Wenken voor liet graskuilen
Cjfevcmqentsttmreit
De strijd tegen de Noordzee.
Be regen van de laatste dagen is goed van pas ge-
tkomen op onze graslanden en de plannen inzake het
graskuilen kunnen in de komende weken tot werke
lijkheid worden omgezet.
Hoe vroeger men kuilt, des te beter kwaliteit
gewas heeft men tot zijn beschikking. Waar het
evenwel van 't grootste belang is dat een goede kwa
liteit van het in te brengen materiaal ook een goede
kwaliteit van het straks te vervoederen product zal
geven, meen ik het volgende nog enige punten te
moeten memoreren die bij goede uitvoering bevor
derlijk kunnen zijn voor het verkrijgen van een
goed eindproduct.
Ik bepaal mij, eenvoudigheidshalve tot de volgcn-
|dc groepsindeling van de verschillende kuilsysterncn
A: de Hollandse methode.
B: de Mineraalzuur methode.
C: de Zure wei methode.
Aangezien in dc graslandgebieden de gewone Hol
landse werkwijze dit jaar nog wel zal overheersen
in aantal, is het van belang ook bij deze werkwijze
het beste er van te maken.
Ik wil trachten schematisch verschillende punten
aan te geven die, op grond van ervaring en onder
zoek, bij goede toepassing de onvermijdelijke verlie
zen helpen beperken.
Ie: Laat het gewas na het maaien nog een halve
'of hele dag op het veld liggen. Het gevolg is: water
verdamping, dus minder transport, iets verwelking,
waardoor beter sluiting van de massa aan de kuil,
makkelijker op te vorken, vooral bij vroeg maaien.
2e: Maak een ronde kuil. Deze heeft een kleinere
omtrek tegenover de inhoud en brengt dus directe be
sparing van kantverliezen mede. De grootte van het
grondoppervlak is afhankelijk van de massa te kui
len gras. Voor één ha. moet men rekenen op een
grondoppervlak met een middellijn van 3 tot 3.5 me
ier, bij 3 ha op 5 tot 5,5 meter.
3e: Draag zorg voor een goed model met voldoend
ronde kop. De onderste helft kan over de gehele op
pervlakte wel even hoog gehouden worden, maar zo
dra men aan de bovenste helft begint te bouwen is
het goed het midden van de kuil steeds hoger te
houdt dan de kanten, opdat men bij het inkrim
pen van de kuil niet voor de onaangename verras
sing komt te staan van een wateropvangende gras-
huil te hebben gebouwd.
4e: Besteed voldoende aandacht aan het goed
spreiden en daarna goed vasttrappen van het in te
brengen gewas: een bost ding is het lossen van de
wagens op verschillende plaatsen in de kuil.
5e: Probeer zoveel als mogelijk is te grote broei te
vermijden. Een goed ding daartegen is toepassing
van het reeds genoemde en tevens een juiste tijds
indeling bij het optassen van de massa. Wil men
daarvoor een maatstaf, dan kan ik de volgende noe
men. Bij niet te warm weer tijdens het kuilen kan
men een zodanig tempo kiezen dat men voor een ha
te kuilen grasgewas moet rekenen een periode van
ongeveer G dagen, vanaf het begin tot en met hel
aanbrengen van de grondlaag.
Ge: Aivorens de grondbedekking aan te brengen
vragen de kanten van dc kuil enige controle en af
werking. Pluk de zijkanten met de hand af, van
onder af aan te beginnen. Steekt men dc zijden met
een scherp voorwerp af, dan brengt dit meestal
groter verhezen mede dan bij het wegplukken van
losse graspolletjes het geval is.
7e: Wees niet te karig met het opbrengen van
grond. Een laag van 60 cm is beter dan een van
50 cm. Wil men alles onder de grond doen dan is
dit nog beter. Houd evenwel controle op de boven
laag met behulp, var; een. koe pen of een maatstokje
Men steekt daartoe op meerdere plaatsen de pen in
het gronddek totdat men stuit op het gras. Men kan
dan vrij nauwkeurig nagaan of de grondlaag' ook
werkelijk overal even dik is.
