Fantasie wordt werkelijkheid.
leder pak HONIG's VERMICELLI
GRATIS
De GATO een succes.
Het schijnt, dat binnen afzlenbaren tijd een
begin gemaakt zal worden met den bouw
van het eerste kunstmatige eiland
ten behoeve van de luchtvaart.
DE groote luchtreizen, die men thans nog
steeds als sportieve heldondaden beschouwt,
zullen binnenkort op practische basis ge
organiseerd worden: de lange afstandvluchten zullen
weldra met dezelfde regelmatigheid functioneeren
als de scheepvaart en het vervoer over land. De
groote snelheid zal een belangrijk voordeel bctee-
kcnen.
Binnen tien jaar zullen de continenten door
vliegmachines verbonden worden, die New York
Parijs in een nacht, Londen—Tokio in twee etma
len verbinden. Ons geheele transport- en verkeers
wezen zal een geweldige omwenteling ondergaan.
Schepen en treinen zullen moeite hebben succesvol
met het vliegtuig te concurreeren.
De aviatiek gaat gestadig vooruit. Wij zien het
aan de Fransche vliegtuigen „Croix du Sud" en
„Arc-cn-ciel", die geregeld over den Zuidelijken At-
lantischen Oceaaan vliegen, wij zien het tevens aan
de Douglasmachine, die tijdens de LondenMel-
bourne-race toonde welk een snelheid een passa
giersvliegtuig kan bereiken.
De vluchten Europa—Afrika—Zuid-Amerika, die
den laatsten tijd zooveel opzien gebaard hebben (ook
de „Snip" heeft zich aan een dergelijke vlucht suc
cesvol gewaagd) bewijzen toch wel, dat het verkeerd
is de toestellen aan dergelijke geweldige non-stop-
vluchten te wagen. De machines hebben wel bewe
zen, dat zij technisch tot zulk een prestatie in staat
zijn. Maar wat is daar niet al voor noodig! De water
vliegtuigen, die den dienst tusschen Dakar en Natal
onderhouden, zijn monsters die leeg 12 ton wegen
en die 10 ton brandstof moeten meenemen, opdat zij
het ruim 3000 km lange traject kunnen afleggen.
Zoodoende kan slechts weinig post meegenomen
worden. Men heeft uitgerekend, dat deze vluchten op
2 millioen Fransche francs per ton komen te staan.
Men begrijpt wel dat de successen der Fransche pi
loten onmogelijk commercieel op hetzelfde peil kun
nen staan.
Men heeft tenslotte ingezien, dat het vliegtuig een
transportmiddel is, dat door zijn snelheid veel voor-
deelcn biodt, maar dat in waarde achteruitgaat zoo
dra het groote trajecten zonder tusschenlanding moet
afleggen. De nuttige balast, die het dan kan meene
men wordt te gering. Bij vluchten over land bestaat
thans, dank zij de grondorganisatie, gelegenheid
geregeld benzine in te nemen, zoodat meer plaats
ingeruimd kan worden voor vracht en dus de renta
biliteit stijgt. Bij oceaanvluchten is het echter niet
mogelijk midden op den oceaan te dalen en te
tanken.
Zoo kwam men op het idee der „drijvende eilan
den." Thans is men zoover, dat men. aan de verwe
zenlijking der plannen kan denken. De Amerikaan-
sche marine, die men er toch niet van betichten
kan zich aan fantasieën over te geven, is voorne
mens, twee kunstmatige eilanden in de Groote
Oceanen te bouwen, die als basis dienst moeten doen
voor de ver vooruitgeschoven oorlogsmachines, en
die door onderzeeërs bewaakt zullen worden.
Het zou wel schandelijk zijn, wanneer deze prach
tige idéé ook niet in dienst gesteld werd van vreed
zamer belangen. Een Europeesch project wil het
probleem van de Atlantische Oceaan-vluchten oplos
sen, door tusschen Europa en Amerika zes landings
terreinen te scheppen. Naast de twee natuurlijke lan
dingsterreinen, de Azoren en de Bermuda-eilanden,
wil men vier kunstmatige eilanden bouwen, waarop
de transatlantische machines landen, brandstof in
nemen en nagekeken worden. Men beseft onmiddel
lijk de voordeelen. Het zal niet meer noodig zijn 10
ton benzine mee te nemen. Wanneer men echter 8
ton brandstof bespaart, kan men 8 ton nuttige bal
last meenemen. De passagiers zullen zich veiliger
gevoelen nu zij niet een sprong van 6000 km. mee
maken. Maar een paar keer achter elkaar kleine
vluchten maken (bijv. gelijk A'damParijs) met
grondig gecontroleerde machines,
en onyx doosje dat ze uit haar tasch had gehaald.
