•Ie •Iroote
Tergissing
De Langendijker Groentenveilingen.
7lags£jxAtsQdi£d&i dagen
Half tevreden tuinders. - En met
recht. - Meer positieve toezegging
van steun gewenscht. - De uitvoer
loopt schrikwekkend achteruit.
- Geen groote aanvoeren. Aard
appels laag in prijs. - Andijvie iets
beter. - Wortelen en bleten vrij
stationnair. - Tomaten, geringe
aanvoer, lage prijs. - Verminder
de aanvoer van bloemkool. - Te
lage prijs. - Slechte prijzen voor
roode kool, grootere aanvoer. -
Ondanks kleine aanvoer, zeer
slechte prijzen voor gele kool. -
Witte kool niet onbevredigend. -
Deensche te laag. - Achteruitlo
pende uienprijzen. - Kassnijboo-
nen. - Druiven.
De tuinders zijn maar half tevreden met de voor
loopige verhooging van den steun aaoi den tuin
bouw met drie millioen gulden. De mededeeling toch
van den Minister, dat daarmee nog slechts de helft
van den richtprijs kan worden uitbetaald, geeft wel
aanleiding tot die ontevredenheid. Immers als
de uitkeering van f7.500.000 (het nog beschikbare
bedrag van VA millioen, met de verhooging van 3
millioen), nog maar de uitkeering tot de helft van
den richtprijs veroorloofd, dan zou dus nog 7A mil
lioen noodig zijn, om den volledigen richtprijs te
kunnen uitbetalen. Daar de minister van een
voorloopige verhooging heeft gesproken, is de
mogelijkheid opengelaten, dat er nog niets meer zal
komen. Het is wel jammer, dat de tuinders, die in
zoo grooten nood verkeeren, niet een positiever toe
zegging krijgen. Zorgwekkend toch is de toestand
van vele tuinders en de vooruitzichten zzijn al'zeer
sombe. Wil men den tuinbouw in stand houden, dan
staat het ontegenzeggelijk vast, dat dit alleen kan
geschieden, als naast een oordeelkundige teeltbeper
king de productieprijs wordt uitbetaald, nu reeds
zoo velen grooten achterstand hebben en diep in de
schulden steken.
Het is er den laatsten tijd niet op verbeterd door de
betalingsmoeilijkheden met Duitschland. Te verwach
ten was het, dat de gevolgen van die moeilijkheden
tot uitdrukking zouden komen in de uitvoercijfcrs.
Dit is dan ook duidelijk gebleken. De totale uitvoer
van groenten en fruit naar Duitschland bedroeg in
October 1934 niet meer dan 3.300.000 Kg., tot een
waarde van slechts f327.000, tegen 14.800.000 Kg.
tot een waarde van f 1.382.000 in de overeenkom
stige maand van het vorige jaar. Ook liep de uitvoer
naar Engeland weer achteruit van f 172.000 tot
f129.000. De totale uitvoer van groenten en fruit uit
ons land beliep in October 1934 f 1.356.000 tegen in
dezelfde maand van '33 nog f2.659.000. Sprekende
cijfers!
Als gevolg van de nog heerschende drukte met
het oogsten van de winterkool, zijn de aanvoeren aan
de veilingen nog niet groot. Verwacht wordt, dat
deze week de voorraden binnen zullen zijn; met het
oog op een inventarisatie, die in verband met de
Nederlandsch-Duitsche onderhandelingen over het te
sluiten handelsverdrag, deze week gphouden wordt,
is dit ook wel gewenscht.
Zoo waren de aanvoeren van aardappelen gering
en toch vielen de prijzen niet mee; de nog steeds
werkende heffing is daarvan gedeeltelijk de oorzaak.
Voor de beste blauwe Eigenheimers werd f2.70 a
f2.80 betaald; minder gewilde brachten f2—f2.30
op. Zelfs voor puike blauwe aardappelen werd
maar f2 tot f2.40 betaald. Bevelanders brachten
f2.30f2.50 op. De prijs van Friso kwam iets bo
ven de f2 uit. Voor de soort Robijn werd fl.80 be
steed.
