Een zeldzaam wederzien in jfrika. Haar schuld betaald Radioprogramma Een Hongaarsch meisje in een Afrikaansche harem. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. De resultaten van den Tuinbouw. Tot en met 1933. GROOTE ACHTERUITGANG. Na een scheidina van tien {aren ontmoet ten broer en zuster elkaar weder. Van sportsman tot claimfaaer. Het qeheim van de luweelencassette. Als slavin in een harem. Oost-West thuis best. NA een afwezigheid van meer dan tien jaren zijn Robbert en Laura von Bokody weer te Boedapest aangekomen. Wat deze jongelie den zoonl beleefd hebben, zou voldoende stof opleveren voor een moderne avonturenroman. Laura von Bokody behoorde tot een familie, die te Boedapest in groot aanzien stond en begrijpelijk is bet dus, dat haar ouders niet weinig schrokken, toei» zij hen mededeelde, dat zij aan het tooneel wilde. „Üat moet jo uit je hoofd zetten", zei haar vader, liet jonge meisje gaf geen antwoord en haar ouders geloofden, dat Laura verstandig geworden was. Eenigo dagen later verdween zij uit het ouderlijk huis. Een paar woorden, op een stukje papier neer gekrabbeld, verklaarden liet motief van haar vlucht. Zij wilde met alle geweld aan het tooneel gaan en was naar liet buitenland gevlucht, om zich aan de ouderlijken invloed te kunnen onttrekken. De ouders stelden vergeefsche pogingen in het werk. De politie deed nasporingen, doch zonder resultaat. Adverten ties in alle kranten om Laura te verzoeken weer naar huis terug te keeren, hadden evenmin succes, De oude lieer Van Bokody trok zich de verdwijning van zijn dochter zoo zeer aan, dat hij kort daarop stierf. Ook zijn echtgenoot© volgde hem spoedig in het graf, zoodat Robert von Bokody, Laura's broe der, alleen overbleef. De jongeman, die zich slechts op sportgebied bekwaamd had, viel der crisis ten Slachtoffer. Hf) verloor bijna alles, wat hij van zijn ouders geërfd had. Hij nam daarom het besluit het weinige, dat hij nog over had te verkoopen en zich in het buitenland te vestigen. Het lot voerde hem naar Zuid-Afrika, waar Robert von Bokody verschillende beroepen zonder succes uitoefende, tot hij eindelijk een passende betrekking vond. Hij, do vroegere kampioen hardlooper op langen afstand, liet zijn boenen weer werken voor anderen. Robert werd claimjagcr. Daar hij reeds lang de hoop opgegeven had om een eigen goud- of dia mantmijn te bezitten, trad hij in dienst bij een mijn- bouwmaatschappij. Van tijd tot tijd werden door de Zuid-Afrikaanschc regeering nieuwe terreinen ter exploratie vrijgegeven en degenen, die hun geluk willen probeeren, moeten vanaf een bepaalde plaats en op een bepaald uur zoo snel mogelijk het nieuwe terrein trachten te bereiken. Een wilde ren ont staat, en hij, die het eerst aankomt op het goud- of diamanthoudende terrein, mag de zijns inziens rijk ste claim uitzoeken. Robert von Bokody gaf er de voorkeur aan zich met en vastgesteld bedrag voor den ren schadeloos te doen stellen dan zelf het risico en de kosten te dragen van het delven Het ging hem daarbij niet slecht. De maatschappij, waarvoor hij werkte, was over zijn prestaties tevreden en Robert had al een aardig kapitaaltje „hijeen geloopen". Na verloop van enkele jaren had hij voldoende geld om to Durban een café, annex speelhol to openen. Onder do stamgasten van zijn etablissement was ook een zekere Fernando Perez, handelaar en avon lurier van Portugeesche nationaliteit, die aan het spel verslaafd was. Op een avond verloor hij al zijn geld. Perez ging naar Robert toe, toonde hom een met