Een zeldzaam wederzien
in jfrika.
Haar schuld betaald
Radioprogramma
Een Hongaarsch meisje in een
Afrikaansche harem.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
De resultaten van den
Tuinbouw.
Tot en met 1933.
GROOTE ACHTERUITGANG.
Na een scheidina van tien {aren ontmoet
ten broer en zuster elkaar weder. Van
sportsman tot claimfaaer. Het qeheim
van de luweelencassette. Als slavin
in een harem. Oost-West thuis best.
NA een afwezigheid van meer dan tien jaren
zijn Robbert en Laura von Bokody weer te
Boedapest aangekomen. Wat deze jongelie
den zoonl beleefd hebben, zou voldoende
stof opleveren voor een moderne avonturenroman.
Laura von Bokody behoorde tot een familie, die te
Boedapest in groot aanzien stond en begrijpelijk is
bet dus, dat haar ouders niet weinig schrokken, toei»
zij hen mededeelde, dat zij aan het tooneel wilde.
„Üat moet jo uit je hoofd zetten", zei haar vader,
liet jonge meisje gaf geen antwoord en haar ouders
geloofden, dat Laura verstandig geworden was.
Eenigo dagen later verdween zij uit het ouderlijk
huis. Een paar woorden, op een stukje papier neer
gekrabbeld, verklaarden liet motief van haar vlucht.
Zij wilde met alle geweld aan het tooneel gaan en
was naar liet buitenland gevlucht, om zich aan de
ouderlijken invloed te kunnen onttrekken. De ouders
stelden vergeefsche pogingen in het werk. De politie
deed nasporingen, doch zonder resultaat. Adverten
ties in alle kranten om Laura te verzoeken weer
naar huis terug te keeren, hadden evenmin succes,
De oude lieer Van Bokody trok zich de verdwijning
van zijn dochter zoo zeer aan, dat hij kort daarop
stierf. Ook zijn echtgenoot© volgde hem spoedig in
het graf, zoodat Robert von Bokody, Laura's broe
der, alleen overbleef. De jongeman, die zich slechts
op sportgebied bekwaamd had, viel der crisis ten
Slachtoffer. Hf) verloor bijna alles, wat hij van zijn
ouders geërfd had. Hij nam daarom het besluit het
weinige, dat hij nog over had te verkoopen en zich
in het buitenland te vestigen.
Het lot voerde hem naar Zuid-Afrika, waar Robert
von Bokody verschillende beroepen zonder succes
uitoefende, tot hij eindelijk een passende betrekking
vond. Hij, do vroegere kampioen hardlooper op
langen afstand, liet zijn boenen weer werken voor
anderen. Robert werd claimjagcr. Daar hij reeds lang
de hoop opgegeven had om een eigen goud- of dia
mantmijn te bezitten, trad hij in dienst bij een mijn-
bouwmaatschappij. Van tijd tot tijd werden door de
Zuid-Afrikaanschc regeering nieuwe terreinen ter
exploratie vrijgegeven en degenen, die hun geluk
willen probeeren, moeten vanaf een bepaalde plaats
en op een bepaald uur zoo snel mogelijk het nieuwe
terrein trachten te bereiken. Een wilde ren ont
staat, en hij, die het eerst aankomt op het goud- of
diamanthoudende terrein, mag de zijns inziens rijk
ste claim uitzoeken.
Robert von Bokody gaf er de voorkeur aan zich
met en vastgesteld bedrag voor den ren schadeloos
te doen stellen dan zelf het risico en de kosten te
dragen van het delven Het ging hem daarbij niet
slecht. De maatschappij, waarvoor hij werkte, was
over zijn prestaties tevreden en Robert had al een
aardig kapitaaltje „hijeen geloopen". Na verloop van
enkele jaren had hij voldoende geld om to Durban
een café, annex speelhol to openen.