Voor andijvie bleek wat meer belangstelling te be
staan. Behalve dat er heel wat uit de hand werd
verkochj, bracht de aan de veiling aangevoerde be
tere prijzen op, nl. f 1f 1.30.
Met den aanvoer van tomaten zal het weldra ge
heel gedaan zijn. Nu reeds kwamen er maar zeer
weinig ter markt. Desondanks werden lage prijzen
besteed, nl. f5.30 voor A-soort en f5.20 voor C.
Grove bieten brachten doorgaans niet meer dan
60 cent op, mooie kleine liepen van f 1.70—f2.10, al
naar het gewicht.
Wortelen kwamen er nog al wat aan de veilingen.
Voor groote werd f 0.90f 1.10 betaald, kleinere
brachten 60 k 70 cent op.
Er werd deze weck nog minder bloemkool ge
veild dan de vorige en dan nog bijna uitsluitend
aan de Broeker veiling. De mooiste reuzenbloemkool
bracht f6f8 op; iets kleinere of iets afwijkende
kwaliteit werden voor fl k f2 minder verkocht
Voor lichte werd f 1.50f2.60 betaald. Zoo goed als
alles was voor het binnenland bestemd.
Meer roode kool werd aangevoerd dan de laatste
weken. Kool van ongeveer 3 pond werd voor f2.30—
f2.50 verkocht; bij uitzondering werd iets meer be
steed, nl. f2.70f2.90. Iets zwaardere kool, eerste
kwaliteit van ongeveer 2 Kg., bracht f 1.30—f 1.50 op,
terwijl voor de zwaarste nog iets minder wordt be
taald. Voor tweede soort, z.g.n. doorschot die voor de
consumptie toch allerbest geschikt is, wordt f 1—
f 1.20 betaald. Helaas kwam het bovendien nog voor,
dat er partijen onverkocht bleven. Bij de onmogelijk
heid van uitvoer is dit droeve verschijnsel wel te
verklaren. Aanvoer 33 spoorwagens.
Gelukkig was het, in dit licht bezien, dat er maar
weinig gele kool werd geveild. Anders was het, zoo
mogelijk, nog slechter gcloopen. Voor prachtige kool
van 3 tot 4 pond werd f 1.20—f 1.40 gemaakt, voor
grootere f 1f 1.10, als ze niet doordraaien, wat ook
al is voorgekomen.
Witte kool wordt al minder aangevoerd. Voor de
beste of de grootste werd f 1.20f 1.50 betaald, die
van mindere kwaliteit brachten f0.70—fl op. In de
plaats van de gewone witte werden meer Deensche
aangevoerd. De prijzen van deze zijn ook slecht. De
grootste, meestal voor zuurkool bestemd, brachten
f 1.20—f 1.50 op, kleinere f 1—f 150, terwijl de min
dere kwaliteit groot voor f0.80fl van de hand
werden gedaan.
Met de uien, die kort geleden wat meer in trek
kwamen, liep het weer mis; de prijzen waren vrij
wat lager. De prijs van grove uien zakte van ruim
f3 tot f2.40 f2.70. Voor gewone uien werd nu f2
a f2.30 betaald. Drielingen, die weinig aangevoerd
werden, liepen iets in prijs op tot f 1.30 k f 1.60 en
ook de nep tot f2 f2.70.
Kassnijboonen werden voor f37.90 verkocht.
De aanvoer van druiven was gering. Alicante
werd verkocht voor f24.10f27.70.
Summa summarum, een treurig beeld!
ZIJ PE
SCHAGERBRUG.
Soiree „The Funny Boys".
Door de amateursband „The Funny Boys" is Zon
dag j.1. in Het Wapen van de Zijpe" een gezelligen
avond georganiseerd, waarbij, naast dit gezelschap,
optraden de tooneelvereeniging „Euphonia" en „The
Funny Girls".
Een stampvolle zaal getuigde van de groote belang-
steling en het is een bij uitstek gezellige avond ge
worden.
Te ruim acht uur ging onder het spelen van het
bandlied het scherm op en vertoonden, voor een
keurig nieuw decor, „The Funny Boys" zich aan het
publiek. Ze werden met een enthousiast handgeklap
ontvangen.
