorsprong van haar weten voor een groot deel heeft Uit dit ge bied. Thans zijn we do in deze streken wonende men schen in vele opzichten vóór, maar hoe lang zal dit nog duren? De opgravingen hier vertellen ons, dat ook do beschavingen slechts een kort loven hebben. Do ecno verdringt do andere, maar neemt van de oudere gewoonlijk nog veel over. Duizend jaar geleden gingen de Europeanen ter school bij de veel hooger ontwikkelde Arabieren, die toen ook Spanje bezet hiel den en er beroemde universiteiten hadden. Nu komen do Arabieren bij ons in dc leer, maar eeuwig blijft dit natuurlijk niet duren. We staan voor een weder geboorte, een „renaissance" der Arabische wereld. Deze opeenvolging van verschillendo beschavingen ging niet zonder strijd en de beschavingsgeschiedenis van het „Gebied der Twee Stroomen" is tevens een ge schiedenis van veldslagen. Sumerianen bevochten Se mieten, dc mannen van Assur (Assyrieërs) trokken het zwaard tegen de Hittieten en do Arameanen en versloeg hen, want de Assyriërs hadden reeds ijzeren wapens, hun tegenstanders nog niet; de Chaldeeërs herbouwden do door do Assyriërs verwoeste stad Ba bylon en werden eeuwen later door de Meden en Per zen onder den voet geloopen; Alexander do Groote met zijn Macedonische cn Grieksche troepen wierp het machtige Perzische rijk ter aarde, maar overleed zelf plotseling te Babyion; nog geen eeuw later kwamon de Perzen weder opzetten, veroverden het gebied bij Tigris en Euphraat en stichtten aan den Tigris een nieuwe stad, waarvan men nog enkele indrukwekken de bouwvallen vindt. Bijna duizend jaar later daag den de Arabieren op, eeuwen nadat ook het nieuwe Perzische rijk ten gronde was gegaan. Elk dezer volken met hun heerschers dachten, dal hun inacht eeuwig zou duren. De Perzen bouwden langs hun westelijke grens hoogc, zware verdedigings muren met op korte afstanden torens, zooals ook de Chineezen deden, maar evenmin als het Chineeschc rijk kon daardoor het Perzische rijk voor ondergang worden behoed. Van dc groote paleizen, van dc vestingwerken met zware wallen is hier en daar nog een stuk te vinden, het eenige wat er bleef van de macht en rijkdom var» vorsten cn volken, maar steeds nog stuwen Tigris en Euphraat hun grauwe golven voort, onberoerd door alle veranderingen, en vullen langzaam met hun slib- massa's dc Perzische Golf, waar dood-arme visschcrs de parelen opdiepen die in de paleizen van Europa hun pracht zullen ten toon spreiden. En do geschiedenis der wereld en der mensehheid rolt zich verder af. J. K. BREDERODE. In training voor het kampioenschap 1950. Met buitengewone verbazing heeft het Franschc volk dezor dagen uit de dagblndcn kennis genomen van een officieel bericht. .Men had tal van peilstations op den Mont Való- rien, Romainvllle cn Montrougo In gericht, om eindelijk eens een overzicht te krijgen, op welko wij ze de Franschcn zich in den aether gedragen. Men moet daarbij in het oog houden, d,at het in Frankrijk, even als bij ons, streng verboden is, zon der officieel© vergunning, een zen der tc bezitten of te gebruiken. Het onderzoek heeft nu een on gedacht resultaat opgeleverd: in jiet heek? land rijn niet minder dan 410 verboden zenders. Er werden terstond alle mogelij ke pogingen aangewend om 1o plaats dezer geheime zenders tc be palen. 't Officieelc bericht spreekt echter van rond 300 zenders, wel ker ligging nog volkomen onbe kend is. Van 19 zenders meent men vrijwel do ligging tc kennen, terwijl men van 60 radiostations weet in welko stad en van 21 zenders in welke provincie zij liggen. Het moet den Franschen autori teiten door peiling niet al to moei lijk vallen met behulp van moder ne instrumenten de ligging van dit ongehoord groote aantal gcheimo zendors te bepalen. Waarschijnlijk wisselen dc vagebonden in den aether echter voortdurend van plaats of zwijgen weken achtereen, zoodat een peiling niet mogelijk 's. Hoe snapt men nu eigenlijk een geheime zender? Een punt alteen is daarvoor niet voldoende. Men heeft twee verschillendo stations noodlg, die den golvenroover pel len. Met behulp van een raaman- tenne kan