goud versierde cassette en vroeg hem hoeveel hij daarvoor geven wilde Robert bekeek do cassette cn werd bleek. Hij beet zich op de lippen om het niet «itt to schreeuwen. Want de sieraden, die zich in de cassette bevonden, kwamen hem zeer bekend voor. Het waren familiejuweelen van de Bokody's. Voorzichtig, om geen argwaan te wekken, begon hij met Perez een gesprek. De Portugees, die van zijn Bart geen moordkuil maakte, vertelde hem, dat hij zo in Johannesburg „op den kop had getikt'' van een huitenlandsche. een blanke. Laura hectto ze. Robert bcheerschte met alle inspanning zijn woede. Wat zou er met Laura gebeurd zijn? Eindelijk kon hij, schijn baar onverschillig, vragen: „Heb jij haar om zeep gebracht?" Fernando lachte en zeide: „Wat denk je wel? Zo heeft ze mij cadeau gemaakt, uit dankbaar heid, dat ik haar uit de handen van do zwarte dui vels gered heb." Perez vertelde hom toen het avontuur, hoe hij met Laura von Bokody kennis had gemaakt. Een tijd ge- FEUILLETON. door MARGARET PEDLER. 43. Coventry hield in, maar Ann zei niets terug en na een poosje ging hij voort: „Nu, jo weet hoe het is beëindigd. Ik was over wonnen. Ik hield van je en moest je dit mcdedeelen. Toen ik mij overgaf, was dit volkomen ik gaf je mijn liefde cn vertrouwen. Ik geloofde volkomen in jo nog meer dan Ik toen zelfs kon vermoeden. En toen werd mij verteld, hoe je niet Tony Braha- zon op do Dents do Loup had gelogeerd. Zelfs toen kon ik het nauwelijks geloovcn. Ik hen het je gaan vragen. En je ontkende het niet. Het was waar. Wat kon ik anders denken? Ik dacht, dat je Brahazon den bons had gegeven, omdat ik een betere partij voor je was, vanuit een wereldsch oogpunt bekeken Juist zooals die andere vrouw mij om een derge lijke reden had afgewezen en dat je mij schande lijk had bedrogen Je moot bedenken, dat hot juist je oogensrhijnlijke zelfbewustheid, je eerlijkheid, je openhartigheid waren geweest, die mij eerst zoo zeldzaam hadden aangetrokken. En evenzeer als ik je had liefgehad om je waarachtigheidzoo haatte ik je nu om je vaischheid je ongelooflijko huiche larij... Waarom heb je het niet allemaal geloochcn- strnft, Ann?" „Ik was te trotsch en tc gegriefd", zei ze huive rend. „O, als je het enkel maar over Je had kunnen ver krijgen om het mij te verklaren..." Met een wild gebaar brak hij zijn woorden af. „Ver geef me! Welk recht heb ik om je een verwijt te doen? Het is allemaal mijn schuld geweest. Och, ik heb geloofd, dat je even trouweloos en harteloos was als ik je eerst eerlijk en trouwhartig had ge vonden. F.n ik hen weggegaan. Ik hen de hol tege moet gegaan. Je hebt tenminste de voldoening, dat ik mijn misdadig wantrouwen heb uitgeboet." „Och, ga toch niet voort!" Zij hief smcckcnd haar leden bracht hij een lading ivoor naar Asmara. Op Abessinisch grondgebied werd hij door zware koort sen overvallen. De karavaan liet hem in de stad Harra achter. Na eenigen tijd, toen hij weer hersteld was, en een kleine wandeling in de nauwe straatjes van de stad maakte, trok een negerjongetje hem aan zijn mouw en gaf hem een briefje, waarop in het Fransch geschreven stond: „Help mij, ik ben ge vangen." De nieuwsgierigheid van Perez was opgewekt. Hij was er niet de man naar om zich door eenig gevaar te laten afschrikken en zoo volgde hij het neger jongetje naar een huis, waar, achter het getraliede venster van een harem, het bleeke gezicht van een jonge Europeeschc verscheen. In het Fransch smeekte de vrouw hem hnar te bevrijden. Perez be loofde haar te zullen meenomen als hij zou