Na een welkomstwoord van den heer Jan Meijer
werd het zeer gevarieerde programma aangevangen
met een marsch, waarna volgden een Engelsche
wals (refreinzang Jan Meijer) en een tango, met
vocale triozang van de heeren Jb. Koster, P. Kroo-
nenburg en J. Meijer. Na afloop van elk nummer
klaterde telkens een dankbaar applaus op.
Hierna debuteerden „The Funny Girls" met het
zingen van een drietal liederen, onder pianobege
leiding van den heer P. Kroonenburg en het tweede
lied met medewerking van den heer Meijer. Het
achttal dames levrde zonder twijfel verdienstelijk
werk, de solozang was goed en deze eerste kennis
making is dan ook een zeer prettige geweest. Voorts
was de piano- en vioolbegeleiding prima, waarbij
nog kwam, dat hot effect van het geheel is niet ge
ringe mate werd verhoogd door de smaakvolle kleu-
renverlichting van een paar schijnwerpers.
Vervolgens gingen wc met „The Funny Boys" naar
't bergland, onder het spelen van een bekende pot
pourri. Ook dit nummer, o.i. ©en van de mooiste en
waarbij in Tiroler costuums werd opgetreden, voldeed
uitstekend en ontlokte het publiek een dankbaar
aplaus.
Na de pauze werd door de tooneelvereeniging
„Euphonia" (onder regie van den heer H. J. van
Veen) opgevoerd het blijspel „Huwelijkscandidaten".
Het doel, een aardige afwisseling te bezorgen en
hartelijk te doen lachen, is volkomen bereikt.
Hierna werden onder de programmabezitters een
vijftal prijzen verloot.
Ten slotte sprak de heer Meijer namens do band
een woord van dank aan het publiek.
Het is een buitengewoon aantrekkelijke avond ge
worden.
BURG ER VLOTBRUG.
Zaterdagavond j.1. hield de ver. „Nut en Genoe
gen" haar eerste bijeenkomst in café De Nijs.
De nieuwbenoemde voorzitter, de heer J. Ploeger,
roept de volle zaal een hartelijk welkom toe. In 't
bijzonder heet hij welkom den nieuwen directeur,
den heer P. Schrijver,* der mandolineclub „Tone-
gido."
De lezing werd vertolkt door den heer C. Kok met
„Van visenkoopen en nog wat."
Daarna een zangnummertje „Breng Mammie weer
bij me", door mej. A. Groot. Jammer dat de ver
lichting der piano niet goed voor elkaar was, waar
door het tempo niet vlotte. Een voordracht van de
heeren Jb. Raven en C. Delver met „De twee knappe
jongens" volgde. Goed voorgedragen. Dat sokken
stoppen kan eenvoudiger; voet afknippen, einden
dichtbinden! Daarna een zangnummertje van mej.
N. Wezel, met „Bloemen". Een gevoelvol lied en zui
ver gezongen, govolgd door een dramatisch tooneel-
stuk. Het werd prachtig gespeeld. Do rollen zaten
er goed in een eerste vereischte voor vlot spel!
Een echt stukje tooneel, wat door het publiek met
een luid applaus beloond werd. 't Was wel verdiend!
Toen kregen we te hooren „Hoort gij de wilde gol
ven", gezongen door mej. Eriks-Apj>el en mej. Bos.
Door een verkeerde opstelling en krachtige klank
der piano mej. Bos begeleidde zichzelf op de piano
was 't moeilijk te verstaan.
Hierna kwam „Toncgido" ten tooneelo om met
haar muzikaal talent de afwisseling to brengen. De
verschillende muzieknummers werden goed gespeeld.
Wel scheen het iets minder forsch dan anders,
maar dat kwam zeker omdat er wat goede krachten
uitgegaan waren. Toen de vioolpartij van den di
recteur er bij kwam, klonk het vaster, voller. Dat
is de onontbeerlijke steun van den directeur. Goed
zoo, jongens en meisjes van ..Tonegldo", volhouden!
't Publiek stelt uw medewerking zeer op prijs dat
blijkt wel uit het dankbaar applaus. Moge dat ook
tot uiting komen, om U daadwerkelijk met veler
donateurschap te steunen!
