Uit de Filmwereld
Een schipbreuk
Mickey Mouse in kleuren
Contrasten
Zaterdag 29 Juni 1935.
SCHAGER COURANT.
Vierde Blad. No. 9752
Waarachtig spel van de zee
op Terschelling.
Pioniers van de luchtvaart.
Muziek, die troost
en geneest*
Arttar Toscani vertelt.
Opwindende fooneelen, die koelbloedig door
den operateur werden afgedraaid. - De
kreet „Guuzje" klinkt door het dorp.
Terschelling heeft de primeur! Daar werd Dinsdag,
Woensdag en Donderdag, tot diep in den nacht, een
waarachtig spel-van-de-zee gespeeld voor de
film. Een particuliere filmmaatschappij te Amster
dam had den gelukkigen inval gehad, naar „Skilinge"
te gaan om daar „etwas nie dagewesenes" vast te
leggen op de rolprent. Vooraf werden er besprekin
gen gevoerd tusschen verscheidene instanties. Ten
slotte kon de medewerking worden verkregen van
autoriteiten en van plaatselijke reeders... en toen
stapten op Terschelling heusche filmoperateurs
stellig de eersten! onze cineasten hebben de Wadden
zeeeilanden en hun ongeloofelijke folkloristische en
filmromantische mogelijkheden blijkbaar nog niet
ontdekt over de valreep.
De Terschellinger bevolking was van meet af aan
voor het geval gewonnen, aldus de N.R.Ct. Het is de
gebeurtenis van eind Juni geworden. Iedereen sprak
over de verfilming, die des nachts en dan wel drie
nachten achtereen, zou plaats grijpen. Het werd ang
stig en bijna „te mooi om waar te zijn". Toen de eer
ste filmavond aanbrak, was er veel publiek aan de
haven. Doch het weer was slecht en het evenement
moest worden afgealst. Totdat nu Dinsdag alles ge
reed was. Middelerwijl was de zomer gekomen en stak
Terschelling in het feestkleed. Des avonds trok zoo
ongeveer drie kwart der bevolking met filmopera
teurs, metteurs-en-scene en helpers naar de haven
om aan het filmen te gaan.
Omstreeks halftwee middernacht was alles gereed.
Nu zou de schipbreuk plaats grijpen! Reeds lag in
de haven het gestrande stoomschip Schellingerland
gereed, heel erg overhellend, zoodat de schipbreuke
lingen moeite hadden over het dek te laveeren. Plot
seling klonk het sein: Beginnen! Onder groot ge
drang aan de kade, sprongen een aantal schipbreu
kelingen van den wal in de klaar liggende boot,
roeiden de haven in Daar begon een der groote
sleepbooten geweldig met de schroeven te werken,
zoodat er groote deining ontstond, en terwijl de
Br and ar is-vuur tor en zijn kruislichten over het water
oppervlak zond, sloeg de boot om en vijftien opva
renden spartelden temidden der waarlijk, hooge gol
ven! Fluks werd aan den wal een tweede boot los
gemaakt, bemand met stoere redders, die de schip
breukelingen oppikte. En overal was de operateur
aanwezig en draaide de waarlijk opwindende tafe-
reelen koelbloedig af.
*s Nachts één uur ongeveer begon een groot num
mer. Do beroemde reddingboot „Bandaris" verliet
de haven, de bemanning in oliepak en zuidwester
gestoken, gereed voor het machtige karwei. Gewel
dige brekers rolden over het achterdek van het ge
strande schip. Daar was de toestand waarlijk nij
pend geworden! Op het dek verdrongen zich de ang
stige opvarenden, mannen en vrouwen, allen roepend
om redding. Toen verhief zich op de brug een mach
tige gestalte: het was de kapitein, die de passagiers
moed insprak en gelastte, dat zij op de Brandaris
zouden overstappen en voorts ook in de eigen roei-
booten. In hooge zeeën, prachtig gereconstrueerd,
naderde de Brandaris. Toen deze langszij lag, ont
stond er een gedrang. Tenslotte kwamen, allen in de
een of andere boot terecht. Toen de kapitein zag,
dat inderdaad „man en muis" het zinkende schip
Walt Disney heeft aan
iemand van de Intransi-
geant verteld, dat het vol
gende seizoen de eerste
Mickey in kleuren te Pa
rijs vertoond wordt. Op 't
oogenblik verlaat een ge
lijk aantal Mickey's en Sil
ly Symphonies de studio's
van Hollywood. Te Parijs
wil hij de kinderverhalen
bestudeeren. Hij weet wel.
dat de Deensche, Engel
sche en Fransche sprook
jesschrijvers in alle talen
van de wereld zijn overge
zet, maar in de landen zelf
wil hij de varianten nagaan.
