De >Brabantsche Brief
Mushalong
van Dré.
Radioprogramma
DE OPENING DER
STATEN-GENERAAL.
Gebruikt in Uw soepen HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
DE MOOISTE FOTO
Ulvenhout, 18 September 1934.
Menier,
Florisaant zag io er nio
uit, Jan Dingemans. Ma
ger, wittekcs cn siapkes
ging ie deur dc weareld.
Toch voctbalde-n-ie, fictstc-
n-ie, toch was ie lid van
vcul vcrecnigingen, waar
ie mee op reis ging, pot-
vcrtccrde, cn jaarfeest
vierde.
Iedereen noemde 'm Jan
tje, tot z'n kinders toe,
noemden 'm zoo.
Z'n zeuntje hiette Jan.
Pa hiette Jantje. En z'n
vrouw mokte thuis die on
derscheiding, om telkens nie „verkeerd aangesloten
te worren", as zo één van beien hebben moest.
Jan was zeuven, Jantje was vijf-en-dertig jaren.
Ge kost over Jantjes loopen, docht ge! Z'n vrouw,
Cor. was Jantje honderd kecren dc baas.
En toch en daarom da'k van de week Jantje
gekozen heb as tiep van m'nen brief, toch regeer
de Jantje ieveraans en thuis.
Toch zat Cor onder Jantje zijnen duim.
'k ileb er laank over gedaan, om hierin 'n sjuust
inzicht te krijgen, amico, waant Jantje was veur
mij 'n geregelde verrassing.
Ik zeg: hij zag mager, wittekes en siapkes. In
z'n werk beteekende-n-io nie veul. Hij verdiende te
weinig veur z'n vrouw, maar toch sjuust genogt,
omdft z'n vinnige, snibbige Cor 'n pront wcfkc in
't huishouwen was, Da's tusschen hokskes, nie zoo
héél erg bezonder. De flinkste huisvrouwen zijn die
huisvrouwen, die 't, mee 'n klein week- of maand
geldjc doen motten!
Ga maar zeivers na, amico!
Welke soort mannen roemt 't meest op huille
vrouwen? Steuntrekkers of royaal-verdienende kea-
reis? Dc eerste soort!
Vrouwen zijn meeslenlijen dan pas tevrejen en ge
lukkig. as ze met passen en meten, met elk dubbel
tje tien keeren om te draaien,«met zorgskens en be-
rekeningskes elke week sjuust d n Zaterdagavond
kunnen halen, mee d'r inkomentje.
'n Vrouw offert gèren, in d'r huishouwen. Zijn er
gin offers noodig van heur, dan... néémt ze. Gul
zig veul! Zooas b.v. Anneke van Dorp; Bas z'n wof-
k<\ waar wc 't verlejen week samen over hadden.
Afijn. Cor van Jantje Dingemans dan, zat heel de
weck in d'n kopzurg om den Zaterdagavond te ha
len veur d'r huishouwentje, as Jantje mee zijnon
„pree" thuiskwam.
Twee reksdaalders hield Jantje veur z'n eigen.
Die kwam Cor persies tekort elke week. As ze 'r
die bijgekregen had, dan had Cor heur eigen nie
heel de week suf hoeven te rekenen en dan had ze
'non keer meer 'n nuuw stukske kleeren kunnen
knopen, en was ze niet aangewezen gewiest op heur
schoonmoeder.
.Schoonmoeder hielp Cor zooveul ze kon, waant ze
hield kollesaal veul van... Jantje! En Jantje van z'n
moeder. Waant as Cor lillijk keek, of dc pee in had.
dan redde Jantje naar z'n moeder en vertelde moe
iranen in z'n oogen van z'n verdriet otn z'n zure
Cor.
En daarom zat Cor er zoo gehaald onder, waant
Cor kon schoonmoeder nie missen! Ze dee dus veul
moeite om alles goed te vinden van heur Jantje en
da's d'n zekersten weg, om onder d'n pantoffel te
komen!
Zóó heb ik nouw m'n eigen al 'n bietfe veuruit
gcloopen op het kunstje van da magere, bleekc.
slappe Jantje, om thuis den baas te zijn!
