Arrondisseients-Mbanl:
Phillips Oppenheim
door
te Alkmaar.
Zitting van Maandag 28 Januari.
.Texel.
DE NOODLOTTIGE VONDST.
De 47-jarige Zeeuw Jacob Corn. W., landbouwer
en de 19-jarige Duitsche arbeider Heinrich Z., laatst
genoemde in dienst van den zetboer Jacob W. te
Texel, stonden beiden terecht wegens wederrechte
lijke toeeigening van een stoppelplocg, die zij op
12 Sept aan den openbaren weg hadden gevonden
en verzuimd hadden deze vondst op 't gemeentehuis
te signaleeren.
Een dergelijke handeling noemt het wetboek ver
duistering en de zaak werd er niet minder bedenke
lijk om, toen het bij onderzoek door brigadier de
Bliek ingesteld, bleek, dat bedoelde ploeg op de boer
derij van Jacob was verstopt. De ploeg was op de
twee fietsen naar het erf van den zetboer vervoerd.
Heinrich verstopte de ploeg onder het kaf. De land
bouwer J. C. van Groningen stelde zich voor als
eigenaar van de tweeschaars stoppelploeg. Deze heer
had het instrument, ter waarde van f 25, op den dijk
gezet, tot vervoer naar den reperateur. Deze moeite
kon echter bespaard worden, want den volgenden
morgen was de ploeg spoorloos verdwenen. Hij zette
nog 'n advertentie in de Texelsche. Courant, maar
zonder succes. Jaap W. had „toevallig" deze oproep
van den eigenaar niet gelezen.
De heer W., die reeds in 1932 werd veroordeeld tot
6 maanden ter zake verduistering van aardappelen,
rookte natuurlijk hier de leelijkste pijp, als autor in
tellectualis werd hij veroordeeld tot 1 maand brom
men.
Heinrich kwam er goedkooper af, hij liep alleen
er in voor f 20 boete of 10 dagen.
Helder.
STIEFPAPA WAS EVEN KINDERACHTIG.
Volgens meneer de officier had de 39-jarige los
werkman Jacob H. te Helder op 22 September de 13-
jarige Aafje Kramer een slag gegeven. Volgens ver
dachte had het meisje zijn plccgzoontje uitgescholden
voor schele! Maar Aafje beweerde dat die schele
jongeling van 10 jaar een 4-jarig meisje aan de ha
ren trok, waartegen Aafje vermeende te moeten op
komen. Het épitheton „schele" had zij niet gebruikt.
De onoordeelkundige stiefvader werd veroordeeld
tot f 15 boete of 10 dagen.
Wi c r i n go n.
ONBETROUWBARE STEUNTREKKER.
De heer Pieter T., arbeider te Wieringen, fungeer
de als candidaat-steuntrekker der gemeente en had
op de hem gestelde vragen schriftelijk geantwoord,
dat hij geen enkele inkomsten had genoten en deze
verklaring met zijn handteekening plechtig bekrach
tigd. Het bleek echter later helaas, dat hij het met
de waarheid niet al te nauw had genomen en hij
wel degelijk nog van f 60 verdiensten had geprofi
teerd. De niet verschenen Piet werd alzoo de piel en
daar men in dergelijke bedriegerij geen aardigheidje
ziet, werd hij veroordeeld tot 1 maand gev.
S c h o o rl
EEN MOOIE BETREKKING.
Mej. Neeltje B., huisvrouw van een heer met on-
verstaanbaren naam, had op 16 Oct. op den rijksweg
onder Schoorl den rijksveldwachter Leegwater uit
Warmenhuizen gevraagd of hij niet wijs was. De
rijksveldwachter had deze ruw gebekte vrouw nog
wel gewezen op het nut van rechtsrijden. Eisch en
vonnis f20 boete of 10 dagen.
Winkel.
EEN ZORGZAAM HEERSCHAP.
