Raad
Heerhugowaard.
Haar schuld betaald
Oit het land van de bananen.
Arrondissements Rechtbank
te Allernaar.
Vergadering van den Raad op Maandag 20 Au
gustus 1934.
De Voorzitter. Burgemeester Sutman Meiier, opent
de vergadering, waarna de notulen onveranderd
worden goedgekeurd.
Ingekomen stukken.
a. Verzoek van Mei. M. van Gaaien, gemeente
vroedvrouw, om evenals het vorig ïaar, een toeslag
van f 150, te mogen ontvangen voor auto-onderhoud.
B. en W. stellen voor op dit verzoek gunstig te be
schikken.
De heer Kooij zegt dat de omstandigheden er
toen toe geleid hebben om dit in te willigen, maar
vindt f 100 thans genoeg.
Na toelichting van den Voorzitter gaat de heer
Kooij met, het voorstel accoord en word thet verzoek
ingewilligd.
b. Verzoek van de algcmeene vereeniging voor
Bloembollencultuur, om een subsidie van f 25. ter
bestrijding van de onkosten der te houden bloemen
tentoonstelling te Heemstede.
B. en W. stellen voor, op dit verzoek afwijzend te
beschikken, daar de financieele toestand der ge
meente alleen in bijzondere gevallen vermeerdering
van uitgaven toelaat.
Aldus besloten.
Mededeeling wordt, gedaan van diverse goedge
keurde raadsbesluiten.
Keurloonen.
Verordening tot wijziging der verordening op den
Keuringsdienst van vee en vleesch in de gemeente
Heerhugowaard. B. en W. achten het billijk, dat
betaald keurloon voor geheel afgekeurd vee en
vleesch aan belanghebbenden wordt teruggegeven,
wat onder instemming van den raad goedgekeurd
wordt.
Besmettelijke ziekte-gelden.
Verordening op de heffing van besmettelijke
ziektegelden. B. en W. herinneren den Raad er aan,
dat bij besluit van 4 Maart 1931 een gelijkmatige
verordening is vastgesteld, die echter geen konin
klijke goedkeuring heeft kunnen bekomen. Daar ver
dere behandeling toen niet heeft plaats gehad,
wordt thans een nieuw ontwerp ter vaststelling aan
geboden. Goedgevonden.
Couponbelasting.
Daar ingevolge de wet tot heffing van een cou
ponbelasting de gemeente de bevoegdheid heeft om
de belasting bij de rentebetaling van de rechtheb
benden af te houden, bieden B. en W. hiertoe een
ontwerp-besluit ter vaststelling aan.
Goedgekeurd.
1 Aangeboden worden de rekeningen over 1933,
van de gemeente, van het electriciteitsbedrijf en van
het Burg. Armbestuur, welke rekeningen zullen
worden nagezien door de heeren Ouant, Kostelijk en
Borst.
- De pensioensgrondslag van den heer F. C. Spie-
rings wordt nader vastgesteld.
i In verband met het verzoek van de vereeniging
tot bevordering van de verkrijging van onroerend
goed door landarbeiders te Heerhugowaard, om een
voorschot van f 2970, ten behoeve van een plaatsje
voor P. Limmen, en onder verwijzing naar het prae-
advies, stellen B. en W. voor. overeenkomstig het
ontwerp te besluiten.
Goedgevonden, nadat een vraag van den heer
Kooij bevestigend was beantwoord.
Besloten werd tot intrekking van het raadsbesluit
van 3 October 1933, omtrent verhaal pensioensbij
dragen.
Overeenkomstig de voorstellen van B. en W. wordt
besloten tot den volgende verhuur van gemeente
eigendommen.
a. aan C. Vader een perceel grasland, nabij het
woonwagen perk, gedurende 1934. voor f 35;
b. aan J. Kamp, voorz. voetbalvereeniging S.V.W.,
het sportterrein gedurende 1934 voor f 31;
c. aan G. Boekestein een perceel tuingrond achter
het gebouw „het Witte Kruis", gedurende de jaren
1934 en 1935, voor f 2 per jaar;
d. aan P. de Groot een perceel bouwgrond aan
den Kabel, gedurende de jaren 1934 en 1935, voor
f 15 per jaar.
Hierna gaat de raad in comité.
Na heropening komt in behandeling bet voorstel
'tot voorwaardelijken verkoop van een strook grond
van het perceel land, bestemd tot sportterrein.