„Het is maar goed dat Elisaveta veilig in Florence
zit."
„Ja, dat is het" zei de prins.
De groote klok van de kathedraal liet zijn klanken
hooren boven het rumoer uit. Ze luisterden allen.
„Elf uur", telde de prins. „Mijn vriend, we moeten
scheiden," voegde hij er bij, zijn hand even op Ha
vens schouders leggend.
Deze voelde eiken vezel van zijn man-zijn in op
stand komen tegen het denkbeeld om dit huis te ver
laten. De prinses was in een makkelijken stoel neer
gevallen en werkte voorzichtig haar lippen bij. Ze
bekeek zich in een spiegeltje. Een vage geur van
parfum woei naar hem toe. Ze deed heel koelbloedig,
doch te opvallend onverschillig.
„Vervloekt", riep Haven heftig. „Prins, laten we
het met het gezantschap probceren. We- kunnen
daar langs den achterkant komen, al moeten we er
de straat voor overrennen."
Ostrekoff schudde het hoofd.
„Het huis is omgeven door spionnen", zei hij. „We
zouden geen kans hebben. Bovendien zijn al je
diplomatieke voorrechten ingetrokken, behalve het
privilege om ongehinderd alleen te mogen vertrek
ken, en dat loopt maar tot vannacht twaalf uur."
„Ik kan u hier niet achterlaten", kreunde de jonge
man.
„Jo moet" zei zij met nadruk. „Je neemt al een
ongelooflijk moeilijke taak voor ons op je. Ik vrees
dat je voor je haar volbracht heb menigmaal den
dood onder de oogen zult moeten zien. Wat ons be
treft Michael is soldaat en ik zal de ellende mis-
loopcn om mijn bewonderaars te zien terugtrekken
hij het verschijnen van rimpels. Je weet, beste Wii-
fred, dat een Russische of een Fransche vrouw zon
der aanbidders een vrouw is waarvoor de zon niet
meer schijnt. Michael", ging ze voort, zich tot haar
echtgenoot wendend, „breng onzen jongen vriend
naar beneden naar een van de achterdeuren. Hij zou
hier in deze gevangenis verdwalen. Onthoud, Wilfred
dat je je hcelen weg naar Europa achtervolgd zult
worden. Zoodra zo ontdekken dat de juweelen uit
de bank genomen zijn, zullen ze raden dat jij ze
hebt. Ze zullen Elisaveta's eenige fortuin zijn. Je
zult haar heel mooi vinden en ze heeft een bijzonder
karakter. Als je slaagt zal je verdienen wat ze je
zal willen geven en als ze je geeft wat ik hoop, heb
De eilanden, de „seadromes", zullen ongeveer een
oppervlakte hebben van 46000 vierkantemeter; zij
zullen 30 meter boven water uitkomen en 60 meter
diep liggen. Mocht zulk een eiland losslaan, dan zal
met behulp van schroefmotoren het seadrome kun
nen manoeuvreeren. Het eiland zal o.m. bevatten:
reparatiewerkplaatsen, garages voor hulpmachines
en hotels en restaurants voor de reizigers.
Een internationale onderneming zal opgericht
worden. Vier staten: Amerika, Canada, Frankrijk
en Engeland zullen waarschijnlijk samenwerken
aan de uitvoering der plannen. Ieder eiland zal on
geveer tien millioen gulden kosten. Gedurende IS
maanden zullen 3000 arbeiders werk hebben.
Men heeft reeds een rentabiliteitsberekening opge
steld. Men meent jaarlijks op een inkomen van ze
ventien millioen gulden te mogen rekenen.
I A V n E N T) IJ K
NOORESCHARWOUDE.
