Steden, die tot stof vielen
Eeuwenoude Bouwvallen
Vagebonden in den Aether.
Zaterdag 3 Maart 1934.
SCHAGER COURANT.
Derde blad. No. 9442
Beschaving, die
in bloed en strijd
ten onder ging
ZEEMONSTER AAN DE KUST
GEVONDEN.
Huizen, die langzaam
smelten Waarom
wij Europeanen be
scheiden moeten zijn
(Van onzen reizenden
correspondent).
BAGDAD, 11 Febr.
Er is misschien geen streek
ter wereld, waar men tel- -
kens weder zoo nadrukkelijk
herinnerd wordt aan de ver- 'f&A
gankelijkheid van alle men-
schenwerk als „het gebied «Ier
twee stroomen", zooals de
landen bij en tusschen de Zij
rivieren Tigris en Euphraat
wel eens worden genoenul.
Deze vervankelijkheid drukt zich het sterkst uit bij
den benedenloop dezer rivieren, in de omstreken
van Bagdad en zuidelijker tot aan de Perzische Golf.
Hier zijn geen bergen, vlak is meestal het land,
maar hier en daar ziet men een lagen heuvel van
grauwe aarde, zooals de rest van den bodem is. Deze
heuvels liggen gewoonlijk nabij de oevers van een
der beide rivieren of nabij een plaats, waar vroeger
dezo rivieren langs stroomden, want in den loop der
eeuwen hebben zoowel de Tigris als de Euphraat op
enkele plaatsen hun loop gewijzigd en bovendien
drongen ze de noordkust van de Perzische Golf voor
uit. Deze zeeboezem ontvangt immers do groote hoe
veelheden slib, welko de beido machtige stroomen
aanvoeren. In de laatste tientallen eeuwen is de noord
kust van de Perzische Golf clko honderd jaar onge
veer zes a zeven kilometer meer naar het zuiden ver
plaatst, zoodat deze golf steeds kleiner werd en dit
proces duurt nog steeds voort.
De heuvels,, waarven ik hierboven gewaagde, vindt
men In het nieuw aangeslihdo terrein niet, doch zioi
men moer naar het noorden op den ouderen bodem,
en deze loge heuvels zijn tot puin gevallen stedon.
waarvan de legende of de geschiedenis verhaalt; sto
den, die werden gebouwd In een tijd, dat in Europa
nog geen stad bestond cn geen der bewoners van ons
werelddeel nog wist, wat „een huls" was.
In dien tijd bouwden de menschen van „het gebied
der twee stroomen" hun woningen van in de zon ge
bakken klei, zooals de bewoners dit nog doen. Do re
gen, die hier zeldzaam is, spoelt langzaam maar ze
ker de muren van zulke huizen weg, tot het gebouw
tje instort, soms plotseling onder een hevigen bul.
Nog gedurende de laatste dagen zijn te Bagdad
enkele huizen ingestort en bij een dezer gevallen lie
ten alle bewoners, behalve een nog niet tweejarig
kind, het leven.
Natuurlijk zijn de groote stadshuizen, de hotels, de
receeringsgebouwen thans van duurzamer materiaal
gebouwd, doch te Bagdad cn vooral in kleinere ste
den en op het land ziet men nu nog vele woningen,
zooals de menschen hier reeds duizenden jaren ge
leden bewoonden.
Ook vroeger stortten natuurlijk deze huizen op den
duur in cn op de pocderhoopen (want heel veel meer
blijft er niet van over), werd dan een nieuw huis
gebouwd, dat na een tiental jaren cn soms spoediger
ineen viel om weder door een nieuw te worden ver
vangen. Door de zich op elkander stapelende puin-
hoopen ontstonden de lage en soms uitgestrekte heu
vels, die nu nog aanwijzen, waar vroeger steden ston
den en soms zelfs groote, machtige steden met pa
leizen, dio van hetzelfde vergankelijke materiaal wa
ren gebouwd. Zoo is b.v. van het oude Babyion, enkele
tientallen kilometers ten zuiden van Bagdad, bijna
niets meer overgebleven. Dit oude Babyion is niet het
ongeveer vijftien ecuwen jongere Babyion van den Bij
bel, doch een der oudst bekende steden, meer dan
twintig eeuwen vóór onzo jaartelling gesticht en veer
tien eeuwen later verwoest.
