Raad Heerhugowaard. Haar schuld betaald Oit het land van de bananen. Arrondissements Rechtbank te Allernaar. Vergadering van den Raad op Maandag 20 Au gustus 1934. De Voorzitter. Burgemeester Sutman Meiier, opent de vergadering, waarna de notulen onveranderd worden goedgekeurd. Ingekomen stukken. a. Verzoek van Mei. M. van Gaaien, gemeente vroedvrouw, om evenals het vorig ïaar, een toeslag van f 150, te mogen ontvangen voor auto-onderhoud. B. en W. stellen voor op dit verzoek gunstig te be schikken. De heer Kooij zegt dat de omstandigheden er toen toe geleid hebben om dit in te willigen, maar vindt f 100 thans genoeg. Na toelichting van den Voorzitter gaat de heer Kooij met, het voorstel accoord en word thet verzoek ingewilligd. b. Verzoek van de algcmeene vereeniging voor Bloembollencultuur, om een subsidie van f 25. ter bestrijding van de onkosten der te houden bloemen tentoonstelling te Heemstede. B. en W. stellen voor, op dit verzoek afwijzend te beschikken, daar de financieele toestand der ge meente alleen in bijzondere gevallen vermeerdering van uitgaven toelaat. Aldus besloten. Mededeeling wordt, gedaan van diverse goedge keurde raadsbesluiten. Keurloonen. Verordening tot wijziging der verordening op den Keuringsdienst van vee en vleesch in de gemeente Heerhugowaard. B. en W. achten het billijk, dat betaald keurloon voor geheel afgekeurd vee en vleesch aan belanghebbenden wordt teruggegeven, wat onder instemming van den raad goedgekeurd wordt. Besmettelijke ziekte-gelden. Verordening op de heffing van besmettelijke ziektegelden. B. en W. herinneren den Raad er aan, dat bij besluit van 4 Maart 1931 een gelijkmatige verordening is vastgesteld, die echter geen konin klijke goedkeuring heeft kunnen bekomen. Daar ver dere behandeling toen niet heeft plaats gehad, wordt thans een nieuw ontwerp ter vaststelling aan geboden. Goedgevonden. Couponbelasting. Daar ingevolge de wet tot heffing van een cou ponbelasting de gemeente de bevoegdheid heeft om de belasting bij de rentebetaling van de rechtheb benden af te houden, bieden B. en W. hiertoe een ontwerp-besluit ter vaststelling aan. Goedgekeurd. 1 Aangeboden worden de rekeningen over 1933, van de gemeente, van het electriciteitsbedrijf en van het Burg. Armbestuur, welke rekeningen zullen worden nagezien door de heeren Ouant, Kostelijk en Borst. - De pensioensgrondslag van den heer F. C. Spie- rings wordt nader vastgesteld. i In verband met het verzoek van de vereeniging tot bevordering van de verkrijging van onroerend goed door landarbeiders te Heerhugowaard, om een voorschot van f 2970, ten behoeve van een plaatsje voor P. Limmen, en onder verwijzing naar het prae- advies, stellen B. en W. voor. overeenkomstig het ontwerp te besluiten. Goedgevonden, nadat een vraag van den heer Kooij bevestigend was beantwoord. Besloten werd tot intrekking van het raadsbesluit van 3 October 1933, omtrent verhaal pensioensbij dragen. Overeenkomstig de voorstellen van B. en W. wordt besloten tot den volgende verhuur van gemeente eigendommen. a. aan C. Vader een perceel grasland, nabij het woonwagen perk, gedurende 1934. voor f 35; b. aan J. Kamp, voorz. voetbalvereeniging S.V.W., het sportterrein gedurende 1934 voor f 31; c. aan G. Boekestein een perceel tuingrond achter het gebouw „het Witte Kruis", gedurende de jaren 1934 en 1935, voor f 2 per jaar; d. aan P. de Groot een perceel bouwgrond aan den Kabel, gedurende de jaren 1934 en 1935, voor f 15 per jaar. Hierna gaat de raad in comité. Na heropening komt in behandeling bet voorstel 'tot voorwaardelijken verkoop van een strook grond van het perceel land, bestemd tot sportterrein. Medegedeeld wordt .dat. aan de combinatie Snie- rings en Bot een strook grond, 40 M. diepte van het nieuw te maken sportterrein verkocht is, voor de som die het de gemeente gekost heeft. FEUILLETON. door MARGARET PEDLER. 