Medegedeeld wordt .dat. aan de combinatie Snie-
rings en Bot een strook grond, 40 M. diepte van het
nieuw te maken sportterrein verkocht is, voor de
som die het de gemeente gekost heeft.
FEUILLETON.
door
MARGARET PEDLER.
39.
„Ja, ik in eigen persoon", antwoordde hij zoet
sappig. Zijn blikken hechtten zich aan haar ge
laat. „Ik bracht een paar nachten door in het
Hotel de Loup".
En toen zij steeds verder van hem wegdeinsde,
voegde hij er losjes aan toe: Een verduivelde stille
plaats anders!"
„Dan dan Ann voelde haar keel droog
en als toegeschroefd, maar zij dwong zich om te
spreken: „Dan was jij het, die vertelde
„Juist', viel hij vlug in. „Ik was het, die Co-
ventry inlichtte over je uitstapje daar met Tony
Brabazon."
„Ah! Een trillende kreet brak uit haar mond
en zij liet zich hulpeloos tegen den muur achter
haar vallen.
„Het was allemaal betrekkelijk eenvoudig", ging
Brett koel voort. „Zie je, ik heb het hotclregister
ingekeken en ik wist toevallig, dat Brabazon geen
zuster had. Hij ratelde luchtig verder en besprak de
episode in het Hotel de Loup met haast hetzelfde
air van innerlijk pleizier, waarmede hij ze aan Co-
ventry zelf had verteld.
Toen hij geëindigd was, keek hij tot haar op, met
een soort van triomf in zijn oogen, zonder een
zweem van schaamte over zijn biutaliteit.
Er volgde een stilte. Anna kuchtte een paar
maal nerveus om het verstikkend gevoel in haar
keel weg te krijgen.
,Ik veronderstel", sprak ze ten leste moeizaam, „ik
veronderstel, dat jij dat aan Eliot vertelde met de
bedoeling om ons van elkaar te scheiden?'
Ze staarde hem met ongeloovige, verschrikte
oogen aan. Wat hij had gedaan, scheen haar onbe
schrijflijk toe verraderlijk en verachtelijk be
neden elke beschrijving. Zij had dezelfde verbijsterde
uitdrukking als van iemand, die zoo juist van een
groote catastrophc getuige is geweest zoo hevig
had het besef der lage daad haar aangegrepen. Een
ondeelbaar oogenblik bracht haar ontsteld en van
pijn-doorgroefd gelaat een lichte blos van schaamte
op Brett's wangen. Maar het duurde slechts kort en
Het voorstel tot het in werkverschaffing doen
dempen en verbrceden van bestaande slooten, ver
band houdende met het sportterrein, en het vast te
stellen plan van uitbreiding, wordt door den raad
goedgekeurd.
Ambtswoning Burgemeester.
Aan de orde komt het voorstel tot het bouwen
van een ambtswoning voor den Burgemeester. Na
bespreking werd besloten, om een woning te bou
wen aan de Noordoostzijde van het Sportterrein, be
lenden aan het perceel der wed H. Dekker. Er
wordt dan een nieuwe weg gelegd, waardoor het
Sportterrein in zijn geheel in twee helften zal wor
den gescheiden. Deze weg zal toegang geven tot het
achter de burgemeesterswoning te bouwen woning
complex, terwijl tusschen dezen weg en het pand,
thans bewoond door den lieer Haster, nog een bouw
terrein ter beschikking blijft.
Wanneer aan dit werk een begin gemaakt zal
worden, kon nog niet bekend gemaakt worden, ge
zien het wachten der beslissingen inzake subsidie-
verleening der Regecring.
Hierna volgde sluiting.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Strafzitting van Maandag 20 Augustus.
Wieringen.
DE GAPZUCHTIGE PENNINGMEESTER VAN DEN
HARMONICA-VIRTUOOS.
Een in Friesland gewonnen en te Wieringen, in
Oosterland, wonend 23-jarig los-werkman, Jacob H.,
wenschte niet langer zijn ouders en broeders tot
last te zijn en had een verbond gesloten met den
dorps-accordeonist A. de Wit., om gezamenlijk den
boer op te gaan. Maestro de Wti zou het muzikale
programma verzorgen en Jaap zich belasten met de
inning van het honorarium.