Onder do stamgasten van zijn etablissement was
ook een zekere Fernando Perez, handelaar en avon
lurier van Portugeesche nationaliteit, die aan het
spel verslaafd was. Op een avond verloor hij al zijn
geld. Perez ging naar Robert toe, toonde hom een
met goud versierde cassette en vroeg hem hoeveel
hij daarvoor geven wilde Robert bekeek do cassette
cn werd bleek. Hij beet zich op de lippen om het niet
«itt to schreeuwen. Want de sieraden, die zich in de
cassette bevonden, kwamen hem zeer bekend voor.
Het waren familiejuweelen van de Bokody's.
Voorzichtig, om geen argwaan te wekken, begon
hij met Perez een gesprek. De Portugees, die van zijn
Bart geen moordkuil maakte, vertelde hem, dat hij
zo in Johannesburg „op den kop had getikt'' van een
huitenlandsche. een blanke. Laura hectto ze. Robert
bcheerschte met alle inspanning zijn woede. Wat zou
er met Laura gebeurd zijn? Eindelijk kon hij, schijn
baar onverschillig, vragen: „Heb jij haar om zeep
gebracht?" Fernando lachte en zeide: „Wat denk je
wel? Zo heeft ze mij cadeau gemaakt, uit dankbaar
heid, dat ik haar uit de handen van do zwarte dui
vels gered heb."
Perez vertelde hom toen het avontuur, hoe hij met
Laura von Bokody kennis had gemaakt. Een tijd ge-
FEUILLETON.
door
MARGARET PEDLER.
43.
Coventry hield in, maar Ann zei niets terug en
na een poosje ging hij voort:
„Nu, jo weet hoe het is beëindigd. Ik was over
wonnen. Ik hield van je en moest je dit mcdedeelen.
Toen ik mij overgaf, was dit volkomen ik gaf je
mijn liefde cn vertrouwen. Ik geloofde volkomen in
jo nog meer dan Ik toen zelfs kon vermoeden.
En toen werd mij verteld, hoe je niet Tony Braha-
zon op do Dents do Loup had gelogeerd. Zelfs toen
kon ik het nauwelijks geloovcn. Ik hen het je gaan
vragen. En je ontkende het niet. Het was waar. Wat
kon ik anders denken? Ik dacht, dat je Brahazon
den bons had gegeven, omdat ik een betere partij
voor je was, vanuit een wereldsch oogpunt bekeken
Juist zooals die andere vrouw mij om een derge
lijke reden had afgewezen en dat je mij schande
lijk had bedrogen Je moot bedenken, dat hot juist
je oogensrhijnlijke zelfbewustheid, je eerlijkheid, je
openhartigheid waren geweest, die mij eerst zoo
zeldzaam hadden aangetrokken. En evenzeer als ik
je had liefgehad om je waarachtigheidzoo haatte
ik je nu om je vaischheid je ongelooflijko huiche
larij... Waarom heb je het niet allemaal geloochcn-
strnft, Ann?"
„Ik was te trotsch en tc gegriefd", zei ze huive
rend.
„O, als je het enkel maar over Je had kunnen ver
krijgen om het mij te verklaren..."
Met een wild gebaar brak hij zijn woorden af. „Ver
geef me! Welk recht heb ik om je een verwijt te
doen? Het is allemaal mijn schuld geweest. Och,
ik heb geloofd, dat je even trouweloos en harteloos
was als ik je eerst eerlijk en trouwhartig had ge
vonden. F.n ik hen weggegaan. Ik hen de hol tege
moet gegaan. Je hebt tenminste de voldoening, dat
ik mijn misdadig wantrouwen heb uitgeboet."
„Och, ga toch niet voort!" Zij hief smcckcnd haar
leden bracht hij een lading ivoor naar Asmara. Op
Abessinisch grondgebied werd hij door zware koort
sen overvallen. De karavaan liet hem in de stad
Harra achter. Na eenigen tijd, toen hij weer hersteld
was, en een kleine wandeling in de nauwe straatjes
van de stad maakte, trok een negerjongetje hem aan
zijn mouw en gaf hem een briefje, waarop in het
Fransch geschreven stond: „Help mij, ik ben ge
vangen."
