De Brabantsche Brief
Haar schuld betaald
Rijwielplaatje.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct.
van
Bloembollenveilingsvereen. te Borenkarspel
Ulvenhout, 31 Juli 1934.
Menier,
Geknipt met 'n schèèrke
is 't, om nouw efkens
m'nen brief te schrijven.
De lochten zijn sinds
van den mergen beloopen
niet zware regenwolken,
de eerste droppen tikten
op den weg as ik 'n haalf
uurke gelejen verom kwam
uit de stad, mee m'nen
groentenwagel, en nouw
klatst de èèrde vol van
'ncn smeuigen, maalschen
regenval, die heel den loof
rijken buiten rauschen
doet in flusterend lawijt.
't Was van den mergen-vroeg al te zien, dat deu-
zen dag op regen, op onweer wellicht, uit zouw loo-
pen!
Na de koele dagen van de leste week, na de Wes-
tenvlagen, die dagenlaank deur 't durp gestoven
hadden, was 't van den mergen ineens te mooi.
D n wind zat in 't Oosten. De lochten stonden strak
en blaauw gespannen van ender tot ender, 't zonne-
ke bakte de èèrde tot poeier, in 't kort: 't zomerde
van geweld.
Maar vèur achten hong er al hier en daar 'nen
witten klodder aan 't diepe hemelblaamv en teugen
tienen schoof er nouw en dan zo'n witte klodder
massa veur de zon, dat de weareld in éénen verdus-
terde.
Heel de locht liep vol. Vol van lage wolken, die
efkens boven ons kerketorentje dreven en veur 't
twee uren was, klatsten de droppen op èèrde.
Da's veur den avond gin drogte meer. En daarom
da 'k begon: 't is nouw mee 'n schèèrke geknipt veur
*nen brief.
En waar zullen we 't deuze week 's over hebben,
amico?
Daar is zoo wonderveul te schrijven.
Daar is zoo kollesaal veul gaande op 't ongelukkig
weareldballeke, dat weer trilt en beeft onder de ge
beurtenissen, die van dag tot dag ernstiger worren.
De lochten loopen vol over de heele weareld. De
eerste droppen klatsen neer.
De menschheid kekt met onrust in de gejaagde
oogen naar den politieken hemel, die dusterder en
dusterder betrekt in steeds lagere bewolking.
Hier en daar slaat de bliksem in, dat den èèrdbo-
Jem dreunt: hier en daar giert 'n stormvlaag over de
weareld, dat 't mcnschdom schuw en aangstig speurt
rommedom z'n eigen hofstee...!
De menschheid krijgt lessen en waarschouwingen
zoo duidelijk en zoo klèèr as Onzenlievenheer op
èèrde nooit gesproken hee!
En eiken mensch kan oew persies vertellen waar
de fouten schuilen, die de weareldmachien doen
wèrmloopen!
En eiken minister, eiken burgemeester, eiken re
gent, op de heele weareld, hij kan oew mee z'nen
vinger de fouten aanwijzen!
Toch gaat de menschheid in de fouten deur.
Toch laten we de machien z'nen vernielenden gang
gaan.
Wij weten allemaal, dat de gemeenten nie zuinig
zijn (om 't maar heel zachtjes te zeggen).
Dat wit d'n burgemeester en dat wit zijnen ge-
ringsten belastingbetaler.
Toch gaan ze deur rnet geld-weg-smijten aan dure
schoolgebouwen, aan dubbele pensioenen en salaris
sen, aan dure bouwwerken, die gemist kunnen wor
ren, enz. enz!
Iedereen is er van overtuigd, dat d'n Middelstan
der genekt wordt onder de onbekwame wettenma-
kers. Toch gaan die wattenmakers deur met steeds
onbekwamere daden, die vorige wetten weer teniet
motten doen, om aandere onmeugelijkheden te schep
pen.
'n Veurbeeld: iedereen, ook de ministers, weten,
dat de Zondagssluiting veur den winkelier beteekent:
werken tot diep in den nacht, achter zijnen auto
maat!
We gaan deur, deur dik en dun!
Iedereen is er van overtuigd dat C.enève failliet is.
Gcnève blijft vredestichten en wij blijven de zware
conrributie's van 't lidmaatschap opbrengen.
Wij weten allemaal dat de menschheid ten gronde
mót gaan (slaat de gcschiedenisboekskes op en kijkt
om oew henen) aan onzekerheid.