De GATO, de tentoonstelling, welke gehouden werd
naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van de ge
meenschappelijke gasfabriek der Langendijker ge
meenten en St. Pancras, is weer achter den rug. Het
bezoek is zeer groot geweest. De directeur heeft den
laatsten avond zijn tevredenheid over het groote aan
tal bezoekers uitgesproken. Behalve den laatsten
avond waren er ruim duizend bezoekers geweest. Er
zijn kook-demonstraties gegeven, zeide spr., niet al
leen om het koken te leeren, doch om het geleerde
ook toe te passen in de huishouding. Bij de demon
straties heeft men niet aangemoedigd tot koopen, dat
zou de demonstratie ongunstig hebben beïnvloed.
Doch het doel is geweest, de bevordering van het
gasverbruik van de fabriek van uzelf, richtte spi\
zich tot zijn gehoor.
Het gas is populair geweest. Er zijn 2500 gebrui
kers geweest. Het gas is nog van goede kwaliteit. Het
product is goed, en in het gebruik ook niet duur, ais
men nagaat, dat een volledige maaltijd voor zes cent
kan worden klaar gemaakt. Dat is toch niet te duur.
Met de waschmachine is het evenzoo. Als het gasver
bruik toeneemt, zeide de heer Smit, kan het goed-
kooper worden. Er zit geen winstbejag bij ons voor.
Spr. wekte op, gastoestellen aan te schaffen en zal
er bij de commissie van beheer worden voorgesteld,
de gelegenheid tot het in huurkoop geven open te
stellen.
Nadat een bak-demonstratie was'gegeven, ging men
tot de verloting over. De tien prijzen vielen op rte
nummers 438, 882, 443, 46, 855, 678, 479, 621, 45 en
145.
Te ongeveer half elf werd de tentoonstelling door
den voorzitter der Gascommissie, den heer J. Kroo-
nenburg gesloten, die er op wees, dat men, gezien 't
enorme bezoek, zijn doel bereikt had. In het bijzon
der dankte spr. den heer Uiterwijk voor zijn gege
ven demonstraties en de firma's voor de belangelooze
medewerking aan de tentoonstelling. Vervolgens
dankte voorzitter den heer directeur voor zijn vele
werkzaamheden om tenslotte den wensch uit te spre
ken, dat de verdere resultaten der tentoonstelling
gunstig mogen zijn voor het bedrijf en spr. den be
zoekers op het hart drukte, trouw te blijven aan de
trouwe gasfabriek.
De V.D.J.O., afd. Langendijk, vergaderde in ho
tel Concordia alhier. Een flink aantal personen was
aanwezig, waarbij ook een aantal leden van de
V.C.J.B., welke vereeniging eveneens was uitgenoo-
digd. De heer C. L. A. Pfundt van Haarlem hield een
interessante lezing over „de vrijz.-democratische ge
dachte in dezen tijd", waarna een aangename gedach-
tenwisseling volgde.
OUDKARSPEL.
Loop der bevolking gedurende het iaar
1934.
Bevolking op 31 December 1933 719 m., 843 vr.,
totaal 1762.
Geboren: 19 m., 12 vr., totaal 31. Gevestigd: 52 m.,
49 vr., totaal 101. Totale vermeerdering: 71 m., 61 vr.,
totaal 132.
Overleden: 13 m.( 10 vr., totaal 23. Vertrokken: 46
m., 43 vr, totaal 89. Totale vermindering: 59 m., 53
vr., totaal 112.
Bevolking op 31 December 1934 931 m., 851 vr.,
totaal 1782.
Levenloos aangegeven: geen.
Huwelijken: 18.
OUDKARSPEL.
Door onbekende oorzaak sloeg gister een paard op
hol. Uit de Spoorstraat rende het paard de Dorps
straat in, richting Noordscharwoude. De driewieler
wagen ging zig-zag over den weg, zonder persoon
lijke ongelukken te veroorzaken. Door het kloeke op
treden van een jongeman werd het paard spoedig tot
staan gebracht.
NIEUWE N I E D O R P
Het fanfarecorps Excelsior hield 10 Jan. haar
jaarvergadering in de zaal van den lieer Kossen, on
der leiding van den vice-voorzitter, den heer C. Rut-
sen. De opkomst van leden was bevredigend.
In het openingswoord dankt Voorzitter de leden
voor hunne prestaties in het afgeloopen jaar en den
heer B. Koolhaas, den directeur voor de uitstekende
leiding die hij de vereeniging heeft gegeven en voor
de groote zorg die hij besteedt aan de opleiding
van de leerlingen.
