De B
rabantsche Brief
van Dré.
INGEZONDEN
/TUKKEN
OMGEVING
Ulvenhout, 9 April 1935.
Menier,
Wij noemden 'm op ons
durp: „de alikriek". En as
ge me op-den-man-af vra
gen zou hoe zijnen wezen
lijken naam was, ik ben
't glad vergeten.
Hij had 'n scheef schou-
werke en op 't eerste ge
zicht molcte-n-ie den in
druk, of ie, kort na z'n ge
boorte, klem gezeten had in
'n tafcllaai of zoo iets.
Maar as ge 'm wa beter
hekeek, dan had gin ta-
fellaai, sigarenkist of on-
veurzichtige baker de
schuld, waant dan bleek, dat sommigte „dingen"
aan hum veul te groot waren en aandere „dingen"
veul te klein. Z'n rompke b.v. had nie meer beteeke
nis dan den romp van 'nen 12-jarigen jongen, zoo
dat ie mee glaans volstaan kost met 'n overhemme-
ke maat W/2, maar dan moest er eerst nog een en
aander aan „verbouwd" worren, veur ie er mee goed
fatsoen in kon trekken, omdat de mouwkes te kort
waren en den boord weer veul te wijd.
En lijk 't gesteld was, mee zijnen romp, zoo was
't. sjuust eender mee zijnen kop. Die was ok te klein.
In den zweetbaand moest ie 'n dik Kerstnummer van
't. „Dagblad" vouwen, aanders „verzoop" ie in alle
^hoedjes. Maar z'n ooren en zijnen snor waren
grootemensch-achtig en dus veul te groot veur de
Alikriek. Terwijl 'n manhaftig sikske oe altii tartte
om 't er af trekken, waant 't heurde nie aan hum.
Maar ge ziet da wel meer!
Kleine mannekes dragen dikkels haarden en groo-
te snorren, zooas kleine wefkes heel hooge hakken
dragen. Om grooter te schijnen.
ipenogt over d' Alikriek z'n portret, 'k Had kun
nen volstaan mee te zeggen, dat den Blaauwc, lenig
as ie was, dikkels over d' Alikriek henen sprong, zoo
midden op den weg, as b.v. de Hcrmonie deur 't
durp trok. Alikriek kreeg dan 'n kleur en
lachte, waant hij was slim!
Slimmer, geslepener dan menigeen, zoodat, heel wa
groote lccarels d'r eigen dikkels in hum vergisten.
En daarom sprong den Blaauwe ok wel 's over
'm honen, waant den Tiest mocht 't alikriekske nie.
Sjuust om z'n geslepenheid.
Eenvoudige kearels, zooas den Tiest toch zekers
is hebben dikkels 't instinct van 'nen hond, bij
't beoordeelen van vriend of vijand.
En den Tiest had teugen mij al 's gezeed: „mneeë,
ik weet 't nie", (en dan wit ie 't sjuust wél!) „ik
weet 't nie, Dré, maar die Alikriek staat, me nie aan".
En toen had ie, mee 'n vies gezicht, 'n bruin straaltje
over den weg ge-pscht!
Trui „moest 'm evenmin", zee ze toen: „waant z'n
oogen, ziede, die eli hoe zal 'lc da nou zeg
gen
En ook Trui stond stop in 't vinden van 't sjuust.e
woord, waarop den Blaauwe zee: „nouw? Wa-d-heb
ik gezeed? Trui denkt er sjuust over as ikke!"
Maar „gezeed" hadden ze samen niks, amico!
Onzen bakker, Fielp, Raadslid lijk ge wit, politieker
in-zïjnen vrijen tijd, den Fielp zeec ,,'k mag 'm wel,
die Alikrik, maarii"
Toen knipte-n-ie 'n oogske en zee: „de kwestie is
deus (z'n stopwoord, as ge wit) „de kwestie is deus:
'nen mensch hcc z'n eigen nie gemokt."
Janus, onzen champeiter, liep mee d'Alikriek weg!....
,,'n Echt menirke'.. was den Jaan zijn beoordeeling.