Opnieuw een optreden der dames Eriks-Appel
en mej. Bos met een zangnummer „Veldzang". Dit
kwam veel beter tot zijn recht dan het eerste num
mer. Goed gezongen door twee nieuwelingen tot
weerziens, dames!
Een voordracht volgde, „Zeemans tuhiskomt", door
den heer G. Smit en mej. A. Groot, 't Werd met vee!
élan voorgedragen, en dan die innige omhelzing....!
Net echt!
Een zangnummertje van mej. A. Groot, „Het por
tretje", ging haar beter af dan 't eerste. Goed hoor!
Tot slot een kluchtspel „Gevolgen van een kies
pijndoek". Het werd aardig opgevoerd. De kiespijn
doeken. als de onnoozele schaapjes, de dames J. v.
Schaik, J. Groot en C Visser —een jonge kracht
do heer Bertus Groot, als de niet begrijpende er in
vliegende dokter, Jb. Raven als de steeds grappen
uithalende vriend en daarin volkomen slaagt. Mej.
M. Delver de Freulo die gracieus komt en
vertrekt en de huisknecht C. Dclver die mede-
hielp de vroolijkheid to verhoogen. Een kluchtspel
NOG TOT 30 NOVEMBER A.S. ONTVANGT U TEGEN INLEVERING
VAN 60 VOORZIJDEN VAN PRESTO PAKJES AAN ONS ADRES TE
AMERSFOORT GRATIS EEN PRACTISCH GESCHENK
dat met 2 huwelijksaanzoeken enidigt Waarom
geen 3???
Wanneer de kas het toelaat, zal het toch wel ge
wenscht zijn een grimeur te ncrncn. Een goed ge
grimeerd gezicht verhoogd het effect.
Het geheel was een genotvollen avond, vol kunst
genot voor zoover men dit van dilettanten mag
verlangen. Wat ik mist© dezen avond? Het oerko-
mischc, wat hier zoo sterk naar voren kan komen.
Niettemin vol leven, hcerschte vrooijlkheid en
afwisseling!
Vol verwachting zien wij den 2en avond dan ook
tegemoet en bij de sluiting hoopt de voorzitter ook
dan weer op aller medewerking en sluit met een
dankbaar woord aan alle medewerkenden en een op
wekking om donateur te worden van „Toncgido",
deze zeer goed geslaagde bijeenkomst
HAtiENKARSPB*
DIRKSHORN.
Zaterdag gaf het Instituut voor Arbeidersontwik
keling, afdeeling Harenkarspel—St.Maartcn, ten hui
ze van den heer Pijper een ontspanningsavond.
De voorzitter, (le heer C. do Vries, verwelkomt het
niet talrijk publiek, den spreker, den heer C. ten.
Bruggccatc met dochter, de muziek en do pers. I)e
vereeniging bestaat nu één jaar en heeft al heel
wat verricht. Onlangs is een avondschool opge
richt, waaraan de heer Van der Laan als leider op
treedt, terwijl de gemeentebesturen van Ilarenkar-
spel en St. Maarten de goede zaak steunen. Om d©
finantiën te versterken, zal weldra weder een radio
toestel worden gebouwd en daarna verloot. Voorts
wekt de Voorzitter allen op, lid of donateur van liet
Instituut te worden.
Het woord is thans aan den heer Ten Brugge-
cate, die zijn gehoor in ©en gezellige causerie, aan
de hand van duidelijke lantaarnplaten, meevoert op
een reis door Oost-Indië.
Aangevangen wordt niet de kaart van Indië en
enkele grafische voorstellingen aangaande de grootte
en de dichtheid der bevolking. Onder de 64 millioen
bewoners leven over 't algemeen slechts 0.4 pet.
Europeanen, dus 4 op de 1000. Toch hebben dezen
daar over 't algemeen de leiding in handen. En dat
zulks wel ook in 't belang «Ier inheemschc bevol
king mag worden geacht, werd geïllustreerd met
een rechtszitting op Sumatra. De inlandsche rech
ters wilden den schuldige, die iets had ontvreemd,
ten nadeele van een Hoofd of Vorst, maar eenvoudig
ophangen, doch do Europeaan in het college achtte
eenige weken gevangenisstraf voldoende. En zoo ge
schiedde. Een staaltje in den geest van Multaluli
dus.
