Midden-Europa
Op theebezoek in Marokko.
fit het rariteitenkabinet
van de natuur.
Het huisje voor het vogelpaar
De thee speelt een heel voorname rol
in het leven van de Marokkanen. Zij neemt
haast dezelfde plaats in als de koffie bij
hun stamgenoten in Egypte en in Arabië.
Zelfs de armste Marokkanen drinken twee
maal per dag een kopje thee, en in de
huizen van de deftige Marokkanen staat
de thee voortdurend klaar, zodat men er
ten alle tijde een kopje thee kan krijgen,
's Winters drinkt men de thee om lekker
warm te worden en 's zomers is de thee
goed om de dorst op de vlucht te jagen.
Eigenlijk drinkt men
de thee uit gewoonte,
en soms wordt er een
verdovend middel in
gedaan, zodat de men
sen na het kopje thee
indutten. Iedere gast
krijgt thee aangeboden,
die altijd op een heel
bepaalde manier gezet
wordt en ook op een
heel bepaalde manier
geschonken wordt. Al
leen het personeel dat
precies weet hoe met
de thee om te gaan,
mag er zich mee be
moeien, want alles
moet keurig en volgens de regelen der
kunst in orde zijn. Wanneer er zich een
„Fegih", d.w.z. een blanke of een ontwik
keld mens in het gezelschap bevindt, wordt
hem gevraagd om de thee te zetten, want
hij wordt beschouwd als iemand die „rein"
is. Eerst krijgt hij een kom met water om
de handen te wassen. Dan krijgt hij een
zilveren of bronzen blad voor zich, waar
op het thee-gerei staat: de theepot, de gla
zen, suiker en een vat met „parfum". Dat
alles is met een doek toegedekt, dat er
dan plechtig afgehaald wordt. Er is een
knecht of een dienstmeisje, die voor het
kokende water moet zorgen. De hele toe
bereiding vindt dan onder de gespannen
blikken der aanwezigen plaats.
Eerst wordt de theepot omgespoeld, dan
wordt er een bepaalde hoeveelheid thee in
gedaan. Vervolgens wordt er een klein
weinigje kokend water over gegoten en de
theepot met inhoud hevig geschud! Dit
dient om het stof weg te nemen en de bit
terheid te verminderen. Nu wordt het wa
ter er weer uitgedaan; de suiker weer
een precies bepaalde hoeveelheid ver
dwijnt in de pot. Meestal zijn het suiker
stangen, die met een sierlijk hamertje in
stukken worden geslagen. Na de suiker
wordt het voor de thee bestemde kokende
water in de pot gedaan, en het schuim en
de theeblaadjes worden met een zilveren
zeef verwijderd.
Voor ons zou de thee nu klaar zijn. Maar
in Marokko komt nu de hoofdzaak nog,
namelijk het „parfumeren". Eerst gaat men
nog beraadslagen wat er in gedaan moet
worden. Dat hangt gedeeltelijk van het
jaargetijde af. In elk jaargetijde namelijk
zijn er bepaalde „parfums" te krijgen, die
afkomstig zijn van planten, en die dan in
de thee gedaan worden. In elk voornaam
huis zijn er een groot aantal aanwezig,
waaruit naar believen gekozen kan wor
den. Er is altijd pepermunt, maar rozen,
viooltjes en oranjebloesem zijn er maar ge
durende bepaalde jaargetijden.
De „Fegih" of wie er anders voor de thee
gezorgd heeft, proeft nu, nadat het vocht
in de theepot ook de parfums opgeslokt
heeft, de drank, en doet er zonodig nog
wat bij.
Tijdens de toebereidselen praten de aan
wezigen met elkaar, maar ondertussen kij
ken ze degecn, die de thee bereidt, duchtig
op de vingers! En zij beoordelen hem naar
de manier waarop hij te werk gaat.