In „het Gebied der Twee Stroomen" rekent men
bij de geschiedenis van 't land niet met eeuwen, doch
met tientallen eeuwen, wat oen hier vertoevend
mensch tot de grootste bescheidenheid kan stemmen
en hem zal terughouden van een minachtend ncder-
zien op de bewoners, ook al zijn die dan vergeleken
met Europa, aanzienlijk ten achter bij wat wij be
schaving noemen. Zeker, zeer vele menschen kunnen
hier niet lezen en schrijven, maar hier kende
men reeds schriftteekens in een tijd, vierduizend jaar
geleden ongeveer, toen in Europa nog de volkomcnste
barbaarschheid heerschte. Uit de stofhoopen heeft
men zelfs tafels van in vuur gebakken klei opgediept
met ingekerfd enkele wetten, waarvan enkele bewijs
geven van gezond verstand bij de oude heerschers.
Ileeds tweeduizend jaar vóór onze jaartelling hadden
de vrouwen hier zekere rechten, meer rechten dan
thans hij vele moderne volken. Dc vrouwen mochten
bijvoorbeeld voor eigen rekening handel drijven. Tot
verschillende beroepen waren ze toegelaten, zoo bij
voorbeeld tot het ambt van openbaar schrijfster, na
tuurlijk mits zij de vcroischto school had afgeloopen,
waaruit dus blijkt, dat er reeds scholen waren.
Het volk, dat deze streken bewoonde, telde niet
fcij tientallen en honderdtallen, maar had als grootere
•enheld bet cijfer zestig; het verdeelde den cirkel
De bouwval (tusschen Euphraat en Tigris) van wat
vermoedelijk eenmaal een sterrenwacht der Baby-
loniërs was, veel meer dan 2000 jaar geleden.
in 6 X CO graden en van dat volk kwam waarschijn
lijk ook onzo gewoonte het uur in zestig minuten te
verdeden.
Aan den Tigris heeft men in de bouwvallen van
een oude stad duizenden stuks beschreven kleitafelen
gevonden: een boekerij uit een tijd, toen in do lan
den bij de Noordzee (grootcndecls waren die landen
nog niet eens aangeslibd) nog niemand wist wat le
zen en schrijven was. Een postdienst bestond in dezo
deden van Azië, vele eeuwen voordat een enkele be
woner van het avondland aan de mogelijkheid van
zoo'n dienst dacht.
Inderdaad, bescheidenheid past een Europeaan in
dezo streken, dio getuigen waren van een zooveel ou
dere beschaving dan do onze, welke den oorsprong
van haar weten voor een groot deel heeft Uit dit ge
bied.
Thans zijn we do in deze streken wonende men
schen in vele opzichten vóór, maar hoe lang zal dit
nog duren? De opgravingen hier vertellen ons, dat
ook do beschavingen slechts een kort loven hebben.
Do ecno verdringt do andere, maar neemt van de
oudere gewoonlijk nog veel over. Duizend jaar geleden
gingen de Europeanen ter school bij de veel hooger
ontwikkelde Arabieren, die toen ook Spanje bezet hiel
den en er beroemde universiteiten hadden. Nu komen
do Arabieren bij ons in dc leer, maar eeuwig blijft
dit natuurlijk niet duren. We staan voor een weder
geboorte, een „renaissance" der Arabische wereld.