De tournee zou worden aangevangen op Ooster
land, doch de weinige weerstand, die Jacob scheen
te kunnen bieden aan de verzoeking, was de oor
zaak, dat de kunstreis van dezen financier al spoe
dig zou eindigen in het huis van bewaring te Alk
maar.
Hij zwichtte namelijk voor de verleiding, toen hij
in de glazen keukenkast ten huize van de familie
Vermaat, een portemonnaie zag liggen, nadat hij
zich aan de keukenkeur had vervoegd ter inning
van de eventueele belooning der muzikale prestaties
van zijn compagnon en nam toen de vrijheid deze
portemonnaie, die pl.m. f 5 bleek te bevatten, in zijn
eigen zak te moffelen. Bovendien had hij ook nog
de brutaliteit de hem door mei. Vermaat overhandig
de cent beleefd dankend in ontvangst te nemen.
Gelukkig echter bespeurde mej. Vermaat geb. Wou
denberg het impertinente boevenstukje, met het
hierboven gereleveerde gevolg.
Na een voorloopige hechtenis van pl.m. 1 maand
stond heden onze collectant terecht en maakte door
zijn openhartigheid en beleefd optreden "een onsym-
pathieken indruk. Hij erkende niet alleen oprecht
alles wat de politierechter, mr. Krabbe, wilde, dat
hij erkennen zou, maar zelfs nog meer, door mede
te deelen .dat hij reeds in 1928 was veroordeeld we
gens diefstal tot een verblijf in een rijksopvoedings
gesticht te Nijmegen, iets wat aan officier en politie
rechter onbekend was.
Mr. Hijmans, de officier, noemde het feit een ellen
dige diefstal en een ergerlijk misbruik van vertrou
wen, requireerde voorts 1 maand gev.
Mr. N. van Leeuwen, brak een lans voor zijn
prodeaan, wees op de openhartige bekentenis en de
keurige wijze, waarop verdachte zich gedroeg in
het huis van bewaring en deed het voorstel hem te
veroordeelon tot een maand gev. met, aftrek van 1
maand of 'n lichte geldboete, die zijn ouders gaarne
zouden trachten voor hem te betalen.
Mr. Krabbe dacht er echter anders over en ver
oordeelde Jacob tot de gevorderde maand.
Helder.
EEN KELNER, AAN KLEPTOMANIE LABO-
REERENDE.
In de tweede helft van Juli vervoegde zich ten
huize van den heer Gerrit Schipper in de Keizers
straat no. 90 te Helder een gebrild jongmensch met
het doel een slaapkamer te willen huren, waarbij
bleek, dat hij een goed adres had uitgezocht, aan
gezien mevrouw G. Schipper geboren Regina Looper
geen bezwaar maakte hem een dergelijk logies ad
f 4 per week te verstrekken. Het bleek echter al
spoedig dat deze goede dame figuurlijk gesproken
een adder aan haar omvangrijke boezem had ge
koesterd. Zij moest zich namelijk op 18 Juli op reis
het vervloog even vlug als het gekomen was.
„Wel", vertrouwde hij haar toe, „ik wilde niet,
dat je met Coventry trouwde, daarom trachtte ik
het te verhinderen vanzelfsprekend. En zooals ik
je al zei ik zou graag willen, dat je nu met mij
trouwde".
„En je kon altijd nog verlangen met me te trou
wen, terwijl je dat allemaal wist?"
„Zeker kon ik dat", gaf hij haar prompt en be
slist te kennen. „Herinner jij je niet meer dat ik
meer dan eens gezegd heb, dat niets dat een vrouw
mocht hebben meegemaakt, mij zou kunnen schelen,
als ik haar begeerde. Ik dacht, dat je dit had be
grepen."
„Begrijpen." Ann lachte somber. „Hoe zou ik dat
begrijpen? Tony efi ik waren daai opgesloten in
Dents de Loup. Het was .een puur toeval. Heeft Lady
Susan het je niet verteld? Oh", uitte zij met een vlug
en smartvol gebaar. „Wat heb ik dan gedaan, dat
je op die manier over mij kon denken?"
„Ik weet zeide hij. „Het schijnt een dwaas
heid nu Nu alles is verklaard. Maar elke an
dere man zou hetzelfde hebben kunnen denken. En
neem dit van mij aan. Ik hield meer genoeg van je
om je dat, of iets anders, te vergeven."