39. „Ja, ik in eigen persoon", antwoordde hij zoet sappig. Zijn blikken hechtten zich aan haar ge laat. „Ik bracht een paar nachten door in het Hotel de Loup". En toen zij steeds verder van hem wegdeinsde, voegde hij er losjes aan toe: Een verduivelde stille plaats anders!" „Dan dan Ann voelde haar keel droog en als toegeschroefd, maar zij dwong zich om te spreken: „Dan was jij het, die vertelde „Juist', viel hij vlug in. „Ik was het, die Co- ventry inlichtte over je uitstapje daar met Tony Brabazon." „Ah! Een trillende kreet brak uit haar mond en zij liet zich hulpeloos tegen den muur achter haar vallen. „Het was allemaal betrekkelijk eenvoudig", ging Brett koel voort. „Zie je, ik heb het hotclregister ingekeken en ik wist toevallig, dat Brabazon geen zuster had. Hij ratelde luchtig verder en besprak de episode in het Hotel de Loup met haast hetzelfde air van innerlijk pleizier, waarmede hij ze aan Co- ventry zelf had verteld. Toen hij geëindigd was, keek hij tot haar op, met een soort van triomf in zijn oogen, zonder een zweem van schaamte over zijn biutaliteit. Er volgde een stilte. Anna kuchtte een paar maal nerveus om het verstikkend gevoel in haar keel weg te krijgen. ,Ik veronderstel", sprak ze ten leste moeizaam, „ik veronderstel, dat jij dat aan Eliot vertelde met de bedoeling om ons van elkaar te scheiden?' Ze staarde hem met ongeloovige, verschrikte oogen aan. Wat hij had gedaan, scheen haar onbe schrijflijk toe verraderlijk en verachtelijk be neden elke beschrijving. Zij had dezelfde verbijsterde uitdrukking als van iemand, die zoo juist van een groote catastrophc getuige is geweest zoo hevig had het besef der lage daad haar aangegrepen. Een ondeelbaar oogenblik bracht haar ontsteld en van pijn-doorgroefd gelaat een lichte blos van schaamte op Brett's wangen. Maar het duurde slechts kort en Het voorstel tot het in werkverschaffing doen dempen en verbrceden van bestaande slooten, ver band houdende met het sportterrein, en het vast te stellen plan van uitbreiding, wordt door den raad goedgekeurd. Ambtswoning Burgemeester. Aan de orde komt het voorstel tot het bouwen van een ambtswoning voor den Burgemeester. Na bespreking werd besloten, om een woning te bou wen aan de Noordoostzijde van het Sportterrein, be lenden aan het perceel der wed H. Dekker. Er wordt dan een nieuwe weg gelegd, waardoor het Sportterrein in zijn geheel in twee helften zal wor den gescheiden. Deze weg zal toegang geven tot het achter de burgemeesterswoning te bouwen woning complex, terwijl tusschen dezen weg en het pand, thans bewoond door den lieer Haster, nog een bouw terrein ter beschikking blijft. Wanneer aan dit werk een begin gemaakt zal worden, kon nog niet bekend gemaakt worden, ge zien het wachten der beslissingen inzake subsidie- verleening der Regecring. Hierna volgde sluiting. VOOR DEN POLITIERECHTER. Strafzitting van Maandag 20 Augustus. Wieringen. DE GAPZUCHTIGE PENNINGMEESTER VAN DEN HARMONICA-VIRTUOOS. Een in Friesland gewonnen en te Wieringen, in Oosterland, wonend 23-jarig los-werkman, Jacob H., wenschte niet langer zijn ouders en broeders tot last te zijn en had een verbond gesloten met den dorps-accordeonist A. de Wit., om gezamenlijk den boer op te gaan. Maestro de Wti zou het muzikale programma verzorgen en Jaap zich belasten met de inning van het honorarium. De tournee zou worden aangevangen op Ooster land, doch de weinige weerstand, die Jacob scheen te kunnen bieden aan de verzoeking, was de oor zaak, dat de kunstreis van dezen