De 32-jarige lange landbouwer Pieter P., vroeger te
Winkel, thans te Haarlemmermeer, had op 6 Juni
3933 te Winkel, zijn eveneens 32-jarige echtgenoote,
Petronella Harthöorn. met wie hij niet harmonieerde
en hun twee jeugdige kinderen, Jacob en Leentje
in den steek en aan hun lot overgelaten. Voorts had
hij geen enkele maatregel tot verzorging van dit
gezin getroffen. Moeder moest bij het armbestuur
haar toevlucht zoeken. De zorgzame papa beweerde
iemand opdracht te hebben gegeven, een partij te
veld staande hollen te rooien en de opbrengst aan
de vrouw tot levensonderhoud ter hand te stellen.
Voorts zou hij geheel gehandeld hebben op advies
yan den burgemeester.
De gemeentesecretaris de heer de Ridder wist
niets van die afspraak. De burgemeester is sinds
dien met pensioen afgetreden en ziekelijk. Een feit
was echter dat de bedoelde hollen in den grond za
ten en eerst het volgend jaar leverbaar waren. De
desbetreffende stukken gaf de secretaris aan den of
ficier c.s. ter inzage. Van de verkoop der bloembol
len had het armbestuur f 40 overgehouden.
Besloten werd wegens het ingewikkelde der zaak,
deze naar den Rechter Commissaris terug te wijzen.
Uitgeest.
ONAANGENAME VISITE.
De ambtenaar der Dir. belastingen en assistent D.
Stelptra te Uitgeest, die op 19 September namens de
administratie bezig was beslag te leggen op de be
zittingen van den 26-jarigen heer Rens D., werd
door dezen heer gekwalificeerd als een kinderach-
tigen lummel, voor welke beleediging hij thans te
recht stond. Volgens opgaaf van verdachte, wilde
de commies z'n motorjekker in beslag nemen en
had hij gezegd: Als je dat doet, ben je 'n kinder-
achtigen lummel!
Waar rijksveldwachter D. Tilstra de verklaring
van den assistent bevestigde, verloor de verdachte
allen grond onder de voeten en werd hij veroordeeld
tot f 15 boete of 10 dagen.
Wieringen.
ONNETTE TAAL VOOR ZOO'N DEFTIG HF.ER.
Een heer. getooid met den sierlijken naam Willem
Hendrik Friso Karei K. te Den Oever op Wieringen,
had op 20 Oct. mej. Wina Klink, 'n dienstmeisje, ten
zeerste beleedigd in termen, niet voor openbaarheid
geschikt Het. was een insinuatie van min gehalte.
Vonnis f10 boete of 5 dagen.
Aarts woud.
ADELLTJK FAMILIECONFLICT.
De niet-aanwezige heer Jan B. had op verschillen
de datums in 1934 zijn broeder Jantinus Baron te
Aartswoud, ten zeerste beleedigd, door hem eenlgo
brieven te schrijven, waarin broer Jantinus Baron
ten zeerste werd beleedigd. Dat was dan ook, gelet
op den voorgelezen inhoud, geen wonder. Het was
meer dan verschrikkelijk en grootendeels voor pu
blicatie ongeschikt. De litteraire heer Jan B. werd
veroordeeld tot 5 gulden of 2 dagen. Feitelijk wel
wat min voor de talenten die hij als familiecriticus
had ontwikkeld.
Casticum.
JACHTOPZIENER AFGERANSELD
De 24-jarige arbeider Gerrit B. te Castricum, die
zich in den nacht van 18 op 19 October in de Cas-
tricummer duinen onledig hield met een carbidlan-
taarn en 'n hond, konijnen op te sporen, had bij het
bemerken van den jachtopziener Zoontjes de beenen
genomen en vervolgens dien jachtopziener, toen hij
gevaar liep bij de kladden gepakt te worden, met
een stok op het hoofd geslagen. Gerrit beweerde
thans in zijn schrik den stok als afweermiddel te
hebben gebezigd. Dit „afweermiddel" gaf hem ook
thans niet en werd Gerrit veroordeeld tot 2 maanden
gev.