vertrek ken, cn hij hield woord, want toen de karavaan op den terugtocht was, voerde zij een diepgesluierde vrouw mede. Hij bracht haar veilig naar Eritrea over, doch toen zij vernam, dat Perez naar Johan nesburg ging. verzocht zij hem mee te mogen reizen. Onderweg vertelde zij haar redder, hoe zij in de Abessinische harem was aangeland. Zij was destijds met een reizend varietégozclschap op tournée ge gaan. kwam te Cairo, en toen haar manager op ze keren dag inet de Noorderzon vertrokken was, bleef zij zonder emplooi achter. Zij werd ziek, leed honger, verzwakte en toen zij weder genas had zij nog min der kans op een engagement dan voorheen. Door een Arabier liet zij zich overreden naar Soedan te trek ken, waar zij zeker kon zijn werk te zullen vinden. In deze vreemde omgeving was zij totaal aan de willekeur van haar „beschermer" overgeleverd. Deze verkocht haar aan een Abessiniör, die de ongeluk kige vrouw in zijn harem opsloot en had niet een gelukkig toeval Perez op haar weg gebracht, dan zou ze haar leven lang achter de tralies van de ha rem gebleven zijn. Te Johannesbur-r aangekomen, gelukte het Laura een tijdlang als danseres op te treden en van haar overgespaard geld kocht zij zich een har. En daar was het. dat Robert zijn zuster wedervond. Broer en zuster besloten hun bezittingen te gelde te maken •.m weer naar hun geboorteplaats terug te keeren. Zij hadden het. geluk zeer. spoedig een kooper voor hun beider zaken te vinden en bij de eerste gelegenheid scheepten zij zich in om naar Europa terug te kee ren. STRAFZITTING VAN MAANDAG 27 AUG. Voor den Politierechter. Alkmaar. DIE BOTER OP HET HOOFD HEEFT, MOET NIET IN DE ZON GAAN ZITTEN. Een 19-jarig wagen-bewonende straatmuzikant. Klaas B. te Alkmaar, die alreeds de eer geniet tot het echtgenoot- cn vaderschap te zijn gepromoveerd, had op Maandag 16 April omtrent 5 uur 's middags het oog der politie op zich gevestigd, toen hij in ge zelschap van een vriend, na een café-visite, zich op de openbare straat had gewaagd en door zijn abnormale gedragingen den schijn wekte, onder den bekenden invloed te verkeeren. Ook zijn metgezel bleek niet geheel drankvrii en dus werd besloten het tweetal op het bureau te de- poneeren. Agent Verbaan viel het twijfelachtig ge noegen ten deel, zich met de expeditie van den heer Klaas B. te mogen belasten, doch ondervond van dit jongemensch zoo weinig medewerking, dat een aan- wezigo burger, die zich weldra ontpopte als een Am- sterdamsch politie agent mot verlof, zich verplicht gevoelde assistentie te verleenen. Desondanks ging de overbrenging van den arrestant, die raasde, tier de, rukte cn trok ais een bezetene, niet van een leien dakje en wist de overspannen Jongeman in de v. d. Boschstraat, door het uitsteken van zijn beenen, beide politiemannen cn ook zich zelf ten val te bren gen. Dit was echter slechts uitstel van executie, want Verbaan en zijn hoofdstedelijken collega, herkregen kregen weldra weer het. overwicht en konden ten slotte den wederspannige deponeeren ter bestemder plaatse, waarop proces-verbaal werd opgemaakt van zijn heldendaden. Op 2 Juli werd de zaak door den politierechter be handeld. doch de verdachte was niet verschenen. Hij zwierf weer door het land en de dagvaarding had hem niet bereikt. Mr. I.edeboer veroordeelde Klaas B. alzoo bii ver stek tot 2 maanden gevangenisstraf. Een vonnis, dat nog méér ernstige gevolgen kon hebben, aangezien de veroordeelde in September 1933 te Utrecht eveneens ter zake wederspannigheid voor waardelijk tot