„Die goeie, dure sigaren rookt en tenminste 't ver
schil kent tusschen 'nen ambtenèèr en 'n boeren
kever!"
Van dieën dag af aan, dat den lompen Jaan da ver
telde, is den'Blaauwe nou en dan over de Alikriek
zijnen kop gaan springen.
Ondertusschen zat Ulvenhout mee 't „geval", d.w.z.
mee de Alikriek opgeschept. Daar konden gin twee
Ulvenhouters bij malkaar zijn, of 't gesprek liep over
da manneke, dat op 'nen .goeien keer uit de locht
getuimeld scheen om in ons durp terechte te komen.
Mee den Fielp liep ie zoover op, as den Fielp naar
de Raadsvergadering ging. En dan hadden ze samen
'n heel druk, plazierig gesprek.
Toch dochten me, da afijn.
Mee den Jaan zat ie nou en dan in „de Gouwen"
in seerjcus gesprek, 'n veurrccht dat den Jaan hier
nog nooit genoten had.
Den Blaauwe sprak ie aan, op den weg, sjuust as
ik in de verte aan kwam.
De Alikriek dee van alles wat eiken aanderen
mensch hier gewend is te doen en toch wij be-
gosten malkaar te wantrouwen.
Op 'nen Zondagmiddag b.v. zaten we in „de Gou
wen" te wochten op den Fielp, om ons kortje te gaan
leggen.
'n Kwartierke te laat kwam ie gehaast binnen.
„Zijde toch verd laat", zee den Blaauwe.
„Laaaat?*
„Laahaat!" snaauwde den Tiest: „laahaat? Vernuk
ze thuis! Ge lopt oew eigen buiten asem om hier te
komen; laahaat??"
Da bleef zoo en den Joep gaf de kaarten.
'n Haalf uurke later kwam den Jaan binnen. Ging
bijzitten. Den Jaan kaart altij mee „laangs de lijn",
zooas de meesten voetballen.
Ineens zee-t-ie: „wat hadde gij 't druk mee d'Ali
kriek, Fielp, daarstrak. 'k Dacht eerst da guilie ruzie
hadt, maar ge waart zoo druk in de conversatie
merkte-n-ik".
Den Tiest rimpelde z'n veurhoofd en keek mij 's
aan. Den Joep rimpelde z'n neus en keek den Tiest
's aan.
Toen rimpelden wij alle drie ons ooglejen en ke
ken malkaar 's aan
En toen zee den Fielp: „is da wa bezonders?"
Waar ie eigenlijk gezeed gelijk in had. En toch
Laaaat
Neoë, we waren 't onder malkaar adnders ge
woon.
Den Fielp spuide nog slechter dan ie gewoon is
te doen en gong veul vroeger weg mee 'n kouw
smoesje. Zonder den Jaan „gedag" te zeggen.
Den Zondagmiddag wac bedorven deur de schim
van d'Alikriek.
Waarom
Niemaand had 't kunnen vertellen.
Na 'n paar maanden had 't drup flink ruzie onder
malkaar.
Alleen de Alikriek was goed mee iedereen.
Zoodoende had ie hier meer ontzag dan den burge
meester. Iedereen groette 'm en iedereen had in den
grond van z'n hart de smoor aan da kriekske ge
zien.
Waant daar wier veul over 'm gesproken, zóó zelfs,
da'k op 'nen keer in „de Gouwen" zee: „jongens, één
ding op veurhaand! Wij gaan kaartspelen, we tap
pen 'n mopke en we drinken 'n gloske, maar één
woord over de Alikriek en ik leg de kaarten
neer!"
„Daar doe 'k aan mee", zee den Blaauwe!
,,'k Leg de kaarten neer, gaai naar Trui en ik koom
hier nie mee verom, veur de Alikriek ooit nog 's van
't durp verdwenen is!"
„Dood of levend", zee den Blaauwe.
Veur 't eerst hebben we toen 's echt plazier g'ad,
om da vervelende manneke, dat oogenschijnlijlc nie
maand kwaad dee, maar toch 't heele durp tirani-
seerde.