financier al spoe dig zou eindigen in het huis van bewaring te Alk maar. Hij zwichtte namelijk voor de verleiding, toen hij in de glazen keukenkast ten huize van de familie Vermaat, een portemonnaie zag liggen, nadat hij zich aan de keukenkeur had vervoegd ter inning van de eventueele belooning der muzikale prestaties van zijn compagnon en nam toen de vrijheid deze portemonnaie, die pl.m. f 5 bleek te bevatten, in zijn eigen zak te moffelen. Bovendien had hij ook nog de brutaliteit de hem door mei. Vermaat overhandig de cent beleefd dankend in ontvangst te nemen. Gelukkig echter bespeurde mej. Vermaat geb. Wou denberg het impertinente boevenstukje, met het hierboven gereleveerde gevolg. Na een voorloopige hechtenis van pl.m. 1 maand stond heden onze collectant terecht en maakte door zijn openhartigheid en beleefd optreden "een onsym- pathieken indruk. Hij erkende niet alleen oprecht alles wat de politierechter, mr. Krabbe, wilde, dat hij erkennen zou, maar zelfs nog meer, door mede te deelen .dat hij reeds in 1928 was veroordeeld we gens diefstal tot een verblijf in een rijksopvoedings gesticht te Nijmegen, iets wat aan officier en politie rechter onbekend was. Mr. Hijmans, de officier, noemde het feit een ellen dige diefstal en een ergerlijk misbruik van vertrou wen, requireerde voorts 1 maand gev. Mr. N. van Leeuwen, brak een lans voor zijn prodeaan, wees op de openhartige bekentenis en de keurige wijze, waarop verdachte zich gedroeg in het huis van bewaring en deed het voorstel hem te veroordeelon tot een maand gev. met, aftrek van 1 maand of 'n lichte geldboete, die zijn ouders gaarne zouden trachten voor hem te betalen. Mr. Krabbe dacht er echter anders over en ver oordeelde Jacob tot de gevorderde maand. Helder. EEN KELNER, AAN KLEPTOMANIE LABO- REERENDE. In de tweede helft van Juli vervoegde zich ten huize van den heer Gerrit Schipper in de Keizers straat no. 90 te Helder een gebrild jongmensch met het doel een slaapkamer te willen huren, waarbij bleek, dat hij een goed adres had uitgezocht, aan gezien mevrouw G. Schipper geboren Regina Looper geen bezwaar maakte hem een dergelijk logies ad f 4 per week te verstrekken. Het bleek echter al spoedig dat deze goede dame figuurlijk gesproken een adder aan haar omvangrijke boezem had ge koesterd. Zij moest zich namelijk op 18 Juli op reis het vervloog even vlug als het gekomen was. „Wel", vertrouwde hij haar toe, „ik wilde niet, dat je met Coventry trouwde, daarom trachtte ik het te verhinderen vanzelfsprekend. En zooals ik je al zei ik zou graag willen, dat je nu met mij trouwde". „En je kon altijd nog verlangen met me te trou wen, terwijl je dat allemaal wist?" „Zeker kon ik dat", gaf hij haar prompt en be slist te kennen. „Herinner jij je niet meer dat ik meer dan eens gezegd heb, dat niets dat een vrouw mocht hebben meegemaakt, mij zou kunnen schelen, als ik haar begeerde. Ik dacht, dat je dit had be grepen." „Begrijpen." Ann lachte somber. „Hoe zou ik dat begrijpen? Tony efi ik waren daai opgesloten in Dents de Loup. Het was .een puur toeval. Heeft Lady Susan het je niet verteld? Oh", uitte zij met een vlug en smartvol gebaar. „Wat heb ik dan gedaan, dat je op die manier over mij kon denken?" „Ik weet zeide hij. „Het schijnt een dwaas heid nu Nu alles is verklaard. Maar elke an dere man zou hetzelfde hebben kunnen denken. En neem dit van mij aan. Ik hield meer genoeg van je om je dat, of iets anders, te vergeven." „Je hield van mij?" De verachting in haar stem was als een zweepslag in zijn gezicht. „Jij durft mij van liefde te spreken! Wel, je kent daar zelfs de eerste beginselen nog niet van! Geen man, die van mij hield, zou in staat geweest zijn om zoo