„Je hield van mij?" De verachting in haar stem
was als een zweepslag in zijn gezicht. „Jij durft mij
van liefde te spreken! Wel, je kent daar zelfs de
eerste beginselen nog niet van! Geen man, die van
mij hield, zou in staat geweest zijn om zoo cynisch
mijn geluk te verwoesten Dacht je nu werkelijk,
ook maar een oogenblik, dat ik met je zou trouwen,
na wat je gedaan hebt? Nooit! Zelfs als ik Eliot
absoluut haatte, zou ik niet met jou willen trou
wen."
„Oh!" en zij drong de handen samen. „Ik had
nooit kunnen gelooven, dat welke man ook zelfs
jij", voegde zij er met groeienden toorn aan toe
„zoo geraffineerd-gemeen kon zijn zoo volledig
ontdaan van alle eergevoel dat je tot zooiets in
staat was".
„Ik bezit dat soort van naastenliefde, dat bij me
zelf begint", antwoordde hij onbeschaamd. „Je weet,
dat in den oorlog en in de liefde alles geoorloofd
is."
„Geoorloofd! Je zult toch niet willen beweren, dat
je eerlijk gehandeld hebt."
„Ik geloof, dat ik een volkomen rechtmatigen weg
bewandeld heb de omstandigheden in aanmer
king genomen", gaf hij haar koel te kennen.
Verbluft zag zij hem aan. Lady Susan had inder
daad gelijk gehad, toen zij vertelde, dat Brett er
geen enkel principe op nahield en tegenover zijn
onwankelbaar cynisme voelde Ann zich even mach
teloos als een golf, die tegen een granieten rots
slaat.
HAÏTI IS ZELFSTANDIG.
Merkwaardig rijkje. Kannibalen als president.
Na een 19-jarig toezicht hebben de troe
pen van de Ver. Staten 1 Augustus Haiti
op één na het grootste en het vrucht
baarste eiland der Groote Antillen in
West-Indië, verlaten. Het opperbevel van
het inlandsche leger werd aan de officie
ren op Haiti overgedragen.
Het was steeds een merkwaardig privilege van
deze vreemde, operetteachtige negerstaat met 2 mil-
lioen inwoners, dat zelfs de tragiek er een komisch
tintje kreeg. Het leger van Haiti was wel de be
lachelijkste weermacht, die er ooit bestaan heeft. Zal
het weer zoo worden nu de Amerikanen weg zijn?
Zal weer de helft voor generaal spelen en zich met
excellentie laten aanspreken?
De financien van het land waren steeds niet in
orde, de hecrschers mishandelden hun onderdanen.
Toen heel lang geleden een buitenlandsche diplo
maat, die op Haiti te gast was, den negerkoning Hcn-
ry I complimenteerde met de prachtige discipline van
de troepen, zeide de vorst: „U zult nog heel wat
anders zien". Hij beval een bataillon, dat op de ves
tingsmuur aan het éxerceeren was, te marcheeren.
De soldaten marcheerden tot aan den rand van de
wal en daar niet „halt" gecommandeerd werd, liepen
ze door en stortten naar beneden. Uit een dergelijk
voorval mag men niet concludeeren, dat de bevolking
zich ongelukkig gevoelde. Slechts eerzuchtige, ijdele
menschen bemoeiden zich met de politiek, terwijl
het overgroote deel van de vreedzame negers koffie,
cacao, katoen en suiker plantten, deze dingen ver
kochten en zich daarvoor bontbedrukte katoen, paar-
len of andere sieraden aanschaften, die nu eenmaal
noodig zijn, voor het gelukkige leven van zulk een
bevolking.
Vreemde naties bekommeren er zich in de regel
weinig om of een verwijderd land slecht geregeerd
wordt. Pas wanneer interventie voordeel kan bren
gen, toonen zij gevoel voor de noodlijdende bevolking
en grijpen in. Natuurlijk vinden zij het niet meer
dan billijk, dat zij voor hun moeite door politieke in
vloed en economische concessies schadeloos gesteld
worden.