De notulen worden goedgekeurd, waarna rekening
en verantwoording volgt over het boekjaar 1 Mei
1933—1 Mei 1934. De ontvangsten bedroegen f488.25,
de uitgaven f513.10, nadeelig saldo f24.85. Begon
nen was met een nadeelig saldo van f23.90, zoodat
de financiën vrijwel constant zijn gebleven.
Voor het nazien der rekening voor volgend jaar
worden aangewezen de heeren H. Boer en D. Bij-
lcersma. Hierna leest de secretaris zijn jaarverslag
voor, hetwelk onder dank wordt goedgekeurd.
Het aantal leden bleef in 1934 vrijwel hetzelfde.
Het aantal donateurs is iets verminderd.
Bij de ingekomen stukken komt aan de orde het
deelnemen aan concoursen. De vereeniging is lid
van den Westfrieschen Bond en gevoelt zich tegen
over den Bond wel eenigszins verplicht aan het
Bondsconcours deel te nemen. Daar echter een heele
verandering in de bezetting der instrumenten nood
zakelijk moet plaats vinden, zal deelname aan dit
concours moeilijkheden opleveren, omdat dit con
cours altijd vroegtijdig plaats vindt.
Deelname aan een nationaal concours, b.v. in
Augustus zou de vereeniging beter gelegen komen,
ook met het oog op de leerlingen. Dit punt zal in
overleg met den directeur nog nader woi-dcn bespro
ken. De meerderheid gevoelt dit jaar voor één con
cours.
Hierna volgt bestuursverkiezing. Van het bestuur
treden af de heeren C. Rutscn en H. Boer, niet her
kiesbaar en de heer C. Groot Jz., wegens bedanken.
De stemming heeft tot resultaat, dat tot bestuurs
leden worden gekozen de heeren P. Strijder. G. Peet
oom en R. Kindermans.
Tot afgevaardigde naar de vergadering van den
Westfrieschen Bond wordt benoemd de heer C. Rut-
sen, plaatsvervanger de heer H. Boer.
Besloten wordt den heer C. Groot te danken voor
al hetgeen dat hij als voorzitter van Excelsior heeft
gedaan. Geen offer was den heer Groot voor de
vereeniging te groot, geen moeite te veel. Met alge-
meene stemmen wordt de heer Groot benoemd tot
eere-lid.
Voor geld, dat van de brandverzekering is ont
vangen voor een verbrand instrument, zal een tuba
worden gekocht
De heer G. Olie zegt er niet zoo veel voor te ge
voelen, om lid van den Westfrieschen Bond te blij
ven. Een contributie van f 10 vindt hij hoog. Het
inleggeld voor nationale concoursen is veelal min
der en die concoursen geven hem meer voldoening.
De vergadering vindt, dat de Bond hier in West-
friesland zeker zijn nut heeft gedaan en nog doet.
Een verzoek om contributieverlaging isdoor onze
vereeniging voor de bondsvergadering ingediend.
Hierna sluit de heer Rutsen de vergadering, den
wensch uitsprekende, dat Excelsior volgend jaar in
haar hoogere afdeeling wederom successen mag
oogsten.
OUDE N I E T)0 P
'T VELD.
„DE HANZE."
Op Maandag 7 dezer hield de R.K. Middenstands-
vereeniging hare jaarvergadering, tevens propagan
da- en feestvergadering ten lokale van den heer J.
P. Pepping aan de Weel.
Aanwezig 17 leden met hunne dames, alsmede de
Ed.Achtb. heer C. G. M. van Baar, burgemeester, en
de heer J. Mol, propagandist.
Na opening en lezing en goedkeuring der notulen
werd door den heer Put, secretaris, een uitgebreid
jaarverslag uitgebracht, wat in dank werd aanvaard.
De penningmeester, de heer S. v. d. Stoop, bracht
verslag uit over de financiën, waarvan de ontvangs
ten bedroegen f 6S0.24 en uitgaven f 551.51, zoodat
een batig slot overbleef van f 128.72.
Een en ander, nagezien door de heeren J. J. Bij
waard en P. Hoebe, werd goedgekeurd.
De periodiek aftredende bestuursleden, de heeren
W. Kolkman en S. v. d. Stoop werden met algemeene
stemmen herkozen.