8e: Probeer bij een ronde kuil de druk op de kan
ten even zwaar te doen zijn als op het midden.,Geef
daarom de grondlaag steun met behulp van gaas of
draad en plankjes. Denk er dan tevens om dat bij
het krimpen van de kuil het gaas of de draad moe
ten worden aangehaald.
Hoe warmer de kuil is, des te zwaarder moet do
grondbedekking worden. Het warm worden van de
massa is een gevolg van de aanwezigheid van lucht.
Hoe meer men nu de massa verzwaart, des te meer
lucht perst men uit en des te eerder houdt de
broei op.
9e: Ga af en toe eens na hoe het met de tempe
ratuur in het binnenste van de kuil staat en contro
leer dit ook al tijdens het opzetten van de kuil.
Een hooi-ijzer is hiervoor goed bruikbaar: wordt het
ijzer zo heet dat men het, na 5 minuten in dc kuil
to zijn geweest, niet meer kan vasthouden, dan
moet men snel nieuw gras op de massa brengen
of met grond gaan afdekken.
10e: Draag er zorg voor dat de onderkant van de
kuil ook in de herfst nog voldoende boven het
grondwater blijft en breng zo mogelijk ook nog een
afvoerleiding voor liet perssap aan. Deze drainage
moet liefst, onder water uitmonden, opdat niet later
verse lucht in de kuil kan dringen.
Wat betreft de beide andere manieren van inkui
len meen ik haast te kunnen volstaan met verwij
zing naar het vele dat daar reeds over is gepubli
ceerd.
In tegenstelling met de Hollandse methode kan bij
de mineraal zuur methode zo snel gewerkt worden
als maar mogelijk is: nodig is dit evenwel niet.
Wel krijgt men bij de „Finse methode" de beste
kans op succes bij gebruikmaking van een silo of
prima grondkuil. Goed spreiden en vast trappen
blijft een noodzakelijk iets. Het vast trappen gaat
hier evenwel heel wat makkelijker dan bij een kuil
zonder steun van zijwanden, terwijl men bovendien
veel minder afhankelijk is van weersinvloeden.
Waar door de behandeling met het mineraal zuur dt
plantencellen direct worden gedood, behoeft men bij
deze methode ook niet te wachten op een verwel-
kingsproces op het land, maar kan men het verse
materiaal direct van het land gaan ensileren.
Ten slotte nog een enkel woord over inkuilen on
der toevoeging van zure wei.
Bij dit systeem is het beter het gewas eerst iets te
laten verwelken op het land en daarna pas te gaan
ensileren.
Teneinde voldoende luchtafsluiting te krijgen
verdient gebruikmaking van een goede silo de voor
keur.
Als aanzuur materiaal is gewone zure wei van een
kaasfabriek te gebruiken. Het product mag gerust
enige dagen oud zijn en hoeft niet vers van de fa
briek, aangewend te worden.
Bij een enigszins grote silo kan men iedere 200 kg
ingebrachte massa besproeien met 8 tot 9 liter zure
wei, met behulp van een gewone gieter. Ook hier
moet men weer denken om goed spreiden en vast
trappen van het ingebrachte materiaal.
I-Iet werktempo kan iets vlugger zijn dan voor de
gewone Hollandse werkwijze.
De makkelijkste manier van werken in de gebieden
om de kaasmakende fabrieken is deze, dat men voor
de dagen dat men kuilt zoveel extra bussen wei laat
komen, als men per dag nodig heeft: ook kan men
deze wei voor die dag of vijf, zes, wel onthouden
aan het vee,-hetwelk er anders mee gevoerd zou
worden.
Waar de zure wei methode nog nieuw is, lijkt het
mij verstandig er proefgewijze mede te werken. De
resultaten van een onderzoek aan het R. L. P. Sta
tion te Hoorn van een wei-silage ir. de Zijpe waren
als volgt. De zuurgraad bedroeg 4, boterzuur 0,00,
azijnzuur 0.46.
De Rijkslandbouwconsulent
voor Noord-Holland,
Verzonken Friezenland
komt weer te voorschijn.