Meerdere zeden en gebruiken der Inlanders pas
seerden de revue, o.a. het uitbeitelen der tanden
van de bruid bij het aangaan van een huwelijk.
De mooie en bijzondere plaatjes wekten vaak be
wondering. Een leerzame avond met een welverdiend
applaus aan het slot.
Ter afwisseling gaven enkele leden der verccni-
ging goede, pittige muziek. Hierna sluiting onder
de gewone plichtplegingen cn met een tot weer-
ziens aan den spreker.
WINKEL
LUTJEWINKEL.
Ingevolge een geplaatste oproeping in dit blad,
om te komen tot de oprichting van een zang- en
ojierettc-vereeniging bij den neer K. Zeeman te Lut
jewinkel. waren ongeveer 15 personen aanwezig, ter
wijl de heer N. Peetoom de leiding had om het doel
dezer oproeping uileen te zetten.
De heer N. Peetoom, steeds een vooraanstaand
werkend lid van „Wcst-Frisiavooral de man die
in verschillende operettes een eerste rol vervulde,
heeft zich met nog enkele andere leden van die ver-
ccniging afgescheiden; aanvoerende o.a. dat de repe
titie-avond dier vereeniging, do Zaterdagavond, voor
meerderen een ongeschikte avond was en pogingen
om tot een anderen avond te komen, mislukten.
Medegedeeld werd, dat waarschijnlijk in den heer
Gerritsen te Alkmaar een directeur zou zijn te vin
den, die tegen een zeer billijk honorarium wilde
komen.
De aanwezigen deden voorloopige toezegging, doch
een definitief besluit zal in den loop dezer week
worden genomen, aangezien verwacht wordt op een
25-tal deelnemers te mogen rekenen.
door
JOAN SUTHERLAND.
9.
Er volgden eenige oogenblikken van verwarring,
toen opende Marilyn de oogen en zag Suzanne naast
zich staan, die haar een glas water aan de lippen
hield. Toon Suzanne haar blik ontmoette, las ze
daarin slecht één enkel ding alles overstelpende,
hulpelooze angst.
„Marilyn lieveling, wat is er toch?" fluisterde
ze, maar ze had nog niet uitgesproken of die uitdruk
king verdween, of werd vastbesloten op den achter
grond geduwd en vaagjes glimlachend kwam Mari
lyn overeind zitten, hield haar zusters arni stevig
vast en keek van mevrouw Lanier naar Robert
Dighton.
,,'t Spijt me wel wat gék van me! Ik denk
dat ik moe was of misschien was het wat warm
in de kamer. Ik geloof ik geloof, dat ik maar
naar bed moest gaan, als jullie me willen excusee-
ren."
Alicia keek haar met gefronste wenkbrauwen een
beetje bezorgd aan.
„Jo bent toch hoop ik niet ziek... Ja... ga maar
gauw naar bed. Wil je een dokter hebben? Jowett,
haal Esther even."
Jowett ging Esther, Marilyn's kamenier, halen,
maar toen er over een dokter werd gesproken, greep
Marilyn Suzanne zoo stevig hij den arm, dat deze
een uitroep van pijn bijna niet kon bedwingen.
„Een dokter? Natuurlijk niet, moeder! Ik ben ab
soluut in orde, het was onkel maar een dwaze flauw-
vaïlerij. Ik heb het land aan dokters, mijnheer Digh
ton. Is 't niet waar. Suzanne?"
Suzanne knikte, want het scheen dat Marilyn wil
de, dat ze haar gelijk gaf.
„Ja, natuurlijk. Als ze eens goed gerust heeft, is
ze weer heelemnal beter, moedor. Kom maar mee,
hoor!"
Dighton ondersteunde haar ann den eenen kant.
lot ze bij de deur van de eetkamer waren, waar
FEUILLETON
Esther stond te wachten cn toen de meisjes de kamer
hadden verlaten, keek hij de gastvrouw eens aan.
„Ze ziet er nu niet bepaald sterk genoeg uit om
zulke schokken te kunnen verdragen," zei hij zacht.
„Mijnheer Fish, denkt u ook niet, dat het wel goed
zou wezen als mevrouw I^inier eens weg ging uit
de kou en wat meer zon kreeg?"