Enkhuizen.
NIEMAND PRESENT.
De heer Titto M. had te Enkhuizen zijn stadge
noot W. J. Vlaar 'n vuistslag toegediend. Verdachte
was niet verschenen en evenmin zijn slachtoffer.
Eisch en vonnis f15 boete of 10 dagen.
Den Helder.
KLEIN GELD ACHTEROVER GEDRUKT.
De niet ter zitting verschenen Joh. Maria Ch., had
zich in de bekende inrichting van Pieter K. te Den
Helaer schuldig gemaakt aan wiefslal ten nadcele
van haar tijdelijken galant van f8, voor welk feit
de al te beminnelijke dame werd veroordeeld tot 1
maand gev.
Mademoiselle kwam nog aandrentelen, maar he
laas te laat. De kogel was al door de kerk.
Alkmaar.
KNOKPARTIJ ONDER VEEKOOPERS.
De heer Jan Sch., koopman en veehouder te Graft,
kretg op 27 October te Alkmaar op de markt met
zekeren heer J. Velthuis ruzie over een partij een
den, waarbij dikke woorden werden gebezigd eri
met gevolg dat de 64-jarige Jan Velthuis voornoemd,
uit Oudorp. eenige klappen ontving.De heeren waren
het ter zitting nog lang niet eens, maar de getuige
Buishand verklaarde in het nadeel van den ver
dachte en werd deze veroordeeld tot f 15 boete of 10
dagen.
Alkmaar.
EEN DRIFTIG HEERSCHAP.
De loodgieter Douwe H., wononde te Alkmaar, had
oo 'n dag in Oct. zekeren heer J. Wupprecht met
\\'ien hij een kwestie kreeg betreffende vacant.ieze-
gels, beet gepakt, tegen een muur geslingerd en ge
stompt. voor welke feiten hii heden terecht stond.
Douwe beweerde thans door Wnnnrecht te zijn aan
gevallen. Dit werd door den 19-iarigon loodgieter
Wupnrecht echter ontkend. Hij was hang voor Dou
we. Hij had nog een blauw oog als souvenir van de
onimoeting overgehouden. Waar het bewijs echter
niet was to leveren, volgde vrijspraak, tot voldoening
van verdachte.
Anna Paulowna.
IN HET DIJBEEN EN IN 7TJN RIJWIELBAND
GESTOKEN.
De niet verschenen heer Gerrit K. te Anna Pau
lowna schijnt 'n gevaarlijk ventje te zijn, althans
werd hem ten laste gelegd dat hij op 23 October
den getuige J. de Graaf aldaar een steek in zijn dij
been en daarna in zijn rijwielband had gegeven. De
man scheen niet geheel drankvrii te ziin en werd
bons omdat eenige jongens hem toeriepen: Gerrit, ze
hebben ie pet gevonden! Het wapen was een pen-
nemes! Vonnis 1 maand gev.
Alkmaar.
VOOR ROOIE PET GESPEELD.
De melkslijter Gerrit de J. te Alkmaar, stond te
recht on grond van het gevaarlijke hut, dat. hij op
20 October zekere juffrouw Johanna Kopjes, huis
vrouw van den heer Van Santen, had toegevoegd:
Goor secreet, betaal je schuld, waarover deze dame.
die slechts 1 kwartje voor melkfleschjes schuld had,
zich terecht beleedigd gevoelde en een klacht in
diende. Eisch f 15 boete of 10 dagen. Volgde een ellen
lange voorgelezen verdediging van den melkboer en
veroordeeling tot f7 boete of 7 dègen.
Den Helder.
EEN STRAFBARE KIPPENHOUDER.