Deze opeenvolging van verschillendo beschavingen
ging niet zonder strijd en de beschavingsgeschiedenis
van het „Gebied der Twee Stroomen" is tevens een ge
schiedenis van veldslagen. Sumerianen bevochten Se
mieten, dc mannen van Assur (Assyrieërs) trokken
het zwaard tegen de Hittieten en do Arameanen en
versloeg hen, want de Assyriërs hadden reeds ijzeren
wapens, hun tegenstanders nog niet; de Chaldeeërs
herbouwden do door do Assyriërs verwoeste stad Ba
bylon en werden eeuwen later door de Meden en Per
zen onder den voet geloopen; Alexander do Groote
met zijn Macedonische cn Grieksche troepen wierp het
machtige Perzische rijk ter aarde, maar overleed zelf
plotseling te Babyion; nog geen eeuw later kwamon
de Perzen weder opzetten, veroverden het gebied bij
Tigris en Euphraat en stichtten aan den Tigris een
nieuwe stad, waarvan men nog enkele indrukwekken
de bouwvallen vindt. Bijna duizend jaar later daag
den de Arabieren op, eeuwen nadat ook het nieuwe
Perzische rijk ten gronde was gegaan.
Elk dezer volken met hun heerschers dachten, dal
hun inacht eeuwig zou duren. De Perzen bouwden
langs hun westelijke grens hoogc, zware verdedigings
muren met op korte afstanden torens, zooals ook de
Chineezen deden, maar evenmin als het Chineeschc
rijk kon daardoor het Perzische rijk voor ondergang
worden behoed.
Van dc groote paleizen, van dc vestingwerken met
zware wallen is hier en daar nog een stuk te vinden,
het eenige wat er bleef van de macht en rijkdom var»
vorsten cn volken, maar steeds nog stuwen Tigris en
Euphraat hun grauwe golven voort, onberoerd door
alle veranderingen, en vullen langzaam met hun slib-
massa's dc Perzische Golf, waar dood-arme visschcrs
de parelen opdiepen die in de paleizen van Europa
hun pracht zullen ten toon spreiden.
En do geschiedenis der wereld en der mensehheid
rolt zich verder af.
J. K. BREDERODE.
In training voor het kampioenschap 1950.
Met buitengewone verbazing heeft
het Franschc volk dezor dagen uit
de dagblndcn kennis genomen van
een officieel bericht. .Men had tal
van peilstations op den Mont Való-
rien, Romainvllle cn Montrougo In
gericht, om eindelijk eens een
overzicht te krijgen, op welko wij
ze de Franschcn zich in den aether
gedragen.
Men moet daarbij in het oog
houden, d,at het in Frankrijk, even
als bij ons, streng verboden is, zon
der officieel© vergunning, een zen
der tc bezitten of te gebruiken.
Het onderzoek heeft nu een on
gedacht resultaat opgeleverd: in
jiet heek? land rijn niet minder dan
410 verboden zenders.
Er werden terstond alle mogelij
ke pogingen aangewend om 1o
plaats dezer geheime zenders tc be
palen. 't Officieelc bericht spreekt
echter van rond 300 zenders, wel
ker ligging nog volkomen onbe
kend is. Van 19 zenders meent men
vrijwel do ligging tc kennen, terwijl
men van 60 radiostations weet in
welko stad en van 21 zenders in
welke provincie zij liggen.
Het moet den Franschen autori
teiten door peiling niet al to moei
lijk vallen met behulp van moder
ne instrumenten de ligging van dit
ongehoord groote aantal gcheimo
zendors te bepalen. Waarschijnlijk
wisselen dc vagebonden in den
aether echter voortdurend van
plaats of zwijgen weken achtereen,
zoodat een peiling niet mogelijk 's.
Hoe snapt men nu eigenlijk een
geheime zender? Een punt alteen
is daarvoor niet voldoende. Men
heeft twee verschillendo stations
noodlg, die den golvenroover pel
len. Met behulp van een raaman-
tenne kan men onmiddellijk en
zonder cenigo moeilijkheid in de
richting bepalen, waaruit do uit
zending plaats heeft. Een proces,
dat heel eenvoudig is: want uls
men het raam om zijn as draait,
volgen voortdurend veranderingen
jacht op 400 verboden
zenders in Frankrijk.
in do geluidsterkte, welko men
nauwkeurig kan waarnemen. Op 't
«ogenblik, dat de geheime zender
het luidst klinkt, heeft men de
nauwkeurige richting, waarin men
zoeken moet. Zij loopt n.1. lood
recht op het peilraam. Worden nu
dergelijke onderzoekingen op meer
plaatsen gedaan, dan moet op liet
snijpunt van alie op kaart gebrach
te peil-stralen do geheime zonder
liggen.
