Van de regen
in de drup.
VIER VERDIENDE
OORVEGEN.
door Mevr. M. Jansen-
y. Deventer.
vielen alle' schriften op de grond. Op die
manier kreeg de jongen zijn tweede oorveeg
die best kon wedijveren met de eerste!
Dat was te veel ongeluk, en onrechtvaar
dig was het óók...
Jammerend kwam hij de kamer van den
directeur binnenstormen, zonder te klop
pen. Dat was natuurlijk op zichzelf al straf
baar. Maar dat alles viel in het niet bij het
verschrikkelijke, dat de jongen zei, toen hij
tè haastig van stapel wilde lopen en hef
tig uitriep:
DE RIJDENDE SPREEKKAMER.
Zelf-schrijvende instrumenten.
door
Mevr. M. Jansen-v. Deventer.
Ja, nu komt de tijd weer, dat de mensen
vacantie hebben, en in drommen de steden
verlaten, om te genieten van de zomer in
de vrije natuur. Om dat te kunnen, moeten
ze gebruik maken van de trein, want niet
iedereen heeft maar zo een auto.
Nu wordt er dus extra veel van de trei
nen, maar ook van de rails, die die treinen
moeten „dragen", geeist. Onophoudelijk
dreunen de zware wagons over de rails, het
reusachtige staal-net, dat de aarde bedekt.
Want niet alleen in Holland hebben de
mensen en de schoolkinderen vacantie.
Overal maakt iedereen zich op om op reis
tc gaan. Overal glijden de wielen over de
smalle, glinsterende banden.
Worden de rails niet beschadigd, slijten
ze niet, wanneer er opeens extra veel van
hun geeist wordt? Wordt, het reizen daar
door niet gevaarlijk? Och ja, dat zou het
zijn, wr.nneer men alles maar op z'n be
loop liet! Wanneer men niet de verande
ring der rails naging, wanneer die hon
derdduizenden kilometers niet gecontro
leerd werden, wanneer iedere fout niet op
gemerkt werd en daardoor de treinen kon
den Ontsporen. Maar dat, gebeurt juist alle
maal wèl! Gelukkig! Gaan jullie eens.mee
naar de „rails-dokter", die de rails de pols
voelt? Wel ja, gaan jullie maar mee.. Het
is heel interessant hoor! We gaan dus met
z'n allen naar het station. We lopen naar
de D-trein, die afgekoppeld is, en op een
bijspoor staat. Hij wacht daar op de vol
gende trein, die hem meenemen zal. In
déze D-trein is geen plaats voor luie reizi
gers, die nu eens lekker hun gemak willen
nemen. Van buiten lijkt het een gewone D-
trein, maar als we binnen komen, dan
zien we een licht vertrek, met overal glin
sterende instrumenten op lange tafels, en
langs de muren. Instrumenten, die i lijken
op compassen, en die van cijfers vóórzien
zijn.
Electrische leidingen daartussen; met scha;
kels op de eigenaardigste plaatsen, verder
telefoons en beschreven vellen papier. In
ziekenhuizen heb je koortslijsten, nu, daar
lijken ze op.
ja, precies, als koortslijsten." zegt de
heer die hier thuishoort en de verbaasde
blikken volgde. „En deze hele wagen is
eigenlijk de rijdende spreekkamer van een
dokter, van den rails-dokter. Al die instru
menten, die U hier ziet zijn er, om de ge
zondheidstoestand van de rails na te gaan.
U moet bedenken, dat het ratelen van de
wielen, waarvan de passagiers zo'n last
hebben, veel vervelender is voor de rails
zélf. De ene rails werd niet aan de andere
gelast. Neen, er werd telkens een tussen
ruimte gelaten. Nu kunnen ze wanneer het
koud weer is, krimpen, en wanneer het
heel warm is, uitzetten. De stoot, die de
passagiers voelen, gaat de rails zélf tot
merg en been.