cynisch mijn geluk te verwoesten Dacht je nu werkelijk, ook maar een oogenblik, dat ik met je zou trouwen, na wat je gedaan hebt? Nooit! Zelfs als ik Eliot absoluut haatte, zou ik niet met jou willen trou wen." „Oh!" en zij drong de handen samen. „Ik had nooit kunnen gelooven, dat welke man ook zelfs jij", voegde zij er met groeienden toorn aan toe „zoo geraffineerd-gemeen kon zijn zoo volledig ontdaan van alle eergevoel dat je tot zooiets in staat was". „Ik bezit dat soort van naastenliefde, dat bij me zelf begint", antwoordde hij onbeschaamd. „Je weet, dat in den oorlog en in de liefde alles geoorloofd is." „Geoorloofd! Je zult toch niet willen beweren, dat je eerlijk gehandeld hebt." „Ik geloof, dat ik een volkomen rechtmatigen weg bewandeld heb de omstandigheden in aanmer king genomen", gaf hij haar koel te kennen. Verbluft zag zij hem aan. Lady Susan had inder daad gelijk gehad, toen zij vertelde, dat Brett er geen enkel principe op nahield en tegenover zijn onwankelbaar cynisme voelde Ann zich even mach teloos als een golf, die tegen een granieten rots slaat. HAÏTI IS ZELFSTANDIG. Merkwaardig rijkje. Kannibalen als president. Na een 19-jarig toezicht hebben de troe pen van de Ver. Staten 1 Augustus Haiti op één na het grootste en het vrucht baarste eiland der Groote Antillen in West-Indië, verlaten. Het opperbevel van het inlandsche leger werd aan de officie ren op Haiti overgedragen. Het was steeds een merkwaardig privilege van deze vreemde, operetteachtige negerstaat met 2 mil- lioen inwoners, dat zelfs de tragiek er een komisch tintje kreeg. Het leger van Haiti was wel de be lachelijkste weermacht, die er ooit bestaan heeft. Zal het weer zoo worden nu de Amerikanen weg zijn? Zal weer de helft voor generaal spelen en zich met excellentie laten aanspreken? De financien van het land waren steeds niet in orde, de hecrschers mishandelden hun onderdanen. Toen heel lang geleden een buitenlandsche diplo maat, die op Haiti te gast was, den negerkoning Hcn- ry I complimenteerde met de prachtige discipline van de troepen, zeide de vorst: „U zult nog heel wat anders zien". Hij beval een bataillon, dat op de ves tingsmuur aan het éxerceeren was, te marcheeren. De soldaten marcheerden tot aan den rand van de wal en daar niet „halt" gecommandeerd werd, liepen ze door en stortten naar beneden. Uit een dergelijk voorval mag men niet concludeeren, dat de bevolking zich ongelukkig gevoelde. Slechts eerzuchtige, ijdele menschen bemoeiden zich met de politiek, terwijl het overgroote deel van de vreedzame negers koffie, cacao, katoen en suiker plantten, deze dingen ver kochten en zich daarvoor bontbedrukte katoen, paar- len of andere sieraden aanschaften, die nu eenmaal noodig zijn, voor het gelukkige leven van zulk een bevolking. Vreemde naties bekommeren er zich in de regel weinig om of een verwijderd land slecht geregeerd wordt. Pas wanneer interventie voordeel kan bren gen, toonen zij gevoel voor de noodlijdende bevolking en grijpen in. Natuurlijk vinden zij het niet meer dan billijk, dat zij voor hun moeite door politieke in vloed en economische concessies schadeloos gesteld worden. De 28 heerschers, die in de 19de eeuw over Haiti regeerden 15 verloren door een revolutie hun po sitie werden door de regeerders der Ver. Staten begeven, en van deze uitnemende gelegenheid maak te de geachte commenstaal, een 20-jarige kelner, uit Amsterdam, genaamd Andries K. en een uitgespro ken beoefenaar der lange vingersport, een ijverig gebruik, het geheele huis, mitsgaders de kasten, eens grondig te inspecteeren met het resultaat dat mevr. Schipper bij haar thuiskomst een hartelijken afscheidsbrief met dankbetuiging voor de goede