De 28 heerschers, die in de 19de eeuw over Haiti
regeerden 15 verloren door een revolutie hun po
sitie werden door de regeerders der Ver. Staten
begeven, en van deze uitnemende gelegenheid maak
te de geachte commenstaal, een 20-jarige kelner, uit
Amsterdam, genaamd Andries K. en een uitgespro
ken beoefenaar der lange vingersport, een ijverig
gebruik, het geheele huis, mitsgaders de kasten,
eens grondig te inspecteeren met het resultaat dat
mevr. Schipper bij haar thuiskomst een hartelijken
afscheidsbrief met dankbetuiging voor de goede be
handeling van haar vertrokken logé vond en te
vens tot de ontstellende ontdekking kwam, dat uit
een gesloten linnenkast was verdwenen een bedrag
van f 40 aan bankpapier en bovendien een nog na
genoeg nieuwe naaimachine van f 75 inkoop, die
mijnheer de slaapkamerbewoner bleek te hebben
verkocht voor de som van f 9 aan een opkooper te
Helder .Ook kwam nog aan het liqht dat de heer
Andries K. zich wederrechtelijk had toegeeigend een
koffer, eigendom van een korporaal der Marine al
daar.
In Amsterdam wist de politie op dezen schelm de
hand te leggen. Hij was trouwens geen onbekende
bij de politie. Reeds meermalen veroordeeld en wel
te Brussel tot 9 maanden cachotstraf en te Amster
dam respectievelijk tot 3 en (i maanden, ter zake
gepleegde vermogensdelicten. Hij werd dan ook door
psychiaters beschouwd als een erfelijk belaste psy
chopaat. Natuurlijk werd hij zorgvuldig beschikbaar
gehouden voor den politierechter en stond dan ook
heden voor mr. Krabbe terecht.
Hij gaf toe de naaimachine ontvreemd te hebben,
doch ontkende pertinent, iets te weten van den dief
stal van het bankpapier. Hij beweerde voorts, thans
in dienst als kelner te kunnen komen voor f 30
weekloon te Amsterdam, welke mededeeling echter
eenigszins sceptisch werd aangehoord.
Mr. Hijmans noemde het geval hopeloos en re
quireerde 6 maanden gev., waarop mr. Schuurman,
verdediger van den kleptomaan, die den man een
mysterie noemde, met niet al te veel overtuiging 'n
geldboete proposeerde.
Uitspraak ten slotte 6 maanden gevangenisstraf,
conform eisch.
„Wanneer men iets zeer slechts in den zin heeft",
verklaarde hij in uiterste koelbloedigheid, „is de
eenige manier om het te bereiken: er recht op af te
gaan. Men moet niet te kieskeurig zijn in zijn mid
delen. En ik begeer jou!" Zijn stem verdiepte zich
tot een plotselinge sterkte.
De oude kille angst voor hem doorvoer haar weer
hevig. Ze voelde zich ziek ziek en verslagen.
„Och, ge toch ga toch weg!" riep zij wanhopig
uit.
„Dat is goed. Ik zal gaan. Maar eerst zul je mij
een kus geven."
Hij kwam recht voor haar staan. Zij kon niet te
rugwijken, Door een snelle zijdelingsche beweging,
trachtte zij te ontsnappen. Maar het was vergeefs.
Met zeldzame behendigheid ving hij haar op, toen
ze uitweek, en zij voelde zijn armen in een ijzeren
greep rond zich gesloten. Hij hief haar hoofd op.
„Neen f- neen!" smeekte zij heesch. „Brett, laat mij
los. Laat mij alsjeblieft, alsjeblieft toch los." Zij
stribbelde krampachtig tegen. Maar toen zij zich
weerloos vond in zijn stalen omarming, bedekte zij
het gezicht met de handen en perste deze vast op
haar wangen. Maar zij had evengoed kunnen pro-
beeren om haar futiele sterkte met een lawine te
meten. In een oogwenk had hij haar trillende han
den neergedrukt en haar tenger lijf achterover ge
bogen, zoodat haar gelaat onder zijn lippen lag
overgeleverd aan zijn wil. En toen voelde zij zijn
mond wild gedrukt op de hare en de gloed van zijn
passie vlaagde over haar, zooals een heete woestijn
wind waait verschroeiend en oppermachtig.
Toen hij haar ten leste vrij liet, wankelde zij op
haar voeten.
„O, ga ga! fluisterde zij, met haar hand op de
brandende lippen.
Zwijgend staarde hij haar aan.
„Goed, ik zal gaan", zei hij eindelijk langzaam,
„maar ik zal terugkomen. Je zult met mij trouwen,
Ann dat zweer ik je!"
Verward en vaag hoorde zij hem gaan het slui
ten van de deur achter hem en een minuut later
het geluid van het tuinhek, dat in zijn hengsels te
rugviel.