Op 'nen keer moesten wij 'nen veurzitter kiezen,
'n Doodgewoon vergaderingplazierke, zooas we da zoo
dikkels bij de haand hebben. Altij kiezen wij daar
den Fielp veur, zooas ge wit! 'n Vereeniging waar
van den Fielp gin veurzitter is, is alleen maar bui
ten Ulvenhout bestaanbaar.
As de biljetten geteld wieren, dan dan was den
Fielp riie gekozen!
Den bakker wier wit as zijn jaske.
Wij zwegen efkens, om aan 't idee te wennen en
meteen keek iedereen in de richting van de Alikriek.
die mee 'n erg „gewoon" gezicht op zijnen agenda
zat te kijken.
Den Blaauwe vroeg 't woord. Netjes! Is ie nie ge
wend in zijnen gewonen doen. Daar broeide dus iets
onder die trouwe, blaauwe stekels. Den Fielp gaf
't woord, waant hij had, naar ouwen doen, de veur-
loopige vergadering alweer geleid.
„Menier don Veurzitter", zee den Tiest: „daar is
hier iels gebeurd, tegen den draad in!"
Den Fielp klopte mee zijnen hamer. „Over de
veurzitterskeuze gin debat", zee-t-ie.
Niemaand had 't daar nog over gehad
„Fielp," zee den Blaauwe, „leg dieën hamer uit oew
haanden, aanders mot ik veuls te haard praten!"
Applaus, dus den Fielp zwichtte.
„Fielp, vrinden", begost den Tiest: „wij hebben ons
eigen vergist." ("Zonder dat ie zelf wist, zat den Fielp
„ja" te knikken).
„Wij hebben, ikke nie, horre, en toen keek ie
naar de Alikriek: „wij hebben ons oores laten haan
gen aan 'nen Judas!"
De Gouwen wier afgebroken van 't applaus.
„Ik word van deus vereeniging gin lid! Of gij,
Fielp, mot veurzitter worren!"
Den Fielp schudde zijnen kop. „Da ga nie, Blaauwe.
den veurzitter is mee meerderheid van twee stem
men gekozen en nouw is de kwestie deuze: daar eb
hik en de vergadering d'r eigen bij neer te leggen".
(Ge wit, hij plotst z'n h's altij verkeerd, as ie officieel
spietst).
„Dan stel ik veur", zee den Blaauwe, die nog altij
recht stond: „dan stel ik veur, dat deus vereeniging
nie opgericht wordt."
Applaus.
Toen ging de Alikriek overênd, waar ie nie veul
grooter deur wier.
Hij sprak schoon. In één woord. Ge kost zien, dat
Jen Fielp er 'n bietje jaloersch van was.
„Meneer de Foorzitter", zee-t-ie: „deze vergadering
is met feel moeite bijeengebracht."
Den Fielp schudde zijnen kop.
„Nee, segt u?"
„Neeë", zee den Fielp. „As mijnen naam onder de
convlecatie staat, dan komen ze allemaal af. Waant
de mannen zijn wel 's gèren weg van huis en mijnen
naam hee vertrouwen bij de wijven, waar ik eiken
dag mee m'n brood koom!"
„Zoo is 't", kwekten ze: „hij is onzen veurzitter?"
De Alikriek ging toen deur: „in ieder gefal, meneer
de foorzitter, u heeft het sellef gezegd, de nieuwe
foorzitter, spijtig dat hij toefallig absent is, dc nieu
we foorzitter is met meerderheid van stemmen ge-
koozen, daar heeft u, ik en de geheele vergadering
zich bij neer te leggen. Het is hier geen bolsjewisti
sche bende en
Verder kwam ie nie. 't Rumoer wier zóó, dat den
bakker er mee ginnen veurhamer boven uit kost ko
men en dus ging de Alikriek maar zitten.
Maar jammer veur hum was „toevallig" zij
nen stoel verschoven en naar de rest hoefde gij nic te
vragen.