As Jantje iets nie géren lustte, dan kon z'n maag
er nie teugen. Dus 't huishouwen at alleen Jantjes
kostjes. As Jantje uit wilde, dan zat 't spul altijd zóó
in mekaar, da ze 'm nie missen konden, dus Cor
moest 'm laten gaan, soms nog mee 'nen extra-reks-
daalder van Cor in zijnen zak.
As Jantje uitgewist was. dan kwam ie ziek terug,
want Jantje vergat onderweuge altij, dat ie nie
sterk was. Omdat ie ziek was, had Cor meelijen
mee d'ren fiTiver, en dee alles om 'm weer op de
been te brengen.
Dc kinders moesten zachtjes praten, of naar grot-
moeder gaan, in ieder geval mochten zo nie laten
merken da ze bestonden, waant Jantje moest over
zijnen kater geholpen worren!
Die bij Jantje op visite kwam. wier onthaald op
Jantjes kwalen. De kearels bleven dus weg en alleen
vrouwvolk kwam bij Cor en Jantje over den vloer,
't Vrouwvolk is nou eenmaal teer van conflectlc
FEUILLETON
door
GEORQE GOODCHILD.
HOOFDSTUK VI.
Wrijving.
Na veertien dagen reizen waren Mushalong en
zijn gezelschap buiten de beschavingszóne. Dc
sneouw was nu geheel en al verdwenen, en de prai
rie was vol anemonen, nagelkruid en andere lente
bloemen. Zij gingen nu van het uitgestrekte onbe-
boschte gebied over naar de dichte wouden in de
huurt van de Saskatchcwanrivier. Tot zoover was
alles goed gegaan, want het weder was prachtig
geweest. Alle gezichten waren gebronsd door zon
en wind, cn Goring met zijn vrienden genoten zicht-
l>aar van het uitstapje.
Mushalong had nu tijd genoeg gehnd, om de ver
schillende leden van het gezelschap te ontleden.
Van de mannen was Goring verreweg het meest
heer. Hij was steeds in een goed humeur, en had
een woord van lof voor Joe's kookkunst en Musha-
long's leiderschap. Beldon zeide heel weinig, doch
genoeg om Mushalong reden te geven hem hart
grondig te vcrwensehen. Hij was een sinister indi
vidu, en trachtte af en toe een heldere opmerking
te plaatsen, klaarblijkelijk om bij Katc een goeden
indruk te maken. Hij voerde niets uit. en gebruikte
een groot deel van den dag voor zijn persoonlijk
uiterlijk.
„Je moet het stelletje nagelvijlen en kleine borstel
tjes van dien kerel eens zien", zeide Joe. „Hij zal
heusch geen touw aanpakken, als hij geen handschoe
nen aanheeft, 't Is geen vent, vast niet. Ze moesten
hem opzetten, en in een glazen kastje doen."
Datchet was bijna even afstootend als Beldon.
Zeker, hij was bereid om een handje te helpen, doch
iet was Mushalong spoedig duidelijk, dat Datchet
veur magere, bleekc, slappe Jantjes en zoo kreeg
Jantje veul verpleging en vertroeteling. As 'nen sul
tan kost ie op 'nen divan liggen, met drie, vier
vrouwen in z'n kamer, die zachtjes spraken ten ge
rieve van Jantje Dingemans, die allemaal opvlogen,
as Jantje wat hebben moest. Die Cor beklaagden en
er bij zeeën, dat Jantje zo'nen sukkelèèr was.
Ondertusschen waren a! Jantjes zusters, zwage-
rinnen in zijnen dienst. En Jantje blééf mager,
wittekes en slap.
Cor voelde wel. da ze nie al te best af was. Da
ze achter stond bij zusters en schoonzusters. Maar
vrouwen klagen nie gaauw. Ze had weinig te roe
men, dus roemde ze Jantjes' „daden" kollesaal.
As Jantje 'n cadeu gaf veur heuren verjaardag,
dan zee Cor: „is da nie te veul. Jantje?"
Jantje zee dan nie. „neeë"! Hii zee: „eigenlijk wel,
maar volgend jaar hen 'k misschien dood en dan.
Dan keerde Jantje z'n eigen on zijnen divan om
cn knipte teugen z'n eigen 'n ner^ke!