Toen hoorde zij het stampen van een weerspan
nig paard op den buitenweg, gevolgd door het
klakkende rhythme der hoeven. Een diepe stilte
zonk daarna neer.
Hoelang zij daar zoo gebleven was, toen Brett
haar verlaten had. kwam zij nooit te weten. Ze had
alles zien wegwankelen voor haar oogen en was
zich slechts bewust gebleven van een wijde, grijze
zee van ellende, die haar aan alle zijden scheen te
omspoelen. Maar ten loste herstelde zij zich een
weinig en bewoog zich half strompelend en in een
huiverenden zucht naar het venster. De kamer
in het geheel niet opgemerkt. In het begin van deze
eeuw ontdekten de Amerikanen de schandelijke toe
standen en tegelijkertijd, dat men in dit land prach
tig bananen en katoen kon verbouwen, spoorwegen
aanleggen en naar mineralen kon graven.
Reeds 20 jaar geleden steld! men pogingen in het
werk de bevolking van Haiti te beschermen en hem
door de instelling van een Amerikaansch bananen-
monopolie bestaansmogelijkheden te bieden. Maar de
negers waren in het geheel niet op de civilisatie ver
zot; de revoluties, die sedert 1910 met tusschenpoo-
zen van een jaar elkaar opvolgden, richtten zich niet
meer tegen de heerschende regeering. De revolution-
nairen vermoordden liever een paar blanken, dan
eenige rasgenooten al bekleedden die ook nog zulke
hooge posten.
In de U.S.A. begreep men, dat het op Haiti zoo
niet verder kon gaan. De regeering te Port au Prince
kreeg een wenk en in 1915 verzocht deze Amerikaan-
sche protectie. Hetgeen werd ingewilligd. Een Ame-
rikaansche gouverneur vestigde zich op Haiti en
het inlandsche leger kwam onder het bevel van
Amerikaansche officieren te staan. Hierdoor verloren
eenige honderden generaals hun baan. In 1924 werd
de Amerikaansche bezetting sterk verminderd, nadat
een door Amerikaansche juristen samengestelde
grondwet de herhaling van zekere onaangename ge
beurtenissen onmogelijk scheen te hebben gemaakt.
Nu pas is het opperbevel van het leger geheel in
de handen der Haitianen.
Het toezicht der Amerikanen heeft het land onge
twijfeld veel voordeel gebracht. Wanneer het eiland
zich verder vreedzaam ontwikkelt, dan is dit aan de
V.S. te danken. Uitbuiting en knevelarij der inboor
lingen door de heerschers en rooversbenden belmo
ren tot het verleden. Evenmin kan het $Gl)enrpri'
dat een kannibaal president wordt. Twee presiden
ten Soulouque en Salhare waren voordat zij
tot hun hooge post beroepen werden, menscheneters.
Of zij ook tijdens hun bewind deze gevaarlijke ge
woonte er op na hielden, is niét bekend.
Een eeuw lang hebben deze negers zich zelf ge
regeerd naar beweerd wordt uiterst slecht. #In
een korte spanne tijds heeft men van hen beschaaf
de volgens onze begrippen dan altijd menschen
willen maken. Dat is aanleiding geweest tot een
honelooze en merkwaardige verwarring.
De missionarissen, die in het binnenland van Haiti
wonen, zijn de mecning toegedaan, dat de bevolking
zeer vreedzaam is. Behalve kleine diefstallen komen
geen misdaden voor. Maar ergens anders is gevaar
merkbaar: in de steden aan de kust en vooral in de
groote havens is weinig van een vreedzame stemming
te bespeuren. De negers worden onrustig, twistziek,
opstandig zoodra zij met de Europeesohe beschaving
en met de Amerikaansche economische instellingen
in aanraking komen. En dreigend ziet de toestand
er uit. wanneer de plannen van Amerikaansche on
dernemers bekend worden, die den negers groote
stukken land willen afkoopen voor het aanleggen
van rubberplantages.
ZWARE STORMEN BOVEN ENGELAND.
Groote schade aangericht. Jacht tegen
de klippen geslagen.
Londen. Een zware storm heeft Maandag in
vele deelen van Engeland groote schade aangericht.
Een persoon werd gedood en vele anderen gewond.