Vervolgens werd het woord verleend aan den heer
Mol, propagandist. Spr. ving aan met de mededee-
ling, dat de kwestie met den Geestelijk Adviseur is
opgelost, daar deze aanneemt, dat op de bewuste
vergadering niets onparlementairs is gezegd en dat
van die zijde ook geen bezwaar meer bestaat, dat do
tegenwoordige voorzitter in functie blijft.
Spr. schetste vervolgens op zeer duidelijke en be
vattelijke wijze aan welke eischen de leden der R.K.
Middenstandsvereeniging individueel en organisato
risch behooren te voldoen, wil men een alleszins
bloeiende vereeniging krijgen en in het grootere ver
band met recht en reden aanspraak maken op steun
vanwege de regeering. Ook werd daarbij in het dag
licht gesteld het standpunt wat de middenstands
vrouw behoort in te nemen en hoe de middenstand
elkaar onderling behoort te steunen.
Na eenige mededeelingcn te hebben gedaan be
treffende de gevoerde actie door het hoofdbestuur bij
de regeering en de aandacht te hebben gevestigd op
de groote waarde van een goed verzorgde boekhou
ding bij den middenstander, sloot spr. zijn leerzaam
betoog, hetwelk met applaus door de vergadering
werd begroet.
Bij de daarop volgende rondvraag brengt de heer
E. van Leeuwen een klacht naar voren betreffende
zoogenaamde beunhazerij. Na eenige bespreking
wordt besloten om in samenwerking te trachten
hieraan paal en perk te stellen.
De heer Kolkman informeerde, of na de oplossing
van de bekende kwestie nu ook op medewerking
mag worden gerekend, inplaats van de tot heden
ondervonden tegenwerking.
De heer Mol meent te mogen aannemen, dat in
deze een keerpunt is ingetreden.
Nadat de heer Put nog een leerzame voordracht
hield betreffende den onderlingen steun van den
middenstand en de Ed.achtb. heer burgemeester een
opwekkend en aanmoedigend woord had gesproken
tot bevordering van de onderlinge vrede, werd dezo
bijeenkomst door den voorzitter gesloten, waarna 't
feestelijke gedeelte aanving.
W IE RIN GEN.
Burgerlijke stand, 28 Dec. '3410 Jan. '35.
Geboren: Nicolaas Cornelis, zoon van H. Thoma en
G. A. de Boer; Jacob, zoon van H. Moes en J. L. Ger-
rijts; Cornelis, zoon van K. Boonstra en G. Krans;
Anna, dochter van W. Leijs en W. Berkeveld.
Ondertrouwd: J. v. Ham en G. Lont; A. W. de
Greef en A. Breet; A. Siemons en C. Bakker;
Gehuwd: N. J. Rotgans en A. Duursma; T. Meule-
veld en A. Scheltus.
Overleden: (te Alkmaar) Jantina Luikens, 9 jaar,
dochter van D. Luikens en J. Posthuma;
Bevolking op 1 Jan. 1934
Gevestigd
Geboren
Loop dr bevolking in 1934.
M.
Vr.
Totaal
3208
2938
6206
279
226
505
71
77
148
3618
3241
6859
297
247
544
3321
2994
6315
23
22
45
3298
2972
6270
Vertrokken
Overleden
Bevolking op 1 Jan. 1935
De bevolking is dus, vermoedelijk buiten aller ver
wachting, in 1934 nog weer toegenomen, n.1. met 30
m. en 34 vr. in totaal met 64 personen.
Buiten de gemeente, doch bchoorende tot de be
volking "van Wieringen, werden geboren, 2 jongens
en 3 meisjes, en zijn overleden 2 m. en 4 vr. Het aan
tal als levenloos aangegeven kinderen bedroeg acht,
Er werden 39 huwelijken gesloten.
Vleeschdistributie.
Op 21 Januari a.s. zal in deze gemeente worden be
gonnen met de distributie van gehakt in blik. Er
ma-g één blik gehakt worden afgegeven telkens wan-
weer 2 bussen blikvleesch zijn gekocht. Het gehakt
zal in de slagerij verkrijgbaar zijn op vertoon van 2
etiketten van rundvleesch in blik. De prijs bedraagt
f 0.35 per blik.
Z IJ P E
Burgerl. Stand van 4 tm. 10 Jan. 1935.
Geboren: Albertus Anthonius, zoon van Wilhelmus
Simon de Wit en van Elisabeth Cornelia Schilder.