Spoedig is de verfilmde fabel van de raaf en de
vos -te verwachten en hij hoopt nog meer uit den
schat van La Fontaine te putten.
had verlaten, verliet ook hij het wrak In een
jubelstemming kwamen de schipbreukelingen aan
de kade, verwelkomd door de bevolking, die er een
uur of vijf, zes slaap voor had overgehad.
„Morgenavond weer." Met dat parool nam men
afscheid.
Dit boeiende en uitermate verkoelende spel-van-dc-
zee werd den volgenden avond herhaald, ongeveer
onder dezelfde omstandigheden. Het was warm ge
weest op Terschelling ;de jongelieden zwommen
urenlang in de haven rond en wilden des nachts
ook nog wel een verkoeling ondergaan. De schip
breuk werd nu bij fragmenten overgefilmd. Er werd
op Terschelling nog nooit op een dergelijke wijze bij
commando gezwommen. De film-operateurs hadden
prachtige sujetten aan deze w eg-spoelende en dui
kende schipbreukelingen, die het een geweldig „lol
letje" vonden en zich ook wel eenigszins gestreeld
voelden bij de gedachte, dat straks dit nachtelijke
spel in de Nederlandsche bioscopen zal draaien
De laatste avond werd besteed aan de verfilming
van het zoogenaamde „guuzjen". Wanneer bij een
schipbreuk de kreet door het dorp gaat; „guuzje",
dan stormt het manvolk naar de haven om op een der
schepen te stappen, die ter assistentie uitvaren naar
een in nood verkcerend schip. Volgens heel oud ge
bruik ontvangt ieder, die meegaat, een deel van de
eventueele winst.
Dit laatste werd ook weer een succesnummer. Er
ging een roep door het dorp van „guuzje, guuzje" en
uit alle straten, stegen en (schilderachtige) sloppen
kwamen de zeerotten te voorschijn. En de filmope
rateur draaide en draaide. Later werden nog enkele
fraaie folkloristische nummers in scène gezet.
Naar werd verzekerd is de film uitstekend ge
slaagd.
DOROTHY DELL EN SHIRLEY TEMPLE.
Zooals het reeds door de eeuwen heen bij het Too-
neel voorkwam, dat zich achter de coulissen grootere
tragedies afspeelden dan vóór het voetlicht zoo is
SHIRLEY TEMPLE en DOROTHY DELL
in „Juffertje Blauwbaard."
het thans ook soms bij de Film. Welke fantastische
verwikkelingen de scenarioschrijvers ook bedenken,
welke aangrijpende contrasten zij ook scheppen, het
werkelijke leven der filmsterren neemt soms een
veel verrassender loop dan hun filmlotgevallen. Wij
denken daarbij aan Dorothy Dell en Shirley Temple.
Het lot is grillig in het verleenen van zijn gunsten.
Dorothy Dell beleefde juist haar eerste groote succes
na jaren van hard werken. Een jaar of vier geleden
veroverde zij den titel van Miss Universe en werd
dus op haar zestiende jaar als de volniaakste vrouw
van de wereld aangewezen. Deze titel bezorgde haar
een baantje bij de revue van Ziegfeld en na eenige
jaren trok haar dansen en zingen de aandacht der
filmproducenten.
De filmindustrie is altijd op zoek naar nieuwe ge
zichten, gedachtig aan het „verandering van spijs
doet eten". En ofschoon Dorothy's lichaamsbouw nu
niet direct overeenstemde met de gangbare mode, bo
den zij haar toch een mooi contract aan, omdat zij
meenden met haar een nieuw type ster, een nieuw
type vrouw te kunnen lanceeren. Haar eerste film
was „Wharf Angel", in Nederland vertoond onder
den titel „Het Meisje uit de Zeemanskroeg" en reeds
haar tweede „Little Miss Marker" (Juffertje Blauw
baard) werd een bizonder succes. Drie weken lang
liep het, ondanks ongunstige weersomstandigheden,
storm op het Broadway theater, dat deze film het
eerst bracht.
Dus kon Dorothy het zich best veroorlooven naar
een avondfeest te gaan.
Toen zij naar huis terugkeerde, raakte haar auto
een telegraafpaal en sloeg over den kop. Zij was op
slag dood... Juist aan het begin van een werkelijk
veelbelovende carrière... En heelemaal negentien
jaar oud.
En ongeveer terzelfdertijd teekenden twee verstan
dige mannen een contract. Het betrof het persoonlijk
optreden in datzelfde theater van Shirley Temple.