be handeling van haar vertrokken logé vond en te vens tot de ontstellende ontdekking kwam, dat uit een gesloten linnenkast was verdwenen een bedrag van f 40 aan bankpapier en bovendien een nog na genoeg nieuwe naaimachine van f 75 inkoop, die mijnheer de slaapkamerbewoner bleek te hebben verkocht voor de som van f 9 aan een opkooper te Helder .Ook kwam nog aan het liqht dat de heer Andries K. zich wederrechtelijk had toegeeigend een koffer, eigendom van een korporaal der Marine al daar. In Amsterdam wist de politie op dezen schelm de hand te leggen. Hij was trouwens geen onbekende bij de politie. Reeds meermalen veroordeeld en wel te Brussel tot 9 maanden cachotstraf en te Amster dam respectievelijk tot 3 en (i maanden, ter zake gepleegde vermogensdelicten. Hij werd dan ook door psychiaters beschouwd als een erfelijk belaste psy chopaat. Natuurlijk werd hij zorgvuldig beschikbaar gehouden voor den politierechter en stond dan ook heden voor mr. Krabbe terecht. Hij gaf toe de naaimachine ontvreemd te hebben, doch ontkende pertinent, iets te weten van den dief stal van het bankpapier. Hij beweerde voorts, thans in dienst als kelner te kunnen komen voor f 30 weekloon te Amsterdam, welke mededeeling echter eenigszins sceptisch werd aangehoord. Mr. Hijmans noemde het geval hopeloos en re quireerde 6 maanden gev., waarop mr. Schuurman, verdediger van den kleptomaan, die den man een mysterie noemde, met niet al te veel overtuiging 'n geldboete proposeerde. Uitspraak ten slotte 6 maanden gevangenisstraf, conform eisch. „Wanneer men iets zeer slechts in den zin heeft", verklaarde hij in uiterste koelbloedigheid, „is de eenige manier om het te bereiken: er recht op af te gaan. Men moet niet te kieskeurig zijn in zijn mid delen. En ik begeer jou!" Zijn stem verdiepte zich tot een plotselinge sterkte. De oude kille angst voor hem doorvoer haar weer hevig. Ze voelde zich ziek ziek en verslagen. „Och, ge toch ga toch weg!" riep zij wanhopig uit. „Dat is goed. Ik zal gaan. Maar eerst zul je mij een kus geven." Hij kwam recht voor haar staan. Zij kon niet te rugwijken, Door een snelle zijdelingsche beweging, trachtte zij te ontsnappen. Maar het was vergeefs. Met zeldzame behendigheid ving hij haar op, toen ze uitweek, en zij voelde zijn armen in een ijzeren greep rond zich gesloten. Hij hief haar hoofd op. „Neen f- neen!" smeekte zij heesch. „Brett, laat mij los. Laat mij alsjeblieft, alsjeblieft toch los." Zij stribbelde krampachtig tegen. Maar toen zij zich weerloos vond in zijn stalen omarming, bedekte zij het gezicht met de handen en perste deze vast op haar wangen. Maar zij had evengoed kunnen pro- beeren om haar futiele sterkte met een lawine te meten. In een oogwenk had hij haar trillende han den neergedrukt en haar tenger lijf achterover ge bogen, zoodat haar gelaat onder zijn lippen lag overgeleverd aan zijn wil. En toen voelde zij zijn mond wild gedrukt op de hare en de gloed van zijn passie vlaagde over haar, zooals een heete woestijn wind waait verschroeiend en oppermachtig. Toen hij haar ten leste vrij liet, wankelde zij op haar voeten. „O, ga ga! fluisterde zij, met haar hand op de brandende lippen. Zwijgend staarde hij haar aan. „Goed, ik zal gaan", zei hij eindelijk langzaam, „maar ik zal terugkomen. Je zult met mij trouwen, Ann dat zweer ik je!" Verward en vaag hoorde zij hem gaan het slui ten van de deur achter hem en een minuut later het geluid van het tuinhek, dat in zijn hengsels te rugviel. Toen hoorde zij het stampen van een weerspan nig paard op den buitenweg, gevolgd door het klakkende rhythme der hoeven. Een diepe stilte zonk daarna neer. Hoelang zij daar zoo gebleven was, toen Brett haar verlaten