Het leven op een Hallig. - Menschelijke
krachten in strijd met de elementen.
Menschen, die nog nooit een
trein gezien hebben
Als men van Husum in Sleeswijk Holstein uit
zee kiest, en voorbij het Noorderstrand en
Pellworm vaart, voorzichtig steeds koers
houdende langs de bakens, die voor den
schipper de vaargeul door het waddenslik aangeven
en men tenslotte een der kleine Halligen betreedt,
thans, nu nog geen vreemdeling zich hier geves
tigd heeft, voelt men maar al te goed, hoe vreemd
dit wereldje is. Kinderen, die nog nooit een trein
gezien hebben; vlakke weiden, waarop men het
vaalblauwe gentiaan der Alpen vindt; kerken, waar
in aan het gewelf inplaats van een lichtkroon een
scheepsmodel hangt; dat alles is hier volmaakt on
gerept gebléven, al ziin er groote scharen arbeiders
naar de Waddenzee gekomen, om de eene Hallig
na de andere langzamerhand door dijken en dam
men aan het land te doen vastslibben, en de zee
nieuwe polders voor de komende boerengeslachten
te onworslelen. Binnen tien jaar zullen volgens het
grootste arbeicjsplan .de eerste Halligen aan Slees-
wijk-IIolstein zijn vastgeslvbt.
Een rijk, dat in zee verzonk.
Eens, toen Engeland en Frankrijk nog door een
landbrog met elkaar verbond en waren, moeten hier
bloeiende boschrijke en vruchtbare landstreken ge
legen hebben. Machtige "geweren Vairoerherterr Wer
den bij Husum uitgegraven. De kaak van een oeros
vond men op Helgoland en op Svlt vond men In
oude aardlagen schelpen, die bchooren tot de fauna
der Middellandscho Zee, dus uit een warm kli
maat.
Maar door geweldige overstroomingen is En
geland tenslotte een eiland geworden en het daar
achter liggende riik was nu overgeleverd aan de
kracht der Atlantische stormen, aan de geweldige
watermassa's, die het bedreigden en aan de kracht
der golven, die steeds meer land verzwolgen.
Waarschijnlijk bezingt de Edda in haai* beschrijving
van de ondergang der wereld eigenlijk niets an
ders. dan hel verlies der Utlanden, het vaderland
der Kimbren en Tcutonen.
In historische tijden was er reeds zee. waar vroe
ger op den mammoeth gejaagd werd. Een zee
overigens, die even gevaarlijk was voor de vreem
de veroveraars, als voorheen het Kimbrische rijk.
Toen Germanicus op het Idistaviso-veld, in het jaar
16 na Chr. Herman de Gherusker overwonnen had
en met zijn vloot vanaf de monding van de Ems m
zee slak voor nieuwe veroveringstochten, werden de
meeste van hun schepen door verraderlijke stroo
mingen naar de Noordfriesche eilanden gedreven,
waar zij op de kust liepen en grootendeels ver
gingen.
Vloed qolf op vloed qolf,
Dezelfde zee, die de Romeinen vernietigde, spaar
de intusschen de Germaansche bewoners van de kust
allerminst. Het was waarschijnlijk een vloedgolf,
die de Kimbren en Teutonen tot hun tocht over de
Alpen dwong. Zeker weten wii, dat in het laar
333 na Chr. een groote vloedgolf over Friesland trok
en van de volgende vloedgolven bezitten wij zelfs
nauwkeurige gegevens omtrent de verliezen aan
menschen en vee.
In het iaar 516 waren het 6000 menschen. 300
Jaar later, in 819. werden 2000 huizen verwoest.