men onmiddellijk en zonder cenigo moeilijkheid in de richting bepalen, waaruit do uit zending plaats heeft. Een proces, dat heel eenvoudig is: want uls men het raam om zijn as draait, volgen voortdurend veranderingen jacht op 400 verboden zenders in Frankrijk. in do geluidsterkte, welko men nauwkeurig kan waarnemen. Op 't «ogenblik, dat de geheime zender het luidst klinkt, heeft men de nauwkeurige richting, waarin men zoeken moet. Zij loopt n.1. lood recht op het peilraam. Worden nu dergelijke onderzoekingen op meer plaatsen gedaan, dan moet op liet snijpunt van alie op kaart gebrach te peil-stralen do geheime zonder liggen. Men zou met /echt kunnen vra gen, of nu deze methode zoo nauw keurig werkt, dat een bepaald punt in de huizenzee eener stad nauw keurig bepaald kan worden. Met vroegere middelen kon men slechts grootcro oppervlakten van eenige honderden vierkant© metere aanwij zen, waarop zich een gcheimo zen der moest bevinden. Tegenwoordig is do pciltechniek vrijwel volmaakt. Zoo worden b.v. in Duitschland met behulp dor peilstralen zelfs bij de dichtste mist de groote zeesche pen zonder loodsen de Weser cn Elbe binnengevoerd. Een afwijking van weinig meters zou daarbij reeds tot onheil kunnen leiden. Ook bij de landing van vliegtui gen gebruikt men tegenwoordig radio-mistbakens; men herinnere zich maar de landing van de Peli kaan. Zoo is het verder mogelijk de positie van een vliegtuig van de aarde uit door twee stations pre cies te bepalen. Al dezo ervarin gen te zamen genomen, doet het wel cenigszins vreemd aan, dat de Fransche autoriteiten do ligging der talrijke geheime zenders nog niet hebben kunnen uitvisschen. Natuurlijk bchooren deze verbo den Fransche stations ook niet aan de organisatie der kortegolf-amn- teurs, wier centrale zich in Ame rika, het moederland en het dora do van het kortegolf-bcdrijf bevindt. Bij dezo vcrecniging, dio in Hart ford (Ver. Staten) haar zetel heeft, zijn de amateurs der verschillendo landen in secties aangesloten. De grootste afdeeling is natuurlijk Amerika, op de tweede plaats volgt do Engclschc. Slechts zeer weinig amateurs echter bezitten een cigeu zender, waarvoor de toestemming van de autoriteiten noodig is. In 1924, toen dezo regeling werd ge troffen, heeft men nog ongeveer 1)0 tot 60 van zulke licenties verleend. De bekoring, welke do korte golven op vele radio-amateurs uitoefenen, vindt haar oorzaak vooral daarin, dat men met zeer geringe zend- energieön van weinig watt, landen cn zeeën kan overbruggen, ja, .olfs den halven aardbol kan omspan nen. Dit feit komt eerst in h2t volle licht als men nagaat, dat sommige Europeesche langc-golf- zenders van 150 kilowatt, dat is 150.000 watt, nog niet eens in all© Europeesche staten te hooren zijn. Wat er nabij Bagdad overbleef van den vestingmnnr, die enkele eenwen vóór onze jaartelling de westgrens van het Perzische Rijk mocht beschermen. "v V A V Dezer dagen vierde te Bochum in Duitschland de herbergier Fricdrich Bruch zijn 80sten geboortedag. Naar hem werd de op de Rodgcrs-expe- dltie ontdekte spits van het Wran- gel-eiland in de Noordelijke IJsze© genoemd. Friedrich Bruch, dien wij hierboven ln een Pool-uitrusting zien afgebeeld, nam aan die expedi tie als matroos deeL Acht meter lang en met haar bedekt Reuter seint uit Cherbourg: Bij Querqueville werd een grijsblauw zeemonster, dat 8 meter lang was, gevonden. Het werd in den afgeloopen nacht door de zeo eenigszins verplaatst. Het lichaam, dat in vergevorderden staat van ont binding verkeerde, vertoonde vier vinnen, die deze bijzonderheid hadden dat ze behaard waren. De huid van het monster was eveneens met haar bedekt. De kop, die blijkbaar ernstig geschonden werd toen het dier zcih onder water bevond, was voor het grootste deel weg. Echter kon men nog het kraakbeen van het verhemelte van dit reusachtige walvischachtige dier onderscheiden. Op ongeveer 56 M. van het groote karkas lagen de longen, het buikvlies en een nier van het dier, dat men nog niet iieeft kunnen identlficeeren.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1934 | | pagina 9