De nieuwsgierigheid van Perez was opgewekt. Hij
was er niet de man naar om zich door eenig gevaar
te laten afschrikken en zoo volgde hij het neger
jongetje naar een huis, waar, achter het getraliede
venster van een harem, het bleeke gezicht van een
jonge Europeeschc verscheen. In het Fransch
smeekte de vrouw hem hnar te bevrijden. Perez be
loofde haar te zullen meenomen als hij zou vertrek
ken, cn hij hield woord, want toen de karavaan op
den terugtocht was, voerde zij een diepgesluierde
vrouw mede. Hij bracht haar veilig naar Eritrea
over, doch toen zij vernam, dat Perez naar Johan
nesburg ging. verzocht zij hem mee te mogen reizen.
Onderweg vertelde zij haar redder, hoe zij in de
Abessinische harem was aangeland. Zij was destijds
met een reizend varietégozclschap op tournée ge
gaan. kwam te Cairo, en toen haar manager op ze
keren dag inet de Noorderzon vertrokken was, bleef
zij zonder emplooi achter. Zij werd ziek, leed honger,
verzwakte en toen zij weder genas had zij nog min
der kans op een engagement dan voorheen. Door een
Arabier liet zij zich overreden naar Soedan te trek
ken, waar zij zeker kon zijn werk te zullen vinden.
In deze vreemde omgeving was zij totaal aan de
willekeur van haar „beschermer" overgeleverd. Deze
verkocht haar aan een Abessiniör, die de ongeluk
kige vrouw in zijn harem opsloot en had niet een
gelukkig toeval Perez op haar weg gebracht, dan
zou ze haar leven lang achter de tralies van de ha
rem gebleven zijn.
Te Johannesbur-r aangekomen, gelukte het Laura
een tijdlang als danseres op te treden en van haar
overgespaard geld kocht zij zich een har. En daar
was het. dat Robert zijn zuster wedervond. Broer en
zuster besloten hun bezittingen te gelde te maken
•.m weer naar hun geboorteplaats terug te keeren. Zij
hadden het. geluk zeer. spoedig een kooper voor hun
beider zaken te vinden en bij de eerste gelegenheid
scheepten zij zich in om naar Europa terug te kee
ren.
STRAFZITTING VAN MAANDAG 27 AUG.
Voor den Politierechter.
Alkmaar.
DIE BOTER OP HET HOOFD HEEFT, MOET NIET
IN DE ZON GAAN ZITTEN.
Een 19-jarig wagen-bewonende straatmuzikant.
Klaas B. te Alkmaar, die alreeds de eer geniet tot
het echtgenoot- cn vaderschap te zijn gepromoveerd,
had op Maandag 16 April omtrent 5 uur 's middags
het oog der politie op zich gevestigd, toen hij in ge
zelschap van een vriend, na een café-visite, zich op de
openbare straat had gewaagd en door zijn abnormale
gedragingen den schijn wekte, onder den bekenden
invloed te verkeeren.
Ook zijn metgezel bleek niet geheel drankvrii en
dus werd besloten het tweetal op het bureau te de-
poneeren. Agent Verbaan viel het twijfelachtig ge
noegen ten deel, zich met de expeditie van den heer
Klaas B. te mogen belasten, doch ondervond van dit
jongemensch zoo weinig medewerking, dat een aan-
wezigo burger, die zich weldra ontpopte als een Am-
sterdamsch politie agent mot verlof, zich verplicht
gevoelde assistentie te verleenen. Desondanks ging
de overbrenging van den arrestant, die raasde, tier
de, rukte cn trok ais een bezetene, niet van een leien
dakje en wist de overspannen Jongeman in de v. d.