Maar Cor vond 't schoon. Vertelde-n-et aan 't
vrouwvolk. En 't vrouwvolk wier bijna jaloersch op
Cor en betreurde 't feit da zuil ie zo'nen gezonden,
steuvigen kearel hadden! Die nie vertroeteld of be
klaagd hoefde te worren! Die op d'r zielemenf
kregen, as zo mee Jant'cs uitgewiest waren en te
veul plazier gemokt hadden
Jantje ging natuurlijk nie dood. Hij overleefde
sterkere keare'«. van zijnen zelfsten ouwer. Hij
overleefde Cor.
Iedereen beklaagde Jantie. dat ie zo'n goeie vrouw
verloren bad. die hem altijd zoo goed ongonast had!
En 't schilde 'n horke. amico. of 't wier Cor kwa
lijk genomen, da ze in .Tnnties ziinen dienst was
verteerd. C.nr vonden ze gelukkig, waant ze was
van veul last en zurg af. Jantje wier beklaagd,
waant da was de gewoonte geworren.
Maar Jantje leefde deur. Gelukkig veur zijnen
doen van géren beklaagd en vertroeteld te worren!
.Tantio is zeuvertig geworren.
En 't was me allemaal vrimd. as ik 'm in z'n
kisfe zag liggen, da'k 'm nie beurde murmereeren.
Maar ik ben weer te ver veuruit geioonen!
Heel de fam'lie draaide steeds om Jantie. As er
dingen te regelen waren, erfeniskes. sterfgevallen,
enzoo. dan synode Jantie z'n eige" er veur. Daarom
as ok nooit iemand kwaad on hum!
De andere kearels. die 't allemaal veul te druk
hadden om d'r huishouwen en d'r zaken te laten
marcheeren. lieten xukke aangelegenheden gèren
aan hum over en lieten 't Jantje nie veur niks doen.
Zoo waren de bijeenkomsten en de besprekingen
altij hij Jantie thuis, waar hij ..troonde" on 'nen
stoel met kussens, of o» zijnen divan. As me binnen
kwamen zat of lag Jantje er lamlendig hij, na 'n
haalf uurke 'zat ie aan tafel, schonk in. presenteer
de sigaren en voerde 't woord.
Teugen da me weggongen wier ie weer stillekes
en Cor „zag al op, teugen den nacht", zee ze dan.
Begrijpen dejen wij kearels 't niet, maar onze vrou
wen zeeën „cla-d-ct zoo wós".
Zoo wier Jantje onmisbaar in de familie vanweuge
zijn regelingen en Cor lïad iets om trotsch op te
zijn.
In 't werk was 't sjuust zoo!
Jantje was bij den baas onmisbaar, waant er zijn
weinig kearels, waar d'n patroon „Jantje" teugen
zeggen mag. En as d'n baas da zeggen mag, dan kan
zo'n Jantje 'n potje-breken. Waant dan ontstaat'er
'n vertrouwelijkheid, die aanders nie bestaan kan.
Dan kan zo'n Jantje dingen doen die d'n baas slecht
aan 'n aander opdragen kan. Dan dan komt Jantje
vanzelf in dc bescherming van den baas, die ok
haang wordt veur Jantjes gezondheid en zoo rolde
Jantje ok deur de motschappij as deur de familie;
Jftntje den Bentel
Eén heel lillijk dingske bad ie wel. Hij schold op
zijnen haas, op zijn familie en op iedereen die er
nooit bij was.
Maar hij schold nie grof.
Hij „hesprak" de dingen meer! En ge moest soms
oppassen da ge 'm gin gelijk gaf, veur ge 't zeivers.
wist.
Maar zoo bleef iedereen goeie vrinden mee hum en
Jantje verdeelde en heerschte.
Hij was ieveraans en over iedereen den baas! Ok
mee menier pastoor cn menier kapelaan bedisselde-
n-ie veul zaken; de vereenigingen en zoo betreffen
de. En dan waren de lui wel 's '11 klein bietje bang
veur Jantje, waant hij zee méér. dan rechttoe! Jo
viaal, beschouwend wel, maar tóch .1 Ge verstaat
da, amico!
Zoo as ik al zee: hij was mager, wittekes en siap
kes. Onbeteekenend in zijnen doen. En zoo begost ge
'm altij te onderschatten. Maar al gauw gebeurde er
iets waar ge dan veur bij hum terechte moest ko
men cn dan dan was ie oew de baas.