De onzedelijkheid blijft tieren op de schijnheilig
heid van Sport- en Hygicnebegrippen.
FEUILLETON.
door
MARGARET PEDLER
29.
Ze naderden nu het groote voorgebergte, dat grens
de aan Silverquayhavon, en toen het water van de
baai in zicht kwam, gingen Anns oogen vanzelf naar
de „Sphinx", waar die voor anker lag, vlekkeloos hel
der en schitterend in den stralenden zonneschijn. Het
was of het daar de wacht hield wakend... wach
tend... roerloos en zwijgend als een sluwe kat voor
een muizegat. Eindeloos geduldig. Ze keek naar For
rester, die rustig naast haar reed en herinnerde zich
zijn strijd met het paard. Hij en het jacht zijn
jacht. Beiden zoo rustig en beiden met de verborgen
capaciteit om vlug en onmiddellijk handelend op te
treden.
Ze huiverde even en was zich bewust van een in
nerlijk gevoel van verlichting toen de paarden ten
slotte hij het hek van de Cottage kwamen en Billy
Brcwster uit den stal kwam aanrennen om voor de
pony te zorgen. Het zien van het roode, alledaagsche
gezicht van den jongen gaf haar een gevoel van ge
ruststelling, daar het was of nu de normale, gewone
atmosfeer weer hersteld was, die haar gedachten
hij het zien van de „Sphinx" voor een oogenblik ver
dreven hadden.
„Nu, ik zal je zeker morgen niet zien voor
's avonds?
Breit naast haar staande met de teugels van de
merrie over zijn arm, keek haar aan, met een vreem
de spottende uitdrukking in zijn oogen. Het was haar
alsof hij haar gedachten gelezen had. „Ik ga nu te
rug naar mijn jacht, om te zorgen, dat alles in orde
komt voor mijn partij morgenavond."
„Vergeet niet een volle maan in de lucht te hangen
bij wijze van decoratie", opperde Ann, trachtend
luchtig te spreken.
„Deze zaak zal mijn volle aandacht hebben", ant
woordde hij ernstig. „Tante Susan en ik zullen na
tuurlijk vroeg aan boord gaan, maar het bootje zal
jullie allemaal opwachten aan het havenhoofd, om
Zoo staat de weareld vol met kèèrslichten, waar
we allegaar invliegen, maar de kèèrsekens blijven
branden!
De man die perbeert ze te dooven, wordt vermoord
of veur moordenèèr uitgescholden.
Zie naar Dollfuss. Zie naar Hitier.
„En d'n Moes?" zulde gij zeggen.
Amico, da's ook meer schijn dan wezen? Virtien
dagen gelejen heb 'k nog gelezen hoe de Italiaan-
sche kerkvoogden hebben ingesteld om na de H.
Missen vijf Onze-Vaders te laten bidden, teneinde
den Hemel zijnen bijstaand af te smeeken, teugen
de grenzelooze liederlijkheid aan Italië's stranden!
Ik heb ok efkens gedocht, dat daar, onder T be
stier van den Moes 't leven weer mogelijk was. Maar
ok daar is 't 'ncn berg onkruid, as ieveraans elders
ter weareld.
En hier...?
'k Heb kortgelejen 'nen beroemden advocaat ge
sproken, die me, op m'n desbetreffende vraag ver
klaarde: „Dré, de Rechters gaan teugeswoorig uit
van 't staandpunt, dat 'n moeder, die heur eigen
vergeten heeft, (die d'n grotsten misstap dee, die 'n
moeder doen kan....!) tóch nog 'n betere opvoedster
veur de kinders kan zijn, dan heuren man, die zoo
stom was, om z'n vrouw niet aan den ketting te
houwen."
Amico, ten eerste: houdt 'n vrouw, die verkeerd
wil, teugeswoorig maar 's aan den ketting.
Ten tweede: as Rechters zóó praten en denken, dan
blijft alleen maar over de vergelijking uit den acht
sten static van den Kruisweg: ,nis men zoo handelt
met het groene hout, wat zal er dan met het dorre
geschieden?"
Dan is alle hoop op betering veurloopig verloren!
't Kind wordt „uitgeleverd" ann de overspelige
vrouw, deur griize Rechters!