Peter Fish was weer gaan zitten en keek Alicia
eens aan.
„Ik ben bang, dat haar aanwezigheid hier nog een
week of twee langer wordt vcreischt," zei hij, zonder
door toon of blik iets te verraden. „Er moeten dingen
worden geregeld, die we niet zonder haar af kun
nen handelen. Daarna wel, dan kunnen we wel
eens zien."
Dighton gaf niet dadelijk antwoord, maar nam 't
voor kennisgeving aan. Toen wendde hij zich tot
Alicia.
„Dan zullen we er iets anders op moeten verzin
nen", zei hij en begon over onverschillige dingen te
praten.
HOOFDSTUK V.
Marilyn lag wakker in het donker. Ze hoorde een
klok twaalf uur slaan en ging rillend overeind zit
ten in bed. Niet, omdat ze het zoo koud had, want
de kamer was verwarmd, maar omdat ze al een
uur lang in een hevige zenuwspanning verkeerde. Er
klonk in heel het huls geen geluid meer. Suzanne,
overtuigd, tenminste dat hoopte zo dat haar
niets mankeerde, was twintig minuten geledon naar
haar kamer gegaan en eindelijk kon Marilyn er ze
ker van wezen, dat niemand haar zou kunnen sto
ren, als ze het licht opdraaide. Ze trok het dus aan
met het koord dat boven haar bed hing, en keek de
kamer rond; allemaal bekende dingen, m toch was
alles zoo vreemd veranderd, door dezelfde oorzaak
die haar zoo diep ongelukkig en gek van angst
mnakte. Ze liet zich uit het bed glijden, liep naar
den grooten spiegel en beschouwde haar spiegel
beeld: lang en slank en zoo blond, dat hij kunst
licht haar hnnr bijna zilver teek, was ze een toon
beeld van ongerepte onschuld.
Het geheim, dat zij alleen kende, waar niemand
anders iets van wist, leek een onmogelijkheid.
Het noodlot, dat haar had getroffen rnocst toch
wel een of ander zichtbaar, uiterlijk kenteeken heb
ben achtergelaten als bewijs van wat er in de toe
komst onontkoombaar stond te gebeuren maar
hoe ze zichzelf ook hekeek, ze kon niets ontdekken.
De angst, die haar aan het diner zoo totaal had
overweldigd, kwam nu met verdubbelde kracht te
rug. Geestelijk en lichamelijk voelde ze zich onwel
en zonder ophouden tobden haar hersenen zich weer
af met het vraagstuk, dat haar sedert twee weken
niet met rust had gelaten wat ze moest doen
hoe handelen. Tot op dezen avond was er nog hoop
geweest. Als David in New York was gekomen, was
het raadsel opgelost. Zo zou hem hebben kunnen
zeggen, dat ze met hem terug wilde gaan naar Pa
rijs en het hebben doen voorkomen of ze dol graag
binnen den kortst mogelijken termijn zou willen
trouwen aan wat er dan verder zou volgen, dacht
ze maar liefst niet. Hij hield van haar, dus ze kon
gerust aannemen, dat hij met iederen uitleg tevre
den zou zijn hij zou geen oogenblik achterdocht
krijgen. Ze had geprobeerd haar geweten te sussen
met de wetenschap, dat ze heel haar verdere leven
aan hem zou wijden, met het vaste voornemen een
liefhebbende, begrijpende vrouw voor hem te wezen;
hij zou zich nooit ongelukkig behoeven te voelen,
nooit hebben te lijden onder haar stemmingen of
buien. In al het overige zou ze eerlijk, hartstochtelijk
liefhebbend en absoluut eerlijk wezen als God
haar maar de kans gaf en dit eerste groote bedrog
wilde vergeven. Want ze maakte zichzelf niets wijs
omtrent den aard van wat ze van plan was te doen.