De Marokkanen hebben, evenals de Ara
bieren, heel fijne, lange en slanke handen,
en hun bewegingen zijn gracieus. Voor ons,
Europeanen, is het een genot om te zien
hoe makkelijk en precies al deze toebereid
selen gedaan worden,
vooral het inschenken vereist een gro
te handigheid. In een fijne straal loopt de
hete, geurige thee uit de pot in de glazen,
zodat er makkelijker schuim op komt. Heï
is een ware kunst, om' zonder morsen te
kunnen schenken! Een knecht reikt de
glazen aan de in een kring zittende gas
ten, en allen krijgen hun thee volgens
hun rang en stand. Ze drinken hun thee
heel luid. Wij zouden het slurpen noemen,
en voor ons, Hollanders, is dit zeer onbe
schaafd. Maar de Marokkanen zien daar,
niets in, evenmin als trouwens de mensen
uit veel Europese landen doen. Het „staat
netjes" om de thee en degeen, die de thee
gemaakt heeft, goedkeurend te prijzen en
minstens drie glazen te drinken. Minder
te drinken zou beledigend voor degeen zijn
die de thee gezet heeft, want dat zou bete
kenen dat de thee niet goed was. Daarente
gen is het héél „netjes" om meer te drin
ken, en gewoonlijk wordt de pot nog eens
gevuld.
DE NATUURLIJKE EIERKLOPPER.
Een eierklopper kun je best gebruiken,
wanneer je er eens een dag op uittrekt, of
als je gaat kamperen en die tijd komt
gelukkig gauw weer! Wie heeft er geen
zin in een roerei of een ommelet op zijn
boterham, na heerlijk buiten gespeeld te
hebben? O zo! Dus nu beginnen wij maar
gauw aan onze eierklopper.
Zo'n eierklopper is een nogal ingewik
keld voorwerp, hoe eenvoudig hij er ook
EEN VEILIGHEIDSKNOOP.
Typische
rotsen in
Zwerfblokken
u;t de IJstijd
door
V. AARTSZ.
EEN WAS-KNIJPERMANDJE.
Vroeger gebruikte moeder de zak van
haar schort om de knijpers in te doen,
wanneer ze de was ophing. Maar dan za
ten er, behalve die knijpers, 'nog een hele
boel andere dingen in, die ze er dan bij
ongeluk óók uithaalde. En dat hield dan
Wanneer je zulke rotsgevaarten ziet, die
zo machtig tegen de lucht afsteken, en
waarvan de steen-massa's op elkaar lijken
te zijn gestapeld, dan heb je zo'n zin om je
fantasie vrij spel te laten en je te verbeel
den dat die stenen werkelijk op elkaar ge
stapeld zijn, door reuzen, die leefden toen
er nog weinig of misschien helemaal nog
geen mensen op aarde woonden.
Natuurlijk is het niet zo; jammer ge
noeg. Maar hóe zijn die eigenaardige vor
men dan ontstaan?
Vroeger dacht men dat de bergen en da
len ontstaan waren door de geweldige
krachten uit het binnenste der aarde.
Maar nu zijn de moderne aardrijkskundi
gen het er over eens dat het juist anders
om het geval is: dus niet door een gewel
dige druk van binnen naar. buiten, maar
an buiten naar binnen! Dat klinkt raad
selachtig, vinden jullie ook niet? Alle he
mellichamen zijn onderhevig aan, of laat
ik liever zeggen hebben te lijden van een
vernielende kracht. De aarde verschrom
pelde. Daardoor moesten de stenen mas
sa's haar wel volgen. Zelfs de hardste ge
steenten bogen en kromden zich, en zo
kwamen hele landstreken in beweging. De
in beweging gebrachte massa's schoven te
gen elkaar, de ene steenmassa „klom" bij
wijze van spreken op de andere, er ontston
den bulten en plooien, er ontstonden ber
gen! Er kwamen lava-stromen uit het bin
nenste der aarde, en deze vulden de sple
ten.
In de bergen ligt de oorsprong der rivie
ren en zeeen, die ééns hun loop zouden
nemen door het lage land. Het water stort
te van de rotsen naar beneden, vormde
zeëon en watervallen en begon de strijd
met het steen. Wanneer het water tegen
het steen strijdt, dan heeft het nog altijd
do vorst als bondgenoot. Nevel omhult de
bergtoppen, in mïllioenen straaltjes stroomt
het. water. Dan komt de vorst. Het water
bevriest. Iedere droppel heeft recht op
plaats, en zo begint de eeuwen-oude 'strijd
De druppels vechten om hun bestaan te
gen het steen, verbrokkelen hem. Zo ont
stonden en ontstaan nóg de rots vormen,
na duizende jaren van onvermoeide arbeid
der natuur.