had. kwam zij nooit te weten. Ze had alles zien wegwankelen voor haar oogen en was zich slechts bewust gebleven van een wijde, grijze zee van ellende, die haar aan alle zijden scheen te omspoelen. Maar ten loste herstelde zij zich een weinig en bewoog zich half strompelend en in een huiverenden zucht naar het venster. De kamer in het geheel niet opgemerkt. In het begin van deze eeuw ontdekten de Amerikanen de schandelijke toe standen en tegelijkertijd, dat men in dit land prach tig bananen en katoen kon verbouwen, spoorwegen aanleggen en naar mineralen kon graven. Reeds 20 jaar geleden steld! men pogingen in het werk de bevolking van Haiti te beschermen en hem door de instelling van een Amerikaansch bananen- monopolie bestaansmogelijkheden te bieden. Maar de negers waren in het geheel niet op de civilisatie ver zot; de revoluties, die sedert 1910 met tusschenpoo- zen van een jaar elkaar opvolgden, richtten zich niet meer tegen de heerschende regeering. De revolution- nairen vermoordden liever een paar blanken, dan eenige rasgenooten al bekleedden die ook nog zulke hooge posten. In de U.S.A. begreep men, dat het op Haiti zoo niet verder kon gaan. De regeering te Port au Prince kreeg een wenk en in 1915 verzocht deze Amerikaan- sche protectie. Hetgeen werd ingewilligd. Een Ame- rikaansche gouverneur vestigde zich op Haiti en het inlandsche leger kwam onder het bevel van Amerikaansche officieren te staan. Hierdoor verloren eenige honderden generaals hun baan. In 1924 werd de Amerikaansche bezetting sterk verminderd, nadat een door Amerikaansche juristen samengestelde grondwet de herhaling van zekere onaangename ge beurtenissen onmogelijk scheen te hebben gemaakt. Nu pas is het opperbevel van het leger geheel in de handen der Haitianen. Het toezicht der Amerikanen heeft het land onge twijfeld veel voordeel gebracht. Wanneer het eiland zich verder vreedzaam ontwikkelt, dan is dit aan de V.S. te danken. Uitbuiting en knevelarij der inboor lingen door de heerschers en rooversbenden belmo ren tot het verleden. Evenmin kan het $Gl)enrpri' dat een kannibaal president wordt. Twee presiden ten Soulouque en Salhare waren voordat zij tot hun hooge post beroepen werden, menscheneters. Of zij ook tijdens hun bewind deze gevaarlijke ge woonte er op na hielden, is niét bekend. Een eeuw lang hebben deze negers zich zelf ge regeerd naar beweerd wordt uiterst slecht. #In een korte spanne tijds heeft men van hen beschaaf de volgens onze begrippen dan altijd menschen willen maken. Dat is aanleiding geweest tot een honelooze en merkwaardige verwarring. De missionarissen, die in het binnenland van Haiti wonen, zijn de mecning toegedaan, dat de bevolking zeer vreedzaam is. Behalve kleine diefstallen komen geen misdaden voor. Maar ergens anders is gevaar merkbaar: in de steden aan de kust en vooral in de groote havens is weinig van een vreedzame stemming te bespeuren. De negers worden onrustig, twistziek, opstandig zoodra zij met de Europeesohe beschaving en met de Amerikaansche economische instellingen in aanraking komen. En dreigend ziet de toestand er uit. wanneer de plannen van Amerikaansche on dernemers bekend worden, die den negers groote stukken land willen afkoopen voor het aanleggen van rubberplantages. ZWARE STORMEN BOVEN ENGELAND. Groote schade aangericht. Jacht tegen de klippen geslagen. Londen. Een zware storm heeft Maandag in vele deelen van Engeland groote schade aangericht. Een persoon werd gedood en vele anderen gewond. In Blackpool werd een vrouw, die met haar man en eenige bekenden uit wandelen ging gedood door een uithangbord, dat door den wind werd losgerukt. Ook de pas geopende luchtverbinding tusschen een aantal