In 1116 verdronken er eveneens vele duizenden men
schen en ook buitengewoon veel vee. In 1204 had
„de allergrootste vloedgolf na den zondvloed" plaats,
waarbij ruim 60.000 menschen verdronken. En zoo
gaat het onafgebroken voort met de reusachtige
„Mandrenken", de vloedgolven, die de stammen,
welke aan de Friesche kusten leefden, ten onder
gang voerden. Noorderstrand werd van het vaste
land afgescheurd. De sjad Rungholt in Noord-
Friesland heeft eens kunnen wedijveren in glans
en rijkdom met de groote Italiaansche handelsste
den: er waren groote handelshuizen gevestigd en
koopvaardijschepen voerden rijkdommen aan uit alle
deelen der wereld maar ook Rungholt verzonk
in het jaar 1300 in de zee. In de Nieuwjaarsnacht
van het iaar 1354 vernietigde de ..blanke Hans", de
stormvloed, tusschen Elbe en Ripenersfjord 200.000
menschenlevcns.
Driehonderd jaar geleden, op 11 October 1634 wer
den de Friesche Utlanden door een groote vloed to
taal gewijzigd. Van het groote eiland Nordstrand
met meer dan 10.000 inwoners bleef slechts een
klein stukje met 4.000 inwoners en een der klein
ste Halligen, Nordstrandisch Moor, over. De laat
ste groote vloed in het iaar 1825 richtte op de Hal
ligen groote schade aan, doch zij werden niet vol
komen weggespoeld. Sindsdien heeft men door mid
del van dijken en dammen het gevaar weten af te
wenden. Als de Halligen maar eerst weer aan het
vasteland zijn vastgeslibt, zal in de loop van deze
eeuw door slikafzetting de kust van Sleeswiik-Hol-
stein weer in de oude vorm hersteld zijn terwijl
dan tevens hoogstwaarschijnlijk het vloedgolfgevaar
bezworen is.
Het leven van een Hallig.
Het is waarschijnlijk de moeite waard, om bij
zondere pogingen in het werk te stellen de Halli
gen te doen vastslibben. Het echte, traditioneele
leven op zoo'n Hallig, het Noordfriesche woord voor
„Waddeneiland", krijgt een vreemdeling nooit te
zien. Hij laat zich, als alle anderen, eenvoudig
rondleiden en de „bezienswaardigheden" toonen.
Zeer zeker zijn de Hallig-bewoners. of laten we nu
verder maar spreken van de bewoners der wadden,
geen half beschaafde inboorlingen: zij kennen het
vliegtuig, dat hen 's winters over de ijsschotsen van
het vasteland uit geneesmiddelen en levensmiddelen
brengt, zij leennen de radio en de telefoon. Maar
nog steeds beteekent de Husumer voorjaarsmarkt
voor de Waddenbewoners en vooral voor de kinde
ren, een groote attractie, een zeer bijzondere ge
beurtenis. De uitstallingen van de winkels, de
stoomdraaimoien, de vele booten, de auto's en de
treinen zijn dingen, die zij nog nooit gezien hebben
en ook zelden meer zien zullen. Voor de wouwen
en de kleine kinderen zijn het wonderen, die zij
nooit in hun leven vergeten zullen. Voor de man
nen is het niets bijzonders meer ze zijn zeelieden
en Bombay, zoowel als Singapore is hun even-
bekend als Hamburg of Rotterdam. Maar geen van
hen zou graag erg langen tiid van ziin Hallig ver
wijderd zijn, hoewel daar de vruchten vier weken
later rijp zijn dan in Duitschland en er slechts wei
nig boomen en struiken bestand ziin tegen de Noord
zeestormen; zij zijn echter allen bezield met een
groote liefde voor hun geboorteplek ie.
Gemakkelijk is het leven op zoo'n waddeneiland
allerminst. Helder water is een kostbaar invoer
artikel; voor het dageliiksch gebruik dient het van
het dak afgeloopen regenwater, dat in bijzondere
putten wordt opgevangen en verder het water van
de „Fething", een soort dorpsviiver voor drie of vier
huizen, die tezamen op een „Werft" een kunst
matige heuvel, die goede dienst doet bii eventueele
overstroomingen gelegen zijn. Vleesch eet de
waddenbewoner slechts bii zeer uizonderliike gele
genheden, b v. wanneer een bruiloft gevierd wordt.