De 25-jarige groentenventer Adriaan C. L. te Den
Helder, wilde zich op 18 October de weelde permit-
teeren 'n 25-tal kippen weg te nemen en had bereids
een dergelijke collectie uitgezocht, het eigendom
van den heer F. Huizing, doch werd door den kor
poraal van de militaire politie, P. Lak, die hem reeds
te voren in de gaten had en wantrouwde, zoo goed
als op hceterdaad in het hoenderpark van Huizing
bfetrapt. Men vond een kist, waarin een aantal kip
pen in een zak. Het was zijn plan deze kist met
inhoud op de fiets te vervoeren. Ziin hartewensch
was nu. voorwaardelijk veroordeeld te worden. Hij
had reeds een bezoek aan den heer Wiggers ge
bracht. De Officier voelde echter niet veel voor re-
classeering. maar wilde zich in principe niet ver
zetten en verzocht aanhouding tot 25 Ma^rt. Con
form besloten.
Noordscharwoude.
RIJKSVELDWACHTER CONTRA ZUURKOOL
FABRIKANT.
De heer Hendrik V., fabrikant te Noordscharwou
de, die op 17 October door den rijksveldwachter-br.-
tit. Simon Rood werd betrapt op overtreding van de
Arbeidswet, had beleedigd in verband met deze over
treding en stond thans te dier zake terecht.Door den
heer V. werd de bedoelde beleediging ontkend, doch
de heer Rood bleef pertinent bij zijn proces-verba al
volharden. Het geheele optreden van den heer V.
was volgens verbalisant beleedigend.
De Officier koos krachtig de partij van den rijks
veldwachter en requireerde f 40 boete of 20 dagen.
Vonnis strekte eveneens tot veroordeeling conform
eisch.
De politierechter overwoog o.m. dat een fabrikant
vooral het goede voorbeeld van gezngseerbiedigiug
moet geven.
St. Maartensbrug. (Zijpe).
NOG EENS 'N STEUNTREKKER DIE NIET
O-KEE WAS.
De 32-jarige werklooze arbeider Jan Willem de J.,
uit St. Maartensbrug, had in zijn opgave op 10 Nov.
voor de steunregeling eenige verdiensten verzwegen
en het officieele document alzoo valschelijk als cor
rect ingevuld, met zijn naam onderteekend. Desniet
tegenstaande is hij nog niet uitgesloten. Gerequi-
weerd werd 1 maand gev. Uitspraak f 15 boete of 15
ciagen en 1 maand gev. voorw. met 3 proefjaren.
Alkmaar.
EEN FANTASTISCHE BEDRIEGER.
De 32-jarige reiziger Corn. Hubrecht Gr., wonende
te Goes, thans in de „Lik", compareerde als opiichfer
in zagformaat, door zekeren heer F. Groot cn echt
genoote, te Allernaar, door allerlei mooie praatjes te
bewegen tot afgifte van f8.50 en een paar nieuwe
sokken. Aanvankelijk had hij reeds van Groot een
gulden en de sokken los gepeuterd, doch later geluk
te bet hem nog voor f7.50 af te zetten.
Zoo fantaseerde hij, dat hij heel van Midde'hurg
naar Alkmaar was komen loopen, dat hij zoo'n hon
ger had en zijn gezin in de grootste ellende ver>
keerde. Winst 1 gulden en 1 paar sokken. Late:?
kwam hij vertellen, dat hij 'n prachtige betrekking
bij een stofzuigerfabriek had gekregen. Deze smoes
bracht hem f7.50 op. Het bleek thans dat deze sclm-
vuit op een reuze-strafblad kon boogen.
Hii leefde letterlijk van oplichtingen, den laatsten
tijd!
Eisch 6 maanden gev.
Mr .Verdoorn pleitte clementie.
Uitspraak conform eisch.
OUDE VONDST.
Spelende kinderen vinden een collectie
14de eeuwsche gouden munten.