Boschstraat, door het uitsteken van zijn beenen,
beide politiemannen cn ook zich zelf ten val te bren
gen. Dit was echter slechts uitstel van executie, want
Verbaan en zijn hoofdstedelijken collega, herkregen
kregen weldra weer het. overwicht en konden ten
slotte den wederspannige deponeeren ter bestemder
plaatse, waarop proces-verbaal werd opgemaakt van
zijn heldendaden.
Op 2 Juli werd de zaak door den politierechter be
handeld. doch de verdachte was niet verschenen. Hij
zwierf weer door het land en de dagvaarding had
hem niet bereikt.
Mr. I.edeboer veroordeelde Klaas B. alzoo bii ver
stek tot 2 maanden gevangenisstraf.
Een vonnis, dat nog méér ernstige gevolgen kon
hebben, aangezien de veroordeelde in September 1933
te Utrecht eveneens ter zake wederspannigheid voor
waardelijk tot een gevangenisstraf voor den tijd van
6 weken, met een proeftijd van 2 iaar. was veroor
deeld en het was te verwachten, dat ook nu deze
voorw. straf ten uitvoer zou worden gelegd.
Ten einde deze ramp te voorkomen, was de ver
hand op. Maar hij sloeg er geen acht op. Hij ver
volgde haast norsch:
„Toen, nadat ik gemeend had alles doorleden te
hebben, wat een man nog kan dragen, ontmoette ik
Tony Tony, die tot over zijn ooren verliefd was
op een heel andere vrouw dan iij op iemand, die
volkomen het tegengestelde van jou is! Zoo af en
toe maakte hij een praatje met mij. God weet, hoe
koel ik hem bejegend heb. Ik kon zelfs zijn gezicht
niet meer zien. Maar hij heeft hier nooit iets van
vermoed. En op een goeden dag stortte hij zijn hart
bij me uit en vertelde me het verhaal van het avon
tuur, dat hij meegemaakt had op de Dents de
Loup hoe hij daar was opgesloten geraakt met
een meisje. En ik heb toen geweten, dat het ook
jouw avontuur was ofschoon hij jouw naam na
tuurlijk niet noemde. Maar het was mij zoo klaar
als do- dag. Het was of de schellen mij van de
oogen waren gevalen. Ik wist toen, wat ik te doen
had. Ik had ons bouwwerk van geluk totaal doen
ineenstoiten. Een tijdlang dacht, ik, dat il gek ward.
Ik kon ann niets anders meer denken, dan aan het
feit. dal ik het onmogelijk had gemaakt om nog
ooit tot je terug te keeren zelfs om je vergiffenis
te vragen."
Hij zweeg een wijle. Toen 1 ij weer verder sprak,
had zijn stem een rauwen klank.
„Naderhand, toen ik weer tot mezelf kwam, zag
ik in, dat ik naar je terug moest gaan. Ik had mijn
eigen leven verwoest alles, wat nog waarde voor
tnii had. Maar Ik had geen recht om iou ook onge
lukkig te laten. Daarom hen ik teruggekeerd om
je vergeving te vragen. Ann. als je dit nog kunt...
En met deze vergiffenis" hij zag haar scherp aan
„bedoel ik alles, wat een vergiffenis kan in hou
den. niet slechts een formule van woorden... Ik he
geer de liefde terug, die ik wegwierp het recht,
dat je mij eens gaf om me je verloofde te noemen.
Ann zal ik gaan... of blijven?"
Hij maakte een onwillekeurige beweging naar
haar toe. maar heheerschte zich toen plotseling en
zag haar in gespannen stilte aan.
Ann bleef zwijgen. Het spreken scheen haar eerst
een physieke onmogelijkheid. Ze was te zeer aange
grepen door het verhaal. F.on verlangen om hom
alles weer gaaf, volledig. Moeiend terug te geven
dezelfde lufde, die hij hnd bezeten, en die hij zoo
meedoogenloos had verworpen. Maar altijd zou er
een of ander gemis zijn in hun wederl'eerlge liefde
die fijne draad van opperst geloof en vertrouwen,
die hij zelf had verbroken. Deze zou weliswaar weer
samengebonden worden, doch men zou iltijd de
dachte in verzet gekomen en werd alsnu de zaak op
nieuw behandeld door mr. Krabbe.