Heer Alikriek lee mee z'n beentjes in de locht te
maaien en den Tiest moest zóó lachen, dat ie z'n
pïlske vergat en „per ongeluk" op d'Alikriek z'n kin-
derkopkc liet leegloopen.
Toen is de Alikriek van de vergadering gegaan,
kort daarop van 't durp gegaan, naar de stad. waar
is 't nog al wijd gebrocht hee.
Waant in de stad zijn de menschen te „netjes", om
Judassen aan den paal te slaan! Daar hebben de
„A li krieken" 'nen beteren kaans.
'k Wouw eerst 'n briefke geschreven hebben over
den verongelukten „Leeuwerik" maar dan was
mijnen brief sjuust denzelfsten geworden van ver-
Ie jen week Waarin ik den „zegen" van de tech
niek toevallig (en dé. was nouw écht toeval!) be-
haandelde.
Ik docht toen: laat ik weer maar 's 'n tiepke ge
ven: den Judas ontbrak nog aan m'n serie. En 'n
menschengezelschap zonder deus figuur, is even in
compleet as 'n theeservies zonder theepot.
Bij 't haandjevol apostelen school er zelfs cenen
onder. En spulde-n-ic op 't end den hoofdrol nie?
En ch ik heb zo'11 vaag ideeke, da ze in den
Hemel sjuust zoo bolsjewistisch gewist zijn as wij op
Ulvenhout en Judas netjes buitengewerkt heb
ben, amico!
't Veurlaand van alle Alikrieken". Ik schei er af.
Veul groeten van Trui en as altij, gin horke min
der van oewen
toet a voe
DRÉ.
Kolhorn, April 1935.
Geachte Redactie.
Vergun mij s.v.p. een klein plaatsje in Uw veel
gelezen blad, bij voorbaat mijn dank.
Nu de verkiezingscampagne voor do deur staat,
wilde ondergetcekende, een landarbeidersvrouw, 't
een en ander betreffende strooming in de bewe
ging weergeven, en waarom wij arbeiders behooren
één te wezen en niet de een dit en (le ander dat
standpunt behoort in te nemen.
En zoo heeft een zekere mijnheer van de Oude
sluis, welke nog nooit een tevreden mensch is
geweest, getuige zijn vroegere ingezonden stukken
in de Schager Courant hier een scheuring in dé
S.D.A.P. gebracht en dat daar nog andere menschen
achteraan gaan, is mij onbegrijpelijk; zoo gaan wij
het fascisme tegemoet.
Laatst in Schagen, waar Ir. Alharda sprak, zat
bedoelde persoon maar steeds te hoofdschudden en
toen wij allen staande de Internationale zongen,
bleef mijnheer grijnzend zitten. Dat zdlk een man
naar het fascisme overgaat is hier ten duidelijkste
ingezien, en wat dat is, zie naar Italië en Duitsch-
land, klaar voor oorlog, algemeene dienstplicht, en
ook in Rusland, waar het communisme tot de tanden
is gewapend en waar zelfs de vrouwen dienst doen
in 't leger.
Maar deze kameraad ziet niet wat in Zweden en
Denemarken bereikt is. daar zegeviert de Soc. Dem.
en is het werkloozencijfer van 22.1 in Sept 1932
tot 11.8 in Octobcr 1934 gedaald. Ook onze voor
gangers hebben altijd den weg gewezen om uit het
moeras te komen, zulks wijzen de programmapunten
ten duidelijkste aan, o.a.: verruiming werkgelegen
heid, uitvoering groote werken, bevordering van in
dustrie, opheffing bankgeheim, verlaging huren, dit
is de weg voor ons S.D. Laten wij dien volgen ka
meraden, maar geen verdeeldheid. Het is onze plicht
zoowel vrouwen als mannen, om onze stem uit te
brengen op de S.D.A.P., het is ons voorland, de
partij, die al 40 jaren voor ons gestreden heeft, en
daardoor al heel veel bereikt heeft: als men vroeger
eens ziek werd of naar een ziekenhuis moest, kreeg
de vrouw één gulden onderstand en moest daarvan
zien rond te komen, maar dat bestaat nu niet meer,
dank zij de Sociale wetten.