Rome. Uit Perugia wordt gemeld, dat eenige
kinderen, die in de nabijheid van de stad speelden,
en een kuil hadden gegraven, daarbij een 30-tal
gouden munten hebben gevonden. Doordat de geld
stukken met een korst aarde waren bedekt, kwamen
de kinderen niet op de gedachte dat het gouden
munten waren en terwijl zij er verder mee bleven
spelen, ontdekte een geestelijke, welke zich eenigen
tijd met hen onderhield, dat het hier een vondst
van wellicht vrij groote heteekenis betrof. Bij nader
onderzoek is gebleken, dat het 14de eeuwsche gou
den geldstukken waren, afkomstig uit Rome, Flo
rence. Venetië, Genua, Siena, Avignon, Bohemen en
Hongarije.
OKLAHOMA VOERT DOODSTRAF IN VOOR
„KIDNAPPING".
New York. Uit Üklahoma-City wordt gemeld,
dat de wetgevende vergadering van dezen staat al
daar een wet heeft aangenomen waarin de straf op
het misdrijf van ontvoering wordt bepaald op mi
nimaal 10 jaar gevangenisstraf en maximaal de
doodstraf. De Senaat moet thans nog zijn goedkeu
ring hieraan hechten.
HISTORISCHE KATHEDRAAL TE MILWA.UKEE
DOOR BRAND VERNIELD.
Milwaukee. Door tot nog toe onbekende oorzaak
brak gisteren in de St. Johns kathedraal te Milwau
kee een brand uit, die snel om zich heen greep. De
beroemde kathedraal, die sedert 1853 zetel van den
aartsbisschop is, werd geheel door de vlammen ver
nield. Prachtige gebrandschilderde ramen, schilde
rijen en kunstschatten werden een prooi der vlam
men. Alleen de architectonisch zeer mooie klokken
toren bleef gespaard. De materieele schade wordt
op verscheidene honderd duizenden dollars geschat.
VOOR ANDERHALF MILLIOEN DOLLAR WAAR
DEPAPIEREN VERLOREN.
New York. De bank van Manhattam deelt mede,
dat een harer kassiers gisterochtend zijn actetasch
met regeeringsleeningen ter waarde van 1.456.000 dol
lar verloren heeft. Het verlies van de actetasch is
des te onbegrijpelijker, aangezien de bode gedurende
zijn geheelen tocht door twee gewapende personen
begeleid werd. De politie en ook de belanghebbende
verzekeringsmaatschappijen zijn ijverig bezig met het
onderzoek nar deze geheimzinnige aangelegenheid.
pEK0tf)üWEEltN
14.
„Als dat mogelijk is," zei hij zonder eenig enthou
siasme. „Maar het zal niet makkelijk gaan. Ik zal
morgen een kaart koopen en dan kan ik nazien
langs welken weg ik het beste kan reizen."
„Uw gezant hier zal het best kunnen raden", zei
ze.
„Laten we niet:meer over mijn zending hier spre
ken," zei hij opeens bruusk. „Ik heb u gezegd, dat
het, mijn plicht i$ om zoo gauw mogelijk naar Lon
den of Parijs do(jr te reizen. Ik zal morgenochtend
nagaan wanneer tik hier weg kan en of het moge
lijk is om u mee te nemen, als het mogelijk is zal ik
het doen, doch onder één voorwaarde."
„Voorwaarde?"herhaalde ze met opgetrokken
wenkbrauwen.
Hij knikte beslist.
„Die voorwaardb is dat u me niet meer naar mijn
zending vraagt. Wat die moge zijn en welke papie
ren of documenten zich in mijn tasch bevinden, ze
zijn van geheimen aard en ik wil er liever niet over
spreken."
Ze hield een geeuw in.
„Ik ga er natuurlijk op in", gaf ze onverschillig toe.
„Als ik nieuwsgierig ben geweest is dat uw eigen
schuld. Iemand moest niet rondwandelen met een
tasch aan zijn pols vastgemaakt."
„Dat is niets bijzonders," zei hij. „In New York
hebben alle bankloopers hun geldtasschen met een
ketting aan hun arm vastgemaakt."