't Gif van onze „sociale" wetgeving, lees socia
listische wetgeving. is ingevreten in de harten
en in de harsenpannon van de mannen, omkleed
met den zwarten toga. die de waardigsten onder
de menschheid mot omkleeicn.
Gezegden (as hierboven van dieën advocaat) die
vroeger deur haalfzatle. overmoedige jonge kearels
wieren uitgekraamd aan de bittertafels, die dingen
gelden vandaae as hooge wijsheid!
Ik docht vroeger, dat die ionge kearels, die stu-
dentikooze tiepen. zoo spraken, om d'ren dollen,
overmoedigen geest 'n bietje te botvieren. Om mal
kaar tot teugenspraak te tarten, om 't geestig
debat alleen! Vandaag zijn die leuke vlegels oud
geworren. En nouw
't Is omgekeerd.
D'n jongen mensch vecht om ernst van d'n ouwere.
,,'t Zal mijnen tijd wel uit-duren" is vandaag de
levensfilosofie van menigen grijskop.
En hij neemt 't er van.
Opgevoed onder de strenge methoden van vijftig
jaren her, jongeman geworren onder de strenge
blikken van 't ouwere geslacht, slaat den zestig
jarige vandaag, nouw er een en aander veraanderd
is. deur de teugels en doen boeken opgeld, die as
grotste wijsheid bevatten dat „d'n mensch van veer
tig jaren begint te leven".
Zekers. iemand van veertig behoort nie tot
den ouwerdom!
Maar iemand van veertig, die z'n eigen wijs zou
maken, dat ie twintig is. en daarna haandelen en
leven, zoo iemand springt op z'n vijf-en-veertigste
op twee krukken of rijdt in 'n wageltic en behoort
dan tot den Afgeleefden ouwerdom!
De weareld zit vol waanzin.
Opoe staat 's avonds te daansen en betaalt heu
ren „galant" veur z'n galanterie.
Opoe lee 's morgens heur vet af te weeken in de
baden en huppelt daarna nakend in 't zonneke bij
't balspel.
Opa zet z'n gebit vast, wrijft z'nen bril op en be
loert de jonge vrouwen.
En de jeugd?
De jeugd wordt deur de opa's ge leerd, da ze goed
motten passen op d'r vrouwkes, waant aanders
As opa mee 't wefke aan den haal gaat. dan zegt
d'n Rechter 'm na: „zo'n wefke kan nog heel goed
geschikt zijn as moeder." dus den jongen man
hee z'n geld en z'n kinders af te staan aan 'n vrouw
die bij de „opa's" in de auto's kruipt.
„Menier." zee ik teugen dieën bekenden advo
caat: „ik hoop veur de weareld en veur 't recht, dat
al zulke rechters nog 's recht motten spreken over
huilie eigen kleinkinders! Da ze nog 's recht mot
ten spreken in 'n echtscheidingszaak van d'ren
eigen zeun. die vertrouwde op d'n ouwerdom en d'n
ernst van mannen, die net zoo oud waren, as hun
vader d'n rechter!"
half acht." Hij nam afscheid, sprong te paard en
een minuut later weerklonk het geluid van de paar-
dehoeven in de verte.
Ann draaide zich om en liep langzaam het pad
naar het huis op. Ze vroeg zich af of Eliot Coventry
nu aan het diner aan boord van het jacht zou
deelnemen. Ze had hem niet meer gezien sinds den
dag van de theepartij bij den predikant en ze kon
niet anders denken, dan dat hij haar opzettelijk uit
den weg was gebleven.
HOOFDSTUK XIX.
De rekening betalen.
Het diner aan boord van de „Sphinx" was geëin
digd en allen waren aan dek om hun koffie te drin
ken. Het was een perfect dinertje geweest. Forrester
at in Londen altijd buitenshuis en niemand kon be
ter dan hij een menu samenstellen. Lady Susan ver
vulde op bekoorlijke wijze de rol van gastvrouw en
onder haar gunstigen invloed waren de verschillen
de heterogene elementen in de partij op prettige wij
ze samengevloeid dan men had kunnen vermoeden.
Coventry was noodgedwongen ook gekomen en
hoewel hij, alsof het toeval wilde, naast Mrs. Ilily-
ard zat, stelde het feit, dat niemand behalve zij beide
eenigc bijzondere reden konden vermoeden, waarom
ze niet naast elkaar zouden zitten, hem in staat de
situatie te verdragen zonder zichtbare inspanning.