Laat mij nog tevens een woord richten tot de
vrouwen, die niet meer weten welken kant zij heen
moeten. Vrouwen, er is nog iets anders, dat 'meer
waard is, en dat is de vrijheid en het leven, want
al is dan uw zoon werkloos, moeders, zijn leven be
hoort u nog toe en u heeft hem nog bij u en daar
weegt geen enkele rijkdom tegenop nietwaar. Dus
kameraden, niet links, niet rechts, maar schouder
aan schouder en met volle kracht naar de Soc. Dem.
Mijn harteliiken dank voor de plaatsing,
EEN LANDARBEIDERSVROUW.
BERGEN, 8 April 1935.
Zeer geachte redactie.
Mag ik, in antwoord op het ingezonden stuk van
den heer H. C. Slotboom, eenige ruimte in Uw blad?
Bij voorbaat mijn dank.
U kent waarschijnlijk deze heer Slotboom niet.
Wij, hier in Bergen, maar al te goed. 't Is een man
nog jong in jaren, maar al heel sterk blijkbaar in
ervaringen.
Geachte heer redacteur, doet het u ook niet vreemd
aan dat dit jonge mensch op het oogenblik het
baantje heeft als verslaggever van „De Duinstreek"?
Is het niet eigenaardig dat hij op Zaterdag, wanneer
toch „De Duinstreek" uitkomt, de Schager Courant
te baat neemt, om zijn gebeuzel te berde te brengen?
U zult daarop antwoorden: „De Schager Courant
beheerscht toch het geheele Noorderkwartier van
Noord-Holland." Volkomen juist. Maar zou die bui
tengewone zoo opmerkelijke oprichting van operette-
vereenigingen zich alleen zoo duidelijk afspelen in
Hollands Noorderkwartier? Hij had, dunkt mij, beter
nog, met. alle respect, de „Telegraaf" kunnen vragen,
dan had heel Nederland er van geprofiteerd.
Deze jonge man zou heel Nederland, wat betreft
leveranciers, drukkerijen, costumiers enz. aan zich
verplichten. De leveranciers van den hr. Slotboom te
Bergen zullen groote oogen opzetten, wanneer zij le
zen dat deze heer zich zoo bezorgd maakt voor an
deren, en zullen zeker nu met vertrouwen afwach
ten, dat de heer Slotboom hen trouw betaalt.
En nu, mijnhoer de redacteur, de waarheid.
Ik behoef mij maar te houden aan het geschrijf
van dezen jeugdigen jeurnalist.
le. Volzin I. Waarom wijst de heer S. alleen op het
moeilijk kunnen bestaan in deze benarde tijden van
operettevereenigingen? Volzin II. Is de heer S. zoo
goed op de hoogte van het finantieele bestaan dezer
vereenigingen? Volzin III. Heeft de heer S. misschien
ook ondervinding op het gebied van organiseeren
van festiviteiten? Volzin IV. De heer S. schijnt met
het B. W. goed op de hoogte te zijn, dat kan hem
te pas komen.
Welnu, zie hier het antwoord.
Deze jeugdige heer S. met zijn enorme ervaringen,
was, vóórdat hij journalist was, bestuurslid van de
onlangs overleden operette vereeniging te Bergen.
Zijn ingezonden stuk slaat ook niet op, in het alge
meen nieuw opgerichte operettevereenigingen (want
in de geheele omtrek is geen nieuwe vereen, opge
richt), maar speciaal op Bergen, waar wel een nieu
we vereeniging is opgericht.
In deze nieuwe vereeniging zijn bijna alle oud
leden van de vorige vereeniging geweerd, om hier
in dezen kring welbekende redenen.