De opposant bezigde echter een glad verkeerde
tactiek, door het voor te stellen, dat hij feitelijk ten
onrechte was gearresteerd. Hij zou namelijk niet
dronken zijn geweest en had de agent hem geprik
keld door niet toe te geven aan zijn verzoek onaange
raakt mede naar het bureau te mogen wandelen.
Voorts had de heer Ente Breed, kaashandelaar, he
iast met „woonwagen-liefdewerk", gehoor gegeven
aan het verzoek van verdachte om voor dezen piep
jongen man en vader een goed woordje te doen.
Maar do verdachte had echter den wind geheel
tegen.
Mr. Hijmans hield een tamelijk scherp requisitoir,
waarin hii deed uitkomen, dat verdachte reeds in
Utrecht met clementie behandeld was. op zijn tellen
had moeten passen en moeten bedenken, welke ver
plichtingen hem in zijn kwaliteit van echtgenoot en
gezinshoofd waren opgelegd. De Officier vond dan
ook geen enkel motief dan bekrachtiging van het
vonnis te roquireeren.
Mr. Krabbe bleek van eenzelfde gevoelen te ziin en
bekrachtigde dus het bij verstek gewezen vonnis.
DONDERDAG 30 AUGUSTUS.
HILVERSUM (1875 M.)
V.A.R.A.: 8.00 Gramofoonmuziek; V.P.B.O.: 10.00 Mor
genwijding: V.A.R.A.: 10,15 Voordracht, door Frans
Nionhuys: 10.35 Orgelspel door Joh. Jong; 11.00 Voor
dracht: 11.20 F.ngelsche volksdansen: 11.45 Vroolljke
gramofoonmuziek: A.V.R.O.: 12 00 Lunchconcert door
het Orkest van de Nationale Revue; 2 00 Voordracht
door Julia de Gruyter: 2.30 Concert: 3.00 Kinder-
matinée o.l.v. Henri Nolles: V.A.R.A.: 4.00 Voor de
kinderen: 5.00 VARA-Orkest: 5.45 Voordracht door
.Tanny van Oogen: 6.00 Orkest: 6.40 Lezing door J. F.
Ankersmit: 7.00 Orkest: 7.30 Lezing door J. Ou de-
geest: 7.50 Gramofoonmuziek: A.V.R.O.: 8.00 Vaz Dias
8.05 „Het Cabaret van Sallv Wegloop", een gevari
eerd programma: 10.15 Gramofoonmuziek; 10.30 Ko-
vacs Laios en zijn orkest: V.A.R.A.: 11.00 Populaire
gramofoonplaten; 12.00 Sluiting.
HUIZEN (301.5 M.)
K.R.O.: 8.00 Morgenconcert: N.C.R.V.: 1000 Leger des
Heilskwartiertie: 10.15 Morgendienst: 10.45 Gramo
foonmuziek: K.R.O.: 11.000 Gramofoonmuziek: 11.30
Godsdienstig halfuurtje: 12.00 Politieberichten: 12.15
Gramofoonmuziek: 12.30 Orkest o.l.v. Marinus van
't Woud: 1.15 Opening van de Algemeene M'dden-
standstentoonstelling „Almitento" in het R.A.T.-
gchomv te Amsterdam: N.C.R.V.: 2.00 Vioolduetten:
3.45 Zenderverzorging: 4.00 Biihellezing: 5.00 Cursus
handenarbeid voor de jeugd: 5.30 Orgelspel door Fer-
dinnnd Kloek: 0.15 Znngrocitnl: 6.50 Overschakeling
zender: 7.00 Politieberichten: 715 Gramofoonmuziek:
7.30 Weekoverzicht: 8.00 Arnhemsche Orkestvereeni-
ging o.l.v. H. .T. Manks: 10.30 Gramofoonmuziek.