Als salaris werd overeengekomen een bedrag van
een kleine vijf mille voor één week. En de ondertee-
kening geschiedde door een voogd, omreden dat juf
frouw Temple pas vijf jaar oud was.
Het was met diezelfde film „Juffertje Blaauw-
baard" dat Shirley zich beroemd maakte. En voor
haar was het gevolg: een contract van vijf jaar tegen
meer dan tweehonderd gulden per week, vijf mille
voor één week optreden op Broadway, en de hoofdrol
in een nieuwe film.
De kleine Shirley Temple, de nieuwste sensatie
van het witte doek, zal spoedig even populair zijn als
Jackie Cooper of als eens Jackie Coogan. Voor haar
is in de eerstvolgende jaren nog veel roem wegge
legd.
Dorothy Dell had hard gewerkt voor haar stukje
roem, had zich stapje voor stapje opgewerkt met
veel overleg. Met één slag verloor zij alles...
Shirley Temple zou misschien net zoo lief met
poppen spelen in plaats van te moeten acteeren.
Toch slaagde zij in alle opzichten. Het lijkt onrecht
vaardig.
Velen hebben in het feit, dat Dorothy Dell roem
oogstte met haar filmspel... nadat zij zelf al dood
was, meer willen zien dan een tragedie... iets in de
lijn van een modern mirakel.
Maar eigenlijk is dat toch niets nieuws. Al eeuwen
lang werden er menschen beroemd na hun dood. Dat
is zoo'n eigenaardige speling van het onbarmhartige
lotj die zich wel te allen tijde zal blijven herhalen.
Alleen de middelen waarmee dit wordt bereikt, ver
anderen.
En in dezen modernen tijd kan het bijvoorbeeld
een film als „Juffertje Blauwbaard" zijn, die er toe
leidt.
Voor 125 jaar terug stortte Joseph
Montgolfier met zijn ballon naar
beneden.
Op den 26sten Juni was het 125 jaar ge
leden, dat de eerste luchtschipper der we
reld, Joseph Montgolfier, met zijn ballon
naar beneden stortte en daarbij om het leven
kwam. Montgolfier vond met zijn broeder
Etienne samen eerst het valscherm uit'! en
later de eerste luchtballon, die door middel
van verwarmde lucht de hoogte inging en
n.d. uitvinder „Montgolfiere" genoemd werd.
Reeds bij de eerste opstijging echter vond
Joseph Montgolfier den dood. Een door een
tijdgenoot van Montgolfier vervaardigde
teekening van deze noodlottige vlucht geven
wij hierboven weer.
FIENTJE DE LA MAR BIJ DE MAJESTIC.
Voor de nieuwe Majestic-film, waarvan de opna
men onder regie van Haro van Peski in Augustus
een aanvang zullen nemen, engageerde productie
leider Willem Hartog voor de vrouwelijke hoofdrol
Fientje de la Mar.
Zooals reeds eerder bericht, wordt de mannelijke
hoofdrol door Lou Bandy vervuld.
Deze film, welke door de N.V. Filnia in Neder
land wordt uitgebracht, draagt de voorloopige titel
„Carrière".
BABY STARS.
Paramount heeft, als elk jaar, ook thans weer zes
van zijn jongste actricctjes aangewezen, die in de
komende productie in het bizonder geprotegeerd
zullen worden, omdat men in hen de mogelijkheid
van toekomstige groote populariteit ziet. De geluk
kige jongedames zijn Katherine de Mille, Grace
Bradley, Ann Sheridan, Gail Patrick, Gertrude Mi-
chael en Wendy Barrie, Katherine de Mille is een
dochter van den regisseur Cecil B. de Mille, Wendy
Barrie een dochtertje van den Engelschcn auteur
Sir James Barrie.
De wereldberoemde dirigent Arturo Tos-
canini heeft tijdens zijn verblijf te Lon
den aan vertegenwoordigers der pers
eenige mededeelingen verstrekt.
SLECHTS ongaarne spreekt de Maestro over
zichzelf of zijn plannen Hij bekommert zich
schijnbaar weinig over zijn omgeving en
trekt zich in zijn eigen wereld, die der muziek en
literatuur, terug. Hij leest muzikale werken met de
zelfde belangstelling en hetzelfde genoegen, dat een
ander bij het lezen van een roman ondervindt. Hij
behoeft de muziek in het geheel niet eerst te hooren
om er ten volle van tc kunnen genieten. Hij leest de
partituren. De repetities met het orkest zijn voor hem
net zoo belangrijk als het concert. Hij vermocht
zelfs het Engelsclie omroeporkest, waarmede hij
vier uitvoeringen gaf, in enkele uren zoodanig te
fascineeren, de musici zoodanig voor hun taak te in
teresseeren, dat de repetitie vóór de tijd eindigde,
omdat het orkest zich onmiddellijk aan zijn dirigeer
stok onderworpen had.