Al die instrumenten, die U hier nu ziet,
zijn aangebracht, om na te kunnen gaan of
de rails, terwijl ze gebruikt worden, nog
hejemaal in orde zijn, of er geen splijtplek-
ken zijn, die gevaren zouden kunnen ople
veren, enzovoorts. Terwijl de trein rijdt,
kunnen wij met verschillende schrijvende-
instrumenten nagaan, hoe de rails op de
schokken reageren. Dit instrument hier,
tekent op in hoeverre de rails doorgebo
gen zijn. Een ander, hier, stelt vast of de
beide rails op gelijke hoogte liggen. En
deze hier gaat na, of de rails ook altijd
dezelfde afmetingen hebben"
De hoofdzaak is voor het oog van den
waarnemer verborgen. Dat is namelijk de
verbinding met het apparaat tussen de
wielen, langs de rails en tussen de assen,
Daar zijn rails die, tussen de wielen be
vestigd, langs de binnenkant van de echte
rails lopen, om de spoorbreedte na te gaan.
Verder zijn er stutten aan de builenassen,
die iedere stoot opvangen..."
„Nou, en dan hier in de wagen... we ma
ken dan afdrukken van die „koortslijsten"
en die sturen we naar de directie, die de
opdrachten voor mogelijke reparatie's ge
ven. Wanneer we zo'n reis gemaakt heb
ben, sturen we de afdrukken weg. Zijn dan
de reparatie's voltooid, dan wordt de
„koortslijst" in de machine gespannen, en
we maken de zelfde reis nóg eens, om te
zien of nu werkelijk alles in orde is."
Het is altijd goed om
duidelijk te spreken.
Dit merkte ook een la
ter beroemd geworden
geleerde, toen hij nog
als veertien-jarig jon
getje naar school ging.
Dat was in een klein stadje, waar voor de
jeugd heel weinig vertier te vinden was.
Een aanleiding om plezier te maken was
het daarom al, wanneer 's morgens, nog
voor de schooldeur open ging, voor de
school een kar stond, waarvoor een ezel
gespannen was. Hiermee kwam de melk
boer van het land, om zijn melk aan de
verschillende klanten te brengen.
Terwijl dan de melkboer de huizen bin
nenging met de melk, haalde de school
jeugd, die nog niet de school binnen mocht
gaan, allerlei ondeugende streken uit met
de ezel, om de tijd te verdrijven.
Natuurlijk deden de jongens dat, wan
neer de melkboer niet in de buurt was.
Wanneer hij naar buiten kwam, stoof de
gehele schaar uiteen, zodat de man slechts
door scheldwoorden uitdrukking kon geven
aan zijn woede.
Hoe langer hoe meer werd de arme man
daardoor verbitterd, en hij had heus weinig
goeds met de jongens voor! Wanneer hij
ze maar eens te pakken kon krijgen!
Ongelukkigerwijze was het de jongen, die
later een beroemd geleerde werd, die ge
heel onschuldig niet de harde handen van
den melkboer in aanraking kwam.
Hij was niet heel levendig en zo kwam
het ook, dat hij nooit meedeed aan de grap
pen, die met de ezel werden uitgehaald.
Wel keek hij dikwijls toe. Zo gebeurde
het dat hij, op een morgen, dat alle jongens
nog bijtijds verdwijnen konden, heel alleen
in de buurt van de ezel bleef staan, om
dat hij toch niet meegedaan had, en daar
om niets hoefde te vrezen. Heel onschuldig
stond hij daar dus, en at van zijn broodje.
De melkboer echter was al zó verbitterd
op die ondeugende jongens, die zijn ezeltje
maar steeds plaagden, dat hij niet g<
meer kon onderscheiden.. Het was hem al
helemaal genoeg, wanneer hij maar een
leerling van deze school te pakken kon
krijgen, ook al had hij niet meegedaan...
En zó kwam het dat de arme latere ge
leerde een flink oorveeg kreeg...! „Smar
telijk getroffen" en nog meer woedend,
rende de jongen de school binnen, om zich
bij den directeur te beklagen.
Jammer genoeg rende hij, zonder goed
uit te kijken, en zo botste hij tegen een
leraar op, die met schriften beladen, de
docentenkamer uitkwam. Door de botsing
„Mijnheer Mendt heeft mij een pak slaag
gegeven, en ik had de: ezel toch niets ge
daan!"