Agatha Lieuwkje. dochter van Aldert Molenaar eiï
van Sophie van der Vliet. Dicuwertje, dochter van.
Jacob Eriks en van Neeltje Rademaker. Maria
Taantje, dochter van Johannes Theodorus Petrus
Wever en van Maria Agatha Koopman.
Ondertrouwd: Jacob' Cornelis Zander, oud 25 jr.,
garagehouder, te Wieringerwaard en Geertje Mario
Swarthof. oud 20 jr., alhier.
Getrouwd: Geene.
Overleden: Pieter Appel, oud 39 jr., ongehuwd.
Jannetje Zeeman, oud 6S jr., echtgenoote van Wil-<
lem Langerveld. Engeltje Bood, oud 74 jr., weduwe
van Pieter Ott, eerder van Jan Koordes.
bevat ter kennismaking een
HONIG's BOUILLONBLOKJE
je mijn zegen. Nu ga ik een poos rusten."
Ze stak met een gebiedend gebaar beide handen
naar hem uit. Hij boog zich diep en bracht ze aan
zijn lippen, doch hij kon de tranen in zijn oogen niet
verbergen.
„Wat zal jij een volmaakt minnaar zijn, beste
Wilfred!" lachte ze. „Je hebt de gevoeligheid die on
ze Russischen mannen zoo. vaak ontbreekt. Zie, ik
maak over jo het mystieke teeken van de Tartaren,
het teeken waarmee de vrouw haar man in den
strijd zendt, het teeken, dat ze alleen mag maken
over man of zoon. Het moet je veilig naar Engeland
brengen."
Haar mooie, witte handen, de vingers beladen met
juweelen, die zij niet had willen afleggen, flitsten
door de schaduw op en neer in vreemde cirkels en
lijnen. Het gebaar eindigde met een laatste boog,
met uitgestrekten arm, beslist en resoluut, toen wees
ze naar de deur.
HOOFDSTUK II.
De prins voerde zijn jongen vriend bijna zonder te
spreken de groote trap af. Beiden dachten hetzelfde.
Gedurende generaties was deze gladde, marmeren
oppervlakte gedrukt door de voeten van koninginnen
en prinsessen, koningen en ambassadeurs, de bloem
der wereld-aristocratie. Nu scheen 't geheele paleis
akelig ledig, de trappen zelf waren glibberig van het
stof, bevuild door de sporen van een leger plun
deraars waarmede letterlijk de geheele staf van
personeel was mede gegaan. Ze gingen door een
doolhof van gangen, onverwarmd, niet verlicht, don
ker en geheimzinnig. Er waren kamers vol gebroken
meubelen en porselein, een groote keuken met de
overblijfselen van een zwelgpartij nog onsmakelijk
op de groote tafel verspreid. Eindelijk bereikten ze
een geweldige eiken deur. De prins bleef er voor
staan.
„Jc hebt van hier alleen maar de straat over te
steken en dan ben je bij het gezantschap," zei hij...
„Wilfred," voegde hij er bij in het onregelmatige,
doch gevoelige gezicht van den ander ziende, „Ca-
therine en ik zijn deze laatste jaren heel veel van
je gaan houden. Toch heb ik het gevoel, dat wé te
veel van je vergen nu. Je bent geen landgenoot en
deze moeilijkheden zijn de onze. Jij zult, vrees ik,
je leven tallooze malen moeten wagen voor je Eli
saveta vindt,"
„Wat doet dat er toe?" zei de jonge man luchthar
tig. „Ik geloof, dat u het gevaar overdrijft, mijnheer,
werkelijk. Ik heb een gezanlschapstasch met het
Amerikaansche stempel gezegeld daar zullen ze
toch zeker wel afblijven. En wat dien leeren gordel
betreft, ze zullen mijn kleeren moeten uittrekken
voor ze dien vinden. Ik zal er voor middernacht mee
over de grens zijn en dan zou ik wel eens willen
weten wie me dan nog wat zou kunnen maken."
„Weten je landgenooten wat er in dien gordel en
dien gezantschapslasch zit?" vroeg de prins.
Wilfred Haven kuchte.
„Er is niemand die zich daar om zal bekomme
ren", zei hij, „de oude Hayes, de kanselier is belast
met het toezicht en hij heeft niets met de diploma
tie te maken. De anderen zijn net als ik, of nog jon
ger."