belangrijke Britsche steden heeft van het zware weer te lijden' gehad. Twee vliegtuigen die van Glasgow waren gestart, 'hebben niet zonder moeilijkheden Belfast in Noord-Ierland bereikt. Het weer werd echter zoo ongunstig onderweg naar Manchester, dat de verdere vlucht moest worden opgegeven. De post uit Belfast werd toen per trein naar Londen verder verzonden. Ook het K.L.M. vliegtuig uit Am-, sterdam, dat des middags in Huil was aangekomen, was gedwongen af te zien van doorvliegen naar Li-, verpool. Aan de kust van West-Cork is een jacht door den storm tegen de klippen geslagen. De opvarenden werden door een reddingsboot geborgen. Twee ple- zierstoomschepen, die met drie honderd, resp. vijf honderd passagiers uit Liverpool waren vertrokken, moesten wegens den storm terugkeeren. In More-, cambe werd een op het open veld staand vliegtuig door den wind de lucht in gedreven en tegen een muur geslingerd, zoodat het vernield werd. In vele deelen des lands werden ruiten enz. vernield. Hon derden telegraaf- en telefoondraden braken. scheen ondragelijk heet. Haar gezicht brandde en haar slapen gloeiden alsof een zengend vuur in haar voorhoofd was. Met slappe, bevende vingers ontgrendelde zij het venster cn duwde het open. Een koele herfstwind streek binnen. Eenigszins verruimd leunde zij naar bui ten en ademde diep en lang de zuivere, prikkelende lucht in. Het scheen haar gezicht te laven en de ha telijke vlek van Forrester's lippen weg te wasschen. Het was of een koele hand op haar gloeiende sla pen werd gelegd. Maar plotseling begon haar gèest weer op te leven. Zij merkte, dat een koude lucht stroom haar lichaam bevangen had. Huiverend deed zij het venster toe en schreed naar den haard. Zij hurkte neer op het haardkleed en langzamer hand onder het opklaren harer gedachten, begon zij alles wat geschied was, samen te vatten. Het was een bitter besef. Al haar geluk was genadeloos en grondig vernield, omdat zij en Tony den trein naar de Dents de Loup hadden gemist. Het was haast niet te gelooven, dat zulk een nietig en onbe- teelcenend voorval het heele bouwwerk van hun ge luk zoo totaal kon hebben doen ineenstorten. Een neurveuze en verwrongen klank kwam uit haar mond half een lach half een snik. En Brett van weerzin kon zij haast niet aan hem denken. Het was haast niet voor te stollen, dat een man, die van haar hield en in zichzelf erkende Ann, dat Brett op haar zijn eigen zelfzuchtige en ongewone wijze beminde, zoo luchthartig elk ge-1 moedsbezwaar, ridderlijkheid, eergevoel en het ge luk van een vrouw terzijde kon schuiven, in den koppigen en trotschen wensch om zijn verlangen vervuld te zien. Het was inderdaad ongelooflijk! Maar het had werkelijk plaats gegrepen en de ge volgen zouden voortrollen als de wielen van een vreeselijke machine, die hoop, vreugde en verderf uitstort. Vertrouwen! Ann's gemoed werd doorschokt bij dit woord. Dat was de allereenigste kracht, die deze verschrikkelijke situatie had kunnen redden. Als Eliot haar slechts had vertrouwd, 'n hecht ge loof in haar had gehad, dan zou noch het noodlot-, tig toeval op de Dents de Loup, noch de verrader lijke streek van Brett in staat zijn geweest om hun liefde te ontwrichten en hun geluk te vernielen. Een oogenblik golfde een vlaag van misnoegen en bitterheid om het wantrouwen van haar verloofde in haar op, maar haar aangeboren rechtvaardig heidsgevoel dreef dit onmiddellijk terug. Do geheele zwaarte der catastrophe lag feitelijk op de schou ders der vrouw, die jaren geleden de liefde en de overgave van een jongen had genomen om ze daar na als kinderspeelgoed stuk te slaan. Wordt .vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1934 | | pagina 6