LUXEMBURG (1304 MA
6.30 Gevarieerd concert: 7.35 Gramofoonmuziek: 8.20
Gevarieerd concert; 8.40 Idem: 9.15 Duitsch concert;;
10.25 Dansmuziek.
BRUSSEL (484)
12.20 Populair concert: 1.30 Gramofoonmuziek: 5.15
Orkest: 6.35 Populair concert; 8.35 Concert: 9.30 ld.;
10.30 Dansmuziek.
BRUSSEL (322 MA
I.30 Populair concert: 5.20 Svmphonle-orkest; 8.20
Omroeporkest; 10.30 Opera-fragmenten.
KALUNDBORG f1261 MA
3.05 Dansmuziek: 8.20 Gramofoonmuziek: 8.30 Concert
uit Salzburg; 9.45 Cembalo-spel; 10.20 Balalaika-
muziek; 11.10 Dansmuziek.
BERLIJN (357 MA
4.20 Omroeporkest; 7.30 Piano- en vioolmuziek; 9.20
Muziek van Beethoven; 11.10 Dansmuziek
HAMBURG (332 MA
II.50 Omroeporkest: 2.35 Gramofoonmuziek; 8.30
Dansmuziek: 11.50 Operette-fragmenten.
KEULEN (456 M.)
10.20 Kamermuziek: 12.20 Middagconcert; 4.20 Om
roeporkest; 5.35 Solistenconcert; 11.20 Kamermuziek.
DAVENTRY (1500 MA
12.20 Orkest: 4.10 Solistenconcert; 0.50 Concert; 8.20
Promenadeconcert; 10.40 Concert; 11.20 Dansmuziek.
PARIJS POSTE PARÏSIEN (313 MA
7.10 Fransche muziek; 7.50 Taneo's en walsen; 8.35
Pianoconcert; 9.10 Concert; 10.05 Grara.-muziek.
PARIJS RADIO (1648 MA
7.20 Gramofoonmuziek: 8.20 Idem: 12.50 Concert: 8.30
Concert uit Salzburg; 10.50 Dansmuziek.
knoop blijven voelen weten, dat die bestond.
Zij zag ten leste naar hem op en ontmoette zijn
blik, die in vurige spanning op haar gevestigd was.
Haar eigen oogen stonden tamelijk strak. Maar
haar vastbeslotenheid stond er helder in uitgedrukt.
Zij strekte haar handen uit.
„Blijf!" zei ze.
Maar toch, toen hij haar in zijn armen nam, was
zij zich scherp en wreed bewust van de afwezigheid
van dat éénc element, dat hun hereeniging volko
men had kunnen maken.
Zelfs de vurigheid van zijn kussen kon haar niet
overtuigen van zijn vertrouwen in haar. Zij was
niet zeker zou nooit meer zeker kunnen zijn.
HOOFDSTUK XXIX.
Een straal zonlicht.
De dagen, die nu volgden, waren zeer wonderlijk
voor Ann.
Zij was uit de duisternis in het licht gekomen,
van oen ondragelijke smart naar een diepe blijheid
Haar vergiffenis aan Eliot had een grooten vrede
in haar doen opstijgen. Eliot had haar gave weten
te waardeeren had ze in eenvoudige, maar groote
dankbaarheid aanvaard en eerbiedig opgezien naar
do glanzende wegen, waarover liefde een vrouw kan
leiden.