O jé! Twee oorvegen waren het gevolg
van deze uitlating! Want de directeur be
greep eruit, dat de jongen mijnheer Mendt
voor „ezel" uitschold!
Natuurlijk heeft de jongen later op z'n
gemak alles kunnen verklaren, ook dat hij
met dat „ezel" niet mijnheer Mendt, doch
de ezel van den melkboer bedoeld had,
maar voor den jongen zelf maakte dat wei
nig verschil
PETER HELPT MEE.
Hoe maken we een
weerhuisje
door
Elsa van der Echt.
Het eerste vereiste is natuurlijk: hout
je kunt het hout van sigarenkistjes gebrui
ken. Op figuur 4 zie je de plattegrond van
ons weerhuisje. De bodem "wordt dus-ge
vormd door een rechthoek, 5 bij 8 c.M.
groot. Met de op figuur 1 aangegeven ma
ten teken je de voorkant, en zaagt het dan
netjes met je figuurzaag uit. De deurope
ningen hebben een breedte van elk 2.5 cM.
De twee c.M. brede houten reep ertussen, is
van onder ongeveer c.M. korter dan de
twee zijstukken, die ieder 1 c.M. breed zijn
Figuur 3 toont de gladde zijmuren, ter
wijl figuur 2 de 5 bij 10 c.M. grote zijkanten
te zien geeft.
De twee plankjes, die samen het dak
vormen, steken aan de voor- en zijkanten 1
c.M. uit, en hebben dus een grootte van 6
bij 7 c.M.
Voordat de verschillende stukken samen
gevoegd worden, moet aan de latere bin
nenzijde van de voorkant de snaar aange
bracht worden. Hiervoor neem je een ge-
Een plankje van 4 c.M. lengte en 1 c.M.
breedte heeft in het midden een gaatje,
waardoorheen de snaar moet. Door kleine
spijkertjes wordt de snaar aan het plank
je bevestigd. Je moet er daarbij goed op let
ten dat het plankje loodrecht hangt, niet
de grond kan aanraken en evenmin het
middenstuk van de voorkant van het weer-
maakt het vervolgens met spijkertjes in
gat vast. Nu zet je het huisje in een mc!
water gevulde of een met waterdamp ge-
vulden dichtgedekte pot, die je verwarmt
Na een uur trek je de spijkertjes uit he
gat in het grond-plankje en direct zal hel
vrij zwevende plankje horizontaal gaan
staan. Op 't gedeelte van het plankje dal
naar buiten steekt, wordt een poppetje me:
een paraplu gezet. Op de andere helft plaati
je een poppetje, dat net uit wil gaan.
Je zult veel plezier hebben van dit weer
huisje. Dit is een werkje voor grotere jon
gens en meisjes... wie waagt er zich aan?'
EEN KANO UIT BERKENBAST.
huisje. In het grondplankje, daar, waar de
loodrechte snaar het aanraakt, boor je ook
een gat, waardoorheen je, nadat je het
huisje in elkaar gezet hebt, de snaar trekt.
Voordat je het huisje nu buitenhangt, moet
je nog het volgende doen:
je trekt de snaar door het gat in het bo
dem-plankje stevig naar beneden, en
Van berkenbast kun je een prachtige 1(3
no maken! Je hebt er enkel en alleen no('
wat teer voor nodig, en wat ijzergaren. Hf
berkenbast moet een gelijkmatig stuk zijn
Je moet het eerst wat weken, en dan gla£
maken. Als je dat gedaan hebt, snij je de
kano aan één stuk. De twee uiteinden wor
den met ijzergaren samengenaaid en da: f
nog met teer vastgepikt.
sprongen vioolsnaar. Kijk nu eens n.aar fi
guur la. Bij A schroef je een ringetje in
het hout. Zo'n ringetje aan een schroefje,
hf,grijp je? Daaraan bevestig je een kant
van de snaar met een lus. Dan leid je de
snaar door 'n tweede ringetje-met-schroef-
je B, dat echter zó gróót moet zijn, dat de
snaar er makkelijk doorheen kan.
De chimpansee van de I.ondense dierentuin, Peter genaamd, zien jullie hier zijn
Oppasser helpen bij het rommel-Qpruimen. Hij kan de bezem uitstekend hanteren!