De heer S. nu is, vanaf de eerste vergadering de
vereeniging aan het tegenwerken. Hij is de nieuwe
vereen, gaan bekladden bij den voorloopigen diri
gent, en den regiseur, en heeft in zijn groote ijver?
alle leden afgeraden lid te worden van deze nieuwe
vereeniging. Dit nu is hem in geen enkel opzicht ge
lukt. De vereeniging bestaat uit een aantal enthou
siaste leden, een prima dirigent en evengoed regi
seur. Het bestuur staat er voor in, dat de grove
fouten, die de vorige vereeniging ten gronde richtten
zich bij deze nieuwe vereeniging niet zullen herha
len.
U voelt al dat ik volzin I niet verder behoef te
beantwoorden.
Volzin II. De heer S. heeft als bestuurslid mede
gewerkt, terwijl de vereeniging voor honderden gul
dens in schuld stond, aan een opvoering waarvan
met zekerheid vaststond dat de schuldenlast weder
met honderden guldens zou opgevoerd worden.
Volzin III. Ook op dit gebied is' 't niet gegaan, zoo
als het behoort.
Vonzin IV. De heer S. is zoo goed op de hoogte met
het finantieel verantwoordelijk zijn van ieder lid
van een vereeniging, dat het bijna niet te gelooven
is hoe licht hij de schuldenlast draagt.
Ik heb veel van uw beschikbare ruimte gevraagd,
maar het onware en ongemotiveerde van het ge
schrijf van dezen journalist? moet meteen duidelijk
naar voren gebracht worden.
Hij tracht alleen deze nieuwe vereeniging te tref
fen. Het was goed gezien van het bestuur om een
bal-masque te organiseeren tot stijving van de kas.
Daar blijkt uit dat men de finantieele moeilijkheden
vooruit ziet. Een andere vereeniging geeft een lo
terij of fancy-fair, of iets dergelijks. Voor alle ver
eenigingen moet er bijgepast worden. Het verslag
van den heer S. over het baï-masqué is in de „Duin
streek" niet opgenomen, hoe zal de redactie van de
„Duinstreek" nu denken over de eigenaardige ma
nier van handelen van haar gloednieuwe verslagge
ver?
Met vriendelijken dank voor de plaatsing,
Matth. de Sain,
Voorz. operettever. „Advendo."
Geachte Redactie,
Ja. wij begrijpen best wat U zeggen wil. Voor
kwesties in politieke kringen is de Schager Courant
niet de plaats om uit te maken en inderdaad wij
beloven U van onze zijde, is dit de laatste maal.
dat wij dan nog eens om wat plaatsruimte verzoe
ken als antwoord op het ingezonden schrijven van
den heer D. Vriesman te Oudesluis. in de „Schager"
van gister. In den aanhef beweert de heer Vries
man dat ik in het korte ingezonden stukje in Uw
blad van j.1. Zaterdag hoogdravende woorden heb
gebruikt. Ik ging uit van de verwachting. Redac
tie, dat a.s. Raadsleden een eenvoudige correctie
(weer zoo'n vreemd woord), in een ingezonden stuk
je van enkele regels toch zouden kunnen omvatten.
Eventueel later te ontcijferen, b.v. ministeriecle cir
culaires zijn vaak heel wat lastiger schrifturen.
Verder moeten wij constateeren, dat de heer Vries
man volkomen beaamt wat ik in mijn ingezonden
stukje mededeelde n.1. dat er van scheuring in de
afd. Oudesluis der S.D.A.P. geen sprake is. Wijse
lijk schrijft de heer Vriesman nu van „Zijpe" en dat
de afd. St. Maartensbrug „uitelkaar is gevallen".
Ja, er zal hier en daar nog wel meer eens een lid
tippelen, doch wij schreven over de scheuring Oude
sluis.
Wat het overige geschrijf betreft, dit zijn zuiver afd.
zaken en waar begaafder menschen dan wij, Vries
man c.s. duidelijk hebben trachten te maken, wat er
aan haperde, en zij als partijleden, dit niet hebben
kunnen begrijpen, daar kan men van ons niet ver
wachten, eenvoudigen van woord en geest, dat wij an
dere niet-leden het royement van Vriesman, duidelijk
trachten te maken.
U, Redactie, onzen hartelijken dank, en tot de an
deren zeg ik als Multatuli: Ik groet u allen zeer.