Dank zij de schikking van hun plaatsen aan tafel
was Ann in staat geweest een gesprek met Eliot te
vermijden zonder daarvan uitleg te moeten geven.
Maar de ontmoeting verliep gemakkelijker dan ze
had durven hopen. Ze begroetten elkaar even op de
kade, waar de gasten van Brett Forrester waren sa
mengekomen en wachtten om in het bootje te gaan,
en tijdens de korte vaart over de baai naar de plaats
waar de „Sphinx" voor anker lag, had ze met Cara
en Miss Caroline vóór in de boot zitten praten, terwijl
ze de mannen aan elkaar overlieten. En nu allen aan
dek kwamen om daar koffie te drinken, zat Ann
veilig tusschen Brett en den dominee, terwijl Coven
try zeer tot haar verlichting, aan het andere einde
van den halven cirkel zat.
Het was een prachtige avond. De maan „zooals
bevolen was" had Brett haar lachend herinnerd,
hing als een groote, stralende bol aan den he
mel, maakte een glanzende streep van zilver op het
water van de baai en vormde op de rimpelingen
van de zee kleine lichte plekjes.
Ann genoot rustig van al dat moois en vergat het
„Dat hoop ik met jou!" zee d'n advocaat!
Maar
en nou komt 't weer, amico. Maar as er vijf
minuten later 'n wefke komt bij hum. die heur
eigen vergat en dus 'n eisch tot echtscheiding in
dient, (da's teugeswoorig den gang van zaken),
dan pakt deuzen advocaat, die zaak aan. waant
de ..teugenpartij", d'n bedrogen man. is er goed
veur. om. menier d'n advocaat te betalen as 't
wijf de zaak gewonnen hee!
Waarom ok nie?
We beginnen op ons veertigtse jaar te leven!
Dat dieën bedrogen kearel dus ok maar opnuuw
begint!
En de opa's kijken malkaar 's aan. dragen d'r
zestig jaren luchtig in 'n schandalig badpakske en
plensen d'r rolladecorpus tusschen 't jonge vrouw
volk in de gemengde baden.
Amico. de kèèrsenvlammekes. waar 't menschelijk
insect invliegt, blijven brandend.
Ik perbeer ze te dooven.
'k Heb deuze week 'n soort insecten willen waar
schouwen en teugen 'n stekend insectensoort ge-
waarschouwd, waarteugen nog nooit gewaarschouwd
is. Teugen 't ouwe insectensoort, da z'n harige poo-
ten slaat om recht, om fatsoen, om kinderlevens,
om 't beste van de samenleving.
De jonge man van 2535. mot weten, dat er veur
hum gin wet is. die z'n heiligst recht beschermt.
Zijn recht is weggesocialiseerd deur de „jeugd" van
vijftig, zestig en omver!
Hij mot weten dat er gin vertrouwen te stellen is.
Dat z'n kinders Alles motten hebben van zijn boven-
menschelijko waakzaamheid!
En de ionge vrouw?
As ze nie leert walgen van ouwe bandieten, dan
kan ze zekers nie leeren van 'n gedukt briefke!
Da geef ik op!
En ditte nog: pensions, badplotsen en slechte boe
ken, zijn de hulp van de ouwe schuimers, wier
tijd 't wel zal uit-duren"
Vol.
Veul groeten van Trui en as altij gin hórke min
der van oewen toet a voe
DRé.
De eerste gecombineerde veiling van Darwin- en
vroege tulpen werd 1 Aug. gehouden. Belangstelling
en kooplust goed. Vooral van de vroege tulpen werd
meer verkocht dan vorige veilingen en gingen vele
partijen die toen doordraaiden, nu naar een kooper.
De goede darwins vonden ook als regel een plaats.