In Amerika heeft Toscanini de laatste tijd groote
triomfen gevierd, welke alle zijn tot dusver behaalde
sucessen overtroffen. Toscanini is van meening, dat
de Amerikanen op het oogenblik meer verstand
van goede muziek hebben dan vroeger. „De jazz mo
ge als uitdrukkingsvorm van verwarde, onrustige
en onzekere jaren binnen het kader van het amu
«ementsleven der groote steden gerechtvaardigd ge
weest zijn. tegenwoordig is de opwinding minder,
het leven heeft weer een doel en het kan thans bui
ten prikkelende middelen; zeer zeker zal de harmo
nie ook in de muziek terugkeeren. Er bestaan
TOSCANINI.
brandpunten van deze beweging. Londen en Parijs
en in zekere mate Rome, Florence en Milaan. In
het hart van Europa zijn het Salzburg en Weenen.
de beide Oostenrijksche centra van de muziekwe
reld, die zich steeds weer als onuitputtelijke bron
nen van de kunst doen gelden. Aldaar droogt de
bron nooit uit. Een bewijs voor het groote belang
van deze op Oostenrijkschen bodem gedijende
kunst. Ik verheug mij reeds op mijn a.s. bezoek aan
Weenen, alwaar een groot aantal vrienden van mij
woont."
Wanneer Toscanini over Weenen spreekt, ge
raakt hij in vlam. Met schitterende oogen verhaalt
hij van Stephan Schweig, dien hij ongemeen hoog
acht; hij vertelt van zijn verblijf te New York en de
dagen, die hij met Margaretha Wallmann en profes
sor Hugo Burghauser heeft doorgebracht. Hij ver
heugt zich reeds op het concert, dat hij met de Ween-
sche Philharmonie dit jaar en het volgende jaar zal
geven. Voorts vertelt hij, dat hij van Londen naar
Italië zal vliegen, alwaar hij de „Falstaff' zal instu
deeren,'die hij met een Ttaliaansch ensemble te
Salzburg dirigecren zal. Ook „Fidelio" wordt onder
zijn leiding in scène gezet. Omtrent zijn verdere
plannen weidt hij weinig uit. „Ik geef er de voor
keur aan een besluit voor den volgenden dag te ne
men en niet voor het volgend jaar", zegt hij glim
lachend, „ik wil niet gebonden zijn en ook niet dc
slaaf mijner afspraken zijn."
Opgetogen vertelt Toscanini hoezeer hem de sym
pathie van het Engclsche publiek getroffen heeft. Dc
kunstenaar is vooral ontroerd door een brief van
een zieke vrouw, die hem dank zegt voor de aange
name uren, die zijn muziek haar gebracht heeft. Zij
beweert dat zij aan hem haar genezing te danken
heeft.
„Of muziek een geneeskracht heeft?" zegt hij. „De
ze vraag heb ik mij de laatste dagen herhaaldelijk
gesteld en bevestigend beantwoord. Dc kracht van
de muziek is alomvattend en oefent een zoo sterke
invloed op de menschelijke ziel uit, dat zij ook ge
neeskrachtige invloed uit kan oefenen. Leest U deze
brief eens. Hij is anoniem, doch ik ben te weten ge
komen wie de afzendster is."
Deze brief, door een krachtige vrouwenhand ge
schreven, is de spiegel der ziel van een diepongeluk
kige en toch weer in het leven teruggeroepen mensch
Een vrouw schrijft vanaf haar ziekbed in een der
Londensche hospitalen. Haar kind is levenloos ter
wereld gekomen en zij moet-voor eeuwig van de
vervulling van haar hartewensch, het moederschap,
afstand doen. Zij schildert de uren af in welke zij
na het haar bekend worden van deze jobstijding de
waanzin nabij was. Afgemat en terneergeslagen lag
zij op haar kussen, toen muziek de ruimte vulde.
Tonen, die uit een verre wereld schenen te komen.
Een radio-uitzending van het concert van Toscanini
in Queens Hall. Gelijk na een morfine-injectie zonk
zij in diepe slaap, waaruit zij geheel getroost ont
waakte. Gelukkig zou te veel gezegd zijn, doch in
haar lot berustend, kwam zij in het leven terug. En
dit alles dank ik U, o Maestro." De brief was met
„Helen" onderteekend, doch het adres van de af
zendster ontbrak. Toscanini liet alle Londensche hos
pitaals nagaan en rustte niet eerder voordat hij' He
len ontdekt had. Zijn troostbrief teekende hij „Artu-
ro Toscanini, dirigent en detective."