Ze wilde een man trouwen, die haar met zijn heele
hart liefhad, terwijl ze wist, dat zo van een anderen
man een kind verwachtte een man trouwen die
haar liefhad en vertrouwde, om schande en verach
ting te ontgaan, zijn liefde, zijn naam, zijn bescher
ming te genieten en hem te bedriegen in wat het
hoogste goed van dit leven behoorde te zijn. Zij, Ma
rilyn Lanier. die een paar maanden geleden niets
dan verachting zou hebben gehad zelfs voor de ge
dachte aan zulk een lage daad. Ze had telkens en
telkens weer hij zichzelf gezegd, dat eens als ze
haar liefde, trouw en toewijding zou hebben ge
toond zc de waarheid zou bekennen en dan op
ale eerlijke middelen probeeren haar misdaad weer
goed te maken o en nu was ook die laatste hoop
den bodem ingeslagen. David zou niet eerder dan
over twee maanden thuis komen en dat wns te laat.
God wilde haar niet laten ontkomen aan hnar nood
lot. Sedert ze wist. wat hnnr te wachten stond, had
ze hifna niet geslanen. Alleen als haar feugd en
haar lichamelijke uitputting zich deden gelden, wns
het haar gelukt een weinig te rusten. Ze was dood-op
verlangde naar niets zoo sterk als naar de vergetel
heid der slaap en toch was dc slaap hedenavond
verder dan ooit van haar geweken. Eindelijk wendde
ze zich van den spiegel af, sloeg haar blauwe kimono
orn, in wier zacht glanzende plooien de slankheid
van haar figuurtje des te heter hot haar recht kwam
en ging in een laag stoeltje zitten. Zij probeerde de
groote angst, die haar overmeesterde, den baas te
worden. Met angst kwam ze niet verder, ze raakte
er hoe langer hoe meer mee van streek. Het was
dwaasheid, om hier zoo rnaar te blijven zitten en
die angst vrijen teugel te laten. Wat moest zc be
ginnen... wat moest ze beginnen.
Bidden dacht ze, zoo maar in het wilde weg.
Maar bidden kon nu niet meer baten, zelfs al had ze
niet gedacht, dat wat zo deed kwaad was... ze had
in Walter geloofd, volgens hem hadden ze op het
kantoor het huweiijksformuier doorgcbrabhcld... en
toch was God boos, want anders had Hij wel ge
zorgd, dat David op tijd thuis kwam... Als haar va
der zoo noemde ze in gedachten altijd den rnan,
die haar had aangenomen en lief gehad als een
eigen kind nog maar leefde, dan had ze mis
schien wel moed genoeg bijeen weten te garen, om
hem de waarheid te vertellen. Of zc zou hebben
kunnen zeggen, dat ze naar Frankrijk wilde gaan en
veertien dagen van te voren getrouwd zijn met Da
vid... maar nu kon ze niet meer vlug en zonder uit
leg aan geld komen en tijd had ze ook niet meer...
als ze iets deed, moest ze het dadelijk doen.
Dat er middelen ter ontkoming waren, wist ze,
geheime, vreeselijke middelen; maar zelfs in haar
grootsten nood schrikte ze terug, niet zoo zeer voor
de daad. wat die dan ook wezen mocht, als voor
alles wat er aan vooraf moest gaan. Bovendien had
ze ook geen flauw idee, hoe ze dat allemaal in moest
kleeden. De luidjes waar zc mee omging waren rijke,
jongens en meisjes, echte kinderen van do twintig
ste eeuw en van New York na den oorlog, maar bij
geen van hen kon ze hulp, rnad, troost zoeken. 7e
zouden het ook niet weten. Ze voelde hnnr onwe
tendheid bijna als een opluchting, wnnt dat betcr».
kende dan toch dat er toch wel eenige betamelijk
heid was hij haar tijdgenooten. Maar veel verder
kwam ze er niet mee, hnnr moeilijkheden bleven on
opgelost en zo verkeerde in een hopeloos geval.
Iedere zenuw stond gespannen, maar rusten kon
ze niet en na een paar minuten stond ze op en be
gon de kamer op en neer te loopen aldoor peinzend
over een uitweg, hulp, een toevlucht in den nood. De
verleiding, alles aan Suzanne te vertellen, wns heel
groot, al wns het alleen maar ornaat het zoo goerl
zou doen Suzanne's medelijden en trouw te ervaren,
wnnt ze wist, dat Suzanne haar roo't in den steek
zou laten.
Wordt vervolgd.