Hij liet 't niet. té veul merken. En gij, ge mocht
nie kwaad worren, waant hij was „ziekelijk".
't End was. Jantje, 't zwakke keareltje was iedereen
de baas. Z'n vvefke ging er aan ten onder, 't Vrouw
volk droeg 'm op de haanden. En 't manvolk wier ie
tot veurbceld gesteld! Die dan maar zwegen, waant
ze hadden allemaal al 's 'n plazierig reisje mee 'm
gemokt! En op reis was 't 'nen lolligen tiep.
k Heb kearels gekend tientallen, die twee keer zoo
groot, zoo zwaar, zoo kloek en zoo wèèrdig waren, as
jantje. Maar ze gingen er bij hum onder deur!
Ilij versleet meer chefs, dan wie ok. Jantje won
alles op den laangcn afstaand!
En as ie wa meer geleerd was gewist, nie gezakt
veur z'n examens, dan had ie *t. nog verder gebracht
dan Huib de Visser, die deur z'n Karlien en z'n aan
getrouwde neef minister werd.
Jantje was misschien wel in de diplomatie verzeild,
waant hij kost liegen, da Cor en menier pastoor 'm
grif geloofden. Dat ie z'n eigen geloofde en da's 'n
bclaangrijk ding in de diplomatie!
Jantje, d'n eeuwig-jongste bediende, hee 'n begra
fenis gekregen, schooner dan 'nen procuratiehouwer
verlangen kan.
En ze gunden 't 'm gèren! Waant plotselings kon
de heele familie trotsch op 'm zijn Kantoor, ver
eenigingen, kraansen, hij was veur 't eerst. Jan Dinge
mans.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke minder
van oewen
toet a voe
DRé.
ZONDAG 23 SEPTEMBER.
HILVERSUM f1875 MA
V.A.R.A.: 8.30 Gramofoonmuziek; 8.35 Tuinbouw-
halfuurtje; 9.05 Postduivenberichten; 9.07 Orgelspel
door Joh. Jong; 9.30 Sociale gedachten in de wereld
literatuur (II); 10.00 Orkest o.l.v. Hugo de Groot;
Veilig verkeer in het winterseizoen, lezing; 10.45 Ver
volg concert; 11.15 Lezing; 11.30 Orkest; A.V.R.O.:
12.00 Gramofoonmuziek; 12.30 Lunchconcert door Ko-
vacs Lajos cn zijn orkest; 2.00 Boekenhalfuur; 2.30
Gramofoonmuziek; 3.00 Klassiek concert door het
Omroeporkest; 4.30 Gramofoonmuziek; 4.45 Sportuit
slagen van Vaz Dias; V.A.R.A.: 5.00 Orkest o.l.v.
Hugo de Groot; 5.30 Sport van den dag; 5.50 Ver
volg concert; V.P.R.O.: 6.00 Boekenhalfuur; 6.45
Wijdingsdienst. Sur. Ds. H. N. Ysbrandv, van
Grouw; A.V.R.O.: 8.00 Vaz Dias: 8.15 Omroeporkest:
9.10 Radio-Journaal; 9.30 Herfstprogramma; 10.30
Kovacs Lajos en zijn orkest; 11.00 Gramofoonmuziek;
12.00 Sluiting.
HUIZEN W5 M.)
N.C.R.V.: 8.30 Morgenwijding; K.B.O.: 9.30 Gramo
foonmuziek; 10.00 Hoogmis; 11.45 Gramofoonmuziek
12.00 Middenstandskwartiertje; 12.15 Orkest o.l.v.
Johan Gerritsen; 1.00 Boeken en schrijvers; 1.20 Or
kest: 2.00 Godsdienstonderricht voor ouderen; 2.30
Gramofoonmuziek; 2.50 Jaarlijksche afscheidsnlech-
tigheid der Xederlandsche Missionarissen van de so
ciëteit der Afrikaansche Missiën; 4.30 Ziekenhalf-
uurtje; N.C.R.V.: 5.00 Gewijde muziek: 5.45 Kerk
dienst; 7.00 Gewijde muziek: K.R.O. 7:45 Voetbaluit
slagen; 7.50 Lezing; 8.15 Aansluiting met het R.K.