Maar bij zulke gelegenheden weet men ook op een
Hallig vroolijk te zijn. Van een mast, die voor het
huis is opgericht, fladderen vroolijk wimpeltjes en
inplaats van de radiomuzïek doet de „trekpiano",
de accordeon dienst: op de wijs hiervan danst oud
en jong de traditioneele volksdansen.
Het is natuurlijk mogelijk, dat door de aanstaande
verbinding van de Wadden met het vasteland me
nig typisch gebruik van de Halligen zal verdwij
nen. Maar de veiligheid voor de vloedgolven, het
winnen van zooveel nieuw land, weegt honderd
voudig tegen deze kleine verliezen op.
De ambtenarenstad Washington.
BIJNA EEN MILLIOEN MENSCHEN DIENEN
HET LAND.
Washington, 14 Mei (United Press). In geen
stad ter wereld is het corps ambtenaren zoo tal
rijk als in de hoofdstad der Vereenigde Staten.
Behalve door diplomaten en journalisten wordt
Washington volgens de jongste cijfers bijna uitslui
tend door ambtenaren bewoond, waarbij natuurlijk
de zakenlieden en andere menschen komen, die
voor het levensonderhoud van deze dienaren van
den staat hebben te zorgen. Mede tengevolge van
de „New Deal"-betrekkingen telt Washington thans
meer ambtenaren dan ooit sedert den wereldoor
log. 20% der inwoners samen 94.050 personen
krijgen salaris van Uncle Sam. Op 11 November
1918, de dag, waarop de wereldoorlog eindigde,
waren er echter nog veel meer staatsdienaren, n.1.
117.760. Het hoogste aantal beambten van de Ver
eenigde Staten bedroeg tijdens den wereldoorlog
917.760, dus bijna een millioen.
Een kabinetscrisis is duur.
SPANJE BETAALT 550.000 PESETA'S PER JAAR
AAN MINISTERPENSIOENEN.
Madrid, 14 Mei (United Press). Spanje begint
do vele regeeringswisselingen ernstig in zijn zak te
voelen. Want volgens de wet heeft iedere minis
ter, al was hij slechts 10 minuten met dit ambt be
last, na zijn aftreden recht op een levenslang pen
sioen van 10.000 peseta's en daardoor komen de ka
binetscrisissen den staat alleen aan ministerpen
sioenen reeds op 550.000 peseta's per jaar te staan.
Sedert het uitroepen der republiek op 14 April
1931 heeft Spanje 12 verschillende regeeringen en
68 verschillende ministers gehad; 13 hunner be-
lcleeden thans het ambt nog.
37
Beresford's tanden kwamen even te voorschijn, als
of hij op iels hards heet. „Ja. dat weet ik allemaal,"
zei hij. „F.n daarom kwam ik het eerst hierheen.
Dat. achtte ik beter."
„Doch waarom moeten de menschen het weten?"
bracht Porsis hijgend uit. „Is dat dan zoo noodig?
Je zegt immers zelf dat hij verdwenen is. en mis
schien komt hij niet eens meer terug."
Er kwam een vreemde gloed in Berry's oogen en
hij verhief zich in zijn volle lengte. „Ik zal de hcele
wereld afzoeken om hem te vinden," zei hij lang
zaam en duidelijk verstaanbaar.
„Oh," zuchtte Persis weer. terwijl ze de leuning
van een stoel omklemd hield. „Dat klinkterg
theatraal. Waarvoor zou je hem noodig kunnen
hebben?"
Beresford haalde even heel diep adem en zag haar
recht, in de oogen. „Ik vrees die vraag niet te kun
nen beantwoorden." zei hij, „in termen die jij zoudt
begrijpen. Ik neem echter aan dat ie na dezp rnede-
deeling nooit meer iets met me te maken wilt
hebben."
Persis deed op dat oogenblik aan een verschrikt
konijn denken. ...Ik? Dat zou niemand uit onzen
stand kunnen. Wat zegt de Admiraal er van?"
„Hij redeneert precies zooals jij." antwoordde Be
resford. „Hij beweert zelfs dat wanneer ik er met
iemand over durf te spreken, hij me niet meer kent.