„Maar je moet wel weten, dat als dit uitlekt je
onaangenaamheden zult krijgen met je landgenoo
ten. Het is misbruik maken van je diplomatieke
rechten."
„Wat doet dat er toe tegenover zulk tuig als dit?"
zei de ander minachtend. „Bovendien zal ik. zoodra
we in veiligheid zijn. mijn ontslag indienen, dat was
ik toch al van plan. Ik wil meedoen met den oorlog.
Ik heb meer dan genoeg van de diplomatie."
„Meen je dat?"
„Op mijn woord," was het besliste antwoord.
Ostrelcoffs vervallen gezicht klaarde op.
„Je neemt me een pak van het hart," zei hij. „Het
zou Catherine en mij veel verdriet hebben gedaan
als we moesten denken, dat we ons familiefortuin
ten koste van jou carrière hadden gered."
„Daar behoeft u niet over te tobben," verzekerde
de jonge man. Ik gij voor de rest van den oorlog
onder dienst en daarna word ik bankier."
De prins glimlachte.
„Misschien was het dwaas om ooit iets anders te
veronderstellen." zei hii, „als men denkt aan de
bewonderenswaardige prestaties van je vader. Maar
toch wil ik niet, Wilfred. dat je deze onderneming
te licht telt. Als ie trein bij voorbeeld wordt opge
houden en het uitlekt dat de Ostrekoff juweelen
buiten Rusland zijn, zal het ontzettend moeilijk
voor je worden om over de grens te komen."
Haven glimlachte vol vertrouwen.
„Tk kom er best over," verklaarde hij.
„En zelfs als je daarin slaagt," waarschuwde Os
trekoff, „moet je niet vergeten dat je juweelen bij je
hebt die over de geheele wereld beroemd zijn. Als
ze morgen, als de. bank geplunderd wordt, wat ilC
zeker weet dat gebeuren zal. ontdekken dat de ju
weelen weg zijn zal er een storm opgaan niet al
leen in Rusland, maar in geheel Europa. Iedereen van
eenige beteekenis, die pas het land verlaten heeft,
zal gevolgd en bespionneerd worden."
„U behoeft u geen oogenblik over mij ongerust to
maken," hield Wilfred Haven vol. „De gezantschaps
zegels zullen ons over de grenzen brengen en daar
na is alles even makkelijk."
„Elisaveta'^ adres zit in den brief bij de juweelen,"
zei de' prins. „Ze is een erg slechte schrijfster, helaas,
doch haar laatste brief kwam uit een atelier in Flo
rence. Je zult ook het adres van haar Londensche
bankiers in den brief vinden."
„Er is één ding waar ik me ongerust over maak,"
zei Wilfred Haven, „zal het de zaak voor u en de
prinses niet veel erger maken als ze merken, dat
de juweelen verdwenen zijn?"
De prins ontgrendelde de deur. De druk van zijn
hand deed zijn vertrekkenden bezoeker de tranen in
de oogen springen.
„Niets kan onze positie erger maken." was het
ernstige antwoord. „Ik weet dat onze doodvonnissen
van middag geteekend zijn. Ze zullen ons komen
vermoorden zoodra ze tijd hebben, doch ze zullen
alleen onze lijken vinden. Dat is reeds alles geregeld."
Vijftig meter een zijstraat door langs den reusach-
tigen ronden muur van het Ostrekoff paleis, gevolgd
door een ren over de brecde hoofdstraat en Wilfred
ITaven zou de betrekkelijke veiligheid van het Ge
zantschap en zijn eigen kamers bereikt hebben. Hij
liep snel, zijn handen in zijn jaszakken, zijn hoed
achter op zijn hoofd, zijn oogen overal scherp uit
kijkend naar mogelijk gevaar. Vóór hem was de
hemel rood van den weerschijn van honderden,
branden, de lucht rook naar brandend hout Op be
trekkelijk geringen afstand waren mannen en vrou
wen die hij niet kon zien aan het schreeuwen en
hrullen een voortdurende golf van wanklanken
als het janken van een ontelbaren groep hellehonden.
Hij huiverde. Het plunderen was al bijna een week
aan den gang, doch de verschrikkingen ervan sche
nen eerder toe dan af te nemen.
Wordt vervolgd.