Men zou met /echt kunnen vra
gen, of nu deze methode zoo nauw
keurig werkt, dat een bepaald punt
in de huizenzee eener stad nauw
keurig bepaald kan worden. Met
vroegere middelen kon men slechts
grootcro oppervlakten van eenige
honderden vierkant© metere aanwij
zen, waarop zich een gcheimo zen
der moest bevinden. Tegenwoordig
is do pciltechniek vrijwel volmaakt.
Zoo worden b.v. in Duitschland
met behulp dor peilstralen zelfs bij
de dichtste mist de groote zeesche
pen zonder loodsen de Weser cn
Elbe binnengevoerd. Een afwijking
van weinig meters zou daarbij
reeds tot onheil kunnen leiden.
Ook bij de landing van vliegtui
gen gebruikt men tegenwoordig
radio-mistbakens; men herinnere
zich maar de landing van de Peli
kaan. Zoo is het verder mogelijk
de positie van een vliegtuig van de
aarde uit door twee stations pre
cies te bepalen. Al dezo ervarin
gen te zamen genomen, doet het
wel cenigszins vreemd aan, dat de
Fransche autoriteiten do ligging
der talrijke geheime zenders nog
niet hebben kunnen uitvisschen.
Natuurlijk bchooren deze verbo
den Fransche stations ook niet aan
de organisatie der kortegolf-amn-
teurs, wier centrale zich in Ame
rika, het moederland en het dora
do van het kortegolf-bcdrijf bevindt.
Bij dezo vcrecniging, dio in Hart
ford (Ver. Staten) haar zetel heeft,
zijn de amateurs der verschillendo
landen in secties aangesloten. De
grootste afdeeling is natuurlijk
Amerika, op de tweede plaats volgt
do Engclschc. Slechts zeer weinig
amateurs echter bezitten een cigeu
zender, waarvoor de toestemming
van de autoriteiten noodig is. In
1924, toen dezo regeling werd ge
troffen, heeft men nog ongeveer 1)0
tot 60 van zulke licenties verleend.
De bekoring, welke do korte golven
op vele radio-amateurs uitoefenen,
vindt haar oorzaak vooral daarin,
dat men met zeer geringe zend-
energieön van weinig watt, landen
cn zeeën kan overbruggen, ja, .olfs
den halven aardbol kan omspan
nen. Dit feit komt eerst in h2t
volle licht als men nagaat, dat
sommige Europeesche langc-golf-
zenders van 150 kilowatt, dat is
150.000 watt, nog niet eens in all©
Europeesche staten te hooren zijn.
Wat er nabij Bagdad overbleef van den vestingmnnr,
die enkele eenwen vóór onze jaartelling de westgrens
van het Perzische Rijk mocht beschermen.
"v V
A V
Dezer dagen vierde te Bochum in
Duitschland de herbergier Fricdrich
Bruch zijn 80sten geboortedag. Naar
hem werd de op de Rodgcrs-expe-
dltie ontdekte spits van het Wran-
gel-eiland in de Noordelijke IJsze©
genoemd. Friedrich Bruch, dien wij
hierboven ln een Pool-uitrusting
zien afgebeeld, nam aan die expedi
tie als matroos deeL
Acht meter lang en met haar bedekt
Reuter seint uit Cherbourg:
Bij Querqueville werd een grijsblauw zeemonster,
dat 8 meter lang was, gevonden. Het werd in den
afgeloopen nacht door de zeo eenigszins verplaatst.
Het lichaam, dat in vergevorderden staat van ont
binding verkeerde, vertoonde vier vinnen, die deze
bijzonderheid hadden dat ze behaard waren. De huid
van het monster was eveneens met haar bedekt. De
kop, die blijkbaar ernstig geschonden werd toen het
dier zcih onder water bevond, was voor het grootste
deel weg. Echter kon men nog het kraakbeen van
het verhemelte van dit reusachtige walvischachtige
dier onderscheiden. Op ongeveer 56 M. van het
groote karkas lagen de longen, het buikvlies en een
nier van het dier, dat men nog niet iieeft kunnen
identlficeeren.