„Ik kan het hem niet kwalijk nemen," zei Persis
niet iels van verlichting. „Het ishet verstan-
door ETHEL M. DELL
digsledie geschiedenis maar dood te zwijgen.
Ik kan het eigenlijk zelf nog niet goed gelooven.
Hoe heeft men dit feit al die jaren verborgen kun
nen houden."
„En toch gebeurde bet," zei Beresford haastig.
„Indien ie het niet gelooft dan kan ik ie met bewij
zen overtuigen. Vanaf heden neem ik den naam
„Cheverell" aan. Zelfs mijn oom kan me dit recht
niet ontnemen." Bij de laatste woorden was er een
bittere klank in ziin stem gekomen.
„Maar hoe gebeurde het? Dat heb je me nog niet
verteld," zei Persis. „Wasie moeder met dien
afschuweliiken man getrouwd?"
,Oh, ia, mijn moeder was getrouwd," zei Beres
ford met een zeker sarcasme. „Daaraan bestaat gee-
nerlei twijfel. En ze was een nicht van mijn oom.
Admiraal Vane Trafford. Doch ze was niet de echt
genoote van Ronald Vane, dje in don oorlog werd
gedood, en dien ik altijd als mijn vader beschouw
de. Ilii was slechts haar neef, en heeft verder niets
met dc zaak uitslaande.
„Dusdus ie moodéP heeft je voorgelogen,"
barstte Persis los. En thans voor het eerst scheen
Beresford's zelfbeheersching hem te verlaten. Er
voer een trilling door zijn leden en zijn oogen scho
ten vlammen.
„Ik heb je alles gezegd wat er te vertellen valt."
zei hij, dus hoef ik ie niet langer op te houden, Ik
was van oordeel jou het éérst van een en ander op
de hoogte te moeien brengen. Het had echter gee
nerlei nut, want het komt er niet meer op aan."
Persis nam een waardige houding aan. naar ze
veronderstelde. Ze vond dat Beresford zich weer zeer
grof gedroeg, en ze was volmaakt in het nadeel. „Ik
(voet niet wat ie daarmede bedoelt, en ik veronder
stel dat ie het zelf ook niet begrijpt,zei ze. „In
dien je echter mijn vriendschap wilt behouden
dan moet ie de wenschen van den Admiraal res
pecteeren en deze schandelijke dingen geheim hou
den. Het is me een raadsel hoe ie er een andere
opvatting over kunt hebben. Volgens mijn begrip
pen is het bijnaeerloos te noemen."
„Ja dat daclit ik ook," zei Beresford. Hij wendde
zich met een ruk om en opende de deur, waartegen
hij geleund gestaan had.
„Adieu. Persis. Ik hoop dat ik je niet te lang heb
opgehouden." zei hij op oppervlakkigen toon.
Ze keek hem angstig, onderzoekend aan, alsof ze
aan zijn verstand twijfelde. Hij glimlachte werke
lijk tegen haar, doch op een manier zooals ze vroe
ger nooit van hem gezien had. Het was een woeste,
boosaardige glimlach.
„Adieu," zei ze vaag en liep naar Crov toe. Het
was een verre van waardige aftocht, begreep ze,
doch ze durfde eenvoudig niet langer te blijven. Ze
kon zich niet herinneren ooit in haar leven banger
te zijn geweest dan thans.
En Beresford sloot de deur achter zich dicht en liep
toen met gebalde vuisten het vertrek op en neer.
„Groote God." mompelde hij, .'.bevrijdt ons, oh be
vrijdt ons."
Hij veronderstelde vermoedelijk dat hij alleen was.
Sally was hij vergeten. Doch na deze woorden scheen
er ineens iets in hem te breken. Hij viel op den divan
neer en barstte in een woest gesnik los.
HOOFDSTUK XV.
De gift.
„Oh. arme lieveling," kreunde Sally. Ze liep op de
deur toe, draaide den sleutel in het slot om en boog
zich daarna over Beresford heen.
Gedurende liet onderhoud dat hii met Persis had,
hield ze zich onbeweeglijk en zwijgend, doch thans
knielde ze op haar knieën voor den divan neer en
sloeg haar armen om hem heen.