Het uur, dat zij samen hadden doorgebracht, na
dat Ann hem had gevraagd te blijven, was van een
zeldzame schoonheid en wijding geweest. Weder-
keerig hadden ze de geheime diepten van elkanders
wezen doorgrond. Maar na het verloopen van dit
wonderlijke uur werd Eliot wederom do krachtige
persoonlijkheid van vroeger. Hij was niet het type
om den boctvaardigen zondaar te spelen en Ann zou
dit trouwens ook niet hebben gewild. Zij zou een
kruiperlgen minnaar haten. En Eliot leek hier niet
het minste op. Haast nog voordat de stroom der fe
licitaties uit de bekende kringen had opgehouden,
had hij Ann gevraagd of zij den datum van het
huwelijk wilde vaststellen.
„Jij, ongeduldig mensch!" plaagde zij hem. „Waar
om zoo vlug; wc zijn nu pas geëngageerd en hebben
nog eeuwen den tijd voor we trouwen."
„Denk je dat?" viel hij in. „Neen, liefje, we zullen
met Mei getrouwd zijn. Dat is precies de tijd, dat ik
nog wachten wil."
„In Mei! O, neen, Eliot," en Ann schudde vastbe
raden met het hoofd. „Dat is de ongeluksmaand
voor huwelijken."
In het jaarboek van het Centraal Bureau van de
veilingen in Nederland wordt een overzicht gegeven
van de omzetten der veilingen in de jaren 1931, 1932
en 1933.
De totaalomzet van de Noordhollandsche veilingen
geeft een groote achteruitgang te zien. Zoo was deze
in 1931 f 13.088.581.65, het daarop volgende jaar
f 9.381.418.95, en in 1933 f 8.193.405.96.
In deze vermindering hebben de veilingen van den
grovcn tuinbouw het grootste aandeel, wat wel blijkt
uit de volgende cijfers.
Om te beginnen nemen wij den Noordcrmarktbond
te Noordscharwoude, de veiling, welke het zwaarst
onder de crisis te lijden heeft gehad in deze drie ja
ren. Deze veiling geeft volgens onze meening ook
het meest zuivere beeld van den toestand in den
„groven" tuinbouw omdat aan die veiling voor het
allergrootste gedeelte producten van den groven
tuinbouw worden verhandeld. Fijnere producten,
zooals druiven en tomaten worden daar niet aange
voerd. In 1931 was de omzet f 2.273.747, welke in 1932
terugliep tot f 1.117.453, en in 1933 zelfs onder het
millioen daalde tot f 805.719.
De veiling te Broep op Langendijk, waar naast de
grove producten ook tomaten worden geveild, is
niet op zoo'n geweldige manier gedaald, maar toch
kon de omzet in 1933 het millioen niet houden. In
1931 werd voor f 2.0.64.456 geveild, in 1932 voor
f 1.299.735, en in 1933 voor f 979.981.
Ook de Warmenhuizer veiling heeft in 1933 een
omzet gehad van pl.m. de helft van die van 1931.
Deze veiling is gedaald van f 605.787 op f 313.330.
De Streeker veiling te Grootebroek heeft ongeveer
een derde van den omzet van 1931, welke f 1.895.103
was, moeten inboeten, zoodat in 1933 aan die veiling
voor f 1.202.664 is verhanderd.
Opmerkelijk is, dat de veilingen waar veel fruit
wordt verkocht, b.v. Westerblokker en Zwaag de
omzetten na 1932 weer in stijgende lijn zijn gegaan,
hoewel bij lange na niet het niveau van 1931 kon
worden bereikt
Ter vergelijking van de hierboven genoemde to
taalomzetten der Noordhollandsche veilingen geven
wij hier de cijfers van de totale omzetten vanaf 1925
dezer veilingen. Het jaar 1925 gaf een bedrag van
ruim f 22 millioen, het volgende jaar f 18 millioen,
daarna f 19 en 1928 f 25 millioen. Het jaar 1929 blijft
ook nog boven de f 22 millioen, maar dan begint de
aftakeling, vijftien, dertien, negen en tenslotte in
1933 f 8.193.405.