Blindeninstituut to Grave; 9.45 De KRO boys; 10.15
Vaz Dias; 10.20 Gramofoonmuziek; 10.40 Epiloog.
LUXEMBURG f1304 MA
12.00 Gevarieerd Engelsch concert; 1.00 Dansmuziek;
1.30 Lichte muziek; 2.00 Engelsch concert: 2.45 Dans
muziek; 4.00 Gramofoonmuziek; 5.00 Concert; 8.00
Dans- en filmmuziek; 9.00 Concert; 10.00 Idem; 10.30
Dansmuziek; 11.00 Gevarieerd Engelsch concert.
BRUSSEL f484 M
12.15 Gramofoonmuziek; 1.30 Omroeporkest; 8.20
Opera-concert; 9.35 Symplionie-orkest; 10.30 Concert.
BRUSSEL f322 MA
12.20 Omroeporkest; 5.20 Concert; 7.10 Gramofoon
muziek; 8.20 Omroeporkest; 9.20 Idem; 10.30 Orkest.
KALrtNDBORG f1251 MA
12.20 Omroeporkest; 3.20 Idem; 9.45 Militair concert
10.25 Idem; 11.20 Dansmuziek.
BERLTJN f357 M
12.20 Militaire muziek; 4.20 Accordeonmuziek; 7.15
Solistenconcert; 8.20 Opera-fragmenten; 11.10 Dans
muziek.
Weer kwamen dus de beide Kamers
Vereenigd, plechtiglijk bijeen,
Om trouw hun arbeid te hervatten
In het belang van 't algemeen,
Een arbeid, die zooveel zal vergen
Van doorzicht, kennis en beleid,
In deze kommervolle tijden,
Maar bovenal van eerlijkheid!
Een schittering van uniformen
Bewoog zich naar de Ridderzaal,
Bij 't rink'len van de ridderorden,
En 't buitenlandsche eermetaal.
Daar troonden weer de steek, de degen.
Het oogbekorend goudgalon.
En in zeer welgekozen vormen
De breedgebiesde pantalon.
We voelen ons wat klein-eenvoudig,
't Vervulde ons met stil ontzag
Dit ongeëvenaarde schouwspel
Van den vermaarden „Prinsjesdag"!
Maar steeds blijft dit nog het voornaamste,
Naar d'ondervinding heeft geleerd:
Niet, wat het u i t e r 1 ij k kan geven,
Maar, wat het i n n e r 1 ij k presteert!
Gij, leden van de beide Kamers,
U wacht opnieuw een zware taak,
Uw eenheid en Uw samenwerking
Is voor ons volk een levenszaak!
Kom niet één dag vereenigd samen,
Maar blijf vereenigd en hou zee,
Eerst dón kunt gij het wezen dienen
Van ons aloud: „JE MAINTIENDRAI!"
September 1934.
(Nadruk verboden).
KROES.
Portret-Atelier JAC. DE BOER
Keizerstraat DEN HELDER
HAMBURG f332 MA
12.10 Concert; 1.20 Symphonie-orkest; 7.20 Mando
line-orkest; 8.20 Operette; 11.10 Dansmuziek
KEULEN f456 MA
4.20 Militair concert; 8.25 Concert; 10.50 Idem.
I
DAVENTRY f1500 M.)
12.50 Orkest; 3.35 Solistenconcert; 6.05 Strijkkwartet;
9.50 Orkest.
PARIJS ROSTE PARATEN f313 M.)
7.55 Gramofoonmuziek; 8.10 Idem; 9.15 Concert.
I
PARIJS RADIO f1645 MA
12.40 Gramofoonmuziek: 1.20 Populair concert; 6.20
Idem; 8.20 Concert; 10.50 Dansmuziek.
MILAAN f369 MA
4.35 Gramofoonmuziek; 5.35 Gevarieerd concert; 9.05
Komische opera.
ROME f421 MA
4.50 Gramofoonmuziek; 5.20 Solistenconcert: 8.30
Gramofoonmuziek; 9.05 Opera.
WEENEN f507 MA
10.25 Kamerorkest; 10.50 Omroeporkest; 7.50 Zang;
10.30 Populaire Russische muziek; 11.10 Weensche
muziek; 12.10 Gramofoonmuziek.