„Ik ben hier Berry, ik ben hier," fluisterde ze,
Hij verborg zijn hoofd aan haar schouder: hij had
'.iin zelfbeheersching volmaakt verloren. Hii bleef
hartstochtelijk huilen, en wendde ook geenerlei po
gingen aan tot bedaren te komen.
Ik weet het ik begrijp bet", zei Sally troos
tend. Persis zou onbeschrijflijk bang zijn geweest
voor een dergelijke uitbarsting, doch Sally drukte
hem nog dichter tegen zich aan.
„Het zal strake wel beter worden/'zei ze, ziin dik.
bruin haar kussend. „Lieve beste Berry."
Hij bedaarde dan ook ten slotte, doch dit geschied
de meer door uitputting dan door eenige andere
reden. Het wanhopig gesnik h'eld op en geleide
lijk lag hii rustig tegen haar aan.
Hij hield ziin gezicht nog steeds met de banden
hedékt en Sallv kuste die teeder. En toen kwam hij
ren weinig overeind.
„Oh. je moet niethet spijt me zoo." mompel
de hij.
„Waarom mag ik niet?" klonk het uitdagend, haas
tig de tranen wegvegend die in haar oogen gespron
gen waren. „Heb ie .Toan soms liever hier? Dan zal
ik haar voor ie halen."
Ze wilde reeds de daad bij het woord voegen, doch
hij weerhield haar.
„Nee," zei hij. haar aankijkend. „Ik heb jou liever."
.Maar je moogt daar niet geknield liggen. Wat
een egoïstische bruut ben ik geweest."
„Ik vind ie de beste man van de wereld." zei het
jonge ding eenvoudig.
Hij glimlachte flauwtjes. „Dat kun je niet mee-
nen, Sallv."
Sally had haar zakdoek te voorschijn gehaald en
wischte ziin oogen af. Er lag een teedere. moeder
lijke uitdrukking op haar gezichtje. „Zoo is het wat
beter. Ai-me Berrv, arme Berrv. Ik heb er zoo naar
verlangd ie te kunnen troosten."
Hij nam den zakdoek van haar aan en veegde zijn
gezicht af. „Dank je, kleine lieveling. Sta nu alsje
blieft op. Kunnen- we niet met zijn beiden op den
divan zitten?"
„Natuurlijk." zei de practische Sally. Ze'hield zijn
hand nog altijd in de hare geklemd. „Leun maar
in de kussens achterover, totdat je hoofd wat min
der pijn gaat doen. Men wordt zoo doodmoe van
huilen."
„Dat moest jij nog niet weten," zei hij met ge
sloten oogen achterover leunend.
„Het is veel erger voor jou," gaf Sallv wijsgeerig
te kennen, „omdat ik altijd troost kan zoeken bij
Joan. Maar jij bebt niemand anders. Hoe heb je
een seconde kunnen denken dat Persis het begrij
pen zou?"
„Tn werkelijkheid deed ik dat. vermoedelijk oolc
niet," zei hij. „Maar ik moest het baar toch ver
tellen. Je moet namelijk weten, dat ik haar vroeg
mijn vrouw te willen worden, voordatvoor
datHij kon den 'zin niet voltooien.
Sallv drukte zijn band. „Ik weet het. En ze nam
ie aanzoek natuurlijk aan?"
„Niet dadelijkZe stelde de noodige voorwaar
den. We moesten de verloving nog geheim houden.
Je zult hpt aan niemand vertellen, ho. Sallv?"
„Oh, nee." zei Sallv op sussenden toon. „Daarover
boef ie niet te tobben." Ze zwoeg even en begon op-
•retteliik over iets anders Ie praten. „Vertel me nu
iets over ie vader. Berry. Heb ie er iets op tegen dit
•e doen?"
„Natuurlijk niet." zei hii verlucht. „Het is heel aar-
dio- van ie dit te willen weten."
„Ik wil altijd alles omtrent jou weten" zei ze zacht.
„Vergeet dat niet. Heb je hem wel eens gezien?"
(Wordt vervolgd.)'