een gevangenisstraf voor den tijd van 6 weken, met een proeftijd van 2 iaar. was veroor deeld en het was te verwachten, dat ook nu deze voorw. straf ten uitvoer zou worden gelegd. Ten einde deze ramp te voorkomen, was de ver hand op. Maar hij sloeg er geen acht op. Hij ver volgde haast norsch: „Toen, nadat ik gemeend had alles doorleden te hebben, wat een man nog kan dragen, ontmoette ik Tony Tony, die tot over zijn ooren verliefd was op een heel andere vrouw dan iij op iemand, die volkomen het tegengestelde van jou is! Zoo af en toe maakte hij een praatje met mij. God weet, hoe koel ik hem bejegend heb. Ik kon zelfs zijn gezicht niet meer zien. Maar hij heeft hier nooit iets van vermoed. En op een goeden dag stortte hij zijn hart bij me uit en vertelde me het verhaal van het avon tuur, dat hij meegemaakt had op de Dents de Loup hoe hij daar was opgesloten geraakt met een meisje. En ik heb toen geweten, dat het ook jouw avontuur was ofschoon hij jouw naam na tuurlijk niet noemde. Maar het was mij zoo klaar als do- dag. Het was of de schellen mij van de oogen waren gevalen. Ik wist toen, wat ik te doen had. Ik had ons bouwwerk van geluk totaal doen ineenstoiten. Een tijdlang dacht, ik, dat il gek ward. Ik kon ann niets anders meer denken, dan aan het feit. dal ik het onmogelijk had gemaakt om nog ooit tot je terug te keeren zelfs om je vergiffenis te vragen." Hij zweeg een wijle. Toen 1 ij weer verder sprak, had zijn stem een rauwen klank. „Naderhand, toen ik weer tot mezelf kwam, zag ik in, dat ik naar je terug moest gaan. Ik had mijn eigen leven verwoest alles, wat nog waarde voor tnii had. Maar Ik had geen recht om iou ook onge lukkig te laten. Daarom hen ik teruggekeerd om je vergeving te vragen. Ann. als je dit nog kunt... En met deze vergiffenis" hij zag haar scherp aan „bedoel ik alles, wat een vergiffenis kan in hou den. niet slechts een formule van woorden... Ik he geer de liefde terug, die ik wegwierp het recht, dat je mij eens gaf om me je verloofde te noemen. Ann zal ik gaan... of blijven?" Hij maakte een onwillekeurige beweging naar haar toe. maar heheerschte zich toen plotseling en zag haar in gespannen stilte aan. Ann bleef zwijgen. Het spreken scheen haar eerst een physieke onmogelijkheid. Ze was te zeer aange grepen door het verhaal. F.on verlangen om hom alles weer gaaf, volledig. Moeiend terug te geven dezelfde lufde, die hij hnd bezeten, en die hij zoo meedoogenloos had verworpen. Maar altijd zou er een of ander gemis zijn in hun wederl'eerlge liefde die fijne draad van opperst geloof en vertrouwen, die hij zelf had verbroken. Deze zou weliswaar weer samengebonden worden, doch men zou iltijd de dachte in verzet gekomen en werd alsnu de zaak op nieuw behandeld door mr. Krabbe. De opposant bezigde echter een glad verkeerde tactiek, door het voor te stellen, dat hij feitelijk ten onrechte was gearresteerd. Hij zou namelijk niet dronken zijn geweest en had de agent hem geprik keld door niet toe te geven aan zijn verzoek onaange raakt mede naar het bureau te mogen wandelen. Voorts had de heer Ente Breed, kaashandelaar, he iast met „woonwagen-liefdewerk", gehoor gegeven aan het verzoek van verdachte om voor dezen piep jongen man en vader een goed woordje te doen. Maar do verdachte had echter den wind geheel tegen. Mr. Hijmans hield een tamelijk scherp requisitoir, waarin hii deed uitkomen, dat verdachte reeds in Utrecht met clementie behandeld was. op zijn tellen had moeten passen en moeten bedenken, welke ver plichtingen hem in zijn