WARSCHAU f1345 M.)
12.35 Symphonie-orkest 3.45 Pianoduetten; 7.20 Po
pulair concert; 8.20 Symphonie-orkest; 12.30 Concert.
BEROMUNSTER '5i0 MA
4.20 Dansmuziek; 6.10 Liederen en dansen; 8.10 Ge
varieerd programma; 9.45 Populair concert.
bcleedigd was door de vrijheid van handelen, welke
aan den gids door Goring was gegeven. Datchet
wenschte voortdurend de baas te zijn, en elk oogen
blik verraadde hij dezen wensch door zich te men
gen in de beslissingen van Mushalong. Ofschoon zij
nog nooit woorden gehad hadden, had dc storm toch
al vaak gedreigd, en het was Goring, die tactvol bij
dio gelegenheden tussrhenbeidc trad.
Wat Kate betreft, zij scheen er een groot behagen
in te scheppen 0111 deze, weinig bij elkaar passende,
mannen, nauwkeurig in beschouwing te nemen. Geen
enkele geleek op den ander, maar zij kwam spoedig
tot het besef, dat het Mushalong was, die in het
schouwspel domineerde. Zijn kennis van de bosschen
en do prairie was bijna angstwekkend. Hij kende
lederen vogel, dier en bloem, voorzag elk gevaar, ie
dere moeilijkheid. Zij hadden eens een bevroren ri
vier moeten oversteken een rivier, welke op het
punt stond te breken. Mushalong had geen enkelen
keer geaarzeld, doch had eigenaardig gemanoeu
vreerd niet do uitglijdende muildieren en do zware
bagage, alsof hij door één of andere vreemde intuïtie
precies wist, waar hij moest loopen.
„Hij is wel wonderbaarlijk", vertrouwde zij haar
vader toe.
„De beste man, dien wij voor dezen tocht konden
krijgen."
„Toch vertelde Beldon mij, dat hij in Lavendou een
zeer slechte reputatie geniet."
„Best mogelijk. Ik heb heel wat scheepsloodsen ge
kend, die op het land niets beteekenden, doch heel
anders waren, wanneer zij een schip «Ie haven moes
ten binnenloodsen. Misschien, dat Mushalong van dal
slag is."
„Ik geloof de helft niet van hetgeen Beldon mij ver
teld heeft."
Hij keek haar van terzijde aan. want hij was er
zich van bewust, dat Beldon sinds ecnigen tijd het
oog op Kate had laten vallen. Hij was iemand van
goede familie, en een groot vriend van de Gorings.
doch, niettegenstaande dat. was Goring het nog niet
met zichzelf eens, of dc toekomst vaan Kate wel goed
verzekerd zou zijn, wanneer deze door Beldon zou
worden bestuurd.
„Men moet dc mcnschcn nemen, zooals ze zijn",
zeide hij.
„Weet je, vader, ik begrijp de bedoeling van dit
tochtje niet zoo heel goed. U stond er zoo erg op. om
1e gaan was zoo beangst om tijd tc verliezen. Heeft
dit iets te maken met den armen Brodsky?"
„Ja", antwoordde hij. „Ik ga naar Uc pluats, waar
Brodsky gestorven is. Er Is nog een andere aantrek
kingskracht ook, doch daar wil ik nu niet over spre
ken. Ik noodigde Beldon en Datchet uit, omdat zij
zich verveelden en een andere verandering noodig
hadden. Overigens heeft iemand gelijkgestemd gezel
schap noodig op een tocht als deze. In tegenstelling
met Brodsky, voel ik er niets voor, om de wildernis
in te gaan met niemand anders als een halfbloed en
een span honden."
„U heeft mij nooit verteld, wat Brodsky gezegd
heeft in die eigenaardige boodschap", zeide zij. „Is
het een geheim?"
„Ik vertelde je, dat hij dood was".
„Maar. er is nog meer
„Inderdaad. Nu, Kate, je moet werkelijk je vrou
welijke nieuwsgierigheid bedwingen. Je zult het bij
tijds te weten komen."
„Weet Beldon het?"
„Natuurlijk niet".
„Ook Datchet niet."