Zij die hun sorteering wat schraal hadden gemaakt
zagen hun partijen doordraaien. Noteering per 100
stuks:
Artus 12 op 1.50; idem 11—12 158-1.40; idem 10-
11 1.—; 1'Aurore 10—11 1.—; Azalea 12 op 1.50—1.60;
idem 11—12 1.30—1.40; idem 10—11 1—1.10; Brillant
Star 12 op 1.50-1.65; idem 11—12 L40—1.50; idem
10—11 1.15; Couronnc d or 12 op 2.-2*40; idem 11—12
1.70; idem 1011 1.851.-40; Couleur cardinal 12 op
1.50; idem 11—12 1-30; Ceride Grisdelln 12 op 1.80;
Cramoisic brillant 12 op 1.50; idem 11—12 1.30; idem
10—11 1.—; Cullinan 12 op 1.50—1.65; idem 11—12
I.30—1.40; idem 10—11 1.—; Calypso 12 op 1.50—1.03;
Idem 1112 1.301.40; Crimson Queen 12 op 1.50;
idem 11—12 1.30; Chrvsolora 12 op 1.55—1.60; Duc
de Berlin 12 op 1.50—1.70; 11—12 1.30—1.45; idem 10—
11 1—1.15; Duchessc de parma 12 op 1.90; idem 11
-12 155; Electra 12 op 1.50; idem 11—12 1.30; El To
reador 1112 1.70: 1011 1.30; Flamingo 12 op 1.50;
idem 11—12 1.30; Fred. Moore 1.50; idem 11—12 1.30;
Gen. de Wet 12 op 2.55—2.70: idem 11—12 f 2—2.10,
Gele Prins 12 op 1.601.75; Golden Harvest 12 op
II.50; Gladiator 12 op 1.60; Hermann Schlegel 12 op
1.50; idem 11—12 1.30; idem 10—11 1.00; van der Hoef
12 op 1-501.60; idem 11—12 1.30—1.40; idem 10—11
I—1.10; Hoohema 12 op 1.50-1.60; idem 11—12 1.30
-135; Ibis 12 op 1.50-1.65; idem 11-12 1.30—1.40;
idem 10—11 1—1.10; La reine 12 op 1.50—1.55; idem
11—12 1.30; idem 101 1.—; La reine max 12 op
1.952.idem 1112 1.701.90; Lav can Haarlem
II—12 1.35; Mon tresor 12 op 2.60—2.75; 11—12 1.90
-2.00; Murillo 12 op 1.50-1.55; idem 11—12 1.30;
10—11 1.—; Marechal Mei 12 op 4.50; 11—12 3.25; van
der Neer 1.30—1.35; Oranje Nassau 12 op 2.853.20,
idem 11—12 2.75; Prosperitv 12 op 1.50: 11—12 1.30;
10—11 1.—; Proserpine 12 op 1.50: 11—12 1.30; Pink
Beauty 12 op 1.601.70; Prins van Oostenrijk 12 op
1.50—1.65; idem 11—12 1.30—1.40; Prince de Ligne 12
op 1,55; 11-12 135;
Peach Blossom 12 op 1.902.05; Pelikaan 1112
1.90; Oueen Flora 12 op 1.50—1.60; idem 11—12 1-35
1.40: Rose Precose 1112 1.55; Rose la reine 12 op
150; idem 11-12 1-30; 10—11 1.—; Rose luisante 12
op 1.50—1.60; 11—12 1.30; Scarlet duc 12 op 1.50; 11
—12 1.30—1.40; 10-11 1—1.10; Salvator rose 12 op
gesprek om zich heen. Voor het oogenblik was ze
het gevoel van angst en vrees voor het jacht, dat
haar gisteren zoo vreemd bevangen had, kwijt, Nu
leek het slechts een deel van het mooie geheel; aan
den kant van het strand klom een kronkelende lijn
van de lichten der villa's omhoog langs de heuvels
en vertelde van warmte en thuiszijn en rust na het
werk van den dag, en verder de stille, kalme maan
en de rustige baai, en het jacht, dat er met zijn
blankheid en scherpe schaduwen roerloos lag als
een sprookjesschip, in marmer uitgehouwen.
„Wat vindt jij, Ann?"
De vraag verraste haar en sneed den draad van
haar droomen door. Ze kwam glimlachend overeind.
„Waarvan? Ik geloof, dat ik niet gehoord heb wat
er gezegd is."
„Van straffen en boeten", legde Cara uit.
„Ze klinken onaangenaam."
„Ze zijn het en erg", zei Lady Susan met haar
vroolijken lach. „De kwestie waar we het over heb
ben is of we allen ooit zullen boeten voor onze mis
daden, zelfs in deze wereld."
„Ik denk van wel, op de een of andere manier",
zei Tempest rustig. „Alleen erkennen we het mis
schien niet altijd als een straf als 't komt."
„Dan lijkt het me nogal overbodig nietwaar?" zei
Brett luchtig.