Hoogachtend,
II. VELTMAX.
uit
Dc
LANGEND IJ K
DE GEVOLGEN VAN DE DEVALUATIE VAN DE
BELGA VOOR DE POTER-EXPORTEURS.
De Belga is gedevalueerd en welke gevolgen dat
voor de handelaren heeft, laat zich begrijpen. In het
vakblad van de aardappelhandelaren wordt er op
gewezen, dat door deze devaluatie vele poter-expor
teurs een extra verlies hebben te dragen, tenminste
als zij daartoe in staat zijn. Of het er bij sommigen
af kan, zal dc vraag zijn. De land- en tuinbouw
wordt gesteund, maar wat komt er van het verleng
stuk van de productie, de exporthandel, terecht?
vraagt men zich af. Voor den exporthandel wordt
niets gedaan. Wel werd in den vorm van uitvoer-
premie eenige steun verleend, maar die steun kwam
veel te laat. Do exporthandel werd echter gesteund
met een belasting van f 0.25 per 100 Kg. Deze belas
ting nu wordt een ernstig bezwaar geoordeeld, om
dat hierdoor de mogelijkheid open komt dat een
afzetgebied verloren gaat.
De heffing wordt gebruikt om een fonds te vor
men, ter betaling van die poters, die niet kunnen
worden geëxporteerd. Deze pot wordt dus gevormd,
om steün te vcrleenen aan hen, die met deze po
ters annex zijn.
De exporteurs hebben, de een meer, de ander min
der, schade ondervonden van den val van de Belga.
Om deze schade te vergoeden, wordt door den
schrijver de z.g. poterpot als het aangewezen middel
genoemd. De poters zijn alle verkocht op de Belga
met de goudwaarde, dus ook ingekocht op deze ba
sis. De telers hebben daardoor dus voordeel gehad.
Naar gemeld wordt is reeds een actie in deze
richting bezig vanaf de Friesche handelarenorgani-
satie's en van den Ncd. Bond van Aardappelhande
laren.
Ten opzichte van deze kwestie geeft men in over
weging, het hoofd koel te houden, daar reeds po
gingen in het werk worden gesteld de schade onge
daan te maken.
In de N.A.C. vergadering zal deze kwestie worden
besproken.
PRIJSVERSCHIL BIJ UITVOER VAN AARD
APPELEN.
Met ingang van 4 April j.1. is het door den expor
teur te betalen prijsverschil bij uitvoer van poot-
aardappelen naar België vastgesteld op f 0.51 per
100 Kg. en voor consumptie-aardappelen op f 0.26
per 100 Kg.
In de sorteering van consumptieaardappelen bij
export naar België wordt een wijziging aangebracht,
met dien verstande, dat de maat van 50 m.M. op
waarts is verlaagd tot 40 m.M. Deze verandering
gaat in per 20 April a.s.
NOORDSCHARWOUDE.
Iets nieuws op het gebied van amusement heeft
aan den Langendijk zijn intrede gedaan. De heer
K. Langendijk heeft dc krachtsportvereen. Sport
staalt Spieren, uitgenoodigd hier een wedstrijd te
houden. Voor bijzonderheden zie men de adverten
tie in dit nummer.
ANNA P AU 10WNA
De Vereeniging van Eigenaars van Landarbeiders-
plaatsjes voor Anna Paulowna en Omstreken heeft
zich dezer dagen met een adres, voorzien van een
uitvoerige memorie van toelichting, tot den Minis
ter van Financiën gewend, met het doel in deze
zoo moeilijke tijden voor deze categorie van arbei
ders eenige verlichting te verkrijgen. Waar de mees
te dezer plaatsjes zijn gesticht in een tijd, dat de
landarbeiders in deze gemeente nog een redelijk
inkomen genoten, werden de dure grondkosten en
hooge bouwprijzen toen nog niet zoo zwaar aange
voeld. Door de slechte uitkqmsten in het land- en
tuinbouw-, maar vooral ook die in het bloembollen-
bedrijf, zijn de loonen sindsdien sterk gedaald en
kwamen vele werkkrachten overcompleet, met als
gevolg, dat de meesten dezer menschen op de werk
verschaffing zijn aangewezen. Het bedrag, dat hier
bij wekelijks in de gezinnen binnenvloeit, komt
adressanten beslist onvoldoende voor om richtige
betaling van rente en aflossing dezer plaatsjes mo
gelijk te maken. Bij velen loopt de boel dan ook
hopeloos vast.