„Neen. Het is mijn eigen kleine geheim, en Ik ben
van plan niets te verraden, totdat ik je ermede kan
verrassen." i
„U maakt mij nieuwsgieriger dan ooit."
„Dat zal den tocht nog spannender maken. Bij
Jupiter, dat voedsel ruikt heerlijk. Joe is voorzeker
een goéde kok."
Ilij keek in de richting van den pot, welke over
het vuur hing. en waarin Joe roerde met een grooten
potlepel, terwijl hij allerlei plooien trok in zijn ver
schrompeld gezicht. Mushalong zat op een zak, en
was bezig een paar vischlijnen in orde te maken. Hij
keek op, en glimlachte, toen hij Kate's oogen op zich
gevestigd zag. Zij ging naar hem toe. en stond te
kijken naar de gespierde vingers, welke aan het
werk waren.
„Bent u van plan te gaan visschen?" vroeg zij.
„Zeker! De rivier is nu aan het „breken" en wel
licht vinden we een open plek, waar we een paar
lijntjes in kunnen gooien."
„Hoe weet je, dat de rivier aan het „breken" is?"
„Kunt u dat niet hooren?"
Zij boog haar oor in den wind, doch kon niets
anders hooren als het zachte gesuis van de bewegen
de takken, terwijl zij toch steeds prat gegaan was op
haar scherpe gehoor.
„Ik geloof, dat u zich vergist", zeide zij.
Mushalong lachte zachtjes. Het amuseerde hem,
lat men aan hem twijfelde, waar hij toch duidelijk
!»et schuiven van liet ijs in de Saskatchewan kon
hooren een geluid, waarmede hij even vertrouwd
was als met zijn eigen stem.
„Denkt u, dat u zich niet vergissen kunt?" sprak
zij pruilend.
„Zeker, maar daaromtrent niet. U zult het morgen
ochtend zien en zult het gevoel krijgen of alle
'booze geesten uit de hel zijn losgebroken. Er is daar
ginds een groote waterval, en het is een prachtig ge
zicht om de ijsschotsen naar beneden tc zien vallen.
Joe, kun jij het ijs hooren?"
„Waar zie je mij voor aan?" snauwde Joe. „Denk
je misschien, dat ik geen ooren heb?"
Kate voelde zich een beetje beschaamd. Deze twee
oude rotten gingen boven haar bevattingsvermogen.
Zij liep op Beldon toe, die met een werktuig uit zijn
manicuredoos bezig was. Hij liet het in zijn zak
glijden en glimlachte beminnelijk.
„Heb jij scherpe ooren. Arthur?" vroeg zij.
„Ik veronderstel van wel."
„Luister dan, en zeg mij eens, of je wat kunt
hooren."
„Ik kan den wind in deze populieren hooren rui-
schen."
„Anders niets?"
„Neen dat is alles".
„Mushalong bezweert, dat je het kruien van het
ijs in de rivier kan hooren. Joe zegt hetzelfde."
„Nonsens!" antwoordde hij. „Die twee kunnen heel
aardig „boomen", wanneer zij daar zin in hebben.
Ik zou niet teveel met hen praten."
„Ik begrijp niet, wat je bedoelt."
„Neem het alsjeblieft niet zoo op. Ik wilde alleen
maar zeggen, dat die lui het leuk vinden met jou t«?
praten en ik geloof, dat zij daardoor aanvechting
voelen, om een beetje te gaan bluffen."
„Wat ben je toch een dwaas. Mushalong bluft
nooit."
„Wel, dat is een kwestie van appreciatie. Ik moet
zeggen, dat hij nogal erg bazig is. Ook Datchet is een
beetje beu van hem."
„Mushalong is toch de gids. Je kunt een man niet
do volle verantwoordelijkheid toevertrouwen en dan
verwachten, dat hij de tweede viool zal gaan spelen.
Ik geloof, dat we veilig zijn in Mushalong's handen.
„Och, ik zal niet probeeren ook maar in één enkel
opzicht op hem af te dingen."
Toch was het overduidelijk, dat hij dat wel van
plan was. Beldon had zijn oogen niet in zijn zak en
zijn toeneiging tot Kate was sterk genoeg om zijn op
merkingsgave in een zekere richting te verscherpen
Kate's oogen zwierven voortdurend in Mushalong's
richting, liet was meer dan gewone belangstelling