Als je over de kam van het Reuzenge
bergte gewandeld had, zou je de eigenaar
dig gevormde rotsen niet vergeten heb
ben, die je daar tegen kwam. Daar heb je
de zonderling gevormde Paardenkopberg,
en de „Saustein" (Sau-Zwijn), waarvan je
hier een plaatje kunt zien. Dan de twaalf
en een halve meter hoge Mittagstein (Mid-
dagberg) op de Zilverkam boven de „Groszc
Teich" (Grote vijver), de machtige granie
ten Rübezahl-kanzel (Repelsteeltjeskan
sel) achter de oude Schneegrube (Sneeuw-
groeve), de Meisjesberg boven de Peter-
De stenen Agne in het Lattengebergte.
Daar is een bekende voetbalclub, die het
geheim van zijn nippel-knoop haast heilig
houdt. In de loop der tijd is het toch be
kend geworden hóe deze eigenaardige
knoop in elkaar zit, en dit keerjzal ik jul
lie hier maar eens bezig mee houden!
Natuurlijk kan je bij andere ballen de
nippel op die manier afbinden, evenals bij
andere voorwerpen.
Maak een lus en dan nóg een lus, die
direct volgt op de eerste, zie maar naar
figuur 1. Haal nu het eind van het bandje
door de eerste lus, en trek dan hard, wan
neer je de lussen over de nippel heen ge
daan hebt.
moge uitzien. En toch kun je hem in de
natuur haast helemaal klaar vinden; de
zaak is alleen: goed uitkijken! De takken
van de grove den bijvoorbeeld, geven vaak
mooie eierkloppers. Aan die takken zitten
dan kleine twijgjes, die allemaal bijna van
één punt uitgaan; kijk maar naar het
plaatje, dan begrijp je wel wat ik bedoel.
Als je hem nu een beetje verandert, aller
lei onnodige stukjes wegsnijdt, en de
twijgjes, die te lang zijn, kortwiekt. Ten
slotte heb je dan een pracht van een eier
klopper waar zelfs je moeder jaloers op zal
zijn...!
„Zes gulden voor een opgezette papa
gaai?!! Nu, ik moet U zeggen, dat vind ik'
onbehoorlijk duur!?"
„Vindt U? Maar rekent U dan toch eens
wat U niet aan voer bespaart...!"
interessant er uit ziet. Het is de berg bij
Wernigerode, die doorboord is, zoals jullie
op het plaatje kunt zien. De zonderling
gevormde steenmassa's hebben een lange
reis achter de rug. Ze komen namelijk he
lemaal uit Scandinavië, en zij zijn in de
ijstijd met de gletschers naar midden-
Europa gekomen, tot de Karpathen toe. De
steenblokken werden „neergelegd" in de
laagvlakte, waar zij bleven liggen als
„zwerfstenen". Duizenden dezer zwerfste
nen zijn helaas als bouwstenen gebruikt.
De „Saustein" in het Reuzengebergte.
baude (Baude is een hooggelegen, alleen
staand huis in dit gebergte). Ook in het
vóórgebergte ziet men interessante rotspar
tijen: de Biebersteine ten Westen van de
Warmbrunns, de Friesensteine bij Schmie-
deberg, drie rotsen, die een prachtig uit
zicht geven op het landschap rondom.
Verder is er in de Harz een rots, die heel
De doorboorde steen bij Wernigerode.
erg op, zodat ze niet op tijd klaar kon zijn.
Nu kunnen jullie haar eens verrassen!
Op zolder ligt vast en zeker nog wel een
oud mandje. Jullie moeten er zélf een
hengseltje van ijzer aan maken. In het
midden buig je het ijzer nu zó, dat er een
knik ontstaat. Kijk maar weer naar het
plaatje. Je hebt het hengseltje zo beves
tigd, dat het tenminste aan één kant los
gemaakt kan worden, want hóe kan het
mandje anders aan de lijn komen te han
gen? Zo heb je dus een „lijnmandje" ge
maakt, waar je moeder of voor wie je het
dan ook gemaakt hebt, erg blij mee zal
zijn!