De rustige oogen van den dominee vestigden zich
op den spreker.
„Dat geloof ik niet. Als we het erkenden als een
straf, zouden we daar waarschijnlijk zoo verontwaar
digd over zijn, dat het ons geen goed zou doen,
evenals een klap een kind in werkelijkheid geen goed
doet, maar zijn booze bui nog maar verergert. Ter
wijl, als de straf ongemerkt komt, zelfs als ze het
gevolg is van onze eigen verkeerde handelingen, ze
opvoedt en ons verandert en inderdaad teweeg
brengt wat straf teweeg behóórt te bx-engen, daden
van een genezende kracht. Ik geloof, dat God vaak
aldus met ons handelt."
„Alleen is het soms niet alleen de schuldige, die
er voor boet", wierp Coventry kortaf tegen.
„Die is in het algemeen gezegd de eenige, die er
niet voor boet", antwoordde Brett met een gedwon
gen lach. „Ik droom er nooit van, dat ik eens voor
mijn daden zal moeten betalen," voegde hij er vroo-
lijk aan toe.
Tempest glimlachte, dien geduldigen, vrien delij-
ken glimlach, die altijd de scherpte ontnam aan alles
was hij mocht zeggen.
„U staat nog niet aan het eind van uw leven, mr.
Forrester merkte hij rustig op.
Aha, dat geeft een pracht-gevoel
Zoon nieuw en keurig plaatje
Weer in 't étuitje vastgeklemd,
Of in een huls met gaatje.
Dan rijden we weer frank en vrij
Langs zelfgekozen wegen,
We vrezen do controle niet,
We kunnen er weer tegen!
Het kost ons wel een dierb're riks,
En elke riks is ééntje,
Maar niemand trapt ons pijnlijk raak
Op 't Nedoidandsche teentje!
Nu worden we niet opgebracht,
Dat is heel goed bekeken,
De volle losprijs is betaald
Voor twee en vijftig weken!
We sluipen niet als zulken rond,
Die steeds de wet ontduiken,
En al verscheiden straten ver
De ambtenaren ruiken,
Of die 't gezag misleiden gaan
Met dikke watcx-landcrs,
Dan wenden w'ons geërgerd af,
Dat zijn geen Nedei'landers!
En dubbel wee den duisterling,
Die schichtig rond gaat loeren,
En met een zakelijk gebaar
Ons plaatje tracht te moeren»
Hem wacht de schemerstille cel,
Ver van zijn nabestaanden,
Zijn rijwiel wordt op stal gezet
Voor idem zóóveel maanden!
We voelen ons dus zeer voldaan,
We willen graag betalen,
Wat kan er bij dit nieuw genot
Van 'n glimmend plaatje halen?
Hoewel, er is in de practijk
Een aarzelend „misschientje":
Eén plaatje kan er nog mee door,
Maar vier? DAT IS EEN TIENTJE!!
155; 11—12 1.45; Theeroos 12 op 150-155; 11—12
150; 1011 1.Triumphatof 12 op 1.70; Verm.
Brillant 12 op 150; 11—12 135—150; 10—11 1.10
I-15; Vuurbaak 12 op 150—1.60: 11—12 130—155;
Witte Valk 12 op 2.15—250; 11-12 1-tsO1.05; 10-
11 155; Witte duc max 12 op 150-1.60; 11—12 1.30
—1.50: 10-11 1—1.15.