kwaliteit van echtgenoot en gezinshoofd waren opgelegd. De Officier vond dan ook geen enkel motief dan bekrachtiging van het vonnis te roquireeren. Mr. Krabbe bleek van eenzelfde gevoelen te ziin en bekrachtigde dus het bij verstek gewezen vonnis. DONDERDAG 30 AUGUSTUS. HILVERSUM (1875 M.) V.A.R.A.: 8.00 Gramofoonmuziek; V.P.B.O.: 10.00 Mor genwijding: V.A.R.A.: 10,15 Voordracht, door Frans Nionhuys: 10.35 Orgelspel door Joh. Jong; 11.00 Voor dracht: 11.20 F.ngelsche volksdansen: 11.45 Vroolljke gramofoonmuziek: A.V.R.O.: 12 00 Lunchconcert door het Orkest van de Nationale Revue; 2 00 Voordracht door Julia de Gruyter: 2.30 Concert: 3.00 Kinder- matinée o.l.v. Henri Nolles: V.A.R.A.: 4.00 Voor de kinderen: 5.00 VARA-Orkest: 5.45 Voordracht door .Tanny van Oogen: 6.00 Orkest: 6.40 Lezing door J. F. Ankersmit: 7.00 Orkest: 7.30 Lezing door J. Ou de- geest: 7.50 Gramofoonmuziek: A.V.R.O.: 8.00 Vaz Dias 8.05 „Het Cabaret van Sallv Wegloop", een gevari eerd programma: 10.15 Gramofoonmuziek; 10.30 Ko- vacs Laios en zijn orkest: V.A.R.A.: 11.00 Populaire gramofoonplaten; 12.00 Sluiting. HUIZEN (301.5 M.) K.R.O.: 8.00 Morgenconcert: N.C.R.V.: 1000 Leger des Heilskwartiertie: 10.15 Morgendienst: 10.45 Gramo foonmuziek: K.R.O.: 11.000 Gramofoonmuziek: 11.30 Godsdienstig halfuurtje: 12.00 Politieberichten: 12.15 Gramofoonmuziek: 12.30 Orkest o.l.v. Marinus van 't Woud: 1.15 Opening van de Algemeene M'dden- standstentoonstelling „Almitento" in het R.A.T.- gchomv te Amsterdam: N.C.R.V.: 2.00 Vioolduetten: 3.45 Zenderverzorging: 4.00 Biihellezing: 5.00 Cursus handenarbeid voor de jeugd: 5.30 Orgelspel door Fer- dinnnd Kloek: 0.15 Znngrocitnl: 6.50 Overschakeling zender: 7.00 Politieberichten: 715 Gramofoonmuziek: 7.30 Weekoverzicht: 8.00 Arnhemsche Orkestvereeni- ging o.l.v. H. .T. Manks: 10.30 Gramofoonmuziek. LUXEMBURG (1304 MA 6.30 Gevarieerd concert: 7.35 Gramofoonmuziek: 8.20 Gevarieerd concert; 8.40 Idem: 9.15 Duitsch concert;; 10.25 Dansmuziek. BRUSSEL (484) 12.20 Populair concert: 1.30 Gramofoonmuziek: 5.15 Orkest: 6.35 Populair concert; 8.35 Concert: 9.30 ld.; 10.30 Dansmuziek. BRUSSEL (322 MA I.30 Populair concert: 5.20 Svmphonle-orkest; 8.20 Omroeporkest; 10.30 Opera-fragmenten. KALUNDBORG f1261 MA 3.05 Dansmuziek: 8.20 Gramofoonmuziek: 8.30 Concert uit Salzburg; 9.45 Cembalo-spel; 10.20 Balalaika- muziek; 11.10 Dansmuziek. BERLIJN (357 MA 4.20 Omroeporkest; 7.30 Piano- en vioolmuziek; 9.20 Muziek van Beethoven; 11.10 Dansmuziek HAMBURG (332 MA II.50 Omroeporkest: 2.35 Gramofoonmuziek; 8.30 Dansmuziek: 11.50 Operette-fragmenten. KEULEN (456 M.) 10.20 Kamermuziek: 12.20 Middagconcert; 4.20 Om roeporkest; 5.35 Solistenconcert; 11.20 Kamermuziek. DAVENTRY (1500 MA 12.20 Orkest: 4.10 Solistenconcert; 0.50 Concert; 8.20 Promenadeconcert; 10.40 Concert; 11.20 Dansmuziek. PARIJS POSTE PARÏSIEN (313 MA 7.10 Fransche muziek; 7.50 Taneo's en walsen; 8.35 Pianoconcert; 9.10 Concert; 10.05 Grara.-muziek. PARIJS RADIO (1648 MA 7.20 Gramofoonmuziek: 8.20 Idem: 12.50 Concert: 8.30 Concert uit Salzburg; 10.50 Dansmuziek. knoop blijven voelen weten, dat die bestond. Zij zag ten leste naar hem op en ontmoette zijn blik, die in vurige spanning op haar gevestigd was. Haar eigen oogen stonden tamelijk strak. Maar haar vastbeslotenheid stond er helder in uitgedrukt. Zij strekte haar handen uit. „Blijf!" zei ze. Maar toch, toen hij haar in zijn armen nam, was zij zich scherp en wreed bewust van de afwezigheid van dat éénc element, dat hun hereeniging volko men had kunnen