Ze zwegen weer. Hij dacht er over om haar goeden-
nacht te zeggen. Zijn vertrouwen was er door dat
halve verhaal van haar niet grooter op geworden.
Hij was bovendien moe en de oververhitte lucht
maakte hem slaperig. Hij wilde haar zoo graag ver
trouwen. Misschien was haar nieuwsgierigheid in
zijn zending heel natuurlijk. Hij ging zijn geheele
kennismaking met haar nog eens na. Het was to
taal onmogelijk dat ze iets kon afweten van den
inhoud van de tasch en toch haar komst in het
hotel haar belangstelling in zijn doen en laten
haar plannen! Was het mogelijk dat ze hom
volgde? Zijn gedachten werden plotseling afgebro
ken. Hij had haar onbewust niet alleen bewonderend
opgenomen, hij zag haar ook op een andere manier
en plotseling zag hij haar schrikken, toen ze iemand
herkende die juist te voorschijn kwam uit de menig
te mcnschen, die pratende en koffie drinkende in de
hall bij elkaar stonden. Ze omklemde krampachtig
den zakdoek in haar hand en kromp ineen in haar
stoel..
,Wie komt daar aan?" vroeg Haven.
,Een kennis dien ik liever niet hier zou hebben
ontmoet," antwoordde ze.
Een oudachtig man in een prachtige uniform met
een lange rij ordelinten op zijn borst, bleef voor hen
staan, sloeg zijn hielen tegen elkaar en boog. Hij
bracht haar vingers naar zijn lippen.
„Welkom weer in onze stad, Anna Kastellane," zei
hij.
„Ik ben blij, dat ik weer hier ben," antwoordde ze
luchtig. „Het is overal elders zoo akelig. Hier in
Warschau schijnt iedereen vroolijk te zijn."
„Mademoiselle" zei hij het is hier als een stad uit
een droom. De tragedie die daar over de grenzen
heeft plaats gevonden kan wel onze redding zijn."
„Vertel me uw nieuws," verzocht ze.
Hij schudde het hoofd.
„We houden dag en nacht krijgsraad, maar het
heeft er nooit zoo om gespannen als nu. Wilt u
zoo goed zijn me aan uw metgezel voor te stellen?"
Anna Kastellane gehoorzaamde, doch met klaar-
blijkelijken tegenzin.
„Mr. Wilfred Haven, het laatst van het Ameri-
kaansche gezantschap in Petrograd," zei zo. „Gene
raal Grotziwill van het Poolsche leger."
Haven stond op en drukte de hand van den gene
raal. Het was een knappe man, eenigszins gezet,
doch met een goede houding en doordringende brui
ne oogen.
„Ik heb een uur geleden mijn aide-de-camp gezon
den om u te zoeken, mr. Haven", zei hij. „Ik ben
commandant van de tweede divisie waarvan de ca
vallerie nu langs de grenzen patrouilleert."
„Ik heb uw aide-de-camp niet gezien," antwoord
de Haven, niet overdreven beleefd. „Wat had hij
met mij te maken?"
De manieren van den generaal werden iets stij
ver. Hij richtte zich op en hij was ongetwijfeld een
indrukwekkend man zooals hij daar roerloos bleef
staan, bijna even lang als Haven zelf.
„Ik zou eerder kunnen vragen, wat u hier in onze
hoofdstad te maken heeft", zei hij koel. „De reden dat
ik u heb laten zoeken en dat ik kennis met u heb
willen maken is, dat een compagnie van mijn ca
vallerie u en uw bedienden heeft bevrijd van een
bende vrijbuiters als die Russische revolutionnairen
schijnen te zijn geworden, die u tot over de grens heb
ben durven volgen."
Haven dacht even aan Patinsky, die hij in de ge
heime kamer van het jachthuis" had achtergelaten
met de koorden snijdend in zijn lichaam en even
schrok hij.