In Blackpool werd een vrouw, die met haar man en
eenige bekenden uit wandelen ging gedood door een
uithangbord, dat door den wind werd losgerukt. Ook
de pas geopende luchtverbinding tusschen een aantal
belangrijke Britsche steden heeft van het zware weer
te lijden' gehad. Twee vliegtuigen die van Glasgow
waren gestart, 'hebben niet zonder moeilijkheden
Belfast in Noord-Ierland bereikt. Het weer werd
echter zoo ongunstig onderweg naar Manchester,
dat de verdere vlucht moest worden opgegeven. De
post uit Belfast werd toen per trein naar Londen
verder verzonden. Ook het K.L.M. vliegtuig uit Am-,
sterdam, dat des middags in Huil was aangekomen,
was gedwongen af te zien van doorvliegen naar Li-,
verpool.
Aan de kust van West-Cork is een jacht door den
storm tegen de klippen geslagen. De opvarenden
werden door een reddingsboot geborgen. Twee ple-
zierstoomschepen, die met drie honderd, resp. vijf
honderd passagiers uit Liverpool waren vertrokken,
moesten wegens den storm terugkeeren. In More-,
cambe werd een op het open veld staand vliegtuig
door den wind de lucht in gedreven en tegen een
muur geslingerd, zoodat het vernield werd. In vele
deelen des lands werden ruiten enz. vernield. Hon
derden telegraaf- en telefoondraden braken.
scheen ondragelijk heet.
Haar gezicht brandde en haar slapen gloeiden
alsof een zengend vuur in haar voorhoofd was. Met
slappe, bevende vingers ontgrendelde zij het venster
cn duwde het open. Een koele herfstwind streek
binnen. Eenigszins verruimd leunde zij naar bui
ten en ademde diep en lang de zuivere, prikkelende
lucht in. Het scheen haar gezicht te laven en de ha
telijke vlek van Forrester's lippen weg te wasschen.
Het was of een koele hand op haar gloeiende sla
pen werd gelegd. Maar plotseling begon haar gèest
weer op te leven. Zij merkte, dat een koude lucht
stroom haar lichaam bevangen had. Huiverend
deed zij het venster toe en schreed naar den haard.
Zij hurkte neer op het haardkleed en langzamer
hand onder het opklaren harer gedachten, begon
zij alles wat geschied was, samen te vatten. Het
was een bitter besef. Al haar geluk was genadeloos
en grondig vernield, omdat zij en Tony den trein
naar de Dents de Loup hadden gemist. Het was
haast niet te gelooven, dat zulk een nietig en onbe-
teelcenend voorval het heele bouwwerk van hun ge
luk zoo totaal kon hebben doen ineenstorten.
Een neurveuze en verwrongen klank kwam uit
haar mond half een lach half een snik. En
Brett van weerzin kon zij haast niet aan hem
denken. Het was haast niet voor te stollen, dat een
man, die van haar hield en in zichzelf erkende
Ann, dat Brett op haar zijn eigen zelfzuchtige en
ongewone wijze beminde, zoo luchthartig elk ge-1
moedsbezwaar, ridderlijkheid, eergevoel en het ge
luk van een vrouw terzijde kon schuiven, in den
koppigen en trotschen wensch om zijn verlangen
vervuld te zien. Het was inderdaad ongelooflijk!
Maar het had werkelijk plaats gegrepen en de ge
volgen zouden voortrollen als de wielen van een
vreeselijke machine, die hoop, vreugde en verderf
uitstort.
Vertrouwen! Ann's gemoed werd doorschokt bij
dit woord. Dat was de allereenigste kracht, die
deze verschrikkelijke situatie had kunnen redden.
Als Eliot haar slechts had vertrouwd, 'n hecht ge
loof in haar had gehad, dan zou noch het noodlot-,
tig toeval op de Dents de Loup, noch de verrader
lijke streek van Brett in staat zijn geweest om hun
liefde te ontwrichten en hun geluk te vernielen.
Een oogenblik golfde een vlaag van misnoegen en
bitterheid om het wantrouwen van haar verloofde
in haar op, maar haar aangeboren rechtvaardig
heidsgevoel dreef dit onmiddellijk terug. Do geheele
zwaarte der catastrophe lag feitelijk op de schou
ders der vrouw, die jaren geleden de liefde en de
overgave van een jongen had genomen om ze daar
na als kinderspeelgoed stuk te slaan.
Wordt .vervolgd.