Vergelijken wij de omzet van het jaar 1928 met die
van 1933, dan komt men tot de slotsom, dat in het
jaar 1928 de Noordhollandsche tuinbouw bij een to
taal omzet van f 100 millioen pl.m. 25 pet. van dit
bedrag ontving, terwijl in 1933 bij een totaalomzet
van f 56 millioen slechts 14.5 pet. voor rekening van
Noord-Holland kwam. Wel een bewijs dat N.-Holland
de zwaarstgetroffen streek is.
MILAAN (369 M.)
5.30 Populair concert; 6.20 Gramofoonmuziek.
ROME (421 M.)
5.20 Concert; 6.20 Gramofoonmuziek; 9.05 Concert;
10.50 Dansmuziek.
WEENEN (507 M.)
5.00 Solistenconcert: 6.25 Gramofoonmuziek; 6.35 De
Wiener Philharmoniker o.l.v. Arthuro Toscanini;
10.25 Populair concert; 11.10 Idem; 12.05 Nachtmuziek
WARSCHAU (1345 M.)
4.20 Populaire muziek; 5.35 Harmonieconcert: 7.35
Paul Godwin's orkest; 8.30 Concert: 10.35 Dansmuziek
BEROMUNSTER (540 M.)
4.50 Gramofoonmuziek; 6.20 Film- en Jazzmuziek;
7.05 Gramofoonmuziek.
„Je bedoelt toch niet, dat je bijgeloovig bent?"
„Ik weet het niet." Zij sprak onzeker. „Maar we
hebben zoo vaak met ongeluk te kampen gehad. Ik
kan het niet over mij verkrijgen om de Voorzienig
heid uit te dagen door in Mei te trouwen."
Hij lachte breed uit.
„Heel goed, jij dwaze baby. Het zal niet in Mei
zijn", en toen voegde hij er welgemutst aan toe: „We
zullen het dan op April stellen."
„Neen, neen, dat is te vroeg", wierp zij hem ver
ward tegen. „Laten we het vaststellen op Juni."
„April", herhaalde hij helder en ferm.
„Juni", wierp zij tegen in een poging om nog over
tuigender te zijn.
„Als je dat nog eens zegt", antwoordde hij nuch
ter, „zal ik het op Maart brengen. Dat zou ik eigen
lijk nog liever hebben", voegde hij er overmoedig
aan toe.
„Dat zou onmogelijk gaan", antwoordde Ann tri
omfantelijk. „Ik heb de Brabazons beloofd om in
Maart bij hen te komen."
Hij nam haar bij den arm.
„Laat het dan April zijn", toen hij in haar oogen
nog een verweer zag. „We hebben zoo geweldig veel
tijd verknoeid, lieveling."
Zij bezweek voor dit argument.
„Uitstekend dan April. Maar ik ga vreezen, dat
ie een zeldzaam eigenzinnig echtgenoot zult worden
Eliot."
„Ik geloof inderdaad, dat ik dat ben." stemde hij
met opgeheven hoofd toe. Toen lachte hij op haar
neer en terwijl hij haar in zijn armen ving, kuste
hij haar vluchtig.
„Je bent veel te mager", gromde hij, toen hij haar
weer op de voeten zette. „Jij weegt haast niets."
„En wiens schuld is dat?" vroeg zij vroolijk.
Zij schrok, toen zij een plotselinge pijn over zijn
gezicht zag trekken.
„Spreek daar niet over", zei hij aprubt met een
gesmoorde stem.
„Och, lieveling..." Zij viel spontaan terug in zijn
armen en streelde met haar warme stem aan zijn
ooren. „Je behoeft je heelemaal niet bezorgd te ma
ken over mijn toestand. Als we getrouwd zijn en
ons nestje hebben en ik hen van alle zorgen af, dan
geloof ik, dat ik razend dik zal worden cn nog een
of andere vermageringskuur zal moeten volgen."
„Jij dik!" Hij lachte luid. „Daar is evenveel kans
voor als dat mrs. Carbcrry mcnschlievend zal wor
den."
Wordt vervolgd.