maken. Zelfs de vurigheid van zijn kussen kon haar niet overtuigen van zijn vertrouwen in haar. Zij was niet zeker zou nooit meer zeker kunnen zijn. HOOFDSTUK XXIX. Een straal zonlicht. De dagen, die nu volgden, waren zeer wonderlijk voor Ann. Zij was uit de duisternis in het licht gekomen, van oen ondragelijke smart naar een diepe blijheid Haar vergiffenis aan Eliot had een grooten vrede in haar doen opstijgen. Eliot had haar gave weten te waardeeren had ze in eenvoudige, maar groote dankbaarheid aanvaard en eerbiedig opgezien naar do glanzende wegen, waarover liefde een vrouw kan leiden. Het uur, dat zij samen hadden doorgebracht, na dat Ann hem had gevraagd te blijven, was van een zeldzame schoonheid en wijding geweest. Weder- keerig hadden ze de geheime diepten van elkanders wezen doorgrond. Maar na het verloopen van dit wonderlijke uur werd Eliot wederom do krachtige persoonlijkheid van vroeger. Hij was niet het type om den boctvaardigen zondaar te spelen en Ann zou dit trouwens ook niet hebben gewild. Zij zou een kruiperlgen minnaar haten. En Eliot leek hier niet het minste op. Haast nog voordat de stroom der fe licitaties uit de bekende kringen had opgehouden, had hij Ann gevraagd of zij den datum van het huwelijk wilde vaststellen. „Jij, ongeduldig mensch!" plaagde zij hem. „Waar om zoo vlug; wc zijn nu pas geëngageerd en hebben nog eeuwen den tijd voor we trouwen." „Denk je dat?" viel hij in. „Neen, liefje, we zullen met Mei getrouwd zijn. Dat is precies de tijd, dat ik nog wachten wil." „In Mei! O, neen, Eliot," en Ann schudde vastbe raden met het hoofd. „Dat is de ongeluksmaand voor huwelijken." In het jaarboek van het Centraal Bureau van de veilingen in Nederland wordt een overzicht gegeven van de omzetten der veilingen in de jaren 1931, 1932 en 1933. De totaalomzet van de Noordhollandsche veilingen geeft een groote achteruitgang te zien. Zoo was deze in 1931 f 13.088.581.65, het daarop volgende jaar f 9.381.418.95, en in 1933 f 8.193.405.96. In deze vermindering hebben de veilingen van den grovcn tuinbouw het grootste aandeel, wat wel blijkt uit de volgende cijfers. Om te beginnen nemen wij den Noordcrmarktbond te Noordscharwoude, de veiling, welke het zwaarst onder de crisis te lijden heeft gehad in deze drie ja ren. Deze veiling geeft volgens onze meening ook het meest zuivere beeld van den toestand in den „groven" tuinbouw omdat aan die veiling voor het allergrootste gedeelte producten van den groven tuinbouw worden verhandeld. Fijnere producten, zooals druiven en tomaten worden daar niet aange voerd. In 1931 was de omzet f 2.273.747, welke in 1932 terugliep tot f 1.117.453, en in 1933 zelfs onder het millioen daalde tot f 805.719. De veiling te Broep op Langendijk, waar naast de grove producten ook tomaten worden geveild, is niet op zoo'n geweldige manier gedaald, maar toch kon de omzet in 1933 het millioen niet houden. In 1931 werd voor f 2.0.64.456 geveild, in 1932 voor f 1.299.735, en in 1933 voor f 979.981. Ook de Warmenhuizer veiling heeft in 1933 een omzet gehad van pl.m. de helft van die van 1931. Deze veiling is gedaald van f 605.787 op f 313.330. De Streeker veiling te Grootebroek heeft ongeveer een derde van den omzet van 1931, welke f 1.895.103 was, moeten inboeten, zoodat in 1933 aan die veiling voor f 1.202.664 is verhanderd. Opmerkelijk is, dat de veilingen waar veel fruit wordt verkocht, b.v. Westerblokker en Zwaag de omzetten na 1932 weer in stijgende lijn zijn gegaan, hoewel bij lange na niet het niveau van 1931 