„Uw informatie is volkomen juist, generaal," gaf
hij toe. „Tot mijn groote opluchting en dankbaar
heid heeft uw cavallerie de Russen teruggedreven
en kreeg ik gelegenheid om mijn reis voort te zetten."
De generaal streek langs zijn baard.
„Het verwondert me zeer dat ik geen rapport over
de zaak heb ontvangen van kolonel Patinsky, die
aan het hoofd van de companie stond."
„Er is niet ernstig gevochten," zei Haven. „De re
volutionnairen was het alleen om buit te doen en ze
deden geen pogingen om zich tegen uw manschap
pen te verzetten."
„Daar deden ze wijs aan", zei de generaal voldaan.
„Dus Warschau was het doel van uw bestemming,
mr. Haven?"
„Mijn onmiddellijk doel", verbeterde deze. „Mijn
einddoel is Parijs of Londen. Misschien zoudt u me
raad willen geven hoe ik verder kan reizen. We
schijnen hier vrijwel ingesloten te zijn."
„U zult beter doen, met een poosje in Polen te blij
ven", zei de generaal. „Ik vrees eerlijk gezegd, dat
dat zePs noodig zal zijn. Wij concentreeren troepen
op al onze grenzen. De Russische revolutie die ge
heel tegen den Poolschen geest ingaat, heeft de ge
heele situatie gewijzigd."
„Ik ben blij dat te hooren," antwoordde Haven
warm. „Toch vrees ik dat ik me nergens moet op
houden. Ik heb papieren bij me, die ik of in Parijs
of in Londen moet afleveren en zoo spoedig moge
lijk."
De oogen van den generaal bleven op de tasch rus
ten. Hij nam hem scherp door zijn monocle op.
„Ik zal u morgenochtend in de kazerne ontvangen,
mr. Haven," zei hij, „en ik zal aan de Stafautoritei
ten vragen of er kans is, dat zij nu behulpzaam zijn
met uw vertrek uit het land. Mijn meening is, dat u
er zich op zult moeten voorbereiden om een korten
tijd bij ons te blijven... U kunt me dus geen nieuws
mededeelen omtrent mijn troepen, mr. Haven?"
„Ik heb hen in het jachthuis van prins Ostrekoff
achter gelaten", zei Haven. „Ik vermoed dat de tele
foon- en telegraaflijnen in alle richtingen vernietigd
zijn."
„Toch vind ik die volkomen stilzwijgendheid 't
jachthuis ligt. op slechts twee uur afstand van een
versterkte stad af eenigszins verwonderlijk," peins
de de generaal. „U zult dus niet vergeten, mr. Ha
ven om me in de kazerne te komen bezoeken voor
u een poging doet om uw reis voort te zetten." zei hij
veelbeteekenend.
„U is wel vriendelijk", zei Haven.
„Het is niet direct een kwestie van vriendelijk
heid", was het kalme antwoord. „Warschau verkeert
in een zeer verwarden toestand, zooals trouwens het
heele land, onze plannen, welke die ook zijn mogen,
eischen geheimhouding. We zijn genoodzaakt een
oog te houden op onze doortrekkende bezoekers, zelfs
al behooren ze tot een natie die we zoo respecteeren
als de uwe."
De generaal salueerde. Haven stond op. Anna Kas
tellane boog. De kleine ceremonie was afgeloopcn.
Haven keek de vertrekkende gedaante met gefronst
voorhoofd na.
„Wel verdraaid, wat beteekent dat allemaal?"
mompelde hij.
Ze beduidde hem om weer te gaan zitten.
„U is voor een diplomaat nogal erg onbegrijpelijk,"
zei ze. „Laat ik u eens helpen. Ik zal als een soort
tusschenpersoon optreden. Ten eerste maakte de ge
neraal zich ongerust over kolonel Patinsky en zijn
troep, waar hij geen bericht van heeft ontvangen.
U weet het beste, of daar reden voor is."
„Dat zal waar zijn," zei Haven zachtjes.
Wordt vervolgd.