Albino 12 op 2.40—2.70; 11—12 1.90—2: Allard
Pierson 12 op 1.60—150; 11—12 150—1.40; After
Glow 12 op 1.28—150; 11—12 1.15—1.20; Bartigon 12
op 150—1.25; 11—12 0.90—1; Bonton d or 12 op 1.25:
II—12 1—1.10: Carraral 12 op 3.25—3.45; 11—12 2.50
—2.70; City of Haarlem 12 op 2.25: Don Pcdro 12 op
2.05; AValanëhe 12 óp 1.70; Euterpc 1112 0.90
1.05; Farncombe Sanders 12 on 1.20; 11—12 0.90:
Gipsy 12 op 1.20; Inglescombe Yellow 12 op 1.20; li
—12 0.90—0.95; Ingl. Scarlet 12 op 1.65; 10—11 1.15;
John Ruskin 12 op 1.25: King Harold 12 op 1.20;
11—12 0.90; Le notro 12 op 1.20; 11—12 0.90; La can-
deur 12 op 1.40; 11—12 1.20; Lovelines 12 op 1.20;
1112 1.50; Lconidas 12 op 2.S0: La merveillc 12 op
1.20; Lodowijk XIV 12 op 1.85; Moonlight 12 op 1.25;
11—12 1.20—150; Mr. Moon 12 op 120-155; 10—11
1.05; Mad Krelago 12 op 150; 11—12 0.95; Pride of
Haarlem 12 op 1.20: Pr. Ellsabeth 12 op 1.20: 11—12
0.900.95; Ph. de Commines 12 op 1.451.50; Picote
12 op 1.25; Parkiet Markgraaf 11—12 1 ..35; Prince of
Wales 12 op 1.75; Rev. Kwbank 12 op 150—1.30: 11
12 0.901; 10—11 0.80—0.S5; Sieraad van Flora 12 op
155; 11—12 0.90; Sonja 11—12 0.90; Sultan 11—12
1.10; Sundew 12 op 1.20; Victoire d'Oliveira 12 op
150-1.30; 11-12 1—1.05: Will. Omland 12 op 150
—155; 11—12 0.90-»-1; 10—11 0 70-0.H0; Will. Pitt
12 op 150—1.30; 11—12 0.90-1; Wistler 12 op 150:
Zwanenburg 12 op 2—250.
„Dreigt u mij met „rekenschap" van a! mijn boo
ze daden, die ik moet betalen in een ronde som?"
„Zelfs dat zou verkieselijker zijn dan dat de
straf je heele leven duurdezei Cara met een
zwakken klank van vermoeidheid in h?-ar stem,
die door geen van allen, behalve Coventry. opge
merkt werd, die haar een snellen, onderzoekenden
blik toewierp.
„Als dun uitgesmeerde boter?" opperde Brott
vroolijk.
„Cara zei niet, dat het dun uitgesmeerd werd",
protesteerde Ann lachend. „Ik geloof, dat de jouwe
nogal dik zou zijn".
Onder het algemeeno gelach en gebabbel, dat
hierop volgde, werd het oorspi'onkelijke onderwerp
van gesprek al spoedig uit het oog verloren en daar
na stelde iemand een spelletje kaart voor. Miss
Caroline's blauwe kraaloogjes glinsterden alleen al
bij het hooren van dat woord. Ze hield van bridge
spelen, maar bleef, om parochiale redenen, bij in
zetten van niet meer dan een penny de honderd,
'lempest had haar er tevergeefs van probeeren te
overtuigen, dat ze evengoed voor een gebruikelijker
bedrag kon spelen, zooals sixpince of een shilling,
en dat zonder de verontwaardiging van de ge
meente op te wekken; dat, als ze tegen geld speel
de, het principe dat ze voorstond toch precies het
zelfde was; maar ze wilde of kon dat niet begrij
pen. Bridge tegen, een penny de honderd was een
onschuldig tijdverdrijf, tegen een hooger bedrag
een verschrikkelijke bezigheid.
„Dan zullen we spelen tegen een penny, de hon
derd", verklaarde Lady Susan vriendelijk, toen miss
Cai'oline haar bezwaren had uiteengezet. „Wie doet
cr mee? U, mr. Tempest? En jij, Robin? Dat is dan
een tafeltje. En wat doen de anderen?"
„Ik speel geen bridge", loog Brett. terwijl hii er
zachtjes aan toevoegde tot Lady Susan: „Tenmin
ste, i kan niet spelen tegen een penny de hon
derd, tantelief"; toen hardop-. „Bovendien wil Ann
de boot bekijken en dus zal ik haar rondleiden.
Ann lachte tegen haar zin, daar ze dat verlangen,
dat haar zoo rustig werd toegeschreven, nooit te
kennen had gegeven. Maar ze vond het goed, dat
Brett haar zou rondleiden, terwijl Lady Susan en
de dominee, vei-gezeld door Robin en miss Caro
line, naar beneden gingen om bridge te spelen en
mr. Hilvard en Coventry samen aan dek lieten.
Ken stilte viel in tusschen hen. Al dien tijd
sinds ze beiden in Silverquay waren komen wo
nen. waren ze nooit samen alleen geweest. Bij stil
zwijgende overeenkomst hadden, ze beiden zoo'n