kon worden bereikt Ter vergelijking van de hierboven genoemde to taalomzetten der Noordhollandsche veilingen geven wij hier de cijfers van de totale omzetten vanaf 1925 dezer veilingen. Het jaar 1925 gaf een bedrag van ruim f 22 millioen, het volgende jaar f 18 millioen, daarna f 19 en 1928 f 25 millioen. Het jaar 1929 blijft ook nog boven de f 22 millioen, maar dan begint de aftakeling, vijftien, dertien, negen en tenslotte in 1933 f 8.193.405. Vergelijken wij de omzet van het jaar 1928 met die van 1933, dan komt men tot de slotsom, dat in het jaar 1928 de Noordhollandsche tuinbouw bij een to taal omzet van f 100 millioen pl.m. 25 pet. van dit bedrag ontving, terwijl in 1933 bij een totaalomzet van f 56 millioen slechts 14.5 pet. voor rekening van Noord-Holland kwam. Wel een bewijs dat N.-Holland de zwaarstgetroffen streek is. MILAAN (369 M.) 5.30 Populair concert; 6.20 Gramofoonmuziek. ROME (421 M.) 5.20 Concert; 6.20 Gramofoonmuziek; 9.05 Concert; 10.50 Dansmuziek. WEENEN (507 M.) 5.00 Solistenconcert: 6.25 Gramofoonmuziek; 6.35 De Wiener Philharmoniker o.l.v. Arthuro Toscanini; 10.25 Populair concert; 11.10 Idem; 12.05 Nachtmuziek WARSCHAU (1345 M.) 4.20 Populaire muziek; 5.35 Harmonieconcert: 7.35 Paul Godwin's orkest; 8.30 Concert: 10.35 Dansmuziek BEROMUNSTER (540 M.) 4.50 Gramofoonmuziek; 6.20 Film- en Jazzmuziek; 7.05 Gramofoonmuziek. „Je bedoelt toch niet, dat je bijgeloovig bent?" „Ik weet het niet." Zij sprak onzeker. „Maar we hebben zoo vaak met ongeluk te kampen gehad. Ik kan het niet over mij verkrijgen om de Voorzienig heid uit te dagen door in Mei te trouwen." Hij lachte breed uit. „Heel goed, jij dwaze baby. Het zal niet in Mei zijn", en toen voegde hij er welgemutst aan toe: „We zullen het dan op April stellen." „Neen, neen, dat is te vroeg", wierp zij hem ver ward tegen. „Laten we het vaststellen op Juni." „April", herhaalde hij helder en ferm. „Juni", wierp zij tegen in een poging om nog over tuigender te zijn. „Als je dat nog eens zegt", antwoordde hij nuch ter, „zal ik het op Maart brengen. Dat zou ik eigen lijk nog liever hebben", voegde hij er overmoedig aan toe. „Dat zou onmogelijk gaan", antwoordde Ann tri omfantelijk. „Ik heb de Brabazons beloofd om in Maart bij hen te komen." Hij nam haar bij den arm. „Laat het dan April zijn", toen hij in haar oogen nog een verweer zag. „We hebben zoo geweldig veel tijd verknoeid, lieveling." Zij bezweek voor dit argument. „Uitstekend dan April. Maar ik ga vreezen, dat ie een zeldzaam eigenzinnig echtgenoot zult worden Eliot." „Ik geloof inderdaad, dat ik dat ben." stemde hij met opgeheven hoofd toe. Toen lachte hij op haar neer en terwijl hij haar in zijn armen ving, kuste hij haar vluchtig. „Je bent veel te mager", gromde hij, toen hij haar weer op de voeten zette. „Jij weegt haast niets." „En wiens schuld is dat?" vroeg zij vroolijk. Zij schrok, toen zij een plotselinge pijn over zijn gezicht zag trekken. „Spreek daar niet over", zei hij aprubt met een gesmoorde stem. „Och, lieveling..." Zij viel spontaan terug in zijn armen en streelde met haar warme stem aan zijn ooren. „Je behoeft je heelemaal niet bezorgd te ma ken over mijn toestand. Als we getrouwd zijn en ons nestje hebben en ik hen van alle zorgen af, dan geloof ik, dat ik razend dik zal worden cn nog een of andere vermageringskuur zal moeten volgen." „Jij dik!" Hij lachte luid. „Daar is evenveel kans voor als dat mrs. Carbcrry mcnschlievend zal wor den." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1934 | | pagina 6