In het adres wordt daarom verzocht, tot her-
taxatie der bedoelde plaatsjes te willen overgaan,
terwijl als directe hulp stopzetting van betaling der
annuïteiten voor een duur van twee iaar wordt
gevraagd.
Afschriften, van dit adres zijn verzonden aan de
vijf grootste Kamerfracties met verzoek om mede
werking, terwijl aan verschillende gemeentebestu
ren adhaesie jegens het. gedane verzoek is gevraagd.
Adressanten zijn n.1. van meening, dat, indien niet
spoedig verlichting wordt aangebracht, de overi
gens zoo nuttig werkende Land arbeiders wet tot een
groote catastrofe zou künnen leiden, die niet alleen
de betrokken arbeiders, maar ook tal van gemeen
ten en stichtingen zal treffen en tot groote schade
en moeilijkheden zal leiden.
WIE RINGEN
Verloting.
Aan het bestuur van het Eigen Gebouwen Fonds
alhier is vergunning verleend tot het aanleggen en
houden van een verloting.
Uitgegeven zullen worden 3 serie's van 500 loten
f 0.25 per stuk.
Bouwvergunningen.
Aan P. S. de Vries tot het bouwen van een woon
huis aan de Belterlaan; aan Jn. Zomerdijk tot het
bouwen van een woonhuis aan de bestaande boe
renplaats aan de Bloemsteeg; aan T. Kort tot ver
bouw van den gevel van het bestaande pand aan de
Beltstraat en aan Gebr. J. en S. Doves tot den bouw
van een woonhuis aan de IClieftstraat.
Werkverschaffing.
Door de arbeiders tewerkgesteld bii de werkver
schaffing behoeft op den Goeden Vrijdag niet te
worden gewerkt, indien men den wensch daartoe te
kennen heeft gegeven. Evenals andere jaren wordt
dit verzuim vergood, berekend naar het gemiddelde
accoord-loon. Voor den Tweeden Paaschdag geldt
dezelfde regeling.
Burgerlijke Stand.
Geboren: Bernardus Gerardus. zoon van J. W. Ras
en A. H. C. Serano; Gerie. dochter van C. Boersen en
D. Bakker.
Getrouwd: F. v. d. Schuur en J. Hille.
ZIJ PE
Burgerlijke Stand van 5 t.m. 11 April '35.
Geboren: Geertje, dochter van Willem Zwaan en
Gerardina van der Vlies.
Ondertrouwd: Dirk Bakker, oud 65 jaar, caféhou
der en Maantje Hogerwerf. oud 50 jaar. beiden wo
nende te Zijne: Miohaël Stendert. oud 29 jaar. land-
bouwer.^ te Callantsoog en Veronica Anna Bakker,
oud 25 jaar, te Zijpe: Jacohus Petrus Leiien. oud 23
jaar. melkslijter. te Anna Paulowna en Agatha Ma
ria Bakker, oud 26 jaar. te Zijpe; Pieier Abraham
Ootjers. oud 30 jaar, tuinbouwer, te Harenkarspel
en Aaltje Ruik, oud 27 jaar. te Ziipe: Hendrik
Groot, oud 24 jaar. landarbeider, te Barsingerhorn,
-m Maria Anna van Buuren. oud 25 jaar. te Zijpe;
Chrnelis Jozef Huiberts, oud 31 iaar. veehouder, te
F-hagen en Maria Roskam, oud 25 jaar. te Zijpe.
Overleden: Trijntje Kroon, oud 71 jaar. echtgenoo-
te van Jacob Schager, eerder weduwe v. Dirk Klok'.
